ลิขิตรัก เพลิงซาตาน (ตีพิมพ์กับสนพ.มายเลิฟ)

ลำดับตอนที่ #2 : ปัจจุบัน

 

ตอนที่ 2 ปัจจุบัน

            คุณอัครา อิศราวิวัฒน์เจ้าของบริษัท อิศราดีเวลอปเมนท์ ซึ่งเป็นบริษัทอันดับหนึ่งของประเทศในด้านธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ท่านมีบุตรชายสองคนแต่ทว่าด้วยปัญหาการหย่าร้างทำให้ท่านมีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเพียงบุตรชายคนโตเท่านั้น นั่นก็คือ อัครวินท์ อิศราวิวัฒน์ ทายาทพันล้านเพียงคนเดียวที่จะได้รับทรัพย์สมบัติทุกอย่างในอิศราวิวัฒน์  ไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้เลี้ยงดูบุตรชายอีกคน  มรดกมากมายมหาศาลนี้จึงไม่มีชื่อ อัครวัตท์ อิศราวิวัฒน์ในพินัยกรรม แต่นี้เป็นข้อตกลงของท่านกับอดีตภรรยา ซาเฟียร่า คาลเซส เศรษฐีนีที่ร่ำรวยที่สุดคนหนึ่งในอิตาลี ท่านทั้งสองสัญญากันไว้ว่า จะรับผิดชอบและจัดการชีวิตของลูกที่อยู่ในความรับผิดชอบด้วยตัวเอง และไม่ให้อีกฝ่ายมาเกี่ยวข้องด้วย ดังนั้นลูกชายคนเล็กของเขาจึงไม่ได้ใช้นามสกุลอิศราวิวัฒน์ อีกต่อไป

            “ท่านประธานคะ คุณวินท์ขอเรียนสายด้วยค่ะ” เลขาหน้าห้องเดินถือโทรศัพท์เข้ามาภายในห้องประชุม        

            ท่านประธานยื่นมือไปรับก่อนจะลุกออกไปจากห้องประชุมที่กำลังถกเถียงกันเรื่องแบบโครงสร้างของโปรเจคตัวใหม่ซึ่งไม่ว่าใครจะโทรเข้ามา เลขาของเขาก็ไม่ควรเสียมารยาท แต่ท่านรู้ดีว่าถ้าไม่มีปัญหาลูกชายของท่านจะไม่โทรเข้ามือถือส่วนตัวเป็นอันขาด

            “ว่าไง ราฟ”

            “คุณพ่อครับ หน้าไซต์มีปัญหาเราคงต้องเลื่อนการลงเสาเข็มออกไปก่อนครับ เพราะไอ้พีชมันสั่งของผิด คงต้องเลื่อนไป 3-4 วัน แล้วผมจะเข้าไปที่บริษัทอีกที แค่นี้นะครับพ่อ”

            สัญญานมือถือถูกตัดไปแล้วท่านอัคราได้แต่ยิ้มมองมือถือในมือ นี้แหละลูกชายของท่านโทรมาแค่รายงานปัญหาแต่ไม่ได้ต้องการขอความช่วยเหลือ เพราะอัครวินท์สามารถแก้ไขมันได้ด้วยตัวเองและได้ดีเสียด้วย เขาภาคภูมิใจในตัวบุตรชายยิ่งนัก แม้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกมันจะไม่ได้ราบรื่นนักตลอด 21 ปีที่ผ่านมา แต่บุตรชายของท่านก็ไม่เคยสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจ หรือทำให้ท่านเป็นทุกข์แม้แต่ครั้งเดียว ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปภายในห้องประชุมอีกครั้ง

            รถยนต์เฟอรารี่สีดำสุดหรูที่เพิ่งวิ่งผ่านประตูทางเข้าคอนโดที่พักส่วนตัว ทำเอาพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ประจำอยู่แทบกระโดดหลบไม่พ้นทางเดินรถของผู้เป็นนายที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง ก่อนจะหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้ามาเลย โดยไม่ชะลอความเร็วลงแม้แต่น้อย เสียงประตูเปิดและปิดพาหนะคู่ใจรุนแรงตามอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของ

            อัครวินท์ อิศราวิวัฒน์ เดินออกจากลานจอดรถด้วยดวงหน้าดุดัน แต่กลับทำเอาสาวๆทั้งพนักงานและลูกบ้านที่พักอาศัยต้องมองเหลียวหลังไปตามๆกัน ทรงผมตัดสั้นจัดทรงอย่างดีรับกับใบหน้าเรียวยาว จมูกโดงเป็นสัน ปากสีแดงอมชมพู ผิวคล้ำแดดที่ดูก็รู้ว่าสีผิวจริงของเรือนร่างสูงใหญ่คงเป็นสีขาวอมชมพูเป็นแน่แท้ ส่วนสูงที่น่าจะเกินกว่าหกฟุต เรือนร่างกำยำใต้เสื้อยืดรัดรูปนั้นถ้าได้เห็นกันจริงๆคงทำเอา หัวใจสาวๆละลายได้อย่างแน่นอน แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้มีโอกาสได้เห็นดวงตาคู่นั้น เพราะชายหนุ่มไม่ยอมถอดแว่นกันแดดออกเลยตลอดทางเดินเพื่อขึ้นไปยังห้องพัก

            อัครวินท์ ทันทีที่เข้ามาอยู่ภายในห้องส่วนตัว ร่างสูงกำยำก็ล้มตัวลงนอนเหยียดยาวบนโซฟาตัวหนานุ่มกลางห้องทันที วันนี้ทั้งวันเขาเหนื่อยกับการขับรถคันโปรด เพราะวิ่งไปกลับพัทยาสามรอบภายในหนึ่งวัน แม้รถของเขาจะสามารถวิ่งได้เร็วมากเพียงใด สมรรถนะของมันจะสูงแค่ไหน แต่ถ้าให้เขาขับตอนที่อารมณ์ใกล้ถึงจุดระเบิดแบบวันนี้ เห็นทีไม่ใครๆก็ใครคงได้ตายกันไปข้าง ฉันจะงดโบนัสแก่ไอ้พีช ชายหนุ่มได้แต่คาดโทษคนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนรักและหุ้นส่วน

            “ราฟ” เสียงเรียกชื่อที่ถ้าเป็นเสียงผู้หญิง เขาคงได้คิดว่าเจ้าหล่อนช่างออดอ้อนได้ใจยิ่งนัก แต่นี้มันเป็นของหัวหน้าวิศวกรผู้คุมงานก่อสร้างโครงการที่กำลังมีปัญหา มันจึงน่าถีบมากกว่าน่าฟัง

            “มีอะไร ข้าเหนื่อยว่ะ พีช” เสียงเหนื่อยหน่ายที่คนฟังไม่แน่ใจว่า เหนื่อยเพราะงาน รือว่าเหนื่อยเพราะได้ยินเสียงของเขากันแน่

            “ไอ้คุณราฟครับ รบกวนมึงช่วยฟังผมหน่อยเถอะครับ” เงียบไม่มีสัญญานตอบรับจากปลายสาย พีรวัสรีบมองโทรศัพย์ในมือเพื่อความแน่ใจว่า อีกฝ่ายไม่ได้ตัดสายไปเสียก่อน เมื่อเห็นหน้าจอมือถือเครื่องหรูยังคงทำงานพีรวัสก็รีบคว้าโอกาสไว้โดยเร็ว

            “ข้าไม่ได้สั่งของผิด ลูกน้องบริษัทพ่อข้าก็ไม่ได้จดผิด เพราะฉะนั้นเรื่องเสาเข็มที่ควรจะเป็น มึงคิดว่าข้าจะไม่รู้หรอว่าควรใช้แบบไหน แล้วตอนที่เรือเทียบท่าข้าเป็นคนไปเช็คตู้เอง เช็คของเอง แต่พอตอนเช้าไอ้ที่เตรียมไว้มันก็เป็นอย่างที่มึงเห็นนั่นแหละ” พีรวัสพูดในสิ่งที่ตนอยากจะพูด เพราะรู้ดีว่าอัครวินท์โมโหตนมากเพียงใดกับเรื่องผิดพลาดที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้ยังจับมือใครดมไม่ได้ เขาก็เลยยังไม่พูดอะไรตอนที่อยู่หน้าไซต์งานก่อสร้าง เพราะจะทำให้ไอ้คนที่คิดไม่ซื่อมันไหวตัวทัน แต่ทันทีที่เขาคำนวนเวลาไว้แล้วว่า เพื่อนรักจะใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงในการขับรถกลับกรุงเทพ และนี้ก็เลยครึ่งชั่วโมงมาแล้ว พีรวัสจึงได้โทรมาอธิบายทุกอย่างให้เพื่อนรักฟัง

            “อือ ข้าขอโทษแล้วกัน แล้วแกคิดว่าใครทำ” อัครวินท์เมื่อได้ฟังคำอธิบายพร้อมเหตุผลของพีรวัสทำให้ชายหนุ่มได้คิด และมันก็ควรต้องเป็นอย่างนั้น ลูกชายเจ้าของธุรกิจรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ที่สุดในประเทศจะมาพลาดแค่เรื่องเสาเข็มเจาะแห้งกับเจาะเปียกได้อย่างไรกัน

            “ข้ายังไม่คิด แต่ที่แน่ๆคนในนี้แหละทำ และที่ทำก็แค่เรื่องเงินไม่น่าจะเกี่ยวกับคู่แข่ง เพราะถ้ามันจะทำมันต้องทำเยอะกว่านี้ แค่เรื่องเสาเข็มมันอาจจะแค่ทำให้เราเสียเวลา แต่เรื่องโครงการมันก็ยังดำเนินไปได้ ข้าคิดว่าเรื่องเงินว่ะ”

            “อือ ขอบใจมากพีชฝากเรื่องด้วยแล้วกันหัวหน้าใหญ่ ฉันขอนอนก่อนแล้วกัน ปวดหัวกับเอ็งมาทั้งวันแล้ว แค่นี้นะ บาย”

            “ไอ้บ้าเอ้ย” เสียงกร่นด่าดังมาตามสายแต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ จนในที่สุดพีรวัสก็ต้อองตัดสายทิ้งไปเอง เพราะคู่สายไม่สนใจตัวเองอีกต่อไปแล้ว

^^  ช่วงนี้ไรเตอร์คงต้องแอบลำเอียงมาพาคุณราฟ อวดโฉมกันซักหน่อย

รับรองว่าเรื่องนี้สนุกไม่แพ้พี่วายุกับน้องพลอยแน่นอนค่ะ

Comment    โหวต  Add favorite   ให้ไรเตอร์นิดนึงนะคะทุกคน

ขอบคุณคราฟฟฟ