เมื่อหัวใจไม่ไร้รัก

บทนำ...

“เลิกตามฉันได้แล้วยัยลูกเจี๊ยบเอาเวลาไปสนใจการเรียนดีกว่าจะมาตามฉันแบบนี้” น้ำเสียงที่ไม่อ่อนโยนแถมยังติดจะกระด้างเอ่ยบอกโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าคนที่พูดด้วย “ความรักมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอวาดฝันหรอกนะ อย่ามารักฉันเลยน้ำตาจะเช็ดหัวเข่าเสียเปล่า ๆ”

“แต่กุ๊กไก่จะรักอายักษ์ จะไม่เลิกหรอก ไม่เลิก” คนที่เมื่อครู่เป็นฝ่ายฟังร้องบอก เกวลิน บดินทร์ไพศาล หรือกุ๊กไก่ เด็กสาววัย15ปีลูกสาวเจ้าของไร่องุ่นรายใหญ่ของภาคเหนือทอดสายตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตามองไปยังร่างสูงสมชายชาตรีของคนที่ทำให้เธอร้องไห้ที่เดินห่างร่างของเธอไปเรื่อย ๆ อย่างเจ็บปวด พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ พยัคฆาโภคิน เจ้าของไร่พยัคฆ์เมฆาแห่งนี้ไม่แม้แต่หันกลับมามองเธอเลยสักนิด

เด็กสาวมองไปรอบ ๆ ไร่พยัคฆ์เมฆา ไร่ชาและกาแฟที่ใหญ่ที่สุดในประเทศที่ผลิตและส่งออกชาและกาแฟคุณภาพไปทั่วโลกเพื่อซึมซับเก็บเป็นความทรงจำเป็นครั้งสุดท้ายเพราะเธอคงไม่ได้มาที่นี่อีกนาน เกวลินหลงรักไร่พยัคฆ์เมฆาพอ ๆ กับที่หลงรักเจ้าของไร่อย่างพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะอยู่ที่แห่งนี้ไปตลอดชีวิตเลยด้วยซ้ำ

เกวลินได้รู้จักพ่อเลี้ยงพยัคฆ์และไร่พยัคฆ์เมฆาจากการติดสอยห้อยตามพลอยขวัญเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวมาตอนอยู่ป.1 เนื่องจากพลอยขวัญนั้นเป็นหลานสาวของพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ เธอได้มีโอกาสมาที่ไร่นี้บ่อย ๆ แทบทุกเย็นและทุกวันหยุด ปิดเทอมก็มาวิ่งเล่นกับพลอยขวัญที่นี่จนที่สุดก็หลงรักเจ้าของไร่ผู้เย็นชาเข้าเต็มเปา แอบเพ้อฝันถึงเขาตั้งแต่ตอนเขายังมีคนรัก จนคนรักของเขาทรยศไปแต่งงานกับคนอื่น แอบห่วงใยดูแลตอนเขาเสียใจจนเขาเปลี่ยนความเสียใจกลายเป็นเย็นชา คอยติดตามจนกระทั่งวันนี้ที่เธอมาเพื่อสารภาพความรู้สึกกับเขาก่อนที่จะต้องย้ายไปอยู่กับคนเป็นแม่ที่ตัดสินใจแยกทางกับพ่อที่กรุงเทพฯ แต่แล้วเขาก็ปฎิเสธเธออย่างไร้เยื้อใย

เด็กสาวไม่โทษพ่อเลี้ยงหนุ่ม เธอเข้าใจว่าเขาเข็ดขยาดความรัก แต่สักวันเธอจะกลับมา กลับมาทำให้เขารับรักเธอและรักตอบเธอหัวปักหัวปำให้ได้ เธอขอสัญญาต่อไร่พยัคฆ์เมฆาแห่งนี้ว่าเธอจะกลับมาเป็นนายหญิงของที่นี่ในสักวันหนึ่ง...