คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่7 - I've got you :)
อยู่ในภาวะเหนื่อยอ่อนล้ามาก5555 เมื่อคืนดูคนอวดผีจนเก็บไปฝัน
เเต่งไม่ออกเลยอ้ะ555.
++++ บทที่7
I'Ve Got you
“งึงม งำๆ...”กอด
“อือ...”ก่าย
“แจ้บๆ”ซุกๆๆๆ
“อืมมม งึมๆ”กอดกลับ...
“อ..เอ่อ....”พวกนายเข้ามาถ่ายอะไรเนี่ย T[]T ฉันมองดูคลิปที่ตัวเองกับจุนฮยองกับลังนอนกอดก่ายกันอย่าบ้าคลั่งประหนึ่งสงครามไททั่น หน้าอายที่สุดเลย!! แต่ทำไมไอห้อยไอบ้านั่นถึงยืนมองผลงานอย่างภาคภูมิใจขนาดนั้นน้ะ ไม่ชอบเลย เชอะ!! (=////= ) “พวกนายนี่ถึงบอกว่าไม่ใช่แฟนแต่ก็ก้าวข้ามขั้นทาสกับเจ้านายมาแล้วนะเนี่ย”กีกวางที่นั่งดูอยู่เอ่ยขึ้นมาก่อนจะหัวเราะคิกคักอยู่กับดงอุน
“เชอะ พวกนายไม่เข้าใจอะไรหรอก”
“ใช่ๆ พวกนายไม่เข้าใจอะไร...”จุนฮยองเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แหม รู้สึกถูกคุกคามอย่างบอกไม่ถูกเลยละเธอ..=______=;;
“จุนฮยอง...”ดูจุนที่เดินเข้ามาเรียกชื่อจุนฮยองช้าๆก่อนจะมองด้วยสายตาตำหนิเล็กๆ “ไร?” ย๊าทำไมตอบแบบไร้มารยาทแบบนี้ “นายทำอะไรนะ เห็นแก่ฮยอนซึงบ้างดิ่วะ..คนอื่นเค้าจะมองเธอยังไงละว้ะ?”ด..ดูจุน....เกิดอะไรขึ้นกับเขา =[]=!! จะมาโมโหแทนฉันทำไม๊? ฉันนะยะที่เสียหาย...
“เข้ากันดี ปกป้องกันดีจังเลยนะ”จุนฮยองเอ่ยก่อนจะเหล่มองมาทางฉัน
“มองทำไม ฉัน...”
“เธอไม่ได้มาบอกฉันหรอก ฉันร้อนตัวมาหานายเองแหละมีปัญหาอะไรไหม?”ดูจุนประชันหน้ากับจุนฮยอง ก่อนที่โยซอบจะวิ่งตามมา “ดูจุนหยุดเถอะ..”
“หุบปากไปเลย!”ดูจุนตะคอกใส่โยซอบ เอ่อะ.. นี่ฉัน..เห็นฉันเป็นเจ้าแม่ตะเคียนรึไงปกป้องกันจัง แล้วมาทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เข้าท่าเนี่ย โยซอบที่โดนด่าก็มองฉันด้วยสายตารังเกลียดอีก อะไรของพวกนี้วะเนี่ย!!?
“ทำไมเหรอ? นายมีปัญหาอะไร ถึงได้หวงทาสของฉันนักหนา”
“มันก็เรื่องของฉัน”
“อ๋อ..เหรอ งั้นถ้าฉันจะมีอะไรกับยัยนั่นมันก็เรื่องของฉันเหมือนกัน”.....เอ่อะ
“แก...”
“หุบปากมันทั้งคุ่เลยเรื่องอะไรกันว้ะ มีอะไรไม่บอก แล้วไอเรื่องแค่นี้ทำไมต้องมาทะเลาะกัน เห็นฉันเป็นของเล่นรึไงห๊ะ แย่งกันไปแย่งกันมา ที่ตอนไม่สนใจก้โยนไปโยนมา คนนะเว้ย!! แล้วจะแย่งกันไปทำพระแสงง้าวขออะไร ชอบฉันเหรอ? ก้ไม่ได้ชอบ โว้!! แล้วฉันก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาสงสารมาสนใจ แล้วทำไมมันทำไมว้ะดูจุนฉันนอนกับไอห้อยนั้นแล้วไปสะกิดต่อมน้ำเหลืองของนายให้ทำงานไม่ปกติรึไงว้ะ นายก็เหมือนกันจุนฮยองได้กงได้กันอะไรทาสนะเว่ยไม่ใช่เมีย โว้ย! วิปริต วิกลจริตกันหมดแล้วเว่ย เด็กคลาสนี้!!! แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก”โอ้ยเหนื่อยเว้ย ไม่ได้หายใจเลย..
“นี่เธอแรพเก่งกว่าฉันอีกนะเนี่ย...”จุนฮยองพึมพำ
“ยังจะเล่นอีกกก โอ้ยยอารมณ์เสีย!!!=__=”ว่าแล้วก็เดินปึงปังออกไปที่น้ำตก “โอ้ย!!!!!!!!!!!!!จะบ้าตายว้อยยยย” จะว่าฉันเกรียนก็ช่างเถอะ เห็นฝูงปลาแล้วก็หมั่นไส้ตะโกนใส่แม่งเลย - - โอ้ะแตกฝูงเลยนั้นสมน้ำหน้า =___= “ไอ้น้ำบ้านี่ก็ใสจังเลยย หมั่นไส้เว้ย” นี่แน่ะ เตะน้ำกระจายเลย! เกรี้ยวกราดๆว้อย!
“เธอเกรียนกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย”เสียงของผู้ชายที่เกรียนกว่าฉันดังขึ้นข้างหลัง เชอะ ที่อย่างงี้ละจะมาง้อ มาทำไม ไม่รักก็ไม่ต้องมา!! L
“มาทำไมย่ะ? ไสปากห้อยๆของนายไปพ้นตาของฉันเลยย”
“ทำไมต้องไปให้พ้นอ่ะ? ในเมื่อฉันไปพ้นๆเธอ เธอก็จะคอยมองหาแต่ฉันอยู่ดี J”
“หลงตัวเอง ไอปากห้อย ไอโค้กในซอกฟันโอบาม่า ไอโจ๊กในฉี่หนู!!! L”ฉันตะโกนด่าทุกอย่างที่นึกได้ ผู้ชายบ้าอะไร หลงตัวเองสิ้นดี! “เค้าเรียกว่ามีความมั่นใจ=_=”
“อย่าคิดนะ ว่าแค่โผล่มาแบบนี้ฉันจะหายโกรธนายอะ=_=”ไม่ใจง่ายขนาดนั้นหรอก !! >:P
“อะไร?”
“ก็....ที่นายมาง้อฉันไง”มั่นใจว่าคนไทยเกินล้านเชื่อว่าหมอนี่ว่าง้อฉันนน!!!
“เปล่านี่ ฉันมาอาบน้ำเฉยๆ ห้องน้ำตรงนู้นมันเต็มเลยเดินมานี่ นี่ไงแปรงสีฟัน...”อุ้ย...
“=///[ ]///=”
“คนอะไรหลงตัวเอง”ไม่พูดเปล่ายังเดินเชิดไปอีกทางนึงด้วยแนะ “ก..กรี๊ดดดดดดด ไอคนป่าเถื่อนน ไอคนปากปีจอ กรี๊ดดๆๆๆ”ฉันยืนตะโกนโหวกเหวกเหมือนคนบ้า
“เฮ้ย!!!ฮยอนซึง”จู่ๆจุนฮยองก็ตะโกนลั่นทำเอาCyoต้องหั่นไปมอง กองทัพตะไคร้น้ำสีเขียวขจีที่เหมือนกับนอนรอให้ฉันเหยียบยังไงยังงั้น และเรียบร้อย..
“เหวอ!!!! O [ ] O”
“เฮ้ย!”
หมับ
ตูมมมมม!!
เหมือนระเบิดสองลูกใหญ่ตกน้ำ จุนฮยองที่วิ่งเข้ามากอดฉันไว้ก็พลอยกระเด็นตกน้ำลงไปด้วย “กรี๊ดดดด!!T[]T”
อะไรอ่ะ อะไรอ่ะ อะไรอ่า! TT
“เธอจะร้องเสียงดังทำไมเนี่ย”จุนฮยองกอดฉันแน่น
“ปลา ปลา ปลา ปลาใช่มั้ย มันตอดอ้ะ อ๊า!! T[]T”ฉันร้องลั่น ก่อนจะดิ้นไปมาในอ้อมกอดของไอห้อย “ฉันจะขึ้นๆๆ นายปล่อยฉันน้ะ!!T^T”
“ไม่ปล่อยหรอก ปลามันตอดเธอแต่ไม่ได้ตอดฉัน J”
“จุนฮยองง ฉันโกรธนายอยู่นะ”
“ฉันก็มาง้อเธอนี่ไง”
“แต่...ว....ห๊ะ?”..อะไรน้ะ?
“ฉันมาง้อเธอแล้วนี่ไง =__=”ไม่พูดเปล่ายังจับตัวผฉันหันขวับเข้าหาหมอนั่นอีก อีกแล้ว ใจเต้นแรงอีก หมอนี่มันมีเสน่ห์ชะมัด! T/////T
“หายโกรธยัง?”
“ห...หายแล้ว @///@”เลิกลั่กทำอะไรไม่ถูก
“ก็ดีถ้าหายโกรธแล้วก็...”
จุ๊บ..
“O//////////////////////////////////////////O”ปุ๊นๆๆ ฉึกฉักๆ เหมือนรถไฟกำลังวิ่งอยู่ในหัวด้วยความเร็ว 336กม./1วินาที คิดอะไรทันจริงๆเมื่อปากของหมอนั่นสัมผัสที่หน้าผากฉันเบาๆ
“FINALLY I’VE GOT YOU, MY SLAVE J”
“.....=///////[ ]////////= ……”ฉึกฉักๆๆๆๆๆๆ
“เห็นมั้ยผมก็อ่อนโยนได้เหมือนกันนะคุณ...”จุนฮยองเอ่ยก่อนจะฉีกยิ้มกว้างออกมา รอยยิ้มนั้นเป็นครั้งแรกจริงๆที่ฉันได้เห็นมั้ย ให้ตายเถอะทำไมมันมีความสุขอย่างนี้น้า! ><
“เชื่อแล้ว J”แต่เรื่องอะไรละในเมื่อเปียกแล้วก็...
“จุนฮยองอา..”
“...??”
ซ่า!!!
“เฮ้ย!!!มันเปียกนะเว่ย”
“แบร่”
“เธฮนี่มัน!!”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮัดเช้ย!!”ฉันหันไปมองจุนฮยองที่จามมาตลอดทางหลังจากเลนน้ำกลับเสร็จเลย แยกจากหมอนั่นก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อที่ห้องและออกไปกินข้าวเย็นกับเด็กคลาสS หลังจากเหตุการณ์ที่ฉันเหวี่ยงจนเกสต์เฮาส์แตกก็ทำเอาไม่มีใครกล้าเข้ามาคุยกับฉันเลยนอกจาก กีกวาง ดงอุน และ ไอห้อย ส่วนดูจุนเองก็นั่งเงียบไม่ยอมพูดกับใครเลย จะว่าไปหรือหมอนั่นไม่กล้าเข้ามาคุยกับฉันน้ะ?.. เฮ้อ Poor dujun J
“ดูจุน มานั่งกินข้าวกับพวกฉันสิ่ “ฉันเดินไปชวนดูจุน
“เธอ..?ไม่โกรธฉันเหรอ”
“หายโกรธแล้ว -0-“ฉันเอ่ยกับดูจุน ดูเขาสีหน้าโล่งอกขึ้นมากก่อนจะลุกขึ้นมากินข้าวกับพวกฉัน ทุกอย่างมันดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆแล้วแหะ! ^^
“ฮัดเช้ย!ย๊า ฮยอนซึงอะวันนี้นายช่วยไปนอนทื่อื่นเลยนะ”จุนฮยองไล่ฉันในขี่ทุกคนกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
“เรื่องอะไรยะ ห้องอื่นมันเต็มแล้ว ถ้านอนที่อื่นฉันต้องไปนอนอยู่บนยอดต้นไม้แหละยะ”ฉันบ่นก่อนจะตักข้าวใส่ปากคำโต ก่อนจะมองหน้าจุนฮยองที่ทำสีหน้าเอือมๆใส่
“ทำไมกลัวฉันติดหวัดอะเด้ พ่อคนอ่อนโยน”
“หุบปากหน่า - -“
“ไม่เอาอะ ก็พอใจจะนอนห้องนี้อะ ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม?-0-“
“โฮ้ย เธอเนี่ย ตามใจ แล้วอย่ามาโทษกันก็แล้วกัน”จุนฮยองบ่นก่อนจะซู้ดน้ำมูกเข้าไป1จอก(?) ทามกลางสายตาอันตกตะลึงชองคนทั้งโต๊ะ
“มองอะไรกันอ้ะ/มองไรว้ะ?”ฉันกับจุนฮยองพูดพร้อมกัน ทำเอากีกวางและดงอุนถึงกับลอบยิ้มออกมาเบาๆ “อ๋อ ไม่มีหรอก”ดูจุนเอ่ยขึ้นก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าว ทำไม? มีอะไรแปลกๆเหรอ? ฉันหันไปองหน้าจุนฮยองที่ลอบยิ้มออกมาเบาๆเมื่อเห็นปฎิกริยาของเพื่อนๆในโต๊ะ
นั่นสินะ...มันมีอะไรแปลกไปจริงๆด้วย...
ความคิดเห็น