คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 - คุณหนู?!
นี่ยังไม่ได้เเก่นะ TUT
+++++++++
บทที่4
คุณหนู
“เอ่อะ....บ้านนายเหรอ?”ร่างบางที่หอบสัมภาระ(ที่เพิ่งซื้อจากห้าง)เข้ามาในบ้านของร่างสูง ก่อนจะกวาดตามองไปทั่ว นี่มันคฤหาสน์ ชัดๆ! “ใช่บ้านฉัน ทำตาโตไปได้ บ้านนายก็น่าจะพอๆกับฉันไม่ใช่เหรอ?”
“พอ พระแสงอะไรห๊า =[]= ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่านี่บ้านนายหรือมันเป็นฟาร์ม วัวฟาร์มควาย หมูเห็ดเป็ดไก่ไตวายตับอักเสบมะเร็งในขนจมูก(?)เนี่ย?!!”
“เลิกบ่นได้ป่ะ หนวกหูมากเลย - - ห้องเธอนะ ขึ้นบันไดไปเลี้ยวซ้ายแล้วเจอเลย”ร่างสุงสั่ง
“เอ้ ไม่ไปส่งหน่อยเหรอ?”
“ไม่ ฉันจะไปอาบน้ำที่ห้องฉัน - -“
“เชอะ..”ก้าวขาเดิน....แต่หยุดชะงัก
“หยุดทำไม?”
“บันไดบ้านนายยู่ตรงไหน =vv=”
“=______=;”
“ในที่สุด.....ก็เจอแล้วห้องของ จาง ฮยอนซึง....เอ่อะ....=__=;;;;;”สุดท้ายร่างสูงก้ต้องพาฮยอนซึงมาส่งถึงห้อง แต่ยังไม่ทันจะได้ผลักประตูเข้าไปร่างบางก็เห็นป้ายสีแดงที่ติดไว้หน้าห้อง “ห้องของ ฮยอนซึง ทาส ของท่านยง”
“ท่านยง...”
“J”
“แรงส์อ้ะ”
“ไม่เท่าเธอหรอก...”ร่างสูงเยาะเย้ยร่างบาง
“กรี๊ดด คุณหนูยงกี้ กลับมาแล้ว”สาวใช้สองสามคนในบ้านกรี๊ดลั่นก่อนจะวิ่งมาประคบประหงม จุนฮยอง ราวกับกลัวว่าจะมีใครเข้ามาทำร้ายเจ้านายของตน ร่างสูงที่โดนรุมกลับหน้าซีดขึ้นทันที....”พ..พูดอะไรของเธอนะ?!”
“คุณหนูยงกี้ก็ (‘//////’ )”สาวใช้เอ่ยก่อนทำหน้าเขินอาย
“พรู่ดดดด คุณหนูยงกี้ :D”ร่างบางเยาะเย้ยเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไป ก่อนจะทิ้งให้จุนฮยองโดนสาวใช้รุมทึ้ง
“ถ้ายังไม่เลิกเกาะแกะฉันจะไล่พวกเธอออกให้หมด !!! ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน เพราะฉันมีคนใช้ส่วนตัวอยู่แล้ว!!!”จุนฮยองตะโกนลั่นก่อนจะสะบัดแขนออกจาการเกาะกุมของสาวใช้
“กรี๊ด ใคร!! ฉันไม่ยอมมม >[ ]<!!”สาวใช้กระทืบเท้าปึงปังอย่างไม่พอใจ ร่างสูงได้ทีแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาก่อนจะชี้ไปยังประตูห้องของฮยอนซึง “คนนั้นไง....ในห้องนั้น”
“กรี๊ดดดฉันจะตบมัน!!”
“วันก่อนเธอจูบฉันด้วย...”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“แถมยังเมาแล้วมาลวนลามฉันอีก”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”เกรี้ยวกราด!!
“ไปก่อนละ”จุนฮยองปล่อยให้สาวใช้สอง สามคนยืนกรี๊ดเหมือนเจอทงบังชินกิอยู่หน้าห้องต่อไปก่อนที่ตนค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองอย่างช้าๆ....
HYunseung
ห้องพักของหมอนี่(ที่ให้ฉัน)มันกว้าง กว่าห้องนอนฉันที่บ้านอีกนะเนี่ย นี่มันรวยซะรวยแล้วนะเนี่ยเชื่อเลยพวกเด็ก CLASS S รวยกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว “เอ้ะ นั่น...ประตูห้องน้ำ แล้วนี่ประตูอะไรอ่ะ? - -“
“อะไรที่สงสัยก็ต้องคลี่คลายสิ่ จริงมั้ย ?”ไม่ได้บ้าหรอกนะ หรือไม่เคยคุยกับตัวเองกันละพวกเธอ - - เมื่อการกระทำไวกว่าความคิด มือของฉันก็บิดลูกบิดออก และ...
ผ่าง เคว้งงงงงงง เหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นที่คุณๆเคยอ่านกันนั่นแหละ...
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด (>/////[]//////O)”คุณหนูยงกี้กำลังโป๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!O,.O
“ปิดประตูเด้ ยัยบื้อ!!!”
“งื้อ กรี๊ด!!!! ตัวฉันขยับไม่ได้แล้วววววว”
“โอ้ย เธอนี่มัน!! อ๋ากกกก”
และแล้วสถานการณ์ก็กลับสู่ภาวะปกติเมื่อคุณหนูยงกี้หยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันด้วยความอาฆาตประหนึ่ง ฉันเอาบ้องข้าวหลามสองบ้องมาแยงรูตูดหมอนั่นเพราะเข้าใจผิดคิดว่ามีหอยหลอดอยู่ในนั้น อะไรทำนองนั้น.. =___=
“ก็ไม่รู้ง่ะ ว่าห้องนาย เเล้วก็ไม่รู้ว่านายกำลังโป๊อยู่ (.///////. )”ยังช็อคไม่หายไม่กล้ามองหน้า
“เธอต้องคิออะไรกับฉันแน่ๆ”รู้สึกถึงรังสีลูกตาเจ้าเล่ห์
“ไม่ใช่..+๑๒๓๓๔dfkdfm$%^*&$#@@!! (O[ ]O)/”พอเงยหน้าไปมองก็ตะลึงพูดภาษาต่างด้าวออกไปเกิดอะไรขึ้นกับ จาง ฮยอนซึง ผมและร่างกายที่เปียกน้ำของหมอนั้นมันดูเซ็กซี่โคตรๆ ฝค่อก ตั้งสติๆ “อะไรของเธอว้ะ = =” นายห้อยท้าวเอวบ่นก่อนจะเสยผม โอยย ใจเต้น!! ใจเต้นทำไม!!!? คงเป็น อาฟเตอร์ช็อคหลังจากที่เห็นยงน้องไปเต็มๆตาแหง (O//,,//O)
“...ไว้ค่อยคุยแล้วกันตอนนี้ฉันง่วงมาก ฝันดีน้ะ”ว่าแล้วก็ก้าวฉับๆออกมาปิดประตูลงกลอนกระโดดลงเตียงเอาหน้าซุกหมอนแล้วแอบตดสักนิด....(?) “ให้ตายเถอะ ฮือออ เห็นอะไรที่ไม่ควรไปแล้ว TT////A////TT”
+++++
“จาง ฮยอนซึง ตื่นเดี๋ยวนี้ =___=”ร่างสูงสะกิดร่างบางให้ลุกขึ้นจากที่นอนได้แล้ว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครนอนกินบ้านกินเมืองขนาดนี้มาก่อน “แจ้บๆ....ทาก ตัวทากนั้นน่าเกลียดมาก คร่อก ZzzZ”
“=___=”
“มันกระดึ้บๆๆๆ มันหนืดดดดด คร่อกก”
“=___=^”
“ถ้ามันอยู่กันเป็นฝูงนายจะต้องช็อคแน่ๆ แง่บๆๆ”
“=___=^;;;”
“ฮยอนซึง...ถ้าไม่ตื่นฉันจะปล้ำเธอ.....”ร่างสูงโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูร่างบางและได้ผล ร่างบางลุกพรวดขึ้นมา ก่อนจะมองรอบห้อง อย่างใจเย็นจนมาป้ะกับหน้าของจุนฮยอง
“กรี๊ดดดดดดดดด! พระเจ้าทอดกล้วยไหม้ นี่มันซากอ้อยอะไรกันนน!! O[]O;;”
“อรุณสวัสดิ์ ยัยทาสตัวหนืด ตูดติดเตียง ตื่นมาทำกับข้าวให้ฉันกินด้วย - -“
“ชิ.....-____-!”
“อ้ะ!!!”ร่างบางวางจานขนมปังปิ้งและกาแฟลงบนโต๊ะ
“นี่มัน...อะไร?”
“อาหารเช้าไง... - -“
“เธอเอาอะไรมาวัดว่ามันจะกินได้....”ร่างสุงก้มลงขนมปังที่ไม้เกรียมก่อนจะตัดสินใจ ยกกาแฟขึ้นดื่ม “!!!!....”
“ทำหน้าแบบนั้นอร่อยมากว่างั้นสิ่”ร่างบางยืนกอดอกภาคภูมิใจ
“พรู่ด!!”
“!!!! ไม่มีมารยาทเลยนะนาย นี่ ย๊า!!!”
“หยุดบ่น...แล้วขึ้นรถ ฉันจะออกไปกินข้าวเช้าที่โรงเรียน........”
ฮยอนซึงนั่งมองจุนฮยองถึงนั่งกินข้าวของโรงเรียนอย่างเอร็ดอร่อย จนหน้าหงุดหงิด ทำไมกันของเขามีอะไรที่ไม่ดีงั้นเหรอ? - - “ย๊า นี่ มื้อเช้าฝีมือฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“อยากให้ฉันพูดจริงๆเหรอ?”
“อืม..”
“ขนมปังบ้านนายเกรียมซะขนาดนั้นหมามันยังไม่กินเลย แล้วกาแฟอีกเหมือนกินก้อนกรวดต้มน้ำร้อนอย่างไร อย่างนั้นเลย!!”
“นายเคยกินก้อนกรวดต้มด้วยเหรอ (. . )”
“-_______-;”
“ไม่แซวแล้วจ้า...”
โครก.....
“อุ แหะ.....=vv=”
“=___=”
“=vv=”ยิ้มแหยๆพองาม
“ ..... รีบตามเข้าไปในห้องละ”จุนฮยองหยิบขนมปังห่อนึงวางไว้บนโต๊ะก่อนจะลุกเดินออกมา “ย๊า!! จุนฮยองนายลืมขนมปังนายน้ะ ย๊า!!”
ร่างบางมองหลังร่างสูงที่ค่อยห่างออกไปจนสุดสายตา ก่อนจะเหลือบมองขนมปังบนโต๊ะ “หรือว่าหมอนั้นตั้งใจทิ้งไว้ให้ฉันอ้ะ?.....”ไม่พูดเปล่ามือยังคว้าขนมปังในมือมาจ้อง ด่อนจะพบโน้ตสีเหลืองที่ถูกเขียนไว้ด้วยลายมือของจุนฮยอง… “คนอย่างหมอนั่นไม่น่าทำอะไรแบบนี้เป็นเลยน้ะ - -“
ขนมปังห่อนี้ถือว่าให้เธอแล้วกัน ฉันสงสารน้ะ เป็นทาสต้องกินเยอะๆ เพื่อการทำงานหนัก...
อ้อ... ก่อนเข้าห้องซื้อขนมปัง ช็อคโกแลต 3 ห่อ กับโค้ก 2 กระป๋องด้วย....
“เอ่อ - -“หุบยิ้มทันที
“ขนมปังห่อนี้ กับสิ่งที่นายให้ฉันซื้อมัน....ย๊า!! นายมันแย่จริงๆ”แต่ถึงให้จะโมโหแค่ไหน แต่ทำไมฮยอนซึงถึงได้รู้สึกว่าหัวใจพองโตแบบนี้น้ะ...ก็แค่ขนมปังห่อนึงกับโน้ตอันเล็กๆที่ใข้อความหยาบคายไมเข้าท่าเอง....
ความคิดเห็น