คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2 - TAKE CARE OF OUR GIRL FRIEND !?
เอ้อะ ใครไปสอบเเพทครูมาเหมือนเค้ามั้ง ไม่ไหวเเล้วอ้ะ T^T แพทนายกมากกว่าเเพทครูมั้งงง
++++
“จุนฮยองนายทำผมใหม่ ทำสีผมใหม่???”โยซอบที่กำลังกัดขนมปังอยู่ถึงกับมองตาค้าง เมื่อเห็น การเปลี่ยนแปลงของจุนฮยองทำให้เขานั้นไม่ทันตั้งตัว... ก็มันดูดีมากจริงๆ
“หล่อใช่มั้ย?”
“.......นายกินอะไรแปลกๆมาหรือเปล่านะ??”ร่างบางถึงกับนั่งเอ๋อเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นร่างสูงที่เปลี่ยนไปมาก
“ก็นี่ละนิสัยของฉัน ถ้านายอยากจะชอบฉันก็รับนิสัยจริงๆฉัน....ให้ได้แล้วกัน”ร่างสูงไม่พูดเปล่าพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างบางจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของร่างบางที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
“เอาปากห้อยๆของนางออกไปนะ !”
“ชอบแล้วะจะปฎิเสธทำไมละ?”ร่างสูงบ่นเบาๆก่อนจะนั่งลงข้างๆร่างบาง
“….=//////=”จนมุม...
“ยงจุนฮยองนายกินอะไรพิสดารเข้าไปรึไงไม่เข้าใจเลยจริงๆ!!!!”ร่างบางนั่งบนกับตัวเองบนโต๊ะในโรงอาหาร ก่อจะนั่งนับนิ้วไปมาว่าเกิดอะไรกระทบ กระเทือนกับคนที่ชื่อยงจุนฮยองหรือเปล่า
“คิดอะไรอยู่??^^”
“มาก็ดีเลยดูจุนฉันกำลังคิดว่าทำไมจุนฮยองถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนั้น ผีไอด้อลที่ไหนเข้าสิ่งรึเปล่า?”ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงด้วยความลืมตัว
“เค้าชอบนายมั้ง”
“......!! เป็นไปไม่ได้มั้ง...”ร่างบางอึกอัก
“ใครจะไปรู้ละ?”ดูจุนยักไหล่เบาๆก่อนจะ ยื่นขนมปังกับนมให้ร่างบาง “ดูจุนอา.....นายยังจำมันได้ด้วยเหรอเนี่ย?”ร่างบางมองไปที่นมและขนมปังรสโปรดของตน มัน...รู้สึกดีใจจริงๆเลย
“ก็บอกแล้วว่าฉันจริงใจกับเธอนะ”
“ยุน ดูจุนที่ฉันพูดไปนายฟังไม่รู้เรื่องรึไง ไหนว่าเข้าใจไง!!!= =*”
“ฉันยังพูดไม่จบสักหน่อย....นายดันพูดแทรกเองต่างหาก”ร่างสูงนั่งกอดอกมองร่างบางกินขนมปังของตน ก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ
“...อือ.. อาย จะ อุ๊ด อะไอ อะ? (นายจะพูดอะไรอ่ะ?)”ร่างบางพูดทั้งๆที่ขนมปังอยู่เต็มปาก
“ฉันบอกว่าฉันเข้าใจว่าเธอไม่ชอบคนหลายใจ ฉันก็จะเป็นคนที่รักนายคนเดียวไง^^”
“แค่ก...ๆ!!!”ร่างบางถึงกับสำลักก่อนจะยกนมขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว “นายว่าไงน้ะ???”
“ฉันว่าฉันพูดชัดน้ะ...ตกลงน้ะ ?”ร่างสูงเอ่ยก่อนจะยิ้มเบาๆ “ตกลงอะไรของนาย...”ร่างบางเหลือบตามองร่างสูงด้วยใบหน้าร้อนผ่าว “ขอจีบนะครับ^^”
“O///O!!!!! ….ร....เรื่องของนาย!!!!!”ร่างบางเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป
“=////_/////=”
“อ้าว...มีอะไรเหรอ”ดูจุนเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่จู่ๆก็เดินกลับมา...”ล..ลืมนะ!!!!”โยซอบเอ่ย แล้วคว้านมและขนมปังบนโต๊ะก่อนจะหันหลังเดินกลับไปเหมือนกับหุ่นยนต์ที่ยันจูนเครื่องไม่เข้าที่
“หายไปไหนมา =__=?”จุนฮยองที่นอนกลิ้งเกลือกบนโต๊ะเรียนที่ตัวเองเอามาต่อกันถามร่างบางทันทีที่เห็นคนตัวเล็กเดินดุ่มๆเข้ามาในห้อง
“ย่าห์!!อะไรของนายเนี่ย ลงไปจากโต๊ะฉันน้ะ”ร่างบางบ่นก่อนจะผลักร่างสูงลงไปจากโต๊ะ แต่ไม่ได้มีความรู้สึกกระทบกระเทือนต่อร่างสุงเลย =__=;
“เธอไปหายไปไหนมายวยซอบ”ร่างสูงนอนถาม
“ไม่บอก!!!! เอ้ย!! O[]O”ร่างบางที่ปฎิเสธไม่เลิก ส่งผลให้ร่างสูงเกิดความหงุดหงิดจนกระชากร่างบางเข้ามาใกล้ๆ “จะบอกหรือจะให้ฉัน...จูบ?”
“ยงจุนฮยอง ไอปิ้นนนนนนนนน นายมันโรคจิต อ๋ากกก อุ๊บ!!!”ไม่ทันสิ้นเสียงร่างบางจุนฮยองก็ประกบริมฝีปากของตนลงบนริมฝีของร่างบาง ก่อนจะค่อยๆถอนออกช้าๆ
“ไม่ยอมบอกเองน้ะช่วยไม่ได้...”ร่างสูงเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกนอกห้องไป ทิ้งให้ร่างบางยืนแข็งทื่อเป็นรูปปั้นเทพีเสรีภาพอยู่กลางห้อง
“..ย...ยง.....จุนฮยอง....นาย...ตื่นเร็วโยซอบ โยซอบตื่น อ๋ากกกกกก เจ็บ”ร่างบางที่ได้สติตบหน้าตัวเองซ้ำไป ซ้ำมา จนมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปแน่ๆ
++YOSEOB++
ผ...ผม....อ๋าก!! ผมฝันไปหรือเปล่าผมคิดไปเองหรือเปล่าว่ามีผู้ชายสองคนกำลังแย่งคนน่ารักมากๆอย่างผม =..=a!!!! คำตอบคือคงใช่สิน้ะ J อย่างงี้ผมก็เป็นน่ารักเลือกได้แล้วสิ่ ฮี่ๆ ทำไมผมถึงมั่นใจขนาดนั้นนะเหรอ ยงจุนฮยองจะจูบผมแบบไม่มีความหมายได้ไงละ ...เอ...หรืออาจเป็นเพราะอารมณ์พาไปละ?? แล้วมีกี้มันอารมณ์อะไร ก็หมอนั้นพูดเองว่าจูบนี่นา ไม่ ไม่....หมอนั้นอาจกำลังละเมออยู่หรือเปล่า บ้าหน่าจะละเมอได้ไง...เนอะ เฮ้อ
“ทำไงดีอ้ะ L.”
ตอนนี้ผมเดินไปเรื่อยตามทางได้สักเกือบชั่วโมงแล้วละ แล้วก็คิดไม่ตกสักทีว่าทำไมถึงยังรักยุนดุจุนอยู่ทั้งที่ใจเต้นตึกตักไปกับยงจุนฮยอง อย่างงี้เค้าเรียกว่าจับปลาสองมือมั้ยอะ?? แล้วถ้าสองคนนั้นรู้อะ ว่าผมกำลังจับปลาสองมืออยู่ผมจะทำยังไงอะ ผมก็ไม่เหลืออะไรอ่ะดิ่ แต่มันก็เลือกไม่ได้อ้า อีกคนก็รัก อีกคนก็อยากได้ ง้า! TwT
“เฮ้ย!!”แจ็คพอตแตกสิบล้าน ผมเจอดูจุนและจุนฮยองอยู่ด้วยกัน!!!!!!!!!!!!!!!? สองคนนั่น...ร...รู้จักกันด้วยเหรอ? แล้วอย่าบอกนะ...ไอเดินคุยกระหนุง กระหนิงยิ้มให้กันแบบนั้น ไฮไฟว์กันแบบนั้น พวกนั้นคบกันเหรอ!!? แล้วไอคำขอคืนดีนั้นคืออะไร จูบนั้นคืออะไร TT^TT โกหกกันเหรอไง แง่ง
“.....บ้าที่สุดเลยฮือ” สุดท้ายผมก็กลับมาตายรังที่บ้านพร้อมกับกอดหมอนข้างคู่ใจ ทำไมชีวิตมันเป็นแบบนี้ ทำไมยางโยซอบถึงอาภัพรัก งอน งอน ง๊อนนนน!!!! =3=****
วันต่อมา
“ยวยซอบ..=_=”เอาปากห้อยๆไปไกลๆซะ...
“.....”เมิน...ต้องเมินนน ! จะมาหากันแล้วทำไมต้องพร้อมกันด้วยละห๊า???? วุ้ย!
“เฮ้โยซอบ..?”อย่ามาเรียกชื่อผมนะ! ไอ..ไอ...ลิงหนีบจอน! T^T
“.....”
“นี่ ยวยซอบชอบกินกล้วยหูหนวกเหรอ?”เอ้ะ ไอห้อยนี่!
“.....”
“คนน่ารักตอบผมหน่อยเร็ว”อุ๊ย...ดูจุน(เมื่อยังเรียกว่าลิงอยู่เลยไม่ใช่เหรอลูก – คนแต่ง) มันจี้ใจดำ=w=...
“อะไร!”ตอบก็ได้... ชิ! =..=
“โห...ไม่ค่อยเลย...”
“เงียบไปเลยไอ้ห้อย มีอะไรกันละ มาสนใจฉันทำไมไปอยู่ด้วยกันไปเส่!”
“หา??..แล้วทำไมฉันต้องอยู่กับไอจุนฮยองด้วยอะ”
“...พูดเหมือนฉันอยากอยู่กับนายมากเลย ไอหน้าลิง”
“เฮ้ย...จะต่อยกันตรงนี้ก็ได้นะ?”อะไรของพวกนี้เนี่ย... ม..ไม่ต้องมาแกล้งไม่ถูกกันเลยนะ ซอบน้อยรู้ซอบน้อยเห็นฮวาก!!!! >[]</
“หยุดเลย ฉันรู้หมดแล้ว!!! ไม่ต้องโกหกฉัน”
“ห๊า!!!!!”นั่นไง....นั่นไง ร้องห๊า พร้อมกันเลย อึ้ง อึ้ง อึ้ง อึ้งเลยใช่มั้ย ใช่สี้ ซอบน้อยก็อึ้งเหมือนกัน TT^TT
“เธอรู้หมดแล้วจริงดิ่???”ดูจุน...นายไม่ต้องทำตาโตขนาดนั้นก็ได้น้ะ..มันจะถลนน้ะ... =.=*
“ถ้างั้น...เธอรู้ว่าอะไรละ?”จุนฮยองถามผม... เอ่อ...ก็...ก็ยังจะให้พูดอีก!! Y____T
“ร...รู้ว่า...พวกนายทิ้งฉันไปคบกันนะสิ่!!!!!!”
ความคิดเห็น