คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 - I LIKE YOU THE BEST!
“อ...อะไรกันน้ะ แย่ที่สุดเลยอ้ะ!!!”รองเท้าหุ้มข้อสีเหลืองของชายหนุ่มตัวเล็ก ยาง โยซอบ เรียกได้ว่ากระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรงขณะที่ร่างกายก็ก้าวเดินไปพร้อมกัน
“...!!?”ยังไม่ทันสิ้นคำบ่นร่างเล็กก็หยุดเดินในทันที..เมื่อคนตรงหน้าเขาคือผู้ชายที่เค้าคุ้นเคย ผู้ชายที่เขาบอกเลิกไปเมื่อวันก่อนเพราะเขา ‘ไม่เคยจริงใจ’
“ยุน..ดู...จุน?”ริมผีปากผมชมพูน่าจุ๊บค่อยๆเอ่ยชื่อคนตรงหน้าเบาๆ.. ใช่....เขากำลังอยู่กับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในสภาพผมยุ่งเหยิง กระโปรงของเธอถูกยกสูงขึ้นโดยใครบางคนจนเผยต้นขาขาวเนียน ใบหน้าของเธอแดงก่ำพร้อมลมหายใจถี่รัว...ทางดูจุนเองก็มีสภาพแทบไม่ต่างกันเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ย ลมหายใจถี่รัวจนได้ยินชัดเจน....
“ย...โยซอบ !!!?”
“........”
“ว...หวัดดี”
“........” แย่...มันก็ยังรู้สึกสะเทือนใจอยู่ดี..ทั้งที่เคยเห็นมาเยอะแล้วแท้ๆ
“สงสัยเพื่อนของฉันคงเดินมาผิดทางนะ...=_=;”เสียงที่ไม่ค่อยคุ้นหูของร่างเล็กเอ่ยขึ้นก่อนจะคว้าเข้าที่ต้นแขนของโยซอบแล้วลากออกมาจากที่ตรงนั้น
“ไปทำอะไรตรงนั้น?”
“นายเป็นค..!!!? จ...จุนฮยอง”ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อหันไปพบว่าคน คนนั้นคือยงจุนฮยองคนที่เขาตะโกนเรียกแทบตายเมื่อเช้า... มันดีใจจนใจเต้นจริงๆ
-YOSEOB-
“คนกำลังจะปล้ำกันไปทำอะไรตรงนั้น=..=”อะไรจะตรงไปตรงมาขนาดนั้น.... นี่นายไม่รู้อะไรเลยรึไงเนี่ยหะ ไอคนบื้อเอ้ยย!! =[]=
“ก็ไปเดินเล่น”ผมตอบไปนิ่งๆ
“แล้วตึกนั้นมันมีใครอยู่ละถึงได้เดินไป?..”จุนฮยองถามขึ้นก่อนจะหรี่ตามองมาที่ผม นั้นสินะ...ทำไมขาของผมถึงก้าวมายังตึกนี้ ห้องนี้....ห้องที่คน คนนั้นอยู่
“เอาแต่เงียบ....ไม่พูดฉันไปนะ”จุนฮยองบ่นพึมเพาเบาๆก่อนจะหันหลังกลับ... ม..ไม่เอาน้ะ!!
หมับ!!!
ผมตัดสินใจเอื้อมมือคว้าเอวของจุนฮยองเอาไว้ นั้นมันใช้ได้ผลจุนฮยองหยุดเดินก็จะยืนนิ่งเป็นรูปปั้นแกะสลักโพไซดอนจ้องตาเมดูซ่าอะไรแบบนั้น...
“ไม่รู้อะไรเลยเหรอ?”
“ไม่ ทำไม??” ทำไม....ทำไม.....ไม่รู้อะไรบ้างเลยละ อย่างน้อยว่าฉันต้องการนายสักนิดก็พอ...
“เปล่าหรอก...ขอโทษที่รบกวน^^”
“มีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า??? =___= จะรับฟังนายเป็นคนแรก อันที่จริงฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเภทนี้หรอกนะ จะฟังแล้วกัน”
“!!!?”
“ว่าไงละ....?”
“ก็ได้....ฉัน....ชอบนาย”
++++++++++++++++++++++
“........”ร่างสูงยืนนิ่งอึ้งดวงตาของเขาเบิ่งค้าง ก็เขาไม่ได้คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ มันเกิดความคาดหมายไปหน่อย...
“ทำไม? เงียบแบบนั้นหมายความว่าไง? ขอโทษแล้วกันนะถ้าพูดแล้วทำให้ลำบากใจ”ร่างบางเอ่ยก่อนจะหันหลังกลับ มันลำบากใจขนาดนั้นเลยเหรอที่ได้ยินเรื่องแบบนี้????
“ยางโยซอบ..”
“...อะไร ยุนดูจุน”ร่างบางเอ่ยเรียกชื่อจริงของคนตรงหน้าที่มายืนดักเขาเอาไว้ ด้วยสายตาไม่พอใจและประหม่าเล็กน้อย “ฉันยอมรับว่าวันนั้นและเมื่อกี้ฉันผิดแต่ว่า..ให้อภัยฉันเถอะ”ร่างสูงจับไหล่ทั้งสองข้างของร่างบางเอาไว้ก่อนจะบีบมันเบาๆ ร่างบางมองมึงเข้าไปในดวงตาคมเท่ห์ของร่างสูงก่อนจะค่อยยิ้มออกมาบางๆ....
“ยกโทษ...ยกโทษที่นายปล่อยฉันให้อยู่คนเดียวในวันครบรอบ1ปีที่เราคบกัน ยกโทษที่ในวันนั้นนายกำลังจูบกับผู้หญิงคนอื่นอยู่เลยมาหาฉันไม่ได้ ยกโทษที่นายทำร้ายฉันต่อหน้าต่อตาโดยการที่จีบผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉันนะเหรอ?? มันน่าให้อภัยเหรอยุนดูจุน?ก่อนที่นายจะให้ฉันยกโทษสำหรับวันก่อนช่วยทำให้ฉันยกโทษสำหรับเรื่องวันนี้ได้มั้ยละ?? เหอะ นายมันแย่!”ร่างบางเอ่ยพร้อมกับน้ำตาคลอ เสียงของเขาสั่น ในขณะเดียวกันร่างบางก็ยังพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เขาจะไม่อ่อนแอต่อหน้าผู้ชายคนนี้เด็ดขาด
“โยซอบ...”
“ให้มันจบแค่นี้เถอะดูจุน...”ร่างบางเอ่ยเบาๆก่อนจะรีบวิ่งออกจากที่ตรงนั้นโดยเร็วที่สุด ทั้งๆที่เลิกไปแล้วทำไม...ทำไมยังจะต้องตามมาขุดเรื่องราวที่ทำให้เจ็บช้ำใจขึ้นมาด้วย ไม่เข้าใจจริงๆ
วันต่อมา
“สวัสดี..”
“...อือ....”ถึงจะดูหน้าตกใจมากก็ตามที่คนอย่างจุนฮยองเดินมาทักร่างบางก่อน แต่ดูเหมือนตอนนี้ร่างบางจะไม่จิตใจจะสนใจแม้แต่ตัวเอง...
“นายกำลังเขียนอะไรแปลกๆลงบนโต๊ะของนายอยู่นะ =__=”จุนฮยองเอ่ยขึ้นก่อนจะชี้ไปบนโต๊ะไม้ของร่างบางที่เต็มไปด้วยถ้อยคำมากมายที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ...
“อ......!!!!!! ห้ามอ่านนะ!!!!!!!.ร่างบางพุ่งเข้ากอดโต๊ะตัวเองไว้อย่างรวดเร็ว
“=___=;”
“เห็นแล้วใช่มั้ย...”
“เปล่า....”จุนฮยองเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง โดยที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่คนตัวเล็กไม่วางตา....
ครืด....ครืด.....ครืดดดด
“หือ?...”เสียงโทรศัพท์ที่สั่นปลุกให้ร่างบางตื่นจากภวังค์ ก่อนจะค่อยๆหยิบโทรศัพท์สีสันสดใสของเขาออกมาเปิดดูข้อความ
2JUN (ดูจุน)
โยซอบอา...ฉันว่าเราควรออกมาเจอกันหน่อยนะ....ที่ร้าน XXX ตอน 4โมงเย็นนะ
ขอร้องละ.......
ข้อความได้รับเมื่อ 27/2/10 เวลา 15.30 น.
“เฮ้อ...”ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนเก็บของใส่กระเป๋าลวกๆแล้วเดินออกจากที่ทันที ร่างบางค่อยๆก้าวเท้าช้าไปทีละเก้าพร้อมกับสายตาที่เหม่อลอย...เขาอยากถูกปลดปล่อยออกจากพันธนาการของคนอย่างดุจุนเสียที...แต่เท่าทำไรก็ทำไม่ได้สักที...
ร่างบางก้าวเท้าเข้ามาในร้านก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะที่มีผู้ชาย...ผู้ซึ่งมีใบหน้าที่คุ้นตา ใบหน้าที่ไม่เคยลบออกไปจากใจได้เลย
“ยุน ดูจุน อย่าทำหน้าดีใจไปฉันแค่จะมาบอกสักทีว่าเราควรจะ ขาด..และจบลงเพียงเท่านี้”ร่างบางยืนกอดอกมองร่างสูง
“......เข้าใจแล้ว”
“....เข้าใจด็ดีแล้ว”ร่างบางถึงกับใจสั่นไปเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าที่สลดลงเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใจรับทุกสิ่งของผู้ชายคนนี้ ยุน ดูจุน ....
“เพราะฉันชอบคนอื่นอยู่”ร่างบางเอ่ยก่อนจะลอยหน้าลอยตา
“งั้นตอนนี้นายชอบใครอยู่งั้นเหรอ?...”
“.........ย...ยง จุนฮยอง!!!.”ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดขัดเล็กน้อย เมื่อสายตาดันไปสบเข้ากับผู้ชายที่ยืนอยู่นอกร้าน ผู้ชายที่ชื่อยงจุนฮยอง จุนฮยองที่อยู่นอกร้านเอียงคอน้อยๆก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นเดินเข้ามาในร้านที่ร่างบางอยู่....
“นายเรียกฉันงั้นเหรอ?”จุนฮยองเอ่ยถามร่างบาง
“ฉ...ฉัน @////@”ร่างบางเลิกลั่ก
“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้มั้ง โยซอบ ฉันเองก็จะไปแล้วละ....ก็.....มีปัญหาอะไรฉันก็จะคอยรับฟังเธอนะ....”ดูจุนเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป
“ยง...จุนฮยอง................................................”ดูจุนกระซิบขณะเดินผ่านจุนฮยองไป
“!?”
++++++++++++++++++++++++
ขอค่าตอบเเทนเป็น เม้นต์จะโอเคม่ะ????
555555555555
ความคิดเห็น