คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่13 - เรา
ฮิฮิ อีกเเล้วใครเสียงดวงเข้ามาอ่าน ก้เจอของดีไปนะ555555555
(ไรท์เตอร์นิสัยเสีย๕๕๕๕๕๕๕+)
+++
บทที่13
เรา
“อ๊า ร้อนชะมัด”ฮยอนซึงบ่นอุบก่อนจะถอดเสื้อตัวนอกของเขาออกเหลือแต่เสื้อกล้ามสีดำสนิท เผยให้เห็นไหล่ขาวหน้าทนุถนอม จนตกเป็นเป้าสายตาของหลายๆคนในคลาส “มองอะไร? ที่บ้านไม่มีเสื้อกล้ามใส่รึไง?”ร่างบางตะโกนด่าสายตาที่จ้องมองตนราวกับไม่เคยเห็น แต่หารู้ไม่ว่าพวกเขาไม่ได้สนใจเสื้อกล้ามสีดำสักนิด แต่เป็นผิวขาวที่เย้ายวนน่าสัมผัสนั่นต่างหาก
“โอ๊ะ...ดูสิ่ว่าฮยอนซึงของนายทำอะไร?”ดงอุนที่เดินกอดคอจุนฮยองมาเอ่ยขึ้นก่อนจะมองไปที่ฮยอนซึงด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วยิ้มกว้าง “มองแบบนั้นหมายความว่าไง? นั่นนะเนื้อกระต่ายน้อยของฉันต่างหาก”จุนฮยองเอ่ยขึ้นก่อนจะยื่นมือตีที่หน้าอกแกร่งของดงอุนเบาๆแล้วเดินไปที่โต๊ะของตน “ทำไมมันร้อนงี้ว้ะ ชิ...อย่าให้เจอนะแม่จะขย้ำปากยานไปถึงหัวนมเลย!!”
“เจอใคร?”
“เจอนายนั่นแหละ.....”
“เธอใจร้ายจังนะ... L”
“ถ้าฉันใจดีคงจะไม่เหมาะกับนายสักเท่าไหร่ J”
“ทำไมละ?”
“ทำดีให้เท่าไหร่.....สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรกลับมา J”
“......”คำพูดของร่างบางทำเอาคนตรงหน้านิ่งอึ้งไปอีกรอบ เขาไม่สามารถเข้าใจเธอได้เลยบางวันเธอก็ให้ท่าเขาเสียจนอยากจะขย้ำซะให้หนำใจ บางทีเธอก็พูดจาตัดเยื่อใยจนเหมือนจะยอมแพ้ มันทำให้เขาแทบบ้า... “เธอ..”
“ฉันทำไม?”
“คืนนี้...ที่คลับใต้ห้องสมุด....ถ้าเธอไม่มาฉันจะส่งเธอกลับคลาสของเธอซะ...”จุนฮยองเอ่ยก่อนจะเดินออกจากห้องไป “เหอะ...พูดจาอวดดี....แล้วชอบหนีออกไป “ร่างบางบ่นอุบก่อนจะนั่งลงเหมือนเดิม
“ฮยอนซึง..”
“ว่าไงโยซอบ”
“เธอคุยอะไรกับจุนฮยอง”โยซอบเอ่ยด้วยนัยน์ตาก้ำกึ่งระหว่างอารมณ์ขุ่นเคือง และคาดคั้นแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ ฮยอนซึงหวั่นไหวสักนิด “เรื่องของคนสองคน...ทำไมต้องให้คนที่สามรู้?”ฮยอนซึงเอ่ยก่อนจะเน้นหนักประโยคท้าย ทำไมโยซอบถึงกับกัดฟันกรอด “ฉันถามเธอดีๆน้ะ?!”
“บอกหน่อยว่าฉันพูดคำหยาบ หรือพูดจาไม่ดีตรงไหน?”ฮยอนซึงยิ้มมุมปากด้วยความสนุกที่ได้ปั่นหัวคนตรงหน้า “โยซอบอา...เธอคุยอะไรกับฮยอนซึงเหรอ?”ดุจุนที่เดินเข้ามาแล้วได้กลิ่นไม่ดีจึงรีบเข้ามาทัก
“เรื่องของคนสองคน.....นายไม่เกี่ยว”โยซอบเอ่ยก่อนจะจ้องฮยอนซึงตาเขม็ง ฮยอนซึงฉีกยิ้มกว้างก่อนจะมองใบหน้าดูจุนที่ยืนเอ๋อ “ว้าวว...”
“มีอะไรหน้าตื่นเต้นรึไง?”โยซอบเอ่ย
“โยซอบอา..”
“บอกว่าอย่ายุ่งไง!!!”โยซอบหันไปตะคอกใส่ดูจุน ทำเอาคนตรงหน้าเหวอไปพักนึงก่อนจะคว้าที่ข้อมือของร่างบางแน่น “ดูจุนปล่อย!!”
“มีเรื่องทุกเช้าไม่เหนื่อยเหรอ?”ดูจุนเอ่ย
“บอกให้ปล่อยไง”
“จูบฉันสัก5นาทีแล้วจะยอมปล่อย J”
“ดูจุน....ฉันเกลียดนาย”
“ให้กำลังใจกันแบบนี้ฉันก็โคตรรักเธอ”ร่างสูงเอ่ยจนลืมไปว่ามีคน คนนึงกำลังยืนมองสองคนทะเลาะกัน “ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวน้ะ”ฮยอนซึงเอ่ยก่อนจะคว้าเสื้อตัวนอกมาสวมแล้วเดินออกจากห้องไปทันที โดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกของฮยอนซึงสักนิด
ณ คลับใต้ห้องสมุด
“นึกว่าเธอจะไม่มาซะอีก...”จุนฮยองที่อยู่ท่ามกลางวงล้อมของหญิงสาว ที่บางคนนั้นมีดีกรีเป็นถึงนางแบบ ร่างสูงเอ่ยขึ้นก่อนจะเงยหน้ามองร่างบางที่ยืนกอดอกอยู่ช้าๆ “ช่วยให้พวกเธอออกไปก่อนดีไหม?”ฮยอนซึงเอ่ยก่อนจะหญิงสาวทั้งหลายด้วยสายตาเหยียด “คุณจุนฮยองคะ...”หญิงสาวริมฝีปากแดงสดเอ่ยขึ้น ก่อนจะเกาะแขนจุนฮยอง
“พวกเธอไปก่อนเถอะ”
“แต่...”
“ชั้นให้เวลาแค่5วิ....ถ้าพวกเธอยังไม่ไปให้พ้นสายตาของฉัน ตกงานกันถ้วนหน้าแน่!!”สิ้นเสียงจุนฮยอง หญิงสาวทั้งหลายก็พากันลุกออกไปด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ
“สรุปว่านายมีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ?”ฮยอนซึงเอ่ยขึ้นก่อนจะคว้าแก้วเหล้าของจุนฮยองขึ้นดื่ม ช่วงเวลาไม่นานมันทำให้ร่างบางดื่มแอลกอฮอล์ลเก่งขึ้นเยอะ “ผิดด้วยเหรอที่อยากอยู่กับเธอแบบไม่มีเหตุผล?” ถึงแม้ว่าร่างบางจะไม่ได้หันไปมองร่างสูงก็เธอ แต่เพียงแค่น้ำเสียงในประโยคนั้นมันทำให้เขาใจสั่นได้ทันที “อยากจะบอกรักฉันเหรอไง?...”ฮยอนซึงเอ่ยขึ้นท้าทายคนตรงหน้า
“.......”ทว่าไร้ซึ่งเสียงตอบรับ
“......”
“.......”
“.......”
“เธอจะเงียบไปถึงไหน?”
“เงียบ? ใครเงียบก่อนกันแน่?”ร่างบางเถียง
“เธอ...”
“ฉันทำไม?”
“จะทำตัวน่ารำคาญไปถึงไหน!!!?”จุนฮยองตะคอกใส่ร่างบาง “.....เรื่องของฉัน ฉันจะทำอะไร จะต้องการนายขนาดไหน จะทำวิธีอะไรเพื่อให้นายหลงฉันจนแทบบ้า มันก็เรื่องของฉัน!!!”
“เรื่องของเธอ?”
“ใช่เรื่องของฉัน...”
“งั้นรีบทำให้มันเป็นเรื่องของเราซะละ....”ร่างสูงเอยด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์
“...!!!!”
ความคิดเห็น