คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่9 - Start!
บทที่9
Start!
“ฮยอนซึงเธอหาอะไรให้ฉันกินหน่อยดิ่”จุนฮยองที่นั่งตัวเปื่อยอยู่หน้าทีวีเอ่ยขึ้น หลังจากที่อาการของร่างสูงดีขึ้น คุณหมอก็อนุญาตให้จุนฮยองกลับบ้านได้ “ถามสิ่ว่าฉันทำอะไรเป็นมั้ย?=_=”
“เธอทำอะไรเป็นบ้าง?”ร่างสูงถามตามที่ร่างบางบอก
“รามยอน - -“
“ก็ไปทำมาดิ่”
“ย๊า คนป่วยเค้าให้กินรามยอนได้ที่ไหน?”
“ที่นี่ละ “
“นาย...”
“อะไร?”
“ชิ..รอตรงนี้ละ”
“จะให้ฉันไปรอบนหลังคาบ้านหรือไง”
“=__=”ร่างบางตัดสินใจเดินออกไปทำรามยอนทันทีแทนที่จะยืนต่อล้อต่อเถียงกับคนกวนเบื้องล่างแบบนั้น “เฮ้อ ตาบ้านั่นกวนที่สุดเลยจริงๆ - -“ฮยอนซึงบนไปก่อนจะต้มรามยอนไป ตั้งแต่กลับจากค่ายวันนั้นเค้ารู้สึกว่าผูกพันธ์กับร่างสูงมากขึ้นด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้...
“จุนฮยอง....เรากลับมาคบกันเถอะ....”เสียงคุ้นหูของฮยอนซึงดังขึ้น ใช่มันเป็นเสียงของโยซอบนั้นเอง ฮยอนซึงตัดสินใจแอบดูเหตุการณ์อยู่ริมกำแพงของอีกฝั่งนึง ทันใดนั้นดวงตาของฮยอนซึงก็เบิกกว้างเมื่อพบว่าทั้งสองกำลังจูบกัน..ความรู้สึกที่ปวดร้าวไปทั้งหัวใจมันคืออะไรกัน...รู้แต่ว่ามันทนมองไม่ได้จริงๆ...
“ย๊า พวกนายทำอะไรกันเนี่ย มันอุบาทว์ลูกตาที่สุดเลย”ฮยอนซึงเอ่ยขึ้นก่อนจะทำหน้าตาปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ววางถ้วยรามยอนลงบนโต๊ะทำเอาทั้งสองผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว “ฮยอนซึง...”โยซอบเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้ง
“ทำไมกลัวจำชื่อฉันไม่ได้เหรอ? คุยไปเถอะฉันไม่กวนแล้ว”ร่างบางเอ่ยก่อนจะหันหลังกลับ
“เธอไม่ได้รบกวน”จุนฮยองเอ่ยขึ้นทำเอาฮยอนซึงถึงกับหยุดเดินทันที
“แต่คนที่รบกวนฉันคือเธอโยซอบ ฉันไม่อยากคุยกับเธอ ออกไปให้ไกล....”จุนฮยองเอ่ย อย่างไรเยื่อใย แต่โยซอบกลับยืนนิ่งไม่ไปไหน “บอกให้ออกไปให้พ้นไง!!!!”จุนฮยองตะคอกลั่นทำเอา ทั้งฮยอนซึงและโยซอบสะดุ้ง
“ฉันจะมาใหม่แล้วกัน. J”
“ไม่ต้อง...”
“ฉันรู้ว่านายยังรักฉันอยู่...”โยซอบเอ่ยก่อนจะเดินออกจากบ้านหลังนั้นไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันที่ปกคลุมอยู่รอบๆห้อง... “.อ....เอ่อ....นายกินรามยอนสิ่มันจะเย็นแล้วมันจะไม่อร่อยเอาน้ะ ฮ่าๆๆ”ฮยอนซึงเอ่ยทำลายความเงียบและความอึดอัด
“รู้แล้ว ฉันไม่ได้โง่ =_=”
“ย๊า เลิกปากเสียได้แล้ว รีบๆกิน นายจะได้กินยาไง”
“เธอ...”
“ห๊า?”ฮยอนซึงยืนเอ๋อเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาหาตนช้าๆ ก่อนจะคว้าร่างของฮยอนซึงให้เข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็ว “น..นายทำอะไรเนี่ย!!!?”
“โยซอบ...จูบฉัน”
“อ..ออใช่ไง”
“ฉันไม่ได้จูบยัยนั่นนะ”
“ก...ก็เห็นอยู่นายจะบอกฉันทำไม?”ร่างบางเลิกลั่ก
“เธอต้องเอาจูบของยัยนั่นออกไปซะ..”
“ห๊า? พูดบ้าอะไรของนาย”
“จูบฉันสิ่...”
“เฮ้ย!!= /// [] //// =”
“โอเค...งั้นฉันจะจัดการเอง”สิ้นเสียงของร่างสูงริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกันทันทีอย่างรวดเร็ว จูบที่แสนอ่อนหวานเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็วและยาวนาน ลิ้นหนาค่อยๆแทรกเข้าไปกวาดจนทั่วโพรงปากของร่างบางก่อนจะค่อยๆถอนจูบออกมาอย่างช้าๆ
“วันนี้เธอกินรสเลม่อน และมันก็อร่อยมากด้วย”ร่างสูงแลบลิ้นโชว์ลูกอมที่ตนกวาดออกมาจากปากของร่างบางด้วยจูบเมื่อครู่ “น..นาย!!!!!O//////O”
+-+-+-+-+-+-+-
ร่างบางมองร่างสูงที่หลับสนิทอยู่บนเตียงเพราะฤทธิ์ยาทำไมน้ะ ทำไมยิ่งมองถึงได้ยิ่งรู้สึกปวดใจแบบบนี้...พอนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าทำไมมันถึงได้รู้จุกไปทั่วแบบนี้น้ะ
ครืดด ครืดดด ครืดดดด
“หืม?”ร่างบางมองโทรศัพท์ของร่างสูงที่สั่นอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะถือวิสาสะ หยิบมันขึ้นมาดู “ข้อความ? โยซอบ?”ฮยอนซึงใจสั่นวูบทันทีเหมือนมีคนมาฉุดหัวใจของเขาให้หล่นลงไปกับพื้น นิ้วเรียวสวยค่อยๆกดเปิดดดูข้อความนั้นช้าๆ
ฉันเข้าใจน้ะว่านายยังรักฉัน และฉันก็ยังรักนายมาก การที่ฉันบอกเลิกกับนายไปหาดูจุนมันก็เป็นเรื่องที่แย่เหมือนกัน เค้าไม่ได้ดูแลฉันดีอย่างที่เคยทำ เหมือนเค้ากำลังมีใครคนนึงอยู่ในใจ ฉันรู้ดีว่าฉันมันเลว...แต่ตอนนี้ฉันรักนายมากที่สุด มากกว่าใครนะ จุนฮยองอา....
From โยซอบ date : 17/10/11 16.30น.
“เคยคบกันจริงๆด้วยสิน้ะ....แถมยังซับซ้อนกว่าที่คิดอีกด้วย.....จุนฮยอง นายคงเจ็บปวดมากสิน้ะ นายช่างน่าสงสารจริงๆ... “
เวลา 0.00 น.
“โอย..หิวน้ำชะมัด”ร่างสูงที่รู้สึกตัวก็พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาช้าๆถึงแม่จะรู้สึกมึนงงด้วยฤทธิ์ยาอยู่ก็ตาม เขาบังคับร่างกายตัวเองให้ลงไปตามบันไดก็พบว่าไฟข้างล่างยังเปิดอยู่ และยังมีใครบางคนนั่งดูทีวีอยู่ตรงนั้น จุนฮยองเดินตรงไปที่โซฟาช้าๆ ก็พบว่าเป็นฮยอนซึงที่ยังนอนหลับสนิทอยู่ที่โซฟาไม่ไปไหน แถมในมือของร่างบางอย่างถือสมุดโน้ตเล่มเล็กเอาไว้แน่น “สมุดอะไรว้ะ...”ร่างสุงตัดสินใจค่อยๆหยิบมันออกมาจากมือของร่างบางช้าๆ ก่อนจะเปิดอ่านทีละหน้า
“ไดอารี่?”ร่างสูงเลิกคิ้วก่อนจะอ่านไปทีละหน้าอย่างตั้งใจจนกระทั่งเจอหน้าหนึ่งเป็นรูปตอนร่างบางอยู่บนรถทัวร์กับเขา ขณะที่กำลังจะเดินทางไปน้ำตกพร้อมคำอธิบายใต้รูปที่เอาคนอ่านถึงกับยิ้มออกมา
หมอนี่ฟังเพลงเพราะมากๆน้ะ แถมยังหลับไวด้วยเลยแอบถ่ายมาซะเลย ตลกเนอะ ? :P
“เธอจะทำให้ฉันรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตใครสักคนเกินไปแล้วน้ะ.....”จุนฮยองบ่นขึ้นเบาๆก่อนจะวางสมุดโน้ตลงกับพื้นแล้วหันหลังเดิน เพื่อที่จะเข้าไปในครัวแต่ก็ต้องชะงัก
“จุนฮยอง...นายรักโยซอบใช่มั้ยอย่าฝืนใจตัวเองเลย งึมงำ......”
“หะ...?”ร่างสูงหันหลังกลับไปมองร่างบางที่ละเมอพูดอะไรแปลกๆ ไม่เข้าหูเขาออก นั้นทำให้ร่างสูงอารมณ์เสียขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “รักงั้นเหรอ? เหอะ.....ดวงตาฉันมันบอกว่ารักยัยนั่นรึไง เธอมันก็คนไม่รู้อะไรวันยันค่ำนั้นแหละจางฮยอนซึง.....”
“สุดท้ายเธอก็ไม่เข้าใจอะไร....เกมส์นี้มันเพิ่งจะเริ่มต้นสิน้ะ.....”จุนฮยองยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินเข้าเข้าห้องไปแล้วปล่อยให้ร่างบางนอนอยู่ที่โซฟาดั่งเดิม
ความคิดเห็น