คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 - ข้อตกลง
U.U
+++++++++++++
บทที่3
ข้อตกลง
“ย๊า!!นายจะให้ฉันเดินตามเป็นคนพาหมามาเดินเล่นไปถึงไหนเนี่ย!!”ร่างบางตะโกนลั่นแข่งกับเสียงเพลงในคลับ ที่เมื่อตกเย็นกลับคึกครื้นอย่างเห็นได้ชัด ร่างสูงเองที่กำลังงุ่นง่านกับการต้อนรับแขกและเพื่อนฝูงมากมายก็สั่งให้ร่างบางเดินตามตนไม่ให้หายไปไหน แต่ถึงกระนั้นก็กลับไม่สนใจคนที่ให้เดินตามมาเลยแม้แต่นิดเดียว
“อะไรเนี่ยให้เดินตามแต่ก็ไม่ให้ทำอะไร ฉันจะกลับบ้านไปพอกหน้านะ!”ร่างบางบ่นเบาๆ
“เอ๊ะๆ...นี่มันสาวน้อยจากคลาสAนี่ทำไมลงมาอยู่ที่คลับของพวกคลาสSได้ว้ะ”
“สงสัยอยากลองของแรงหวะ”
“จัดให้นางสักดอกดีมั้ยว้ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!”
“หุบปากเน่าๆของพวกนายเถอะหัวเราะมาได้ กินก๊วยเตี๋ยวมารึเปล่าเนี่ยผักชีติดฟันเชียวL”ร่างบางกัดกลุ่มชายหนุ่มที่เดินมาแซวจนเขาเสียความมั่นใจ ถึงกับคว้ามือถือมาส่องสำรวจผักชีที่ติดฟัน แต่ปรากฏว่าไม่มีอะไร..
“ย๊า!!เธอหลอกฉันเหรอ?”
“เป็นผู้ชายที่ดีควรพกความมั่นใจมาเต็มร้อยต้องเช็คแล้วซึ่งทุกสิ่งว่าไม่มีอะไรผิดพลาดก่อนจะมาหลีสาวนะจ๊ะ ไม่ใช่ปล่อยให้สาวหลอก....มันช่างน่าสงส๊ารรร สงสาร L”ร่างบางจีบปากจีบคอ
“เธอ..เธอรู้ไหมว่าฉันลูกใคร!!!!!!?”ชายหนุ่มตะโกนลั่นคลับทำเอาทุกสิ่งหยุดนิ่งจ้องมองทั้งสองเป็นตาเดียว แล้วเรื่องอะไรละเมื่อถูกจับตามองขนาดนี้ ฮยอนซึง คนนี้จะยอมได้ไง!!
“อืม........ลูกใครเหรอ?...........อ้อ!!! ใช่ลูกลุงเส็งที่รับจ้างขนผักหลังตลาดหรือเปล่า? หน้าตาคล้ายๆกันเลยนี่ ฮิฮิ อ้ะนี่ฉันเดาถูกเหรอถึงได้ทำตาโตขนาดนั้น J”ร่างบางทิ้งระเบิดลูกที่สอง ทำเอาคนทั้งคลับแอบขำกันเป็นแทบ
“เธอนี่มัน!!!!”
“จะทำอะไรนะซอนกุน....”มือหนา ของใครสักคนคว้า แขนที่ง้างสูงหวังจะต่อยร่างบางเอาไว้จนแน่น “ด..ดูจุน”
“ถ้านายแตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้วฉันต่อยแกแน่...”นัยน์ตาดุดันรวมทั้งเสียงอันเฉียบขาดทำเอาชายหนุ่มหน้าหงอและเดินออกจากคลับไปอย่างหัวเสีย “เธอไม่เป็นอะไรนะ”
“ก็ยังไม่ตาย”ร่างบางลอยหน้าลอยตาก่อนจะเดินไปอีกทางนึง อยากจะกล่าวขอบคุณแต่ปากเจ้ากรรมดันแข็งกระด้างเกินไปที่จะพูดออกมา “นี่พี่ชายขอน้ำส้มแก้วนึงดิ่” ฮยอนซึงเอ่ยสั่งบาร์เทนเดอร์ ก่อนจะนั่งมองหา จุนฮยอง ไอตัวต้นเหตุที่เมื่อกี้ทำเอาตัวเองเกือบตาย
“มาคลับมานั่งดื่มน้ำผลไม้กิ๊กก๊อกอย่างนี้นะเหรอ?”จุนฮยองเอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งลงข้างๆฮยอนซึง มือหน้าคว้าแก้วเตกีล่ายกซดเขาปากก่อนจะวางมันลงบนบาร์อย่างช้าๆ “งั้นคลับพวกนายคงกิ๊กก๊อกเหมือนกันที่ดันมีน้ำผลไม้กิ๊กก๊อกอยู่ในนี้ - -“
“หึ...ฉันเห็นนะที่เธอไปมีเรื่องนะ”
“แล้วทำไมไม่เข้ามาช่วยฉันห๊า!?”
“ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่.....แล้วก็มีคนมาช่วยอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”จุนฮยองเอ่ยก่อนจะลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ ทำเอาร่างบางเบ้ปากออกมา
“ออ...ฉันว่าเรามาตั้งกฎทาสกันดีกว่า”
“ย๊า...!! อย่ามาเรื่องมากนักได้ไหม?”ร่างบางบ่นทันทีที่ได้ยินคำว่ากฎ ทั้งที่อุตส่าห์ยอมเป็นทาสแล้วแต่ทำไมต้องมีกฏให้ปวดขมองอีกเล่า?! “อ้ะ!”ร่างสูงชูมือถือสีฟ้าขึ้นมา ทำเอาร่างบางยอมสงบปากแต่โดยดี
“ก็ว่ามาสิ่ - -;”
“หนึ่ง...ไม่ว่าฉันสั่งให้ทำอะไรก้ต้องทำ”
“อืม..”
“สอง...อย่ามายุ่งเวลาส่วนตัวของฉัน”
“นายหมายถึงเวลาซั่มสาวดูมๆนะเหรอ?”
“ถูก..”
“และ...สาม ปฎิบัติตามทั้งสองข้ออย่างเคร่งคัด!!”
“เซอร์ เยส เซอร์ (---_---) \ ”ร่างบางตะเบ้ะด้วยใบหน้าที่ไม่เต็มใจนักแต่ก้ต้องสะอึก เมื่อร่างสูงยื่นแก้วเหล้าของตนให้ “ไม่กินเหล้า.....”ร่างบางเอ่ย
“J”
“เอ่อ ไม่กินเหล้า...”
“ฉันไม่ได้ให้เธอกิน แต่ให้เธอไปชงมาให้ต่างหาก”
“=[ ] =”
“แร๊งส์ โมโหอ้ะ เกรี้ยวกราด ย๊าก!!!ร่างบางหยิบน้ำแข็งใส่แก้วด้วยความโมโห ก่อนจะคว้าเหล้ามาขวดนึง แต่ในขณะที่กำลังจะเทนั้นเอง...
“เอ่อ....ใส่ไปไม่ผสมอะไรใช่มั้ย?....อืม....กลิ่นไม่ค่อยดีเลย....ไหนลองชิมสิ่”ร่างบางจัดการเทเตกีล่าไปจนเต็มแก้ว เพียวๆก่อนจะยกดื่มอย่างรวดเร็วจนหมด “เอิ๊กกกกกก=v=”
“อ้ะ..ฮยอนซึงนี่ สุดเลยนายกินเตกีล่าเพียวๆแก้วนึงเลยเหรอ เต็มแก้วอีกต่างหากนายจะกินเผื่อชาติหน้าเหรอเนี่ย?”กีกวางที่เห็นฮยอนซึงยืนกระดกเหล้าอยู่จึงรีบวิ่งปรี่เข้ามา แหงละ เตกีล่าใครเขากินกันเต็มแก้วแบบนั้นละ...
“กีกวางจังงงงงงง <3 =3=”
“ว...เฮ้ย”กีกวางร้องลั่นเมื่อฮยอนซึงโผเข้าไปเกาะแขนแล้วเอาหัวซุกเหมือนลูกแมว “ไอกู...ไม่น่าเลย”กีกวางยิ้มให้คนที่ผ่านไปมาจนตาหยีกลบเกลื่อนความอาย “อ...จุนฮยอง นายดู ทาสของนายสิ้” กีกวางที่เห็นจุนฮยองนั่งอยู่ที่บาร์เอ่ยขึ้นก่อนจะถูลู่ถูกังฮยอนซึงมาที่บาร์ จุนฮยองที่เห็นสภาพของฮยอนซึงก็ถึงกับอึ้งไปแปปนึง
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
“จะรู้มั้ยละ เข้ามาก็เห็นฮยอนซึงยืนกระดกเตกีล่าพูนแก้ว ก็นึกว่านายสั่งอะไรแปลกๆซะอีก”กีกวางบ่นอุบก่อนจะโยนฮยอนซึงใส่ร่างสูง “ฝากด้วยละกัน ต้องรีบไปทำความสะอาดจานที่หลังคลับต่ออ่ะ”ไม่พูดเปล่ากีกวางทิ้งรอยยิ้มจนตาหยีไว้พร้อมกับคำพูดและหายไปในทันที.....
“นี่เธอเปรี้ยวใจอะไรขึ้นมาถึงได้กินไปพูนแก้วแบบนี้วะเนี่ย”
“จุนโยงงงงงงงง ง ง ง ง โยง จูนนน ยอง ง ง ง ง ง ง ง”ร่างบางไม่ตอบเอาแต่บ่นเรียกชื่อคนตรงหน้าก่อนจะเข้าไปดึงทึ้งหัวร่างสุงอย่างแรง “ย๊า!มันเจ็บนะเว่ย!!”
“แบร่ :P”
“=__=”
“นาย!!!”ร่างบางชี้หน้าจุนฮยองทั้งที่ร่างกายของตนยังโงนเงนไปมาเรพาะฤทธิ์แอลกอฮอลล์
“ฉันทำไม?”
“นายขโมยจูบแรกของฉัน!!! และฉันไม่ชอบนกพิราบ ยี๊”
“อะฮะ”
“นายจูบฉันทำไม!!?”
“อยู่เงียบๆเหอะ ไม่อายคนเหรอ”
“อายทำไม๊!!? ฉันไม่มีคำนี้ในพจนานุกรมเหมือนกานน เอิ๊กกก =////v/////=”
“ยอกย้อนเหรอ”
“ใครจะไปกล้ากันเล่าท่านยงจุนฮยองผู้ยิ่งหย่ายยยยยย”
“เธอนี่มัน....”
“สวย....ฉันสวยใช่ม๊า ช่ายๆๆ นี่ๆฉันอยากอ้วกอ้ะ อุวะฮะฮะ”
“เฮ้ย!อย่าเชียว”
“จุนโยงงงงงงงง อว้อกกกกกก!!!”ไม่ทันขาดคำร่างบางโผเข้าไปกอดร่างสูงพร้อมกับของแถมอีกชุดใหญ่...
“=_=…………..”
“อิอิอิอิอิ โล่ง (. . )\”ร่างบางเกาหัวแกร่กๆแก้เก้อ ก่อนจะล้มลงที่บ่ากว้างของร่างสูงแล้วหลับทันที “จาง ฮยอนซึง เธอนี่มัน.....”จุนฮยองบ่นเบาๆ “ว่าไงละ? เธอเมาเหรอไง?”ดูจุนกับดงอุนที่เดินเข้ามาทักจุนฮยองด้วยรอยยิ้มขบขัน ก็ยังไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำกับจุนฮยองขนาดนี้
“มันสกปรกที่สุดเลย ยัยนี่ - -“
“พาเธอไปห้องพยาบาลของตึกก็ได้มั้ง”ดูจุนเอ่ย
“ให้ฉันช่วยหิ้วไปไหม?”ดงอุนเสนอ
“ไม่ต้อง!”จุนฮยองปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะพยุงร่างที่ไร้สติของฮยอนซึงออกมายังห้องพยาบาล “เธอนี่มัน...เฮ้อ...”
+++ Hyunseung +++
วิงเวียน ศรีษะ คล้ายจะเป็นลม(ไปแล้ว) ใช้โทนาฟ เฮ้ยไม่ใช่... ไม่ตลกนะ มึนหัวมากๆ แล้วจะว่าไปห้องนี่มันห้องอะไร โอ้ไม่นะ...ที่เราหลุดมาอยู่อีกมิตินึงแล้วเหรอ TT^TT แต่ทำไมมิตินี่มีนายห้อยกำลังยืนถอดเสื้ออยู่ด้วยละ ห๊ะ! ถอดเสื้อเหรอ!!! O,,O “กรี๊ดด โรคจิต จะปล้ำฉันใช่มั้ย!! ถึงจะเป็นทาสนายแต่ขอบอกตามตรงว่าเวอร์จิ้นนี้ ฉันจะมอบให้รักแท้ของฉันเพียงผู้เดียวเท่านั้น!!!!”
“ขอกลั้นหายใจตายดีกว่าถ้าต้องสอยเวอร์จิ้นเธอ…..=___=”เอ่อะ เสียหาย อาย อาย ถ้าจะพูดถึงกันขนาดนี้...อายจ้า! TT “แล้วทำไมฉันมาอยู่นี้ทำไมนายมาอยู่ที่นี้แถมถอดเสื้อด้วย ไม่น่าดูเท่าไรๆ”สายหั่วไปมา
“เธอเมา.......”
“อุ้ย..”
“แล้ว อ้วกใส่ฉัน...”
“คุณพระ....”
“ไม่ต้องมาร้องเลย แล้วยังจะมาหลับคาอกฉันอีก”
“โอ้มายกอช!”
“รับผิดชอบความเสียหายด้วยนะครับ....”นายห้อยที่บ่นไป บ่นมาก็หยิบเสื้อยืดตราห่านคู่ที่คิดว่าน่าจะซื้อจากมินิมารท์แถวนี้ใส่ อืม....คนหล่อใส่เสื้อตัวละ 99 ก็หล่อ ห๊ะ!! พูดลอยๆเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะชมใครหรอกนะ - -
“รับผิดชอบยังไงอะ?”เป็นทาสให้ก็แล้วเธอต้องการอะไรจากฉันอีก!!!!! TT [ ] TT
“มาอยู่บ้านฉัน...มาเป็นคนใช้ที่บ้านฉัน”ม...ม...ม...ม...
“ไม่มีทาง!!!”
“ฉันจะเอานกพิราบมาเขวี้ยงใส่หน้าเธอ”
“ร...รู้ได้ไง =[]=;”มายท็อปซีเคร็ทตาย!!! รู้มาได้ยังไง!!!!
“หึหึหึ.......”
“มือถือนายดังเหรอ (. .)”
“เสียงฉันหัวเราะนี่ละ...อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง!”
“พรุ่งนี้จะขนเสื้อผ้าไปหาทันทีพะยะคะ มายหลอดดด”
“ไม่ต้องขน ไม่ต้องพรุ่งนี้ ไปวันนี้เลย...- -“
“ฉันยังไม่ได้ทำใจ!!!!”
“ทำใจอะไร ฉันไม่สนใจคนอย่างเธอหรอก..เหอะ”
“งั้นก็แล้วไป บอกไว้ก่อนฉันก็ไม่สนคนอย่างนายเหมือนกันอยากจะบอกให้รู้ไว้”เชื่ด! “ถึงแม้ฉันจะเป็นจูบแรกของเธอก็ไม่หวั่นไหวเหรอ?? J”
“/(O////////[ ]//////O)\”ทำไมรู้ทะลุเปลือกกระท้อน(?)แบบนี้!!!!!!!!
ความคิดเห็น