คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 - ทาสจำเป็น
ดีใจจัง U.U พรุ่งนี้ไปงานหนังสือต่ออีก จะรีบกลับมาอัพนะฮะ :3
--------+---------+---------+-----------
“ห๊า!!ทาส!?”โซฮยอนตะโกนฃั่นห้องเรียน ทำเอาทุกสายตาหันมามองที่ซอฮยอนเป็นทางเดียวกัน “นี่ อย่าพูดเสียงดังได้มั้ยหะ? โทรศัพท์ก็ไม่ได้คืนแถมยัง......”ฮยอนซึงบ่นเบาๆก่อนจะลูบริมฝีปากตัวเองช้าๆ...นั้นมันไม่ควรเกิดขึ้นเลยจริงๆ... “อืม...ก่อนจะมาที่นี้เดาว่าเธอคงอมลูกอมรสองุ่นมา อืม....อร่อยดีน้ะ J”
“จูบ.....ลูกอมรสองุ่นอร่อยดีเหรอ?...”
“นายพูดอะไรของนายเนี่ย =__=”
“หะ...?ฉันพูดว่าอะไรเหรอ?”ฮยอนซึงถามคนตรงหน้า เมื่อกี้เขาเผลอพูดอะไรออกไปเหรอ?
“ก็รสองุ่นๆๆ...จุบ จูบ....อ...อย่าบอกน้ะว่า!!!!”
“ว่าอะไร?! O[]O”ใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ
“นายจูบกับจุนฮยองมา!!!”
“อ๋ากกกกกกกกกกกกกก ไม่ใช่ ไม่ใช่ แมลงสาบ!!”ร่างบางร้องกลบเสียงของโซฮยอนทันทีและก็ได้ผลคนทั้งห้องแตกฮือประหนึ่งแย้บุกตึก
++ Hyunseung ++
“อ๋ากกกกกกกกกกกกกก ไม่ใช่ ไม่ใช่ แมลงสาบ!!”ฉันตั้งใจตะโกนเองแหละ ก็ใจมันหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้วอะ ดันเผลอพูดอะไรแปลกๆออกมาได้ TT[]TT ซอฮยอน ยัยตัวดีเธอจะพูดเสียงดังประหนึ่งจะปลุกควายให้ตื่นทำไม๊!! เกือบซวยเลยเห็นมั้ย แล้วที่สำคัญ...”จาง ฮยอนซึง เธฮมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำให้เพื่อนแตกตื่นขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่มีอะไร....การกระทำตัวหยาบคายแบบนี้ไม่ใช่การกระทำของนักเรียนปีชั้นA ของเราไหนมาพบครูที่ห้องพักสิ่!”ความวัวยังไม่หายความควายเข้ามาขวิด เย้ \(-__-)/
“อาจารย์...ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะครับ...ผมคิดว่ามันเป็นแมลงสาบจริงๆ”แล้วทำไมคนอย่างฉันต้องมาสำนึกผิดให้เสียศักดิ์ศรีเนี่ย T[]T “ถึงแม้เธอจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม มีคำสั่งจากเบื้องบนมา...ว่าให้เธอไปเป็นบรรณารักษ์ของตึกS ซึ่งดังนั้น เธอจะถูกส่งไปเรียนตึก S ชั่วคราวเพื่อเป็นการลงโทษ”.....ตึกS…เหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางพระอก พระใจ ของ ฮยอนซึงคนนี้ !!!!!! OMFG!!
“เข้าใจนะ...?”
“ครับ.....( .__.)”
“วี้ดดด วิ้ววว เด็กใหม่~”
“=__=;”
“อูววว สวยเริ่ดเชิดหยิ่งด้วยยยยย ~”
“=_,=;”ไปหยิ่งบนชามมาม่านายหรือเปล่าละ?
“คิดว่าตัวเองเป็นใครมาทำตัวหยิ่งแบบนี้ เชอะ สวยตายละ”โอ้ยย~ จ้า~ แม่ราชินีสุดสวย โอ้ย เบื่อจริงๆพวกปากเสียแบบนี้เนี้ย(ที่ผ่านมาเธอไม่ปากเสียสินะ ฮยอนซึง – ไรเตอร์) แน่นอน!เค้าเรียกว่าศิลปะการพูดเพื่อช่วยเหลือตัวเองยามขับขัน!
และแล้วฉันก็ต้องมาหยุดอยู่หน้าห้อง S-8 อะไรดลใจให้อาจารย์ส่งฉันมาที่ห้องนรกจกเปรตนี้ด้วย อ๋าก!! ไม่รู้ละยังไงถ้าการประพฤติของฉันดีอาจจะได้กลับไปเร็วก็ได้ใครจะรู้เน้อะ^^ เก๊กสวยเข้าไว้
ครืดดดด
“=[]=”ทำไมพวกนายไม่ใส่ชุดนักเรียน เรียนหนังสือกันห๊า ทำไมถึงใส่ชุดไปรเว๊ท!!! โอ้ยให้ตายเถอะรังสีคาริสม่ามันทิ่มตาฉันไปหมดแล้ว!!! เอ้ย! ไม่ใช่ รังสีเด็กเกเรมันทิ่มแทงตาฉ้านนนนน
“โอวนี่ๆ นักเรียนใหม่ที่พูดถึงเหรอเนี่ย ใช่คนที่นาย จูด๊วบเมื่อวันก่อนหรือเปล่าหวะจุนฮยอง ฮ่าๆๆๆๆ”เด็กหนุ่มคนหนึ่งแซวขึ้นมาทำเอาทั้งห้องหัวเราะตามไปด้วย กรี๊ดดดด อุตส่าห์ลืมมันไปแล้ว! >///[]///<
+-+-+-+-+-+-+
หมับ!!
“ใครบอกให้เธอนั่งข้างหน้าเหรอ?”มือหนาคว้าข้อมือของร่างบางเอาไว้ไม่ให้ไปไหน ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำสียงยียวน จนคนตรงหน้าเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้ “จะไปรู้เหรอ? ใครๆเขาอยากกอบโกยความรู้กลับบ้านทั้งนั้นนี่” ร่างบางลอยหน้าลอยตาพูด ประชดประชัน
“เธอลืมสถานะตัวเองหรือเปล่าน้ะ....”จุนฮยองเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ทำเอา คนที่ถูกคว้าข้อมือไว้หันขวับ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างออกมา “จุนฮยองอา นายอยากให้ฉันนั่งตรงไหนเหรอ? นี่กินอะไรมั้ยเดี๋ยวฉันเลี้ยงเองงง^__^;”
“เธอกัดฟันพูดทำไม? แล้วอะไรของเธอเนี่ย ออกไปไกลๆอย่าเกาะแกะ”ร่างสูงเอ่ยก่อนจะผลักร่างบางกระเด็น
“เอ้า.... อะไรของนายเนี่ย!!!!”
“ไปขัดห้องใต้ดินของห้องสมุดซะจริงๆแล้ววันนี้เวรฉัน แต่ว่ามีนัดกับสาวไว้ ฝากด้วยนะสาวน้อย :P”ไม่พูดเปล่าร่างสูงลุกออกจากโต๊ะไปทันที
“อ...นี่มันอยากจะกรี๊ดจริงๆเลย.. แต่สุดท้าย ทำได้แค่แอ๊บหน้าสวยสินะT^T……”ร่างบางหันไปพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะหันกลับมาแอ๊บหน้าสวย
“ตกล๊ง!! เรื่องแค่นี้เอง....”เชิ่ด!
“เอ่อ หวัดดีน้ะ...”น้ำเสียงของใครสักคนดังขึ้นมาจากข้างหลังของฮยอนซึง เมื่อร่างบางหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาน่ารัก กำลังยิ้มให้เขาจนตาหยี “อ..อะไของนาย -___-“
“ฉันกีกวางน้ะ แล้วนายอ้ะ?”ตาหยี
“เอ่อ - - ฮยอนซึง นายมีอะไรหรือเปล่า?”
“อ๋อ วันนี้เวรฉันทำความสะอาดห้องใต้ดินของห้องสมุดนะ เพิ่งรู้ว่านายก็ได้มาทำเหมือนกัน งั้นเราไปด้วยกันนะวันนี้”ยิ้มตาหยีอีกที...
“เฮ้อ....รู้แล้วๆ”
แอ๊ดดดดดดดด
เสียงประตูบานหนาที่เชื่อมต่อระหว่างชั้นใต้ดินและห้องสมุดถูกเปิดออก ก่อนจะเป็นบันไดให้เดินลงไป ฮยอนซึงที่ไม่รู้มาก่อนว่ามีอะไรแบบนี้อยู่ในห้องสมุดถึงกับเดินประชิดตัวกีกวางอย่างระวัง
“กลัวเหรอ คิคิ”ยิ้มตาหยี
“ย๊า ใครเค้ากลัวกัน ไม่ใช่เด็กๆสักหน่อย ( = =)”เฉไฉมองไปอีกทาง
กีกวางผลักประตูบุหนังออกอย่างรวดเร็วและสิ่งที่พบนั้นก็คือ...
“พวกนายเปิดคลับในชั้นใต้ดิน!!!!!?”
“24ชั่วโมงด้วยละ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนเข้ากันหรอก....เลยทิ้งไว้ให้ทำความสะอาดหนะ”
“มันไม่ผิดกฎหมายเหรอ-0-“
“ผิดสิ่แต่นายก็น่าจะรู้นี่ว่าที่นี้ลูกตำรวจยศสูงก็มีทั้งนั้น.....”
“-0-“
“ดูนายไม่เหมือนอย่างที่เค้าว่าไว้เลยน้ะ?”
“ห...หา?”ฮยอนซึงที่ได้ยินดังนั้นก็เก๊กหน้าหยิ่งเหมือนเดิม ทำเอาคนตรงหน้าถึงกับยิ้มจนตาหยี “นายไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกใช่มั้ยละ?”
“นายจะมายุ่งอะไรดับชีวิตฉันละ =_=”
“ดื่ม โซจู กันหน่อยมั้ย?”
“ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอลล์เพราะมันทำให้หน้าฉันเหี่ยวง่าย - -“
“งั้นเหรอ.. ~ งั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน”
“นายจะกลับไปไหนอ่ะ?”ฮยอนซึงรีบถามขึ้นทันที แน่นอนเค้าไม่อยากอยู่ที่นี้คนเดียวหรอก “ฉันจำทางออกไม่ได้นายจะกลับไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น !!”
“เดี๋ยวก็มีคนมาพานายออกเองละ”ไม่พูดเปล่ายังยิ้มจนตาหยีแล้วรีบวิ่งออกไปอีก “ย๊า ย๊า กีกวาง!!!” ทันทีที่กีกวางออกไป ในคลับดูวังเวงขึ้นทันตาเห็น “ฉันละเกลียดจริงๆความวังเวงเนี่ย -____-“ กวาด..กวาด...กวาด
“โว้ยย นี่คลับผลิตฝุ่นรึไงเนี่ย ไม่กงไม่กวาดแล้ว!!!”ร่างบางบนก่อนจะโยนไม้กวาดทิ้ง สายตาพลันเหลือบไปเห็นโซฟา บุด้วยผ้ากำมะหยี่ชั้นดี และมันก็อดไม่ได้ที่จะไม่ลองนั่ง...
“ว้าว นิ่มจัง....ไหนขอลองงีบหน่อยสิ้ >w<”
+ + + Hyunseung + + +
“อื้ม...อะ....อ้า.....ตรงนี้มันดีเหรอ? อ้า....”หืม?=__= กำลังจะเคลิ้มหลับเชียวนี่มันเสียงอะไร...เสียงครวญครางประหนึ่ง ปลาหมึกโดนแย่หนวดเนี่ย มันอยู่ข้างหลังโซฟานิดเดียวเอง ฤา จาง ฮยอนซึง จะได้ดูหนังสดที่นี้ โอ้ว!! O,,O ที่นี้มันมีอะไรหลายอย่างจริงๆ...ม..ไม่ใช่นะ ไม่ได้อยากดุขนาดนั้นหรอก แค่อยากรู้ว่าใครมันช่างกล้า.... ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆโผล่หัวขึ้นจากโซฟาเพื่อมองไปยังโซฟาอีกด้านในมุมมืด...O[ ]O!!! คุณพระ!!!!!!!!! นั้นมันจุนฮยองนี่!! กำลังซุกไซร้หน้าอกแม่สาวดูมๆคนนั้น แม่นางแกก็ร้องซะ อั้ยย้ะ! นี่มันอะไรกั๊น บัดสีมว๊ากก! (ตะลึงจนวิบัติเลยนะ.. –ไรเตอร์)
ครืด
และแล้วขาเจ้ากรรมก็ดันเผลอไปถีบโต๊ะจนเลื่อน ทำเอาแม่สาวดูมๆผละออกจา จุนฮยองอย่างรวดเร็วก่อนจะมองมาต้นเสียง ซึ่งเป็น ฉัน.....ที่กำลังนั่งหัวโด่ เอ่อ.... ควรแกล้งทำหน้าสลึมสลือ เพิ่งตื่นใช่มั้ย
“โอ้ะ...ขอโทษนี่มันอะไรกันเนี่ย =u=”เกาหัวแกร่ก ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ลุกเดินออกไปโอว เพอร์เฟกต์
“เดี๋ยว!”
“เฮือก!!!! ว่า?”ฉันเอ่ยขึ้นโดยที่ไม่หันไปมองต้นเสียง “เธอออกไปก่อนไปมารีน” โอ้ว มารีน.... ~ เธอถูกไล่เสียแล้ว หรือเพราะดูมๆเธอไม่ได้ใจจุนฮยองพอน้ะ.... AvA
“จุนฮยองคะ.....”
“ก็บอกให้ไปไง ยัยโง่นี้..”
“อ....ค่ะ!!!”ดุร้ายมาก เกี้ยวกราดดด ผู้ชายป่าเถื่อนปากเสีย ยี๊ แม่จะตบให้เลือดกบปากให้! “เธอหันมานี่สิ่”
“ฉ..ฉัน?”
“ในห้องนี้มีตัวอะไรยืนหัวโด่อยู่ตรงนั้นอีกละนอกจากนาย” แรงส์!!=___= ว่าแล้วก็หันไป โอ้ มายกอชเนสส!!!ช่วยใส่เสื้อก่อนจะได้ไหม พ่อคุณ. “ใส่เสื้อหน่อยก็ดีนะ ไม่อายคนมั่งรึไง?”
“ไม่นี่?”
“นี่นาย..คำว่าอายสะกดเป็นมั้ยเนี่ยห๊ะ”
“คำนั้นไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของคนอย่าง ยง จุนฮยอง...”โอ้ย! ปวดขมอง /(-____-)\
“แล้วเรียกฉันมีอะไรละ?”
“มานี่สิ้....”ไม่พุดเปล่าแถมยังเอามือตบเบาะ จนฝุ่นกระจายเป็นทิศ 140 องศา จนฉันแทบจะหลบไม่ทัน บอกตรงๆคลับนี้มันดูหรูนะแต่ติดที่ฝุ่นบ้านี่เยอะไปหน่อย “มัวแต่มองแล้วก้นนายจะลงมากระแทกกับเบาะมั้ย เดินมาไวๆ”ปากเนี่ยนะ - - มันหน้าผ่าออกมาตรวจพันธ์สุนัขจริงๆ
“นี่เธอสระผมมั่งหรือเปล่าเนี่ย”พอ....จบกัน...ต่อมสันดาร ฮยอนซึง ชำรุดกะทันหัน พอนั่งปุ๊ป ปากเสียปั๊ปเลยแหม มันหน้า...จริงๆ
“สระ....2อาทิตย์ครั้ง”
“ห..หะ?”
“ใช้แชมพูประคำดีควายด้วย”
“…..”
“แล้วก็ใช้น้ำป้าเช็งหมักผมอีกที”
“......- -;;;;;;;”
“อืม....มันทำให้ผมสวยน้ะ ลองมั้ย?”
“........”
“....พรู่ด....หน้านายตอนนี้มันโคตรเห่ยเลยอ่ะ ฉันน่าจะถ่ายรูปเก็บไว้น้ะ”ทนไม่ไหวละ ขอขำหน่อยเถอะ หน้าตาอย่างกับโดนบ้องข้าวหลามเสียบตูดอย่างนั้นแหละ ก๊าก!!! >O<
“เอ้า... นี่นายโดนฉันแกล้งอยู่นะ ก๊าก!! ไม่ตอบโต้เหรอ!!? =O=!!” แปลกอ้ะ นี่เขาเสียสติจนวิญญาณหลุดไปแล้วหรือเปล่าเนี่ย
“นาย นี่ นี่ ฮัลโห.ล...อุ๊บ!! O3O”
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
“นาย นี่ นี่ ฮัลโห.ล...อุ๊บ!! O3O”สิ้นเสียงร่างบาง จุนฮยองก็คว้าฮยอนซึงเข้ามาจูบทันที ถ้าถามถึงเหตุผลที่ร่างสูงจะตอบได้ว่าเพราะอะไรถึงจูบก็คงเพราะรอยยิ้มที่เค้าไม่เคยเห็นมาก่อน มันสวยจริงๆ... จนอยากเก็บไว้ครอบครองเพียงคนเดียว.... ร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากของตนออกช้าๆ
“วันนี้รสส้มเหรอ?”
“อ...อะ o[]O”
“กรี๊ดดดดดดด นายจูบฉันอีกแล้ว ทำไม ทำไม๊!! ”
“’Cuz you are my slave J”
“T__T”
ความคิดเห็น