วังวนรัก..

เนื้อเรื่อง

  

วังวนรัก….

ตอนที่ 1

“ ครั้งหนึ่งยังมีคนสองคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเรา คนหนึ่งที่เรารักหลงปลงใจ ผิดกับอีกคนที่ไม่รักแต่ยังถูกมองอย่างสมเพช เวทนา เวลาเราหยิบยื่นของให้ เราย่อมให้คนที่เรารักและชื่นชม แต่รู้มั้ยว่า มันคือความผิดหวังเสียใจของอีกคนหนึ่งที่อาจจะเรียกได้ว่า ส่วนเกิน ”

หนังสือเล่มยักษ์ถูกปิดลงหลังการอ่านข้อความหนึ่งที่เหมือนมาเสียดแทงหัวใจ หาดทราย สาวน้อยอายุเพียงแค่ 17 ปี แต่หัวใจของเธอกลับเหมือนกับเศษของอะไรสักอย่างที่ไม่อาจจะเรียกได้ว่า หัวใจ

“ ส่วนเกิน… ” หาดทรายรำพัน

สาวน้อยคนหนึ่งที่ถูกสิ่งเลวร้ายมากมายมาเสียดแทงหัวใจ จนมันทะลุไม่มีชิ้นดี แต่เธอก็ยังเข้มแข็งอดทน สิ่งที่เธอมีอยู่ในตอนนี้ก็แค่น้ำตา มันเป็นทั้งเพื่อนกายและเพื่อนใจของเธอเท่านั้น

รอบๆตัวเธอจะหาใครก็ไม่มี แม้แต่คนที่เธอรักที่สุด ก็ทิ้งเธอไปอย่างไม่มีเยื่อใย….

“ บทเรียนรัก..ฝังใจ ผ่านไปแล้วแสนนาน

ยังคงมีแต่ชั้นต้องร้องไห้ ยังคงมีแต่ความเสียใจ

พยายามจะลืมเพียงไหนแต่ในใจเรียกร้อง ” เธอร้องเพลงไปตามทางเดินของอาคารเรียน แต่เธอก็ต้องหยุดเดินเพราะมีเสียงของใครบางคนที่เรียกเธอ

“ ทราย ระวัง!!! ” เพื่อนของหาดทรายที่เรียกเธอไว้ ก่อนที่เธอจะถูกชนด้วยรถเข็นหนังสือที่เร่งรีบมาตามทางอย่างรวดเร็ว แต่สายเกินไป หาดทรายถูกรถเข็นคันนั้นชนเข้าอย่างจังจนล้มลง

“ ทราย เป็นอะไรรึเปล่า ไปห้องพยาบาลมั้ย ”

“ ไม่เป็นไร แค่นี้เอง หัวใจของชั้นมันด้านชาเกินกว่าจะเจ็บอีกแล้ว ” ว่าดังนั้นแล้ว หาดทรายก็ลุกขึ้นเก็บหนังสือและเดินต่อไป

วันแรกของการเรียนของเธอช่างน่าสนใจ แต่กลับเป็นความน่าเบื่อ เมื่อเธอไม่ได้ให้ความสนใจกับการแนะนำบทเรียนใหม่ แต่เธอกลับมองไปทางหน้าต่าง ร้องเพลงไปพลางๆจนบางครั้งก็ร้องไห้ออกมา บางครั้งเพื่อนๆก็อดที่จะสงสารเธอไม่ได้ ชีวิตประจำวันของเธอก็มีแค่นี้ เธอเดินไปกลับจากบ้านและโรงเรียน ชีวิตของเธอนั้นไม่อาจจะเรียกได้ว่าชีวิตเช่นกัน…

ชีวิตประจำวันของหาดทรายอยู่แค่หนังสือความรักมากมายที่เกลื่อนห้อง เธอให้ความสนใจกับมันมากจนบางครั้งเธอเองก็เพ้ออยู่คนเดียว

“ ความรักของชั้น… ” หาดทรายไม่อาจจะพูดต่อ เมื่อมีโทรศัพท์ดังขึ้น เธอรีบตรงไปที่โทรศัพท์ทันที และดูเบอร์นั้นอย่างอิดออด

“ พี่โบท… ” ใจหนึ่งของหาดทรายที่อยากจะรับมันขึ้นมา แต่เธอกลับคิดว่า เหตุใดเธอจะต้องแบกเอาภาระอันหนักอึ้งนั้นอีก แต่สุดท้ายเธอก้หยุดหัวใจตัวเองไม่ได้และกดรับโทรศัพท์ในทันที

“ หวัดดีค่ะ ” หาดทรายเริ่มต้นประโยค

“ หวัดดีคับ หาดทราย พี่อยากจะโทรมาขอโทษ พี่ทำผิดกับทรายเหลือเกิน ทรายให้อภัยพี่ได้มั้ยคับ เราจะกลับมาคบกันได้มั้ยคับ ”

ด้วยความตื่นเต้นและดีใจของหาดทราย ทำให้เธอตอบรับไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่ต้องคิด

ตอนที่ 2

หาดทรายที่ตอบรับคำขอร้องของชายหนุ่มไปด้วยความรวดเร็ว เธอกลับไม่ทันคิดว่า เธอกำลังจะก้าวไปสู่วังวนของความรักอีกครั้ง และ ในครั้งนี้มันอาจจะเปลี่ยนชีวิตของเธอ

ชีวิตของสาวน้อยวัย 17 ปี เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง ทุกๆวันของความสุขที่หาดทรายได้รับ ทำให้เธอรู้จักที่จะยิ้ม แต่ว่ามันจะยากสำหรับเธอแต่เธอก็พยายามที่จะยิ้ม เพราะมันคือความสุขของเธอ บทเรียนแต่ละวันของหาดทราย เธอทำได้ดี และ เธอมั่นใจมาก หาดทรายที่เศร้าหมอง กลับกลายเป็นหาดทรายที่สวยสง่าขึ้นมาอีกครั้ง และเป็นที่ต้องการของคนอีกหลายคน

“ ทราย เราเคยทำผิดกับทราย ทรายให้อภัยเรานะ ” หนุ่มน้อยคนหนึ่งพูดขึ้นท่ามกลางเพื่อนๆที่รุมล้อมหาดทรายอยู่ แต่คำตอบนั้นเล่า กลับทำร้ายจิตใจเขามากไม่ต่างกับที่เขาได้ทำกับเธอเอาไว้เลย

“ มันสายเกินไปแล้ว ชั้นมาไกลเกินกว่าจะกลับไป หัวใจของชั้นที่นายไม่เคยเห็น และนายก็จะไม่มีวันได้เห็นมันด้วย ลาก่อน… ” ว่าดังนั้นหาดทรายก็เดินฝ่าวงล้อมออกมาและตรงกลับบ้านไปทันที เหมือนกับเธอรู้ว่า มีใครบางคนกำลังรอเธออยู่

บ้านแสนสวยของหาดทราย แต่ภายในมันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน เพราะมีเพียงหาดทรายเท่านั้นที่อาศัยอยู่ เธออยู่คนเดียวลำพัง ไม่เหลือใคร ไม่มีความรักให้พักพิง ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เธอเป็นคนที่ปิดกั้นตัวเองและไม่เคยเชื่อใครนอกจากตัวเอง

หาดทรายกลับมาบ้านพร้อมกับล้มตัวลงนอนที่โซฟา พร้อมกับกดโทรศัพท์ทันที แต่สายกลับถูกตัดไปอย่างรวดเร็ว เธอโมโหมากถึงกับขว้างโทรศัพท์ทิ้งไปอย่างไม่เสียดาย แต่แล้วโทรศัพท์กลับดังขึ้นอีกครั้ง เธอจึงต้องลุกขึ้นไปรับมันด้วยความโมโห

“ ค่ะ ”

“ ทราย พี่โบทนะคับ ตอนนี้พี่ไม่ว่าง เดี๋ยวพี่จะโทรหานะคับ รอพี่นะ ”

“ ค่ะ ” หาดทรายวางโทรศัพท์ลงและใจเย็นเฉกเช่นไฟโดนน้ำ

แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกไว้วางใจ เธอเปิด อินเตอร์เนตขึ้น หาข้อมูลการใช้โทรศัพท์หาเพื่อนในเวปไซด์ต่างๆและในที่สุดเธอก็เจอ…

“ ถ้าคิดว่าจะหลอกทรายได้ ก็ฝันไปเถอะ ” หาดทรายที่อารมณ์กำลังขึ้น ก็ทำลายข้าวของมากมายจนพังพินาศ พร้อมส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความโมโห ภายหลังก็ทรุดตัวลงร้องไห้ด้วยความเสียใจ

ภายหลังความเศร้าเสียใจ เธอก็ลุกขึ้นตรงไปยังห้องนอนและล้มตัวนอนไปในทันที ลืมกระทั่งโทรศัพท์ที่ปล่อยทิ้งเอาไว้ข้างล่าง จนกระทั่งเช้า

ชั่วขณะหนึ่งที่เธอตื่นขึ้นมา เธอก้เหลือบไปเห็นโทรศัพท์ที่โชว์เบอร์ชายหนุ่ม แต่เธอกลับร้องไห้ออกมาแทนที่จะรู้สึกดีใจที่ชายหนุ่มให้ความสนใจกับเธอ

เธอรีบผละตัวจากที่นอนไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าไปโรงเรียนในทันที โดยไม่สนใจที่จะดูข้อความที่ถูกส่งมา ระหว่างทางไปโรงเรียนของเธอ เธอพบชายหนุ่มคนหนึ่งกับหญิงสาวที่ทะเลาะกันอยู่ หาดทรายที่กำลังสับสน ว้าวุ่น กลับหยุดลงเมื่อพบว่า ชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่นี้เลิกกัน เธอจึงเก็บเอาไปคิดต่อที่จะทำยังไงกับความรักของเธอดี หรือว่าเธอจะปล่อยให้มันทำร้ายเธออีกครั้ง

หนุ่มน้อยคนเดิมเดินมาหาหาดทรายอีกครั้ง พร้อมกับจับมือเธอและพูดขึ้นว่า

“ ทราย ณัฐเป็นห่วงทรายนะคับ ” คำพูดที่ดูห่วงใยของหนุ่มน้อยกลับเป็นแรงบัลดาลความโกรธให้กับหาดทรายทำให้เธอโมโหและพูดขึ้นว่า

“ ณัฐ นายเก็บเอาความหวังดีของนายกองไว้ตรงนั้นแหละ ชั้น..หาดทราย สามารถดูแลตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้คนที่เคยทำร้ายชั้นมาดูแล ” หาดทรายพูดขึ้นด้วยความโมโหแต่เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น หาดทรายก็รีบปลีกตัวออกมาทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามด้วยสายตาละห้อย

หาดทรายรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยที่ภายในใจของเธอตอนนี้ยิ่งกว่าไฟที่ลุกท่วมกองหญ้าเสียอีก

“ ค่ะ พี่โบท ”

“ ทรายคับ เมื่อวานไปไหน พี่เป็นห่วงนะคับ แล้วนี่กลับบ้านรึยัง หิวรึป่าว ”

“ ไม่ค่ะ ทรายยังมีงานที่ต้องทำ ยังกลับไม่ได้ พี่เองก้ดูแลตัวเองนะคะ ทรายขอตัวค่ะ ” ว่าแล้ว เธอก็กดวางสายและปิดเครื่องในทันทีพร้อมกับเดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย

ตอนที่ 3

หาดทรายที่กำลังโมโหอย่างรุนแรง เธอเหมือนคนบ้าที่เดินไปตามทางอย่างไร้จุดหมาย แต่เธอกลับคิดขึ้นมาได้ว่า เธอจะต้องคุยกับชายหนุ่มให้รู้เรื่อง คิดได้ดังนั้นเธอก็ตรงกลับบ้านทันที เมื่อถึงบ้านเธอก็รีบทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จและเปิดโทรศัพท์อีกครั้ง มีข้อความมากมายส่งมาหาเธอ หนึ่งในนั้นมีของชายหนุ่ม โดยข้อความนั้นมีว่า

“ อย่าคิดมากนะคับ ทราย พี่รักทรายคับ ” หาดทรายที่มองข้อความอย่างไม่สนใจ สายตานั้นกลับมองด้วยความสะใจและเวทนาตัวเอง เธอลบทิ้งไปอย่างไม่เสียดาย และกดโทรศัพท์หาชายหนุ่มของเธอในทันที

“ ฮัลโหลคับ หาดทราย ”

 “ ทราย เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายรึป่าวว ทานข้าวรึยัง ”

“ ยัง ทรายไม่หิว ทรายไม่กิน ทำไมพี่โบทชอบทำเหมือนทรายเป็นเด็ก ทรายโตแล้วนะคะ ทำไมต้องทำให้ทรายต้องคิดว่า ทรายอยู่ภายใต้อำนาจของพี่ล่ะคะ ”

“ ทรายคับ พี่แค่เป็นห่วง พี่ไม่อยากให้น้องสาวพี่ไม่สบาย พี่อยากให้ทรายยิ้ม อยากให้ทรายมีความสุขนะ ”

“ จะสุขยังไงคะ เมื่อพี่เคยทำร้ายจิตใจทรายมาแล้ว ทำให้ทรายเจ็บเจียนตาย จนตอนนี้ทรายยังหาเศษของหัวใจตัวเองไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียว ”

“ แล้วทรายจะให้พี่ทำยังไงคับ ถึงจะชดใช้ความผิดได้ พี่ยอมทุกอย่าง ”

“ พี่โบทจะต้องมาอยู่กับทราย พอทรายเรียนจบ เราจะแต่งงานกันทันที ” ว่าแล้วเธอก้วางสายลงและปิดเครื่องในทันที ทิ้งไว้แต่ความแปลกใจของชายหนุ่มที่มีต่อหาดทราย

ชายหนุ่มที่กำลังสับสนกับการกระทำของหาดทราย ทำให้เขากดโทรศัพท์หาเธออีกครั้ง แต่สายไปแล้ว เมื่อโทรศัพท์ของหาดทรายไม่ได้ถูกเปิดไว้

ชายหนุ่มเก็บเอาความสงสัยนั้นไปปรึกษากับเพื่อนว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะแก้ปัญหานี้ได้ ว่างดังนั้น เขาก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนทันที

“ ฮัลโหล ว่าไงวะ โบท ”

“ เออ เครียดหว่ะ ทำไงดี หาทางออกไม่ได้เลยเนี่ย ”

“ เรื่องอะไรอีกล่ะวะ ”

“ หาดทรายหว่ะ เปลี่ยนไปมากเลย งงจริงๆ ”

“ …. ” ไม่มีเสียงตอบรับจากเพื่อนของเขา ทำให้เขาต้องเรียกเพื่อนของเขาอีกครั้ง แต่สายก็ถูกตัดไป

“ ฮาร์ท ” ชายหนุ่มที่ไม่อาจจะพูดอะไรต่อได้ ก็ยังต้องทนเก็บเอาความสงสัยนั้นไว้คนเดียว และไม่สามารถจะนอนหลับได้เลยในค่ำคืนนั้น

ในขณะเดียวกัน หาดทรายก็อารมณ์เย็นลงและเปิดโทรศัพท์ขึ้นอีกครั้ง เธอพบว่ามีข้อความมากมายที่ส่งเข้ามาหาเธอ หนึ่งในนั้นก็คือข้อความของ นายฮาร์ท เพื่อนของชายหนุ่มนั่นเอง

“ หาดทราย สาวน้อยน่ารักของพี่ชายที่แสนดี พี่โบทรักทรายจริงๆนะคับ ขอให้เชื่อพี่ พี่เป็นห่วงทรายนะคับ ” หาดทรายที่มองดูข้อความนั้นอย่างพินิจพิจารณา จนเธอพูดขึ้นว่า

“ ทรายมีค่าแค่ไหนในสายตาพี่ ” จบประโยคเธอก็ฟุบตัวลงร้องไห้ทันที และหลับไปจนกระทั่งเช้า

ตอนที่ 4

ชายหนุ่มที่กำลังสับสนอยู่ก็รีบโทรศัพท์หาหาดทรายในทันที แต่ก็มีสายแทรกขึ้นมาอย่างกระทันหันทำให้เขาต้องตัดสินใจรับสายแทรกนั้นก่อน

“ สวัสดีค่ะ คุณชื่อโบท ใช่มั้ยคะ ”

“ คับ ผมเอง คุณเป็นใครคับ ”

“ อย่ารู้เลยค่ะ เอาเป็นว่าเป็นคนรู้จักของหาดทรายละกันนะคะ ”

“ คุณต้องการอะไรคับ ”

“ ชั้นจะโทรมาเตือนคุณ ให้ระวังหาดทรายเอาไว้ เธอมีความน่ากลัวที่คุณยังไม่รู้ ”

“ คุณจะมาไม้ไหนคับ ผมงงไปหมดแล้ว แต่ผมจะสรุปเลยละกันว่า ผมรักหาดทราย ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงผมก็รักเธอ ” จบประโยคชายหนุ่มก็วางโทรศัพท์สายนั้นลง แล้วต่อโทรศัพท์หาหาดทรายในทันที

“ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียกค่ะ sorry there’re no answer to reach the number…. ”

“ ทราย… อย่าเป็นอะไรนะคับ พี่เป็นห่วงนะ ” ชายหนุ่มว่าพลางเก็บของเตรียมจะไปหาหาดทรายในทันที ขณะที่เก็บของอยู่นั้น เพื่อนของชายหนุ่มก็มาหาและแซวไปในทันที

“ อ้าวๆ จะเก็บข้าวของไปไหน โดนไล่ที่เหรอวะ ”

“ ป่าววหว่ะ จะไปหาหาดทราย ”

“ เฮ้ยย งั้นก็ไปพร้อมกันดิ เราก็จะไปทำธุระพอดีเลย ไปๆ เก็บของเสร็จยัง ”

ว่าดังนั้นแล้ว ชายหนุ่มทั้งสองก็เก็บของขึ้นรถและออกเดินทางในทันที

หาดทรายที่กำลังอยู่ในความเศร้าเสียใจ เธอร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ข้าวปลาอาหารที่ตกไม่ถึงท้องเธอ เธอก็ไม่ได้สนใจที่จะรับมัน เพียงแต่คิดว่า เมื่อไหร่ที่เธอจะพ้นความทุกข์ทรมานนี้เสียที

“ หาดทราย หาดทรายที่แสนจะตกต่ำ มีค่าเพียงแค่ให้ใครต่อใครเหยียบย่ำ ไม่ได้มีค่าให้ใครได้เชยชม ทรายไม่ใช่คนที่คู่ควรกับใครต่อใคร เพราะทรายไม่ใช่ใครคนนั้นที่จะมีค่าที่สุด อาจแค่เงาสะท้อนที่หมดค่าเมื่อแสงดับไป… ”

ข้อความที่ถูกเขียนขึ้นในความโศกเศร้าของหาดทราย น้ำตามากมายหลั่งไหลออกมาทำให้สมุดบันทึกของเธอเปียกชื้นไปในที่สุด

ด้านชายหนุ่มที่กำลังเหม่อลอยถึงหาดทราย กลับรู้สึกตัวขึ้นเมื่อเพื่อนของเขาสะกิดเขาเบาๆ แล้วพูดขึ้นอย่างอารมณ์คนเป็นทุกข์เป็นร้อน

“ ไม่รู้เนอะ ว่าทรายจะเป็นยังไงบ้าง น่าสงสารที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานคนเดียว เราไม่น่าทำแบบนั้นกับเธอเลย รู้สึกผิดจริงๆหว่ะ ”

“ จะไปคิดมากทำไมวะ หาดทรายเข้มแข็งขนาดนั้น ถ้าเธออ่อนแอ ป่านนี้คงทำอะไรต่ออะไรไปมากมายแล้ว ”

“ …. ” ชายหนุ่มเงียบไป แต่ในใจก็เพ้อถึงหาดทรายอยู่ตลอดเวลา

ไม่นาน ชายหนุ่มทั้งสองก็มาถึงที่หมายและตรงไปหาหาดทรายในทันที แต่ก็ถูกสาวน้อยคนหนึ่ง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหาดทรายมาขวางทางไว้ และพูดอย่างไม่พอใจว่า

“ คุณจะต้องเสียใจที่มาหาหาดทรายในครั้งนี้ กลับไปเถอะ ชั้นไม่อยากให้หาดทรายต้องทุกข์ไปกว่านี้ ”

“ เธอเองใช่มั้ยที่โทรศัพท์มา เธอต้องการอะไร ”

ชายหนุ่มที่ถามขึ้นอย่างโมโห แต่ก็สงบลงเมื่อพบว่า สาวน้อยคนนั้นกำลังร้องไห้อยู่ นายฮาร์ทจึงเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง

“ น้องคับ เป็นอะไรรึป่าวว มีอะไรรึป่าวคับ บอกพี่ได้นะคับ ”

“ พี่ต้องดูแลหาดทรายดีๆนะคะ ทรายน่าสงสารมากเลย ” นายฮาร์ทที่รู้สึกสงสารก็โอบตัวเธอมากอดไว้ แต่ในขณะนั้น สาวน้อยอีกคนหนึ่งก็เดินเข้ามาอย่างอิดออด และตกตะลึง เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มสองคนมายืนต่อหน้า ไม่ต่างกับชายหนุ่มสองคนที่เห็นสาวน้อยคนนี้เปลี่ยนไปจากแต่เก่ามาก เธอผอมลงอย่างมาก ปากเธอซีดเผือด เหมือนคนใกล้ตาย

“ หาดทราย ” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าหาดทรายที่เขาตามหาจะมายืนอยู่ต่อหน้า

“ ค่ะ ทรายเอง แล้วนั่นก็ น้ำหวาน เพื่อนของทราย ” หาดทรายพูดขึ้นพลางกับยิ้มอย่างอิดโรย

“ ทราย อย่าเข้าใจผิดนะ ” ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่หาดทรายจะพูดต่อ

“ อย่าเสียเวลาเลยค่ะ เชิญดูดดื่มกับความรักต่อไป ทรายขอตัวนะคะ ” หาดทรายพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปโดยไม่เหลียวหลังกลับ

“ ทราย ” ชายหนุ่มตะโกนออกไป พร้อมกับวิ่งตามหาดทรายไปในทันที

หาดทรายเดินไปตามทางอย่างไม่สนใจต่อเสียงที่ตะโกนตามหลัง แววตาเธอนั้นเศร้าเหลือเกิน น้ำตามากมายหลั่งไหลออกมาตามทางแบบไม่มีวันหมด เหมือนกับมันยิ่งทวีคูณความเจ็บปวดมาเสียดแทงหัวใจของเธอมากขึ้น

“ ทรายคับ ฟังพี่ก่อนนะ พี่อธิบายได้ ”

หาดทรายหยุดฝีเท้าและหันหน้าไปหาชายหนุ่มในทันที ใบหน้าเธอตอนนี้มีแต่น้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม เธอสะอึกสะอื้นอยู่สักพักจึงพูดขึ้น

“ มาเพื่อบอกลาใช่มั้ยคะ ”

“ ทำไมคิดแบบนั้นล่ะคับ พี่มาหา เพราะพี่จะมาดูแลทรายนะคับ พี่เป็นห่วงทรายมาก ยิ่งช่วงนี้ทรายจะต้องสอบ พี่อยากมาอยู่เป็นกำลังใจให้นะคับ พี่รักทรายนะ ”

“ ทรายมีค่าในสายตาพี่ด้วยหรอคะ มีค่าแค่ไหน แค่เงาสะท้อนของความรัก ความรักที่ไม่มีใครได้เห็นมันเลย ” หาดทรายพูดขึ้นพร้อมกับหันหลังกลับ แต่ก็ถูกชายหนุ่มมาโอบตัวไว้และพูดขึ้นอย่างทะนุถนอมว่า

“ ทรายคือคนสำคัญ ทรายมีค่าที่สุดสำหรับพี่ เมื่อก่อนพี่อาจจะไม่เคยเห็นค่าของทราย แต่ตอนนี้พี่เห็น พี่เข้าใจ พี่รักทราย ”

“ …. ” หาดทรายที่ถูกโอบตัวเอาไว้ ตอนนี้กลับเป็นลม ล้มไปอย่างหมดแรง ทำให้ชายหนุ่มต้องพาเธอไปหาหมอที่อยู่ใกล้ที่สุด

ตอนที่ 5

หาดทรายที่ยังนอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง สายน้ำเกลือถูกห้อยระโยงระยางอยู่ข้างเตียง ตอนนี้ตัวเธอซีดเผือดเหมือนคนที่ตายไปแล้ว ชายหนุ่มที่มาเฝ้าดูเธอทั้งคืนก็อดที่จะสงสารตัวเองและโทษตัวเองไม่ได้ที่เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด

“ ทราย..อย่าเป็นอะไรนะคับ พี่ขอโทษที่ทำให้ทรายต้องเป็นแบบนี้ ”

“ อย่าโทษตัวเองสิคะ ” เสียงหนึ่งพูดขึ้น เสียงนั้นก็คือเสียงของน้ำหวาน เพื่อนของหาดทราย เธอพูดขึ้นพร้อมเอามือมาแตะที่บ่าอย่างเบาๆ ชายหนุ่มที่กำลังนึกโทษตัวเองอยู่ก็หันหน้าไปหาเธอแล้วพูดขึ้นอย่างเสียใจ

“หวาน พี่ผิดมากมั้ยคับ ที่ทำกับหาดทรายเอาไว้อย่างนี้ ”

“ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ หาดทรายเองก็คงไม่อยากให้พี่คิดแบบนั้น เธอแค่ต้องการเวลา พี่ควรจะให้เวลากับเธอนะคะ ”

“ คับ งั้นพี่คิดว่าพี่คงต้องให้เวลาหาดทรายมากกว่านี้ ”

“ ปรึกษาหวานได้นะคะ ถ้าเพื่อพี่แล้วไผ่ยอมค่ะ ”

“ ขอบคุณมากคับ ” ชายหนุ่มพูดพลางโอบกอดน้ำหวานเอาไว้ โดยไม่ทันสังเกตว่า หาดทรายที่ลืมตาขึ้นมาก็มองเห็นภาพบาดตานี้ ยิ่งเหมือนเข็มร้อยพันเล่มมาเสียดแทงหัวใจอันบอบช้ำของเธอเข้าไปอีก อีกด้านหนึ่งน้ำหวานที่เหลือบมาเห็นหาดทราย กลับยิ้มให้เธออย่างสะใจ หมายจะครอบครองชายหนุ่มคนนี้ให้ได้

หลายวันแล้วที่หาดทรายไม่ได้ไปเรียนหนังสือ แต่ข่าวมากมายกลับถูกแพร่ออกไปว่า เธอหนีตามชายหนุ่มไป ด้วยข่าวนี้เองทำให้หาดทรายต้องเสียหายไปด้วย แต่คนคนหนึ่งที่ออกมาปกป้องเธอไว้ก็คือ นายณัฐ ที่ยังคงรักหาดทรายอยู่เสมอ

“ หาดทรายไม่ได้เป็นแบบนั้น ” นายณัฐพูดขึ้น จนกระทั่งเพื่อนๆต่างออกความเห็นมาต่างๆนานา ยกเว้นน้ำหวานคนเดียวที่ยังคงยิ้มเยาะหาดทรายอยู่เงียบๆคนเดียว

หาดทรายที่ดูอาการดีขึ้นมาก เหลือเพียงแต่สภาพจิตใจของเธอนั้นที่ยากเกินกว่าจะเยียวยา

“ หาดทรายดูอ่อนแอมาก ทำไมคุณถึงปล่อยให้เธอเป็นได้ถึงขนาดนี้ หมอพบว่าเธอกำลังป่วย แต่เธอกลับไม่แสดงอาการป่วยแต่อย่างใด อาจเพราะสภาพจิตใจของเธอตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะรับสิ่งใดเลย คุณเข้าใจที่หมอพูดมั้ยคับ ”

“ คับ แล้วผมจะต้องทำยังไงคับ ทำยังไงเธอถึงจะหาย ” ชายหนุ่มถามต่ออย่างตกใจ

“ เราต้องให้เวลากับคนไข้นะคับ เธออาการร้ายแรงมาก ไม่ควรปล่อยเธอเอาไว้คนเดียว อาจทำให้เธอคิดฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้ได้ ”

“ … ” ชายหนุ่มเงียบไป หากแต่สายตายังคงมองที่หาดทราย ที่ยังคงลืมตาอยู่แต่กลับนิ่งไมไหวติงเหมือนคนที่ตายไปแล้ว

ขณะเดียวกัน นายฮาร์ทก็เดินมาหาชายหนุ่มเพื่อจะขอตัวกลับบ้านก่อน

“ กลับละนะ แกจะอยู่ต่อรึเปล่า ” นายฮาร์ทถามพลางเดินไปที่ตู้เย็น หยิบเบียร์กระป๋องมาซดอย่างสบายใจ

“ คงยังไม่กลับหว่ะ เอาไว้เรื่องนี้จบลง เราคงจะกลับเอง แต่ก็ขอบคุณมากนะ ”

“ อืม ไม่เป็นไร ยังไงก็เพื่อนกัน ไปละ ” นายฮาร์ทพูดจบก็คว้ากระเป๋าเดินออกไปในทันที

ชายหนุ่มที่ยังคงดูแลหาดทรายอยู่ไม่ห่าง เว้นเสียแต่ว่าน้ำหวานยังคงคอยรังควานตามเดิม คอยมาพูดเยาะเย้ยหาดทรายบ้าง สร้างเรื่องเสียหายให้หาดทรายบ้าง จนบางครั้งก็ทำให้ชายหนุ่มเข้าใจผิดไปด้วยเหมือนกัน แต่ชายหนุ่มก็ยังยืนยันคำเดิมว่า เขายังรักหาดทรายอยู่

ตอนที่ 6

หลายเดือนต่อมา สภาพร่างกายของหาดทรายดูเข้มแข็งเหมือนเดิม เธอสามารถจะช่วยเหลือตัวเองได้ ทั้งการเดิน การรับประทานอาหาร เว้นแต่อย่างเดียวคือ เธอไม่ทานยา เพราะเธอไม่ต้องการจะหาย ทุกครั้งที่มียาเธอมักจะพูดออกมาอย่างแผ่วเบาและร้องไห้อย่างน่าเวทนา

“ ทราย ทานข้าวทานยานะคับ จะได้หายไวๆ พอทรายหายเราก็จะได้อยู่ด้วยกันนะคับ ” ชายหนุ่มพูดพลางหยิบแก้วน้ำและเม็ดยายื่นให้กับเธอ แต่ก็ไม่มีการตอบสนองจากเธอ มีเพียงแต่ การมองหน้าที่เธอหันมามองอย่างคนไร้ความรู้สึก ไม่มีชีวิตจิตใจ ด้วยสภาพจิตใจของเธอแล้ว ทำให้เธอไม่สามารถจะตอบสนองต่อสิ่งใดได้เลย เป็นเหตุให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดมากขึ้น

“ พี่โบทขา วันนี้หวานจะมาชวนพี่ไปทานข้าวค่ะ จากนั้นเราไปฟังเพลงกันนะคะ ” น้ำหวานเดินเข้ามาด้วยชุดนักเรียนและกระเป๋าแต่สภาพของเธอกลับไม่เหมือนนักเรียนแม้แต่นิดเดียว

“ ไม่คับ พี่จะอยู่ดูแลทราย เธอไม่มีใคร พี่ทิ้งเธอไปไม่ได้ ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางโอบกอดหาดทรายไว้ เหมือนกับว่าน้ำหวานจะทำร้ายเธอ ด้วยการกระทำนี้ทำให้น้ำหวานรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างมาก

“ สภาพเหมือนคนตายแบบนี้ พี่ยังจะรักอยู่ได้ ทำไมพี่ถึงไม่หันมาสนใจไผ่บ้าง หวานรักพี่แค่ไหน พี่เคยรู้บ้างมั้ย ” เธอพูดขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงสั่นคลอเหมือนคนจะร้องไห้

“ พี่ไม่สนใจใคร นอกจากหาดทราย ยังไงพี่ก็รักทรายไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงก็ตาม ” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยความโมโห ทำให้น้ำหวานทนความแค้นไม่ไหว เธอหยิบมีดคัตเตอร์ในกระเป๋าเธอ หมายจะเชือดเนื้อของหาดทรายให้ได้ แต่ก็พลาดเป้าหมาย เมื่อชายหนุ่มเอาแขนของตัวเองเข้ามาขวางไว้ เลือดมากมายไหลมาอาบแขนของชายหนุ่ม แต่ด้วยเหตุการณ์นี้ทำให้หาดทรายรู้สึกตัวขึ้น และตบไปที่ใบหน้าเพื่อนของเธออย่างแรง เธอล้มลง และมองดูหาดทรายที่จ้องเธอด้วยสายตาอำมหิต มือของหาดทรายตอนนี้กำมีดคัตเตอร์เอาไว้แน่นจนเลือดไหลออกมาตามข้อมือ กระทั่งชายหนุ่มมาแย่งคัตเตอร์จากเธอและไล่ให้น้ำหวานออกไป หลังจากเหตุการณ์นั้น หาดทรายก็หมดสติไปอีกครั้ง ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงเรียกหมอให้มาตรวจดูอาการของเธอในทันที พร้อมกับทำแผลที่ข้อมือเธอ

หาดทรายที่ยังคงหลับสนิท ชายหนุ่มที่ลูบผมเธอเบาๆด้วยความอ่อนโยน ปลอบประโลมเธออย่างทะนุถนอม

“ หาดทราย เธอไม่ได้อยู่คนเดียว เธอยังมีพี่อยู่กับเธอเสมอ ขอให้เธอเชื่อว่า พี่รักเธอก็พอแล้ว ” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูของหาดทรายด้วยความแผ่วเบา หมายให้เธอได้ยินในยามที่เธอหลับใหล หาดทรายที่ค่อยๆรู้สึกตัวขึ้น เธอลุกขึ้นและมองหน้าชายหนุ่มอย่างช้าๆ แต่ใบหน้าเธอนั้นก็ยังคงเต็มไปด้วยความเศร้าอยู่ตลอดเวลา

“ พี่โบท… ” หาดทรายพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา ทำให้ชายหนุ่มตกใจที่เธอสามารถจะเรียกชื่อเขาได้แล้ว นั่นหมายความว่า เธอหายป่วยแล้ว คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ตามหมอให้มาตรวจดูอาการของหาดทรายอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคับ คุณหาดทรายเธอหายป่วยแล้ว แต่หมอก็ยังแนะนำให้เธอทานยาอยู่นะคับ เพราะโรคของเธอไม่ใช่จะรักษาได้ในคราวเดียว ”

“ เธอเป็นอะไรคับหมอ แล้วร้ายแรงแค่ไหน ” ชายหนุ่มถามด้วยความตกใจ

“ หมอว่าคุณอย่าเพิ่งทราบเลยดีกว่า เพราะจะไม่ดีทั้งตัวคุณและหาดทราย ” หมอพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปหาหาดทรายที่ยังคงจ้องมองไปที่หน้าต่าง ส่งผลให้ชายหนุ่มต้องหันไปหาเธออย่างสงสาร

 หาดทรายที่น่าสงสาร ยังคงร้องไห้อยู่ตลอดเวลาในยามที่เธอจะต้องอยู่คนเดียว เธอไปโรงเรียนอย่างไม่มีเรี่ยวแรง มีเพียงนายณัฐเท่านั้นที่ยังคนดูแลเธออยู่และเป็นเพื่อนเธอยามเหงา

“ ทราย วันนี้ณัฐขอไปส่งทรายนะคับ ” นายณัฐถามขึ้นในคาบเรียนสุดท้าย

“ ตามใจนายเถอะ ” หาดทรายพูดขึ้น หากแต่สายตาของเธอยังคงมองออกไปทางหน้าต่างอย่าเศร้าใจ จนกระทั่งเพื่อนๆต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน เหลือเพียงหาดทรายที่ยังคงนั่งเหม่ออยู่ที่ห้องเรียนเพียงคนเดียว

“ ทราย กลับบ้านกันเถอะ ณัฐไปส่งเอง ” นายณัฐวิ่งเข้ามาหาหาดทรายและเก็บข้าวของบนโต๊ะเธอและพยุงตัวเธอเธอขึ้นและเดินออกจากตัวอาคารพร้อมกัน

ตอนที่ 7

หาดทรายที่เดินกลับบ้านพร้อมกับนายณัฐ ยังคงไม่มีการสนทนากันระหว่างทาง จนกระทั่งฝนเริ่มลงเม็ด เมื่อเห็นดังนั้น นายณัฐก็รีบพาหาดทรายไปหาที่หลบฝนในทันที

“ …. ” หาดทรายที่ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่เงียบๆไม่พูดจาอะไร สายตาของเธอยังคงมองอยู่แต่สายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย

“ ทรายคับ ณัฐว่าเราคงต้องรออีกสักพักนะคับ ” นายณัฐพูดขึ้นพร้อมกับโอบตัวของหาดทรายมากอดไว้

“ ณัฐ..นายทำแบบนี้ทำไม ” หาดทรายถามขึ้นแต่หน้าตาของเธอกลับไม่แสดงอาการใดๆ

“ เพราะณัฐเข้าใจทรายไง ทรายทำให้ณัฐคิดถึงทราย ณัฐอยากดูแลทรายบ้าง อยากชดใช้ความผิดที่ณัฐได้ทำไว้ ”

“ …... ” หาดทรายที่นิ่งเงียบไป แต่ใจเธอนั้นกำลังหวนคิดถึงวันที่เขาไล่เธอไปอย่างไม่ใยดี เหมือนเธอเป็นอะไรสักอย่างที่ไม่มีได้มีความหมายเลย

“ ทรายคงเป็นแค่เงาสะท้อนของณัฐเท่านั้นแหละ ไม่มีค่าเป็นอย่างอื่นหรอก ทรายว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ” หาดทรายพูดขึ้นแล้วก้เริ่มซบตัวลงร้องไห้

“ ได้คับทราย เราจะเป็นเพื่อนกัน ณัฐจะดูแลเพื่อนของณัฐให้ดีที่สุด ” นายณัฐพูดขึ้นพร้อมกับร้อยยิ้มเปิดกว้าง เมื่อรู้ว่าหาดทรายได้ให้อภัยเขาแล้ว

ภายหลังจากที่ทั้งสองคนปรับความเข้าใจกันแล้ว นายณัฐก็ได้พาหาดทรายมาส่งที่บ้านตามที่ได้ตั้งใจไว้ เมื่อหาดทรายเข้าบ้านเรียบร้อยแล้ว นายณัฐรั้งตัวเธอเอาไว้ด้วยการดึงแขนเธอและจูบที่หน้าผากของเธอเบาๆ จนหาดทรายหน้าแดงและวิ่งเข้าบ้านไป

ตอนที่ 8

เรื่องวุ่นๆของหาดทรายก็ยังไม่ได้จบสิ้นลง เธอผ่านเรื่องเลวร้ายมา แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้จิตใจของเธอเบิกบานได้เลย เธอไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ หน้าตาเธอยังคงเศร้าหมองอยู่ตลอดเวลา

“ ทราย พี่กลับมาแล้วคับ ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหาหาดทรายที่กำลังเขียนหนังสืออยู่

“อยากให้เธอรัก…อยากให้เธอสนใจ กลับหมดความหมายกลับไม่มีคุณค่าราคา ไม่เหมือนเมื่อก่อนนั้น ชั้นเหมือนตุ๊กตาหมี ของเก่าๆที่เธอ เก็บใส่กล่องไม่ดูไม่แล ” ชายหนุ่มที่เหลือบไปเห็นเข้าก็นึกสงสารหาดทรายขึ้นทันที เขาสวมกอดเธอเอาไว้และพบว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่ สายตาของเธอมองไปหาหน้าต่างแทนที่จะมองมาหาเขาเพื่อขอความรักเหมือนก่อน

“ ทรายคับ หิวข้าวมั้ย ไปทานข้าวข้างนอกกันมั้ยคับ ” ชายหนุ่มถามขึ้นด้วยความเบิกบานเหมือนจะชักนำเธอให้หายเศร้า

“ ที่ไหนมันก้เหมือนกันค่ะ ทรายไม่อยากจะออกไปไหนเลย อีกอย่างทรายจะสอบแล้ว ทรายอยากจะพักผ่อน ” หาดทรายพูดขึ้นแต่ก็ยังไม่มองมาที่ชายหนุ่มเหมือนเดิม

“ คับ พี่ตามใจทราย… ” ชายหนุ่มที่พูดยังไม่ทันจบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขามองที่เบอร์นั้นแล้วก็หันไปหาหาดทราย แต่เธอก็ยังไม่สนใจ เขาก็รีบผละตัวไปที่ระเบียงและรับสายนั้นทันที

“ หวัดดีคับ น้องมินท์ เปนงัย ทานข้าวรึยัง ”

“ ทานแล้วค่ะ ที่รักล่ะคะ ทานรึยัง ”

“ ยังคับ พี่ยังไม่หิว ”

“ ค่ะ อย่าลืมทานนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบาย มินท์เป็นห่วง ”

“ คับ งั้นพี่ไปทานเลยละกัน เพื่อน้องมินท์ ” ว่าดังนั้นแล้ว ชายหนุ่มก็วางสายลงและเดินเข้าบ้านเพื่อชวนหาดทรายทานข้าวแต่กลับไม่พบเธอ เขาวิ่งหาเธออยู่ทั่วบ้านก็ไม่พบเธอ

หาดทรายเดินมานั่งอยู่คนเดียว ที่ชิงช้าหลังบ้านเธอ สายตาของเธอดูไม่มีชีวิตจิตใจแม้แต่นิดเดียว

“ ดาวจ๋า รู้จักความรักมั้ย มันสวยงามแค่ไหน ทำไมทรายยังมองไม่เห็นมันเลย ดาวช่วยตามหาความรักให้ทรายได้มั้ยจ๊ะ ความรักของทรายจะเป็นแบบไหน… ” หาดทรายพูดขึ้นเหมือนกับว่าเธอสามารถจะสื่อสารกับดวงดาวได้ น้ำตามากมายไหลรินออกมาอาบแก้มเธออย่างมาก เธอสะอึกสะอื้นเป็นเวลานานสายตาของเธอก็มองที่ดวงดาวอย่างไม่มีความหวังเอาเลย

“ ทราย ทำไมมานั่งตรงนี้คับ เดี๋ยวจะป่วยนะคับ ” ชายหนุ่มที่ตามมาเจอก็พูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างๆเธอ

“ ทำไมวันนั้น พี่ไม่ปล่อยให้ทรายตายไปล่ะคะ ทำไมพี่จะต้องช่วยทราย ” หาดทรายถามขึ้นอย่างน้อยใจ

“ …. ” ชายหนุ่มเงียบไป แต่หันมามองที่เธออย่างไม่คาดคิดว่าเธอจะตั้งคำถามแบบนี้

“ ทรายไม่น่าจะอยู่เป็นภาระให้พี่เลยนะคะ เป็นแค่คนที่ทำได้แค่รอ ” หาดทรายพูดต่ออย่างไม่มีเหตุผล ทำให้ชายหนุ่มหน้าสลดก้มหน้าลงและจับมือของเธอไว้ เหมือนจะปลอบใจเธอ แต่หาดทรายก็จับมือเขาออกและเดินจากไป ทิ้งให้ชายหนุ่มมองเธออย่างห่วงใย

วันสอบของหาดทรายมาถึง วันนี้เธอตื่นแต่เช้า ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เหลือเพียงแต่เธอไม่ทานยาเหมือนเคย ชายหนุ่มทีมาหายามสายก็มองที่ขวดยาอย่างเศร้า เพราะกลัวว่าหาดทรายจะไม่หาย

“ หวัดดีทราย ไปนั่งด้วยกันมั้ย ” นายณัฐถามขึ้นพร้อมกับพาตัวหาดทรายไปยังที่นั่งที่เขาทั้งสองคนเคยนั่งด้วยกัน

“ ณัฐ พาทรายมาทำไม ” หาดทรายถามอย่างแน่นิ่ง

“ ติวหนังสือคับ ทรายคิดว่าอะไรคับ ”

ชายหนุ่มหญิงสาวที่ติวหนังสือให้กัน บางครั้งนายณัฐก็ยังคงมองหาดทรายอย่างรักและต้องการเธอ ตรงข้ามกับหาดทรายที่หน้านิ่ง ตาเศร้าสร้อยอยู่ตลอดเวลา ที่สำคัญคือไม่เคยมีรอยยิ้มบนหน้าของเธอแม้แต่นิดเดียว

ช่วงเวลาของการสอบยังคงดำเนินไป หาดทรายยังคงนิ่งเหมือนไร้ชีวิต หลายครั้งที่เธอยังเหม่อลอยไปที่หน้าต่าง จิตใจเธอตอนนี้ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย บางครั้งที่น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ เธอทำได้แค่กลั้นมันเอาไว้เท่านั้น

ภายหลังการสอบของหาดทราย เธอดูเศร้ามากขึ้น บางครั้งที่เธอไม่ได้ไปเรียนตามปกติที่เคย เพราะเธอนั้นยังคงเก็บตัวร้องไห้อยู่ในห้องเสมอๆ

“ ทรายคับ อยู่รึเปล่า พี่เข้าไปหานะ ” ชายหนุ่มที่มาอยู่หน้าบ้านของเธอตะโกนเรียกเธออยู่ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา ทำให้ชายหนุ่มสงสัยและพยายามจะเปิดเข้าไป แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้การกระทำนั้นหยุดลงในทันที

“ คับ มินท์ ” ชายหนุ่มตอบรับโทรศัพท์

“ คิดถึงที่รักอะค่ะ ก้เลยโทรมาหา ที่รักสะดวกคุยรึเปล่า ”

“ คับ มีอะไรคับ มินท์ ”

“ ก้เรื่องแหวนที่เราไปจองกันไว้น่ะค่ะ มินท์อยากได้ไวๆจังเลย ”

“ เร็วๆนี้แหละคับ ” ชายหนุ่มตอบด้วยสีหน้าเบิกบาน หารู้ไม่ว่า หาดทรายก้แอบมองเขาอยู่ที่หน้าต่างกับรอยยิ้มที่ดูยินดีกับชายหนุ่ม แต่ใจเธอกลับเศร้าเหนือคำบรรยาย

“ น่าสนุกใช่มั้ย ที่เราอยู่กันตรงนี้ บรรยากาศแสนดีที่เธอและเขาอยู่กับชั้น แต่ใครเลยจะรู้ว่ามันกลับตรงข้ามกัน เธอเองคงไม่รู้ว่าชั้นนั้นคิดยังไง….” เพลงถูกเปิดขึ้นในห้องของเธอ ด้วยเสียงเพลงทำให้ชายหนุ่มรู้ว่า หาดทรายอยู่ที่บ้านทำให้เขาวางโทรศัพท์และเรียกหาหาดทรายทันที

“ ทราย ทรายคับ เปิดประตูให้พี่หน่อยคับ ” ชายหนุ่มเรียกหาเธออยู่หน้าประตู ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก

“ เชิญค่ะ วันนี้ต้องการอะไรคะ ”

“ ทราย ทำไมพูดแบบนั้นคับ ทรายเป็นอะไร บอกพี่ได้มั้ย ”

“ เปล่าค่ะ ทรายไม่ได้เป็นอะไร พี่หิวรึยังคะ ” หาดทรายตัดบทแล้วเดินเข้าครัวไป กลบเกลื่อนรอยน้ำตาที่นองเต็มหน้า แต่ก็ไม่อาจจะหลบพ้นสายตาของชายหนุ่มได้

“ ทราย ร้องไห้ทำไมคับ เป็นอะไร บอกพี่สิคับ ”

“ …. ” เธอเงียบไปและเตรียมอาหารอยู่เงียบๆ ไม่นานโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขาจึงรีบเดินหนีไปรับสายนั้นทันที

“ คับ ”

“ ที่รักคะ มินท์อยากเจอคุณจังเลย มาหาได้มั้ยคะ ตอนนี้เลย ”

“ เอ่อ พี่ว่า..ก้ได้คับ พี่จะไปเดี๋ยวนี้เลย ” ชายหนุ่มจบบทและเดินกลับมาหาหาดทรายแต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไร

“ ไปเถอะค่ะ อย่าให้เค้ารอนาน ทรายดูแลตัวเองได้ ” หาดทรายตัดบทและเดินขึ้นห้องไป ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบออกจากบ้านไปทันที

หาดทรายที่ยังคงอยู่กับความเศร้า ยังคงร้องไห้อยู่ทุกวันๆ จนตอนนี้ร่างกายของเธออ่อนแอลงไปเรื่อยๆ หน้าตากลับมาซีดเซียวอีกครั้ง แต่เธอก็ยังทนต่อไป

“ ทราย อยู่บ้านมั้ยคับ ” เสียงของนายณัฐที่ดังลั่นทำให้หาดทรายตื่นจากการนอนหลับและลงมาหานายณัฐในทันที

“ ณัฐเอางานมาให้ทราย ถ้าทรายไม่เข้าใจถามณัฐได้นะ ”

“ ขอบคุนนะ ณัฐ ”

“ ทราย ไม่สบายอีกแล้วเหรอ หน้าตาซีดจังเลยไปหาหมอมั้ย ” นายณัฐที่สังเกตเห็นก็ถามขึ้น แต่หาดทรายก็เงียบไปเหลือเพียงใบหน้าที่เศร้าหมองของเธอ

“ ทราย วันนี้ณัฐจะอยู่ดูแลทรายนะ ” นายณัฐพูดขึ้นพร้อมกับพาตัวเองเข้ามาในบ้านของหาดทราย

“ ณัฐ ทรายอยากตาย ไม่อยากอยู่อีกแล้ว ” หาดทรายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นคลอเหมือนคนร้องไห้ ไม่นานเธอก็ร้องไห้ออกมา

“ ทราย อย่าคิดแบบนั้นสิคับ ทรายยังมีณัฐที่ยังเป็นเพื่อนทรายนะ ณัฐจะอยู่ดูแลทรายเองนะ ” นายณัฐที่เป็นห่วงเธอพูดขึ้นและโอบตัวเธอไว้

นายณัฐที่ดูแลหาดทรายอยู่เสมอ คอยสอนหาดทรายให้รู้จักตัวเอง รู้จักโลกภายนอก แต่หาดทรายก็ไม่ได้สนใจในสิ่งนั้นๆเท่าไหร่เลย

ตอนที่ 9

“ ตื่นนอนรึยังคะ ”

“ คับ ตื่นแล้ว มีอะไรแต่เช้าเลยคับ พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย เดี๋ยวพี่ต้องทำงานบ้านอีก เดี๋ยวโทรมาใหม่ได้มั้ย ”

“ ….. ” สายโทรศัพท์ถูกตัดไป หาดทรายที่คิดมากกับคำพูดของชายหนุ่ม ก็ร้องไห้อีกครั้งจนนายณัฐที่ทำอาหารเช้าอยู่ในครัวต้องหยุดมือมาปลอบใจเธอ

“ ทราย วันนี้ไปโรงเรียนนะ ณัฐจะพาไปเองนะ ” นายณัฐออกปากชวนหาดทราย

“ ….. ” หาดทรายเงียบไป แล้วลุกตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปโรงเรียน โดยละเลยอาหารเช้าและยา ปล่อยให้มันผ่านเลยไปอย่างไม่สนใจที่จะรับมัน

“ พี่โบทขา คิดถึงจังค่ะ ที่รัก ” โทรศัพท์ที่ถูกรับสายก็มีคำพูดหนึ่งๆมาทำให้หัวใจดวงหนึ่งพองโต เหมือนได้ลาภชิ้นโต

“ คิดถึงเหมือนกันคับ เปนงัย คุยกันทุกวันเลย ” ชายหนุ่มต่อประโยค

“ ก้เป็นแฟนกันนี่คะ อีกไม่นานก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ” สาวน้อยพูดขึ้นต่อและรอฟังคำตอบจากชายหนุ่มใจหนึ่งก็กลัวผิดคาดอีกใจก็ตื่นเต้นจนหัวใจพองโต

“ คับ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ” ชายหนุ่มตอบไปอย่างไม่ลังเล ชายหนุ่มและหญิงสาวคุยกันอยู่สักพักหนึ่ง โทรศัพท์ของชายหนุ่มก็มีสายแทรกขึ้น

“ หาดทราย… ” ชายหนุ่มรำพันขึ้นเบาๆ

“ คะ อะไรนะคะ หาดทรายอะไรคะ ” สาวน้อยรีบถามต่อทันทีที่ได้ยิน

“ อ๋อ เอ่อ ป่าวคับ พี่แค่อยากจะชวนเราไปทะเลด้วยกัน ” ชายหนุ่มตอบไปแก้ขัดและเขาก็ต้องรับคำตกลงของสาวน้อยทั้งที่เขาไม่ได้ตั้งใจชวน แต่สายที่กำลังรอเขาอยู่นั้นตอนนี้กำลังกระวนกระวายใจและร้อนใจมาก เมื่อสายตัดไป หาดทรายก็ตัดสายไปและเดินเข้าห้องน้ำอย่างโมโห เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาและร้องไห้อยู่หน้ากระจก จนกระทั่งเพื่อนของเธอมาเจอและพาเธอออกไปข้างนอกทันที

“ ทำไม ชั้นถึงโชคร้ายแบบนี้ ทำไมชั้นต้องโดนย่ำยีหัวใจด้วย ” เธอถามเพื่อนที่นั่งอยู่กับเธอ

“ ทราย อย่าคิดมากเลย เธอยังมีโอกาสอีกมากนะ ” เพื่อนสาวตอบกลับไป

“ ไม่ ชั้นรักเขา ชั้นเสียเค้าไปไม่ได้ ถ้าต้องเสียเค้า ชั้นจะไม่อยู่เด็ดขาด เค้าคือลมหายใจของชั้น ” หาดทรายตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังทำให้เพื่อนของเธอเงียบไป

“ ทราย วันนี้ตอนเลิกเรียนไปเที่ยวกับพวกเรามั้ยคับ ” นายณัฐถามขึ้นในตอนพักกลางวันที่มีหาดทรายและเพื่อนสองสามคนนั่งอยู่กับเธอ

“ ไปสิ ทราย ไปด้วยกันนะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันมานานแล้ว ” เพื่อนคนหนึ่งร้องบอกเธอ

“ ตามใจพวกเธอก็แล้วกัน ชั้นขอตัว ” ว่าแล้วหาดทรายก็เดินออกมาด้วยสายตาเคืองแค้นที่เก็บซ้อนอยู่ด้วยรอยยิ้มที่นิ่งเงียบของเธอ

ในตอนเลิกเรียน เพื่อนๆของหาดทรายก็มารับตัวเธอไป พวกเขาพาเธอไปยังห้องๆหนี่งที่มืดสนิทและเงียบสงัด

“ Happy Birthday หาดทราย ” เสียงร้องที่ประสานกันบอกแก่หาดทราย พร้อมกับการดึงของเล่นต่างๆ เสียงดนตรีที่เปิดขึ้นพร้อมกับไฟ แต่ไม่มีใครเห็นสายตาของเธอที่ดูดุดันมากขึ้น

“ แค่นี้ใช่มั้ย ชั้นขอตัวกลับก่อนละกัน ” หาดทรายพูดขึ้นทำให้เสียงดนตรีและความเฮฮาหยุดลง เธอเดินจากไปอย่างไม่สนใจ แต่ก็ไม่มีใครคิดโกรธเธอเพราะเธอก็เป็นแบบนี้ทุกๆปี

หาดทรายเดินกลับมาบ้านอย่างดุดัน ตอนนี้ความเครียดของเธอมากขึ้นทวีคูณ เธอเข้าบ้านปิดประตูเงียบ ไม่เปิดแม้กระทั่งไฟ ฟุบตัวลงร้องไห้เหมือนอย่างที่เคยเป็น

“ สุขสันต์วันเกิดนะคับ หาดทราย ” เสียงหนึ่งกระซิบบอกเธอขณะที่เธอยังคงสะอึกสะอื้นไม่สนใจใครอยู่ ตอนนี้เธอเงยหน้าขึ้นมองดูต้นเสียงที่พูดขึ้น หาดทรายที่มองเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าเธอ พร้อมกล่องของขวัญกล่องเล็กที่น่าสงสัยว่าข้างในมันจะเป็นอะไร

“ พี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ พี่เก็บของๆพี่ไว้เถอะ ทรายรับมันไว้ไม่ได้ ” หาดทรายพูดขึ้นอย่างไม่สนใจ สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ตาของเขาอย่างแข็งกร้าว

“ ทราย พี่อยากให้ทรายมีความสุขนะคับ พี่ตั้งใจที่จะเลือกให้ทรายนะคับ ” ชายหนุ่มพูดต่อ หาดทรายที่นิ่งเงียบนึกย้อนกลับไปวันที่เธอแอบฟังชายหนุ่มคุยโทรศัพท์เรื่องของแหวนวงนี้ที่เขาตั้งใจซื้อมา

“ อย่าทำให้คุณค่าของทรายตกต่ำไปมากกว่านี้ อย่าซื้อความรักทรายด้วยของมีค่า เหมือนที่พ่อกับแม่ทำกับทราย อย่าทำแบบนั้นเลย… ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ ใบหน้าเธอตอนนี้เริ่มเศร้าสลด น้ำตาที่เริ่มไหลมานองหน้าเธอ ทำให้เธอต้องหันหน้าหนีชายหนุ่มในทันที

“ ทราย… ” ชายหนุ่มที่ไม่อาจจะพูดอะไรต่อได้ เขาทำได้แต่เพียงมองคนคนหนึ่งที่ถูกมองอย่างไร้ค่ามาตั้งแต่แรก

“ พี่อย่าคิดโทษตัวเองว่าเป็นความผิดของพี่ ทรายผิดเองที่ก้าวเดินเข้ามาหาความทุกข์แบบนี้ แต่ถึงยังไงทรายก็ยังรักพี่เสมอถึงแม้ว่าพี่จะไม่เคยเห็นค่าของทรายเลย ” หาดทรายพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกไปจากบ้านทันที

“ ทราย อย่าทำแบบนี้นะ พี่รู้สึกไม่ดีเลยที่ทรายทำแบบนี้ ” ชายหนุ่มตะโกนบอกพร้อมกับวิ่งมาคว้าแขนของเธอเอาไว้

“ หมดหน้าที่ของพี่แล้ว ก็เชิญกลับไปเถอะค่ะ กลับไปยังที่ที่พี่มา ” หาดทรายตวาดพร้อมกับสะบัดหน้าไปหาเขาด้วยสายตาเคืองแค้นแต่เต็มไปด้วยรอยน้ำตาของความเศร้า

“ คับ พี่ขอโทษนะคับ ที่ทำให้ลำบากใจ ” ชายหนุ่มพูดขึ้นและเดินจากไปอย่างไม่ใยดี ทำให้ภาพเก่าๆที่ฝังลึกในใจของหาดทรายมันแล่นเปรี้ยงเข้าสู่หัวใจอีกครั้ง

ตอนที่ 10

“ ชั้นได้แต่ยืนมอง มองเธอจากที่ไกล ไม่อาจจะยืนเคียง ยืนอยู่ในหัวใจ ก็ชั้นได้แต่ยืนรอ รอเธออยู่ที่ไกล อันจะมีวันใดที่เธอจะมองชั้นบ้าง ” หาดทรายที่ยังคงร้องเพลงซ้ำไปซ้ำมา เหมือนกับมันได้วนเวียนอยู่บนหัวสมองเพียงแค่เรื่องเดียว เธอเฝ้ามองที่หน้าต่างเสมอ เหมือนรอคอยอะไรสักอย่าง

“ หาดทรายที่ไม่น่าสงสาร ทำไมเธอไปตายไปให้รู้แล้วรู้รอด เธอจะอยู่เพื่ออะไร ”

“ รอความรักไง ความรักที่มีแค่ครั้งเดียว ชั้นเสียมันไปไม่ได้ ” หาดทรายที่ตั้งคำถามตอบตัวเองเหมือนคนบ้า ในเวลาไม่นานเธอก็ร้องไห้และระเบิดอารมณ์หัวเราะออกมาเหมือนคนที่เสียสติ

หาดทรายที่ทนฝ่าฟันเรื่องร้ายๆมาเป็นเวลานานถึง 5 เดือนกว่า ตอนนี้เธอกำลังจะถึงเวลาสำคัญของชีวิต การสอบเข้าเรียนในระดับสูงของเธอมาถึงแล้ว วันสอบที่ดูเหมือนวันปกติของเธอ ไม่สนใจใคร ไม่ยิ้มหรือแสดงอาการใดๆเลย

“ ทราย เป็นยังไงบ้าง ” เสียงหนึ่งเรียกเธอทำให้เธอต้องหันไปมอง

“ …. ” เธอส่งเสียงเงียบกลับมาเป็นคำตอบ ให้รู้ว่าเธอไม่มีอะไรจะต้องพูดอีก สายตาของเธอตอนนี้เคืองแค้นมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มได้นำเอาภาพอดีตเก่าๆมาให้เธออีกครั้ง

“ มีธุระอะไร ” หาดทรายถามขึ้นเมื่อทนต่อสถานการณ์นี้ไม่ไหว

“ พี่มาหาเพราะเป็นห่วง ” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ไม่นานก็ปรากฎภาพหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่มาเกาะแขนชายหนุ่มไว้

“ หาดทราย ชื่อโหลๆ ใครเป็นคนตั้งให้เนี่ย ” หญิงสาวที่เพิ่งมาถึง พูดขึ้นเหมือนกับเป็นการก่อศึกกับสาวน้อยตรงหน้า

“ ชื่อที่แกไม่มีวันจะคู่ควรกะมันน่ะสิ ” หาดทรายตอบกลับไปอย่างเงียบเฉย

หญิงสาวคนนั้นทนต่อคำพูดไม่ไหว ตรงเข้าไปตบที่ใบหน้าของหาดทรายทันที แต่เธอก็พลาดเมื่อหาดทรายคว้ามือเธอเอาไว้และตบสวนกลับไปจบร่างนั้นเซไป

“ โบทคะ ดูสิคะ มันตบน้อง ” หญิงสาวตะโกนบอกชายหนุ่ม ชายหนุ่มจึงตรงเข้าไปตบหน้าหาดทรายทันที

“ เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ หาดทราย ” ชายหนุ่มตวาดใส่เธอด้วยความโกรธ

“ …. ” หาดทรายก้มหน้า นิ่งเงียบไปสักพักแล้วจึงวิ่งหนีไป

“ หาดทราย ” ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอตามหลัง แต่แล้วหญิงสาวคนนั้นก็เข้ามาออดอ้อนตามประสาของคนที่เพิ่งจะมีเจ้าของ

หาดทรายที่วิ่งหนีมาทั้งน้ำตา จนกระทั่งถึงหน้าบ้านของตัวเอง และพบว่านายณัฐมานั่งรอเธออยู่

“ ทราย…. ” นายณัฐเรียกหาดทราย ไม่ทันที่เขาจะพูดต่อหาดทรายก็โผเข้ากอดเขาเอาไว้ ร้องไห้ออกมาอย่างน่าเวทนา

“ ณัฐ ทรายจะทำยังไงดี ” หาดทรายถามเพื่อนของเธอที่ยังคงนิ่งกับการกระทำของธอ

“ ทราย ใจเย็นๆนะคับ ทุกอย่างจะดีขึ้นนะคับ เชื่อณัฐนะ ” นายณัฐปลอบโยนหาดทรายที่กำลังร้องไห้อย่างไม่สิ้นสุด

“ ทรายคับ ทำไมหน้าทรายเป็นแบบนี้ ใครทำร้ายทรายคับ บอกณัฐสิ ” นายณัฐถามอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าใบหน้าของหาดทรายมีรอยของการถูกทำร้ายมา

“ ณัฐ อย่าทำอะไรเขานะ ทรายทนได้ ณัฐอย่าทำร้ายเขานะ ” หาดทรายขอร้องเพื่อนเอาไว้ เมื่อรู้ว่า นายณัฐจะต้องไปเอาเรื่องคืนแน่นอน

นายณัฐเมื่อฟังดังนั้นก็สงบสติอารมณ์ลงและพาหาดทรายเข้าบ้านเพื่อพักผ่อนในเวลาต่อมา

ทางด้านของชายหนุ่มที่ยังคงถูกหญิงสาวที่มีอายุน้อยกว่าเพียงแค่ปีเดียว หยอกล้ออยู่เขาก็นึกถึงการกระทำที่ได้ทำไว้กับหาดทราย ว่าแล้วเขาก็ผละตัวออกมาและโทรศัพท์ไปหาหาดทรายทันที

“ สวัสดีค่ะ ” หาดทรายรับสายอย่างรวดเร็ว

“ ทราย พี่…ขอโทษนะคับ ” ชายหนุ่มพูดกลับไป

“ ไม่เป็นไรค่ะ ทรายไม่โกรธ ” เธอตอบกลับไป โดยยังไม่สามารถจะหยุดน้ำตาของตัวเองได้เลย

“ ทรายคับ พี่มีแฟนแล้วนะคับ ทรายไม่โกรธพี่นะคับ ยังไงพี่ก็ไม่ทิ้งทรายนะคับ ” ชายหนุ่มพูดต่อ

“ ค่ะ ยินดีด้วยนะคะ ” หาดทรายยังคงตอบกลับด้วยความปิติยินดี หากแต่หัวใจของเธอยังคงร่ำร้องหาความรักจากชายหนุ่มอยู่เสมอ

“ ขอบคุณ ทรายนะคับที่ไม่โกรธพี่ พี่สัญญานะคับว่าเมื่อทรายเข้ามหา’ลัยได้เมื่อไหร่ เราจะไปเที่ยวกัน ไปทานข้าวด้วยกันนะคับ ”

“ หวังว่าจะมีวันนั้นสำหรับคนที่ชื่อ หาดทราย นะคะ ” หาดทรายตอบกลับแล้ววางสายทันที เธอฟุบตัวลงร้องไห้กับเพื่อนของเธอที่ยังคงนั่งรอเธออยู่เพื่อปลอบใจ

ชายหนุ่มที่ถูกวางสายก็ยังคงรื่นเริงกับแฟนสาวอยู่ต่อไป ทั้งคู่ไปหาความสุขด้วยกัน หัวเราะ หยอกล้อกัน ตามประสาคู่รัก พูดคุยกันในสิ่งที่คนอื่นไม่เข้าใจ หากแต่ความสุขตรงนี้นำพาเอาความเศร้ามากมายมาให้แก่สาวน้อยที่ยังคงรอคอยความรักอย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

“ รักเธอเสมอ ชั้นใกล้เธอ แต่เหมือนอยู่ไกลแสนไกล แต่ยังจะรอยังเฝ้ารอต่อไป รอชั้นรอวันไหนที่ใจสองใจคู่กัน ” หาดทรายยังคงร้องเพลงเศร้าอยู่ทุกครั้งที่เธอจะต้องอยู่คนเดียวหรือในวันที่เธอต้องไร้ตัวตนในกลุ่มคนหมู่มาก แต่เธอก็ยังไม่หมดความหวังที่จะรออยู่ต่อไป เธอยังคงเฝ้ารอต่อไปถึงแม้ว่าจะไม่มีแสงแห่งความหวังให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียว

ตอนที่ 11

เวลาในขณะนี้ผ่านมาเป็นเวลา 5ปีแล้ว หลังจากที่หาดทรายยังคงทนทุกข์ทรมานกับการรอคอยอะไรบางอย่างที่แสนนานและทำร้ายจิตใจของคนที่รอคอยอย่างนี้

“ เธอจะทนรอได้อีกนานแค่ไหน หาดทราย ” หญิงสาวร่างสูงคนหนึ่งพูดขึ้นผ่านกระจกหน้าร้านแต่งงานที่จัดขึ้นอย่างสวยงาม

“ ทราย ” เสียงที่ยังคงคุ้นหูของหาดทรายดังขึ้น เธอหันหน้าไปอย่างตื่นเต้น แต่มันก็ไม่ได้สร้างความประทับใจให้เธอเลย เมื่อใครสักคนที่เธอรอคอยกลับมากับคนอีกคนหนึ่งที่จะนำเอาความเจ็บปวดมาให้เธออีก

“ ยินดีต้อนรับค่ะ ” หาดทรายพูดทักทายเชิงว่า ชายหนุ่มและหญิงสาวคู่นี้เป็นลูกค้าของเธอ

“ ทราย พี่มาทำตามสัญญาคับ เราไปทานข้าวกันนะ ” ชายหนุ่มพูดเชิงทวงสัญญา แต่หาดทรายกลับนิ่งเฉยไป เดินเข้าหลังห้องไปอย่างไม่สนใจ แล้วเธอก็เดินกลับมาพร้อมกับหนังสือเตรียมชุดแต่งงาน 2 เล่มสำหรับเจ้าบ่าวและเจ้าสาว

“ โบทคะ ชุดนี้สวยจังเลยค่ะ ” หญิงสาวเริ่มต้นประโยค หาดทรายที่ยังคงนั่งเงียบก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองหญิงสาวคนนั้นอย่างอ่อนโยน

“ สนใจแบบไหนดีค่ะ ” หาดทรายถามต่อ ก่อนที่หญิงสาวทั้งสองจะคุยกันต่อไป ชายหนุ่มก็ขัดขวางขึ้นทันทีด้วยความโมโห

“ ทราย พี่ไม่ได้จะมาหาเพื่อเยาะเย้ย ทรายไม่ต้องประชดพี่ได้มั้ย พี่มาทำตามสัญญาของเรา ” ชายหนุ่มพูดขึ้น

“ สัญญาอะไรคะ โบทมีสัญญาอะไรกะมัน ” หญิงสาวถาม

“ อย่าไปสนใจเลยค่ะ ชั้นว่าคุณพาแฟนของคุณกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ เขาคงจะเพ้อมากเกินไปแล้ว แล้วก็อย่าคิดมากนะคะ ชั้นไม่ได้มีพันธะเกี่ยวข้องกับเขา คุณวางใจได้ เชิญค่ะ ร้านชั้นไม่ใช่ที่สำหรับแลกความรักกัน ” หาดทรายตัดบทพลางเก็บหนังสือสองเล่มไปไว้ที่เดิม เธอกลั้นน้ำตามองดูชายหนุ่มหญิงสาวเดินจับมือไปด้วยกัน

“ ส่วนเกิน…. ” หาดทรายรำพัน ใบหน้าของเธอตอนนี้เศร้าสลดมากขึ้น เธอเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างไม่มีเรี่ยวแรง หาดทรายที่ไม่น่าสงสาร ไม่ยอมที่จะสู้เพื่อตัวเองแม้แต่นิดเดียว

“ ทรายคับ ” เสียงหนึ่งเรียกหาดทราย เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างอิดโรย น้ำตายังคงนองเต็มหน้าเธอ

“ ทราย ร้องไห้ทำไมคับ ” นายณัฐถามขึ้น

“ ไม่มีอะไรหรอก ชั้นคงคิดอะไรไปเอง จนร้องไห้ ” หาดทรายตอบคำถามของเพื่อนอย่างช้าๆ

“ ทรายคับ ณัฐจะมาช่วยทรายที่ร้านนะคับ ทรายคงไม่รังเกียจ ” นายณัฐรีบพูดจุดประสงค์

“ ตามใจนายสิ ชั้นอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิต มาเพิ่มสักคนคงจะดี ” หาดทรายต่อประโยค พลางเดินไปหน้าร้านมองชุดเจ้าสาวที่เธอออกแบบเอาไว้ เธอร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง

ทางด้านของชายหนุ่มที่กลับมาถึงบ้าน เขาก็รีบแยกตัวเข้าห้องไปในทันที

“ โบทขา รอชั้นด้วยค่ะ ” หญิงสาววิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทันเมื่อประตูห้องถูกปิดล็อคจนไม่สามารถจะเปิดได้

“ ทราย.. เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ” ชายหนุ่มตั้งคำถามให้ตัวเอง พลางเอนตัวลงบนที่นอนและหลับไปจนกระทั่งเช้า

“ โบทขา เช้าแล้วนะคะ ชั้นขอเข้าไปหาคุณนะคะ ” หญิงสาวคนนั้นร้องบอก

“ ….. ” ไม่มีเสียงตอบ ขณะที่ในห้องนั้น ชายหนุ่มกำลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะไปหาหาดทรายและปรับความเข้าใจกับเธอ

“ คุณรอผมที่นี่นะ ผมไปธุระสักครู่จะกลับ ” ชายหนุ่มเปิดประตูแล้วบอกหญิงสาวที่ยืนอยู่และวิ่งออกไปทันที

ชายหนุ่มที่นั่งรถมาถึงสุดทาง เขาลงรถและวิ่งไปด้วยความร้อนรนด้วยกลัวว่าหาดทรายจะหนีหายเขาไปอีก ขณะเดียวกันกับหาดทรายที่ออกมาจัดหน้าร้านและรอนายณัฐที่จะมาช่วยงานเธอวันนี้

“ ทราย ” ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าพลางหายใจถี่แรงด้วยความเหนื่อย

“ มาดูฤกษ์เหรอคะ ” หาดทรายถามขึ้น

“ ทรายคับ ทำไมทรายถึงพูดแบบนี้ ” ชายหนุ่มที่ถามขึ้นอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“ ถ้าจะมีวิธีทางไหนจะทำให้พี่กะผู้หญิงคนนั้นสมหวังกันแล้วล่ะก็ ทรายจะทำมันทันที ” หาดทรายตอบกลับและมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว

“ ทรายมีความสุขรึเปล่าคับ ที่เห็นคนที่รักมีความสุข ” ชายหนุ่มถามต่อ

“ แน่นอนค่ะ ทรายทนได้เพราะทรายทนเก็บความเจ็บปวดเสียใจมาตลอด แค่นี้คงน้อยไปนะคะ มีอะไรที่ร้ายแรงกว่านี้ก็บอกมาเลยค่ะ ” หาดทรายพูดต่อ

“ หาดทราย… ” ชายหนุ่มพูดชื่อเธออย่างอิดโรย เธอเปลี่ยนแปลงไปมากจากระยะเวลาเพียง 5 ปีที่น้อยไปสำหรับเขา แต่มันยิ่งกว่า50ปีของคนที่ต้องรออย่างไร้ความหวัง ผลตอบแทนที่ได้รับนั้นก็ยังคงเป็นความผิดหวังอยู่ร่ำไป

“ ทรายจะดูฤกษ์แต่งงานที่ดีที่สุดและเร็วที่สุดให้นะคะ พี่ไม่ต้องรอนาน คงไม่นานหรอกค่ะที่พี่จะได้มีความสุขกับคนที่พี่รัก ขอตัวค่ะ ทรายมีงานต้องทำ ” ว่าดังนั้นเธอก็เดินออกมาแล้วตรงเข้าไปในร้านปิดประตูทันที

ตอนที่ 12

ร้านแต่งงานที่ถูกเปิดขึ้นในยามเช้าที่สดใส หากแต่หน้าตาของหญิงสาวยังคงไม่สดชื่นเหมือนอย่างที่เธอเคยเป็น

“ ทราย วันนี้ทรายจะทานอะไรดีคับ ” ข้อความถูกส่งมาหาเธอในขณะที่เธอยังคงมองออกไปที่หน้าต่าง เมื่อนั้นเธอก็โทรกลับไปในทันที

“ ไม่ต้องซื้ออะไรมานะ ชั้นไม่หิว ถึงหิวชั้นก็ไม่กิน ” เธอตอบกลับไปอย่างไม่ใยดี ใบหน้าเธอตอนนี้เครียดมากขึ้น

“ สวัสดีค่ะ ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในร้านด้วยท่าทีสง่างาม

“ ยินดีต้อนรับค่ะ ” หาดทรายพูดพลางลุกขึ้นต้อนรับลูกค้าที่ก้าวเข้ามามองดูร้านของเธออย่างชื่นชม

“ จัดร้านได้สวยดีนะคะ ” ลูกค้าหญิงพูดขึ้นพลางสังเกตและหันหน้าไปหาหาดทราย

“ คุณร้องไห้รึเปล่าคะ หน้าตาคุณเศร้ามากเลย ” ลูกค้าถามขึ้นเมื่อเห็นหน้าหาดทรายที่เต็มไปด้วยรอยน้ำตา

“ ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นสบายดี คุณจะมาดูชุดแต่งงานเหรอคะ เชิญค่ะ ” เธอบอกปฏิเสธและเชิญชวนลูกค้าให้ดูชุดที่ต้องการ หาดทรายที่ทำงานอย่างแข็งขันทำให้ลูกค้าของเธอพอใจในการทุ่มเทของเธอ

“ ทราย ” ชายหนุ่มที่มาหาเธออีกครั้ง เรียกเธออยู่ในมุมหนึ่งของร้านเธอ

“ พี่โบท ” หาดทรายเรียกชื่อเขาตอบไป

“ ทราย เราน่าจะคุยกันให้รู้เรื่องนะคับ พี่ไม่สบายใจเลย ”

“ มันสายไปแล้วค่ะ เชิญพี่กลับไปเถอะ ” หาดทรายพูดแล้วเดินจากไป

“ ทราย ” เสียงของนายณัฐเรียกขึ้น เมื่อเห็นชายหนุ่มที่เดินตามหาดทรายมา เขากำหมัดไว้แน่น โกรธแค้นแทนหาดทรายที่ถูกทำร้าย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ลงมือ หาดทรายก็มาคว้าแขนเขาเอาไว้

“ อย่านะ ณัฐ ชั้นยังไม่อยากได้ชื่อว่าฆาตกร ถ้าจะเป็นแบบนั้นพวกเขาจะต้องตายอย่างทรมานจะดีกว่า ” หาดทรายบอกแก่เพื่อนด้วยเสียงดัง หมายให้ชายหนุ่มได้ยิน

“ ทราย ” ชายหนุ่มอุทานออกมาและเดินจากไป

หาดทรายและณัฐเดินกลับเข้ามาในร้านอย่างสงบ พวกเขานั่งลงบนโซฟา

“ ทำไมทรายมาห้ามณัฐเอาไว้ ทรายทนได้ยังไง ” นายณัฐถามขึ้นด้วยท่าทีไม่พอใจ

“ ถ้าณัฐมาเป็นทราย ณัฐก็จะรู้ว่าทรายทนเพื่ออะไร ” หาดทรายตอบไปอย่างเงียบเฉย สายตาของเธอยังคงดุดันอยู่เสมอ

“ ทรายคับ เรื่องที่ทรายต้องการตอนนี้คืออะไรคับ บอกณัฐได้มั้ย ” นายณัฐถามหาดทรายขึ้นอย่างสงสัย

“ ชั้นอยากจะเห็นบทละครสนุกๆสักเรื่อง นายจะร่วมมือกับชั้นรึเปล่า ” หาดทรายตอบคำถามอย่างไม่เกรงกลัวและถามหาความช่วยเหลือในทันที

“ ทรายจะให้ทำยังไงคับ…. ” ชายหนุ่มหญิงสาวที่ปรึกษาหารือกัน ได้บทละครอันสร้างสรรค์และเป็นไปตามแผนการณ์ที่วางไว้ทุกอย่าง

ในรุ่งเช้าวันต่อมา แผนการณ์ก็เริ่มดำเนินไป

“ หาดทราย ” เสียงหนึ่งตะโกนขึ้นตามแรงของความเคียดแค้น

“ เธอต้องการอะไร แฟนของเธอไม่ได้อยู่ที่นี่กลับไปซะ ” หาดทรายตอบกลับไป

“ ทราย มีลูกค้ามาแต่เช้าเลยเหรอคับ ” เสียงของนายณัฐดังขึ้นทำให้หญิงสาวหาเรื่องต่อว่าหาดทรายต่อได้

“ ชั้นก็ลืมไปนะ ผู้หญิงอย่างเธอก็ทำได้ทุกอย่าง คืนนี้มั่วคนนั้น พออีกคืนก็เปลี่ยนคู่อีก รวมทั้งสามีของชาวบ้าน ” หญิงสาวพูดอย่างเหน็บแนมใส่เธอ

“ ก็ไม่ต่างกันนะคะ คุณกับชั้นมันก็มีอะไรที่คล้ายๆกัน แถมคุณยังเป็นคนที่น่าจะเรียกได้ว่า ติดสัตว์ด้วยซ้ำไป ” หาดทรายย้อนกลับไป

หณิงสาวที่ทนต่อคำเหน็บแนมไม่ไหว ตรงเข้าไปตบหน้าหาดทรายทันที หาดทรายที่เห็นจังหวะพอดี เธอกัดเม็ดเลือดในปากให้เลือดไหลออกมา เป็นจังหวะที่ชายหนุ่มมาเจอเข้าพอดี เมื่อเห็นดังนั้น หาดทรายก็แกล้งล้มลงไปในทันที

ตอนที่ 13

ชายหนุ่มที่ตั้งใจมาหาหาดทราย เมื่อเห็นว่าเธอถูกทำร้ายจนล้มลง เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอในทันที

“ เธอทำแบบนี้ทำไม ” ชายหนุ่มที่ต่อว่าหาดทรายแทนที่จะช่วยเธอ

“…. ” หาดทรายที่นิ่งไป เงยหน้ามองเขาด้วยความเคียดแค้น ไม่นานเธอก็ลุกขึ้น ตรงเข้าไปตบที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง

“ คนไม่มีหัวใจ ” หาดทรายตะโกนด่าเขาด้วยความดัง เธอวิ่งหนีเข้าร้านไปอย่างไม่หันหลังกลับ

“ คุณใจร้ายมากนะคับ ทำได้แม้กระทั่งคนที่มีความรักให้คุณอย่างไม่เปลี่ยนแปลง คุณไม่รู้หรอกคับ ว่าหาดทรายเธอรอคุณมานานแค่ไหน ” นายณัฐพูดขึ้นจนกระทั่งหญิงสาวทนฟังไม่ได้ มาคว้าแขนของชายหนุ่มและพาตัวเขาออกไปในทันที

ชายหนุ่มและหญิงสาวที่กลับมาถึงบ้านก็เริ่มคุยกันในทันที

“ ริน หาดทรายเธอเป็นน้องของพี่นะ รินทำแบบนี้ทำไม ” ชายหนุ่มถามขึ้น

“ ก็ชั้นกลัวว่า น้องคุณจะแย่งคุณไปจากชั้น ชั้นทนไม่ได้ ” หญิงสาวตอบกลับไป

“ เราสองคนอายุต่างกันเกินไปนะคับ ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ ” ชายหนุ่มพยายามบอก

“ งั้นก็ตามใจคุณค่ะ ชั้นให้คุณคุยกับเธอได้ แต่คุณห้ามคุยกับคนอื่นนะคะ ชั้นยอมไม่ได้ ” หญิงสาวรีบบอกเพื่อเอาใจชายหนุ่ม

เมื่อเป็นเช่นนั้น ชายหนุ่มก็โทรศัพท์หาหาดทรายทันที

ขณะที่หาดทรายผิดหวังอีกครั้ง...เธอเดินมาที่หน้ากระจก สายตาของเธอตอนนี้เศร้าใจมากขึ้น ร้องไห้อยู่เงียบๆ มือจับผม อีกมือถือมีดโกนเฉือนผมตัวเองอย่างไร้อารมณ์ ผมร่วงกระจุยไปหลายแห่ง เข้าห้องน้ำปิดประตูเงียบไป นายณัฐที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็เรียกหาหาดทราย แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เขาจึงรับสายแทน

“ คับ ” ชายหนุ่มรับสายขึ้น

“ ณัฐ หาดทรายล่ะคับ พี่ขอคุยกับเธอได้มั้ย ” ชายหนุ่มถามขึ้น

“ หาดทรายขึ้นห้องไปแล้วคับ พี่มาคุยกับเธอเองได้มั้ยคับ ” นายณัฐบอก

“ ได้คับ พี่จะไปเดี๋ยวนี้ ” ชายหนุ่มว่าแล้วก็รีบออกมาจากบ้านทันที

นายณัฐที่พยายามเรียกหาดทรายอยู่หน้าห้อง ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเธอ จนกระทั่งชายหนุ่มมาถึงและพังประตูเข้าไป กว่าชายหนุ่มกับนายณัฐจะมาพบ

หาดทรายก็ฟุบในห้องน้ำเลือดไหลนองเพราะเธอกรีดข้อมือหวังฆ่าตัวตาย ชายหนุ่มจึงต้องพาเธอไปส่งโรงพยาบาลในทันที

ชายหนุ่มที่กระวนกระวาย นึกย้อนไปในการกระทำของตนเองที่ทำผิดต่อหาดทรายเอาไว้

“ คุณจะทำยังไงต่อไปคับ ” นายณัฐถามขึ้น

“ พี่เองก็ยังไม่รู้เลย ” ชายหนุ่มตอบ

ห้องไอซียูที่มีชีวิตของหญิงสาวเอาไว้เป็นเดิมพัน ความเป็นความตายของเธอขึ้นอยู่กับนาทีหนึ่งของความหวังที่ชายหนุ่มทั้งสองได้แต่ภาวนา

ไม่นานหมอก็เดินออกมา ชายหนุ่มตะลีตะลานไปถามอาการในทันที

“ หาดทราย เธอปลอดภัย แต่…. ” หมอพูดขึ้นอย่างสิ้นหวัง

“ แต่อะไรคับหมอ เธอเป็นอะไร ” นายณัฐถามต่อ

“ หมอคิดว่าคุณน่าจะเห็นด้วยตัวคุณเอง จะดีที่สุด ” หมอบอกและเดินจากไป

ชายหนุ่มทั้งสองเดินมาตามทางเพื่อไปยังห้องพักของหาดทราย พวกเขาเปิดประตูเข้าไป หาดทรายที่ยังคงนั่งอยู่นเตียง มองไปนอกหน้าต่าง น้ำตาที่ยังคงไหลนองเต็มหน้าของเธออยู่เสมอ ทำให้ชายหนุ่มใจหายในทันที

“ ทราย พี่ขอโทษ ทรายพูดกับพี่สิคับ ” ชายหนุ่มพูดและเดินเข้าไปเขย่าตัวเธอ

“ ….. ” ไม่มีเสียงตอบกลับ หาดทรายที่ยังคงมองหน้าเขาอยู่ เธอยิ้มด้วยรอยน้ำตา

ในเวลาไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก รินนั่นเองที่เดินเข้ามา

“ หาดทราย… ” รินเรียกชื่อเธอ หาดทรายหันไปมองหน้าเธอ ยิ้มให้อย่างมีความสุข

“ โบทคะ ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ ” รินถามชายหนุ่ม

“ …. ” ชายหนุ่มไม่ตอบ ได้แต่มองหาดทรายที่ยังคงเล่นผมของตัวเองอยู่ อย่างไม่มีความรู้สึก

“ ขอแค่ใครสักคนเข้าใจ ให้ความรักให้ความจริงใจกับชั้น จะร้อนหรือหนาวเพียงใด แค่เพียงมีเธอข้างกัน แม้เวลาจะนานเพียงใดชั้นยังคอยรัก….รักแท้ ” ข้อความหนึ่งที่ถูกเขียนขึ้นบนแผ่นกระดาษเล็กๆ ถูกส่งให้แก่นายณัฐแต่ไม่ได้มีเขียนถึงจุดประสงค์แต่อย่างใด

“ หาดทราย…. ” ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอ

“ เธอคงรักโบทมากนะคะ…. ” รินไม่อาจพูดต่อ

“ ผมผิดเองที่ดูแลเธอไม่ดี ผมคงจะต้องไปจากเธอจริงๆ ” ชายหนุ่มพูดขึ้น เขากำหมัดแน่นแล้วเดินออกไป ทิ้งให้รินและนายณัฐดูแลหาดทราย

“ หาดทราย ทำไมเธอไม่บอกชั้นว่าเธอรักเขา ทำไมเธอต้องทำร้ายตัวเองขนาดนี้ เธอทำไปเพื่ออะไร ” รินถามคาดคั้นคำตอบจากหาดทราย

“ เพื่อที่พี่เขาจะได้รู้ไงคับ เธอไม่เคยพูดว่ารักเมื่อไม่จำเป็น เธออยู่คนเดียวมาตลอด จนพี่เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอ… ” นายณัฐตอบแทน

“ …. ” รินเงีบยไป

ชายหนุ่มที่เตรียมเก็บของเพื่อเตรียมออกเดินทางในตอนเช้า

“ คุณจะทิ้งเธอเอาไว้แบบนี้เหรอคะ โบท ” รินถามขี้น

“ คุณจะให้ผมทำยังไงคับ รอดูเธอ ทำร้ายเธอต่อไปแบบนี้เหรอคับ ” ชายหนุ่มถามกลับ

“ แต่เธอไม่มีใครนะคะ คุณน่าจะอยู่ดูแลเธอ ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอกค่ะ ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวคุณ ” รินพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน

“ ขอบคุณคับ ริน ที่เข้าใจผม ” เขาเก็บของออกจากกระเป๋าและนั่งลงเอนตัวไปยังพนักพิงคิดถึงแต่ความทุกข์ทรมานของหาดทราย

“ ทราย…. เธอไม่น่าทำแบบนี้เลย ” ชายหนุ่มรำพัน

ตอนที่ 14

หาดทรายที่ยังคงพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลโดยมีนายณัฐดูแลอยู่ไม่เคยห่าง และมีชายหนุ่มและหญิงสาวมาเยี่ยมเธออยู่บ่อยครั้ง

“ ณัฐ ทรายอยากจะกลับบ้านแล้ว ณัฐพาทรายกลับบ้านนะ ” หาดทรายพูดขึ้นหลังจากทานยาแล้ว เธอเตรียมตัวลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

“ ไม่ได้นะคับ ทรายยังไม่หายดี ” นายณัฐท้วงเอาไว้

“ หาดทราย…. ” ชายหนุ่มที่เรียกชื่อเธอ เดินเข้ามาหาและลูบผมเธออย่างแผ่วเบา

“ ค่ะ ” เธอขานตอบ

“ ทราย พี่ขอโทษนะคับ ” ชายหนุ่มพูดต่อ

“ ค่ะ เสร็จแล้วก็เชิญกลับไปได้แล้วค่ะ ถ้าคุณไม่อยากให้ชั้นตายไปต่อหน้าคุณ ” เธอพูดพลางหยิบมีดปลอกผลไม้มาจี้ไว้บริเวณข้อมือของเธอ เธอถูมีดนั้นกับข้อมือจนกระทั่งข้อมือเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

“ ทราย เธออย่าทำแบบนี้เลยนะ ” รินพูดขึ้นอย่างสงสาร

“ งั้นคุณก็ต้องแสดงความรักของคุณให้ชั้นเห็น จูบเขาสิ จูบเขาให้ชั้นดู ” หาดทรายพูดท้าทาย

“ ….. ” ชายหนุ่มเงียบไป และตกลงที่จะจูบกับหญิงสาว หาดทรายที่มองภาพนั้นอย่างสะใจ เธอร้องไห้และหัวเราะอย่างสะใจในเวลาเดียวกัน ทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวรวมทั้งนายณัฐต่างก็รู้สึกสงสารเธอมากขึ้น

ภายหลังจากนั้น ชายหนุ่มและหญิงสาวก็แยกตัวกลับไป เหลือนายณัฐที่ยังดูแลหาดทรายอยู่ในห้อง

“ ทราย ทรมานใจมากมั้ยคับ ” นายณัฐถามขึ้น

“ ไม่หรอก ชั้นกำลังพิสูจน์ความรักของเขาทั้งสองคน น่าชื่นชมนะ คิดแบบนั้นมั้ย ” เธอตอบ

“ ทราย หยุดทำร้ายตัวเองเถอะ ทรายทรมานตัวเองมามากแล้วนะ ” นายณัฐห้ามปรามเธอ

“ ชั้นสบายดี นายพาชั้นออกจากที่นี่ซะทีเถอะ ” หาดทรายขึ้นเสียงใส่

“ ได้ๆ ณัฐจะพาทรายออกจากที่นี่ ” ว่าแล้วนายณัฐก็เดินออกไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้เธอ

หาดทรายที่ได้กลับมาบ้านอีกครั้ง เธอมีเวลาให้กับตัวเองมากขึ้นหลังจากที่ชายหนุ่มหายหน้าหายตาไป เธอทุ่มเทกับงานจนกระทั่งปรับปรุงร้านให้ดีขึ้นเรื่อยๆ นายณัฐก็ยังคงช่วยเหลือเธออยู่เสมอ เป็นทั้งที่ปรึกษาและปลอบใจเธอเวลาที่เธอร้องไห้

“  ดาวดวงหนึ่งที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าสวยงามสว่างสดใสเหลือเกิน

แต่ดาวอีกดวงหนึ่งที่ลอยอยู่บนพื้นน้ำ แม้งามแต่มันก็เป็นแค่เงา

เหมือนเธอที่เคยบอกกันว่ารักฉันหมดทั้งใจ เป็นดาวสดใสในใจของเธอนั้น

แต่มันคงไม่จริง เธอรักเขาอยู่ทุกวัน ตัวฉันเป็นได้แค่ภาพลวงตา...

ฉันแค่ดาวบนพื้นน้ำ ไม่ใช่ดาวบนท้องฟ้า ไม่มีค่า เป็นได้แค่เงาของเขาเรื่อยไป

ไม่มีทางเป็นเหมือนเขา เมื่อความสำคัญมันห่างไกล

ให้ฉันไปแทนยังไง คงไม่ใช่ดาวในใจที่เธอต้องการ... ” คำพูดที่พูดขึ้นจากหาดทรายในยามค่ำคืน เธอนั่งอยู่ที่ริมน้ำหลังบ้าน มองไปยังดาวในน้ำที่สะท้อนจากท้องฟ้า เธอได้แต่เก็บอารมณ์ไม่ให้ร้องไห้ออกมา เธอนั่งมองดาวจนกระทั่งหลับไปจนถึงเช้า

หาดทรายที่วันนี้มาเปิดร้านในยามสาย เธอพบกับรินโดยบังเอิญ

“ ทราย เธอหายดีแล้วเหรอ ” รินถามขึ้น

“ ชั้นสบายดี คุณมีธุระอะไรกับชั้นรึเปล่า ” หาดทรายตอบและถามต่อในทันที

“ โบทกำลังป่วย เธอควรจะไปหาเขา ” รินพูดขึ้นด้วยความเศร้า

“ ไม่จำเป็นค่ะ หน้าที่นั้นควรจะเป็นคุณไม่ใช่ชั้น ขอตัวนะคะ ” เธอตอบกลับและเดินไปเปิดประตูร้านทันที

“ หาดทราย เธอไม่รักพี่ชายของเธอแล้วเหรอ เธอไม่ห่วงเขาแล้วเหรอ ” รินถามขึ้นอย่างสงสัยและเกิดความรู้สึกผิดในใจเธอขึ้น

“ ชั้นไม่ใช่คนสำคัญของเขา ไม่ใช่คนที่จะอยู่ข้างๆเขาได้ คุณน่าจะดีใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ กลับไปดูแลเขาเถอะค่ะ ” หาดทรายตอบไป

รินได้แต่อ้ำอึ้งและเดินจากไป แต่เธอก็ยังหันมามองหาดทรายด้วยหวังว่าเธอจะเปลี่ยนใจ

หาดทรายที่กำลังจัดร้านอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอผละตัวจากงานรับสายนั้นทันที

“ หวัดดีคับ ทราย ” เสียงของนายฮาร์ทดังขึ้น

“ หวัดดีค่ะ พี่ฮาร์ท สบายดีมั้ยคะ ” หาดทรายถามต่อ

“ สบายดี นายโบทเป็นยังไงบ้าง ดูแลทรายดีรึเปล่า ” นายฮาร์ทถามต่อ

“ ทรายไม่ได้อยู่กับเขามานานแล้วค่ะ ทรายมาไกลเกินไปแล้ว ย้อนไปไม่ได้อีกแล้ว ” หาดทรายว่าพลางนั่งลงอย่างถอดใจ

“ พี่ไปหาทรายได้มั้ยคับ เผื่อจะเจอโบทด้วย ” นายฮาร์ทถาม

“ ค่ะ ตามใจพี่ฮาร์ท ทรายจะหาที่พักไว้ให้นะคะ ” หาดทรายที่ดีใจก็บอกตกลงไปในทันที

ตอนที่ 15

หาดทรายที่เตียมที่พักให้นายฮาร์ทเรียบร้อยแล้ว เธอก็ชวนนายณัฐไปรับนายฮาร์ทที่ท่ารถทันที

“ ณัฐ ไปรับพี่ฮาร์ทกับชั้นนะ ” หาดทรายถามขึ้น

“ ได้สิ ทราย ไปตอนนี้เลยรึเปล่า เดี๋ยวณัฐขับรถให้ ” นายณัฐตอบและรีบเก็บของเตรียมไปที่รถ

หาดทรายและนายณัฐก็ออกเดินทางในทันที

“ ชั้นจะทนได้อีกนานแค่ไหนนะ ” หาดทรายพูดขึ้นขณะที่นั่งรถอยู่

“ ทรายคับ ทรายทนมามากแล้ว ปล่อยวางมั่งเถอะคับ อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย มันทรมานไม่ใช่เหรอคับ ” นายณัฐพูดต่อเพื่อให้หาดทรายได้คิด ในระหว่างทางเธอก็นั่งเงียบคิดอะไรไปเรื่อยๆไม่พูดไม่จาอีกต่อไป

“ ทราย ” เสียงนายฮาร์ทดังขึ้น

“ หวัดดีค่ะ พี่ฮาร์ท ” หาดทรายทักทายชายหนุ่มและชวนกลับบ้านในทันที ระหว่างทางหาดทรายก็ได้แต่นั่งพิงกระจกไม่พูดจากับใครจนกระทั่งถึงบ้าน

“ ทรายคับ พี่ขอไปหานายโบทก่อนละกันนะคับ ” นายฮาร์ทบอกขณที่ลงจากรถ เขาเดินออกไปในทันที

“ ค่ะ ” หาดทรายขานรับ

นายฮาร์ทมาหานายโบทที่บ้าน แต่กลับไม่พบใคร ในบ้านกลับว่างเปล่า เขาไม่รู้เลยว่านายโบทกับรินกำลังไปหาหาดทราย พวกเขาสวนทางกันพอดี

“ ทราย ” ชายหนุ่มเรียกหาเธอ

“ คะ ต้องการอะไรคะ ” หาดทรายที่ตอบเหมือนคนปกติ

“ พี่ต้องการจะคุยกับเธอ ได้มั้ย ” ชายหนุ่มถามต่อ

“ ได้ค่ะ มีอะไรคะ ” เธอถามอย่างไม่หวั่นไหว

“ ทรายโกรธพี่มากมั้ย ทรายทรมานมากมั้ย ” ชายหนุ่มถามกลับ

“ ไม่ค่ะ ทรายสบายใจดี หรือถ้าจะดีกว่านี้ พี่ควรจะรักเธอมากกว่าทราย ทรายขอแค่นี้ให้ทรายได้มั้ยคะ ให้ความรักของพี่ทั้งสองคนยืนนาน ไม่มีใครต้องเจ็บปวดอย่างทราย ทรายทนได้ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วง ” หาดทรายบอกเธอเริ่มจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวแต่ก็ยังมองตาเขาด้วยสายตาจริงจัง

“ ทราย แต่พี่ก็รักเท่าๆกันนะ พี่รักทราย รักรินเท่ากัน ไม่มีใครมากกว่าใคร ” ชายหนุ่มบอกเธอ พร้อมกับจับมือเธอ

“ ไม่ได้ค่ะ พี่ต้องรักเธอมากกว่า สถานะจะได้ถูกแบ่งไป ทรายรู้ตัวเองดีค่ะ สำเหนียกตัวเองอยู่เสมอ ” เธอสะบัดมือเขาออกและบอกเขาไป

“ ทราย แต่พี่… ” ชายหนุ่มไม่อาจพูดต่อ เธอก็สวนในทันที

“ กลับไปเถอะค่ะ ไปดูแลความรักของกันและกัน ” เธอพูดขึ้นและเดินหนีเขาไปทันที

นายฮาร์ทที่มาถึงก็ไม่อาจจะพูดอะไรได้ แต่ก็ยังงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

“ ทราย วันนี้ดาวสวยจังเลยว่ามั้ย ” นายฮาร์ทถามเธอในขณะที่เธอยังนั่งมองดูดาวอยู่ข้างนอกในตอนกลางคืน

“ ค่ะ ดาววันนี้สวยมาก อยากให้มีท้องฟ้าสุขสว่างแบบนี้ทุกวันนะคะ ” หาดทรายบอก

“ ทราย พี่เข้าใจนะคับ ทรายทนเพื่ออะไร แต่บางครั้งทรายก็ต้องลดทิฐิบ้าง ทรายจะทนเรื่องร้ายๆได้ตลอดได้ยังไง ” ชายหนุ่มบอกเธอ

“ ไม่ได้หรอกค่ะ พี่ฮาร์ท ทรายมาไกลมากแล้ว ย้อนกลับไปตอนนี้คงไม่มีความหมายอะไร คุณค่าของทรายกำลังหมดลงไปตามเวลา เมื่อมันหมดค่าเมื่อไหร่ ชีวิตทรายก็หมดเมื่อนั้น ” เธอพูดขึ้นหมายจะสื่อให้ชายหนุ่มเข้าใจ ชายหนุ่มมองหน้าเธอได้แต่สงสารเธอแต่เขาก็ไม่สามารถจะฉุดรั้งความคิดของเธอได้

“ ทราย ดูนั่นสิคับ ดาวตก อธิฐานสิคับ ” ชายหนุ่มที่มองไปเห็นดาวตก ก็บอกเธอ

“ ….. ” หาดทรายเงียบไป เธอมองไปยังดาวตก อธิษฐานอยู่ในใจ

“ ทราย อธิษฐานว่าอะไรคับ ” ชายหนุ่มถาม

“ ทรายอธิษฐาน ขอให้ทรายไม่ร้องไห้ ขอให้ทรายเข้มแข็ง ” เธอบอกหากแต่สายตาเธอก็เศร้าหมองไปในทันที

“  ทรายคับ ทรายต้องเข้มแข็งนะคับ ทรายยังมีพี่ฮาร์ท มีนายณัฐและทุกคนที่ยังป็นกำลังใจให้ทรายนะคับ ” ชายหนุ่มบอกเธอ

คืนนี้ชายหนุ่มหญิงสาวก็นั่งมองดวงดาวกัน จนกระทั่งเช้า ชายหนุ่มก็ขอตัวไปหานายโบทในทันทีแต่หาดทรายก็ห้ามปรามเขาเอาไว้

“ ไม่ต้องไปหาเขาหรอกค่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ ” เธอบอกแต่เธอก็ไม่ได้เงยหน้ามอง

“ ทำไมคับทราย พี่ทนให้ทรายทรมานไม่ได้คับ ” ชายหนุ่มบอกเธอ

“ ทรายบอกแล้วไงคะ ทรายทนได้ พี่ฮาร์ทมาช่วยทรายทำงานดีกว่าค่ะ ” เธอบอกเขาและลุกขึ้นไปจากชิงช้าทันที ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ตามเธอไปทันที

ทางด้านชายหนุ่มและหญิงสาวอีกคู่หนึ่งก็ยังมีความสุขกันดี พวกเขาดูแลเอาใจใส่กัน คอยห่วงใยกันเสมอ พวกเขาทำตามที่หาดทรายต้องการอยู่ ชายหนุ่มที่ค่อยๆลืมหาดทรายไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ เขาก็แทบจะจำความรู้สีกดีๆของหาดทรายไม่ได้อีกแล้ว

ตอนที่ 16

หาดทรายที่ค่อยๆเปลี่ยนไป เธอไม่ร้องไห้อีกต่อไป กลายเป็นคนใหม่ที่เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่อทุกอย่างจนกลายเป็นคนละคน แต่เธอก็ยังคงมองโลกในแง่ร้ายอยู่เหมือนเดิม

“ ทรายคับ ติดต่อพี่โบทบ้างรึเปล่า เขาหายไปเลยนะ ตั้งแต่วันนั้น ” นายณัฐถามขึ้น

“ ยังคงนึกถึงอยู่อีกเหรอ ณัฐ เรากับเขามันคนละฐานะกัน หัดเจียมตัวเองบ้างสิ ” เธอบอกกับเพื่อนเธอขณะที่เธอกำลังออกแบบชุดแต่งงานให้ลูกค้าอยู่ นายฮาร์ทบังเอิญมาได้ยินก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ ทราย ทำไมมองโลกในแง่ร้ายล่ะคับ ถ้าพี่โบทไม่รักทราย เขาก็ไม่ทำถึงขนาดนี้หรอกคับ ” นายฮาร์ทบอก

“ ค่ะ ปล่อยให้เขาเอามีดมาแทงหัวใจทรายเรื่อยๆนะคะ ตบหน้าทรายไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทรายก็ยังทน ดีนะคะที่หัวใจของทรายมันด้านเกินกว่าจะเจ็บแล้ว ” เธอบอกและกำดินสอเอาไว้แน่น กัดฟันตัวเอง เธอออกแรงบีบดินสอจนมันหักไปคามือเธอ ทำให้ชายหนุ่มและนายณัฐต้องเข้ามาห้ามเธอ

“ ทราย อย่าทำแบบนี้เลยนะ ” เสียงของหญิงสาวพูดขึ้น เธอเดินเข้ามาหาหาดทราย

“ คุณมาทำไมคะ มาเยาะเย้ยเหรอคะ หัวเราะเลยค่ะ หัวเราะให้กับความสะใจที่คุณทั้งสองคนสร้างมันขึ้นมาด้วยกัน ความภาคภูมิใจนี้นำเสนอให้กับชั้นเป็นคนแรกเลยนะคะ น่าดีใจจริงๆ ” เธอพูด

“ ทราย ทำไมเธอถึงไม่ยอมเข้าใจอะไรบ้าง เธอต้องมองโลกในแง่ดีบ้างนะ ” รินบอกเธอ เขย่าตัวเธอ แต่หาดทรายก็สะบัดมือทั้งสองทิ้งไป

“ ชั้นเคยบอกกับเขาไปแล้ว ให้เขารักคุณมากกว่าชั้น ให้ความรัก ความสำคัญกับคุณมากกว่าชั้น เขาไม่ทำตามเลยรึไงคะ ” เธอหันหน้ามาถามอย่างดุดัน

“ ชั้น…ชั้นทนไม่ได้ ถ้าจะมีความสุขโดยที่เธอทุกข์อยู่อย่างนี้ ทราย ชั้นสงสารเธอนะ ” รินบอกเธอ

“ หัวใจของชั้นมันไม่ได้มีไว้ให้ใครสงสารหรอกค่ะ เอาไว้ใช้ระบายอารมณ์มากกว่า ” เธอบอก ชายหนุ่มและนายณัฐได้แต่มองหญิงสาวทั้งสองคนคุยกัน จนสุดท้ายหาดทรายก็ตัดบทด้วยการหยิบเอาชุดแต่งงานที่เธอออกแบบเอาไว้ มาให้หญิงสาวดู

“ นี่ไงคะ ชุดของคุณ ” หาดทรายพูด

“ ทราย ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ ” รินถามเธออย่างเศร้าใจ

“ เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ชั้นลืมคุณสองคนได้ ” เธอบอกแก่หญิงสาว โดยไม่มีทีท่าว่าจะร้องไห้แต่อย่างใด หญิงสาวที่ยังคงมองเธออย่างสงสารแต่ก็ไม่อาจจะพูดอะไรต่อได้ เพราะคงไม่มีใครไปขวางความคิดของเธอได้

“ งั้นชั้นกลับก่อนละกัน วันหลังชั้นจะมาเยี่ยมใหม่ ” รินขอตัวกลับ หาดทรายที่ไม่ได้สนใจก็นั่งทำงานของเธอต่อไป ทิ้งให้ชายหนุ่มทั้งสองคนมองเธออย่างประหลาดใจที่เธอไม่ร้องไห้เหมือนเมื่อก่อน

ในตอนกลางคืนที่เธอยังคงมองดูรูปภาพเก่าๆของเธออยู่ในห้อง

“ ขอบคุณนะคะ ที่คุณได้สอนความรัก ความเจ็บปวดและผิดหวังให้กับชั้น จนตอนนี้ชั้นมีมันเป็นเพื่อนซะแล้ว และมันคงจะอยู่กับชั้นไปจนวันตาย ” เธอพูดและเก็บเอารูปนั้นมากอดเอาไว้

วันรุ่งขึ้นเธอก็ตัดสินใจที่จะไปจัดการกับเรื่องนี้ให้รู้เรื่องไป

ตอนที่ 17

หาดทรายที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านของชายหนุ่มหญิงสาวในมือของเธอถือกระเป๋าที่มีหนังสือเล่มหนาที่เตรียมมาสำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ เธอเดินเข้าไปอย่างอุกอาจ แต่ที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าคือ ภาพชายหนุ่มหญิงสาวยังคงนั่งกอดกันกลม ตัวเธอตอนนี้สั่นสะท้านด้วยความโกรธแค้นแต่ก็ทำได้แค่ฝืนยิ้มและเก็บอารมณ์เอาไว้

“ ชั้นเอางานที่ชั้นออกแบบมาให้คุณทั้งสองคนดู เชิญค่ะ ” เธอพูดและหยิบหนังสือในกระเป๋าให้พวกเขาดู ชายหนุ่มหญิงสาวมองเห็นภาพข้างในก็ได้แต่มองหน้ากัน เมื่อภาพข้างในนั้นมีแต่ภาพของงานแต่งงาน

“ ทราย เธอทำแบบนี้ทำไม…. ” ชายหนุ่มถามเธอ

“ ชั้นจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่คุณสองคนจะสมหวังกัน ” เธอตอบ

“ ทราย ชั้นขอร้องเถอะนะ เราหยุดเรื่องนี้เถอะ เธอทำร้ายตัวเองมามากแล้วนะ ” รินบอกเธอแล้วยืนขึ้น สวมกอดเธอ หาดทรายตาลุก ผลักตัวเธอออกไป

“ ไม่ ตราบใดที่ละครของชั้นมันยังไม่จบ คุณก็จะต้องแสดงมันต่อไป ” เธอตวาดขึ้น

“ ทรายคับ เราทุกคนทุกข์มามากแล้วนะคับ หยุดเถอะ ” ชายหนุ่มเกลี้ยกล่อมเธอ

“ ชายชั่วหญิงโฉด บทละครอันแสนสนุกของชั้น พวกมันกำลังปกป้องกันและกัน มันกำลังทำให้ชั้นก้าวไปหาวังวนแห่งรัก วังวนที่ไม่มีใครสามารถจะก้าวออกมาจากมันได้ ” ว่าแล้วเธอก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจและเดินออกไป

ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ยังคงหวั่นกลัวต่อคำพูดของหาดทรายก็เริ่มที่จะปรึกษากันและตกลงกันที่จะช่วยกันรักษาเธอ

หาดทรายที่กลับมาที่ร้านอย่างสะใจ ก็ถูกนายฮาร์ทถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

“ ทราย ไปไหนมาคับ ” ชายหนุ่มถามเธอ

“ ไปธุระค่ะ พี่อย่าสนใจเลย ” เธอตอบแบบผ่านเลยไป ว่าแล้วเธอก็เดินขึ้นบันไดไปในทันที ไม่ทันไรโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ชายหนุ่มนั่นเองที่โทรมาหาเธอ

“ มีธุระอะไรคะ ” เธอถาม

“ ทรายคับ ทรายยังทานยาอยู่รึเปล่า ” ชายหนุ่มถามกลับ

“ ไม่ค่ะ ทรายไม่ทานมันแล้ว ” เธอตอบ

“ ไม่ได้นะคับ…. ” ชายหนุ่มรีบบอกเธอ

“ ทำไมคะ แล้วพี่มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับทราย ทรายเคยบอกแล้วนี่คะ อย่ามาให้ความสำคัญกับทราย ” เธอตวาดใส่และวางสายปิดเครื่องในทันที

หาดทรายที่กำลังโมโห เธอขว้างโทรศัพท์ทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาแต่ก็ไม่ร้องไห้ แต่กำหมัดเอาไว้แน่นด้วยความโกรธแค้น

นายฮาร์ทและนายณัฐได้ยินเสียงร้องก็วิ่งไปดูเธอในทันที แต่เธอก้เงียบและหลับไปแล้ว ทั้งคู่จึงออกไปอย่างเงียบๆ

โทรศัพท์ของนายฮาร์ทดังขึ้น นายโบทนั่นเองที่โทรหา

“ ว่าไงวะ โบท ” นายฮาร์ทถาม

“ ฮาร์ท พาหาดทรายไปหาหมอด้วยนะ เธอไม่ยอมทานยา อาการเธอจะกำเริบ ” นายโบทรีบบอกเพื่อน

“ ได้ๆ จะจัดการให้ ขอบใจที่โทรมาบอก ” นายฮาร์ทตอบ

“ ขอบใจเว้ย แค่นี้แหละ ” สายถูกตัดไป นายฮาร์ทได้แต่มองหน้านายณัฐที่ยังคงสับสนกับเรื่องทั้งหมด

เช้าวันรุ่งขึ้น นายฮาร์ทก็ตัดสินใจจะพาหาดทรายไปหาหมอ

“ ทรายคับ ถึงเวลาที่จะต้องตรวจร่างกายแล้วนะคับ ไปกับพี่นะคับ ” นายฮาร์ทบอกเธอ

“ ตามใจละกันค่ะ ” หาดทรายตอบกลับไป พวกเขาสองคนก็ขึ้นรถและออกไปทันที โดยให้นายณัฐเฝ้าร้านให้

หาดทรายและชายหนุ่มมาถึงโรงพยาบาล ชายหนุ่มก็พาเธอไปยังแผนกตรวจทันที

หาดทรายที่ไม่ได้สนใจอะไร ก็เข้าห้องตรวจไป พอถึงเวลาที่ต้องรับยา ชายหนุ่มก็เป็นผู้รับยาแทน เพื่อป้องกันการรู้ถึงโรคของเธอ

“ ทรายคับ กลับบ้านกันเถอะ ” ชายหนุ่มเรียกเธอที่นั่งรออยู่

“ ค่ะ ” ว่าแล้วหาดทรายก็ลุกขึ้นเดินไป ระหว่างทางเธอก็เดินผ่านไปยังแผนกเด็กอ่อน เธอมองเด็กเหล่านั้นด้วยสายตาของความรัก ชายหนุ่มที่มองเธอด้วยความไม่เชื่อเช่นกันที่เห็นแววตาของเธอใจดีแบบนั้น แต่ความใจดีก็หยุดลงเมื่อเธอเหลือบไปเห็นชายหนุ่มและหญิงสาวมายืนดูเด็กด้วยกัน ทำให้เธอคิดไปว่าพวกเขามีลูกด้วยกันแล้ว แต่ปิดบังเธอ เธอจึงตรงเข้าไปหาในทันที

“ ดีใจด้วยนะคะ สำหรับสมาชิกใหม่ของครอบครัว ” หาดทรายพูดขึ้น

“ ทราย ” ชายหนุ่มหญิงสาวเรียกชื่อเธอเป็นเสียงเดียวกัน มองหน้าเธอที่ดุเดือดเป็นไฟ

“ น่าภูมิใจนะคะ ดีใจด้วยอีกครั้ง ขอตัวค่ะ ” เธอพูดจบก็เดินออกไปในทันที

ชายหนุ่มไม่รอช้า วิ่งไปกระชากแขนเธอเอาไว้ในทันที

“ ทราย ไม่ใช่นะคับ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ ” ชายหนุ่มบอกและมองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว

“ ค่ะ ” หาดทรายที่กลับตอบโดยดี และขอร้องให้เขาปล่อยแขนของเธอ เมื่อชายหนุ่มปล่อยแขนเธอ เธอก็ฟุบตัวลงไปและร้องไห้ในทันที

“ ทรายคับ ทรายคิดมากเกินไปนะคับ พวกเรามารอรับทรายนะคับ ” นายฮาร์ทบอก

“ ค่ะ ขอโทษนะคะ สำหรับทุกอย่าง ” หาดทรายบอก

เมื่อนั้นชายหนุ่มหญิงสาวก็พากันกลับบ้านในเวลาต่อมา

“ ทรายคับ จะทานข้าวเลยมั้ย จะได้ทานยาด้วย ” นายณัฐถาม

“ ตามใจ ” หาดทรายบอกแก่เขา แต่เธอก็ยังมองไปที่ชายหนุ่มหญิงสาวที่ยังนั่งคุยกันอยู่ข้างนอก

“ ทรายคิดมากไปเองจริงเหรอ ณัฐ ” เธอถามขึ้น

“ ทรายคับ ณัฐเคยบอกทรายแล้วไง อย่าเก็บเอาทุกเรื่องมาคิด ทรายเก็บไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะคับ ” นายณัฐบอกและนั่งลงข้างๆเธอ

“ ทรายจะพยายามนะ ทรายจะไม่คิดมาก ” เธอบอกเพื่อให้เพื่อนสบายใจ แต่ในใจเธอนั้นก็ยังคิดแต่เรื่องร้ายๆที่ผ่านมา

ชายหนุ่มหญิงสาวที่ยังคงคุยกันอยู่ข้างนอกก็เริ่มตึงเครียดมากขึ้น

“ รินคับ จะทำยังไงดี หาดทรายดูอาการแย่ขึ้นไปเรื่อยๆแล้วนะคับ ” ชายหนุ่มถาม

“ ใจเย็นๆนะคะ คุณต้องให้เวลากับเธอ ” เธอบอกกับชายหนุ่ม

“ พี่ควรจะพาเธอไปเที่ยวดีมั้ย ” ชายหนุ่มถามความเห็น

“ ไปสิคะ พาเธอไปทะเล ให้เธอไปทิ้งความทุกข์เอาไว้ที่นั่น คงจะดีสำหรับเธอ ” รินบอก ว่าแล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปหาเธอ

“ ทรายคับ วันพรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันดีมั้ยคับ ” ชายหนุ่มถามเธอ

“ ที่ไหนคะ ” เธอถามต่อโดยไม่มองหน้าชายหนุ่ม

“ ไปเที่ยวทะเลกันจ๊ะ ไปด้วยกันนะ หาดทราย ” รินรีบบอกต่อ

“ นั่นสิทราย เธอควรจะพักผ่อนบ้างนะ ” นายณัฐเสริมต่ออีก ทำให้หาดทรายต้องตกลงไปด้วย แต่ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรต่อไป

ตอนอวสาน

ชายหนุ่มหญิงสาวที่แยกย้านกันไปพักผ่อน เพื่อตอนเช้าจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน นายณัฐที่รู้สึกตื่นเต้นที่เขาจะขอหาดทรายแต่งงานในวันนั้น ชายหนุ่มที่ยังคงนอนคิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อย หาดทรายที่ยังคงนั่งมองท้องฟ้าอยู่ ส่วนนายฮาร์ทและรินก็ยังนั่งคุยกันอยู่ข้างล่าง

“ พี่ฮาร์ทคะ ทรายเป็นอะไรคะ ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ ” รินถามขึ้นอย่างสงสัย

“ พี่ว่าเราอย่าไปยุ่งเรื่องของเธอเลย รินไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ” ชายหนุ่มบอกปัดและไล่เธอไปนอน

“ ค่ะ ” เธอตอบรับและขึ้นบันไดไปทันที แต่เธอก็ต้องหยุดเดินเมื่อเธอได้ยินเสียงของหาดทรายดังขึ้น

“ อีกไม่นานนะคะ ที่ชั้นจะได้อยู่กับคุณ จะได้อยู่กับทุกคน พวกคุณจะไม่ต้องมีชั้นคอยเป็นตัวปัญหาอีกแล้ว อดทนกันอีกสักนิดนะคะ ” รินที่แอบฟังอยู่ถึงกับนิ่งอึ้งไป เธอรีบไปบอกชายหนุ่มในทันที

ในตอนเช้าทุกคนต่างก็เตรียมตัวกันลงมาด้วยกระเป๋าใบใหญ่ มีเพียงหาดทรายเท่านั้นที่ถือมาแค่กระเป๋าใบเล็กสะพายติดตัว

“ ออกเดินทางเลยนะคับ ” ชายหนุ่มเริ่มบอก ทุกคนดีที่จะได้ออกไปเที่ยวกัน ยกเว้นรินที่ยังคงนึกถึงคำพูดของหาดทรายอยู่

หาดทรายที่ยังคงนั่งหัวพิงกระจกรถ จิตใจเธอล่องลอยไปถึงไหนคงไม่มีใครรู้ได้ รินที่ยังนั่งมองเธออยู่ด้านหลังก็ยังมองเธออยู่อย่างเป็นห่วง

พอทุกคนเดินทางมาถึงที่หมาย ก็หาที่พักกันในทันที เมื่อพวกเขาจับจองห้องพักกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน

หาดทรายที่แยกตัวออกมาเดินอยู่คนเดียว เธอถอดรองเท้าเดินไปตามเส้นทางของชายทะเล โดยมีสายน้ำมากระทบฝั่งเป็นจังหวะ

“ ทราย เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ” รินเดินมาถามเธอ

“ ชั้น…ชั้นไม่ได้คิดอะไร ชั้นกำลังจะปล่อยวางความทุกข์ความเศร้าของทุกคนเอาไว้ที่นี่ ” เธอตอบและหยุดเดิน

“ เธอหมายถึง เธอกำลังจะหายไปอีกแล้วใช่มั้ย ” รินพูดขึ้นเหมือนรู้ทันความคิดของเธอ

แต่ผิดคาดเมื่อคำตอบนั้นกลับไม่ใช่เลย

“ ชั้นทำให้พวกคุณทนกับชั้นมานานมากแล้ว คงถึงเวลาแล้วที่ชั้น…. ” ยังไม่ทันที่หาดทรายจะพูดจบ ชายหนุ่มก็มาเรียกเธอทั้งสองคนและพากลับที่พักในเวลาต่อมา

รินที่ดึงชายหนุ่มมาบอกถึงเรื่องของหาดทราย ทำให้ชายหนุ่มเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี เขาจึงตัดสินใจที่จะดูแลเธอในช่วงที่พักที่นี่

“ โบทๆ นายณัฐกำลังจะขอหาดทรายแต่งงานแล้ว ” นายฮาร์ทตะโกนบอกเพื่อน ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ทิ้งทุกสิ่งและวิ่งไปหาหาดทรายในทันที

“ ทรายคับ ณัฐคิดว่าทรายทนทุกข์มามากแล้ว ถึงเวลาแล้วนะคับที่ทรายควรจะมีใครสักคนคอยดูแล ” นายณัฐเริ่มพูด

“ ไม่จำเป็นหรอก ชั้นอยู่คนเดียวมาตลอด ชั้นอยู่แบบนี้ต่อไปล่ะดีแล้ว ” หาดทรายตัดบทไป

“ ทรายคับ แต่งงานกับณัฐนะคับ ” นายณัฐพูดขึ้น หาดทรายหัวใจพองโตแต่ก็ยังเก็บอารมณ์ไว้ เธอเดินหนีไปในทันที

“ ทราย ทรายคับ ” นายณัฐเรียกเธอ แต่เธอก็ไม่เหลียวกลับมามอง

หาดทรายที่หนีออกมาที่ชายฝั่งอีกครั้ง เธอเดินไปตามเส้นทางเรื่อยๆ ร้องไห้ออกมาอีกครั้งหลังจากที่เธออดกลั้นมานาน หาดทรายที่ยังคงไร้จุดหมาย เดินไปตามทางเรื่อยๆ คิดในสิ่งที่ทำให้หัวใจเจ็บช้ำมากขึ้นๆ

“ วังวนรักที่ชั้นก้าวเข้ามา ถึงเวลาแล้วรึยังที่ชั้นจะหลุดพ้นไป ทำไมชั้นต้องเข้ามาในวังวนแห่งนี้ ทำไม…. ” เธอพูดและล้มตัวลง

“ ทราย ” ชายหนุ่มที่ตามตัวเธอมา เรียกชื่อเธอ

“ พี่โบท พี่จะมาบอกทรายให้แต่งงานกับณัฐใช่มั้ยคะ ” เธอถามขึ้นผ่านรอยน้ำตาบนหน้า

“ ไม่ใช่คับ ” ชายหนุ่มปฏิเสธ หาดทรยที่สงสัยในท่าทีก็ถามต่อโดยฉับพลัน

“ แล้วทำไมคะ พี่ตามทรายมาทำไม ”

“ พี่เป็นห่วงน้องสาวของพี่ กลับไปที่พักนะคับ มืดแล้ว ” ชายหนุ่มบอก

“ มาแค่นี้ใช่มั้ยคะ ” เธอถาม

“ ทราย พี่…พี่รักทรายนะคับ แต่พี่…. ” ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดต่อ หาดทรายก็แย่งพูดในทันที

“ เพราะพี่มีคนรัก เพราะพี่รักริน พี่เสียรินไปไม่ได้ รินคือความหวังของพี่ใช่มั้ยคะ ”

“ ทราย…. ” ชายหนุ่มที่ยังเรียกชื่อเธอ เขาไม่สามารถจะอธิบายอะไรต่อได้

ตอนอวสาน

ชายหนุ่มหญิงสาวที่ยังคงยืนอยู่ต่อหน้ากันและกัน ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเท่านั้นที่จะได้ก้าวออกมาจากวังวนรักในครั้งนี้

“ พี่เสียเวลากับทรายมามากแล้วนะคะ หยุดซะเถอะค่ะ ”

“ ทราย พี่ไม่เคยคิดแบบนั้น ตลอดเวลาเธอก็คือน้องของพี่ ”

“ ทราย รินคือความหวังของพี่ แต่รินไม่ใช่ความรัก ทรายคือความรักของพี่นะคับ ” ชายหนุ่มอธิบาย

“ พอเถอะค่ะ พี่หยุดพูดได้แล้ว ” เธอตวาด

ในเวลาต่อมานายณัฐ นายฮาร์ทและรินก็ตามมาเจอ หาดทรายที่เห็นพวกเขาเดินมา ก็รีบบอกชายหนุ่มทันที

“ นั่นไงคะ ความหวังของพี่มาถึงแล้ว เชิญค่ะ ” เธอพูด แต่ชายหนุ่มไม่สนใจใคร เขาดึงตัวหาดทรายมาและจูบเธอในทันที หาดทรายที่รู้สึกตัวก็รีบผลักตัวเขาออก เธอตบหน้าเขาอย่างแรง

“ ทำไมพี่ไม่ให้เกียรติทรายบ้าง อย่างน้อยพี่ควรจะให้ในสิ่งที่ทรายควรจะได้ ให้ทรายได้เป็นในสิ่งที่ควรจะเป็น แต่เสียดายนะคะ ทรายไม่เคยได้ในสิ่งนั้นเลย ”

“ ทรายคับ มันยังไม่สายนะคับ ” ชายหนุ่มบอกเธอ

“ ทรายมาถึงจุดจบแล้วค่ะ ถึงเวลาของทรายแล้ว ” เธอพูดพลางเดินตรงไปยังทะเลที่กำลังมีคลื่นสูง ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งไปจับตัวเธอเอาไว้ในทันที

“ ทรายคับ ชีวิตทรายยังมีค่านะคับ อย่าทำแบบนี้เลยนะ ” ชายหนุ่มพูด เขากอดเธอเอาไว้แน่นเหมือนจะไม่ให้เธอไปไหนอีก

“ …. ” หาดทรายเงียบไป เธอมองหน้าเขาด้วยน้ำตา

“ พี่ทำตามที่ทรายบอกนะคะ ดูแลกันให้ดี ให้ความรักของพี่ทั้งสองคนมั่นคง อย่าให้ใครต้องเจ็บเหมือนทรายอีกเลย ” ว่าจบ เธอก็สะบัดตัวออก วิ่งหนีเขาไปทั้งน้ำตา

เวลานั้นทุกคนจึงวุ่นวายกันออกตามหาหาดทราย แต่ก็ไม่มีใครหาตัวของเธอเจอ จนกระทั่งมืดลงไปจนถึงเช้าวันใหม่….

ชายหนุ่มที่ยังไม่ลดละ ยังคงออกมาตามหาเธอจนสุดฝั่ง เขาพบร่างของหญิงสาวคนหนึ่งนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นทราย สายน้ำที่กระทบฝั่งก็ไม่อาจจะทำให้เธอฟื้นขึ้นมาได้ ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาว ตอนนี้หน้าของเธอซีดเผือดเป็นคนตาย หากแต่ใบหน้านั้นกลับมีรอยยิ้มที่เป็นสุข…

“ หาดทราย……” ชายหนุ่มตะโกนชื่อเธอออกมา เขาร้องไห้และกอดเธอเอาไว้แน่น แต่สายเกินไปแล้ว ความรักความเข้าใจที่ถูกปิดกั้นมานานแสนนาน กลับจะต้องจบลงด้วยการจากไปของคนใดคนหนึ่ง วังวนรักจึงปิดตัวลงด้วยการจากไปของหญิงสาวที่ชื่อ หาดทราย…

อวสาน วังวนรัก