Happy stories - โทรศัพท์กับขนมถั่วแดง - Happy stories - โทรศัพท์กับขนมถั่วแดง นิยาย Happy stories - โทรศัพท์กับขนมถั่วแดง : Dek-D.com - Writer

    Happy stories - โทรศัพท์กับขนมถั่วแดง

    เรื่องราวบางตอนในชีวิตของคนบางคน ถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ แต่มันก็มีบทเรียนและความประทับใจที่จะบันทึกไว้ในความทรงจำของเราได้ตลอดไป

    ผู้เข้าชมรวม

    255

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    255

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  29 พ.ย. 54 / 19:47 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    เชื่อว่าประสบการณ์เหล่านี้จะทำให้ทุกคนยิ้มได้  กับความรักของตัวละครในเรื่อง ไม่มากก็น้อย
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      โทรศัพท์กับขนมถั่วแดง

      วันหนึ่งผมได้พบเพื่อนสมัยประถมที่ไม่ได้เจอกันนาน

         เพื่อนชวนให้สั่งอาหาร ก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะราวกับจงใจจะโอ้อวด มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดซึ่งสวยไร้ที่ติ ผมแอบล้วงมือถือในกระเป๋าออกมาก้มมองดูอยู่ใต้โต๊ะ
          มือถือผ่านการใช้งานมาสองปี สภาพเก่าจนดูไม่ได้ ผมปิดมือถือแล้วรีบยัดลงกระเป๋าให้ลึกที่สุด
          เย็นวันนั้น ผมรบเร้าแม่ที่เพิ่งกลับจากทำงานในสภาพเหน็ดเหนื่อยว่า
          "แม่ซื้อมือถือใหม่ให้ผมสักเครื่องได้ไหมครับ เครื่องเก่าเสียงมันไม่ดังเลย!"
          "มันคงเสื่อมสภาพตามเวลา! ไว้โบนัสออกเดือนหน้าแม่จะดูให้นะ!"
           ผมเข้าใจดีว่าแม่ทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาดในโรงงานเย็บผ้า เพื่อกัดฟันทนส่งลูกชายไม่เอาไหนเรียนมหาวิทยาลัย แต่การจะซื้อมือถือสักเครื่องต้องรอเวลาตั้งหนึ่งเดือนเลยเหรอ...เหตุผลฟังไม่ขึ้น
           อีกหลายวันต่อมา ผมไปร้านของชำประจำหมู่บ้าน เห็นเด็หหญิงถือขนมถั่วแดงกวนกำลังถามเจ้าของร้านด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ ว่า
           "อันนี้เท่าไหร่ค่ะ"
           "อ่อ สามสิบบาทจ้ะ"
           เด็กหญิงมองขนมในมือสลับกับอีกมือที่กำเหรียญไว้ ก่อนจะเอาขนมไปคือนที่เดิม แล้วเดินออกไป สงสัยคงอยากกินมาก ผมนึกสงสารจึงซื้อขนมถั่วแดงกวนแล้วรีบวิ่งตามเด็กผู้หญิงคนนั้นไป
           "น้องๆ เดี๋ยวก่อนครับ...เอ้า!! พี่ให้"
           "แต่ว่าหนูมีเงินแค่ห้าบาทเองนะคะ..."
           เด็กหญิงแบมือให้ดูเหรียญ
           "อ๋อ อันนี้พี่ซื้อให้ เห็นหนูอยากกินไม่ใช่เหรอ"
           "เปล่าหรอกค่ะ แต่แม่ชอบกิน แม่กำลังป่วย หนูเลยอยากซื้อไปให้ แม่จะได้หายป่วยไวๆ..."
            เด็กหญิงบอกเหตุผล จากนั้นก็หยิบปากกาเมจิกในกระเป๋ามาเขียนข้อความบนกระดาษห่อขนม
            หนูรักแม่ค่ะ
            เด็กตัวแค่นี้ คงอายุราวเจ็ดขวบ ยังเป็นวัยไร้เดียงสาแท้ๆ...ผมหยิบมือถือที่เก็บลึกไว้ในกระเป๋าออกมาพิมพ์ข้อความว่า
            ผมรักแม่ครับ
           
             จริงแล้วเรื่องราวสั้นๆในตอนหนึ่งของความทรงจำหลายๆคน อาจจะไม่ได้เกิดมาจากเงินทองมากมายหรือต้องใช้สิ่งมีค่ามากมายเข้าแลก แต่หากจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา แม้แต่เด็กที่อายุเพียงเจ็ดขวบคนหนึ่งก็สามารถเปลี่ยนความคิดและสามารถทำให้เรามองกลับมาที่ตัวเอง ได้คิดและทบทวนสิ่งต่างๆในชีวิตเรา รอยยิ้มเล็กๆในใจนี้ แม้มันจะเป็นเรื่องราวในใจของผม ที่ทำให้หลายๆคนมีความสุขและเกิดแรงใจในชีวิตได้

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×