คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : IS ALREADY DEFINED { MINHO X YURI } 100 %
“ ไม่มีทาง หนูไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักเป็นอันขาด แถมอีกแค่ 2 วันไม่มีทาง ” ยูริ ลูกสาวคนเดียวแห่งตระกูลควอนพูดพร้อมกับทำท่าไม่พอใจ เมื่อได้ยินคำบอกเล่าแกมคำสั่งของผู้เป็นแม่นั้นพูดขึ้น
“ ทำเพื่อแม่หน่อยไม่ได้หรือไงฮะ ยูริ แม่ทำเพื่อลูกนะ ”
“ เพื่อแม่หรอคะ ทำไมแม่ไม่ถามหนูสักคำเลย อย่างงี้แม่ไม่ได้ทำเพื่อหนูแล้ว ”
“ ไม่รู้แหละ ยังไงลูกก็ต้องแต่ง ”
“ หนูไม่ยอม ” ยูริพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปจากบ้านหลังใหญ่แต่ก็มีเสียงพูดบางอย่างดังขึ้น
“ ยูริจะไปไหนนะลูก ” เสียงของผู้เป็นพ่อพูดขึ้นหลังที่เพิ่งกลับมาจากการทำงานในไม่นาน
“ ไปไหนก็ได้คะที่ไม่ใช่บ้าน พ่อดูแม่ซิคะยังบังคับหนูให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ”
“ ใจเย็นก่อนลูก แม่เขามีเหตุผลของเขา ”
“ แม่เคยมีเหตุผลอะไรด้วยหรอคะ ”
“ ยูริ ใจเย็นก่อนลูก นี่คุณให้เวลาลูกหน่อยสิ ” ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมกับหันไปต่อรองกับผู้เป็นภรรยาทันที
“ ก็ได้ เอาเข้าไปพ่อลูกให้มันได้อย่างงี้สิ OK แม่ยอมแล้ว ”
“ จริงหรอคะแม่ ”
“ ใช่ แต่แม่ยังไม่เลิกความคิดหรอกนะ เพียงแค่จะให้เวลาลูกทำใจสักอาทิตย์นึงหรืออาจจะเร็วหรือช้ากว่านี้ ”
“ เอาอย่างงั้นก็ได้คะแม่ รักแม่ที่สุดเลย ” ยูริพูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นแม่อันเป็นที่รักของตนเองทันที
“ พอเลยยูริ ไปอาบน้ำไป ”
“ คือหนูจะมาขอพ่อกับแม่อะคะ คือ…………..ช่วงนี้หนูจะไปพักที่คอนโดยัยเจสนะ ”
“ ………….. ”
“ ไม่ตอบแสดงว่าตกลงนะคะ ไปแล้วคะ ” ยูริพูดพร้อมกับวิ่งออกไปโดยไม่ฟังคำพูดต่อไปที่ผู้เป็นพ่อและแม่พูดทันที
“ ยัยยูริ ยูริ ”
“ พอเหอะคุณ เห็นไหมลูกวิ่งขึ้นรถไปแล้วนั่นนะ ”
“ ก็เพราะคุณให้ท้ายลูกตลอด ลูกเลยกลายเป็นแบบนี้ไงหละ สุดท้ายแผนจับคู่ให้ลูกฉันก็เหลวไม่เป็นท่า ก็เพราะคุณ ”
“ น่าอย่าไปบังคับลูกเลย ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว ”
“ อะไรของคุณหละเนี๊ยะ ”
“ เดียวคุณก็เข้าใจเองหละ ” ผู้เป็นสามีพูดพร้อมกับเดินหนีภรรยาไปจากตรงนั้นทันที
“ อ้าว คุณกลับมาคุยให้รู้เรื่องก่อนซิ อย่าเดินหนีฉันแบบนี้นะ ”
“ อะไรนะ แกจะไปอเมริกา ”
“ ก็ใช่นะซิ ไปสักประมาณ 1-2 อาทิตย์อะ หรือไม่ก็อาจจะนานกว่านั้น ” เจสสิก้าสาวลูกครึ่งอเมริกา – เกาหลี เพื่อนสุดแสนสนิทของยูริพูดพร้อมกับจัดข้าวของใส่กระเป๋าใบใหญ่ทันที
“ ทำไมแกต้องไปอะ ”
“ ก็มันต้องไปอะ พายัยตัลไปสมัครเรียน แต่แค่แปบเดียวเอง ”
“ ยัยตัลก็โตแล้วนะ ไปเองคนเดียวไม่ได้หรือไงเล่า ”
“ อ้าว ยัยตัลน้องฉันนะถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็แย่นะซิ ไม่ต้องบ่นเลยแก ”
“ จบกันเลย ว่าจะมาหลบแม่อยู่กับแกซะหน่อยเชียวอดเลย ”
“ ทำไมต้องหลบอะ ”
“ ชั่งเหอะเรื่องมันยาว ”
“ ได้ไงอะ ฉันเพื่อนแกนะเว้ย ”
“ ก็แค่ ” แล้วยูริก็เล่าเรื่องที่ตนเองประสบพบเจอมาให้เจสสิก้าเพื่อนรักฟังทันที
“ แต่งงาน มันไม่ใช่แค่แล้วนะยัยยูล ”
“ ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร ”
“ งั้นเอางี้………….ไปอเมริกากับฉัน ”
“ ไม่เอาอะ ถ้าเกิดไปแล้วแม่ฉันเร็งเวลาให้เร็วขึ้นฉันก็แย่อะดิ ”
“ ก็จริงอะนะ งั้นฉันจะพยายามทำธุระให้เสร็จแล้วกลับมาช่วยแกหละกันนะ ^^ ”
“ อืม แล้วห้องนี้อะ ”
“ แกบอกไม่อยากกลับบ้านใช่ปะ งั้นก็นอนที่นี่แหละฝากดูแลห้องด้วยก็หละกัน ”
“ เอางั้นก็ได้ แล้วนี่เครื่องออกกี่ทุ่มอะ ”
“ 3 ทุ่มอะ ”
“ แล้วไปไงอะ ”
“ เดี๋ยวรถมารับนะ ป่านนี้น่าจะโทรมาได้แล้วนิหน่า ” แล้วสักพักเสียงโทรศัพท์ของเจสสิก้าก็ดังขึ้นทำให้เจ้าตัวนั้นต้องวิ่งหาแล้วกดรับทันที
“ OK เดี๋ยวลงไป ”
“ ว่าไงบ้างอะยัยเจส ”
“ ก็ยัยตัลมาแล้วหละ ยัยยูลช่วยขนของหน่อยดิ ”
“ อืม แล้วใครใช้ให้แกขนไปเยอะเล่า - - ”
“ ก็มันจำเป็นอะไม่ต้องบ่นเลย ขน ”
“ เออๆ สรุปฉันหนีแม่มาเจอกแกใช่ไหมเนี๊ยะ ” แล้วยูริก็ช่วยขนของมากมายลงไปส่งเจสสิก้าที่กำลังจะไปขึ้นเครื่องทันที
“ ดูแลห้องดีดีนะแก ”
“ เออ ”
“ ไปแล้วนะ ยัยยูล ”
“ อืม ” แล้วรถตู้สีดำคันใหญ่ก็ขับออกไปจากหน้าคอนโดทันที
“ เอาหละ เราก็ได้เวลาไปหาอะไรทำข้างบนดีกว่า ” ยูริพูดพร้อมกับทำท่าหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในคอนโดแต่ก็ต้องชนเข้ากับคนที่รีบร้อนจะเข้าไปในคอนโดเข้าอย่างจัง ทำให้ยูริล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้นทันที
ตุ๊บ
“ โอ๊ยเจ็บ ”
“ นี่ เธอเดินยังไงขอเธอเนี๊ยะ มีตาไม่รู้จักมอง ” ยูริได้ยินอย่างงั้นจึงเลยหน้าขึ้มมามองทันที ‘ หน้าตาก็ดีนะ แต่ปากเสียเป็นบ้าเลย - - ’
“ พูดอย่างงี้เลยหรอ ใครกันแน่ที่มาชนใคร นายนะเดินมาชนฉันต่างหาก ”
“ เธอนะแหละ ”
“ นายนะแหละ ”
“ เธอนั่นแหละ ”
“ พอเหอะ ฉันขี้เกียจเถียงกับนายและ นายเนี๊ยะปากจัดกว่าฉันอีกนะเนี๊ยะ แถมยังปาก………. ”
“ ปากอะไร ”
“ ปากสุนัขไง ”
“ นี่เธอ ”
“ ฟังให้จบก่อนซิ ^^ ฉันแนะนำนะ ว่างๆไปเอาสุนัขออกจากปากบ้างนะ ถ้าขืนยังเก็บเอาไว้หละก็………ชาตินี้ก็คงไม่มีแฟนหรอก ไอ้กบ แบร่ ” ยูริพูดว่าชายหนุ่มที่เดินมาชนเป็นชุด หลังจากว่าเสร็จก็วิ่งเข้าไปในคอนโดทันที
“ ยัยลิงตัวแสบเอ๊ย ว่าแต่เขาตัวเองเหอะชาตินี้ก็ไม่มีทางมีแฟนหรอก ”
วันต่อมา
ติ๊ง ต๋อง
“ ค๊าๆๆๆ มาแล้ว ” ใครมาอะไรแต่เช้าหละเนี๊ยะ แล้วยูริก็เดินไปเปิดประตูทันที
“ นาย ”ยูริพูดพร้อมกับชี้ไปที่ชายหนุ่มทันที คนไหนนะหรอ ก็คนที่ชนกับฉันเมื่อวานนี้ไงหละ - -
“ เธอ ”
“ นายมากดกริ่งหน้าห้องทำไมเนี๊ยะ ผิดห้องหรือป่าว ”
“ เธอนะแหละผิดห้องหรือป่าว นี่มันห้องสิก้าต่างหาก ยัยลิงเอ้ย ” ‘ รู้จักยัยเจสด้วยงั้นหรอ ?? ’
“ ปากเสีย ว่าแต่มีอะไรกับยัยเจสอะ ”
“ แล้วนี่สิก้าไปไหนอะ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับชะโงกหน้าเข้ามามองในห้องทันที
“ ไปอเมริกา ”
“ ทำไมไม่บอกกันสักคำ ”
“ ที่ไม่บอกก็เพราะไม่สำคัญไง ”
“ เธอนี่มัน ”
“ ว่าแต่มีอะไร ”
“ เอาขนมมาให้สิก้า แต่สิก้าไม่อยู่……..งั้นเอากลับดีกว่า ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินกลับแต่ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น
“ เดี๋ยว ไหนๆก็จะเอามาให้แล้วใช่ปะ ถ้าไม่รับก็ยังไงอยู่ ขอบคุณนะ ” ยูริพูดพร้อมกับหยิบขนมกล่องนั้นแล้วเข้าห้องปิดประตุกระแทกใส่หน้าชายหนุ่มทันที
ปัง
“ ให้มันได้อย่างงี้สิ แต่ก็นะ………….รู้จักคนอย่างมินโฮน้อยไปนะ ยัยตัวแสบ ^^ ”
“ ขนมอะไรเนี๊ยะ ทำไมมันแลแปลกอะ ” ยูริพูดพร้อมกับพลิกล่องไปมาทันที
“ งั้นเอาไปเปิดตรงระเบียงข้างนอกหน้าต่างหละกัน ”
“ เปิดเลยหละกัน ” แล้วยูริก็ค่อยแกะกล่องออกจนพบว่าข้างในมันคือ…………..
“ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย ปลา ” ยูริพูดพร้อมกับโยนกล่องใส่ปลาเป็นๆลงไปจากระเบียงตรงนั้นทันที
ตุ๊บ
“ อ๊าย อะไรเนี๊ยะ ปลา อ๊ายยยยยย ปลามาจากไหนเนี๊ยะ ใคร ใครโยนปลาลงมา ”
ซวยแล้วไงยูริ
พอยูริได้ยินเสียงคนข้างล่างที่โชคร้ายพูดขึ้น ทำให้ตัวเองนั้นรีบเข้าไปหลบในห้องทันที
“ ไอ้กบบ้า คอยดูเหอะ ”
วันต่อมา
“ ทำไมลิฟต์มันนานจังเลย - - ”
ยูริพูดพร้อมกับกดไปที่ลิฟต์อีกครั้ง เผื่อมันจะทำให้ลิฟต์มาเร็วขึ้น - -
ติ๊งต๋อง
มาสักที
แล้วยูริก็เข้าไปในลิฟต์ทันที ก่อนที่จะมีบางอย่างดังขึ้น
“ รอด้วย ”
ป๊าบ
ไม่ได้มาแค่เสียง แต่มาพร้อมกับเท้าข้างซ้ายที่แทรกมาระหว่างลิฟต์ที่กำลังจะปิด และก็ถือเป็นความโชคดีของยูริที่ เท้าข้างนั้นแค่เฉียดหน้าเธอไป ขอเน้นว่าเฉียดไป - -
“ นึกว่าจะไม่ทันแล้วซะอีก ”
“ ไปชั้นไหน ” ยูริพูดรพ้อมกับหันไปถามดีดีทันที
“ ชั้นเดียวกับเธอนะแหละ ความจำสั้นหรือไง ”
“ ฉันไม่น่าคุยกับนายเลย ” ยูริพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกดตัวเลขของชั้นทันที
“ ขอฝากอะไรหน่อยหละกันนะ เป็นคำขอบคุณของเท้าเมื่อกี้นี้กับขนมในตอนนั้น ”
“ ยังไง ”
“ ก็แบบนี้ไง ”
ยูริพูดพร้อมกับกระทุ้งข้อศอกซ้ายของตนเองใส่ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลัง เท่านั้นยังไม่พอยังจะกระแทกเท้าใส่เท้าข้างขวาของชายหนุ่มอีกด้วย
“ โอ๊ย ”
ติ๊งต๋อง
“ ไปหละนะ ” ยูริพูดพร้อมกับโบกมือ บ๊ายบาย แล้วออกไปจากลิฟต์ทันที
“ ยัยตัวแสบเอ๊ย ฝากไว้ก่อนเหอะ ”
วันต่อมา
“ อะไรกันเนี๊ยะ ”
ยูริที่กลับมาจากซื้อของมากมายเข้ามาในคอนโดก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็นก็คือ คนมายมากต่อคิวอยู่หน้าลิฟต์
แล้วอย่างงี้ฉันจะขึ้นยังได้เมื่อไหร่หละเนี๊ยะ - - เอาวะเดินก็ได้ไม่กี่ขั้นเองแค่ชั้น 5 T^T ออกกำลังกายลดต้นขา ^^
“ มาให้ช่วยไหม ” มินโฮพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาช่วยทันที
โผล่มาตอนไหนหละเนี๊ยะ ไม่อยากเจอเลย - -
“ ไม่จำเป็น ”
“ รู้น่าว่าถึก แต่ยังไงก็ผู้หญิงนะมาให้ช่วยเหอะ ”
“ เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย ไอ้กบ ”
“ ก็แค่อยากช่วย มา ” มินโฮพูดพร้อมกับพยายามดึงของมากมายจากมือยูริมาถือเอง
“ บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ”
“ ก็ได้ ว่าแต่ชื่ออะไร ”
“ แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วย ” ยูริพูดพร้อมกับเดินต่อไป โดยไม่มีทีท่าว่าจะให้ชายหนุ่มช่วย
“ ก็จะได้รู้จักกันไง ”
“ แต่ฉันไม่อยากรู้จักกับนาย ”
“ งั้นบอกเองก็ได้ มินโฮ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^ ”
ชื่อก็เพราะดีอะนะ แต่ไอ้นิสัยเนี๊ยะ รับไม่ได้
“ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไม่อยากรู้จักนะ ”
“ รู้จักกันหน่อยดิ ”
“ พอเลย ถึงชั้น 10 แล้ว ไปแล้ว ” ยูริพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องแล้วเข้าไปทันทีโดยไม่ฟังคำพูดใดๆของชายหนุ่ม
“ เดี๋ยว ”
ปัง
“ รู้ตัวไหมหละเนี๊ยะว่าหระเป๋าเงินหล่นเนี๊ยะ เปิดดูคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง ” มินโฮพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋าเงินแล้วดูทันที
“ ควอน ยูริ งั้นหรอ ”
ติ๊งต๋อง
“ อะไรนักหนาหละเนี๊ยะ ” ยูริพูดพร้อมกับเดินมาเปิดประตูทันที
“ นายอีกแล้ว มีอะไร ”
“ อะนี่ ” มินโฮพูดพร้อมกับส่งกระเป๋าเงินคืนให้กับเจ้าของ
“ ขอบคุณ เจอมันที่ไหนอะ ” ยูริพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าเงินมาทันที
“ ก็ตอนที่จะเข้าห้องไงเธอทำมันตกอยู่ ”
“ อ๋อ หรอขอบคุณหละกัน ”
“ ครับ ยูริ ”
“ เดี๋ยวนะ นายรู้ชื่อฉันได้ไง ”
“ ก็………….. ”
“ อยากบอกนะว่านายเปิดประเป๋าเงินฉันดูหรอ เงินฉันหายไปบ้างหรือป่าวหละเนี๊ยะ ” ยูริพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋าตรวจเช็คเงินในกระเป๋าของตนทันที
“ ไม่มีอะไรหายไปหรอกน่า ไม่ต้องห่วง ”
“ ครบ ถ้าหายไปหละก็ ฉันเอานายตายแน่ ”
“ หรอ อะนี่ ” มินโฮพูดพร้อมกับส่งบางอย่างมาให้กับยูริซึ่งยูริก็รับมันมาทันที
“ อะไรอะ ”
“ ยาคลายเส้น ทาแล้วก็นวดช่วยได้ ”
“ ขอบใจหละกัน ”
“ ไหนเงินอะ ” มินโฮพูดพร้อมกับแบมือรอรับเงินค่ายานั้น ซึ่งถ้าถามว่าได้ยูริได้สั่งให้ซื้อไหมตอบเลยว่าไม่ - -
“ นายให้ฉันเอง ฉันไม่จ่ายหรอก แบร่ ” ยูริพูดพร้อมกับเข้าไปในห้องทันที
ปัง
“ แบบนี้อีกแล้ว ปิดประตูกระแทกใส่หน้า - - ให้ตายเหอะ คนหล่อเซ็ง ”
เช้าวันต่อมา
ติ๊งต๋อง
“ มาแล้ว มาแล้ว มากดอะไรแต่เช้า ห๊ะ ไอ้กบ.......... ” ยูริพูดพร้อมกับเปิดประตูออกมา แต่มันไม่ใช่เลยกลับกลายเป็น……….
“ บ่นอะไรของแกห๊ะ ยัยยูล ” ใช่ เป็นเสียงของสาวสวยผมบลอนด์เพื่อนสนิทยูริที่เพิ่งกลับมาจากอเมริกานั่นเอง
“ อ้าวแกเองหรอยัยเจส ”
“ ก็ฉันนะซิ แกเป็นอะไรมากหรือป่าวเนี๊ยะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นอะ ไม่ดีใจหรอที่ฉันกลับมาอะ ”
“ ก็ดี เข้ามาก่อนมา ” ยูริพูดพร้อมกับช่วยเจสสิก้าหยิบของเข้ามาในห้องทันที
“ อะไรของแกเนี๊ยะ นี่ฉันอุตส่าห์รีบกลับมาเพื่อแกเลยนะ ”
“ ก็ดีใจอะดิ ทำไมเร็วจังอะ ”
“ ก็มันไม่ปัญหาอะไรก็เลยไว เท่านั้นเอง ^^ ”
“ อ๋อหรอ ”
“ อืม งั้นเดี๋ยวมานะ ”
“ ไปไหนยัยเจส ”
“ เอาหน่าเดี๋ยวมา ” แล้วเจสสิก้าก็เดินออกจากห้องทันที
“ ไปไหนหละ ” แล้วสักพักเสียงของยัยเจสก็ดังขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้ามาด้วยหน้าตาที่ตกใจ
“ ยัยลิง ยัยลิง ”
“ อะไรยัยเจส ”
“ แกไปทำอะไรไว้หรือป่าว ”
“ ป่าวนิ มีอะไร ”
“ แกรู้จักมินโฮปะ ที่อยู่ข้างห้องฉันอะ ”
“ ก็รู้จักอะ มีอะไรหรอ ”
“ แกไปทำอะไรไว้หรือป่าว เพราตอนนี้มินโฮย้ายออกไปแล้ว ”
ย้ายออกไปแล้วงั้นหรอ ทำไมไม่บอกกันสักคำอะ
“ งั้นหรอ ”
“ ก็ใช่นะสิ แล้วก็นะ เวลาแค่ไม่ถึงอาทิตย์แกสนิทกับมินโฮได้ไงอะ ทีฉันนะ เดือนกว่าโน่นกว่าจะสนิท - - ”
“ คนพิเศษมั้ง ”
“ คนพิเศษอะไรของแกไม่ทราบยะ เล่าให้ฟังเลย ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับจ้องเขม่งมาที่ยูริทันที
“ ไม่มีอะไรสักหน่อย ”
“ หรอ เล่าให้ฟังด่วนเลย ”
“ ไม่ ” แล้วทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของยูริก็ดังขึ้น ทำให้ยูริต้องทำการตัดสินใจว่าจะรับหรือปล่อยให้มันดังต่อไป
“ ยัยเจสแม่ฉันโทรมาอะ ” ยูริพูดพร้อมกับหันมาถามผู้เป็นเพื่อนทันที
“ รับเลยแก ”
“ ฮัลโหล ”
‘ ยูริ นี่หนูอยู่ไหนนะลูก ’
“ คอนโดยัยเจสคะ แม่มีอะไรหรอ ”
‘ คนที่หนูต้องแต่งงานด้วยเขาอยากเจอนะลูก ’
“ ห๊า อยากเจอ ”
‘ อ๋อ หนูก็อยากเจอใช่ไหมลูก ไม่ต้องห่วง ตอนนี้รถมารอลูกอยู่ที่หน้าคอนโดหนูเจสแล้ว ขึ้นมาเลยนะลูก อย่าให้แม่ต้องใช้มาตรการขั้นรุนแรง อ๋อ แล้วก็ใส่ชุดสวยๆให้สมกับเป็นผู้หญิงด้วยนะลูกแค่นี้แหละ ตุ๊ดๆๆๆ ’
“ แม่ค่ะ แม่ ”
อะไรกันอะ - - พูดเองเออเองหมดเลยอะ ฉันหละเซ็ง
“ ยัยยูล แม่แกว่าไงบ้างอะ ”
“ คนที่ฉันต้องแต่งด้วยต้องการเจอตัวนะ ”
“ แล้วชื่ออะ ”
“ ไม่รู้อะ - - แล้วฉันจะเอาไงดีอะยัยเจส ”
“ งั้นฉันแนะนำให้แกไป ”
“ ทำไมอะ ”
“ ก็จะได้คุยกันไง ถ้าเขาไม่ชอบแก แกก็ไม่ต้องแต่งไง ”
“ ก็ดีนะ ว่าแต่ฉันจะใช่ชุดไหนไปดีอะ ” ยูริพูดพร้อมกับหยิบเสื้อผ้ามากมายแล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำทันที
“ แกถนัดแต่งแบบไหนก็แต่งไป แต่งให้เห็นตัวตนของแกอะ ”
“ งั้นแบบนี้หละกัน ” ยูริพูดพร้อมกับเดินออกมาหลังจากเปลี่ยนเสร็จ
“ ชุดนี่ก็ดีนะ ” ชุดที่ยูริใส่เป็นกางเกงขายาวสีน้ำเงิน กับเสื้อเชิ้ตสี้ฟ้าแขนสั้น ใส่สบายๆ ตามสไตล์ของตัวเอง
“ ฉันไปแล้วนะแก บาย ”
“ อืม โชคดีนะแก ” แล้วยูริก็ลงมาที่รถที่จอดรออยู่ทันที ก็เจอกับผู้ชายในชุดสูทสวมแว่นดำมีหนวด ที่อายุประมาณยูริยืนพึงรถอยู่
“ คุณยูริใช่ไหมครับ เข้ามาในรถแล้วช่วยปิดตาด้วยนะครับ ” คนที่ขับรถพูดพร้อมกับเปิดประตูรถและส่งที่ปิดตามาให้ยูริทันที
อะไรมันจะ……………..ความลับขนาดนั้น ว่าแต่มองไปคนขับรถคนนี้ก็หน้าคุ้นนะ เหมือนเคยเจอที่ไหนเลยอะ แต่นึกไม่ออก - - แล้วไหนจะหนวดอีกก็ยังกะหนวดปลอมงั้นแหละ - -
“ คะ ”
“ งั้นไปแล้วนะครับ ” แล้วรถก็แล่นออกไปทันที
“ ว่าแต่เราจะไปไหนกันหรอคะ ” หลังจากที่อยู่ในรถมานานยูริก็เป็นฝ่ายพูดถามคนขับก่อน
“ เดี๋ยวก็รู้ครับ ” ทำไมเสียงมันคุ้นอย่างงี้นะ ถึงคุ้นแต่ก็นึกไม่ออก - -
“ เอาอย่างงั้นก็ได้คะ ”
“ ถึงแล้วครับ ”
ทำไมมันไวจังเลยอะ - - หรือว่าเราหลับไป
“ เอ่อ เปิดตาได้หรือยังคะ ”
“ ยังครับ เอามือมาครับเดี๋ยวผมช่วย ”
“ คะ ” ยูริพูดพร้อมกับส่งมือให้ไปทันที
“ ค่อยๆเดินนะครับ ”
“ คะ ” ยูริพูดพร้อมกับค่อยก้าวลงมาจากรถ แต่ก็ดันไปสะดุดกับขอบรถเข้า แต่โชคดีที่คนที่จะนำทางเธอนั้นช่วงเธอรับตัวเธอนั้นไว้ทัน
“ อุ๊ย ขอบคุณนะคะ ” ยูริพูดพร้อมกับผลักตัวออกทันที
“ ไม่เป็นไรครับ ”
“ เมื่อไหร่ฉันจะเอาผ้าปิดตาออกได้อะคะ ”
“ เอาออกเลยก็ได้ครับ ” แล้วยูริก็ค่อยเอาผ้าออกทันที
“ นาย ” ยูริพูดพร้อมกับชี้ไปคนที่พาตนเองมาที่นี่ทันที
ก็ว่าแล้วทำไมมันคุ้นๆ - -
“ไอ้กบ ”
“ ไง ^^ ”
“ เล่นอะไรของนายเนี๊ยะ ฉันมีธุระต้องทำกับแม่ ถ้าแม่ฉันรู้หละก็ฉันตายแน่ T^T ”
“ ก็นี่ไงธุระ ”
“ หมายความว่าไง ”
“ ก็หมายความว่าฉันเป็นคนที่เธอต้องแต่งงานด้วยไง ยัยลิง ”
“ ฉันไม่เล่นนะ ”
“ ฉันก็ไม่ได้เล่น ^ ^ ”
สีหน้าแบบนี้มันแกล้งกันชัดเลย แล้วฉันจะกลับไปทันไหมหละเนี๊ยะ - -
“ ไม่จริงอะ ”
“ งั้นลองแต่งกันดูไหมหละจะได้เชื่อว่าจริงไม่จริง ^^ ”
“ ไอ้กบบ้า ”
“ ฮ่าๆๆ ”
“ ว่าแต่ ก่อนหน้านี้นายหายไปไหมมาอะ ”
“ คนเรามีธุระไม่ได้เลนหริอไง จะให้อยู่กับคนที่จะต้องแต่งงานด้วยตลอด 24 ชั่วโมงเลยหรือไง ” มินโฮพูดพร้อมกับเขยิบเข้าไปใกล้ยูริมากกว่าเดิม
“ พอเลยฉันเบื่อฟังนายและ ฉันจะกลับบ้านพาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ”
“ กลับทำไมอะ เขาอุตส่าห์อนุญาตให้มาเที่ยวทั้งที ”
“ ก็ฉันไม่อยากเที่ยว ฉันจะกลับบ้านไปคุยกับแม่ให้รู้เรื่อง ”
“ น่าอยู่เที่ยวด้วยกันก่อน ฝึกฮันนีมูนไงพอถึงเวลาจริงๆก็ได้ไม่ต้องมานั่งฝึก ^^ ”
“ ใครเขาบอกว่าจะแต่งด้วยไม่ทราบยะ ”
“ งั้นหรอ แสดงว่าตลอดมานี่คิดไปคนเดียวหรอเนี๊ยะ ”
“ รู้ไว้ก็ดีแล้ว งั้นก็ไป ฉันจะกลับบ้าน ”
“ ก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้กลับนะ ” มินโฮูดพร้อมกับขวางไม่ให้ยูริเดินไปที่รถ
“ ทำไมถึงไม่ให้กลับ ”
“ ก็เพราะพ่อแม่ของเธอก็อยู่ที่นี่ไงหละ ยัยตัวแสบ ”
“ งั้นดีเลย ฉันจะได้พูดกับพ่อแม่ให้รู้เรื่อง ” ยูริพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินไปแต่ก็ต้องชะงักกับคำพูดบางคำ
“ แต่งงานกับฉันมันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรือไง ”
ไม่ดีขนาดนั้นเลยหรือไง
“ ใช่………… ”
“ เพราอะไรหละยูริ ขอเหตุผลหน่อยไม่ได้หรอ ”
“ ก็เพราะ………….ฉันกับนายเราไม่ได้รักกัน ”
“ แต่ฉันรักเธอ ”
“ ………………… ”
“ ได้ยินไหม ฉันรักเธอ ยูริ ”
“ แน่ใจหรอว่ามันคือความรัก เรารู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์มันจะรักอะไรกันง่ายขนาดนั้น ”
ใช่ไม่มีท่าที่จะเป็นรักไปได้หรอก
“ เป็นไปได้ซิ รักแรกพบไงหละ ”
“ ยังไงฉันก็ยังไม่เชื่อ ไม่มีทาง ”
“ ทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง ฉันรักเธอจริงนะ ”
“ แล้วทำไมถึงรักฉัน ”
“ ก็…………….รักในตัวตนของเธอไงหละยูริ ”
“ นายรักฉันจริงนะหรอ ” ยูริพูดพร้อมกับหันมามองหน้ามินโฮทันที
“ ก็จริงนะสิ ให้กระโดลงทะเลพิสูจน์เลยไหมหละ ”
“ ก็ดีนะ ไปเลย ”
“ ก็ได้ ” มินโฮพูดพร้อมกับค่อยเดินลงไปในทะเลเรื่อยๆ จนน้ำอยู่ที่ประมาณอกในตอนนี้
“ ทำบ้าอะไรของนายนะ ” ยูริพูดตะโกนถามมินโฮที่อยู่ในทะเลทันที
“ ก็พิสูจน์ไง ”
“ อีตาบ้า ฉันแค่ล้อเล่น อยากให้ฉันเป็นหม้ายหรือไง ห๊า !! ”
“ เมื่อกี้เธอว่าไงนะ ”
“ ฉันล้อเล่น ”
“ จริงหรอ ” มินโฮพูดพร้อมกับวิ่งเข้ามาหายูริทันที
“ อืม ”
“ งั้นเป็นแฟนกันนะ ”
“ ก็ได้ ”
“ ดีเลย ในเมื่อเป็นแฟนกันแล้วก็………แต่งงานเลยหละกันนะ ”
“ มันเร็วไปไหม - - ”
“ ไม่เร็วหรอ นะ แต่งงานกันเหอะนะ ^^ ”
“ ไม่……… ”
“ งั้นเดี๋ยวจะไปกระโดดน้ำ ”
“ ฟังให้จบก่อนดิ ” ยูริพูดพร้อมกับรั้งแขนของมินโฮเอาไว้ทันที
“ อะไรหละ ”
“ ก็ไม่…………..ปฏิเสธไง ^^ ”
“ จริงหรอ ยูริ ”
“ อืม ”
“ รักที่สุดเลย ” มินโฮพูดพร้อมกับโผเข้ากอดยูริจากด้านหลังทันที
“ อย่ามาลามปามนะ ไอ้กบ ”
“ ไม่เอาอะ แฟนเขาออกจะน่ารักขนาดนี้ไม่ลามปามได้ไง ^^ ”
จ๊วฟ
“ หอมจัง ”
“ ไอ้กบ นายหอมฉันทำไมเนี๊ยะ ” ยูริพูดพร้อมกับดีไปที่แขนของมินโฮด้วยอาการเขินทันที
“ โกรธหรองั้นเอาคืนก็ได้นะ อะ ” มินโฮพูดพร้อมกับยื่มแก้มมาให้ยูริทันที
“ นายนี่มัน ”
“ น่ารักหรอ ”
“ ใช่ ไม่น่ารักธรรมดานะ น่าลักไปฆ่าด้วย ”
“ ถ้าเอาไปฆ่าแล้วเดี๋ยวใครเขาเป็นหม้ายเอานะ ”
“ ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ ”
“ OK เรื่องแบบนี้น้อยๆแต่รักอย่าน้อยตามไปนะ ^^ ”
“ จะอ้วกอะ - - ”
“ ท้องแล้วหรอ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ”
“ ทะลึ่ง > < ”
“ แล้วรักไหมเล่า ”
“ ไม่รู้ ”
“ ตอบก่อนดิ ”
“ ไม่ตอบหรอก แบร่ ” ยูริพูดพร้อมกับแกะมือที่มินโฮกอดไว้แล้ววิ่งออกไป
“ กลับมาตอบก่อนสิ ยัยตัวแสบ ” มินโฮพูดพร้อมกับวิ่งตามยูริไปทันที
# จบแล้วนะ ชอบกันไหมอะ
ชอบไม่ชอบเม้นต์บอกกันหน่อยนะ
1 เม้นต์ = 1 ล้านกำลังใจ ^^
ความคิดเห็น