คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : GIVE HEART TO ME { SIWON X SOOYOUNG } 100%
“ ซูยอง จะกลับแล้วหรอ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินตรงมาหาหญิงสาวที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ เอกสารมากมายวางอยู่เต็มไปหมด ไม่มีที่ว่างที่จะว่างอะไรได้อีก ของเยอะเกิน - -
“ ก็ว่าอะนะ ว่าแต่มีอะไรหรอเปล่าพี่ ”
“ คือ……..กลับพร้อมกันได้ไหม ”
“ ได้อยู่แล้วนิ ปกติก็กลับด้วยกันออกบ่อยไม่เห็นเป็นอะไรเลย ^^ ”
“ งั้นเดี๋ยว ลงไปรอข้างล่างละกัน ”
“ ไม่ต้องไปรอหรอก เสร็จแล้วไปเลยดีกว่า ไป ”
“ ……………….. ”
“ ยืนอะไรอยู่เล่า ไปกัน ” หญิงสาวพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับที่มือของชายหนุ่ม แต่แทนที่จะเดินตามกันไปกลับกลายเป็นต้องหยุดเพราะ…………..
“ เดี๋ยวก่อนซูยอง ”
“ อะไรหรอ ”
“ คือ…….. ”
“ ??? ”
“ พี่มีอะไรจะบอกนะ ”
“ อะไรหรอคะ ”
“ พี่ชอบซูยองนะ เป็นแฟนกันนะ ”
“ ฮิ้ววววววววววววววววววว ”
“ พี่ยุนโฮ คือ……..ซู…………..คือ ” ' อ๊ายยยยยยยยยยย ทำไงดีอะ ตอบไปว่าไงดี >< เขินนนนนนนนนนนนน '
“ ซูยองไฟไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม้ ”
ตุ๊บ
“ โอ๊ย ยัยบ้าเล่นอะไรเนี๊ยะ กำลังฝันดีเลย พี่ยุนโฮ ~ ~ ” หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้าเพ้อ ตามฝันที่ฝันไปเมื่อกี้นี้ทันที
“ เลิกเพ้อได้แล้วแก พี่ยุนโฮ ดงบังนั่นไปทั่วคอนเสิร์ตรอบโลกแล้ว ”
“ ถึงงั้นก็เหอะ แกไม่ควรจะเล่นอะไรแบบนี้ - - ”
“ แล้วใครใช้ให้แกตื่นสายเล่า ดีนะที่พวกพนักงานยังไม่มาอะ ไม่งั้นแกได้โดนถ่ายรูปประจานแน่ นอนอ้าปากค้างซะขนาดนั้นอะ ” ' ก็มัน……………..สบายดีนิหน่า ^ ^ '
“ เมื่อคืนเพลินไปหน่อยนะ ว่าแต่ในมือแกนั่นอะไรอะ ” ซูยองพูดพร้อมกับชี้ไปที่มือของเจสสิก้าเพื่อนสาวที่สนิทของตนทันที
“ ซองขาวไง ”
“ ยัยเจส - - ”
“ ซองลาพักร้อนนะ ”
“ ลาพักร้อน แล้ว……..งานนี้ถ้าฉันเกิดหลับขึ้นมาตอนทำงาน ใครจะปลุกฉันอะ ” # ห่วงเรื่องนี้เรื่องเดียวหรอ - -
“ ยัยยุนกับยัยซันไง เหลืออีกตั้งสองคน ”
“ ฉันคงเหงา (ปาก) น่าดูเลยอะ - - ”
“ ฮ่าๆ เอาเหอะ งั้นฉันฝากด้วยก็หละกันนะ คุณเพื่อน ไปและ ”
“ เดี๋ยวดิ หัวหน้าให้แกลาได้หรอ ”
“ แกลืมอะไรไปหรือป่าว ”
“ ลืมอะไร ”
“ ก็……. ”
“ อ๋อ นึกออกและ เขาพี่ชายแกนิ ”
“ ปิ๊งป๋อง งั้นหมดข้อข้องใจและงั้นฉันลาหละนะ ”
“ เดี๋ยวก่อนดิยัยเจส พาไปส่งคอนโดก่อนดิไปเปลี่ยนชุดก่อน ”
“ ก็ได้ ทางผ่านพอดี ^^ งั้นเดี๋ยวฉันเอารถก่อนนะ ถ้าแกเสร็จแล้วก็ลงไปรอเลยก็ได้ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับวิ่งลงไปที่ลานจอดรถทันที
“ อืม ” หลังจากที่เจสสิก้าวิ่งลงไปเอารถที่จอดไว้ ซูยองเองก็พยามยาม(?) เก็บของมากมายที่กองอยู่บนโต๊ะ ให้ลดลงบ้าง สะอาดบ้าง จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วรีบเดินลงไปข้างล่าง แต่ตอนที่กำลังเดินลงบันไดไปข้างล่างกับชนกันคนตัวสูงเข้าอย่างจัง
“ โอ๊ย ” ชายหนุ่มร่างสูงที่โดนชนร้องขึ้นทันที
“ …………..” ' ตายแล้วยัยซู เอาไงดีหละงานนี้ - - เงียบไว้ก่อนก็หละกัน หล่อ สูง เท่ห์ อะไรขนาดนี้ > < '
“ นี่คุณ เป็นอะไรหรอป่าว ” ' ใครกันแน่ที่ควรจะถามคำนี้ มันต้องฉันไม่ใช่หรอ ฉันไม่ใช่หรอที่ชนนะ ? '
“…………..”
“ นี่คุณ พูดซิ เจ็บตรงไหนหรอเปล่า ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหมุนตัวของหญิงสาวเพื่อสำรวจร่างกายไปมาทันที
“ …………. ”
“ เป็นใบ้หรอ ?? ” ' จะให้พูดทั้งๆที่……………..ยังไม่ได้แปรงฟันเนี๊ยะนะ - - น่าอายจะตายไป '
“ ………... ”
“ ชั่งเถอะ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ”
“…………. ” ' จะพูดไงดีหละ - - '
“ งั้นผมขอตัวหละกันนะ ”
“ …………….. ” ' ไปแล้ว เจ้าชายไปแล้ว ไปแล้ว…………………… ' ซูยองมองตาหลังชายหนุ่มคนนั้นไปทันที
“ ยัยซู ซูยอง ยืนเพ้ออะไรอยู่ขึ้นรถเร็ว ” เจสสิก้าที่อยู่ในรถลดกระจกลงแล้วตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังลั่น ' ถามจริงอายไหม ตอบเลยว่า ไม่ ^^ '
“ อืม ” หญิงสาวพูดพร้อมกับรีบเดินไปขึ้นรถทันที โดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองเธออยู่
“ ซูยองหรอ น่ารักดีนิ ”
“ อ้าว วันนี้มาสายนะยะ ยัยซู ” ซันนี่เพื่อนสาวอีกคนของซูยองพูดขึ้นเมื่อเห็นซูยองเพิ่งเข้ามาที่บริษัทซึ่งปกติ คนที่จะเข้าบริษัทช้าสุดก็คือเธอเองหรือไม่ก็เจสสิก้า
“ ไม่สายยะ มีคนสายกว่าฉัน ”
“ ใครอะ ”
“ ก็ยัยยุนไง ”
“ บ้าหรอแก ยัยยุนมันมานานแล้ว แถมหัวหน้าเรียกเข้าไปพบอีกต่างหาก ”
“ ฉันเดาผิดงั้นหรอเนี๊ยะ เซ็งเลย ”
“ นั่นไงมาแล้ว หัวหน้าว่าไงบ้างอะแก ” ยัยซันพูดพร้อมกับชี้ไปทางยัยยุนที่เดินออกมาจากห้องผู้จัดการทันที
“ ก็ไม่มีอะไรอะ เออ ใช่ ยัยซูท่านประธานเรียกเข้าไปพบนะ ” ' เรียกพบ งานฉันจะเข้าไหมหละเนี๊ยะ - - '
“ หรองั้นฉันไปหละ ” ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินไปยัยยุนก็ดึงแขนฉันไว้ซะก่อน
“ เดี๋ยว ”
“ อะไรอะ ”
“ แต่งตัวให้เรียบร้อยนะแก ” ยัยยุนพูดพร้อมกับชี้มาที่ฉันเพื่อให้จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ซึ่งฉันว่านี่ก็เรียบร้อยแล้วนะ - -
“ เรียบร้อยและ ว่าแต่ฉันจะโดนอะไรไหมหละเนี๊ยะ - - ไปและ ” จากนั้นหญิงสาวก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของท่านประธานทันที
“ เอาวะ ยัยซู สู้ๆ ” ซูยองพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนที่จะค่อยเปิดประตูเข้าไปในห้องของประธาน
“ ขออนุญาตคะ ”
“ เชิญจร้า นี่หนูซูยองใช่ไหม ”
“ คะ ”
“ นั่งลงก่อนซิ ” ท่าประธานพูดพร้อมกับผายมือให้นั่งที่เก้าอี้ที่ข้างหน้าทันที
“ คะ ”
“ ซูยอง หนูนี่น่ารักอย่างที่เขาพูดกันจริงๆเลยนะ ” ' อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย มีคนชมด้วย เขินจุง > < '
“ ขอบคุณนะคะ ^^ ”
“ งั้นถ้าฉันจะรบกวนอะไรหนูสักอย่างจะได้ไหม ”
“ รบกวนอะไรกันคะ หนูต่างหากที่รบกวนท่าน ”
“ งั้นเป็นอันว่าตกลงนะจ๊ะ ”
“ เดี๋ยวก่อนนะคะ คือให้หนูทำอะไรหรอคะ ”
“ ฉันจะให้หนูไปเป็นผู้ช่วย หรือง่ายก็เลขาลูกของฉันนะ ”
“ เลขา! ” ว่าแต่ เลขามันต้องทำอะไรบ้างอะ - -
“ มีปัญหาหรอจ๊ะ หนูซูยอง ”
“ เอ่อ…….คือ ” ' ใครจะกล้ามีปัญหาเล่าถ้ามีปัญหาละก็มีหวังโดนไล่ออกแน่ T T '
“ งั้นเป็นว่าตกลงนะจ๊ะ ”
“ คะ งั้นหนูขอตัวไปเก็บของที่โต๊ะทำงานก่อนนะคะ ”
“ ไม่ต้องหรอกจ๊ะ ฉันย้ายให้เรียบร้อยแล้ว ” ' ย้ายแล้ว ไวไปไหมอะ - - ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพ เอ๊ย ไม่ใช่ ความสมัครใจสักคำ - - '
“ คะ ”
“ งั้นก็เชิญจ๊ะ ใช่ห้องทำงานลูกชายฉันอยู่ข้างเนี๊ยะแหละ ไปถูกนะ ”
“ คะ หนูขอก่อนตัวนะคะ สวัสดีคะ ^^ ” หญิงสาวพูดพร้อมกับโค้งให้ท่านประธานแล้วออกไปจากห้องทันที
“ น่ารักจริงๆ แบบนี้แหละถึงจะเหมาะกัน ลูกสะใภ้แม่ > < ”
“ โอ๊ย เบาๆสิมาเบียดฉันทำไมเนี๊ยะ ” ซันนี่พูดพร้อมกับผลักให้ยุนอาเขยิบไปเพราะตอนนี้ตัวของเธอแทบจะแบนติดกับประตูอยู่แล้ว - -
“ แกก็ทำตัวเล็กหน่อยสิยัยซัน จะได้รู้ว่ายัยซูจะโดนอะไรบ้าง ” ยุนอาพูดพร้อมกับเขยิบเข้าไปใกล้ผระตูอีก ด้วยความอยากรู้ว่าข้างในมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
“ แล้วมาเบียดทำไมเล่า โอ๊ยเจ็บนะ ”
“ แกก็ทนหน่อยดิ ฉันอยากรู้ว่าข้างในเป็นไงบ้าง…………….” ยังไม่ทันที่ยุนอาจะพูดจบประตูของห้องประธานก็เปิดออกอย่างแรง
“ โอ๊ย ” ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกันเพราะแรงจากการเปิกประตูของซูยองทำให้ทั้งสองสาวลงไปนอนกองอยู่กับพื้น # แรงเยอะไปไหม - -
“ พวกแกทำอะไรกันเนี๊ยะ - - ”
“ ยัยซูแกเปิดประตูแรงทำไมเนี๊ยะ เจ็บหมดเลย ” ยุนอาพูดพร้อมกับพยุงตัวเองขึ้นมาจากพื้นทันที
“ แล้วใครใช้ให้แกมาแอบฟังเล่า ”
“ ยัยยุน ยัยซูช่วยหน่อยดิลุกไม่ขึ้นอะ ” ซันนี่พูดพร้อมกับแบมือของความช่วยเหลือจากสองสาว ' ท่าทางจะเจ็บหนักเหมือนกันนะเนี๊ยะ ยัยซัน '
“ พวกแกเนี๊ยะนะ มา ” ซูยองพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงให้ซันนี่ลุกขึ้นมาโดยเร็วก่อนที่จะมาใครมาเห็นแล้วมันจะน่าอาย - -
“ ขอบใจยะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ”
“ ก็แค่ย้ายไปช่วยงานอะนะ ” ซูยองพูดพร้อมกับเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
“ ย้าย!!! ” สองสาวพูดพร้อมกับหันมาหน้ามองพร้อมกัน แล้วรีบวิ่งตามซูยองไปทันที
“ ย้ายไปไหน ยัยซู ”
“ ย้ายไปเป็นเลขาของ ลูกของท่านประธานนะ ”
“ ลูกท่านประธาน ! ” ' ยัยสองคนนี้นิ เบาๆไม่เป็นเลยหรือไงนะ - - '
“ เอาอีกแล้วนะพวกแก จะพูดดังทำไมไม่ทราบย่ะ ”
“ ก็ถ้าแกไปแล้วพวกเราจะมีเวลามาเม้าส์กันแบบนี้ไหมเล่า ”
“ ใช่ จริงอย่างที่ยัยยุนพูดนะ ”
“ อยู่บริษัทเดียวกัน เดี๋ยวก็เจอกันนะ ”
“ แล้วนี้ย้ายไปเมื่อไหร่อะ ”
“ ตอนนี้เลย ”
“ ตอนนี้ !! ” ' อีกแล้ว ผิดไหมถ้าฉันจะฆ่ายัยสองคนนี้เนี๊ยะ '
“ พอได้แล้วพวกแก ฉันไปแล้วนะ ไว้ตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันนะ ” ซูยองพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าสะพายแล้วตรงไปที่ห้องของลูกท่านประธานทันที
“ พวกเราก็ไปทำงานได้แล้วหละมั้ง ” ยุนอาพูดพร้อมกับเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองโดยไม่ลืมลากซันนี่กลับไปด้วย
“ นี่แกไม่เป็นห่วงยัยซูบ้างหรอยัยยุน ห่วงแต่งานอะ ”
“ ฉันว่าไม่น่าเป็นห่วงหรอก ไปเป็นเลขาลูกท่านประธาน เขาคงไม่โหดร้ายอะไรหรอก เผลอใจดีด้วยซ้ำไป ”
“ แกพูดเหมือนแกรู้จักเขาเลยนะ ยัยยุน ” ‘ รู้จักหรอ OoO ไม่นะ ฉันไม่รู้จักสักหน่อย ’ หญิงสาวคิดในใจ
“ ถามอะไรฉันมากเนี๊ยะ ถ้าเกิดงานไปเสร็จขึ้นมาโดนไล่ออกเดี๋ยวงานเข้านะย่ะ ยัยซัน ”
“ ใช่จริงด้วย งานที่ยัยเจสทิ้งไว้แล้วหนีไปพักร้อนยังไม่เสร็จเลย อ๊ายยยยยย ” ซันนี่พูดพร้อมกับวิ่งกลับไปทำงานที่โต๊ะตนเองทันที
“ รีบด่วนเลยนะแก ” ‘ เฮ้อ ค่อยยังช่วยที่ยังไม่รู้ - - ’
‘ ว่าแต่หน้าตาจะเป็นไงนะ - - แต่ก็คงเหมือนคนทั่วไปและมั้ง มีหู มีตา มีจมูก มีปาก ’ ซูยองคิดไปตลอดทางที่จะไปห้องทำงานของลูกประธานทันที แต่มันจะคิกมาไปไหมหละเนี๊ยะ - -
“ ขออนุญาตคะ ” หญิงสาวพูดพร้อมกับค่อยเปิดประตูใบใหญ่ออก แต่ภายในก็ไม่พบใครพบเพียงกระเป๋าทำงานใบใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ แต่เดี๋ยวก่อน เลขามันต้องนั่งข้างนอกไม่ใช่หรอ แล้วเราเข้ามาในนี้ทำไมหละเนี๊ยะ ออกไปดีกว่า ยังไม่ทันที่จะก้าวขาออกจากห้องประตูใบใหญ่ก็เปิดออกซะก่อน
“ ขอโทษนะคะ ” หญิงสาวผมยาวผิวขาวพูดพร้อมกับโค้งให้ซูยองทันที
“ คะ ”
“ คุณเป็นคนที่ท่านประธานส่งให้มาช่วยงานลูกของท่านใช่ไหม ”
“ เอ่อ………คะ ”
“ ท่านให้มาบอกว่าให้รออยู่ในห้องก่อนนะคะ ท่านมีธุระเดียว เดี๋ยวกลับมานะคะ ”
“ คะ ขอบคุณมากนะคะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอคะหน้าไม่คุ้นเลย ”
“ ฉันจียอนคะ เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณ…………. ”
“ ซูยองจ๊ะ ^^ ”
“ คะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ พี่ซูยอง ” ‘ ดีใจจังได้เพื่อนเพิ่มมาอีกคนแล้ว ยัยซูเอ้ย ^^ ’
“ คะ ^^ ” แล้วจียอนเดินออกไปจากห้องทันที ‘ อ๊ายยยยยยยยยยย หล่อ น่ารักอะไรขนาดนี้หละเนี๊ยะ > < จีจะละลาย ’ จียอนคิดในใจ - -
“ ต้องอยู่ในนี้อีกนานแค่ไหนหละเนี๊ยะ นั่งโซฟาคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ” หญิงสาวพูดพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ของห้องทันที ‘ ทำไม อากาศมันเย็นแบบนี้ มันเหมาะแกการ…………………………นอนจริงๆนะ ’ หญิงสาวคิดในใจก่อนที่จะเผลอหลับไปในที่สุด
แกร๊ก
“ หลับไปแล้วงั้นหรอ ”
“ อื้อ ”
“ หนาวซินะ งั้น ” ชายหนุ่มพร้อมกับถอดเสื้อสูทตัวใหญ่ของตัวเองแล้วค่อยๆคลุมให้กับหญิงที่นอนขดหนาวด้วยอากาศที่เย็นภายในห้อง
พรึบ
“ หวังว่าคงจะดีขึ้นนะ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหาโทรศัพท์กดเลขหมายที่ต้องการแล้วโทรออกไปทันที
“ อยู่ไหนนะเรา ”
“……………..”
“ ขึ้นมาที่ห้องทำงานพี่หน่อย มาดู…………… ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับทอดสายตาไปมองหญิงสาวที่หลับไม่รู้เรื่องที่โซฟาตัวใหญ่
“……………..”
“ อยากรู้ก็มาดูเอง แค่นี้หละนะ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับตัดสายทิ้งไปโดนไม่ฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรออกมา
“ เดี๋ยวก็คงมาแล้วหละ สูทนี่ก็ฝากไว้ก่อนหละกันนะ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินออกไปห้องทำงานทันที
“ ยัยซู ยัยซู ตื่นสิ ” ยุนอาพูดพร้อมกับพยามยามที่จะปลุกซูยองที่นอนหลับเป็นตาย อยู่ที่โซฟาตัวใหญของห้องทำงาน
“ ยัยยุน ยัยซัน มีอะไรหรอ ” ซูยองที่เพิ่งตื่นลืมตาถามเพื่อนด้วยอาการงงทันที
“ เที่ยงแล้วไปกินไรกัน ”
“ อืม ว่าแต่พวกแกเข้ามาได้ไงอะ ”
“ ก็พวกฉันเป็นห่วงแก เลยชวนกันมาดูที่โต๊ะทำงานแก แต่ก็ไม่เจอเลยลองเปิดเข้ามาดูข้างใน ”
“ หรอ ว่าแต่แกเห็นเจ้านายฉันปะ ”
“ นี่แก ยังไม่เจอเจ้านายแกอีกหรอยัยซู ”
“ ก็ใช่นะซิยัยยุน ฉันดันหลับไปซะก่อน โอ๊ะ ” ซุยองพูดพร้อมกับพยามจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องตกใจที่มีเสื้อสูทตัวใหญ่คลุมร่างเธอไว้
“ เสื้อสูท! ของใคร?? ” ยุนอาและซันนี่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ แกหยุดเล่นสักแปบได้ไหม ไอ้มุขพุดพร้อมกันเนี๊ยะ - - ”
“ หยุดก็ได้ ฉันว่าสูทเนี๊ยะของเจ้านายแกชัวร์ ”
“ ฉันก็ว่างั้นแหละ ยัยซัน แล้วเอาไว้ไหนดีอะ ”
“ ไว้นี่เลย ” ยุนอาพูดพร้อมกับหระชากเสื้อสูทจากมือซูยองโยนไปกองไว้ที่โต๊ะทำงานทันที
ตุ๊บ
“ เบาๆหน่อยสิยัยยุน ถ้าเสื้อสูทพังละก็ฉันไม่มีปัญญาใช้หรอกนะ - - ”
“ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันใช้แทนแกเอง ” รวยนักหรือไงแก - -
“ งั้นเอาเป็นว่าวันนี้แกเลี้ยงข้าวพวกเราหละกันนะ ยัยยุน ” ความคิดดีมากยัยซัน ^^
“ จนได้เลยนะเนี๊ยะ ก็ได้เดี๋ยวเลี้ยงเอง ”
“ เย้ งั้นไปกันเลย ^^ ” ทั้งสามพูดพร้อมกับตรงไปหาอะไรอร่อยๆทานกันทันที
“ เอาหละ แยกกันตรงนี้หละกัน ฉันต้องรีบไปเพราะตั้งแต่เช้ายังไม่เจอเจ้านายเลย เดี๋ยวโดนไล่ออก ”
“ โชคดีนะแก ”
“ อืม ” ซูยองพูดพร้อมกับเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของตนโดยด่วน หวังว่าเจ้านายเธอคงยังไม่มานะ ไม่งั้น > < ไม่อยากจะคิด แต่ระหว่างทางซูยองได้ยินเสียงบางอย่างจึงเปลี่ยนใจตามเสียงนั้นไปดูก่อน จนเห็นได้ชัดว่า มันเกิดอะไรขึ้น …………
“ นี่เธอทำงานยังไงขอเธอเนี๊ยะ ” ' โอ๊ะ นั่นมันจียอนนี่หน่า โดนดุจนได้ซินะ '
“ ขอโทษคะ คือหนูทำไม่เป็น ”
“ ทำไม่เป็นก็ทำไป ใช่ ทำมาใหม่เลยนะ ถ้าไม่ถูกฉันไล่เออกแน่ ”
“ แต่นี่ หนูเพิ่งทำผิดแค่ครั้งแรกเองนะคะ ” ‘ ครั้งแรกไล่ออก ให้ตายเหอะ ยัยนี่นิ ต้องสั่งสอนสักหน่อย ดีไหม ^^ ’
“ ไม่รู้แหละ ฉันไล่เธออกได้ก็หละกัน ”
“ ขอโทษนะ ฮโยริน เธอมีสิทธิ์ไล่ใครออกด้วยหรอ ” ฉันพูดพร้อมกับเดินตรงไปหาจียอนทันที
“ พี่ซูยอง ” จียอนพูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาซูยองทันที
“ ไม่เกี่ยวกับเธอซูยอง อย่างมายุ่ง ”
“ เป็นแค่พนักงานธรรมดาๆ ไม่ได้เป็นหัวหน้าอะไร มีสิทธิ์ไล่ออกด้วยหรอ และอีกอย่างน้องเขาทำไม่เป็น เธอสอนน้องหรือยัง ”
“ เรื่องของฉัน แต่ฉันขอบอกไว้ก่อน ฉันไล่ออกได้ก็หละกัน ”
“ ไล่ออกแบบตีไข่ใส่สีนะหรอ ”
“ แก ยัยซูยอง ” ฮโยรินพูดพร้อมกับก้าวขาเข้ามาใกล้ซูยองมากขึ้น แต่มีหรอที่คนอย่างซูยองจะยอมนะ
“ ทำไมหรอ จำชื่อฉันไม่ได้หรอ ^^ ”
“ แก ถ้าวันนี้แกไม่เจ็บตัวอย่าเรียกฉันว่า ฮโย……… ” ยังไม่ทันที่ฮโยรินจะพูดจบก็มีเสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้น…………
“ เกิดอะไรขึ้น ”
“ นายคนเมื่อเช้านิ ” ซูยองพูดพร้อมกับชี้ไปที่ชายคนนั้นทันที
“ ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น ”
“ คุณซีวอนคะ ดูซิคะ ยัย…..เอ่อ ซูยองเขามาเรื่อง ฮโยรินอะคะ ” ฮโยรินพูดพร้อมกับวิ่งไปเกาะแขนของซีวอนทันที
“ หาเรื่องหรอ มั่นใจหรอ ”
“ นี่แก ”
“ พอเลย คุณซูยองตามไปพบผมที่ห้องทำงาน ” ซีวอนพูดพร้อมกับแกะมือปลาหมึก?ของฮโยรินออกแล้วเดินออกไปทันที
“ คะ ” ‘ ว่าแต่…………….ห้องทำงานคุณซีวอนห้องไหนอะ - - ’
“ พี่ซูคะ จีขอโทษนะคะ ”
“ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะจี ตั้งใจทำงานหละ แต่…..พี่มีอะไรจะถามหน่อยนะ ”
“ คะ ? ”
“ ห้องทำงานคุณซีวอนห้องไหนหรอ ”
“ ห้องที่พี่เข้าไปเมื่อเช้านะแหละคะ ”
“ จ๊ะ ขอบคุณนะ ” ' ห้องที่เราเข้าไปเมื่อเช้างั้นหรอ งั้นแสดงว่า……………….OoO เขาเป็นเจ้านายเรางั้นหรอ ' หญิงสาวคิดได้อย่างงั้นรีบเดินไปที่ห้องทำงานทันที
“ ขอ………….. ” หญิงสาวค่อยเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับพูดขึ้นแต่ไม่ทันที่จะพูดจบก็มีเสียงขัดขึ้นมาซะก่อน
“ ไม่ต้องพูดหรอก เข้ามาเลย ”
“ ได้ไงหละคะ เดี๋ยวคุณก็หาว่าฉันไม่มีมารยาทเอาซิ ”
“ แล้วแต่หละกันครับ คุณเลขา ”
“ คะ คุณเจ้านาย ” ‘ ทำไมมันผิดกับเมื่อเช้านักนะ ยังกะคนละคนเลย - - ’
“ ^^ ” ‘ ยิ้มทำไมหละเนี๊ยะ รู้ไหมว่ามัน จะเป็นลมอยู่แล้ว………………….> < ’
“ ยิ้มอะไรไม่ทราบคะ ”
“ ผมแค่สงสัย ”
“ สงสัย ? ”
“ ว่าทำไม แม่ผมส่งคุณให้มาดูแลผม ทั้งๆที่ผมมีเลขาส่วนตัวอยู่แล้ว ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินวนรอบหญิงสาวทันที ‘ เดินวนไมหละเนี๊ยะ ไม่ใช่โบสถ์สะหน่อยจะได้มาวนรอบเวียนเทียนนะ - - ’
“ งั้นก็บอกท่านประธานซิคะ ฉันจะได้กลับไปทำแผนกเดิมกับเพื่อนดิฉัน ”
“ อยากกลับไปทำงั้นหรอ ” ‘ อยากมากกกก ก.ไก่ ล้านตัว > < ’
“ ก็อยากซิคะ ทำงานนั้นนะมีเพื่อนคุยตลอดทั้งวันเลย ไม่เหมือนตอนนี้ ”
“ หรองั้น งั้นเอางี้หละกัน ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์กดเลขหมายที่ต้องการแล้วโทรออกไปทันที ว่าแต่ โทรไปไหนอะ ??
“ ? ”
“ OK เอาเข้ามาเลย ”
“ นี่คุณคิดจะทำอะไรคะ คุณซีวอน ”
“ ก็คุณบอกว่าเหงาผมก็เลย………….. ” ยังไม่ที่ชายหนุ่มจะพูดจบ ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่ขนเข้ามา
“ วางตรงนี้แหละ และก็ออกไปได้แล้ว ” หลังจากวางของมากมายเสร็จ คนงานพวกนั้นก็เดินออกไปทันที
“ โต๊ะ ? ”
“ ใช่ ต่อไปนี้นี่คือโต๊ะทำงานของคุณ คุณต้องนั่งตรงนี้ทุกวัน ” ' อ๋อ โต๊ะทำงานของฉัน………………..เดี๋ยวนะ '
“ โต๊ะของฉัน ” ซูยองพูดพร้อมกับชี้มาที่ตัวเอง ด้วยท่าทีงงทันที
“ ใช่ครับคุณเลขา ^^ ”
“ ฉันนั่งข้างนอกกับเลขาอีกคนของคุณก็ได้นะคะ ^^ ”
“ ก็คุณบอกเองว่าเหงาผมก็เลยหาวิธีแก้เหงาให้ ” ‘ แต่ฉันไม่ต้องการแบบนี้อะ อยู่แค่นี้ก็จะละลายแล้ว นี่ต้องหายใจอยู่ภายในห้องเดียวกันอีก งานนี้ตายแน่ยัยซู > < ’
“ โดยการเอาฉันมานั่งข้างในห้องทำงานกับคุณ เนี๊ยะนะ ”
“ ใช่ เอาหละไม่ต้องพูดให้เหนื่อยนั่งลงและทำงานของคุณซะ ”
“ ทำอะไรหรอคะ ”
“ อะนี่ อ่านๆดูว่ามันทำยังไง สู้ๆนะครับคุณเลขาสาว ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับขนเอกสารมากมายมากองไว้ที่โต๊ะของเลขาสาวทันที
“ คะ คุณเจ้านาย ” ‘ อะไรเนี๊ยะ ให้พิมพ์หมดนี่ ชาตินี้จะเสร็จไหมหละเนี๊ยะ - - เอาวะ ยัยซูสู้ๆ ^^ ’
“ นี่คุณเลขา ”
“ คะ ”
“ เย็นแล้ว คุณกลับบ้านยังไง ”
“ ฉันแชร์ห้องกันเพื่อนกัน 2 คนคะ ” ซูยองพูดตอบไปโดนที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง มองแต่เอกสารมากมายที่เจ้านายให้เธอทำ
“ ตอบให้ตรงคำถามหน่อยซิคุณ และอีกอย่างเวลาพูดนะช่วยเงยหน้าด้วย ”
“ คะ กลับพร้อมเพื่อนคะ ” ซูยองพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นหันไปมองเจ้านายที่โต๊ะทำงานทันที
“ เย็นป่านนี้เพื่อนคุณยังอยู่หรอ ”
“ อยู่ซิ ยัยนั่นนะไม่เคยทิ้งฉันสักครั้งหรอกนะ ”
“ แต่ผมว่าวันนี้ทิ้ง ”
“ คุณรู้ได้ไง ”
“ เชื่อผมเถอะ ”
“ แล้วถ้าฉันเชื่อคุณ ฉันจะได้อะไร ”
“ ก็ถ้าจริงอย่างที่ผมพูด ผมก็จะไปส่งคุณไง ”
“ ท่าทางจะยากนะคะ คุณเจ้านาย ^^ ” ยังไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ของซูยองก็ดังขึ้น
- เหม่ง -
“ ขออนุญาตรับโทรศัพท์นะคะ ” ซูยองพูดพร้อมกับชูโทรศัพท์ให้กับเจ้านายของเธอดูทันที
“ เชิญครับ ”
“ ว่าไงแก ”
( วันนี้ฉันไปนอนบ้านยัยซันนะ กลับเองคนเดียวกลับให้ถึงห้องหละ แค่นี้หละ บาย )
“ ยัยยุน เดี๋ยวดิ ” ยังไม่ทันที่ซูยองจะพูดอะไร ยุนอาก็ตัดสายไปอย่างไว
“ เพื่อนคุณว่าไงบ้างหละ ”
“ รู้ได้ไงว่าเพื่อนฉัน ”
“ ผมก็แค่เดา ”
“ หรอคะ ”
“ ว่าแต่เพื่อนคุณว่าไงบ้างหละ คุณเลขา ^^ ” ‘ ยิ้มอีกและ ไม่เบื่อบ้างหรอไง ฉันจะตายแล้ว > < ’
“ ก็แค่กลับเอง ”
“ เห็นไหมผมเดาถูก งั้นไปกลับได้แล้ว ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดึงแขนของซูยองให้ลุกขึ้นทันที
“ เดี๋ยวสิคุณ ฉันเก็บของก่อน ”
“ ได้ แต่ถ้าผมลงไปข้างแล้ว 5 นาที่คุณยังไม่ตามไปเตรียมโดนหักเงินเดินนะครับ คุณเลขา ” ‘ หักเงินเดือน OMG OoO ’
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก งานเข้า นี่คุณรอฉันด้วย ” หญิงสาวพูดพร้อมกับวิ่งตามชายหนุ่มลงไปข้างล่างทันที
“ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง ”
“ พรุ่งนี้ก็ไปเร็วหละ อย่าให้เห็นว่าคุณมาช้ากว่าผม ถ้าผมเห็นหละ ผมจะ………… ” ยังไม่ทันที่ซีวอนจะพูดจบประโยคหญิงสาวก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ หักเงินเดือนคุณนะคุณเลขา อย่างงี้ใช่ไหมคะ ^^ ”
“ กล้าเถียงเจ้านายหรอ ”
“ เปล่ากล้านะคะ เถียงไปแล้วต่างหาก -3- ”
“ คุณนี่นะ สมกับคำร่ำลือจริงๆ ”
“ ใครร่ำลือสรรพคุณของฉัน ให้คุณฟังหละคะ ”
“ ก็………….. เรื่องอะไรที่ผมต้องบอกคุณ ”
“ คะ ตามสบายคะเจ้านาย ”
“ งั้นผมไปและ ”
“ คะ กลับไปดีดีนะคะ เจ้านาย ^^ ”
“ ครับคุณเลขา ^^ ” แล้วซีวอนก็ขับรถออกไปจากตรงนั้นทันที
‘ อีตาเจ้านายบ้า ยิ้มทำไมก็ไม่รู้ รู้ไหมฉันจะละลายอยู่แล้วนะ > < ผิดไหมที่จะแอบรักเจ้านายตัวเองเนี๊ยะ ’
“ แหม วันนี้มาช้านะคะคุณเจ้านาย ดูเวลาซิคะ ” ซูยองพูดพร้อมชี้ไปทีนาฬิกาเรือนใหญ่ของห้องเพื่อบอกเวลาว่านี่ใกล้จะเที่ยงแล้ว…… ‘ ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยหละ - - ’
“ งั้นหรอ แต่ผมบอกอะไรให้ไหม ” ซีวอนพูดพร้อมกับเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวใหญ่ทันที
“ ว่าอะไร หรอคะเจ้านาย….. ”
“ เจ้านาย ทำอะไรไม่เคยผิด ”
“ คะ OK คะ ” ซูยองพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองแต่อย่างไร จะให้เงยขึ้นมามองได้ไงหละงานเมื่อวานที่ให้พิมพ์ยังพิมพ์ไม่เสร็จเลย แต่สุดท้ายก็มีประโยคหนึ่งที่ทำให้ซูยองเงยหน้าขึ้นมาได้ นั่นก็คือ………………..
“ เที่ยงนี้ว่างไหม ” ได้ยินเท่านี้แหละ หญิงสาวรีบเงยหน้าขึ้นมามองเจ้านายของตนทันทีทันใด
“ ถ้าเจ้านายต้องการใช้ก็ต้องว่างแหละคะ ”
“ ไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันไหม ”
“ นี่สรุปเจ้านายจะชวน หรือ เจ้านายจะถามคะเนี๊ยะ - - ”
“ ชวนสิ สรุปไปไหม ”
“ ไปสิคะ ถามได้ เจ้าอุตส่าห์เลี้ยงทั้งที ”
“ ใครว่าละ ก็หักจากเงินเดือนเธอนะแหละ คุณเลขา ” ‘ อะไรๆก็หักเงินเดือน อย่าให้เป็นเจ้านายใครเขาบ้างก็หละกัน แม่จะหักให้เป็นหนี้เลยคอยดูดิ ’
“ งั้นเอาเป็นว่าถ้าฉันถึงข้างล่างก่อน เจ้านายเลี้ยงนะคะ ตามนั้นนะคะ ” ซูยองพูดพร้อมกับวิ่งออกจากห้องทำงานไปรอด้านล่างโดยอัตโนมัติ
“ เดี๋ยวสิ เฮ้อต้องเลี้ยงจนได้สินะ คุณเลขาตัวแสบ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเก็บของเตรียมจะตามซูยองลงไปแต่ก็ต้องหยุดทำเพราะ……………….
“ ขออนุญาตคะ ” ประตูใบใหญ่ของห้องทำงานถูกเปิกออก ปรากฏร่างของหญิงสาวที่คุ้นเคย เดินเข้ามาหาชายหนุ่มทันที
“ มีอะไร ”
“ พี่ยังไม่ได้บอกเรื่องของเรากับใครใช่ไหม ”
“ อืม ”
“ ขอบคุณนะคะพี่ รักพี่ที่สุดเลย ^^ ไปและ ” หญิงสาวพูดพร้อมกับกอดชายหนุ่มแล้วรีบออกไปกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้าแล้วมันจะมีเรื่อง
“ ฉันจะปิดเรื่องนี้ได้อีกนานแค่ไหนนะ ถ้าเธอรู้เรื่องเธอจะโกรธฉันไหมเนี๊ยะ ซูยอง ”
ผ่านไป 1 อาทิตย์ (ไวเน๊อะ ^^)
“ ยัยซูตอนนี้เลิกงานแล้วไปเที่ยวกัน ” สามสาวที่เพิ่งเลิกงานออกมาจากบริษัทคุยกันหลังจากที่ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันมา 1 สัปดาห์เต็มๆ
“ เที่ยวไหนยัยยุน ”
“ ร้องคาราโอเกะกัน เอาปะยัยซัน ยัยซู ”
“ OK ”
“ ไปรถฉันนะ ”
“ ดีเหมือนกันไปรถยัยซัน ไม่ต้องเสียค่ารถ ”
“ มัวรออะไรเล่า ไปกันเลย ” ทั้งสามสาวพูดพร้อมกับตรงไปที่รถแล้วขับออกไปกันโดยเร็ว
“ ร้องเพลงไรดีอะแก ” ซันนี่พูดพร้อมกับเปิดสมุดหาเพลงที่ต้องการทันที
“ นี่เลยแก กำลังมาแรง WOLF เลย ”
“ แต่ฉันอยากร้องเพลงของผู้หญิงอะ ยัยยุน ”
“ งั้นแกก็หาเองก็หละกันยัยซัน ฉันหาให้จนเหนื่อยแล้ว ” ยุนอาพูดพร้อมกับเดินกลับมานั่งที่โต๊ะกับซูยองทันที
“ ยัยซู แกมีอะไรหรือเปล่าอะ เห็นช่วงนี้เงียบไปนะ ”
“ คือ…………. ”
“ มีอะไรแกเล่าให้ฉันฟังได้นะ ”
“ คือ………..ฉันชอบเจ้านายตัวเองอะ ”
“ แล้วไงก็ดีออกนิ ”
“ แต่ฉันกลัวเจ้านายเขาไม่ชอบฉันอะดิ ”
“ ไม่เห็นต้องกลัวเลย ฉันว่าเจ้านายแกก็……….. ” ยังไม่ทันที่ยุนอาจะพูดจบซูยองก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ แปบนึงนะ อยากไปเข้าห้องน้ำอะ ”
“ ก็ไปดิฉันอยู่กับยัยซันก็ได้ ”
“ อืม งั้นฉันขอตัวนะ ” ซูยองพูดพร้อมกับลุกออกไปจากห้องคาราโอเกะทันที
“ ค่อยยังชั่วหน่อย ” ซุยองเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จ กะว่าจะรีบเดินกลับไปที่ห้องร้องคาราโอเกะ แต่ก็ต้องหยุดเพราะเสียงบางอย่าง……….
“ ว่าไงนะพี่ ”
“……………. ”
“ พี่อย่าเพิ่งบอกใครเลยนะ ถ้ายัยพวกนั้นโดยเฉพาะยัยซูรู้เรื่องหละก็…….. ”
“ ……………. ”
“ แต่ว่า………….. ”
“ …………….”
“ อยู่ที่ร้านคาราโอเกะ xxx ”
“ ……………. ”
“ จะเอาไงต่อดีวะเนี๊ยะ ยัยยุน ” ยุนอาพูดพร้อมกับวิ่งออกไปทางหน้าร้านทันที ‘ ว่าแต่มันมีเรื่องอะไรกันแน่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราหละ ? เราควรตามไปดีไหม ’
“ เอาวะ ตามไปดีกว่า ” ซูยองพูดพร้อมกับวิ่งตามยุนอาไปทันที
“ มารอใครที่นี่หละเนี๊ยะ ” แล้วสักพักก็มีรถขับตรงมาจอดหน้าร้าน ประตูรถถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงที่คุ้นตา
“ ยุนอา ”
“ พี่ซีวอน ” ‘ พี่ซีวอน ? สนิทกันมากเลยซินะ ’
“ ซูยองอยู่ไหน พี่จะไปบอกเรื่องของเรากับซูยอง ”
“ พี่ อย่าเพิ่งซิคะ ฉันยังไม่พร้อม และอีกอย่าง………………เรื่องคืนนั้น………….. ”
“ พี่บอกแล้วไงว่าคืนนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจ ”
“ แต่ถ้ายัยซูรู้หละก็ โกรธยุนหนักแน่เลย ”
“ อย่างงั้นไง พี่ถึงได้จะมาบอกซูยองให้ตัดใจ ”
“ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ” ‘ เกิดอะไรขึ้น ?? นี่มันอะไรกัน ใครก็ได้ตอบฉันที่ T T ’
“ ไม่ต้องห่วงพี่จะอยู่ข้างเราเอง ”
“ พี่รักยุนนะ ” ยุนอาพูดพร้อมกับโผเข้ากอดชายหนุ่มทันที
“ ยุนก็รักพี่นะ ” ‘ อะไรกัน 2 คนนี้รักกันงั้นหรอ เพราฉะนั้นเราควรถอยใช่ไหม ถอยให้เขารักกันซินะ ’ ซูยองคิดได้อย่างงั้นรีบวิ่งกลับที่ห้องคาราโอเกะหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งออกไปโดยไม่คำทักแต่อย่างไร บอกแค่คำสั้นว่า
“ ไปธุระ ”
2 วันผ่านไป
“ ยัยซัย ยัยยุน ยัยซู ฉันกลับมาแล้ว ของกินเทียบ ” เจสสิก้าที่เพิ่งกลับมาจากลาพักร้อนถือข้าวของพะลุงพะลังเดินเข้ามาในบริษัทพูดขึ้นด้วยเสียงอันดัง
“ ไหนๆดูดิ ” ซันนี่พูดพร้อมกับวิ่งตรงเข้ามาสำรวจของมากมายที่เจสสิก้าซื้อมาทันที
“ ยัยยุน ยัยซัน แล้วยัยซูอะ ” เจสสิก้าเอ่ยถามเพื่อนทั้งสอง เพราะเนื่องจากไม่เป็นซูยองเพื่อนอีกคนของตนมาร่วมวงด้วย
“ ติดต่อไม่ได้มา 2 วันแล้วอะ ” ยุนอาพูดพร้อมกับทำหน้าไม่ค่อยสบายใจทันที
“ งั้นเดี๋ยวฉันลองโทรไปหาหละกันนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับกดโทรศัพท์โทรออกหาซูยองเพื่อนเลิฟของเธอ
“ รับด้วยแหละแก ยัยซู แกอยู่ไหนอะ ฉันกลับมาแล้วนะมาหาฉันหน่อยสิ ” เจสสิก้าหันมาบอกกับสองสาวก่อนจะกลับไปคุยต่อทันที
( ฉันอยู่หน้าบริษัทนะ )
“ งั้นเดี๋ยวฉันลงไปหานะ ”
“ ไปพวกเราไปหายัยซูกัน ยัยซูอยู่ข้างล่างนะ ”
“ ขอบคุณมานะคะพี่ทึก ฝากให้ท่านประธานด้วยนะคะ ” ซูยองพูดพร้อมกับยื่นซองจดหมายสีขาวแกหัวหน้างานที่เธอไว้ใจทันที
“ ครับ งั้นพี่ขอตัวนะ ”
“ คะ ”
“ ยัยซู คิดถึงแกจัง ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับวิ่งเข้ามากอดซูยองด้วยความคิดถึง ท่าทางจะคิดถึงมากไปไหนหน่อย ตอนนี้ซูยองหายใจแทบจะไม่ออกแล้ว # จ่าเอ้ย เบาๆกับเขาหน่อยก็ดีนะ - -
“ อืม ฉันก็คิดถึงแก ยัยเจส ”
“ แล้วพวกเราอะไม่คิดถึงหรอ ” ซันนี่กับยุนอาที่เพิ่งลงมาพูดพร้อมกับทำหน้าน้อยใจทันที
“ คิดถึงทุกคนแหละ ”
“ ว่าแต่แกหายไปไหนมา ”
“ บอกแล้วไงยัยยุน ว่าฉันไปธุระ ”
“ ยัยซู แกรู้เรื่องเจ้านายแกยัง ”
“ อะไรหรอ ยัยซัน ”
“ เรื่อง……….. ” ยังไม่ทันที่ซันนี่จะพูดจบซูยองก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน
“ เรื่องยัยยุนกับเจ้านายฉันนะหรอ ฉันรู้แล้วหละ ”
“ แกไม่โกรธฉันใช่ไหม ยัยซู ” ยุนอาพูดพร้อมกับมองมาทางซูยองด้วยแววตาที่ขอโทษทันที
“ ไม่นิ ”
“ เฮ้อ โล่งอก ” ยุนอาถอนหายใจทันทีเมื่อร็ว่าเพื่อนของตนนั้นไม่โกรธตน
“ รักกันนานๆนะ ยัยยุน ”
“ รักกันนานๆ หมายความว่าไง ให้ฉันรักกับ……………………พี่ชายตัวเองเนี๊ยะนะ ”
“ ห๊า ! พี่ชาย ” ซูยองพูดพร้อมกับทำหน้าตกใจสุดขีดทันที
“ ก็ใช่ไง คุณซีวอนพี่ชายแท้ๆของยัยยุน อย่าบอกนะว่าแกเข้าใจผิดอะ ”
“ เอ่อ…….คือ ”
“ ชัวร์เลย ยัยซูแกเข้าใจผิดชัวร์เลย ” ซันนี่พูดพร้อมกับตีดังป๊าบ เข้าที่แขนของซูยองทันที
“ ฉันว่าฉันเข้าใจถูกแล้วนะ ไหนจะเรื่องคืนนั้น………. ”
“ แสดงว่าวันนั้น แกได้ยินตอนที่ฉันคุยกับพี่ซีวอนหรอ ”
“ อืม ” พูดพร้อมกับพยักหน้าสองสามที
“ ฟังดีดีนะยัยซู พี่ซีวอนเป็นพี่ชายแท้ของฉัน ซึ่งฉันไม่อยากให้ใครรู้ฉันกลัวไม่มีเพื่อนอะ แล้วก็…………. ” ยังไม่ทันที่ยุนอาจะอธิบายอะไรต่อ ซูยองก็ขัดขึ้นมาก่อน
“ แล้วเรื่องคืนนั้นอะ ”
“ เรื่องนั้นนะ แกจำลูลู่ปลาทองที่แกรักแล้วแกให้ฉันได้ไหม ”
“ อืม ”
“ เผอิญว่าวันนั้นไฟดับ แล้วพี่ซีวอนเขาไปชนกับโหลปลา โหลปลามันก็เลยตกมาแตก ปลามันก็เลยตาย ฉันกลัวแกโกรธเลยไม่กล้าบอกอะ ขอโทษนะ ”
“ งั้นหรอกหรอ ”
“ นั่นไงว่าแล้วเชียวว่าแกต้องเข้าใจอะไรสักอย่างผิดแน่เลยถึงได้รีบไปขนาดนั้นอะ แล้วนี่แกรู้อะไรไหมยัยซู ”
“ อะไรหรอ ยัยซัน ”
“ วันนี้คุณซีวอน เขาไปต่างประเทศอีก 5 ปีนะ ถึงจะกลับ ”
“ จริงหรอ 5 ปีเลยหรอ ยัยยุน ” ซูยองที่ไม่เชื่อคำพูดของซันนี่ เลยหันไปถามเพื่อนสาวอีกคนของเธอทันที
“ อืม ฉันยืนยันเป็นจริง ”
“ ฉันว่าแกไปตอนนี้น่าจะทันนะ ยัยซู ”
“ ป่านนี้ก็คงไม่ทันแล้วหละ ยัยเจส - - ”
“ แต่ฉันว่าทันนะ ”
“ เพราะอะไรหละ ยัยยุน ”
“ ก็……………..นี่ไง ” ยุนอาพูดพร้อมกับหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของตน และสิ่งนั้นก็คือ……………
“ พาสปอร์ต ! ” ทั้งสามสาวพูดขึ้นพร้อมกัน
“ นั่นไง โทรมาและ ^^ ” ยุนอาพูดพร้อมกับชูโทรศัพท์ของตนแกว่งไปมาทันที
“ ฮัลโหล ”
“………….. ”
“ จริงด้วยมันอยู่ในกระเป๋าหนูอะ ” ‘ โกหกเก่งไปแล้วนะ ยัยเพื่อนคนนี้นิ - - ’
“ ………… ”
“ OK เดี๋ยวหนูตามไป รอแปบนึง ” หลังจากที่ยุนอาวางสายจากพี่ชายของตนแล้วก็หันกลับมาคุยกับเพื่อนต่อ
“ ไปพวกเราขึ้นรถไปสนามบินกัน ”
“ แสบนักนะแก - - ” ซูยองพูดพร้อมกับทำหน้าเหนื่อยใจกับเพื่อนคนนี้เหลือเกิน
“ เพื่อหัวใจยัยซู แสบกว่านี้ก็จะทำ ไปพวกเรา go to สนามบิน ” ยุนอาพูดพร้อมกับลากซูยองไป แต่ก็ต้องหยุดเพราะ……
“ เดี๋ยว ”
“ อะไรอีกหละ ยัยซู ”
“ แปบนึงยัยซัน ยัยเจสแกช่วยอะไรฉันหน่อยดิ ” ซูยองพูดพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาเจสสิก้าทันที
“ ว่ามาเลย เร็วๆหละฉันหละอยากจะเห็นหน้านายซีวอนนั่นใจจะขาดแล้ว จะหล่อขนาดไหนนะ เพื่อนฉันถึงได้หลงนัก > < ”
“ คือว่า….ช่วยไปเอาใบลาออกของฉันที่พี่ชายแกให้หน่อยนะ ตามนี้นะไป ไปหละ ” ซูยองพูดพร้อมกับวิ่งและกระโดดเข้าไปในรถพร้อมกับซันนี่และยุนอา แล้วขับออกไปทันที
“ อะไรกันอะ ฉันก็อยากเห็นหน้าคุณซีวอนของแกเหมือนกันนะ พวกแกอะ TT ”
“ เมื่อไหร่ยัยน้องตัวแสบแกจะมาหละเนี๊ยะ ”
“ เดี๋ยวก็คงมาแหละไอ้ด๊องรอแปบนึง นั่นไงมาและแถมยังมาพร้อมกับ……………..ซูยอง ” ซีวอนพูดพร้อมกับชี้ไปที่ซูยองทันที
“ สวัสดีคะ คุณซีวอน ”
“ สวัสดีครับคุณเลขา ไม่ใช่สิ ซูยอง ^^ ” ‘ ทำไมฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆจัง อยากให้กลับมาเรียกแบบนั้นอีกจัง - - ’
“ นี่คะ ยัยยุนให้เอามาให้ ” ซูยองพูดพร้อมกับยื่นพาสปอร์ตให้กับซีวอนทันที
“ ขอบคุณมากนะ ซูยอง ”
“ คะ เดินทางดีดีนะคะ ^^ ”
“ เช่นกันนะ ซูยอง ^^ ” ‘ เรามาแค่นี้งั้นนะหรอ แล้วเราก็จะไม่ได้เจอเขาอีก 5 ปีเลยนะทนได้หรอ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เหอะทนไม่ได้อะ > < ’
“ ยัยซูแกฟังฉันนะ ”
“ ว่ามาเลยยัยยุน ”
“ ฉันอยากได้แกเป็นพี่สะใภ้ฉันเท่านั้นแหละ ไปได้แล้วเอาไปให้พี่ฉันแล้วบอกไปเลยแก เชื่อฉัน ”
“ คุณซีวอนคะ คือฉัน……… ”
“ มีอะไรหรอ? ”
“ คือ….. ”
“ พี่พูดเอง…..พี่ชอบเธอนะ ชอบมานานแล้วด้วย ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกอดร่างบางเอาไว้ทันที
“ ฉันก็ชอบพี่ ฉันจะรอพี่นะ ถึงจะ 5 ปีก็เถอะ ”
“ 5 ปี ใครบอกเราซูยอง ” ชายหนุ่มคลายอ้อมกอดออกแล้วมองหน้าซูยองอย่างงง ?
“ ก็ซันนี่เพื่อนฉันกับยุนอา น้องพี่ไง ” ซูยองพูดพร้อมกับชี้ไปทางยุนอาน้องสาวของชายหนุ่มทันที
“ ฮ่าๆ โดนหลอกแล้วหละ พี่ไปแค่ 5 วันเอง ” ‘ 5 วัน ยัยยุนตัวแสบ แม่จะอัดให้เละเลย ’
“ นั่นแหละคะ 5 วันก็ 5 วัน ซูรอนะคะ ”
“ สัญญาแล้วนะ ”
“ คะ เดินทางดีดีนะคะ พี่ซีวอน ”
“ ครับยาหยี ของพี่ ^^ ”
# จบแล้วนะ เป็นไงบ้างอะ บอกหน่อยจิ ><
เอาตรงๆไหม ที่แรกว่าจะไม่มาลงเพราะมีคนทายถูก - 3 - # งอนเบย ล้อเล่นค๊า ><
ขอบคุณที่ติดตามนะคะเรื่องต่อไปเป็นของใคร รอลุ้นกันได้นะคะ ^^
เม้นต์กันหน่อยนะ ~ ~ ~ ~ ~ ขอหละไม่เม้นต์โหวตก็ได้ ^^
ความคิดเห็น