คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : LOVE ME LOVE ME BABY { SUHO X JESSICA } 100%
<
วันนี้เป็นวันที่เลิกเรียนที่คณะช้ามาก ปาเข้าไป 17.00 น. ช้าจนต้องมานั่งรอรถประจำทางที่ป้ายรถเมล์อยู่คนเดียว แถมฝนยังตกหนักมากอีกต่างหาก นี่คือความโชคร้ายของเด็กปี 3 สินะ แต่ในความโชคร้ายนั้นก็ยังมีความโชคดีบ้าง.....คือ ในกระเป๋าฉันมีร่มติดมาด้วยนะสิ แล้วสักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน พร้อมกับพูดขึ้นอีกว่า
“ ขอโทษฮะ ผมขอหลบอยู่ในร่มคุณหน่อยได้ไหม?? ” ดูจากรูปร่าง หน้าตา การแต่งตัวแล้วตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า น่าจะอยู่สักประมาณปี 1 หละมั้ง
“ เอ่..อ.....อ...อ เราไม่รู้จักกันซะหน่อย ”
“ นะครับ ผมขอหลบหน่อยนะ” ชายหนุ่มพร้อมกับเขยิบเข้าไปใกล้ๆกับหญิงสาวทันที
“ ก็ฉันบอกนายแล้วไงว่าไม่ได้นะ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับผลักให้ชายหนุ่มออกไปจากร่ม แต่ไม่ได้ผลเนื่องจากแรงที่น้อยกว่านั่นเอง
“ ไม่ได้ได้ไงหละฮะ ที่ยังเหลืออีกตั้งเยอะ”
“ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้นะ ออกไปเลยนะ”
“ นะ ให้ผมหลบเหอะนะ ^^” รอยยิ้มแบบนี้มัน >< ละลาย ละลาย ใจอ่อนจนได้ซินะ
“ ก็ได้ เข้ามา” แล้วชายหนุ่มก็เข้ามาอยู่ในร่มคันเดียวกับหญิงสาว
“ ขอบคุณนะครับ....พี่สิก้า”
“ เอ๋.....เรารู้จักกันด้วยงั้นหรอ” หญิงสาวพูดพร้อมกับหันหน้ามามองชายหนุ่มอย่างงง
“ รู้จักซิครับ พี่นะดังมากเลยนะในคณะนะ” ‘ ดังงั้นหรอ ’ หญิงสาวคิดในใจ
“ นี่ฉันดังขนาดนั้นเลยหรือไงนะ”
“ ใช่ครับ ดังมากด้วย 3 สาวสุดฮอต”
“ ชั่งเหอะ....ว่าแต่นายชื่ออะไรละ”
“ ผม....ชื่อ........ ”
“………”
“ นั่นรถมาแล้วผมไปก่อนนะครับพี่สิก้า ไว้เจอกับครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับวิ่งขึ้นไปที่รถประจำทางแล้วรถคันนั้นก็แล่นออกไปทันที
“ อะไรของเด็กนั่นนะ...........................แต่ก่อนนะ รถคันเมื่อกี้มันผ่านหน้าบ้านฉันนิ โอ๊ยยยย แล้วเมื่อไหร่รถคันนั้นจะมาอีกละเนี๊ยะ เพราะเด็กนั่นคนเดียวเลย อย่าให้เจอคราวหน้าละ จะฆ่าให้ตายคามือเลยคอยดูซิ” หญิงสาวก็ยังคงต้องรอจนกว่ารถคันดังกล่าวนั้นจะผ่านมาอีกครั้ง
“ กลับมาแล้วคะแม่” หญิงสาวพูดพร้อมกับเปิดประตูเข้ามาภายในบ้านของตนเองทันที
“ อ้าวสิก้า กลับมาแล้วหรอลูก ”
“ มีอะไรหรือป่าวคะแม่ ”
“ ช่วยเอาของไปให้เพื่อนบ้านคนใหม่หน่อยซิลูก ” แม่ของเจสสิก้าพูดรพ้อมกับส่งของไปให้กับเจสสิก้าทันที
“ เอ๋....เพื่อนบ้านใหม่หรอคะ” แปลกจัง ข้างบ้านเรามีเพื่อนบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ละเนี๊ยะ
“ ใช่จร้า เพิ่งย้ายเข้ามาไม่นานนะ”
“ แล้วทำไมเราต้องเอาไปให้เขาด้วยอะคะ”
“ เอาเหอะนะลูก เขายังเอาของมาให้บ้านเราเมื่อกี้เองนะ” เอาของมาให้แล้วงั้นหรอไวไปไหม - -
“ อ๋อได้คะ กล่องนี้ใช่ไหมคะ เดี๋ยวสิก้าเอาไปให้เอง” หญิงสาวพูดพร้อมกับถือกล่องที่ผู้เป็นแม่บอกให้เอาไปให้เพื่อนบ้านหลังใหม่เตรียมเอาไปให้ทันที
“ แล้วรีบกลับมาละ บ้านนั้นอยู่ทางขวามือนะลูก”
“ ค๊า ” แล้วหญิงสาวก็ออกจากบ้านแล้วตรงมาบ้านของเพื่อนบ้านใหม่
“ บ้านหลังนี้หละมั้ง ” หญิงสาวพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกดกริ่งหน้าบ้านหลังนั้นทันที
ติ๊ง ต๋อง
“ ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ ช้าจังเลย ” หญิงสาวพูดพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปมองในบ้านหลังนั้นทันที
“ กดใหม่ละกัน ”
ติ๊ง ต๋อง
“ ช้าเกินไปแล้วนะ สงสัยไม่มีใครอยู่แน่เลยอะ งั้นเราก็กลับบ้านเราดีกว่า” หญิงสาวพูดพร้อมกับหมุนตัวกลับแต่ทันใดนั้นเสียงบางอย่างก็ดังขึ้น
“ ครับ มาแล้วครับ ว่าแต่หาใครหรอครับ อ้าว.....พี่สิก้าเองหรอ ” ‘ไอ้เด็กคนนี่อีกแล้วหรอ อะไรหนีไม่พ้นงั้นหรอ’ เจสสิก้าคิดในใจ
“ ไม่คิดเลยนะว่าเพื่อนบ้านคนใหม่จะเป็น......นายนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับชี้ไปที่ชายหนุ่มทันที
“ ผมก็เช่นกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ ^^ ” หุบยิ้มบ้างไม่เป็นหรือไงนะ เห็นแล้วมันจะบ้าตายอยู่แล้ว > <
“ อะนี่เอาไป ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับส่งขอให้กับชายหนุ่มทันที
“ ขอบคุณนะฮะ ”
“ ว่าแต่นายชื่ออะไรหละ ”
“ ผมชื่อ…………… ”
“ อย่าบอกนะว่า จำชื่อตัวเองไม่ได้นะ - - ”
“ ไม่ใช่ฮะ ผมชื่อ...........ซูโฮ ”
“ งั้นหรอ งั้นขอตัวก่อนละกันนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับหมุนตัวจะเดินกลับไปที่บ้านตนเอง
“ เดี๋ยวฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมกับคว้ามือของเจสสิก้าเอาไว้ ‘ หมอนี่มือไวเหมือนกันนะเนี๊ยะ ’
“ ปล่อยก่อนได้ไหม ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับชี้ไปที่มือของซูโฮที่จับแจนของเธอเอาไว้
“ อุ๊ย โทษทีฮะ ^^ ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับปล่อยมือที่จับไว้ทันที
“ ว่าแต่..............มีอะไรหรือป่าว ”
“ คือ......พรุ่งพี่มีเรียนเช้าไหมฮะ ”
“ ก็มีอะนะ ทำไมหละ ”
“ งั้นพรุ่งนี้ไปพร้อมกันนะฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมกับเอามือเกาศีรษะตัวเอง นี่ซินะที่เรียกว่า ท่าทางของผู้ชายเขินๆนะ ทำไมมัน.............น่ารักอย่างงี้หละ ><
“ เอ่อ........ก็ได้ งั้นขอตัวก่อนหละกัน ”
“ ครับ ^^ ” แล้วทั้ง 2 ก็แยกย้ายกันเข้าบ้านของใครของมันทันที
‘ เด็กนี่ ก็น่ารักดีนะ > < ’ เจสสิก้าคิดในใจ
“ ทำไมวันนี้เจ๊ตื่นเช้าหละ ยังกะนัดใครเขาเอาไว้งั้นแหละ ” เสียงของคริสตัลน้องสาวเจสสิก้าพูดขึ้น เมื่อเห็นพี่สาวของตัวเองตื่นแต่เช้ามานั่งทานอาหารข้างล่างซึ่งมันเป็นเรื่องที่...............ไม่น่าเชื่อ
“ เช้าอะไรของแกยัยตัล นี่นะเวลาปกตินะยะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับทานอาหารเช้าต่อทันที
“ หรอคะ ”
“ ก็ใช่นะสิ ” แล้วสักพักก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น
ติ๊งต๋อง
“ แม่คะสิก้าไปก่อนนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับหันไปบอกแม่ของตัวเองทันที
“ ระวังตัวด้วยนะลูก ”
“ ค๊า พี่ไปแล้วนะยัยตัล ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเอามือไปขยี้ผมของน้องสาวตัวเองทันที
“ เจ๊อะ รู้ไหมกว่าจะทำผมได้มันนานนะ งอนแล้ว ” ท่าทางจะงอนจริงๆนะเนี๊ยะ ยัยน้องตัวแสบ
“ เอานะ เดี๋ยวเย็นนี้ซื้อขนมปังเจ้าโปรดมาให้ ”
“ เอาเยอะเลยด้วย ”
“ ได้ งั้นไปและนะ ” แล้วเจสสิก้าก็ออกมาจากบ้านไปทันที
“ มาแล้ว ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเดินตรงมาหาซูโฮที่รออยู่หน้าบ้านทันที
“ นึกว่าพี่จะไปแล้วซะอีก ”
“ ไม่ได้ไปก็รออยู่.........อุ๊ย ” ตายแล้วยัยเจสพูดอะไรออกไปหละเนี๊ยะ ><
“ พี่รอผมหรอฮะ?? ” ซูโฮพูดพร้อมกับเอียงคอมองมาที่เจสสิก้าทันที
“ ก็นายบอกว่า......จะไปพร้อมกันนิ ”
“ ดีใจจังฮะ ^^ ” ‘ รอยยิ้มของหมอนี่............. จะทำให้ฉันตายอยู่แล้ว >< ’ หญิงสาวคิดอยู่ในใจ
“ งั้นเราไปกันได้แล้วหละฮะ ”
“………………..”
“ พี่เป็นอะไรไปหรอป่าวฮะ ไปฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมกับคว้ามือของเจสสิก้าขึ้นรถประจำทางแล้วตรงไปที่มหาลัยทันที
“ งั้นแยกกันตรงนี้หละกันนะ ” เจสสิก้าพูดขึ้นในขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย
“ ทำไมหละฮะ เข้าไปในโรงเรียนพร้อมกันเลยก็ได้นิฮะ ”
“ ก็แค่.........กลัว ”
“ กลัว?? พี่เป็นหนึ่งใน 3 สาวสุดฮอตต้องกลัวอะไรด้วยหรอฮะ ” มันก็ต้องมีบ้างแหละจริงไหม ไอ้เรียกที่กลัวนะ.....
“ ก็แบบว่า.............. ”
“ ยัยเจส ” เสียงของ 2 สาวสุดออตของหมาวิทยาลัย ทั้ง 2 เป็นเพื่อนของเจสสิก้าที่สนิทกันมาตั้งแต่ยังเด็ก คนนึงชื่อยุนอา อีกคนก็ยูริ ‘ นั่นไง พูดปุ๊บก็มาปั๊บ ’ เจสสิก้าคิดในใจทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงของเหล่าเพื่อนสาวเรียก
“ ใครอะยัยเจส น่ารักเชียว ” ยุนอาพูดพร้อมกับชี้ไปที่ซุโฮทันที
“ ผมซูโฮครับ ^^ ”
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะซูโฮ พวกเราคงไม่ต้องแนะตำตัวหรอกมั้ง ”
“ ฮะ พี่สิก้าฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมหันไปหน้าไปทางเจสสิก้าทันนที
“ มีอะไรอีกหละ ”
“ ก็......วันนี้พี่เลิกกี่โมงฮะ ”
“ ก็มีงานที่คณะคงประมาณ 15.00 น. มีอะไร ”
“ ผมรอที่นี่นะฮะ ^^ ”
“ เอางั้นก็ได้ ”
“ งั้นผมขอตัวนะฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมกับโค้งให้กับพวกสาวๆแล้วเดินจากไปทันที หลังจากนั้นก็มีประโยคบางอย่างที่สาวๆนั้นพูดกันก็คือ................
“ ยัยเจสเด็กแกหรอ ไปสอยมาจากไหนอะ ”
“ คนนะแกไม่ใช่มะม่วงจะได้ไปสอยมานะ ยัยยูล ”
“ งั้นแกไปตกมาจากไหนหละ ”
“ คนนะแกไม่ใช่ปลานะ ยัยยุนแกเยี๊ยะ - - ”
“ เอาน่า ว่าแต่รู้จักกันได้ไงอะ ”
“ ก็เด็กข้างบ้านนะ ”
“ หรอ แปลกนะยัยยุน ”
“ แปลกตรงไหนยัยยูล ”
“ ก็..................แกไม่ค่อยยุ่งกับผู้ชายไง มีมาจีบแกก็ไม่เอา ” ไม่ใช่ไม่เอา แต่แค่.............ยังไม่ถูกใจเท่านั้นเอง
“ อย่ามัวแต่ว่าฉันเลย พวกแกเหอะมีแฟนกันแล้วหรือไงยะ ”
“ ก็............นะ ”
“ เฮ้หมายความว่าไงอะ ”
“ ไม่บอก ”
“ ได้ไงอะ ”
“ สักไซร้อะไรนักหนา ไปไปเรียนได้แล้ว ” ยุนอากับยูริพูดพร้อมกับลากเจสสิก้าขึ้นไปเรียนข้างบนทันที
“ กลับมาแล้วค๊า ” เจสสิก้าพูดพร้อมเดินเข้ามาในบ้านของตนเองทันที
“ กลับมาแล้วหรอลูก ”
“ ค๊า ”
“ ช้าไปชั่วโมงนึง ” ผู้เป็นแม่พูดพร้อมกับชี้ไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่ของบ้าน ซึ่งตอนนี้ 16.00 น.
“ โห แม่อะ - - ”
“ เพื่อนเป็นการไถ่โทษเอาของนี่ไปให้เพื่อนบ้านเราหน่อยซิ ” แม่ของเจสสิก้าพูดพร้อมกับส่งกล่องบางอย่างมาให้กับลูกสาวของเธอทันที
“ เพื่อนบ้านมาใหม่อีกแล้วหรอคะ มากันบ่อยไปไหม ”
“ ไม่ใช่ ก็เพื่อนบ้านคนเมื่อวานที่เขาให้นะแหละ เอาไปให้เร็ว ”
“ ให้อะไรบ่อยจัง ก็ได้คะ เดี๋ยวสิก้าไปเอง ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับหยิบกล่องนั้นแล้วตรงไปที่บ้านของเพื่อนบ้านทันที ว่าแต่.........จะกลับมาหรือยังนะ??
ติ๊งต๋อง
“ ……………………. ” กดไปตั้งนานแล้วทำไมถึงยังไม่มีใครออกมาหละ
“ ทำไมเงียบแบบนี้หละ ”
ติ๊งต๋อง
“ มาแล้วจร้า ” เสียงของคุณป้าคนหนึ่งพูดขึ้น
“ สวัสดีคะคุณป้า ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับโค้งให้กับป้าคนนั้นทันที
“ หนู........... ” คุณป้าคนนั้นพูดพร้อมกับชี้มาที่เจสสิก้า ‘ ก็ยังไม่เคยเจอกัน ก็ไม่ผิดหรอกมั้งที่จะไม่รู้จัก - - ’
“ เจสสิก้าคะ ”
“ อ๋อจ๊ะ ”
“ นี่คะ แม่ให้เอามาให้ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับส่งของให้กับคุณป้าไปทันที
“ ฝากบอกแม่หนูด้วยว่าขอบคุณมาก ”
“ อ๋อคะ เอ่อ......คือ ”
“ มีอะไรหรือป่าวจ๊ะหนูสิก้า ”
“ คือ......ทำไมคุณป้าออกมาเองหละคะ ”
“ อ๋อ ตาโฮยังไม่กลับนะ ” อ๋อ อย่างงี้นี่ซิเอง ว่าแต่ทำไมถึงยังไม่กลับหละ หรือว่า
.
.
.
“ พี่สิก้าฮะ ”
“ มีอะไรอีกหละ ”
“ ก็......วันนี้พี่เลิกกี่โมงฮะ ”
“ ก็มีงานที่คณะอะคงประมาณ 15.00 น. มีอะไร ”
“ ผมรอที่นี่นะฮะ ^^ ”
“ เอางั้นก็ได้ ”
.
.
.
“ ตายแล้ว ” เจสสิก้าอุทานขึ้นด้วยความตกใจหลังจากเพิ่งนึกได้ว่า..............................ลืมอะไรไป - -
“ มีอะไรหรือป่าวหนูสิก้า ”
“ คือ...หนู....มีปัญหานิดหน่อยนะคะ ขอตัวนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับโค้งให้กับคุณป้า แล้ววิ่งออกไปจากหน้าบ้านนั้นทันที
“ จะไปไหนนะ หนูสิก้า หนูสิก้า ” คุณป้าพูดตะโกนถามซึ่งตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วหละ เจสสิก้าวิ่งไปถึงไหนต่อแล้ว
“ ซู.....ซูโฮ ” เจสสิก้าพูดขึ้นด้วยการหอบ หอบหนักมากด้วยอีกต่างหากนะ
“ มาแล้วหรอครับพี่สิก้า ทำไมช้าจัง ^^ ”
“ ทำไม.........นายไม่กลับบ้าน ” เจสสิก้าพูดขึ้นด้วยอาการโหโมเล็กน้อย
“ ก็ผมรอพี่ตามสัญญาไงฮะ ^^ ”
“ ฉันจะทำยังไงกับนายดีนะ ”
“ ว่าแต่....พี่สิก้าไปไหนมาฮะ ” หลังจากที่เจสสิก้าเป็นฝ่ายถามมานานจนในที่สุดก็เป็นฝ่ายซูโฮที่ถามเจสสิก้าบ้าง
“ ก็........... ”
“ ถ้าให้ผมเดานะ.......พี่คงลืมสัญญาแล้วกลับไปที่บ้านใช่ไหมฮะ ^^ ” ซูโฮพูขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ 100% ว่าตนเองนั้นต้องเดาถูกแน่ว่าทำไม่หญิงสาวถึงมาช้า
“ ก็ใช่นะซิ ว่าแต่ไม่โกรธหรอ ”
“ ไม่นิฮะ ผมรู้ว่าพี่นะขี้ลืม ^^ ”
“ ใช่ซิ ฉันมันขี้ลืม มันไม่มีทางแก้นิ ”
“ มีวิธีนะฮะ ”
“ ยังไง ”
“ ก็หาคนช่วยจำไง ”
“ ช่วยจำ?? แล้วจะไปหาที่ไหนอะ ”
“ ข้างหน้าพี่นี่ไงฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้กันเจสสิก้าทันที
“ นายเนี๊ยะนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับใช้นิ้วชี้ของตนเองดันหน้าของซูโฮออกไปให้ห่างจากตนเอง
“ ใช่ฮะ ^^ ”
“ ช่วยได้จริงหรอ ”
“ จริงซิฮะ ”
“ แล้ววิธีไหนอะ ”
“ ก็
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เป็นแฟนกันนะฮะ พี่สิก้า ^^ ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ ได้ไง เรายังรู้จักกันไม่ถึง 1 วันเลยนะ ”
“ ก็.............. 5 ”
“ นับอะไรของนายนะ ”
“ 4 ”
“ ระเบิดหรอ ”
“ 3 ”
“ หรืออะไร นายตอบฉันทีซิ ”
“ 2 ”
“ พูดซิ ฉันจะต้องตายแล้วหรอเนี๊ยะ T^T ”
“ 1 ”
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ” เจสสิก้าร้องพร้อมกับกับเอามือปิดหูปิดตาตัวเองเนื่องจากยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ …………………………. ”
“ ไม่เห็นมีอะไรเลย นายนับอะไรของนายนะ ”
“ เท่านี้เราก็รู้จักกันครบ 1 วัน แล้วนะฮะ ^^ ”
“ ยังไง ”
“ ก็ตอนนี้.............17.00 น.แล้วนิฮะ ^^ ” ‘ ครบ 1 วันแล้วงั้นหรอ ’ เจสสิก้าคิดในใจพร้อมกับดูนาฬิกาที่แขนของตนเองทันที จริงอย่างที่ซูโฮบอกตอนที่เธอเจอกับเขาก็ 17.00 น. นี้แหละ
“ แต่ฉันไม่ชอบเด็ก - - ”
“ แน่ใจหรอฮะว่าไม่ชอบนะ ^^ ” ‘ มันก็นะ......................ยิ้มแบบนี้ นิสัยแบบนี้ มันทำให้ฉัน...................รักเด็กไปแล้วนะซิ >< ’
“ ก็............ชอบอะ >////< ”
“ งั้นแสดงว่า ”
“ อืม ” ทันใดนั้นก็มีเสียงมากมายดังขึ้นหลังจากสิ้นเสียงของเจสสิก้า
“ เย้ มีแฟนสักทีนะแก ”
“ พวกแกแอบดูหรอ ”
“ นิดหน่อยนะ”
“ ว่าแต่พวกนี่ใครอะ ” ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ยัยพวกนั้นทันที
“ คนนี้นะหรอ คริสแฟนฉันเอง > < ” ยูริพูดพร้อมกับชี้ไปที่แฟนหนุ่มของตนเองทันที
“ แล้วอีกคนอะ ”
“ คนนี้เซฮุนแฟนฉันเอง ” ยุนอาพูดพร้อมกับเอนตัวไปหาเซฮุนแฟนหนุ่มของตัวเอง ซึ่งดีนะที่เซฮุนนะรับทันถ้าไม่ทันมีหวังคง.....................ไม่อยากคิด - -
“ พวกแกมีแฟนกันตอนไหนหละเนี๊ยะ ”
“ ก่อนแกครึ่งชั่วโมง ”
“ ดีเนี๊อะแก - - ”
“ อย่ามัวแต่คุยกันเลย ฉันว่าเราไปกินไอติมกันดีกว่านะ ” ยุนอาพูดเสนอความคิดขึ้นมา ซึ่งข้อเสนอนี้ดีมากเลยหละ
“ OK ”
“ เดี๋ยวก่อนฮะ ” เสียงของซูโฮพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันมามองทันที
“ มีอะไรหรือป่าวซูโฮ ”
“ คือ พวกพี่ไปก่อนนะฮะ เดี๋ยวผมกับพี่สิก้าตามไป ”
“ อย่างงั้นก็ได้ แล้วเจอกันที่ร้านนะ อย่าไปแวะที่ไหนก่อนหละ ” แล้วพวกยุนอากับยูริก็เดินไปก่อนทันที
“ มีอะไรหรือป่าวซูโฮ ”
“ ผมกับพี่ เป็นแฟนกันจริงหรอฮะ ”
“ ก็จริงนะซิ ทำไมจะบอกเลิกกันงั้นหรอ? ”
“ ไม่ใช่อย่างงั้นฮะ คือผมหมายถึงว่า............... ”
“……………..”
“ ผมฝันไปหรือป่าวนะฮะ ”
“ โถ่เด็กน้อย ไม่ได้ฝันไปเข้าใจยัง ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปตีที่แก้มทั้งสองของซูโฮทันที
“ เอ่อ....ฮะ ”
“ แค่นี้แหละ ไป ไปกินไอติมกัน ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับกำลังจะเดินไปแต่............
“ เดี๋ยวก่อนซิฮะ พี่สิก้า ”
“ มีอะไรหรอ ” เจสสิก้าหันมามองอีกรอบทันที
“ คนเป็นแฟนเขาเดินกันแบบนี้หรอฮะ ”
“ เอ๋ ”
“ ผมหมายถึง............คนเป็นแฟนก็ต้อง...............เดินจับมือกันแบบนี้ซิฮะ ” ซูโฮพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของเจสสิก้าทันที
“ O///////////O ”
“ พี่สิก้าเป็นไรไปฮะ เขินหรอ ” ‘ ไม่เขินก็บ้าแล้ว ไอ้เด็ก............บ้า ’
มีใครอ่านบ้างไหมนะ ^^
สนุกไหมอะ เม้นต์บอกกันหน่อยนะ > <
เม้นต์กันหน่อยนะ ^^ ต้องการกำลังใจ
:) Shalunla
ความคิดเห็น