คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : OPENLY LOVE : { LUHAN X JESSICA FT. KAIYOON,HUNTAE,YEOLFANY } : 100 %
“ ยัยเจส สรุปเรื่องนั้นแกเอาไง ” เสียงของแทยอนที่ตอนนี้อยู่หน้าห้องเรียนตะโกนถามเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้าที่อยู่หลังห้องขึ้นมาด้วยความสงสัย ก่อนจะตามมาด้วยการวิ่งเข้ามาหาด้วยความอยากรู้ที่มีความทวีคูณ
“ ก็ไม่ไง ” เจสสิก้าตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะเดินไปหยิบของตรงหน้าห้อง แต่ถึงอย่างนั้นแทยอนก็ยังตามไปถามอีก
“ แกจะปล่อยผ่าน ว่างั้น ? ” และเพื่อเป็นการยืนยันว่าเพื่อนของเธอนั้นจะหยุดเรื่องนี้แล้วจริงๆ เธอจึงถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“ มั้ง ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับหมุนตัวเตรียมจะเดินไปไหนสักอย่าง
“ เดี๋ยวดิแก ” แทยอนพูดพร้อมกับคว้าข้อมือของเพื่อนสนิทไว้ก่อนที่เพื่อนสนิทคนนี้ของเธอจะทำให้ต้องเหนื่อยเพราะต้องเดินตามไปมากกว่านี้ - -
“ อะไร ”
“ แกฟังฉันนะ แกจะจบแล้ว เพราะนั้น . . . กล้าๆหน่อย บอกไปเลย ” หญิงสาวผู้เป็นเพื่อนสนิทพูดพร้อมกับใช้มือทั้งสองจับเข้าที่ใบหน้าของเจสสิก้าเพื่อเป็นการให้เพื่อนสนิทนั้นฟังตัวเธอสะที
“ O[]O ห๊า!!! แกจะให้ฉันไปบอกความรู้สึกก่อนเนี๊ยะนะ บ้าไปแล้ว T^T ” เจสสิก้าที่ได้ยินอย่างนั้นถึงขั้นกับแทบเป็นลม จะให้ไปบอกก่อนเนี๊ยะนะ น่าอายจะตายไป ปล่อยไว้อย่างงี้แหละดีสำหรับทุกฝ่าย
“ เหอะน่า ฉันก็เห็นด้วยกับยัยแทนะ ” ทิฟฟานี่หนึ่งในเพื่อนสนิทของเธอพูดบอกเธอ แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอได้
“ ไม่เด็ดขาด ” เจสสิก้ายังคงยืนยัน และแถมด้วยนอนยันด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่
“ งั้นเย็นนี้ก็ไป . . . ” เสียงของยุนอาเพื่อนสนิทอีกคนของเจสสิก้าดังขึ้น แต่ยังไม่ทันที่จะสิ้นประโยค เจสสิก้าก็จัดตอนขึ้นมาสะก่อน
“ โทษทีนะยัยยุน เย็นนี้ฉัน . . . ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเก็บของลงในกระเป๋านักเรียนใบโปรดของเธออย่างใจเย็นและไม่มีท่าทีที่รีบร้อนแต่อย่างไร แต่ถึงอย่างนั้นยุนอาก็ยังไม่ละความพยายาม ยังคงพยายามที่จะให้เพื่อนคนนี้ของตนไปด้วยให้ได้
“ ว๊าแย่จัง ฉันก็ต้องไปดูไคเตะบอลคนเดียวอะดิ โถ่ -3- น่าเสียดายว่าไหมยัยแท ”
“ ใช่ๆ แต่ว่านะ . . . เด็กนั่นมาด้วยแหละ เน๊อะฟานี่เน๊อะ ” ทั้งสองคนเล่นต่อบทสนทนากันไปมาจนทำให้เจสสิก้าที่ว่าจะไม่ไปกลับต้อง . . .
“ ห๊า ว่าไงนะ โอเคๆ ไปก็ได้ นี่ไปเพราะพวกแกเลยนะ ” คราวนี้ผิดกับรอบแรกเพราะอะไรนะหรอก็ . . . ก็ตอนนี้นะรีบร้อนเก็บของใส่กระเป๋าผิดกระเป๋าถูกสลับไปหมดแล้ว
“ หรอ ” ทั้งสามคนร้องออกมาพร้อมกัน ฮ่าๆ แต่ถ้าใครมาเห็นเจสสิก้าในสภาพนี้หละก็ . . . เดาออกเลยหละว่าไปเพราะอะไร ^^
“ ก็ใช่นะซิ อ้าวแล้วนี่จะไปไม่ไปเนี๊ยะช้ามากแล้วนะ ” ปากก็พูด แขนก็ยกขึ้นมาดูนาฬิกา ส่วนตา ใจ นะหรอตอนนี้ไปอยู่ที่สนามเรียบร้อยแล้วหละ - - ลยิ่งเห็นว่าเพื่อนแต่ละคนช้าเธอถึงขึ้นกับวิ่งเข้าไปลากเพื่อนแต่ละคนออกมาเลยทีเดียว
“ ไปจ้าไป เพื่อนคนนี้นิ - - ”
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นเธอทั้งสี่คนมานั่งอยู่ที่แถวบริเวณสนามฟุตบอล เพราะถ้าไม่เห็นนะแปลก เพราะอะไรนะหรอก็เพราะพวกเธอทั้งสามคนมาที่นี่เป็นประจำนับว่าเป็นบ้านอีกหลังนึงเลยก็ได้ จนบ้างครั้งก็ทำให้คนเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า หนึ่งในนี้แอบมีแฟนเป็นนักกีฬาฟุตบอลหรือเปล่า
บอกได้เลยว่าถูก 75 % เปอร์เซ็น เพราะอะไรนะหรอก็ . . . หนึ่งเลย ยุนอาสาวสวยสดใสในกลุ่ม เธอไม่ได้มีดีแค่สวย ยังมีของแถมมามากมายไม่ว่าจะเป็นความเกรียน ความป่วน และอีกมากมาย - - แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็มีแฟนนะ แฟนเธอคือ ไค เด็กหนุ่มรุ่นน้อง เป็นสมาชิกชมรมฟุตบอล นอกจากนี้ยังเป็นน้องชายของเจสสิก้า หล่อ เข้ม เท่ มีน้ำใจ นั่นแหละสโลแกนประจำตัว แต่จะเน้นไปทางดำมากกว่าเรื่องอื่นอะนะ ^^
คนที่ 2 แทยอน สาวสวยน่ารัก ตัวเล็ก ผิวขาว เธอไม่ได้มีดีแค่นี้หรอกนะ จริงๆมีเยอะกว่านี้แต่ . . . เอาไปแค่นี้แหละดีแล้ว - - ส่วนเรื่องแฟน เธอก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว นั่นคือ เซฮุน หนึ่งในสมากชิกชมรมฟุตบอลเหมือนกันกับไค แต่จะนิ่งกว่า เงียบกว่า เฉพาะตอนที่อยู่กับคนทั่วไป แต่ถ้าให้ลองอยู่กับแทยอนแค่ 2 คนหละก่อน กลายเป็นคนพูดมากยังกะไม่เคยพูดมาสัก 10 ชาติ - -
คนที่ 3 ทิฟฟานี่ สาวอังกฤษ ลูกผู้ดีแท้ 100 % ยิ้มสวย ตาหวาน น่ารัก เธอมีคนมาตามจีบมากมายจนแทบเลือกไม่ถูกแต่สุดท้ายเธอก็เลือกไปแล้วหละ ส่วนคนที่เธอเลือกนะหรอ เขาชื่อ ชานยอล น้องรหัสของของตัวเธอเอง เป็นคนกวนเล็กน้อยถึงมากสุด - - เอ๋อบ้างบางเวลา ลักษณะเด่น อืม . . . หูกาง ^^
คนสุดท้าย เจสสิก้า สาวสวย นิ่ง ที่มองดูเหมือนหยิ่งแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เรื่องหยิ่งนั้นมันก็แค่เรื่องที่เธอสร้างขึ้นมาเป็นกำแพงไม่ให้ใครเข้ามายุ่งกับเธอก็เท่านั้นเอง ส่วนเรื่องแฟนนั้น เธอผิดกลับเพื่อนที่ 3 โดยสิ้นเชิง เธอไม่เคยตอบตกลงกับใครเลยแม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่ขึ้นม.ต้นจนมาถึงม.ปลาย - - จนบางคนคิดว่าเธอไม่สนใจผู้ชาย แต่ถึงอย่างนั้นใครจะไปรู้ดีเท่าตัวเธอหละ ^^
วันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวันที่พวกเธอมาพร้อมกับข้าวของมาบำรุงเหล่าบรรดาแฟนๆของพวกเธอ โดยตอนนี้ในสนามก็มีแค่ 4 คน การที่จะมองดูอะไรบางอย่างมันก็ง่าย จริงไหมหละ ??
“ เฮ้ยๆแกดูนั่นดิ >< ” เสียงของยุนอาดังขึ้นพร้อมกับชี้ไปทางแฟนหนุ่มของตัวเองที่กำลังวอร์มอัพร่างกายอยู่กับเหล่าบรรดาสมาชิกชมรมฟุตบอล
“ ให้มันน้อยๆหน่อยยัยเหม่ง เว่อร์ไปหละ แค่วอร์มร่างกายแค่นี้เอง ” แทยอนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเบื่อกับเรื่องที่ยุนอาพูด เพราะอะไรนะหรอ ก็ไม่ว่าจะมีอะไรนิดอะไรหน่อยก็จะตื่นเต้นไปหมด จนตอนนี้พวกเธอเริ่มไม่รู้สึกตื่นเต้นกลับกลายเป็นรู้สึกเบื่อมากกว่า
“ ก็มันเท่นิแก >< ”
“ จริงอย่างยัยแทว่านะ ฉันว่าแกไปพักหน่อยไหม - - ” เสียงของทิฟฟานี่เพื่อนสาวอีกคนของเธอพูขึ้นเพื่อเป็นการสนับสนุนความคิดของแทยอน
“ โห พวกแกอะ - - ไม่คุยด้วยและไปอยู่กับยัยเจสดีกว่า -3- ” ยุนอาพูดก่อนที่จะเดินตรงไปหาเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้าที่นั่งมองตาไม่กระพริบไปที่สนาม แต่ถึงอย่างแทยอนก็ยังไม่หยุดที่จะ . . .
“ งอนไม่เข้าท่านะแก ”
“ เปล่างอนสะหน่อย เน๊อะสิก้า ” ยุนอาพูดพร้อมกับใช่ไหล่สะกิดเจสสิก้าที่นั่งเหม่อมองไปยังสนามให้ช่วยหันตามตอบ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัว . . .
“ อืม ” หญิงสาวตอบกลับมาด้วยประโยคสั้นๆห้วนๆไม่มีการเติมต่อแต่อย่างไร แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ยอมละสายตาออกจากสาย ออกจากคนที่เธอมอง
“ เฮ้ สิก้ามองฉันบางก็ได้นะ - - ”
“ อ่า โทษที เหม่อไปหน่อย ^^ ” เจสสิก้าหันมายิ้มแห้งๆให้กับเพื่อนสาวอย่างยุนอาทันทีที่รู้ว่าตัวเองทำอะไรพลาดไป
“ เหม่ออะไรย่ะยัยสิก้า เหม่อมองคนในสนามหรือเปล่า เน๊อะแทเน๊อะ ” เสียงฟานี่พูดขึ้นเป็นการเอ่ยแซวเพื่อนสาวอย่างเจสสิก้า ดูเหมือนจะได้ผลสะด้วยสิ
“ ใช่แน่ๆเลยเน๊อะ ยัยฟานี่ ”
“ ย๊า พวกเธออย่ามารุมฉันนะ ไม่คุยด้วยแล้ว ” สิ้นเสียงของเจสสิก้าที่พูดขึ้น เธอก็หันไปให้ความสนใจกับบางอย่างในสนามฟุตบอลต่อ โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างอะไรเลยสักนิด
ซึ่งแน่นอนว่า เมื่อหลังการวอร์มอัพร่างกายเสร็จมีหรอที่พวกเขาที่มีแฟนอยู่แล้วจะไม่มีการแวะมาหาแฟนสาวของตัวเองบ้าง ตอนนี้ก็เหมือนกันที่ชานยอลชายหนุ่มในชุดนักฟุตบอลวิ่งมาหาแฟนสาวที่เรียกตนมาอย่างว่าง่าย
“ ชานยอลอ่า มานี้หน่อยสิ ”
“ ฟานี่อ่า เรียกเค้ามามีอะไรหรอ ” เมื่อชานยอลมาถึงเขาก็ถามผู้เป็นแฟนของเขาทันที
“ ยอล คนนั้นใครหรอ ” ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับชี้ไปที่ชายหนุ่มที่กำลังยืนคุยกับไคและเซฮุนอยู่ และแน่นอนว่า เธอนะรู้จัก แต่ก็รู้จักเพียงแค่ผิวเผินไม่ได้ลงลึกลายละเอียดอะไรมากนัก
“ อ่อ มันชื่อลู่หานนะ ฟานี่อ่า มีอะไรหรือเปล่า ”
“ เปล่าๆไม่มีอะไรหรอแค่สงสัยนะเห็นหน้ามาพักนึงแล้วแต่ไม่เห็นพามาให้รู้จัก ก็เลยสงสัยนะ เล่นเก่ง แถมหน้าตาดีอีกด้วย ^^ ” ทิฟฟานี่พูดเอ่ยชมพร้อมกับยิ้มขึ้นมาทำให้ผู้เป็นแฟนของเธอนั้นอดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะอะไรเธอถึงถาม
“ อย่าบอกนะว่า . . . ”
“ ว่า ?? ”
“ ว่าฟานี่สนใจมันไง ”
“ เปล่านะเปล่า โอ๋ๆอย่าน้อยใจเลยนะ ฟานี่มียอลอยู่แล้วทั้งคน ทำไมต้องไปสนใจคนอื่นด้วยเล่า ”
“ จริงๆนะ ?? ”
“ จริงสิ ให้สาบานที่ไหนก็ได้ ”
“ งั้นมา . . . . . . . สาบานในใจยอลไหมหละ ” ชานยอลพูดพร้อมเอื้อมไปจับมือของแฟนสาวแล้วมาแนบอกข้างซ้ายของตนทันที และแน่นอนว่าการที่พวกเขาทั้งสองทำแบบนี้ก็เท่ากับเรียกเสียงแซวจากเพื่อนรอบข้างตัวเธอขึ้นมาดีดีนี่เอง
“ ฮิ้ววววววววววว ”
“ ยอลบ้า เล่นอะไรไม่เข้าท่า -//////- ” ทิฟานี่พูดพร้อมกับทุบไปอกแกร่งของแฟนหนุ่มอย่างชานยอลด้วยความเขินอาย แต่ดูเหมืนว่าจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
“ อ่า อย่าสิ ยอลเจ็บนะ ”
“ ไปซ้อมต่อได้แล้วไป อ่อ แล้วก็ถึงเวลาพักก็พาลู่หานมาด้วยหละ พวกเราอยากรู้จัก ”
“ ครับๆ ” ชานยอลตอบกลับมาก่อนที่จะไปวิ่งไปรวมกับกลุ่มแล้วเริ่มซ้อมเริ่มเล่นฟุตบอลต่อไป แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะหันมายิ้มหวานส่งให้ผู้เป็นแฟนอย่างทิฟฟานี่อยู่ดี
“ หวานไม่แคร์สื่อเลยนะแก ” เสียงเจสสิก้าที่อยู่เห็นเหตุการณ์แถวนั้นอย่างเต็มตาสองข้างพูดขึ้นเพื่อเป็นการแซวเพื่อนสนิท แต่กลับกลายเป็นว่ามาโดนตัวเองสะงั้น
“ ทำไมยัยเจส อิจฉาหรอ ”
“ เปล๊า -3- ”
“ แน่ใจ ”
“ ล้านเปอร์เซ็นต์ ^^ ”
“ จ้าๆ แล้วพวกฉันจะคอยดู เน๊อะ ” ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับหันไปหา แทยอน และยุนอาที่อยู่แถวนั้นก่อนที่ทั้งสองจะประสานเสียงขึ้นมาด้วยความพร้อมเพรียง
“ ใช่ ”
ตอนนี้กลางสนามก็ไม่มีเหลือใครเพราะแต่ละคนก็แยกย้ายไปพักบ้างอะไรบ้างหลังจากที่ซ้อมไปสักพัก และแน่นอนคนที่มีแฟนอย่างพวกเขาทั้ง 3 ก็รีบตรงดิ่งมาหาแฟนสาวของใครของมัน จองที่นั่งข้างกายไม่ให้มีใครมายุ่งอย่างรวดเร็ว
“ ยุน อ่า ~ ~ ~ ” เสียงของไคชายหนุ่มแฟนของยุนอาเอ่ยขึ้น ตามมาด้วยร่างสูงที่วิ่งเข้ามาหายุนอา เหมือนกันเด็กจะอ้อนขออะไรสักอย่างจากเธอ
“ อ้อนอะไรยัยยุนเพื่อนฉันอีกหละ ” เสียงเจสสิก้าพูดว่าผู้เป็นน้องชายของตัวเองขึ้นที่ทำท่าทางออดอ้อนยังกะเด็ก - -
“ โห เจ้อะ ไปไกลๆเลยคนเขาจะสวีทกัน ” ชายหนุ่มพูดจบก็ใช้มือไล่ผู้เป็นพี่สาวให้ไปให้ไกลจากตัว
“ เออ ใช่สิ ตอนนี้เป็นแฟนกับยัยยุนฉันก็หมดประโยชน์แล้วนิ ” เจสสิก้าพูดขึ้นด้วยอาการน้อยใจก่อนที่จะเดินไปหาเพื่อนสนิทอย่างทิฟฟานี่ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะ . . .
“ ยอลอ่า เหนื่อยไหม ดูสิเหงื่อออกเต็มไปหมดเลย มานี่มาเดี๋ยวฟานี่เช็ดให้ ” หญิงสาวพูดพร้อมกับใช้ผ้าสีขาวในมือของเธอค่อยๆเช็ดไปตามโครงหน้าของแฟนหนุ่มอย่างเบามือ
“ - - ” เมื่อเห็นอย่างนั้นเจอจังเปลี่ยนสายตาหันไปมองทางแทยอน เผื่อว่ามันจะไม่หวานอะไรขนาดนี้ แต่กลับกลายเป็นว่า . . .
“ อะนี่น้ำ ” แทยอนพูดพร้อมกับส่งขวดน้ำให้เซฮุน ก่อนที่เซฮุนจะรับมาอย่างงงก่อนจะพูดขึ้นว่า . . .
“ พี่ไม่ดื่มบ้างหรอ ”
“ ไม่อ่า ฮุนดื่มเหอะ ”
“ อยากให้พี่ป้อนผมอ่ะ ได้ไหม ป้อนแบบ . . . ”
“ เอ๊ะ ?? ”
“ แบบปาก . . . ต่อ . . . ปาก ” เซฮุนเว้นช่วงยาวก่อนที่จะต่อคำพูดขึ้นมา ซึ่งมันสามารถเรียกสีบนหน้าของแฟนสาวได้เป็นอย่างดี
“ >//////< ไอ้เด็กบ้า ”
“ - - ”
“ มองอะไรยังเจส ไม่เคยเห็นคนเขาหวานกันหรอ ” แทยอนที่เห็นเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้ามองมาทางเธอก็พูดขึ้นเป็นการกวนเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้า แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนของเธอก็ยังเฉย
“ - - ” ใช่ เจสสิก้าไม่ตอบอะไรกลับมา เพียงแต่หันไปหาเพื่อนสาวอย่างยุนอาแล้วถามหาลุกสาว(?)สุดที่รักของเธอทันที
“ ยัยยุน โทรศัพท์ที่ฉันฝากหละ ”
“ ฉันเอาให้ไคไปแล้วอะ ”
“ ไอ้ไคเอาไว้ที่ไหน ” หลังจากที่ได้คำตอบจากปากของเพื่อนสาวเธอก็รีบหันไปถามผู้เป็นน้องชายของเธอทันทีว่าลูกสุดที่รักเธอนั้นอยู่ไหน ??
“ อยู่ที่ห้องอ่า ”
“ ไปเอามาให้ฉันนนนนนนน ”
“ ไม่ เจ้ไปเอาเองเหอะผมเหนื่อยของพักก่อน ”
“ ไอ้ไค ”
“ ยัยเจสน่า อย่าไปดุไคเลย แกไปเอาเองสะก็จบและ ” ยุนอาพูดขึ้นบอกเพื่อนสาว เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้แฟนเธอไปเหมือนกัน - -
“ แล้วถ้ามีคนอยู่ในนั้นแหละ ”
“ พี่สิก้าไม่ต้องกลัวหรอก วันนี้มีแต่พวกผมคนอื่นไม่มีหรอก ” ชานยอลที่นั่งอยู่แถวนั้นพูดขึ้น แต่ก็ดูเหมือนว่าเจสสิก้ายังคงลังเลเล็กน้อยที่ว่าจะไปดีหรือไม่ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ตัดสินใจไปอยู่ดี # งงไหม - -
“ อ่าๆ ไปเอาเองก็ได้ เชอะ ” พูดจบหญิงสาวก็เดินตรงไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ระหว่างทางนั้นก็มีเสียงมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ‘พี่สิก้ามาทำอะไร’ ‘แอบมาหาใครที่ห้องหรือเปล่า’ ‘มาหาน้องหรือเปล่า’ แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ไม่ได้สนใจหรือใส่อะไร จนสุดท้ายก็เข้ามาในห้องจนได้ และแน่นอนภายในห้องก็ไม่มีใครตามที่ชานยอลบอก แต่ว่าในห้องนั้นสภาพรกมาก พูดไงดีหละ ไม่เห็นเองไม่รู้สึกอะนะ ว่าแต่โทรศัพท์เธอ อยู่ตรงไหนหละ ????
“ อยู่ไหนนะ ” เธอยังคงหาไปเรื่อย ค้นไปเรื่อยแต่ก็ไม่มีท่าทีที่จะเจอ จนตอนนี้เธอแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว ของอะไรมันจะเยอะขนาดนี้ เธอหาของที่ต้องการไปเรื่อยจน . . .
“ เอ่อ ” เสียงบางอย่างดังขึ้นข้างหลังเจสสิก้า เธอรีบหันควับไปตามเสียงที่ดังขึ้นและก็ต้องตกใจที่เห็น . . .
“ เฮ้ย ” เจสสิก้าร้องเสียงหลง เพราะอะไรนะหรอ ใครจะไปคิดเล่าว่า . . . คนที่เธอแอบมองทุกเวลาจะมาอยู่ตรงหน้า แถมใกล้มากอีกด้วย ><
“ เอ่อ พี่หาไอ้นี่อยู่หรือเปล่า ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้นก่อนจะชูโทรศัพท์เครื่องสวยขึ้นให้หญิงสาวตรงหน้าดู ถามว่าเจอได้ไง เจอได้ง่ายมาเดินเข้ามาก็แค่เกือบเหยียบ เกือบเหยียบนะยังไม่ได้เหยียบ - -
“ อ่าๆ ใช่ๆขอบคุณนะ ”
“ ไม่เป็นไรครับ ^^ ” ชายหนึ่มตรงหน้าตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มหวาน และแน่นอนว่ายิ้มนี้มันมีอิทธิพลต่อตัวเธอเป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังต้องเก็บอาการ เพราะไม่งั้นหละก็รู้พอดีสิ ใช่ไหม ^^
“ อืม ขอตัวเลยหละกันนะ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเตรียมก้าวเท้าออกจากห้องไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักตามเสียงที่ร้องบอก
“ เดี๋ยวครับ ”
“ เอ๋ ? ”
“ พี่? . . . . . . ” ลู่หานเอ่ยเสียงออกมาก ก่อนที่จะเว้นช่วงว่างไว้ให้กับหญิงสาวนั้นเป็นการแนะนำตัว
“ อ่อ ลืมแนะนำตัวไปเลยสินะ ^^ ” เจสสิก้าตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนหวาน และแน่นอนว่า . . .
‘ มีคนเคยบอกพี่ไหม เวลาพี่ยิ้มนะพี่สวยสุดๆเลยหละ ’
“ พี่ชื่อ เจสสิก้า เอ่อพี่เป็นพี่สาวไอ้ไคน่ะ ”
‘ ใครว่าไม่รู้จักหละ รู้จักดีเลยหละ ’
“ อ่อครับ ผมลู่หาน ครับ ”
‘ เพิ่งได้คุยกันจังก็ครั้งนี้นี่แหละนะ เกร็งยังไงก็ไม่รู้สิ ’
“ จ้า รู้จักกันแล้วนะ งั้นไปด้วยกันเลยไหมหละ ”
“ ไปไหนครับ ” ลู่หานตอบกลับมาด้วยอาการที่งง ไม่ใช่ลู่หานที่งงหรอกนะ เจสสิก้าคนที่พูดชวนขึ้นเองยังงงเลยว่าเธอจะชวนไปไหน แต่ถึงไหนๆเธอก็พูดออกไปแล้วนี่ ลากๆไปก่อนหละที่ไหนค่อยว่ากันอีกที
“ เหอะน่า ” เจสสิก้าพูดก่อนจะคว้ามือหนาของชายหนุ่มแล้วลากออกไปจากห้องนั้น
‘ จับมือด้วยกันแล้วมันให้ความรู้สึกแบบนี้เองสินะ ’
ตอนนี้ในสมองของเธอว่างเปล่า เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหน แต่ผลสุดท้ายก็ไปหยุดที่กลุ่มของพวกเพื่อนสาวของเธอเองนั่นแหละ ซึ่งเธอก็รู้ว่าถ้าพามาที่นี่เธอจะโดยแซวแต่เธอก็ไม่รู้จะพาไปที่ไหนแล้วนิหน่า
“ อ้าวยัยเจสไหนบอกจะไปเอาโทรศัพท์ไงไหงกลายมาเป็น . . . ” ทิฟฟานี่พูดถามเพื่อนสาวอย่างเจสสิก้า ก่อนจะเว้นช่วงยาวให้กับชายหนุ่มตรงหน้าเธอแนะนำตัว
“ ลู่หานครับ ^^ ”
“ อ่าจ้า พี่ชื่อทิฟฟานี่ ส่วนนี่ก็แทยอน แล้วนั่นก็ยุนอา ” ทิฟฟานี่ตอบกลับลู่หานก่อนที่จะเริ่มไล่เนะนำเพื่อนสาวแต่ละคนทันที
“ อ่าครับ ^^ ”
“ หมดเวลาพักแล้ว ไปซ้อมต่อเหอะว่ะ ” เสียงของไคพูดขึ้นก่อนที่จะพากันออกไป แต่ถึงอย่างนั้นก็มีใครบางคนที่ยังยืนงงอยู่ คนที่คุณคิดนั่นแหละ
“ เอ้า ไมไม่ไปหละ ” เจสสิก้าที่เห็นว่าเหลือลู่หานที่ยังไม่ไปก็หันไปถามลู่หานที่ยืนอยู่ข้างตัวที่ทำหน้างงงงด้วยความสงสัย
“ เอ่อ ”
“ มีอะไรหรือเปล่า ” เจสสิก้าเงยศีรษะมองไปทางลู่หานอีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่ามองตากันพอดีเป๊ะ และจากการสังเกตของเธอนั้น หน้าของชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นดีแดงอ่อนๆ ซึ่งมันน่ารักสำหรับเธอนะ
“ เปล่าครับ ขอตัวเลยนะครับ ” ลู่หานตอบกลับมาก่อนที่เก้าทายทอยตัวเองแก้เขินแล้วเดินไปรวมกลุ่มกับพวกของไคทันที ซึ่งหลังจากที่ลู่หานเดินออกไปเจสสิก้าก็เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่พูดอะไร แต่ก็ยังมีเสียงแซวมาตามอยู่ดี
“ แน่ๆ ”
“ แน่อะไรของพวกแก ”
“ ไปทำอะไรมาจ๊ะบอกสะแต่โดยดี ” ทิฟฟานี่พูดขึ้น เพราะเธอก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าเกิดอะไรขึ้นตอนไปเอาโทรศัพท์ แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนสาวเธอก็ยังไม่ยอมบอกอยู่ดี
” ไม่มี ”
“ จริง ” แค่ทิฟฟานี่ยังไม่พอ ยังตามมาด้วยแทยอนที่พยายามจะคั้นความจริงจากเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ตอบกลับ
“ จริง ” เจสสิก้าตอบกลับเพื่อนสาวก่อนจะมองไปยังในสนาม มองคนคนนั้นที่เอหมายตาเอาไว้ มองจน . . .
“ มองเขาขนาดนั้นนะ ระวังเขาท้องนะแก ” เสียงของยุนอาพูดขึ้นเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างได้เป็นอย่าง ก็นะ ถ้าคนในสนามที่เจสสิก้ามองท้องได้ เจสสิก้าคงมีลูกเป็นโหลๆอะ
“ ท้องบ้านแกดิ ”
“ 555555555555 ได้ล้อแกแบบนี้แล้วสะใจอะ ยัยเจส ”
“ เงียบไปเลยพวกแก ” เจสสิก้าหันมาปรามเพื่อนสาวทั้งสามก่อนที่จะหยิบลูกสาวคู่ใจเธอมาเก็บภาพอะไรบางอย่างไว้ให้ได้ชื่นใจ แต่ตอนนี้เธอต้องเริ่มระวังตัวแล้วสิ เพราะอะไรนะหรอ ก็ . . . ลู่หานจะหันมาทางเธอบ่อยขึ้น จนบางทีที่หันมาเธอก็แอบโทรศัพท์ไม่ทัน ตัวเธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องทำทีเป็นเหมือนว่าเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ แต่ที่ไหนได้หละเธอนะถ่ายรูปเขาอยู่ชัดๆเลย
ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อมีการเล่นกีฬาถึงแม้จะมีการวอร์มอัพร่างกาย มีอุปกรณ์เซฟตี้ป้องกันการบาดเจ็บขนาดไหน แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องมีบ้างในบางครั้งที่เกิดอุบัติเหตุขึ้น เช่นเดียวกันกับวันนี้ ลู่หานเลี้ยงบอลไปมาหลบฝ่ายตรงข้ามโดยความเร่งรีบแต่ในระหว่างที่จะส่งให้กับคนต่อไปนั้น ดันเกิดมีรุ่นน้องพุ่งเข้ามาสกัดขาของเขาสะก่อน ก่อนที่ร่างหนาจะไถลไปตามพื้นสนามและแน่นอนว่าตามเนื้อตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ถึงแม้จะเล็กและไม่ใหญ่มากแต่มันก็เยอะจนทำให้เจ้าตัวเจ็บได้เหมือนกัน และมีหรอที่ช็อตเด็ดอย่างนี้จะไม่อยู่ในเครื่องของเจสสิก้า แน่นอนว่าเธอเห็นเหตุการณ์นี้ขึ้นลูกรักในมือของเธอนั้นแทบร่วงหล่นไปจากพื้นเลยก็ว่าได้
“ เฮ้ย O[]O ”
“ ไอ้ลู่เป็นไรปะว่ะ ” ไคพูดขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาหาเซฮุนและชานยอลที่พยุงลู่หานให้ลุกขึ้น
“ ไม่เว้ยๆ โอเค ” ลู่หานพูดออกมาเพื่อไม่ต้องการให้เพื่อนเป็นห่วงพร้อมกับปัดเศษหญ้าเศษดินออกจากตัวให้หมด แต่ถึงอย่างนั้นใครจะรู้ละว่าเจ้าตัวแสบไปหมดทั้งตัวแล้ว
“ ไอ้ลู่ วันนี้มึงซ้อมแค่นี้ก่อนเหอะว่ะ ” ชานยอลพูดขึ้นพร้อมกับเตรียมจะพยุงเพื่อนสนิทเข้าไปห้องเปลี่ยนชุดพร้อมกับเซฮุน แต่กลับต้องหยุดเพราะเพื่อนดันสั่งห้ามสะนิ
“ เอางั้นก็ได้วะ แต่ไม่ต้องพยุงเว้ยมึงซ้อมต่อไปเหอะ ” ลู่หานพูดจบก็พยุงร่างกายตัวเองเข้าไปที่ห้องเปลี่ยนชุดทันที และยิ่งเห็นท่าเดินของเพื่อนสนิทเดินแบบนั้นก็อดเป็นห่วงไม่ได้ และรู้ว่าถ้าพวกเขาตามไปหละก็เพื่อนเขาก็คงไม่ยอมอยู่ดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนหนึ่งที่เพื่อนเขาจะยอม คิดได้ดังนั้นไคก็รีบตะโกนเรียกพี่สาวที่มัวแต่นั่งอึ้งอยู่กับเหตุการณ์ให้หันมาสนใจ
“ เจ้ๆ ”
“ อะไร ”
“ เจ้ช่วยไปดูไอ้ลู่หน่อยดิ ไม่รู้ว่ามันเป็นไงบ้าง ”
“ ทำไมต้องเป็นฉันหละ ” เจสสิก้าตอบกลับผู้เป็นน้องชายมาด้วยความสงสัย ก็จริงนิเธอไม่ได้สนิทอะไรมากมายจะให้ตามไปดูแลได้ยังไง
“ ก็เจ้เคยทำแผลให้ผมตอนเจ็บตัวนิ ”
“ แล้วมันเกี่ยวหรือไงเล่า ”
“ น่าเจ้นะ ช่วยไปดูไอ้ลู่ให้ผมหน่อย ” แต่ไคก็ไม่ละความพยามยาม ไคยังคงพยายามพูดให้ผู้เป็นพี่สาวเข้าไปดูเพื่อนสนิท แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ยอมไปอยู่ดี
“ คนอื่นก็มี ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับชี้ไปที่คนอื่นรอบกายของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังคงหาข้อแก้ตัวมาให้เธอจนได้อยู่ดี
“ พวกผมต้องดูที่เหลือซ้อมต่อ ส่วนเพื่อนสาวพี่ . . . ” ไคตอบกลับมาก่อนที่จะเว้นวรรคยาวตามมาด้วยเสียงของไค เซฮุน ชานยอล ที่ตอบกลับมาพร้อมกันว่า . . .
“ พวกผมไม่ให้ไป ”
“ เออดี ทีงี้หละสมานฉันท์กันตอบ ดี ดีจริงๆ - - ”
“ น่า เจ้นะช่วยไปดูไอ้ลู่ให้ผมหน่อยผมเป็นห่วงมันจริง อ่อ แล้วก็นี่เอาเข้าไปด้วย เมื่อกี้ไอ้ลู่มันลืมเอาเข้าไป ” ไคพูดพร้อมกับยัดกล่องปฐมพยามบาลใส่มือผู้เป็นพี่สาวไป ก่อนจะวิ่งกลับไปซ้อมต่อทันที และแน่นอนว่าสุดท้ายเจสสิก้าก็ต้องไปดูลู่หานอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้าถามในใจรู้สึกดีไหมที่ได้ไปดูแล บอกได้เลยว่ามาก แต่กลัวมันจะแสดงออกมากไปจน . . . เขารู้นะสิ
“ อ่า หายไปไหนหละเนี๊ยะ ?? ” หลังจากที่เธอเดินมาถึงห้องเปลี่ยนชุดเธอก้มองหาเขาไปรอบๆ แต่ก็ยังหาไม่เจอจนสุดท้ายคิดว่าน่าจะไปรอข้างนอกดีกว่า คิดได้ดังนั้นเธอก็รีบหมุนตัวเตรียมจะออกจากห้องไป แต่ร่างบางของเธอนั้นกลับชนเข้ากับอกแกร่งของคนที่เธอมองหาเข้าอย่างจัง
“ เฮ้ย ” เจสสิก้าร้องเสียงหลงออกมา และเมื่อเธอรู้ว่าเธอชนอะไรเข้านั้นหน้าของเธอขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด จะไม่ขึ้นได้ไงหละก็เล่นชนกับอกเปล่า เสื่อก็ไม่มี > < ก่อนที่เธอนั้นเตรียมจะถอยหลังไปแต่รู้สึกว่าขาจะพันกันเล็กน้อยเหมือนจะเซล้มลงไป แต่มีหรอที่เขาจะยอมให้หญิงสาวตรงหน้าล้มลงไปกองกับพื้น เจ้าตัวรีบคว้าข้อมือบางไว้ก่อนจะดึงเข้ามาสู่อ้อมกอดแกร่งทันที
“ พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม ” ลู่หานก้มถามหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาขึ้น
“ อ่าๆ ไม่เป็นไร ” เจสสิก้าตอบกลับมา ก่อนที่ลู่หานจะค่อยคลายอ้อมกอดของเขาออกให้ตัวเธอนั้นเป็นอิสระ
“ เอ่อคือ ”
“ ครับ ”
“ นั่งลงสิ เดียว......ทายาให้ ”
“ ไม่เป็นไรครับพี่สิก้าเดี๋ยวผมทาเอง ” ลู่หานพูดพร้อมกับพยามยามแย่งของในมือของหญิงสาวมา แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมให้ง่ายๆสะด้วยสิ
“ บอกว่าไง นั่งก็คือนั่ง เดี๋ยวทาให้ พี่ทาให้ไม่ตายหรอกน่า ”
‘ ใช่ เขานะไม่ตายแต่เธอนะกำลังจะตาย >< ’
“ อ่าๆครับ ” ลู่หานตอบกลับมาก่อนจะนั่งลงตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ก่อนที่หญิงสาวจะค่อยๆเริ่มลงมือทายาไปตามแผลน้อยไปทีหละนิดทีหละนิดอย่างเบามือ
“ โอ๊ย ” ลู่หานแกล้งร้องออกมาด้วยเสียงดังให้ดูเหมือนว่าตัวเองเจ็บ แต่จริงๆแล้วไม่ได้เจ็บหรอก ก็แค่อยากแกล้งว่าจะทำหน้ายังไงก็เท่านั้นเอง ^^
“ เจ็บหรอ อ่า พี่ขอโทษหละกันนะ ” เจสสิก้าตอบกลับมา แต่อีกใจหนึ่งก็กลับสงสัย อยู่นะว่าเธอทำเบาแล้วนะทำไมยังเจ็บได้หละ ?? แต่ก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจต่อไป
“ ไม่เป็นครับ ว่าแต่ ทำไมพี่ถึง . . . ” เมื่อลู่หานเห็นว่าหญิงสาวตอบกลับมาก็เริ่มชวนคุยและถามคำถามต่อไป แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบเธอก็ขัดขึ้นมาสะก่อน
“ มาทายาให้เราใช่ไหมหละ ”
“ อ่า ครับ ”
“ ก็ง่ายๆอะนะ . . . ไม่มีใครยอมมาก็เท่านั้นเอง ” เจสสิก้าพูดพร้อมก้มหน้าก้มตาทายาให้เขาต่อไปโดยไม่มีท่าทีที่จะยอมเงยหน้าขึ้นมามอง
“ พี่เลยมา ? ”
“ ก็ไม่เชิงอะนะ โดนบังคับมามากกว่า - - ”
“ แสดงว่าพี่ไม่เต็มใจ ”
“ พี่ก็ไม่รู้สิ เสร็จแล้วหละ ลายพล้อยยังกะตุ๊กแกเลย ^^ ” เจสสิก้าพูดจบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้าเธอ แต่กลับกลายเป็นว่าหน้าของเธอนั้นจะขึ้นสี กลับกลายเป็นหน้าของชายหนุ่มสะงั้นที่ต้องขึ้นสี
“ อ่อครับ ขอบคุณครับ ” ลู่หานตอบกลับมาด้วยอาการเขินๆก่อนจะคว้าเสื้อสีขาวมาใส่ยิ่งบวกกับกางเกงยีนส์สีนำเงินที่ใส่อยู่แล้วด้วย มันยิ่งเท่ห์เข้าไปใหญ่เลยหละ
“ งั้นพี่ขอตัวเลยหละกันนะ ^^ ”
“ เดี๋ยวพี่สิก้า ”
“ หือ ”
“ พี่ . . . มีแฟนแล้วหรือยัง ?? ” ลู่หานถามหญิงสาวตรงหน้าออกไปด้วยความสงสัย เพราถ้าไม่มีเขาจะได้ . . .
“ ถ้าตอบว่ามี . . . ” เจสสิก้าเว้นช่วงยาวทำให้ใจชายหนุ่มเต้นแทบไม่เป็นจังหวะก่อนจะต่อขึ้นว่า . . .
“ มันก็เป็นเรื่องโกหกอะนะ ” ไม่รู้ว่าคำตอบนี้มันมีอะไรพิเศษหรือเปล่า เพียงแต่รู้ว่าหลังจากที่ลู่หานได้ยินคำตอบจากหญิงสาวตรงหน้า หัวใจก็รู้สึกชุ่มชื้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ พี่ยังไม่มีแฟน ”
“ เอ่อ เรื่องมันน่าอายอะนะ - - เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ”
“ อ่อครับ ” ลู่หานตอบกลับพร้อมกับพยามยามจะทำหน้าให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็กลับต้องเผลอหลุดยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ อ่อใช่ นี่จะกลับเลยไหม ”
“ ยังครับอยู่ดูพวกนั้นก่อน ”
“ อ่า งั้นก็ไปนั่งกับพี่ก็ได้ ”
“ อ่า . . . ”
“ OK ตามนั้น งั้นพี่ไปก่อนนะ แล้วตามไปหละ ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับรีบวิ่งออกไปจากห้องนั้นโดยไม่หันมามองข้างหลังเลยแม้แต่น้อย ว่าตนนั้นลืมอะไรไว้หรือเปล่า ใช่ เธอลืมลูกสุดที่รักของเธอไว้อีกแล้วนะสิ
“ อ่า พี่นี่ขี้ลืมจัง ”
“ เปิดดูหน่อยไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ?? ” ลู่หานพูดออกมาพร้อมกับพยามยามที่จะเปิดโทรศัพท์เครื่องสวย แต่ก็ต้องติดปัญหาตรงที่รหัสเนี๊ยะแหละ ว่าแต่มัน . . . รหัสอะไรหละ ??
“ อ้าวยัยเจส ลู่หานหละ ” ทิฟฟานี่หันมาถามเพื่อนสาวอย่างเจสสิก้าที่เดินมาคนเดียวด้วยความสงสัย
“ เดี๋ยวตามออกมานะ ” เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนที่จะนั่งลงแถวนั้นทันที
“ อ่อ ”
“ ยัยยุนแกเห็นโทรศัพท์ฉันไหมอ่า ” เจสสิก้าพูดถามเพื่อนสาวหลังจากที่สำรวจว่าลูกสาวเธอหายไป หายไปไหนหละ ??
“ แกถือไปด้วยนิ ”
“ ใช่ฉันก็เห็นแกถือไปนะ ”
“ ตายแล้ว ” เจสสิก้าอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ ถ้าอยู่ในห้องนั้นหละก็ ลู่หานก็ต้องเห็นสิ แล้วทีงี้เธอจะทำยังไงดีหละ T^T แต่พอนึกไปนึกมาก็นึกได้ว่า เครื่องของเธอต้องมีรหัสนิหน่า ถ้าไม่มีก็เข้าไม่ได้ ได้แต่ขอพรพระเจ้าในใจ ขอให้อย่ารู้รหัสเข้าไปเลย T^T
“ อ้าวลู่หานมาพอดี เห็นโทรศัพท์ยัยเจสไหม เห็นบอกว่าหายนะ แก่แล้วก็อย่างงี้แหละนะ - - ” เสียงของแทยอนพูดขึ้นทำให้เจสสิก้าอารมรณ์เสียขึ้นมานิดหน่อย ก่อนจะพูดต่อว่า . . .
“ ว่าใครแก่ย่ะ ยัยแทงกู - - ”
“ ใครอยากรับก็ . . . รับไปสิ ^^ ”
“ พี่สิก้า พี่ลืมนี่ไว้ ” ลู่หานพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่องมาให้เจ้าของ ผู้เป็นเจ้าของเห็นอย่างนั้นก็รีบคว้าโทรศัพท์เครื่องสวยมาอยู่ในมือตัวเอง ก่อนจะเอ่ยถามอะไรบางอย่างไป
“ O[]O แอบเปิดดูหรือเปล่า ”
“ อยากเปิดนะครับ แต่ผมไม่มีรหัสนิ ^^ ” ลู่หานตอบกลับมาทำให้ใจของหญิงสาวนั้นโล่งขึ้นมานิดนึง แต่ใครจะไปรู้หละว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไงจริงไหม ^^
“ แล้วนี่ เป็นไงบ้างหละลู่หาน ”
“ อ่อ ไม่เจ็บเท่าไหร่ครับพี่ยุนอา ” ลู่หานที่ได้ยินของยุนอาเอ่ยถามมาก็ตอบกลับไปให้หายสงสัยทันที
“ ดีแล้วหละ แต่พรุ่งนี้เช้าระวังนะ แผลอักเสบกว่าเดิมเพราะฝีมือการทายาของยัยเจสอะ ” เสียงของทิฟฟานี่ดังขึ้นเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างได้ดีเลยทีเดียว
“ ย๊า ไม่ต้องมาพูดว่าฉันเลย ” เจสสิก้าพูดก่อนจะฝาดมือไปที่ต้นแขนของทิฟฟานี่เบาๆแล้วเดินหนีไปนั่งที่อื่นให้ห่างโดยไม่ให้มีใครตามมา
“ สิก้าอ่า อย่างอนเลยนะกลับมานั่งด้วยกันเหอะ ”
“ ไม่ ” เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนที่จะหันหน้าหนี ใครว่าที่เธอมานั่งนี่เพราะงอนเหล่าเพื่อนสาวหละ เธอแค่มาหามุมสวยๆไว้ . . . อย่างที่คุณคิดนั่นหละ เพื่อแอบถ่ายคนนั้นนะแหละ
หลังจากที่เลิกซ้อมฟุตบอล ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปบ้านของใครของมัน และแน่นอนว่าสี่สาวต้องมารอ . . . ใครนะหรอ ก็ . . .
“ ไป ไอ้ไคกลับบ้าน ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกอดคอน้องชายของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าคนถูกกอดนั้นจะไม่เต็มใจเท่าไหร่รีบเอาแขนของพี่สาวตัวเองนั้นออกไปทันที
“ เจ้กลับเองนะ วันนี้ผมไปส่งพี่ยุน ” ไคพุดตอบกลับก่อนจะเดินไปหาแฟนสาวของตัวเอง
“ ห๊า ! ! ”
“ ไม่ต้องหาเจ๊ ไปและบ๊ายบาย ” พูดจบทั้งไคและยุนอาก็พากันเดินออกไปทันที
“ เออได้ จำไว้เลยไอ้น้องบ้า กลับกับแทก็ได้เน๊อะ ” เจสสิก้าตะโกนตามหลังน้องชายกับเพื่อนสนิทไปก่อนจะหันมาหาเพื่อนสนิทอีกคนอย่างแทยอน
“ โทษทีนะสิก้า ฉันต้องไปซื้อของกับฮุนนะบายนะ ^^ ” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มแล้วออกไปพร้อมกับเซฮุนอีกคู่นึง - -
“ เออให้มันได้อย่างงี้สิ ฟานี่อ่า ” เจสสิก้าเห็นอย่างนั้นก็รีบหันไปหาเพื่อนสนิทคนสุดท้ายอย่างทิฟฟานี่ และดุเหมือนว่า . . .
“ โทษทีนะพี่สิก้า ผมกับพี่ฟานี่มีธุระต่อไปหละครับ ^^ ” ชานยอลพูดจบก็พาทิฟฟานี่ไปไม่ปล่อยให้เธอได้คุยด้วยเลยแม้แต่น้อย
” เออ ทิ้งกันไปให้หมดเลยยยยยยยย ”
“ เอ่อพี่สิก้า ” ลู่หานที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดขึ้นให้หญิงสาวตรงหน้าเขารู้ว่ายังเหลือเขาอีกหนึ่งคน
“ อ้าวลู่หานเองหรอ ยังไม่กลับหรอ ”
“ ยังครับ ให้ผมไปส่งพี่ที่บ้านนะ ^^ ”
“ อ่า รู้จักทางไปบ้านพี่หรอ ” เจสสิก้าถามกลับลู่หานมาด้วยความงงๆ เพราะเธอไม่เคยเห็นว่าลู่หานจะเคยไปบ้านเธอเลยสักครั้ง แล้วจะรู้จักได้ยังไง
‘ จำได้ดียิ่งกว่าบ้านตัวเองอีก - - ’ ลู่หานคิดในใจ
“ เอ่อ เดี๋ยวระหว่างก็มีป้ายหน้าบ้านบอกหละใช่ไหม พี่สิก้า ^^ ” ลู่หานพูดกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส แต่ถึงอย่างนั้นใจด้วยน้อยๆของเจสสิก้ากลับรู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาสะงั้น
“ อ่าๆ งั้นก็ไปเลยหละกัน ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับเดินนำไปด้วยอาการซึมๆ
‘ โถ่ ไอ้เราก็นึกว่ารู้ทางไปบ้านเราสะอีก อีกแล้วนะสิก้า หวังอะไรขึ้นมา เข้าท่า - - ’
“ แต่แบบนี้มันไม่สนุกอ่า เอาแบบนี้ดีกว่า ใครถึงบ้านพี่ก่อนต้องมีของรางวัลให้ฝ่ายนั้นตามนี้นะพี่สิก้า ” ลู่หานพูดจบก่อนที่จะวิ่งนำหน้าเธอไปก่อน
“ เฮ้ยเดี๋ยวสิ ทำอะไรก็ได้ยอมหมด แต่ขอได้ไหมเรื่องวิ่งเนี๊ยะ - - ” เจสสิก้าพูดจบก่อนที่จะวิ่งตามลู่หานไป และแน่นอนระหว่างทางเขาหันมาถามเธอตลอดแหละ บางครั้งเธอแกล้งบอกทางเขาผิด เขาก็หาว่าเธอโกหกแล้วไปอีกทางเหมือนกับคนชำนาญทางนี้เป็นพิเศษเลยก็ว่าได้ และก็เป็นไปตามคาดที่ . . . ลู่หานนั้นมาถึงก่อนเธอ
“ พี่จะให้อะไรผมเป็นรางวัล ? ” ลู่หานที่มาถึงก่อนหันมาถามเจสสิก้าที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
“ อยากได้อะไรหละเรา ”
“ 3 อย่าง ”
“ 2 พอ - - ”
“ ก็ได้ครับ 2 อย่างก็ 2 อย่าง ”
“ อย่างแรก ”
“ ขอไปไหนมาไหนกับพี่ทุกวัน ^^ ” ลู่หานตอบกลับมาทำให้เธอแทบเป็นลม ทำแบบนี้ยังกะจะจีบเธอแหนะ ทีแรกใจเธอก็ลังเลแต่ก็ลองตอบไปว่า . . .
“ แล้วถ้าไม่ได้ ?? ”
“ ก็ . . . แอบตามหละมั้ง ว่าไงอะพี่สิก้า ”
“ OK ได้ๆ ข้อ 2 หละ ” ได้ยินอย่างนั้นเธอก็ตอบตกลงไป เพราะไม่งั้นก็เท่ากับว่าเหมือนเธอมีโรคจิตตามอยู่นะสิ ก่อนจะถามข้อต่อไป
“ พี่หลบตาก่อนสิ ”
“ อ่ะๆ ” เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนจะหลบตาลงอย่างว่าง่าย ก่อนที่ลู่หานจะค่อยสาวเท้าเข้ามาใกล้ขึ้นใกล้ขึ้นและใกล้ขึ้น ต่อด้วยการไล่พิจารณาโครงหน้าของหญิงสาวตรงหน้ามองตรงนั้นตรงนี้มันน่าหลงไหลยิ่งกว่าอะไร ก่อนที่ชายหนุ่มจะยกยิ้มกริ่มแล้วกดปลายจมูกโด่งได้รูปลงบนแก้มขาวนวลของเธอ
ฟอดดดดดดดดดดดดดด
“ O[]O ”
“ ไปแล้วนะครับพี่สิก้า เจอกันพรุ่งนี้ครับ ” ลู่หานที่ตอนนี้เดินไปไกลแล้วหันมาตะโกนบอกหญิงสาวที่ทำหน้าอึ้งยืนค้างอ้าปากหวอ
‘ พี่เขาจะรู้ไหม ว่าเรานะ . . . กำลังจีบเขาอยู่ ? ’
“ ไอ้ . . . เด็กบ้า ” เจสสิก้าพูดกับตัวเองแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะยกมือมาลูบแก้มข้างที่ถูกฉกฉวยไปเมื่อสักครู่
‘ เด็กนั่นกำลังจีบเราอยู่หรือเปล่านะ โอ๊ย สิก้าเอ๊ยคิดอะไรไม่เข้าท่าอีกแล้ว ’
คิดไดอย่างนั้นก็รีบเดินเข้าไปบ้านตัวเองไปทันที
“ สิก้า ” เสียงแทยอนเรียกทำให้เจสสิก้าที่นั่งทำงานในห้องเรียนเงยหน้ามามองด้วยความสงสัย
“ อะไรยัยแท ”
“ วันนี้ไป . . . ^^ ” แทยอนเว้นช่วงยาวก่อนจะยิ้มออกมา ว่าแต่วันนี้จะไปไหนกันอีกหละ
“ ไปไหน ”
“ ไปห้องสมุดไงแก ” แทยอนตอบกลับมาก่อนที่คนที่ฟังนั้นจะห่อเหี่ยวหนักกว่าเดิม นั่นห้องสมุดเลยนะ - - ไม่มีอะไรดีสำหรับเธอเลย จะดีก็ตรงนี้แอร์เย็นก็เท่านั้นเอง
“ ชวนยัยพวกนั้นไปดิ งานฉันยังไม่เสร็จอ่า - - ” เจสสิก้าตอบกลับแทยอนก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อไป
“ พวกนั้นไปหมดแล้ว แกต้องไป การบ้านนี้แกไม่ต้องทำแล้ว ” แทยอนพูดก่อนจะคว้าสมุดที่เธอทำไปถืออยู่ในมือ
“ ไม่ไปได้ไหมอ่า - - ”
“ NO จ้า บอกได้คำเดียวว่าถ้าไม่ไปพลาดนะจ๊ะ ^^ ”
“ พลาดไรอ่า ”
“ น่า ไปเร็ว ” แทยอนไม่ตอบอะไรเพื่อนสาวมากเพียงแต่เก็บของของเธอและเพื่อนสาวใส่กระเป๋าไปแล้วรีบเอากระเป๋าทั้งสองตรงไปห้องสมุดทันที ซึ่งแน่นอนว่าถ้าเพื่อนเธอไม่มีกระเป๋าเพื่อนเธอก็ทำอะไรไม่ได้
“ อ่า เดี๋ยวสิยัยแท ” เจสสิก้าตะโกนเรียกเพื่อนสาวอย่างแทยอน แต่ดูเหมือว่ามันจะไม่ทันแล้วสิ เพราะตอนนี้เพื่อนของเธอคงวิ่งไปถึงห้องสมุดแล้วหละ จนสุดท้ายเธอก็ต้องไปจนได้ แต่ระหว่างทางนั้นเธอก็ยังนึกเสียใจไม่หายที่ไม่ได้ไปดูฟุตบอลเหมือนกับทุกวัน แต่ผิดคาดเพราะเมื่อมาถึงห้องสมุดด้านในสุดของห้องสมุดกลับเจอกลุ่มเพื่อนสาวและแฟนของพวกเธอนั่งทำงานอยู่เป็นคู่ๆ แล้วนี่ . . . อีกหนึ่งชีวิตหายไปไหนหละ ???
“ พี่สิก้าหวัดดีครับ ” เมื่อมาถึงชานยอลและเซฮุนเอ่ยขึ้นมาอย่างเป็นมิตร ส่วนไอ้เจ้าน้องชายนะหรอ ไม่คิดจะเคารพกันเลยหละนั้นนะ
“ จ้า แล้วนี่ไม่ซ้อมบอลกันหรอ ? ”
“ ไม่อะเจ้ วันนี้ต้องเคลียร์งานตัวเอง งานเพียบ - - ” ไคตอบกลับมาก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำต่อไป
“ ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ”
“ เจ้ไม่ต้องมาขำเลย มาช่วยพวกผมเลย ”
“ ฮ่าๆ มีวิชาไรบ้างหละ ? ”
“ อังกฤษครับ ” เสียงของชานยอลและเซฮุนพุดขึ้นพร้อมกับ แน่นอนว่าทิฟฟานี่เก่งอังกฤษ ส่วนทางด้านของแทยอนก็พอไปได้เพราะฉะนั้นคนอย่างเธอไม่ต้องช่วยหรอก สำหรับวิชานี้ ^^
“ สังคมเจ้ ” น้องชายตัวแสบของเธอพูดขึ้น สังคมเธอก็พอจะได้นะ แต่ . . . เห็นหน้าน้องตัวแสบแล้วก็ไม่อยากที่จะช่วยอะนะ ^^
“ เคารพฉันบ้างก็ดีนะไอ้น้องบ้า ” เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนที่จะฝาดฝามือน้อยๆของเธอไปที่น้องชายอย่างเต็มแรง
“ โอ๊ย ยุนดูดิ เจ้แกล้งอีกแล้ว ” ไคพูดพร้อมกับเขยิบไปอ้อนแฟนสาวของตัวเองทันที
“ ยัยเจส แกก็นะ อย่าแกล้งคนอื่นนักหละ เดี๋ยวหาแฟนไม่ได้หรอก ” ซึ่งมันได้ผล เพื่อนสาวอย่างยุนอาหันมาปรามเจสสิก้าก่อนจะต่อด้วยคำแช่ง(?)เบาๆ
“ ไม่ต้องย้ำย่ะ -3- ” เจสสิก้าตอบกลับก่อนจะเมินหน้าหนีแล้วมองไปรอบๆตัวเธอ แต่หละคนก็มีคนช่วยทำหมดแล้ว แล้วเธอมาทำไมหละ ??
“ ทุกคนก็มีคนช่วยหมดแล้ว แล้วเรียกฉันมาทำไมเนี๊ยะ - - ”
“ โน่นไงยัยเจส คนที่ยังไม่มีใครช่วย ” ทิฟฟานี่พูดพร้อมชี้ไปทางลู่หานที่นั่งใส่หูฟังฟังเพลงอยู่ไม่ห่างจากพวกเธอมากนักนั่งอยู่คนเดียว เห็นแล้วนึกถึงเรื่องตอนนี้แก้มของเธอก็ขึ้นสีขึ้นมาหน่อยแต่โชคดีที่ไฟในห้องสมุดมันเป็นสีเหลืองไม่งั้นหละก็เธอคงโดนล้อตายเลย
“ ไม่ดีกว่า ไปรบกวนสมาธิเปล่าๆ ”
“ ไปเลยเจ้ ”
“ ไม่อะ -3- ”
“ ไปเลยเจ้ เจ้ไปช่วยมันคณิตเลย ถ้าเสร็จผมจะได้ลอกต่อ ” ไคตอบกลับมา ทีแรกเธอก็นึกว่าอยากให้ไปทำไมที่แท้ก็มีอีกวิชานี่เองว่าแต่วิชาอะไรหละ คิดได้อย่างนั้นเอก็รีบตรงดิ่งเข้าไปยืนมอง แต่ยืนได้ไม่นานเจ้าตัวก็หันมาเจอเข้าอย่างจัง
“ อ้าวพี่สิก้า สวัสดีครับ ^^ ” ลู่หานพูดพร้อมกับถอดหูฟังออกแล้วมายิ้มให้เธอย่างเป็นมิตร
“ อ่าจ้า นี่ทำอะไรอยู่หรอ ? ” เจสสิก้าพูดถามออกไปก่อนที่จะชะโงกหน้ามาดูว่าทำวิชาอะไร ใช่ มันคือวิชาคณิตที่เธอนั้นไม่ชอบเอามากๆเลยหละ อย่างงี้เธอก็ไม่ได้ช่วยอีกแล้วสินะ - -
“ ทำคณิตอยู่อะครับ พี่จะช่วยผมไหม ”
“ อ่า คณิตหรอ ฮ่าๆ พี่ขอนั่งดูหละกันนะ ได้ใช่ไหม ?? ” เจสสิก้าพูดพร้อมกับนั่งลงที่เก้าข้างๆลู่หานทันที
“ อ่า . . . แต่ผมว่าพี่นั่งนี่มันจะน่าเบื่อมากกว่า พี่ไปนั่งกับพวกไอ้ไคดีกว่านะผมว่า ” ลู่หานตอบกลับมาเล่นสะเธออายจนไปไม่ถูกหน้าเธอแตกอย่างละเอียดยิบ
“ นี่ไล่กันใช่ไหม เออสิ คนมันไม่มีประโยชน์นิ ทางโน้นก็ไล่ทางนี้ก็ไล่ เออ ไปก็ได้ ” เจสสิก้าที่ได้ยินอย่างนั้นก็ลุกขึ้นมาแล้วพูดตอกกลับมาอย่างเร็ว แต่มีหรอที่เขาจะปล่อยให้เธอไป
“ อ่า ผมล้อเล่นครับพี่ พี่นั่งลงก่อน ” ลู่หานพูดขึ้นพร้อมกับชี้มือจับเข้าที่ข้อมือของร่างบางก่อนจะพยายามดึงให้นั่งลงก่อน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล
“ นะพี่สิก้านะ นั่งลงก่อนนะครับ ^^ ” สุดท้ายก็ต้องงัดไม่เด็ดมาใช้ นั่นคือรอยยิ้มและมันก้ได้ผลดีด้วยแหละ จากที่หญิงสาวตรงหน้าเขาที่แกล้งทำหน้าบึ้งมีหลุดยิ้มเขินออกมา
‘ มีใครเคยบอกพี่ไหม เวลาพี่งอนเนี๊ยะ น่ารัก . . . ที่สุดเลย ’
“ ให้นั่งทำไม เมื่อกี้ไล่พี่ไม่ใช่ไง ” เจสสิก้าที่นั่งลงตามคำขอพูดขึ้นก่อนจะทำหน้างอนๆชายหนุ่มข้างๆตัว
“ ผมล้อเล่นนะพี่ ผมแค่กลัวพี่เบื่อ ”
“ ก็จริงนะ พี่เริ่มเบื่อแล้วก็เริ่มง่วงแล้วสิ ” เจสิสก้าพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าที่เบื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ งั้นเอางี้ ”
“ เอาไง ” เจสสิก้าพูดถามคนข้างๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรแต่กลับยิ้มมาให้เธอพร้อมกับส่งหูฟังอีกข้างหนึ่งแล้วค่อยใส่ที่ใบหูสวยของเธอ
“ งั้นพี่ก็ฟังเพลงกับผมไง ^^ ” และแน่นอนว่าที่เขาใส่ให้เธอนั้นเป็นช่วงที่เพลงยังฟังเพลงค้างอยู่ก่อนที่จะกดเล่นเพลงต่อไป
เราไม่มีอะไรเหมือนกัน
ต่างคนก็ต่างความฝัน เรานั้นไม่ควรมาเจอ
แต่สุดท้ายชีวิตของฉันและเธอ
เป็นเรื่องตั้งใจหรือเผลอ ที่เราสองได้มาผูกพัน
เมื่อไหร่ที่ฉันไม่เจอเธอ คิดถึงทุกนาที
ห่างหายกันหลายวัน ก็เหงาใจอย่างนี้
เธอเป็นเหมือนกันบ้างไหม
เจสสิก้าที่ได้ฟังไปตามทำนองก็นึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าครามรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคืออะไรก่อนจะหันมามองชายหนุ่มข้างกายเธอที่กำลังแอบมองเธออยู่เล่นวะเขาแทบหันหน้าหนีไม่ทัน ก่อนจะค่อยเผยยิ้มออกมา
สิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราทั้งสองคน
เธอเรียกมันว่าความรักหรือเปล่ามันชอบกล
เคยคิดถึงกันบ้างไหม เคยเหงาหัวใจบ้างไหม
วันนี้เธอเป็นอย่างไรตอบให้หายสงสัยให้รู้ที
‘ เอ๊ย เพลงไรว่ะเนี๊ยะ พี่เขาจะรู้ไหมหละเนี๊ยะ - - ’
“ เพลง . . . เพราะดีนะ ” เจสสิก้าพูดขึ้นมาก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่นแก้อาการเขินขึ้น ซึ่งถามว่าเพลงนี้สื่อถึงเธอหรือเปล่า เธอก็ไม่รู้หรอกรู้แค่ว่าฟังเพลงนี้แล้วมันรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ก็ตาม
‘ จะสื่อถึงใครหละเนี๊ยะ เราหรอ บ้าน่า - - ’
“ อ่าครับ ” ลู่หานตอบกลับไปด้วยอาการที่โล่งอกขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
‘ สุดท้ายก็ยังไม่รู้สินะ - - ’
“ งั้นพี่ขอนอนฟังต่อหละกันนะ ” เจสสิก้าพูดออกมาก่อนที่จะเคลียร์พื้นที่ตรงหน้าเธอให้ว่างเตรียมที่จะฟุบนอนกลับต้องชะงักเพราะ . . .
“ เดี๋ยวครับ ” ลู่หานพูดขึ้นก่อนที่ดันตัวของเธอขึ้นให้ตั้งตรง
“ เอ๋ ”
“ อะ ไอ้ไคเสร็จแล้วเอาไปลอกเลย อ่อ แล้วถ้าจะกลับกันเมื่อไหร่เรียกนะเว้ย ” ลู่หานเรียกเพื่อนสนิทอย่างไคก่อนที่จะทำการโยนสมุดของตัวเองให้ไปลอกทันที
“ เออๆ ” ไคตอบกลับมาโดยไม่ได้สนใจอะไรมากนักก่อนจะก้มหน้าก้มตาลอกงานต่อไป
“ พี่นอนสิ ” ลู่หานพูดขึ้นหลังจากที่เคลียร์งานตัวเองให้เพื่อนไปแล้ว
“ นอนไงหละ ”
“ ^^ ก็นี่ไง ” ลู่หานคลี่ยิ้มออกมาก่อนที่จะค่อยใช้มือเอื้อมไปเอนศีรษะหญิงสาวข้างกายมาพิงไหล่ของตน
“ แบบนี้ไงพี่ แล้วก็หลับตาด้วยนะ ^^ ”
“ อ่า ” เจสสิก้าเอ่ยออกมาก่อนจะทำตามทำบอกของชายหนุ่มข้างกายเธอ ก่อนที่จะเผลอหลับไปตามเสียงเพลงที่คลอหูของเธอไปในที่สุด
สิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราทั้งสองคน
เธอเรียกมันว่าความรักหรือเปล่ามันชอบกล
เคยคิดถึงกันบ้างไหม เคยเหงาหัวใจบ้างไหม
เมื่อฉันไม่อยู่ตรงนั้นเธอเองจะเป็นเช่นไร
สิ่งที่มันกำลังเกิดกับใจของฉันเอง
ฉันเรียกมันว่าความรักเต็มปากอย่างมั่นใจ
ฉันไม่เคยเป็นอย่างนี้ ไม่ว่ากับใครคนไหน
เธอเรียกมันว่าอย่างไร คือความรักใช่ไหมเราสองคน
เธอเรียกมันว่าอย่างไร คือความรักใช่ไหมเราสองคน
“ พี่สิก้า ” ลู่ฮานเห็นหญิงสาวข้างกายที่เห็นเงียบมาได้สักพักก็สงสัย เลยเอ่ยถามไปเผื่อว่าตัวเธอนั้นเป็นอะไร แต่กลับกลายเป็นว่าเธอนั้นดันหลับไปแล้วนะสิ
“ หลับง่ายจัง ” ลู่หานพูดออกมาก่อนที่จะใช้มือค่อยๆ ปัดปอยผมน้ำตาลอ่อนที่ลงมาปิดบังใบหน้าของหญิงสาวคนตรงข้างกายเขาอย่างช้าๆ
‘ พี่จะรู้ไหมว่าผม . . . คิดยังไงกับพี่ พี่สิก้า ’
บรรยากาศตอนเช้าแจ่มใสแสงแดดอ่อนเหมาะแก่การไปเรียน แต่เหมือนกับตัวเธอเองนั้นก็ยังไม่พร้อมที่จะไปเรียนสักเท่าไหร่ ซึ่งวันนี้ผิดกลับทุกวันที่เคยเป็น เพราะเธอเองนั้นต้องมาจัดแจงของทุกอย่างในบ้านให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปเรียน และตอนนี้เธอก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยก่อนที่จะออกไปจัดการประตูรั้วสีสวยก่อนจะ . . .
“ อ้าวพี่สิก้า ” เสียงลู่หานเอ่ยทักเธอขึ้นมาก่อนที่เธอจะตอบกลับเพื่อไม่เป็นการเสียมารยาทเท่าที่ครวร
“ ไงลู่หาน ”
“ ไอ้ไคหละครับ ” ลู่หายพูดพร้อมกับแกล้งชะโงกหน้าเข้าไปมองในบ้านของเธอ แน่นอนว่าเขารู้อยู่แล้วหละว่าเพื่อนสนิทของเขาไปไหน แต่ถ้าตั้งใจที่จะมาเจอแบบนี้ถ้าไม่ถามหาเพื่อนที่รู้อยู่แล้วว่าอยู่ไหน จะให้ถามว่าไรหละจริงไหม ??
“ รายนั้นไปนอนบ้านชานยอลนะ ”
“ อ่อ พี่เลยต้องตื่นเช้าว่างั้น ^^ ”
“ เบื่อจังเลยไอ้พวกเด็กรู้ทันเนี๊ยะ - - ” เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนจะทำหน้าเซ็ง เพราะไม่ว่าเธอคิดอะไรชายหนุ่มข้างหน้าเธอมักที่จะรู้ใจเธอไปหมดซะทุกเรื่อง แล้วเรื่องนั้น . . . จะรู้ไหมนะ ??
“ ฮ่าๆ ผมเก่งไง ”
“ หรอ ”
“ ครับ ^^ ” ลู่หานตอบกลับมาก่อนที่จะส่งยิ้มยียวนกวนประสาทมาแกล้งเธอเล่น
“ ไม่ต้องมายิ้มหวานเลย เดี๋ยวโดน ”
“ โดนไรครับ ^^ ”
“ ไม่บอก ไปดีกว่า ” เจสสิก้าพูดก่อนที่เดินหนีชายหนุ่มตรงหน้าไปตามทางฟุตบาธข้างถนนทันที
“ เดี๋ยวสิพี่สิก้า คุยกันก่อน ” ลู่หานตะโกนตามหลังเธอไป เพราะยังงงอยู่ว่าตัวเองทำอะไรผิดถึงได้เดินหนีไป
“ อะไรเล่า อยากคุยก็ตามมาสิ ไม่ตามมาก็ไม่ต้องมาคุย ! ! ! ! ! ” เจสสิก้าที่ได้ยินชายหนุ่มถามมาแบบนั้นก็รีบกลั้นใจหันขวับไปตอบก่อนจะเดินหนีไปขึ้นให้ไกลกว่าเดิม
‘ แบบนี้แสดงว่าพี่ . . . เปิดทางให้ผมบ้างแล้วใช่ไหม ? ’
คิดได้อย่างนั้นก็รีบตามหญิงสาวข้างไปทันที ซึ่งแน่นอนระหว่างทางมีหัวเราะ เล่นกันไปอย่างสนุกสนามตลอดทาง
และมีหรอที่มาพร้อมกันที่โรงเรียนแล้วจะไม่มาส่งเธอข้างห้อง แน่นอนว่าต้องมาส่ง แต่ไม่ว่าเจสสิก้าจะปฏิเสธขนาดไหนลู่หานก็ดื้อที่จะมาส่งให้ได้ ซึ่งระหว่างมีเสียงมามากมาย
‘ เฮ้ยแกนั่นพี่สิก้ากับพี่ลู่ป่ะ คู่นี้นะรัก >< ’ ลู่หานกับเจสสิก้าที่ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับไปไม่ถูก ได้แต่มองหน้ากันด้วยอาการเขินๆก่อนที่จะเดินผ่านตรงนั้นไป และแน่นอนว่าไม่ได้มีแค่ประโยคนั้นประโยคเดียว ยังมีตามมาอีกมากมายไม่ว่าจะเป็น ‘ น่าเสียดาย รู้งี้น่าจะจีบพี่สิก้าไม่น่าปล่อยไว้ก่อนเลย ’ ‘ พี่สิก้าอ่า เลิกกลับมันแล้วมาหาผมได้ไหม TT ’ ดังมาตลอดทางเดินตั้งแต่บันไดหน้าตึกยันชั้น 4 หน้าห้องของ
“ พี่สิก้าผมไปแล้วนะ ” ลู่หานพูดก่อนที่ส่งกระเป๋านักเรียนใบสวยให้คนตรงหน้าไป
“ อืม ตั้งใจเรียนหละ ”
“ ครับ ^^ อ่อ แล้วเย็นนี้พี่ไปดูผมไหม ”
“ ไม่ . . . ” เจสสิห้าตอบกลับเว้นช่วงยาว แต่ยังไม่ทันที่จะต่อคำต่อไปชายหนุ่มตรงหน้าเธอก็ขัดขึ้นมาสะก่อน
“ พี่ใจร้ายจังไปหน่อยก็ไม่ได้ ”
“ ฟังให้จบก่อนสิ - - แค่จะบอกว่าไม่แน่ วันนี้เลิกช้า ”
“ นั่นแหละ ยังไงพี่ก็ต้องไปให้ได้ วันนี้ผมมีแข่งบอลกับชมรมบอลต่างโรงเรียน ”
“ ไม่แน่ ”
“ ไม่รู้แหละยังไงพี่ก็ต้องไป ถ้าพี่ไม่ไปผมตามยันห้องอ่า ตามนี้นะพี่สิก้า บ๊ายบายครับ ” ลู่หานตอบกลับมาอย่างเด็กเอาแต่ใจก่อนที่จะเดินกลับไปที่ตึกตัวเอง
“ เฮ้ยเดี๋ยวสิ เฮ้อ ไอ้เด็กเอาแต่ใจเอ๊ย ” เจสสิก้าพยามยามเรียกให้หยุดก่อนแต่ดูเหมือนจะไม่ทันเพราะตอนนี้ลู่หานเดินลงบันไดไปเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าการกระทำของเด็กเอาแต่ใจเมื่อกี้ทำให้เธอยิ้มออกมาด้วยความสุขอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่จะตกใจเพราะเพื่อนทั้งสามตะโกนเรียกด้วยเสียงที่ดัง
“ ยัยเจส ”
“ เฮ้ย พวกแกเล่นอะไรกันเนี๊ยะ ตกใจหมด - - ” เจสสิก้าหันไปว่าเพื่อนสาวทั้งสามก่อนจะทำหน้าเซ็งใส่ทันที
“ แหนะๆใครมาส่งอะแก ?? ” ยุนอาพูดถามเพื่อนสนิทตรงหน้าตัวเองทันที
“ ก็ . . .ลู่หานไง อะไรของพวกแก - - ”
“ แน่ๆ มีอะไรหรือเปล่า ??? ” แค่ยุนอายังไม่พอยังตามมาด้วยทิฟฟานี่ที่ถามเธอต่อ
“ ไม่มีจริงๆ ”
“ หรอ ” ก่อนที่ทั้ง 3 คนจะประสานเสียงตอบกลับมาอย่างสามัคคี
“ เออ พอเลยแก การบ้านเมื่อวานยังไม่เสร็จเลย เฮ้ย พวกข้างหลังเอามาให้ลอกเลย ” เจสสิก้าพูดจบก่อนจะคว้าสมุดคู่ใจไปทำการล้อมวงลอกการบ้านอยู่ที่นั่งเป็นกลุ่มใหญ่อยู่หลังห้อง
เรียนเช้าใครว่าไม่เบื่อ เรียนสายใครว่าไม่ง่วง เรียนบ่ายใครว่าไม่หลับ ความคิดความคิดนี้ใช้ไม่ได้กับห้องเรียนนี้เลยแม้แต่น้อยเพราะอะไรนะหรอ ก็ . . . ไม่ว่าจะเช้า บ่าย หรือเย็น ห้องนี้หลับได้ตลอดเวลา แต่ก็มีที่ไม่หลับก็คือ . . . มีของกิน ตอนนี้ก็เหมือนกันเริ่มบ่าย บ่ายจนจะเย็นแล้วด้วยซ้ำ แน่นอนว่าสภาพในห้องนี้ไม่ต่างอะไรจากป่าช้า จะผิดก็ตรงมีเสียงกรนแทรกขึ้นมาก็เท่านั้นแหละ
“ เอาหละคาบนี้จะสอนเรื่อง @#&7^%฿/ ” อาจารย์สูงวัยยังคงสอนต่อเนื่องไปไม่หยุด ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน แต่ถึงจะมีเด็กหลับใครคาบก็ไม่ได้สนใจยังตั้งหน้าตั้งตาสอนต่อไป
“ ยัยยุน ทำไมวันนี้มันน่าเบื่อจังอ่า - - ” แทยอนหันมาถามยุนอาที่นั่งอยู่ข้างกัน ก่อนระเริ่มทำการเมาส์อย่างเป็นระบบ
“ แกเบื่อ ฉันก็เบื่อ - - แต่อีกแปบเดียวก็จะหมดคาบนี้ก็หมดแล้ว >< ” ทิฟฟานี่ที่นั่งข้างหน้าทั้งสองคนหันมาตอบด้วยเสียงที่อารมณ์ดีเพราะจะหมดคาบ
ติ๊งตอง ติ๊งต่อง ต่องตองติ๊งต่องงงงงง
“ ครูหมดคาบแล้ว ปล่อยพวกหนูเหอะ T^T ”
“ ครูขออีก 10 นาที ”
“ O[]O ”
“ งั้นตอนนี้ครูให้พัก 5 นาทีก่อนหละกันเดี๋ยวเรียนต่ออีก 10 นาทีแล้วปล่อย ครูขอตัวแปบ ” อาจารย์พูดก่อนที่จะเดินออกไปธุระอะไรบางอย่าง ส่วนในห้องนะหรอบางคนก็ชิ่งหนีไปแล้ว เหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งห้องเลยด้วยซ้ำ
“ เฮ้อ แก ฉันไม่อยากเรียนแล้วอ่า ฉันอยากได้ดูบอลอ่า ” ทิฟฟานี่บ่นออกมาก่อนที่จะทำหน้าเซ็งผิดกลับตอนแรกโดยสิ้นเชิง
“ แกว่ายังกะพวกเราไม่อยากไป ” คนที่เหลือในห้องพูดขึ้นพร้อมกันดดยไม่ได้มีการนัด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมี 1 คนที่ไม่พูดตาม คนนั้นก็คือ . . .
“ เอ๋ สิก้า ทำไมรอบนี้ . . . ” ทิฟฟานี่ที่เห็นเพื่อนสาวไม่แสดงความคิดเห็นก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ ไมไม่อยากไปอะหรอยัยฟานี่ ”
“ ใช่ ทำไมถึง . . . ”
“ ก็ไม่อยากไปอะ ” เจสสิก้าตอบกลับเพื่อนสาวก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำงานในสมุดต่อไป แน่นอนว่าการีกระทำแบบนี้ของเอเรียกความสงสัยบให้เพื่อนในห้องมากมาย คำถามผุดขึ้นมาไม่ว่าจะเป็น . . .
“ ฝีตนไหนเข้าสิงยัยเจสหละเนี๊ยะ ?? ”
“ หรือว่ากินยาไม่เขย่าขวด ”
“ อ่า ?? เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่เนี๊ยะสิก้า - - ”
“ ก็ไม่มีอะไรสะหน่อย ” เจสสิก้าตอบกลับมาโดยที่ไม่ละสายตาจากงานในสมุดของตัวเอง ก่อนจะมีบางอย่างทำให้เธอต้องเลิกทำ นั่นก็คือลูกสาวเธอร้องขึ้นมานั่นเอง จะอะไรที่ไหนหละก็ . . . ไลน์เข้าไง
ไคเด็กดำ : ทำไมยังไม่มาดูบอล
จองสิค : ไม่ไปแล้วจะทำไม แกสั่งฉันไม่ได้ !!!!!!!!
ไคเด็กดำ : พี่ต้องมา !!!!!!!!
จองสิค : ไม่ : P วันนี้มาแปลกนะไอ้ดำเรียกพี่สะด้วย น่ารักกับเขาก็เป็น ^^
ไคเด็กดำ : ผมไม่ใช่ไอ้ไค
จองสิค : แล้วนี่ใคร ??
ไคเด็กดำ : ลู่หาน !!!!!!!!!!
จองสิค : O[]O
ไคเด็กดำ : พี่มาเหอะนะ ผมรอพี่อยู่นะ TT
จองสิค : แล้วถ้าไม่ไป . . . จะตายไหม
ไคเด็กดำ : ถ้าพี่ไม่มา ผมก็ไม่ลง
จองสิค : เชิญ -3-
เจสสิก้าตอบกลับไปก่อนจะกลับไปทำงานในสมุดต่อเพราะไม่เห็นจะมีอะไรส่งตอบกลับมา แน่นอนว่าเพื่อนสาวที่นั่งรอบๆเธอต้องถามอยู่แล้วว่าใครไลน์มาหา ???
“ ใครไลน์มาอะแก ” ยุนอาถามเพื่อนสนิทออกไปด้วยความสงสัย
“ ไอ้น้องตัวแสบว่างั้นก็ได้มั้ง ”
“ แล้วไคว่าไงบ้างอ่า ?? ”
“ บอกว่า . . . ถ้าพวกเราสี่คนไม่ไป พวกนั้นจะไม่ลงเล่น ” เจสสิก้าตอบกลับด้วยคำตอบที่ดัดแปลงนิดหน่อยก่อนจะทำสีหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะทำงานต่อ แต่สีหน้าของเพื่อนเธอหลังจากที่ฟังคำตอบนะหรอก็แค่ . . .
“ ห๊า O[]O ”
“ จะตกอะไรกัน ก็แค่เล่นบอลเฉยไม่มีอะไรสะหน่อย ” เจสสิก้าตอบกลับมาแต่สายตาของเธอยังคงมุ่งมั่นอยู่ที่สมุดเล่มสวย
“ ใครว่าเล่ายัยเจส ที่จริงถ้าใครแพ้ต้องไปเป็นคนรับใช้ ” ทิฟฟานี่ที่เห็นเพื่อนสาวของเธอไม่เข้าใจถานะการณ์ตอนนี้พูดบอกออกมาให้รู้ทันที
“ O[]O คนรับใช้ ”
“ ใช่ยัยเจส มันต้องเป็นคนรับใช้จนกว่าจะจบการศึกษาเลยนะแก ”
“ บทลงโทษบ้าอะไรเนี๊ยะ - - ”
“ แกไม่สงสารพวกชมรมฟุตบอลที่เหลือบ้างหรอ ?? ” ยุนอาพูดบอกเพื่อนสนิทเพื่อเป็นการให้เปลี่ยนใจไปดูทันที
“ ก็ . . . จะให้ทำไงเล่า ครูเขาจะสอนนิ นั่นไงมาแล้ว ” เจสสิก้าพูดก่อนจะชี้ไปที่อาจารย์ที่เดินเข้ามาด้วยความรีบร้อนก่อนที่บอกลานัดเรียนแล้วออกไปทันที
“ นักเรียนวันนี้พอแค่นี้ก่อนครูมีธุระ แยกย้ายเลย ” แน่นอนสิ้นเสียงอาจารย์ที่พูดขึ้นนักเรียนในห้องหายไปอย่างไวราวกับว่าในห้องนี้ไม่เคยมีใครเรียนมาก่อน จะเหลือก็แต่พวกเธอ 4 คนก็เท่านั้นแหละ
“ ไปยัยเจสไปสนามบอลกัน ” แทยอนพูดพร้อมกับพยามยามดึงมือเพื่อนสนิทให้ลุกพร้อมกับพวกเธอ แต่ดูเหมือนว่า . . .
“ พวกแกไปก่อนเลยเดี๋ยวตามไป ” แน่นอนว่าทุกคนรีบกลับไปเคลียร์กระเป๋าตัวเอง รวมถึงตัวของเจสสิก้าด้วย ก่อนที่ลูกเธอจะร้องขึ้นมาอีกครั้ง
ไคเด็กดำ : เจ้ เจ้อยู่ไหน
จองสิค : ห้อง
ไคเด็กดำ : รีบมาสยามด่วนเลยเจ้
จองสิค : ทำไม ??
ไคเด็กดำ : ไอ้ลู่ไม่ยอมลงสนามใกล้เวลาแล้วด้วย
จองสิค : ไม่เห็นจะเกี่ยวกับฉันเลย - -
ไคเด็กดำ : มันบอกถ้าเจ้ไม่มา . . . มันไม่ลง
จองสิค : มันเกี่ยวกันตรงไหน !!!!!!!!!!!!!!!!
ไคเด็กดำ : ไม่รู้แหละเจ้รีบมาเลย
จองสิค : บอกแล้วไงว่า . . .ไม่ไป !!!!!!
เจสสิก้าตอบกลับไป ก่อนที่ไลน์ของเพื่อนสนิทของเธอทั้ง 3 คนดังขึ้นพร้อมกัน และเมื่อพวกเธออ่านข้อความที่ส่งมาจบก็พร้อมใจกันเงยหน้าขึ้นสบตากันอย่างรู้แผนก่อนจะเดินตรงมาล้อมเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้าทันที
“ อะไรกันหรอพวกแก ^^ ” เจสสิก้าเอ่ยถามเพื่อนสนิททั้งสามอย่างที่เธอไม่รู้ชะตากรรม ก่อนที่เพื่อนทั้งสามของเธอนั้นจะ . . .
“ พวกเรา . . . จับ ” กลุ่มเพื่อนสาวของเธอพูดออกมาก่อนที่จะลงมือลากเพื่อนสาวอย่างเจสสิก้าตรงดิ่วที่สนามฟุตบอลโดยเร็ว แน่นอนว่าเพื่อนสาวเธอนั้นดิ้นมาตลอดทาง
“ พวกแกปล่อยฉันนะ TT ”
“ นิ่งๆเลยแก ” ทิฟฟานี่ที่จับแขนอีกข้างหนึ่งของเจสสิก้าพูดขึ้นปรามเพื่อนสนิททันที พอมาถึงก็ต้องเจอเข้ากับกลุ่มสมาชิกชมรมฟุตบอลที่นั่งหน้าเครียด เพราะตัวเกร็งอย่างลู่หานไม่ยอมลงสนาม และแน่นอนว่ามาถึงก็ต้องรีบพาไปหาเจ้าตัวก่อนที่จะไม่ทันโดยอาศัยถามเหล่าแฟนของพวกเธอ
“ เซฮุน ชานยอล ลู่กับไคอยู่ไหนอ่า ” ยุนอาที่มาถึงรีบถามพวกตรงหน้าเธอทันที
“ อยู่ในห้องเปลี่ยนชุดนะพี่ยุน ”
“ อ่า พี่ขอตัวเลยหละกัน ” พุดจบก่อนที่จะพาเพื่อนสาวอย่างเจสสิก้าเข้าไป ส่วนที่เหลือก็ . . . ให้อยู่ข้างนอกปลอบใจแฟนตัวเองไปก่อน
“ ไคอยู่ไหม ” ยุนอาที่มาถึงห้องพร้อมกับเจสสิก้าส่งเสียงเรียกแฟนตัวเองให้ออกมาทันที
“ ยุนอ่า มาไวเหมือนกันนะเนี๊ยะ ”
“ ก็ทำตามคำขอไง ”
“ เก่งที่สุดหละคนนี้ ” ไคยกนิ้วโป้งทั้งสองข้างชูขึ้นให้แฟนสาวก่อนที่จะต่อด้วยคำพูดที่ไม่หวานมาอก แต่มันก็หวานจนทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างยุนอาแทบไม่อยากกินน้ำตาลไปอีกหลายอาทิตย์เลยก็ว่าได้
“ เขินเลยอ่ะ แล้วลู่หานหละ ”
“ อยู่ในห้องนี้อ่ะ ” ไคพูดตอบแฟนสาวก่อนที่จะชี้ไปที่ห้องเก็บของทันที
“ ในนี้นะหรอ ? ชั่งเหอะ ยัยเจส แกต้องพูดให้ลู่หานมาลงสนามให้ได้หละ ไม่งั้นหละก็ . . . ”
“ . . . ”
“ แกคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไปเหอะไค ” ยุนอาพูดจบก่อนที่จะลากแฟนหนุ่มของตัวเองออกไปปล่อยให้เหลือแค่เจสสิก้าคนเดียว โดยตัวเธอเองก็ไม่รู้จะเริ่มจากการง้อคนในห้องให้มาลงสนามยังไงเล่นฟุตบอลให้ชมรมยังไงดีเหมือนกัน ก่อนที่ร่างบางเอื้อมมือมีเคาะที่ประตูสองสามทีก่อนที่จะเอ่ยถาม
ก๊อกก๊อกก๊อก
“ ลู่หานอ่า ” เจสสิก้าพูดออกไปแต่ก้ยังไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่อย่างไร
“ . . . ”
“ นายได้ยินฉันไหม ออกมาเหอะนะ มาลงสนามเล่นบอลเหอะ ฉันมาแล้ว มาดูตามที่นายขอแล้วไง ” เจสสิก้าพูดขึ้นด้วยเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกับใช้หูของเธอแบนประตุฟังเสียงข้างใน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงเงียบกริบไม่มีการตอบกลับมา จนทำให้เธอต้องเคาะอีกครั้ง
“ . . . ”
ก๊อกก๊อกก๊อก
“ ย๊า ออกมาสิทีเหอะ นายจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมหมดเลยนะ ออกมาได้เลยนะ ลู่หานอ่า ” เจสสิก้าตอบกลับมาด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนักเพราะไม่คนในห้องไม่ยอมตอบกลับมา
“ . . . ” แต่ถึงอย่างนั้นก็คงยังไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่อย่างใด
หมับ
“ O[]O อ๊ะ ” เจสสิก้าร้องขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่ร่างบางของเธอจะถูกดึงไปกอดจากด้านโดยคนที่เธอคิดไม่ถึง ก่อนที่จะมีเสียงกระซิบเบาๆขึ้นที่ข้างหูของเธอ
“ พี่พูดจริงหรอ ที่ว่ายอมหมดทุกอย่าง ? ”
“ ย๊า ไอ้เด็กบ้า นี่นายแกล้งฉันหรอ ปล่อยเลยนะปล่อย ฉันโกรธแล้วนะ ” เจสสิก้าที่ตอนนี้อารมณ์เสียหนักเพราะถูกแกล้งพูดขึ้นก่อนที่จะดิ้นคลุกคลักไปมาให้หลุดพ้น
‘ ก็พี่มัน . . . น่าแกล้งนิ ’
“ ปล่อยเลยนะ ปล่อย ” หญิงสาวที่ตอนนี้ถูกกอดจากด้านหลังอยู่นั้นดิ้นไปมาเพื่อที่จะให้หลุด แต่ยิ่งดิ้นเขากลับกอดแน่นขึ้น
“ พี่นิ่งก่อนสิ ” ลู่หานตอบกลับไปก่อนที่จะกอดให้แน่นขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นคนที่อยู่ในอ้อมกอดก็ยังคงดิ้นไม่มีท่าทีที่จะหยุด
“ ไม่ บอกว่าให้ปล่อย ปล่อยยยย ”
“ นิ่งๆสิพี่สิก้า ถ้าพี่ไม่นิ่งผมจูบพี่จริงๆนะ ” คำพูดของลู่หานได้ผล เพราะทันทีที่พูดจบหญิงสาวในอ้อมกอดเขาก็นิ่งไม่ขยับแม้แต่น้อย
“ แค่นี้เอง ”
“ ปล่อยได้ยัง ” เจสสิก้าเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ อ่าครับๆ ” ลู่หานบอกออกมาก่อนที่จะค่อยปล่อยให้เธอเป็นอิสระอย่างหน้าเสียดาย ซึ่งหลังจากเธอถูกปล่อยให้เป็นอิสระเธอก็รีบส่งคนตรงหน้าทันที
“ ไปลงสนามได้แล้วไป ”
“ พี่จะรอดูผมใช่ไหม ? ”
“ อืม ”
“ ถ้าผมชนะ ไม่ว่าผมจะขออะไร พี่ต้องให้ผมนะ ” ลู่หานตอบกลับมาโดยที่เธอเองนั้นคิดหนัก ก่อนจะถามกลับ
“ แล้วถ้านายแพ้ ”
“ ไม่มีเรื่องนี้แน่นอน ”
“ ให้มันแน่เหอะ เดี๋ยวจะรอดูใครบางคนว่าไปเป็นคนรับใช้เขาหรือเปล่า -3- ”
“ แน่นอนพี่คอยดูได้เลย ^^ ”
“ จ้าๆพ่อคนเก่ง ” เจสสิก้าพูดตอบกลับพร้อมกับเดินดูรอบๆห้องไปเรื่อย ก่อนที่มีเสียงบอกที่ทำให้เธอนั้นเกิดความสงสัย
“ ทำไมพี่ยังไม่ออกไปหละ ”
“ เอ๋ ??? ”
“ ก็ผมจะเปลี่ยนชุด หรือว่าพี่ . . . อยากดูอ่า O[]O ” ลู่หานบอกก่อนที่แกล้งทำหน้าตกใจแกล้งคนตรงหน้าอย่าหมั่นไส้
“ ไอ้บ้า ไอ้เด็กบ้า ” เจสสิก้าพูดตอบอย่างติดขัดก่อนที่จะรีบไปวิ่งออกไปจากห้อง แต่เธอก็ต้องหยุดอยู่ที่หน้าห้องก่อนเพราะออกมาก็เจอเข้ากับกลุ่มแฟนหนุ่มของเหล่าเพื่อนสาว กลุ่มนี้ไม่แปลก จะแปลกก็ตรงที่เพื่อนเธออยู่ด้วยนะสิ
“ มาทำอะไรกันเนี๊ยะ ”
“ พวกผมจะเข้าไปเอาของ เจ้หลบไปเลย ” ไคพูดขึ้นก่อนจะพาตัวเองและเหล่าเพื่อนเข้าไปในนั้น จะเหลือก็แต่เพื่อนของเธอนะแหละ
“ แล้วพวกแกหละ ทำอะไรกัน ” ทันทีที่พวกเหล่าแฟนหนุ่มเดินหายเข้าไป เจสสิก้าก็หันไปถามเหล่าเพื่อนสาวทั้งสามทันที
“ มารับลมนะ ลมตรงนี้เย๊นเย็น เย็นพอใจแล้วไปดีกว่า ” แทยอนตอบกลับมาก่อนจะทำทีเดินหนีเธอไป
“ แล้วแกอะ ”
“ มา . . . รับออกซิเจน เฮ้อเต็มปอดดี อากาศดี๊ดี แต่ฉันว่าตรงโน่นน่าจะดีกว่า ” ทิฟฟานี่ตอบกลับก่อนที่จะหายใจเข้าลึกและเดินหนีเธอไปอีกคน
“ แล้วแกอะ ”
“ มา . . . ถูกเชือกรองเท้า ” ยุนอาตอบกลับมาโดยเว้นช่วงยาวก่อนที่จะพูดขึ้นต่อพร้อมกับก้มไปผูกเชือกรองเท้าผ้าใบของเธอทันที
“ ไม่น่าสงสัยเลยเน๊อะ - - ”
“ อะไรเล่า ไม่เชื่อกันอีก ไปยัยเจส ไปดูบอลดีกว่า ” ยุนอาพูดขึ้นก่อนจะลากเพื่อนสาวไปนั่งประจำที่ข้างสนามและเริ่มดูบอลไปจนจบ โดยที่เจสสิก้าเองนั้นก็ไม่ได้ละสายตาไปจากสนามเลยแม้แต่น้อย แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ทีมฟุตบอลของโรงเรียนนี้จะชนะไปตามระเบียบ และแน่นอนว่าตอนจบการแข่งขันย่อมมีคนมาแสดงความยินดีด้วยมากรวมถึงเหล่าแฟนสาวของพวกเขาก็ด้วย
“ อ่า ยินดีด้วยนะไคอ่า ไคของยุนเก่งที่สุด ^^ ” ยุนอาพูดเอ่ยชมแฟนหนุ่มตัวเองอย่างภาคภูมิใจ
“ ของอย่างงี้มันแน่อยู่แล้ว ”
“ แหวะ ”
“ อะไรครับ แพ้ท้องแล้วหรอ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ” ไคตอบกลับแฟนสาวมาอย่างกวนๆ แต่การกวนแบบนี้มันน่ารักสำหรับเธอมากเลย
“ ไอ้บ้า ”
“ ถึงเค้าจะบ้า ก็บ้ารักตัวนะ ” สิ้นเสียงของไคก็มีเสียงแซวขึ้นมาดังลั่นทั้งสนาม
“ ฮิ้วววววววววววววววว ” เซฮุนที่ยืนอยู่แถวนั้นก็อยากที่จะมีโมเมนต์แบบนี้จึงเขยิบเข้าไปใกล้ๆแฟนสาวก่อนที่เรียกให้หันมาสนใจ
“ แทอ่า ”
“ WHAT ?? ”
“ ไม่คิดจะชมกันบ้างหรอ ”
“ ทำไม น้อยใจหรอ ”
“ มั้ง ”
“ อ่า ล้อเล่นฮุนเนี๊ยะ เก่งที่สุด ^^ ” แทยอนตอบกลับก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิกแก้มแฟนหนุ่มอย่างเซฮุนเล่น แต่ด้วยความสูงที่มันจำกัดเลยต้องให้ก้มลงมานิดนึงถึงจะเล่นได้
“ แค่นี้ ?? ”
“ ไมอ่า ?? ” หญิงสาวตอบกลับไป แต่ถึงอย่างเซฮุนก็ยังเฉยก่อนที่จะค่อยเขยิบเข้ามาใกล้ตัวแทยอนก่อนที่จะกระซิบด้วยเสียงดังๆกับเธอ
“ อยากได้ . . . มากกว่านี้อะ ”
“ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ” แน่นอนว่าเมื่อมี 2 แล้วทำไมจะไม่มีคู่ที่สามหละ
“ ฟานี่อ่า ยอลอยากได้แบบนั้นบ้างอะ ” ชานยอลพูดออกมาก่อนที่เขยิบไปใกล้แฟนสาวมากขึ้น
“ ไม่อะ แค่นี้ก้หวานพอแล้ว . . . สงสารคนไม่มีคู่บ้าง ” ทิฟฟานี่ตอบกลับแฟนหนุ่มก่อนที่ชายตาปาทางเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้าที่ยืนเหงาและเดียวดายอยู่
“ ไม่เห็นต้องไปสงสารเลย ยอลขออะไรฟานี่อย่างสิ ”
“ ว่ามาเลย ถ้าทำได้อะนะ ”
“ ไม่อยากขออะไรให้ลำบาก ไม่ขอมากกว่าคำว่า รัก ยอลรักฟานี่นะ ” ชานยอลตอบกลับมาก่อนที่จะทำมือรูปหัวใจส่งให้แฟน ซึ่งแฟนสาวก็รับไว้และส่งกลับเช่นกัน
“ ฟานี่ก็รักยอลนะ >< ”
“ ฮิ้วววววววววววววววว ”
“ โอ๊ยพวกแกหวานไปแล้วนะ - - ” เจสสิก้าที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดขึ้นก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ
“ อิจฉาหรอ ”
“ เออ ”
“ 55555 แกก็ไปหาลู่หานสิ ” ยุนอาขำเพื่อนสนิทอย่างเจสสิก้าก่อนที่จะแนะนำทางสว่างให้กับเธอไป ส่วนจะไปหรือไม่นี่ก็อีกเรื่องนึง
“ ไม่ดีกว่า ว่าแต่เจ้าตัวไปไหนแล้วอะ ?? ” เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนที่จะมองไปรอบๆตัวแต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา
“ ไม่รู้เหมือนกันอะเจ้ ” ไคตอบกลับมาแต่ถึงอย่างนั้นเจาก็ไม่ได้ใส่ใจผู้เป็นพี่สาวเลยสักนิด แต่ไม่นานนักลูกสาวสุดที่รักเธอก็ร้องขึ้นอีกครั้งพร้อมกับข้อความที่ว่า
แอบรักพี่ : มีเรื่องอยากจะขอพี่
แอบรักพี่ : มายืนกลางสนามฟุตบอลแล้วหลับตา
แอบรักพี่ : ผมรอพี่ทำอยู่นะ ^^
จองสิค : นายเป็นใคร
แอบรักพี่ : ทำตามที่ผมบอกก่อน
จองสิค : แล้วถ้าไม่ทำ
แอบรักพี่ : พี่นี่ดื้อจัง ทำตามที่ผมบอกเหอะ
หลังจากอ่านข้อความจบเธอพยายามสังเกตว่าไลน์นี้เป็นของใครแต่ก็ไม่รู้เพราะไม่มีอะไรสักอย่างที่จะสามารถบ่งบอกได้เลย ไม่แน่นะเพื่อนเธอใครสักคนอาจจะรู้ก็ได้ ก่อนที่จะเงยขึ้นมาก็ไม่เจอใครสักคน ในสนามนั้นโล่งไปหมดยังกะเมื่อกี้ไม่มีการแข่งขันอะไรเลยงั้นแหละ ก่อนที่ลูกรักเธอจะร้องขึ้นอีกครั้ง
แอบรักพี่ : ผมรอพี่อยู่นะ ^^
หลังจากอ่านประโยคนี้จบก็เตรียมที่จะเดินออกจากสนามไป แต่เหมือนกันมีอะไรบางอย่างบอกเธอว่า อย่าไป อยู่ก่อน ทำตามที่บอกก่อน ก่อนที่เธอจะเดินตรงมากลางสนามแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่จะมีเสียงเพลงดังขึ้นมา
จะบอกว่ารัก รักเธอ รักเธอ
จะบอกชอบนะ
ชอบเธอ ชอบเธอ หัวใจฉันคิดยังไงให้รู้เลย
รักเธอไม่มีปิดบัง ก็ใจของฉันไม่มีปิดใคร
โลกกลมๆจะโตแค่ไหน ไม่อาจปิดหัวใจฉันได้เลย
รักเธอไม่มีปิดบัง ก็ใจของฉันไม่มีปิดใคร
คิดยังไงก็พูดออกไป
อยากจะเปิดเผยความจริงจากใจ (ให้เธอ)
“ ลืมตาได้ครับ ” หลังจากที่ได้ยินเสียงที่พูดขึ้นเธอก็รู้ทันทีว่าใคร ใครเล่นอะไรแบบนี้กับเธอก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาพบกับคนตรงหน้าที่หอบกระดาษสีขาวมาปึกใหญ่
“ ลู่ !!!!!! ”
“ ^^ ” ลู่หานไม่พูดอะไรออกมาเพียงแต่ก้มหน้าก้มตาเขียนบางอย่างลงในกระดาษสีขาวใบใหญ่ก่อนที่จะยกชูให้เธอดู
– พี่อ่านตามที่ผมเขียนนะ ถ้าได้พยักหน้า – หญิงสาวตรงหน้าอ่านตามก่อนที่จะพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะตามมาด้วยกระดาษอีกใบ อีกใบ และอีกใบ
– พี่สิก้า ผมมีบางอย่างที่อยากจะบอก –
– ผมชอบพี่นะ ^^ –
“ ลู่ ?? ” เจสสิก้าร้องออกมาก แต่คนตรงหน้าเธอก็ยังคงก้มหน้าก้มตาเขียนต่อไป
– ผมรู้ว่าพี่ไม่ชอบผมหรอก –
– แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยากที่จะบอกพี่ –
– บอกความรู้สึกดีดีที่ผมมีให้พี่ตั้งแต่แรกพบ –
– ผม . . . ชอบพี่จริงๆนะ –
– ให้โอกาสเด็กอย่างผม –
– คนนี้ได้ไหม –
– จะผิดไหมที่ผมจะขอ . . . –
– เป็นแฟนกับผมนะ พี่สิก้า –
– นะครับ ^^ –
– พี่บอกผมเองนะว่าจะให้ตามที่ขอ –
– และนี่แหละสิ่งที่ผมขอ –
– ว่าไงครับ ? – ลู่หานเขียนชูไปหลายต่อหลายใบแต่หญิงสาวเขาตรงหน้าก็ยังเฉยนิ่ง
“ อ่า ไม่ได้จริงๆสินะ ” ลู่หายพูดออกมาก่อนจะเอากระดาษที่ตัวชูขึ้นเมื่อกี้ลดลงด้วยความหมดหวัง
“ หึ ” เจสสิก้าหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนที่เดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่มตรองหน้าพร้อมกับแย่งอุปกรณ์ในการเขียนไป แล้วก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรบางอย่างลงไป ก่อนที่จะชูมันขึ้นมา
– ถามอย่างเดียวชาตินี้จะได้คำตอบไหม ? –
“ พี่ก็ตอบผมมาสิ ” ลู่หานที่อ่านคำตอบจบก็รีบเร่งเร้าจะเอาคำตอบเหมือนเด็กเอาแต่ใจที่เริ่มงอแงขึ้นมา
– ก็ . . . ยังไม่อยากตอบอะ – เจสสิก้าเขียนตอบกลับมาเพื่อทดสอบดูอะไรบางอย่าง
“ พี่ตอบผมเหอะ ”
– อ่าๆ OK ทำใจกับคำตอบให้ดีหละ –
“ ^^ ”
– ถ้าไม่ตกลง –
– คงจะมายืนเขียนตอบแบบนี้หรอกนะ –
– ไอ้เด็ก . . . บ้า –
“ แสดงว่าพี่ . . . ”
“ ตามนั้นแหละ ”
“ ผมรักพี่นะ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เสียใจ ”
“ แน่ใจ ?? ” เจสสิก้าตอบกลับไปก่อนที่เธอจะได้ยินนำตอบอะไรบางอย่างที่ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้หวานมาก แต่มันก็ทำให้เธอเขินแทบไปไม่เป็น
“ ด้วยเกียรติของลู่หานคนนี้ ไม่ว่าตอนไหนก็จะไม่ทำให้เสียเลย
แม้แต่วินาทีเดียวก็ตาม ”
#อันยองงงงงงงงง ><
ขอพื้นที่ในการบ่น(?)นิดนึงนะคะ #ยิ้มหวาน ^^
เรื่องนี้จบแล้วจ้า >< ดีใจโฮก
ไม่เคยแต่งยาวให้จบภายในตอนเดียวแบบนี้มาก่อน
ยังไงก็ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นของคุณค่ะ ^^
เรื่องนี้ในความรู้สึกไรท์(เรียกแทนได้ใช่ไหม - - ไม่กล้าใช้แทนเพราะยังแต่งไม่เก่งพอ - -)
ความรู้สึกมันไม่ค่อยหวานเท่าที่ควร - - คิดยังไงก็บอกนะคะอยากรู้ ><
แล้วอีกอย่าง มีคนอยากรู้ไหมว่าเอาโมเม้นต์พวกนี้แบบนี้มาจากไหน ??
เอามาจากเพื่อนสนิทค่ะ เพื่อนสนิทก็อยู่ในสถานการณ์คล้ายๆกันกับแบบนี้เลย
แต่เผอิญว่าตอนจบของเพื่อน มันไม่ได้แฮปปี้เหมือนอย่างในเรื่องก็เท่านั้นเอง ^^ #ว่าแต่ใครถาม - -
สุดท้ายยยยยยยยย
ฝากโหวต >>>>>> จิ้ม<<<<<
ฝากเม้นต์ยาวววววววว ให้ชื่นใจหน่อยนะ TT
แล้วเจอกันหลังสอบเสร็จ สำหรับเรื่องของซอนะคะ ^^
บ๊ายบาย และขอบคุณค่ะ ^^
ความคิดเห็น