:: SHORT FIC :: SNSD x ALL IDOL [งดอัพ]

ลำดับตอนที่ #11 : FIRST LOVE { LUHAN X SEOHYUN FT. HUNSIC } : 100 %

  








“ ถ้าชอบใครก็บอกเขาไปตรงๆ ถึงแม้ว่าถ้าเขารู้แล้วจะเกลียดเรา เราก็ควรบอกเข้าใจไหม ”

 

เสียงบทสนทานากันในห้องเรียนดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายและยังไม่มีท่าทีที่จะลดเบาลงหรือเงียบหายไปแค่นั้นยังไม่พอยังไม่มีใครคนไหนที่จะสนใจคนหน้าห้องที่มายืนรอจะบอกอะไรบางอย่าง จนทำให้เธอเกิดอาการทนไม่ไหวจึงตัดสนใจยอกหนังสือกองโตมาโยนลงบนโต๊ะตัวใหญ่หน้าห้อง และก็ได้ผมดีสะด้วยสิ ตอนนี้ในห้องเงียบและหันมาให้ความสนใจเธอเป็นตาเดียวกัน

ปัง

" ฟังพี่หน่อยนะ พี่จะมาประชาสัมพันธ์เรื่องห้องสมุดนะ ตอนนี้ห้องสมุดของโรงเรียนเรานั้นต้องการสมาชิกเพิ่ม ใครสนใจไปสมัครกันได้นะ ส่วนคุณสมบัติพี่จะติดไว้ให้หน้าห้อง ตรงนี้ " พูดพร้อมกับติดใบประกาศสีขาวที่กระดานทันที

" โอเค ตามนี้ ขอบคุณน้องๆที่ให้ความร่วมมือนะคะ " สิ้นเสียงของคนหน้าห้องนั้นภายในห้องก็กลับมาสู่สภาพเดิมอีกครั้ง กลับมาเสียงแถมยังดังขึ้นกว่าเดิมอีกด้วยซ้ำ ก่อนที่เสียงจะดังขึ้นอีกครั้ง

' คุยอะไรกันนักหนาเนี๊ยะ ' หญิงสาวคิดในใจก่อนที่จะรีบเก็บข้าวของของตัวเองแล้วรีบออกไปจากห้องเพราะถ้าเธฮยังขืนอยู่นานหละก็เข้าเรียนสายกันพอดี แต่ด้วยความที่รีบร้อนร้อนระหว่างก็ดันไปชนเข้ากันใครบางคนทำให้ข้าวของทที่ขนมากระจายเต็มพื้นไปหมด 

ตุ๊บ

" ขอโทษนะครับ " คนที่ถูกชนพูดออกมาก่อนที่จะช่วยคนตรงหน้าเก็บข้าวของมากมายที่กระจายอยู่ตามพื้น

" ขอโทษเหมือนกันนะคะ "

" อ่า นี่ครับ " ชายหนุ่มตรงหน้าพูดออกมาก่อนที่จะส่งของกลับไปสู่เจ้าของ

" ขอบคุณนะคะ ^^ " คนตรงหน้ารับของกลับมา ก่อนจะส่งยิ้มกลับมาพร้อมกับคำขอบคุณ

" -////- "

" สายแล้ว ขอบคุณที่ช่วยนะ " หญิงสาวบอกกลับมาก่อนที่จุรีบวิ่งกลับไปยังห้องตัวเองโดยไม่ได้มองรอบข้างให้ดีว่าลืมหยิบอะไรอีกอย่างไป

" เดี๋ยวครับพี่เดี๋ยว " ชายหนุ่มที่เห็นว่าเธอลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ก็พยายามที่จะเรียกตามแต่ดูเหมือนว่าจะวิ่งไปไกลจนกว่าที่จะเรียกทัน แล้วถ้าให้เขาตามไปหละก็เข้าเรียนสายแน่

" เอ้าไอ้ลู่ ไปเอากระเป๋าใครเขามาวะ " เสียงเซฮุนเพื่อนสนิทร่วมห้องของตนพูดขึ้นพร้อมกับชี้มาที่กระเป๋ษใบสวยในมือของลู่หาน

" ไม่รู้จักว่ะไอ้ฮุน "

" ลายคุ้นว่ะดูดิ " เซฮุนพูดขึ้นก่อนที่คว้ากระเป๋าสตางค์ใบสวยนั้นไปเปิดดูอย่างถือวิสาสะก่อนที่จะร้องออกมาด้วยความตกใจ

" เฮ้ย "

" ตกใจไรว่ะ " ลู่หานที่เห็นเพื่อนร้องตกใจออกมาก็ถามกลับไปด้วยความสงสัย

" นี่มันของพี่สาวกู ตายห่าแล้ว "

 

แน่นอนว่าหลังจากที่เจ้าตัวกลับมาถึงห้องก็ถึงเวลาเข้าเรียนพอดีเป๊ะ ก่อนที่จะเริ่มต้นเรียนตรงตามเวลา เมื่อถึงเวลาหมดคาบเรียนช่วงเช้าถึงเวลาพักเจ้าตัวก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าของของเธอนั้นหายไป และไม่ว่าจะพยายามหาขนาดไหนก็ไม่มีท่าทีที่จะเจอ จนสุดท้ายต้องตัดสินใจของอะไรบางอย่างจากเพื่อนสนิท

" สิก้าๆ " 

" อะไรหรอซอ " เจสสิก้าที่กำลังเก็บของเตรียมไปพักพร้อมกับเพื่อนสาวหันมาถามด้วยความสงสัย

" คือวันนี้ขอยืมเงินก่อนได้ไหม กระเป๋าสตางค์มันหายไปไหนก็ไม่รู้อะ นะ นะ สิก้านะ " ซอฮยอนร้องอ้อนเพื่อนสาวอย่างเจสสิก้าเหมือนกับเด็กที่คิดว่าขออะไรแบบนี้ไปแล้วมันจะไม่ได้อย่างไงยังงั้น

" ไม่เห็นต้องทำหน้าอย่างงั้นเลย เพื่อนทั้งคนฉันเลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว ^^ " เจสสิก้าตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวนั้นอารมณ์ดีเข้าขั้น แต่อยู่ดีดีก็ต้องหัวเสียขึ้นมาเพราะเสียงใครบางคนดังขึ้น

" เลี้ยงผมด้วยอีกคนได้ไหมครับพี่สิก้า " เซฮุนพูดขึ้นพร้อมกับเดินมาตรงหน้าเจสสิก้าก่อนจะโชว์ยิ้มหวานให้ดู

" ไม่ " เจสสิก้าตอบกลับไป ก่อนจะต้องจ้องเขม่งไปยังคนที่เดินตามเซฮุนมาด้วยสายตาที่สงสัย

" พี่สิก้ามองอะไร " เซฮุนถามออกมาด้วยความสงสัยก่อนจะหันตามไปดู แต่ก็ไม่มีใครมีเพียงแค่ลู่หานที่เดินตามมาก็เท่านั้นเอง

" อย่างยุ่งหลบไป " เจสสิก้าพูดขึ้นพร้อมกับผลักศีรษะของเซฮุนออกไปเพราะมันทำให้เธอมองไม่ชัดเท่าที่ควร

" เฮ้ย คิดถึง ไม่ได้เจอกันตั้งนานแหนะ " เจสสิก้าบอกออกมาก่อนที่สาวเท้าเข้ามาใกล้ลู่หานมากกว่าเดิม ซึ่งประโยคที่เธอพูดขึ้นมานั้นสร้างความแปลกใจให้ทั้งซอฮยอนและเซฮุนที่ได้ยินอยู่

" ครับ คิดถึงพี่เหมือนกัน "

" เพิ่งรู้นะเนี๊ยะว่าเราเรียนที่นี่ "

" เพิ่งย้ายมาครับพี่สิก้า "

" รู้จักกันหรอสิก้า " ซอที่เห็นทั้งสองคนคุยกันสนิทสนมก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

" อืม เป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ "

" อ่อ แล้วไปผมนึกว่าแฟนพี่สะอีก "

" ไม่ได้ต้องการความเห็น ว่าแต่มาทำไม " เจสสิก้าว่าคนตรงหน้าก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นคำถามถามขึ้นด้วยความสงสัย

" ผมก็มาหาพี่สาวสุดสวยของผมบ้างไม่ได้หรอ เน๊อะพี่ซอ "

" ได้ๆว่าแต่มีอะไร "

" นี่ " เซฮุนพูดพร้อมกับส่งกระเปาสตางค์ใบสวยคืนให้ผู้เป็นพี่สาวทันที

" เจอที่ไหนนะ "

" หน้าห้องผม "

" เพิ่งเห็นว่ามีประโยชน์ก็วันนี้แหละน้องชายตัวแสบ " ซอฮยอนพูดพร้อมกับตีไปที่บ่าของน้องชายตัวเองเบาๆทันที

" ที่จริงคนโน้นต่างหากที่เจอ " เซฮุนพูดพร้อมกับชี้ไปที่ลู่หานที่ยืนใกล้กัน เพราะดูจากท่าทางของพี่สาวของตัวเองนั้นจะเข้าว่าตนเป็ฯคนเจอไม่ใช่เพื่อนของตน

' คนที่ชนเมื่อเช้านี้นิ ' ซอฮยอนคิดในใจทันทีที่เห็นหน้าของคนที่ช่วยเก็บกระเป๋าสตางค์อย่างชัดเจน

" ขอบคุณนะ ว่าแต่ชื่ออะไรหรอ "

" ลู่หานครับ แล้ว ?? "

" ซอฮยอนจ้า ^^ "

" ลู่ถ้าไม่ได้ไปทานที่ไหนก็ไปด้วยกันก็ได้นะ ไปซอหาไรกินกัน " เจสสิก้าที่เห็นทั้งสองคนยังคงส่งยิ้มกันไปมาพูดขัดขึ้นมา ก่อนจะลากเพื่อนสนิทให้ตามไปด้วยกัน

" ไอ้ลู่ " เซฮุนที่ตอนแรกเดินตามสองสาวไปแล้วกลับต้องหันมาเรียกเพื่อนสนิทของลู่หานเมื่อไม่เห็นว่าเดินตามกันมาแต่ถึงอย่างนั้นคนถูกเรียกก็ยังคงเฉย

"..."

" ไอ้ลู่ "

"..."

" ไอ้เชี่ยลู่ "

" อะไรของมึงว่ะ " กว่าที่ลู่หานจะตอบกลับเพื่อนที่เรียกนั้นก็เล่นสะคนเรียกเสียงแหบเสียงแห้งเลยทีเดียว

" ตาเคลิ้มเลยนะมึง ไหนบอกลูกพี่ลูกน้องว่ะ "

" แล้วใครว่ากูมองพี่สิก้าหละ กูมอง..... " ลู่หานเว้นช่วงยาวพร้อมกับมองตามสองสาวที่ยังเดินไปไม่ไกลมากนัก

" เฮ้ย อย่าแม้แต่คิดนะเว้ย นี่พี่สาวกู กูหวง " 

" แล้วทีมึงหละ อย่ารู้ว่ากูไม่รู้นะเว้ยว่าคิดอะไร " 

" เหอะรู้ทันกูว่ะ งั้นเอาเป็นว่าช่วยกัน ให้ต่างฝ่ายต่างสมหวัง "

" ตามนั้นเว้ย " ลู่หานตอบกลับมาก่อนที่จะกอดคอเพื่อนสนิทแล้วตามสองสาวที่ล่วงหน้าไป ก่อนจะเข้าคิวซื้ออาหารแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ แน่นอนว่าทั้งสองหนุ่มไม่มีทางให้สองสาวนั่งกันเองอยู่แล้ว มันต้อง . . . 

" ทำไมต้องนั่งแบบนี้ด้วย - - " เจสสิก้าบ่นออกมาพร้อมกับทำหน้าเซ็งเพราะเธอต้องนั่งข้างน้องชายของเพื่อนสนิทอย่างซอฮยอน ส่วนเพื่อนสนิทเธอนั้นก็ไปนั่งกับลูกพี่ลูกน้องของเธอตามระเบียบ

" ดีออกนะพี่สิก้า จะได้รู้จักกันมากขึ้นไง " เซฮุนที่นั่งเข้าเธอหันมาตอบก่อนที่จะยิ้มทะเล้นๆมาให้

" เหอะๆ ดีออก - - "

" น่าสิก้า นั่งแบบนี้ก็ไม่เสียหายอะไรนิจะได้รู้จักกันมากขึ้นไง ใช่ไหมลู่หาน "

" เอ่อครับ ^^ " ลู่หานที่มัวแต่นั่งเหม่อมองคนข้างๆตอบกลับมาก่อนจะยิ้มแห้งให้ ถามว่าเขารู้ไหมว่าเมื่อกี้พูดว่าอะไร หึ ไม่ได้ฟังเลยก็ว่าได้

" เห็นไหมหละบอกแล้วว่าดีออก "

" รู้แล้วน่า "

" ว่าแต่พี่ซอเมื่อเช้าไปที่ห้องผม มีอะไรหรือเปล่า "

" เปล่าไม่ได้มีอะไร ก็แค่จะไปประชาสัมพันธ์เรื่องสมาชิกชมรมห้องสมุดนะ สนใจไหม " 

" อย่าชวนเลยซอชวนไปมีแต่ทำห้องสมุดเละ ชวนลู่ดีกว่ากันเยอะเลย ซอว่าไง "

" แต่ซอว่าถ้าได้ทั้ง 2 คนจะดีมากกว่านะสิก้า ว่าแต่เขาสนใจหรือเปล่าเหอะ "

" สนใจครับ " ทั้งสองคนพูดบอกออกมาพร้อมกันซึ่งเสียงมันดังมากจนคนแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียวกัน

" เสียงดังไปไหมนาย ลู่ด้วยดังไปนะ - - " หลังจากที่เจสสิก้าดูคนข้างกายเสร็จก็หันไปดูลูกพี่ลูกน้องที่นังอยู่ฝั่งตรงข้ามทันที

" อ่าครับ ขอโทษด้วยครับ "

" สิก้าก็อย่าไปดุลู่หานอย่างนั้นสิดูสิหงอยเลย "

" อะไรกันอะซอรู้จักกันแค่แปบเดียวเข้าข้างกันแล้วหรอ เอองอนแล้ว " และแน่นอนว่าเรื่องมันไม่จบแค่นี้ ยังมีเรื่องคุยตามมาอีกมากมายก่ายกอง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงออดบ่งบอกว่าเวลาพักนั้นหมดแล้วดังขึ้นสะก่อน

" ไปขึ้นเรียนได้แล้ว " ซอฮยอนพูดพร้อมกับเก็บของเตรียมจะเข้าห้องเรียน

" เย็นนี้พี่เข้าห้องสมุดไหม " เซฮุนพูดถามขึ้นมาก่อนจะมองที่ไปที่ทั้งสองคน

" ไม่บอก "

" ใครถามพี่ พี่สิก้า ผมถามไปพี่สาวผมต่างหาก "

" เออ " เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนจะงอนเดินหนีไปอย่างผิดคลาด เพราะปกติสาวเจ้าจะว่าเขาแรงๆกลับบ้างหรือไม่ก็ฟาดสักทีสองทีแล้วก็หายงอน คราวนี้ . . . เป็นอะไรหละเนี๊ยะ 

เพลี๊ยะ

" พี่ซอตีผมทำไมผมเจ็บนะ " เซฮุนร้องออกมาทันทีที่พี่สาวคนดีของเขาฟาดฝามือน้อยใส่

" ชอบเขายังจะไปแกล้งเขาอีก ถ้าพี่เป็นสิก้านะ พี่จะเกลียดฮุนไปตลอดชาติเลยหละ จำไว้นะ ถ้าชอบใครบอกเขาไปตรงๆ ถึงแม้ว่าถ้าเขารู้แล้วจะเกลียดเรา เราก็ควรบอกเข้าใจไหม ลู่หานด้วยนะจำไว้ให้ดีหละ พี่ไปแล้ว พวกเราก็รีบไปด้วนหละเดี๋ยวเข้าสายไม่รู้ด้วยนะ " พูดจบก่อนจะเดินจากไป

' ถ้าชอบใคร . . . ให้บอกเขาไปตรงๆ งั้นหรอ ???? ' ลู่หานคิดในใจก่อนที่จะพากันกลับห้องไป

 

ณ ห้องสมุด

กึก

" สิก้ามาแล้วหรอ ช่วยหยิบหนังสือตรงเคาว์เตอร์นั้นให้หน่อยสิ จะเอามาซ่อมนะ " ซอฮยอนที่นั่งซ่อมหนังสืออยู่แถวนั้นพูดบอกออกมาทันทีที่ได้ยินฝีเท้าเดินมา ก่อนที่คนฟังจะทำตามอย่างว่าง่าย

" แต๊งกิ๊วนะสิก้า ว่าแต่ . . . นึกยังไงตัดเล็บได้หละเห็นตอนนั้นบอกอยากไว้นิ แต่ก็ดีแล้วหละช่วยรักษาสุขอนามัย " ซอพูดพลางจับมือพลิกดูไปมา ก่อนที่จะมีเสียงบางอย่างดังขึ้นจากด้านหลังเธอ

" บ่นอะไรของแกยัยซอ บ่นเป็นยายแก่เชียว " เจสสิก้าที่เดินมาจากด้านในของห้องสมุดพูดขึ้น สร้างความสงสัยให้ซอฮยอนเป็นอย่างมาก

" เอ๋สิก้า "

" อะไร " 

" แกอยู่ที่ แล้วที่ฉันจับอยู่นี่ " ซอฮยอนพูดขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่หันมองไล่ตั้งแต่ฝ่ามือขึ้นไปถึงใบหน้าเจ้าของมือที่เธินั้นจับอยู่

" ลู่หาน ! ! ! " ซอฮยอนที่พอรู้ว่ามือนี้คือมือใครก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเมื่อนี้คือลู่หาน

" เอ่อ ขอโทษครับพี่ซอ ที่เข้ามาโดยไม่ได้บอก "

" โทษทีเหมือกันนะ "

" อะแฮ่มๆ มืออะมือ " เจสสิก้าที่ยืนมองทั้งคู่เขินไปมาโดยที่มือทั้งสองยังคงจับกันแน่นเอ่ยออกมาก่อนที่จะชี้ไปที่มือที่ทั้งสองจับกันอยู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยมือออกจากกันในเวลาต่อมา

' พี่สิก้านะพี่สิก้าจะพูดทำไมเนี๊ยะ กำลังเพลินเลย - -  ' ลู่หานคิดในใจ แต่ก็นะได้แค่คิดในใจก็เท่านั้นแหละ ^^

" ว่าแต่มาทำอะไรหละเรา " เจสสิก้าพูดขึ้นหลังจากที่เงียบเพราะไม่มีใครพูดอะไร แต่กลับต้องอารมณ์เสียกับคำตอบที่ได้มากจากปาก . . . คนที่ไม่ได้ถาม

" จะมาเข้าเป็นสมาชิกห้องสมุดครับ "

" ฉันถามลู่ไม่ได้ถามนาย เพราะฉะนั้น Shut Up ! ! ! ! " เจสสิก้าพูดกระแทกใส่หน้าเซฮุนก่อนที่จะขนกองหนังสือกองโตเข้าไปจัดด้านในทันที

" พี่ซอ พี่ิสิก้าเขาเป็นอะไร ??? " เซฮุนที่งงๆกับการกระทำของเจสสิก้าหันไปถามพี่สาวของตนเองด้วยความสงสัยทันที

" ท่าทางคงยังโกรธเรื่องเมื่อตอนกลางวันอยู่นะ ตามไปง้อไป "

" ทำไมผมต้องง้อไม่เห็นจะเกี่ยวสะหน่อย ว่าแต่พี่ซอมีอะไรให้ช่วยไหม "

" ก็ขนหนังสือพวกนี้ไปจัดตามหมวดก็หละกันนะ ถ้าไม่เข้าใจก็ถามหละ " ซอฮยอนพูดพร้อมกับชี้ไปที่กองหนังสือแถวๆนั้น ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาซ่อมหนังสือกองเป็นภูเขาที่พังต่อไป

" รับทราบครับ ^^ " เซฮุนตอบกลับพร้อมกับ่ส่งยิ้มแป้นแล้นมาให้ ก่อนที่จะยกหนังสือกองโตไป แต่ก็มิวายที่จะกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับเพื่อนสนิท

" กูเปิดโอกาสให้มึงแล้วนะ มึงก็รีบๆทำคะแนนเข้าหละ ส่วนพี่สิก้าเดี๋ยวกูกันเอง "  พูดจบก่อนที่จะเดินจากไป

" พี่ซอมีอะไรให้ผมช่วยไหม "

" เอ๋ ซ่อมหนังสือไหมหละ ทำเป็นไหมเรา " ซอฮยอนพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามอง ซึ่งแน่นอนว่าคนตรงหน้าเธอนั้น . . . ทำไม่เป็น - -

" งั้น . . . นั่งนี่หละกันเดี๋ยวสอนให้ " ซอฮอยนพูดพร้อมกับใช้มือตบไปที่นั่งข้างเธอ ก่อนที่คนฟังจะทำตามอย่างว่าง่าย

" งั่นเริ่มเลยนะ นี่ทำแบบนี้ " ซอฮยอนพูดก่อนที่จะส่งอุปกรณ์มาให้ชายหนุ่มแล้วเริ่มลงมือทำให้เขาดูอย่างละเอียดตั้งแต่แรกจนเสร็จก่อนที่จะเงยหน้ามาถาม

" เข้าใจไหม " หญิงสาวเอ่ยถามคนข้างกายขึ้นมา ถามว่าลู่หานได้ฟังบ้างไหม ตอบเลยว่าไม่ ไม่ได้ฟังเลยสักนิด เพราะมัวแต่มองคนข้างกาย แต่ถ้าให้ตอบว่าไม่มันก็ยังไงอยู่ . . . จริงไหมหละ

" อ่าครับๆ "

" งั้นก็ลองทำดู " ซอฮยอนพูดขึ้นพร้อมกับส่งเข็มในมือให้ไป ก่อนจะพูดต่อขึ้นอีก

" ระวังตำมือหละ " เหมือนคำพูดของเธอศักดิ์สิทธิสิ้นประโยคคนข้างกายเธอก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

โอ๊ยยยยยยยย

" นั่นไง บอกแล้วว่าให้ระวัง " ซอฮยอนพูดออกมาก่อนจะคว้ามือของลู่หานมาดูทันที 

" ขอโทษครับ " 

" ขอโทษทำไม พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษ ไม่น่าให้เรามาทำเลย " 

" แต่ผมเต็มใจนะ " 

" เอาเถอะๆอยู่นี่ก่อนหละเดี๋ยวไปเอายามาทำแผลให้ " ซอฮยอนพูดก่อนจะลุกไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลแล้วกลับมาอย่างไว 

" ไม่ต้องก็ได้ครับพี่ซอ แผลแค่นี้เอง " 

" ได้ยังไงกัน ถ้าเข็มมันไม่สะอาด เดี๋ยวจะเป็นบาดทะยักเอานะลู่หาน " 

" อ่าครับ " ไม่ว่าลู่หานจะปฏิเสธยังไงซฮฮยอนก็ไม่ยอมจนสุดท้ายต้องยอมให้ทำแผล ถ้าถามว่าแผลแค่นี้เจ็บไหมบอกเลยว่าจิ๊บๆสำหรับลูกผู้ชาย 

" เสร็จแล้ว " 

" ขอบคุณครับพี่ซอ " 

" จ้า ^^ " ซอฮยอนตอบกลับมาด้วยยิ้มที่สดใส และไม่ว่าใครมองก็ต้องหลงทั้งนั้นไม่เว้นแต่ลู่หานและเมื่อมีคนมองมีหรอที่คนถูกมองจะไม่เขิน แต่เขินได้ไม่นานก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีคนแทรกขึ้นมา 

" ซอ ซอ " เสียงของใครบางคนร้องเรียกซอฮยอน ก่อนที่จะเผยให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งมาด้วยการอาการเหนื่อยหอบ 

" อ้าวแอล หวัดดี วันนี้มาทำอะไรหรอ " ซอฮยอนถามคนตรงหน้าด้วยความสงสัยเพราะปกติไม่เห็นเข้ามา 

" มีอะไรให้ช่วยนะ คือว่า . . .  " แอลตอบกลับมาไม่หมดประโยคก่อนที่จะชายตามองคนที่อยู่ข้างๆหญิงสาวตรงหน้า 

" อ่อ ลู่คือ ไปช่วยสิก้ากับฮุนก่อนนะ " 

" อ่าครับ ไปครับ " ลู่หานตอบกลับพร้อมกับเกาศีรษะตัวเองอย่างงงก่อนจะเดินจากไปอย่างว่าง่าย 

 

" ไอ้เด็กบ้าไปเลยนะ " เจสสิก้าที่ตอนนี้ยืนอยู่บนบันไดร้องออกมาทันทีที่รู้สึกได้ว่าบันไดมันมีการสั่นสะเทือนจากคนด้านล่างที่จงใจแกล้งเธอ 

" ผมช่วยพี่อยู่นะ " เซฮุนตอบกลับมาโดยที่ปากก็พูดไปแบบนั้นแต่การกระทำกลับตรงกันข้ามมือทั้งสองจับที่บันไดและยังคงเขย่าอย่างต่อเนื่อง 

" ไอ้บ้าหยุดเดี๋ยวเขย่านี้เลยนะ " 

" ผมไม่ได้เขย่าสะหน่อย ผมแค่จับให้ฐานมันแน่น " 

" อยากจะเขย่าก็ตามใจ ฉันจะลง " เจสสิก้าที่พูดขึ้นพร้อมกับลงมาจากบันไดทีละขั้นด้วยความระมัดระวัง แต่ก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะความสั่นที่เกิดจากการเขย่าของคนข้างล่างเธอนั้นทำเธอหล่นจากบันได แต่เป็นโชคดีของเธอที่คนแกล้งนั้นรับเธอไว้ในอ้อมกอดได้ทัน 

" เฮ้ย ปล่อยฉันนะ " เจสสิก้าที่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองถูกอยู่ในท่าไหนก็ร้องโวยวายออกมาทันที 

" ไม่ " 

" ปล่อยยยยยยย " หญิงสาวยังคงดิ้นต่อไปและไม่มีท่าทีที่จะหยุด 

" ไม่ปล่อย พี่โกรธอะไรผมหรอตั้งแต่ตอนเที่ยงแหละ " #แกไม่รู้จริงหรออิเน่ - - 

" ไม่บอก บอกให้ปล่อยไง " 

" ไม่ พี่ตอบผมมาก่อน " 

" ไม่ " ทั้งคู้ยังคงเถียงกันไปมาอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีท่าทีที่จะหยุดหรือจบลงก่อนที่เสียงใครบางคนดังขึ้น 

" ทำอะไรกันนะ " 

" ลู่ / ไอ้ลู่ " ทั้งสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกันก่อนที่จะผละออกจากกันอย่างอัตโนมัติ และแน่นอนทันทีที่เจสสิก้าเป็นอิสระเธอก็เดินหนีไปโดยไม่หันมามองเลยสักนิด และไม่ว่าเซฮุนจะพยามยามเรียกขนาดไหนก็ไม่หันหรือเดินกลับมา ซึ่งเหตุการณ์นี้มันทำให้คนมาใหม่อย่างลู่หานงงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?? 

" ไอ้เชี่ย เดินมานี่มาหาพ่อมึ.งหรอครับ " 

" อ้าวกูจะรู้ไหมว่ามึงกำลังเข้าได้เข้าเข็ม - - " 

" แล้วมึงมาทำไม " 

" ก็เขาไล่มา " 

" ไล่มา ?? " เซฮุนทวนคำตอบของเพื่อนสนิทอีกครั้งด้วยความสงสัย เพราะปกติพี่สาวเขาเองไม่ค่อยที่จะไล่ใครสักเท่าไหร่  

" เออดิ พอคนที่ชื่อแอลมาหาก็ . . . ไล่มาเลย เขาเป็นอะไรกันหรอว่ะ " ลู่หานถามเพื่อนสนิทด้วยความสงสัยว่าทั้งคู่นั้นเป็นอะไรกันแน่ แล้วถ้าเป็นแฟนหละ ก็เท่ากับ . . . กินแห้วตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยใช่ไหม ? 

" ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่เห็นคนนี้มาหาพี่ซอบ่อยเหมือนกัน ท่าทางจะชอบมั้ง - - " เซฮุนตอบกลับมาแต่คำตอบนั้นก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าสถานะที่แท้จริงของทั้งคู่คืออะไร เพราะตัวเองนั้นก็ไม่ค่อยที่จะรู้เรื่องพี่สาวตัวเองลึกขนาดนั้น 

" ไม่ได้นะเว้ย มึงต้องช่วยกู แล้วกูก็จะช่วยมึง " 

" เหอะ ดูจากลักษณะเมื่อกี้เหมือนมึงไม่อยากช่วยกูเลย มาโคตรได้จังหวะ - - " 

" เออโทษที ไม่รู้นิหว่า แต่มึงต้องช่วยกู " 

" เออๆ กูก็ไม่ค่อยชอบไอ้คนชื่อแอลสักเท่าไหร่หรอก " 

" ดีมาก ^^ " 

 

" นะซอนะ ช่วยเราหน่อยนะ " แอลพูดพร้อมกับทำท่าอ้อนวอนขอร้องให้ช่วยในสิ่งที่ตนต้องการ แต่ดูคนตรงหน้าเขานั้นกำลังลังเลว่าจะช่วยดีหรือไม่ 

" ไม่เอาอะ สิก้าไง " ซอฮยอนพูดโยนไปหาสิก้าที่นั่งอยู่ไม่ห่างกันมากเพราะดูจากท่าทางเธอนั้นจะช่วยอะไรเขาไม่ได้

" เฮ้ย ไหงมาโยนให้กันแบบนี้หละ แกหละซอ " เจสสิก้าที่ถูกโยนมานั้นพูดขึ้นด้วยสีหน้าตกใจก่อนที่จะโยนกลับไปให้ซอฮยอน

" ไม่เอา " 

" นะซอ " 

" ไม่เอาอะแอล " ซอฮยอนตอบกลับพร้อมกับทำหน้าเหมือนกับคนใกล้จะตาย 

" ซอ ช่วยแอลมันหน่อยเหอะ " เจสสิก้าก็พยามยามที่จะกล่อมให้เพื่อนสาวช่วยคนตรงหน้าไป

" สิก้า แกก็พูดได้นิ งั้นแกก็ช่วยเองสิ " .ซอฮยอนตอบกลับเจสสิก้าเพื่อนสาวแต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนเธอก็ยังคงหาเรื่องมาปฏิเสธจนได้ 

" ไม่เอาอะ คนเห็นเขาคงเชื่ออะ - - " 

" เห็นไหม ซอนะดีสุดแล้ว นะซอนะ "

" เอ่อ " 

" น่าซอช่วยแอลไปเหอะ งั้นเอาเป็นว่าถ้าแกช่วยนะ ฉันจะยอมทำตามคำสั่งแกเลยนะ นะ " เจสสิก้าที่เห็นเพื่ออ้ำอึ้งๆไม่ยอมช่วยจนต้องงัดแผนสุดท้ายที่ปกติจะใช้ได้ผลขึ้นมาช่วย

" ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้สิก้า โอเค ช่วยก็ . . . ช่วย T^T " ซอฮยอนตอบกลับมาเสียงอ่อนๆเบาๆพร้อมกับท่าทางที่ไม่ค่อยดีนักเพราะไม่มั่นใจว่าจะช่วยได้หรือเปล่า

" เยี่ยม งั้นเดี๋ยวก่อนกลับสิก้ากับซอโทรมาบอกด้วยนะ จะได้รอกลับด้วย "

" อืม "

" บายสิก้า บายซอ " แอลพูดจบก็รีบกลับลงไปจากห้องสมุด และหลังคนมาขอความช่วยเหลือจากไป สองสาวก็เริ่มเปิดประเด็นคุยโต้เถียงกันทันที

" สิก้าฉันตายแน่เลย เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนี้เลยนะ T^T " ซอฮยอนพูดขึ้นก่อนที่จะทำหน้าเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

" ก็นี่ไงจะได้เคย "

" แกอ่ะ T^T " ซอฮยอนพูดพร้อมกับท่าจะร้องไห้เพราะไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ที่จะช่วย ก่อนที่จะมีเสียงบางอย่างพูดขึ้นทำให้เธอและเพื่อนสาวต้องกลับมาทำสีหน้าและท่าทางให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้

" มีเรื่องอะไรกันหรอพี่ซอ อะไรท้องพ่อท้องแม่ ?? " เซฮุนที่เดินมาจากด้านในของห้องสมุดถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะได้ยินอะไรบอกอย่างแต่ก็ไม่ชัดเจนสักเท่าไหร่ว่าพูดเรื่องอะไรกัน

" เปล่าหรอกใช่ไหมสิก้า " ซอฮยอนพูดพร้อมกับหันถามสิก้าเพื่อให้เรื่องไม่น่าสงสัยมากนัก แต่กลับกลายเป็นว่า . . .

" ซอ เธอพูดกับใครอะ ไม่เห็นมีใครเลย " เจสสิก้าพูดพร้อมกับแกล้งมองไปรอบๆแบบไม่เห็นใคร

" งอนอะไรผมอีกหละพี่สิก้า "

" โอ๊ย ทำไมเสียงหมาเห่าหมาหอนแถวนี้มันดังจริง " เจสสิก้าพูดขึ้นก่อนที่ยกมือขึ้นอุดหูตัวเองแล้วไปนั่งที่คอมพิวเตอร์แล้วนั่งคีย์เลขหนังสือต่อโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

" ผมไม่ใช่หมาสะหน่อย " เซฮุนพูดขึ้นก่อนที่เดินตามเจสสิก้าไป

" โอ๊ย ตอนนี้ฉันได้ยินเสียงสัมภเวสีด้วยหละซอ ตายแล้ว ไว้จะกรวดน้ำไปให้นะ อย่ามายุ่งกันเลย " 

" ฮุนมานี่เลยอย่าไปก่วนเพื่อนพี่นะ " ซอฮยอนที่เห็นว่าน้องชายของเธอนั้นกำลังจะไปแกล้งเพื่อนสนิทก็รีบห้ามไว้ทันที

" พี่ก็ดูเพื่อนพี่ก่อนสิ - - "

" พอเลย แล้วนี่จัดหนังสือเสร็จกันแล้วหรอ "

" เสร็จแล้ว พี่จะกลับยัง "

" เอ่อ สิก้ากลับเลยไหม " 

" เสียดายถ้ารู้ว่าจะกลับเร็วอย่างงี้ให้แอลรอก่อนก็น่าจะดี " เจสสิก้าพูดขึ้นด้วยความเสียดาย แต่ก็จริงนะถ้าเขารอพวกเธอเขาก็ไม่ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงให้เหนื่อยเปล่า

" ก็นะ โทรตามเลยสิ "

" ฉันหรอ " เจสสิก้าชี้เข้าตัวเองด้วยความสงสัย

" อืม " 

" โทรก็ได้ แต่แกคุยนะซอ " เจสสิก้ากดเลขหมายโทรออกอย่างว่องไวก่อนที่จะส่งโทรศัพท์สุดรักให้เพื่อนสาวไป

" ไวไปไหม "

" ฮัลโหล "

( อ้าวซอจะกลับแล้วหรอ )

" อืม "

( โอเค ให้ขึ้นไปหาที่ห้องสมุดไหม )

" ไม่ต้องหรอกรอข้างล่างอะแหละ เดี๋ยวลงไปหาเอง "

( โอเคครับ )

" อะสิก้า " หญิงสาวคุยเสร็จก่อนที่จะวางสายแล้วส่งโทรศัพท์เครื่องสวยส่งกลับคืนเจ้าของไป

" ว่าไงๆ " เจสสิก้าที่รับโทรกลับมาถามกลับด้วยความสงสัยและตื่นเต้นยังกะลุ้นหวยงั้นแหละ

" แอลบอกว่าเดี๋ยวจะรอข้างล่างนะ "

" อ่อ งั้นลงไปเลยหละกัน " เจสสิก้าพูดขึ้นพร้อมกับเก็บข้างของสัมภาระตัวเองก่อนที่จะลากเพื่อนสาวอย่างซอฮยอนลงไปข้างล่างพร้อมกัน ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นสร้างความสงสัยให้แก่ลู่หานแล้วเซฮุนเป็นอย่างมากว่าทั้งสองสาวกำลังทำคิดอะไรกันอยู่ ?

" พี่สิก้าเขาคิดอะไรอยู่ว่ะ ?? " 

" เออน่าไอ้ฮุน ไปเหอะ " ลู่หานพูดขึ้นก่อนที่จะลากเพื่อนสนิทให้ตามสองสาวที่ลงไปก่อนล่วงหน้าแล้วทันที

 

" ไงสิก้า ซอ " แอลที่ยืนรออยู่ทักขึ้นทันทีที่ทั้งสี่คนลงมาถึงข้างล่าง ส่วนอีกสองหนุ่มนั้นก็มองตามด้วยความสงสัยว่า . . . มาทำไม ?

" แอล แล้ว . . . " ทันทีที่ลงมาถึงเจสสิก้าถามหาใครอีกคน ซึ่งสิ้นสุดประโยคนั้นสร้างความสงสัยให้เซฮุนมากขึ้นว่าถามหาใคร ?

" อ๋อ โน่นนะ " ชายหนุ่มที่ถูกถามตอบกลับก่อนที่จะชี้ไปทางใครบางคนที่อยู่ห่างกันไม่มากทันที

" เริ่มได้ " เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนที่จะทำการผลักซอฮยอนใส่เพื่อนหนุ่มของแอล แค่นั้นยังไม่พอยังยัดให้ทั้งสองคนจับมือกันอีก

" เฮ้ย " ทันทีที่ทั้งสองคนโดนถูกผลักเข้าหากัน ชายหนุ่มทั้งสองที่อยู่ตรองนั้นร้องขึ้นมาอย่างตกใจ

" จียอน ทางนี้ๆ " เจสสิก้าร้องเรียกพร้อมกับโบกมือไปมาให้คนที่เธอต้องการมาหาให้หันมาสนใจและแน่นอนว่าทันทีที่ได้ยินร่างบางก็เดินตรงมาหาพวกเธอทันที

" ไง สิก้า แอล  . . . ซอ " จียอนตอบกลับมาโดยที่สายตาของเธอทั้งไม่ได้มองทั้งสามคนเลย แต่กลับมองมือที่ถูกจับอยู่อย่างแนบแน่น 

" ดีจ้า จียอน " เจสสิก้าที่เห็นทั้งซอฮยอนและแอลนิ่งไม่ตอบอะไรก็เลยตัดสินใจตอบกลับไปแทนทั้งสองคนแทนไป

" อืม ยังไม่กลับหรอ "

" กำลังจะกลับนะไปพร้อมกันดิจิยอน ใช่ไหมซอ แอล " เจสสิก้าที่เห็นทั้งสองยังคงนิ่งก็ใช่ไหล่ตัวแขนกระแซะไปเบาๆเพราะถ้าขืนทั้งสองคนไม่พูดอะไรเลยมันก็น่าสงสัยเกินไปว่าไหม

" อืม "

" จะดีหรอ "

" ดีสิ "

" ได้ๆ ว่าแต่ 2 คนนี้ เป็นแฟนกันหรอ " จียอนที่ทนเก็บความสงสัยไว้ในใจไม่ไหวจึงตัดสินใจถามออกไปเผื่อว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่เธอนั้นคิด แต่ถึงอย่างคนข้างหน้าเธอทั้งสองก็ยังคงอ้ำอึ้งไม่พูดออกไรออกมา

" จียอนก็ ถามอะไรแบบนี้เหล่า ดูยัยซอสิเขินไปหมดแล้วนะ " เจสสิก้ายังคงทำหน้าที่การพูดไปอย่างต่อเนื่อง ส่วนซอกับแอลก็ก็ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา

" อ่อ แฟนกันจริงๆด้วยสินะ ยินดีด้วยนะ " จียอนตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มแต่ถ้าหากมองเข้าไปในดวงตาสองคู่นั้นเต็มไปด้วยความเศร้าและตอนนี้ก็เริ่มที่จะมีน้ำตามาคลออยู่หน่อยๆแล้วเหมือนกัน

" อ่อใช่ฉัน เอ่อ ลืมของไว้ที่ตึกอะไปก่อนนะ " จียอนพูดขึ้นก่อนที่จะวิ่งหายเขา้ไปในตึกโดยก่อนจะไปเธอใช่มือสองข้างของเธอนั้นปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่รู้สาเหตุ และไม่ว่าใครจะพยายามเรียกขนาดไหนเธอก็ไม่หันมาแม้แต่น้อย

" เดี๋ยวสิจียอน จียอน "

" เป็นเรื่องแล้วไง "

" ตามไปเลยนะแอล " ซอฮยอนที่เห็นว่าเหตุการที่เกิดขึ้นผิดแผนทั้งหมดก็รีบไล่คนข้างกายให้ตามไป แต่ดูเหมือนกับคนข้างเธอนั้นยังงงกับเหตุการณ์อยู่

" ห๊า "

" ตามไปซิ " ซอฮยอนพูดย้ำอีกครั้งก่อนที่จะผลักให้แอลตามไป ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดสร้างความสงสัยให้แก่ชายหนุ่มทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังพวกเธอ แล้วด้วยความสงสัยจึงตัดสินใจถามไป

" บ้าปะพี่ซอ ให้แฟนตัวเองตามเพื่อนไป ไม่เข้าใจ "

" ใครว่าแฟนเล่า "

" ห๊า ไม่ใช่แฟน "

" อืม แอลก็แค่อยากที่จะรู้ว่าถ้าตัวเองมีแฟน แล้วจียอนจะแสดงอาการยังไงออกมา ก็เท่านั้นเอง " ซอฮยอนตอบกลับมาก่อนที่จะทำหน้าสำนึกผิดขึ้นมาหน่อยๆ

" ซอไม่ต้องเครียดหรอกน่า " ซอฮยอนไม่ตอบกลับเพื่อนสาวแต่อย่างไรแต่กลับพยักเป็นการตอบรับแทน

" ไม่ได้เป็นจริงๆหรอครับ " ลู่หานที่ยังไม่หายข้องใจถามขึ้นด้วยความสงสัยถ้าเกิดไม่ใช่เรื่องจริงหละ ?

" จริงจ้า " สิ้นเสียงของหญิงสาวตรงหน้าทำให้คนที่ต้องการคำตอบถึงกับเผยยิ้มออกมาอย่างออกนอกหน้า ใครว่าเขายิ้มคนเดียวหละหญิงสาวที่ตอบกลับมาก็เผลอยิ้มขึ้นมาด้วยความดีใจที่เขาสนใจบ้างอย่างไม่รู้ตัว

" แค่นี้แอลก็น่าจะรู้หละว่าจียอนคิดยังไง ยังไงก็กลับกันเหอะไป " เจสสิก้าพูดขึ้นเพื่อลดความกังวนใจให้แก่เพื่อนสนิทก่อนจะกอดเพื่อนรักแล้วเดินลากพากันออกไปทันที

" รู้งี้แล้วจะเอายังไงต่อว่ะไอ้ลู่ " เซฮุนที่เห็นเพื่อนสนิทยืนยิ้มอยู่คนเดียวพูดขึ้นถามถึงขั้นต่อไปว่าเพื่อนรักของเธอนั้นจะจัดการอย่างไร

" เดินหน้า. . . จีบเต็มกำลังเว้ย "

 

 @ เช้าวันต่อมา

เสียงซิบซิบดังขึ้นมาตลอดทางตั้งแต่ชั้นล่างขึ้นมายันชั้น 4 และยังไม่มีท่าทีที่จะหยุดแค่นั้นยังไม่พอยังมีสายตาที่มองมาทางหญิงสาวอย่างแปลกจนคนถูกมองสงสัยว่าตัวเธอไปทำอะไรมาถึงได้ถูกมองด้วยสายตาแบบนี้ 

" ซอๆ มีใครมาให้ของแกไว้ที่โต๊ะด้วยอะ เรื่องนี้นะดังตั้งแต่ชั้นล่างขึ้นมายันชั้นบนเลยหละแก >< " เจสสิก้าเพื่อนสนิทของเธอที่รออยู่หน้าห้องบอกตะโกนทันทีที่เห็นตัวเพื่อนสนิท ซึ่งวันนี้สร้างความสงสัยให้กับซอฮยอนเป็นอย่างมากเพราะปกติเพื่อนสนิทเธอคนนี้จะมาสายตลอด - -

" ให้อะไรหรอ "

" ไปดูเองดิซอ บอกก็ไม่เซอร์ไพรอะดิ - - "

" จ้า " ทันทีที่เธอเดินมาถึงที่นั่งของตัวเองก็ต้องตกใจที่ดอกกุหลาบสีแดงสด 3 ดอกกับกระดาษโน้ตสีสวยแผ่นน้อยๆ แปะไว้

- ฉัน รัก เธอ - 

" อะไรกันเนี๊ยะ สิก้ารู้ไหมใครมาวาง " ทันที่อ่านข้อความจบก็ถามเพื่อนสนิทที่มาก่อนแต่เหมือนว่าเพื่อนเธอนั้นก็ไม่รู้อะไรเหมือนกันกับเธอ

" ไม่รู้สิ "

" ใครกันนะ " สายตาขอเธอยังคงจ้องมองไปที่ดอกกุหลายสีแดงสดที่อยู่ในมือพร้อมกับใช้สมองของเธอนั้นคิดทบทวนหาความเป็นเหตุและผลว่าทำไมถึงมีของมาวางที่โต๊ะเธอ

วันนี้ก็เหมือนกันกับเมื่อวานที่เธอทั้งสองไปกินข้าวกับลู่หานและเซฮุน หลังจากทานเสร็จก็แยกย้ายกันไปห้องใครห้องมัน ซึ่งไม่ใช่แค่ตอนเช้าเท่านั้นที่มีเจ้าดอกกุหลาบสีแดงสดจะมาวางที่โต๊ะ หลังพักเที่ยงก็มีของมาวางที่โต๊ะของซอฮยอน . . . อีกแล้ว

" ซอๆมันมาอีกแล้วหละ " ทันทีที่มาถึงห้องเรียนก็มีเพื่อนในห้องก็รีบมาบอกให้เจ้าตัวทราบทันที

" ห๊า คราวนี้เป็นอะไรหละ ?? "

" ดูเองดิ " ทันทีที่เดินมาถึงที่นั่งของตัวเองก็พบเข้ากับกุหลาบสีดงสด 11 ดอกพร้อมกับโน้ตแผ่นน้อยสีเดียวกันกับเมื่อเช้า แต่ต่างกันตรงข้อความ 

- รัก เธอ ที่ สุด - 

" ฉันควรทำยังไงดีอะสิก้า " เพราะเจ้าตัวไม่รู็จะทำยังไงกับของเจ้าปัญหาจึงตัดสินใจถามเพื่อนสนิทและไม่ว่าเธอจะพยายมนึกขนาดไหนก้ยังนึกไม่ออก ถามเจ้าน้องชายตัวแสบก็บอกไม่รู้เรื่องแล้วสรุปใครกันหละที่มาวางเอาไว้

" โอ๊ยไม่ต้องคิดมากหรอกน่า วันนี้เข้าห้องสมุดไหม "

" ไม่อะ วันนี้มีธุระ จะกลับเลย "

" โอเค ขอตัวแปบนะ " เจสสิก้าพูดจบก็แยกตัวออกมาด้านนอกห้องพร้อมกับมองหันซ้ายหันขวาว่าไม่มีใครตามใช่หรือไม่ ก่อนที่จะกดจิ้มข้อความที่ต้องการสื่อถึปลายทางแล้วส่งไปอย่างไวก่อนที่กลับมาเข้าเรียนพร้อมกับทำตัวปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทันทีที่ข้อความส่งถึงปลายทางฝ่ายปลายทางกดอ่านก่อนที่คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ

- วันนี้ไม่เข้าห้องสมุด จะทำอะไรก็รีบทำหละ ให้โอกาสขนาดนี้แล้ว เอาให้สำเร็จหละ ถ้าไม่สำเร็จมีเรื่อง -

 

วันต่อมาก็ไม่มีดอกไม้เจ้าปัญหามาวางที่โต๊ะไม่ว่าจะเป็นตอนเช้า ตอนบ่ายหรือว่าตอนเย็นก็ไม่มีให้เห็นนั่นทำให้ซอฮยอนโล่งใจขึ้นไปหน่อยว่าเธอไม่ได้มีใครมาจีบอย่างที่คิดไว้ในใจตอนแรก แต่ถึงจะมีมาจีบเธอก็ไม่ตอบตกลงหรอกนอกจากคนนั้น . . . คนเดียว

" ซอๆ " เจสสิก้าที่เก็บของใส่กระเป๋าคู่ใจเสร็จรีบวิ่งแจ๊นมาหาเพื่อนสนิทอย่างซอฮยอนก่อนทำท่าทางบิดไปบิดมาตรงหน้าเพื่อนสาว

" อะไรสิก้า "

" ไปเข้าห้องน้ำกัน "

" ห๊า เอ่อตอนนี้หรอ ขอเก็บของก่อนได้ไหม "

" ไม่ต้องหรอก ไม่ไหวแล้วนะซอนะ T^ T " เจสสิก้าพูดขึ้นพร้อมบิดตัวดิ้นไปมาก่อนที่จะทำหน้าทำตาไม่ไหวแล้วจริงๆ จริงๆนะไม่ได้หลอกเลย ><

" ก็ได้ เดี๋ยวค่อยมาเก็บ " ซอฮยอนพูดขึ้นอย่างเสียดายเพราะถ้าเธอเก็บของเสร็จจะได้เอากระเป๋าลงไปแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนสนิทจะรอไม่ได้เลยต้องตัดใจลงตามไป

" ซอขอบคุณที่พามานะ รู้สึกเหมือนจะท้องเสียนะ ซอกลับไปที่ห้องสมุดเลยนะ " เจสสิก้าพูดจบก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างไว แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะนี่เพื่อนสนิทเธอทั้งคนเลยนะ จะทิ้งไว้คนเดียวได้ยังไงกัน

" ไม่อะรอสิก้าอะแหละ "

" บอกว่าให้กลับไปรอที่ห้องสมุดเลยไง คือ คนมันอายนะ " เจสสิก้าตะโกนออกมาก่อนที่ผ่อนเสียงตอนท้ายให้เบาลงด้วยความขาย

" อ่า เอาอย่างนั้นก็ได้ " ซอฮยอนตอบกลับงงๆก่อนที่เดินกลับมาก้องด้วยความไม่เข้าใจ ถ้าอายแล้วจะให้พาไปทำไม ก่อนที่จะเดินกลับมาถึงที่นั่งตัวเองก็ต้องตกใจที่เห็นกระดาษโน้ตใบสวยกับกุหลาบเจ้าปัญหาที่มีถึง 24 ดอกอีกรอบ

- ฉัน คิด ถึง เธอ ตลอด เวลา -

" ใครอีกหละเนี๊ยะ ชั่งเหอะ " หญิงสาววางของตรงหน้าลงและไม่สนใจก่อนที่จะเก็บของต่อไปแต่สายตาก็ต้องไปสะดุดกับเข้ากับกระดาษโน้ตแผ่นเล็กที่แปะไว้ที่หนังสือใต้ลิ้นชัก

- ผม รอ พี่ อยู่ ที่ ห้อง สมุด -

ทันทีที่อ่านจบยิ่งทำให้หญิงสาวตรงหน้าคิดหนัก แต่คิดแล้วคิกอีกก็ยังคงไม่รู้ว่าเป็นของใคร และไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใครสักคนก่อนที่ตัดสินใจเก็บของใส่กระเป๋าก็ต้องเจอเข้ากับกระดาษโน้ตแผ่นน้อยแปะไว้อีกที่กระเป๋า

- มา หา ผม . . . เหอะ นะ ^^ -

" ใครกันมาเล่นอะไรแบบนี้ " ซอฮยอนพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะเก็บของต่อไปโดยไม่สนใจแต่ถึงอย่างนั้นพอเก็บของเสร็จเตรียมจะลงไปข้างล่างก็อดไม่ได้ที่จะคว้ากุหลาบและโน้ตพวกนั้นมากด้วย แล้วไม่ใช่แค่ที่ห้องเธอเท่านั้นที่มีโน้ตแปะ ตามระหว่างทางไปห้องสมุดก็มีโน้ตหลายใบติดไปตลอดทางจนถึงหน้าห้องสมุด 

- ยิ้มสวย -

- ใจดี -

- น่ารัก -

- เรียบร้อย -

- ขี้อาย -

" ใครเล่นอะไรเนี๊ยะ มันเปลืองกระดาษรู้บ้างไหม " ถึงปากจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่เหมือนมือทั้งสองข้างแกะโน้ตแผ่นน้อยมาทุกใบ แต่พอมาถึงห้องสมุดวันนี้กลับไม่เหมือนทุกวัน ไม่คนเข้ามาอ่านหรือคุยเล่นกันในห้องสมุดเหมือนกันกับทุกๆวันทำยังกะว่าวันนี้ห้องสมุดปิดงั้นแหละ

' เอาเถอะไหนๆก็มาแล้ว จัดหนังสือหน่อยหละกัน ' หญิงสาวคิดในใจก่อนที่จะวางเข้าของทั้งหมดแล้วตรงไปที่กองหนังสือกองใหญ่ก่อนที่จะขนเข้าไปจัดด้านใจ แต่ถึงอย่างนั้นโน้ตก็ยังคงตามมา แต่รอบนี้ไม่ได้เล็กเหมือนกับแผ่นที่แล้วๆแต่โน้ตแผ่นนี้กลับใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าโดยถูกแปะเรียงเข้าไปยังด้านในของห้องสมุด แต่มีหรอที่คนอย่างซอฮยอนจะไม่ตามไปแน่นอนเธอตามไป เพราะเธอก็สงสัยเหมือนกันว่าใคร ใครกันที่เล่นแบบนี้ 

- ผม ชอบ พี่ -

- ชอบ จริง จริง -

- พี่ บอก ผม ว่า ถ้า ชอบ ใคร ให้ บอก ไป -

' เราบอกใครไปอะ ??? ' หญิงสาวคิดในใจด้วยความสงสัยก่อนจะเดินเก็บโน้ตแผ่นน้อยมาเรื่อย

- นี่ ไง ผม กำ ลัง บอก พี่ อยู่ - และดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะเก็บเพลินไปหน่อยพอรู้ตัวอีกที่ก็เข้ามาลึกถึงด้านในของห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว แค่นั้นยังไม่พอยังพบเข้ากับชายหนุ่มที่ยืนรอใครบางคนให้เดินมาหา

" อ้าวลู่ "

" พี่ซอ ^^ "

" เอ่อ ลู่ ลู่พอที่จะรู้ไหมว่าใครแปะพวกนี้ " ทันทีที่เจอเจ้าตัวเธอไม่ไต่ถามหรือทักทายอะไรมากมายเพียงแต่ถามหาเจ้าของเรื่องกระดาษโน้ตแผ่นน้อยทันที

" คือ . . . " 

" ถ้าพี่รู้นะ พี่จะจับมาดีให้ก้นลายเลย "

" เอ่อ " 

" มีอะไรหรือเปล่าลู่ " ซฮฮยอนที่เห็นคนตรงหน้าท่าทีแปลกไปจากตอนแรกก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ก่อนที่คนตรงหน้าจะสารภาพผิดบางอย่างออกมา

" คือ ผมทำเอง "

" ห๊า "

" ครับ ผมทำเอง " ลู่หานบอกออกมาก่อนที่ก้มหน้าสำนึกผิดก็แน่หละโดนว่าไม่เยอะเลยนิ ไม่เศร้าก็แย่แล้วหละ แต่ในทางกลับกันทันทีที่หญิงสาวรู้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดหัวใจดวงน้อยๆของเธอก็ชุ่มชื้นขึ้นมาอย่างช่วยบอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร

" ทำไมถึง "

" ก็ . . . เฮ้อ ผมชอบพี่นะ พี่ซอ " ลู่หานถอนหายใจยาวๆก่อนที่จะเริ่มบอกความจริงในใจให้คนตรงหน้ารับรู้

" เอ่อ คือ "

" ผมรู้ว่าพี่ไม่ชอบผม "

" ...... "

" แต่พี่บอกผมเองนิ "

" ..... " 

" ต่อให้บอกไปแล้วเขาเกลียดเรา "

" ..... "

" เราก็ควรบอก "

" ..... "

" และนี่ผมกำลังบอกพี่อยู่ ผลจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ ผมรู้แค่ ตอนนี้ผมชอบพี่ ชอบพี่มาก ชอบตั้งแต่เห็นครั้งแรก ชอบ ..... " ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบก็มีฝ่ามือน้อยมาปิดเอาไว้ให้หยุดพูดสะก่อน

" พูดเยอะไปไหมเรา " ทันที่ที่ฝ่ามือบางลดลงจากตำแหน่งเดิมคนตรงหน้าก็รีบแย่งพูดขึ้นมาทันที

" พี่เกลียดผมแล้วใช่ไหมหละ "

" บอกตอนไหนว่าเกลียด "

" งั้นแสดงว่าพี่ชอบผม "

" แล้วบอกตอนไหนว่าชอบ "

" งั้นพี่ก็บอกผมมาสิว่ายังไง "

" ก็ . . . อืม ชอบมั้ง " หญิงสาวตรงลากเสียงยาวก่อนที่จะต่อประโยคออกมาสิ้นเสียงเธอทำให้คนฟังแทบไปไม่เป็นแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เลิกสงสัย

" จริง O[]O "

" ไม่เชื่อกันหรอ " ซฮฮยอนถามคนตรงหน้าก่อนที่จะได้คำตอบเป็นการพยักหน้าหงิกสองสามที

" ทำไมหละ ?? "

" ไม่รู้ ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว สรุปมันยังไงกันแน่ พี่ซอตอบผมที "

" ให้ตอบว่าอะไร ในเมื่อลู่ยังไม่ได้ถามอะไรพี่เลยนะ ?? " หญิงสาวที่เห็นคนตรงหน้าอย่างแสดงอาการงงๆอยู่ก็ยิ่งอยากแกล้งมากกว่าเดิมอีกเท่าตัว

" งั้นผมถาม " 

" ถามมา "

" พี่ชอบผมไหม ? "

" ก็ . . . ชอบ -//////- " หญิงสาวตอบออกมาอย่างเขินพร้อมกับก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ถาม แน่นอนว่าการแสดงออกแบบนี้ทำให้คนที่ถามนั้นยิ้มขึ้นมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับหัวใจดวงน้อยๆที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่จะต่อคำถามต่อไป

" เป็นแฟนกับผมนะ ได้ไหม "

" ...... "

" 1 2 3 3 วิแล้วผมให้เวลาพี่คิดแล้ว ตอบผมมาได้แล้ว "

" อ่าๆ ตกลง "

" พี่พูดจริง "

" อืม ก็แค่คบเป็นแฟนเอง ถ้าไม่ถูกใจก็เลิก " ซอฮยอนพูดขึ้นก่อนที่จะลอยหน้าลอยตาแกล้งไม่รับรู้อะไรเพราะเพียงอย่างแกล้งคนตรงหน้าก็เท่านั้นเอง

" ผมไม่ยอม และอีกอย่าง . . . ไม่มีวันนั้นแน่นอน ^^ "

 

แต่ใครว่าเรื่องมันแฮปปี้ยังมีอีกสองคนที่ยังไม่แฮปปี้ และยังมองเหตุการณ์ทั้งหมดผ่านกระจกใสในห้องสมุดก่อนที่จะทำหน้าซึมเศร้าพร้อมกับพูดบางอย่างออกมา

." ซอกับลู่นี่นะรักเชียว T^T " 

" ทำไม อิจฉาหรอพี่สิก้า "

" เชอะ " ทันทีที่รู้ใครเดินมาอยู่ข้างหลังเจสสิก้าก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันตาเห็นแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด

" พี่งอนอะไรผมอะ ดีกันนะ " สิ้นเสียงชายหนุ่มคนที่ฟังถึงกลับเผลอยิ้มออกมาแบบไม่ทั้งตั้งตัวจนต้องเม้มปากอย่างไวแต่ถึงอย่างนั้นคนตรงหน้าก็เห็นทันอยู่ดี

" ไว้รอชาติหน้าตอนบ่ายๆเหอะ " เจสสิก้าตอบกลับมาก่อนที่จะรีบเดินหนีไปไกลก่อนที่คนที่อยู่ในห้องสมุดจะรู้อะไรบางอย่างที่เธอนั้นไม่อยากให้เขารู้เรื่อง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังได้ยินเสียงบางอย่างอย่างชัดเจนซึ่งประโยคนั้นเรียกสีบนใบหน้าของหญิงสาวได้ดี

" ถ้าชาติหน้าพี่จะหายงอนผม . . . ผมก็จะรอ เพราะผมชอบพี่ ได้ยินไหมพี่สิก้า ผมชอบพี่ "

" ไอ้เด็กบ้า -///////////- "

สวัสดีค๊าาาาาาาา
เม้นต์กันหน่อยนะคะ T^T
จบแล้วเย้ๆๆๆๆๆๆ
ตอนจบที่เหมือนคู่หลังจะแย่งซีนเน๊อะ ^^
ขอบคุณนะคะที่เม้นต์ให้ทุกครั้งที่อัพเลย
ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณที่ติดตามน๊า ^^ #กราบ
แล้วเจอกันไหม่ค๊า ^^ #โบกมือไปมา
ลืมอีกอย่างโหวตให้ด้วยน๊า ><
>จิ้ม<





 

G  Minor!