คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologo
“สวัสดีค่ะพี่พรีม” เธอเอ่ยทักทาย
“สวัสดีจ้ะลิน วียังไม่ตื่นหรอ”
พอได้ยินชื่อตัวเองแว่วดังขึ้นมา จากที่ทำเป็นเมินหูก็เอียงฟังการสนทนาทันที
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“พี่ฝากนี่ให้วีด้วยนะ”
ซองกระดาษสีชมพูลายดอกไม้ถูกยื่นให้กับสาวน้อยตรงหน้า แล้วสองหนุ่มสาวก็เดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกล คนบนระเบียงรีบออกจากจุดที่ตั้งลงไปดักหน้าสาวน้อยแล้วแย่งซองกระดาษในมือมาทันที
“พี่พรีมฝากมาน่ะ”
“รู้แล้ว”
ไม่รอช้ารีบเปิดออกดูทันที...
ฝนตก ฟ้าผ่า พายุเข้า สึนามิถล่ม นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ทำไมขยันลงจากคานกันจัง~
“แกทิ้งฉันไปแต่งงานได้ไงเนี่ย”
“ไม่ได้ทิ้ง แต่ฉันกับอันโตก็คบกันมานานแล้วนะ”
“แกไม่สงสารเพื่อนคนนี้บ้างหรอ ถ้าแกแต่งงานก็เหลือฉันขึ้นคานอยู่คนเดียวสิ”
ฉันมีเพื่อนที่สนิทที่สุดอยู่ไม่กี่คนหรอก ทุกคนต่างก็มีแฟนกับแต่งงานกันไปก็มี ก็เลยเหลือฉันกับพรีมแค่สองคน แต่ตอนนี้...แกอย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวนะ T_T
“ถึงเวลามันก็มาเองล่ะ แต่ตอนนี้ฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วยหน่อยนะ” J
“เรื่อง...”
“แกช่วยมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉันนะวี”
เรื่องที่แต่งงานกันฉันพอรับได้ แต่ให้เป็นเพื่อนเจ้าสาวนี่รับไม่ไหว ทำไมพวกแกแต่งงานถึงไม่หาคนอื่นเป็นวะ ฉันเป็นมันแทบทุกงานแล้วนะ ทนดูเขาแต่งงานกันมานานแล้วยังต้องทนเห็นแกแต่งงานต่อหน้าอีกหรอ ‘มายาวี’ คนนี้จะกระอักเลือดตายแล้วนะพระเจ้า!
“นะวี คราวนี้แกอาจจะได้มีแฟนเป็นตัวกับเขาก็ได้นะ”
“ทุกวันนี้ฉันมีแฟนเป็นอากาศธาตุหรือไง ทุกวันนี้ยังหาไม่ได้เลยแล้วมันจะมาเป็นตัวได้ไง”
“สงสารเพื่อนคนนี้บ้างสิ ฉันอยากให้แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวคอยอยู่ข้างฉันนะ” T^T
พอเห็นยัยนี่ทำท่าออดอ้อนจะร้องไห้ใจมันก็เริ่มอ่อน ไม่ได้! เราต้องไม่ใจอ่อนเด็ดขาดเข้มแข็งเข้าไว้ มองออกนอกหน้าต่างก็ได้วะ T_T
“วี~” TT
“...”
“แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ฉันรักแกนะ”
พูดเสร็จก็เข้ากอดฉันทั้งน้ำตา ใจเอ๋ยใจทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนทุกข์ ปล่อยให้เขามีความสุขดีกว่ามาทุกข์เป็นเพื่อนเรา ฉันแพ้น้ำตาแกวะพรีม!
ความคิดเห็น