ดีฟ หนุ่มน้อยแห่งโลกปีศาจ

ลำดับตอนที่ #5 : ความหมาย

           เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นด้วยความกระปรี้กระเปร่าของเด็กทั้งสามคน วันนี้มีโปรแกรมจะต้องไปมอบตัว เพื่อยืนยันการเข้าเรียนในแมรีดัส



           เมื่อไปถึงที่โรงเรียนก็เดินตามฝูงคน หรือจะเรียกให้ถูกคือ ฝูงปีศาจไปตามทางที่คิดว่าน่าจะไปถึงสถานที่มอบตัว เมื่อทำการมอบตัวเสร็จก็ได้รับทราบกฎระเบียบของโรงเรียน รวมทั้งเรื่องการแต่งกาย ซึ่งที่นี่จะไม่มีเครื่องแบบสำหรับนักเรียนเนื่องจากปีศาจหลากหลายชนิดคงใส่เครื่องแบบ แบบเดียวกันทั้งหมดได้ลำบาก สิ่งที่แสดงสัญลักษณ์ของโรงเรียนคือ เข็มกลัดตราโรงเรียนและ ผ้าคลุมไหล่พื้นสีดำที่มีตราวงกลมโดยในวงกลมจะเป็นสัญลักษณ์ของแต่ละส่วนคู่กับตราโรงเรียนแบ่งพื้นที่คนละครึ่ง



           "ดูๆไปที่สอบผ่านก็ไม่เยอะอย่างที่คิดแฮะ" รีอาที่เดินไปพร้อมๆ กับดีฟและเรฟพูดขึ้น



            "อืม นั่นสิ มีซักราวๆ 60 คน(ตน) เองมั้งเนี่ย ตอนมาสมัครยังมีมากกว่านี้ประมาณสามสิบสี่สิบเท่าเลยมั้งเนี่ย" เรฟพูดพลางมองไปรอบๆที่มีปีศาจหลากชนิด ตั้งแต่ที่ตัวโตมากๆอย่างยักษ์สูงสามเมตร จนกระทั่งภูติพรายตัวเท่ากล่องไม้ขีด



            ส่วนดีฟเองมองไปรอบๆเช่นกัน เขาเห็นตัวกัปปะสีเขียวที่หัวแบนมีแฉกแหลมๆยื่นออกมาจากขอบของส่วนที่แบน ปากแหลมเหมือนนกกำลังอยู่ที่โต๊ะลงทะเบียน แล้วก็ตัวคิเมร่าที่เป็นนกที่สามารถพ่นไฟได้ลอยอยู่กลางอากาศกำลังพยายามปล่อยไฟใส่คนแคระ ที่เอาขวานออกมารับไฟอย่างทันท่วงที



            เด็กทั้งสามกำลังเดินไปที่ร้านขายของซึ่งอยู่ภายในโรงเรียน เพื่อที่จะได้ซื้อเสื้อคลุมและเข็มกลัดสำหรับการเปิดเทอมที่จะมีในอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้านี้



            รีอาซึ่งเป็นคนช่างสังเกต ก็เห็นชายชราที่เป็นผู้คุมสอบ กำลังเดินไปทางตึกเรียนหลังใหญ่ จึงสะกิดให้เรฟกับ ดีฟให้วิ่งตามไปพร้อมกัน เพื่อถามสิ่งที่ยังค้างคาใจที่ชายชราเคยสัญญาจะบอกเมื่อสอบผ่านแล้ว



            "คุณลุงคะ คุณลุงคะ" รีอาตะโกนเรียกก่อนที่ชายชราจะเดินเข้าไปในตึก มีผลให้ผู้ถูกเรียกหยุดกึก หันซ้ายหันขวา ดูว่าเขาใช่คนที่ถูกเรียกหรือไม่ เมื่อไม่พบคนอื่นก็แน่ใจว่าต้องเป็นตัวเอง จึงหยุดรอเด็กทั้งสามที่หน้าตึกนั่นเอง



            "แฮ่กๆ ขอโทษนะคะ แฮ่กๆ... ที่ต้องเสียมารยาทตะโกนเรียก คือ แฮ่ก" รีอาพูดพลางหอบไปด้วยความที่ไม่ค่อยได้วิ่งเร็วๆ



            "ไม่เป็นไรหรอก ค่อยๆพูดก็ได้ นั่งพักก่อน" ชายชราพูดไปยิ้มไป พร้อมกับเดินนำไปที่ชุดโต๊ะเก้าอี้บริเวณชานซึ่งอยู่ด้านข้างของประตูตึก เมื่อเห็นว่าเด็กทั้งสามลงนั่งที่เก้าอี้ด้านหนึ่งแล้วชายชราก็นั่งลงอีกด้านเพื่อที่จะคุยได้อย่างถนัด



           "พร้อมเมื่อไหร่ก็ว่ามาเลยนะ"



            "เรื่องเดิมที่คุณลุงสัญญาไว้ไงคะ ว่าจะบอกเมื่อผ่านด่านสุดท้ายแล้วน่ะค่ะ" รีอาทวงสัญญาที่ชายชราเคยให้ไว้



            "อืม พวกเธออย่าเรียกว่าคุณลุงเลยเถอะ เรียกว่าอาจารย์ไคฮา ดีกว่า เรียกลุงฟังดูแปลกๆน่ะ สอนวิชากลยุทธ์ในการต่อสู้น่ะ ตอนเรียนมีอะไรสงสัยก็ถามได้" เมื่อไคฮาพูดจบ รีอา ก็ทำหน้าซีดฐานที่ไปเรียกอาจารย์ว่า 'ลุง'ไคฮาหยุดคิดอีกสักครู่หนึ่ง



            "อ๋อ พวกเธอที่สอบอยู่กลุ่มเดียวกันทั้งสามคนเลยใช่ไหม"



            "ครับ (ค่ะ)" เด็กทั้งสามตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน



            "จะว่าไปที่ข้าคุมสอบก็มีแค่ 4 กลุ่มเองแหละ ที่เหลือ เป็นอาจารย์ท่านอื่น แบ่งๆกันไป ก็เลยพอจะจำได้ ขอเกริ่นเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนแมรีดัสนี่ซะก่อนละกัน เดี๋ยวจะงง"



            "โรงเรียนแมรีดัส นักเรียนจะถูกแยกออกเป็นสี่ส่วนใหญ่ๆ อันได้แก่

              

              หอคอยรักษา ร่วม ภูผานักรบ เจนจบ วิหารนักปราชญ์ พลังอำนาจแห่ง สถานนักเวทย์



            สิ่งที่ตัดสินให้ใครไปอยู่ส่วนไหนคือ... คงไม่รู้ตัวกันล่ะสิ กล่องในด่านที่สองไงล่ะ สิ่งที่พวกเธอหยิบขึ้นมาจะเป็นตัวบ่งบอกว่าจะได้อยู่ส่วนไหนไงล่ะ กล่องนั้นจะใส่เวทย์พยากรณ์เอาไว้ และจะนำพาให้ปรากฏ สิ่งที่บ่งบอกถึงพลังในตัวผู้ที่หยิบ



            พวกเธอได้ กุญแจซึ่งหมายถึง ปัญญา หรือผู้ไข ซึ่งก็คือจะอยู่ในส่วนของนักปราชญ์

                              ปากกาดาบ หมายถึงนักสู้ ที่ซ่อมคมเอาไว้ แน่นอนว่าจะต้องอยู่ส่วนของภูผานักรบ

                              ลูกแก้ว หมายถึงพลังเวทย์อันยิ่งใหญ่ ต้องเป็นสถานนักเวทย์อย่างแน่นอน"



             "อ่า ขอโทษนะครับ คือ ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆเลยครับ คือ... ผมไม่มีพลังเวทย์เลยนะครับ ไม่ว่าผมจะลองพยายามใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีน่ะครับ" ดีฟคัดค้านด้วยใบหน้าตื่นตระหนก ก็ในเมื่อเขาไม่มีพลังเวทย์เลย จะไปเรียนได้ไงกับนักเวทย์คนอื่น ต้องสอบตกชัวร์ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย



             "เอ๋ ไม่น่านะ ตั้งแต่ใช้กล่องพยากรณ์มา ไม่ค่อยจะผิดพลาดนะ ถึงมีบ้างแต่ก็ไม่กลับตาลปัตรขนาดนี้หรอก เอาเถอะน่า เป็นไปได้ว่าเธอจะมีพลังเวทย์ที่ยังไม่ตื่นก็ได้ แต่ก็แปลกนะ ไม่เคยมีใครได้ลูกแก้วมาก่อน นักเวทย์ส่วนใหญ่จะได้ไม้เท้าหรือไม่ก็คทา ซึ่งมักจะใช้เป็นอาวุธของนักเวทย์อยู่แล้ว" อาจารย์ไคฮามุ่นคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย



              "เอาเถอะ ยังไงก็อยู่ส่วนนี้ไปก่อน เพราะโรงเรียนจะรับนักเรียนในแต่ละส่วนเป็นจำนวนเท่ากัน ถ้าเจ้าเปลี่ยนจะทำให้เกิดปัญหานะ เพราะที่นี่จะทำอะไรเป็นกลุ่มน่ะ โดยสมาชิกในแต่ละกลุ่มจะต้องมาจากทั้งสี่ส่วน"



               "เอ๊า ว่าไง มีอะไรจะถามอีกไหม จริงๆแล้วเรื่องพวกนี้เดี๋ยวพวกเธอก็จะได้รู้ในวันเปิดเทอมเองแหละ แต่ไม่เป็นไร ไหนๆข้าก็สัญญาไว้แล้ว" อาจารย์ไคฮายิ้มอย่างใจดี



              เมื่อเด็กทั้งสามไม่ซักถามอะไรต่อ ไคฮาจึงลุกขึ้น เด็กทั้งสามจึงลุกขึ้นตาม รีอาจึงกล่าว



             "ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์ไคฮา สวัสดีค่ะ" ดีฟกับเรฟก็พูดตามด้วย



             เมื่ออาจารย์ไคฮาเดินเข้าไปในตัวตึกแล้ว เด็กทั้งสามก็ออกเดินไปทำธุระที่ตั้งใจไว้แต่แรกต่อ คือเดินไปซื้อเสื้อคลุมกับเข็มกลัด พร้อมๆกับถกกันถึงความรู้ใหม่ที่เพิ่งได้มา

                

            เมื่อซื้อเสร็จต่างก็หอบข้าวของกลับสู่ที่พักของตนเอง และใช้เวลาในหนึ่งอาทิตย์ที่เหลือในการหาซื้ออุปกรณ์การเรียนอื่นๆที่จำเป็น กับเก็บสัมภาระเพื่อเตรียมเข้าไปอยู่ในหอ เนื่องจากทั้งสามคนไม่มีบ้านอยู่ในเมืองนี้จึงยากที่จะไปกลับทุกวัน รวมทั้งคงไม่สะดวกที่จะต้องพักที่โรงแรม
______________________________________________

ขอบคุณค่า สำหรับ comment