คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : V.1: เปิดตัวนักเรียนดีเด่น?
Virgin Dangerous
ณ โรงเรียนมัธยมเอกชนเซนต์เวอร์เทนต์ เมื่อเอ่ยชื่อขึ้นมาใครๆก็รู้จัก เนื่องจากว่า รร นี้เด่นทั้งเรื่องการเรียน การกีฬา และได้ชื่อในหลายๆด้าน ศิษย์เก่าที่จบไปจากที่นี่ล้วนแล้วมีชื่อเสียง ทั้งเป็นนักธุรกิจ นักการเมือง ใครๆต่างก็อยากส่งลูกหลานของตนเองเข้ามาเรียนที่นี่ แต่ว่าเบื้องหลังที่แท้จริงนั้น อาจารย์ที่นี่ค่อนข้างจะปล่อยนักเรียน ไม่ค่อยยอมเข้าสอน เพราะเหตุอันเนื่องมาจาก นักเรียนที่นี่ พ่อใหญ่ แม่รวยกันทั้งนั้น และ อีกอย่างนั่นก็คือ นิสัยที่เรียกได้ว่า เลว นั้นมันเป็นเหตุผลตัวสำคัญ เช่นเดียวกับเหตุการณ์ต่อจากนี้
“ พอหรือยังครับ คุณหนู ยายนี่มันสลบไปแล้ว ”
นักเรียนชายคนหนึ่งถามนักเรียนหญิงที่กำลังถ่ายคลิปวีดีโออยู่ท่ามกลางกลุ่มนักเรียนชายกลุ่มใหญ่ซึ่งกำลังรุมโทรมเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งในห้อง 4/1 ห้องคิงประจำโรงเรียนเซนต์เวอร์เทนต์ สภาพทุกคนภายในห้องนั้นเงียบกริบ ไม่มีใครคนใด สามารถโต้แย้งการกระทำของคนตรงหน้าได้ เพราะรู้ดี ว่าสาวร่างสูงเพรียวที่ นั่งไขว่ห้างบนโต๊ะนั้นเป็นใคร
“ไปเอาน้ำมาสาดมันสิ เอ๊ะรึว่านายเหนื่อยก็ออกไปซะ เปลี่ยนคนใหม่เข้ามาแทนได้ไหมคะ”
เสียงเด็กสาวคนนั้นออกสั่งพวกผู้ชายที่กำลังออกปฏิบัติงานทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ว่าใครที่อยู่ในห้องทั้งครูทั้งนักเรียนก็ไม่ใครมาห้ามเธอแต่อย่างใด
ชื่อของเธอคนนั้นคือ วรกาญจน์ เดชดำรงสาวร่างเพรียว อกเป็นอก เอวเป็นเอว หน้าขาวงามราวเทพธิดา ปากบางออกสีชมพูอ่อนตามธรรมชาติ บวกกับ ผมสีคำเงาเป็นประกายยาวถึงเอว ที่ตอนนี้ถูกรวบอย่างเรียบร้อย เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของผู้ทรงอิทธิพลใหญ่ในเขตนี้ พ่อของเธอเป็นผู้ช่วยเหลืออุปถัมภ์โรงเรียนนี้ให้พ้นจากการล้มละลายเมื่อหลายปีก่อน อีกทั้งยังเป็นนักการเมืองใหญ่อีกด้วย พ่อของเธอก็ยังควบคุมบริษัตใหญ่ยักษ์อีกเป็นสิบ ถือว่าเป็นคนใหญ่คนโตเลยทีเดียว เธอเองถูกพ่อตามใจมาตั้งแต่เด็กจึงได้มีนิสัยเช่นนี้ นิสัยที่โหดเหี้ยมเย็นชาเอาแต่ใจซึ่งถอดแบบมาจากกำนันโป้งพ่อของเธอไม่มีผิด บ้านของเธอมีกิจการโรงแรมสถานบันเทิง อาบอบนวด คลับบาร์รีสอร์ท แต่เป็นที่รู้กันดีว่า กำนันโป้งนั้น ค้าของเถื่อน อาวุธ ยาเสพติด แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปตอแยเพราะกำนันโป้งนั่นเป็นผู้มีอิทธิพลใหญ่ไม่ใช่เฉพาะในเมืองไทยเท่านั้น กำนันโป้งนั้นเป็นที่รู้จักกันดีทั้งในเซี่ยงไฮ้ ฮ่องกง มาเก๊า โตเกียว โอซาก้าพ่อของเธออยู่ในบัญชีดำของตำรวจสากลเลยทีเดียว แต่ก็ไม่มีหลักฐานพอที่จะทำอะไรได้ กำนันโป้งหวังจะให้ลูกสาวของตนเองสืบทอดกิจการของทางบ้าน จึงให้เธอไปช่วยดูแลกิจการสถานบันเทิงของทางบ้านอยู่เสมอ
“สาวบริสุทธิ์ซะด้วย หึหึ” วรกาญจน์เอ่ยขึ้นมา ไม่ว่าใครก็ตามที่กล้ามีเรื่องกับเธอมักจะลงเอยเช่นนี้เสมอ เพียงแค่นี้ยังนับว่าเป็นการสั่งสอนอย่างเบาะๆ เธอเคยฆ่าคนหมกทะเลมานักต่อนักแล้ว
“ เสร็จแล้วเอาไปผูกไว้ที่เสาธง ตอนเย็นแล้วค่อยปล่อย เอาท่าสวยๆนะคะ” เธอสั่งพวกผู้ชายพร้อมส่งยิ้มหวาน จนคนต่อหลายคนเกือบเคลิ้ม โดยหารู้ไม่ว่า มันเคลือบคลาบมารร้ายเอาไว้
เธอเรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้มาสี่ปีแล้ว ปีนี้เธอขึ้นม.4 แล้วเธอเป็นนักเรียนดีเด่นมาสี่ปีซ้อน และในปีนี้ที่เธอขึ้นม ปลาย ก็ได้เป็นประธานนักเรียน เรื่องการเรียนไม่ต้องห่วงได้ 4.00 ตลอด ความประพฤติก็ยอดเยี่ยมเป็นนักเรียนมารยาทดีเด่นของโรงเรียนเช่นกัน งานแข่งขันอันเป็นเสร็จเธอทุกรายการ ยิ่งเรื่องมารยาทงาม หรือ วิชาการ นี่ล่ะไม่เคยพลาด
กริ๊ง***** เสียงออดดังขึ้นบอกเวลาเลิกเรียนของคาบสุดท้าย
“ หมดคาบ พอดี นักเรียนเคารพ” วรกาญจน์ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องสั่งทุกคนในห้อง อาจารย์สาวรีบเดินออกจากห้องเรียนไปทันที โดยไม่มีการรับไหว้ เพราะทนมานาน แต่นั่นยิ่งเรียกความสนใจให้เธอเป็นอย่างดี
“เดี๋ยวสิคะ อาจารย์ จะรีบไปไหนคะ” วรกาญจน์ร้องเรียกอาจารย์สาวที่กำลังเดินออกจากห้อง ซึ่งนั้นเรียกรอยหวาดหวั่นให้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าซีดๆ ของหล่อนอย่างรวดเร็ว
“รสสวาทอาจารย์สาวตัดต่อเสร็จแล้วนะ^_^” เธอกระซิบบอก
“เด็ดเชียวล่ะ หนูดูแล้วยังต้องยกนิ้วให้”
“เธอต้องการอะไร วรกาญจน์” อาจารย์สาวถามปากสั่น เหมือนจะกลั้นน้ำตาเอาไว้
“แหม อย่าร้องไห้สิคะ หนูแค่มีเรื่องจะขอร้องนิดหน่อย ช่วยหนูหน่อยนะคะ” เธอพูดเสียงอ่อน แต่สายตาของเธอนั้นกลับบ่งบอกว่า นั้นคือประโยคคำสั่ง และไม่ใช่ประโยคคำถาม
“วิชานี้หนูขอซัก 100 คะแนนเต็มนะคะ แค่นี้คงไม่เกินความสามารถของอาจารย์หรอก ใช่ไหมค่ะ? ^_^++”
อาจารย์สาวรีบกัดฟัด พยักหน้าพร้อมน้ำตาและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และนั่นทำให้เธอยิ้มอย่างพอใจ
“ฮ้า นั่นคงหมายความว่าได้ซินะ”
จากสายตาของคนนอกแล้ววรกาญจน์ เธอเป็นเด็กนักเรียนที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งเป็นนักเรียนดีเด่น ผลการเรียนยอดเยี่ยม เป็นประธานนักเรียนอีกต่างหาก แต่ทุกคนในโรงเรียนรู้ดีว่านิสัยเบื้องหลังของเธอเป็นอย่างไร และหลังจากเลิกเรียนทุกวันแล้ว เธอจะกลับไปดูแลกิจการของทางบ้าน เธอมีแก๊งของเธอเองแยกต่างหากจากแก๊งของพ่อเธอ ชื่อว่า V.dangerousเป็นแก๊งที่รวบรวมวัยรุ่นอันธพาลในท้องถิ่นมารวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ ราวๆ 100 คนซึ้งมีฝีมือการต่อสู้ที่ร้ายกาจ ทั้งยังคอยคุมงานหน้าผับอีกด้วย ถึงแม้แก๊งนี้จะมีแต่เด็กวัยรุ่นแต่ก็ไม่มีใครกล้ามาหือเพราะเกรงอิทธิพลมืดของกำนันโป้งซึ่งหนุนหลังลูกสาวตนเองอยู่เรื่อง ขายาวๆของวรกาญจน์ก้าวขึ้นรถลีมูซีนสีคำยาวที่จะมาจอดรอเธอทุกวัน หลังเลิกเรียน
“จะแวะที่ไหนไหมครับคุณหนู”
“คงไม่ล่ะ เห็นพ่อบอกว่ามีธุระจะคุยด้วย ชั้นกลับบ้านเลยละกัน =_=”
“ขอรับ”
รถสปอร์ทวิ่งตัดถนนเส้นใหญ่ก่อนจะ ทะลุมาถึงถนนที่ไม่ค่อยมีรถแล่นผ่าน ลูกกะจ๊อกของพ่อชั้น หักเลี้ยวเข้ามาผ่านป้ายที่เขียนด้วยตัวอักษรสีทองไว้ว่า เดชดำรง ภาพเบื้องหน้าคือ คฤหาสน์หลังใหญ่ ตามทางเข้าถูกประดับด้วยดอกไม่ใบหญ้านานาพันธุ์ ตรงกลางมีบ่อน้ำพุขนาดกลางที่ทำมาจากหินอ่อนแกะสลักเป็นลาย นางฟ้า เทวดา อย่างสวยงาม ด้านหลังถ้าสังเกตดีดี จะเห็น บ่อน้ำที่กว้างสุด ลูกหูลูกตา ซึ่งในน้ำมีสัตว์โลกน่ารักอย่าง จระเข้ นอนนิ่ง สงบ อย่างน่ารักน่าเอ็นดู ในสายตาของ วรการจณ์
คุณหนูหนึ่งเดียวในบ้านย่างลงมาจากรถ ก่อนโยนกระเป๋านักเรียนราคาเฉียดแสน ไว้ที่ข้างทางบันได ก่อนเข้าบ้าน รองเท้ายี่ห้อดังถูกเหวี่ยงไว้ไม่เป็นที่ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่จะมีใครมาบ่น บอดี้การ์ดหลายคนกรูเข้ามาเก็บไว้อย่างรวดเร็ว พอดีกันเธอที่เดินเข้าไปในบ้าน และ เจอะกับผู้มีศักดิ์เป็นบิดาของตน
“มีเรื่องอะไรหรือคะ คุณพ่อ ท่าทางเครียดจัง” วรกาญจน์ถามกำนันโป้งที่สีหน้าขมึงทึงอยู่ว่าพลางวิ่งไปกอดรับขวัญชายร่างท้วม ที่ใส่สูทสีคำ แต่ไม่เรียบร้อยนัก ดูก็รู้ว่าไปผ่านการประชุมใหญ่มา ท่านมีหัวใส ใบหน้าเกลี้ยงเกลา บวกกับผิวที่ขาวซีด กำนัลโป้งหรืออีกชื่อหนึ่งคือนาย เปรมดิ์ศักดิ์ เดชดำรง จ้องมองลูกหัวแก้วหัวแหวนขอกตน พลางลูบหัวเบาๆอย่างเอ็นดู
" วอลก้า เหรอลูก กลับมาเมื่อไหร่ล่ะ” กำนันโป้งทักลูกสาวสุดที่รักที่ผละออกจากอ้อมกอด
“ หนูเพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เองค่ะ ไม่เห็นหรอ แล้วนี่ มีอะไรหรือเปล่าคะสีหน้าไม่ค่อยดีเลย”
“พ่อไปประชุมและได้ข่าวมาว่าก็ไอ้เจ้ากิตติมันกลับเมืองไทยแล้ว”
“นายกิตติ เจ้าพ่อเกาลูนนั่นหรือค” วรกาญจน์ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ ใช่แล้วลูก มันบังอาจมาก พ่ออุตส่าห์ไม่ไปยุ่งกับมันแล้ว ต่างคนต่างอยู่ แต่มันกลับกัดไม่ปล่อย”
“ก็ไหนว่าตกลงกันแล้วไงคะ ว่าธุรกิจในเมืองไทยจะยกให้เราทั้งหมด ทำไมนายกิตติถึงผิดข้อตกลงอย่างนี้ล่ะ”
“คนอย่างมันนะลูก ไม่แค่นั้นหรอกที่สำคัญ มันยังจะมาลงหลักปักฐานอยู่ในถิ่นเราอีกด้วย”
“พ่อก็เก็บมันเลยสิคะ จะเอามันไว้ทำไม”
“ มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิลูก มันเล่นยยกพวกมาจากฮ่องกงมาหมดแก๊งเลยนี่สิ”
“ อย่างนี้มันก็หาเรื่องกันสิคะ คุณพ่อยอมไม่ได้นะคะ”
“ ใจเย็นๆสิลูก พ่อต้องจัดการแน่ พ่อวางแผนดีๆเอาไว้แล้ว”
“แผนอะไรหรือคะ” เธอถามอย่างนึกสนุก
“ได้ยินมาว่าลูกชายของมันจะเข้าเรียนที่โรงเรียนของลูก หวังว่าลูกคงจัดการได้นะ”
“ได้สิคะ เดี๋ยวหนูจัดการให้เอง ให้มันรู้ว่าที่นี่ใครใหญ่”
เธอยิ้มอย่างร่าเริง มือบางๆคว้าปืนพกของพ่อมายัดใส่กระเป๋า ก่อนจะเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว จนภาพ นักเรียนดีเด่น กลายมาเป็น หัวหน้าแก๊ง V.Dangerous ซึ่งขึ้นชื่อว่า อรพิษร้ายยามกลางคืนเลยทีเดียว ผมสีดำยาวถูกปล่อยออกให้ไสว สะท้องแสงจันทร์ ตัดกับชุดแซกสีแดงเข้มเป็นอย่างดี วอลก้า หรือ วรกาญจน์ ขับรถออกไปอย่างรวดเร็วเฉียด 180 เสียงแตรดังมาจากรอบข้างแต่ก็ไม่ได้เข้าหูเธอเลยสักนิด รถของเธอเข้ามาจอดหน้าผับ ที่มีป้ายVERIOUS ติดอยู่เด่นๆและนั่นก็คืดผับที่เธอเป็นเจ้าของต่อจากพ่อเธอนั่นเอง
บอดี้การ์ดคนหนึ่งเอื้อมมือมาเปิดประตูรถให้ เผยหญิงสาวที่ก้าวลงมาอย่างมาดนางพญา ชุดสีแดงซึ่งตัดกันผิวขาวๆ จึงทำให้เธอดูเด่นมาก ในคืนนี้ ชายหนุ่มหลายคนเมื่อมองเธอแล้ว ถึงกับต้องชายตามองอีกครั้ง ด้วยท่าทาง เคลิ้บเคลิ้ม และ เพ้อฝัน แต่นั่นไม่ได้เรียกความสนใจให้เธอได้เลย สายตาที่วอลก้าส่งตอบไป ออกจะเป็นแนวรังเกียจด้วยซ้ำ
ร่างระหงเดินมานั่งตรงที่ประจำของเธอก่อนจะสั่งไวน์ชั้นดีออกมาจิบ ในขณะเดียวกัน ชายร่างบางซึ่งเป็นรองผู้จัดการของผับนี้ก็ ออกมาพูดคุยกับวรการญจน์
“ท่านครับ วันนี้จะมีลูกนักธุรกิจใหญ่ที่ชื่อ คุณภูมิชัย มาติดต่อเรื่องงานครับ =_=;;;”
“แล้วไง!!”
“ผมก็จะมาบอกว่า เขามารอแล้วครับ”
“อืม แล้วยืนเซ่อทำไม บอกให้มันเข้ามาสิวะ-_-^”
“ครับ ขอประทานโทษครับ T_T”
ร่างของชายคนนั้นเดินหายไปจากประตู แต่มีร่างของชายร่างท้วมและมีหนวดเครารกๆออกมาแทน ใบหน้าของวอลก้าบึ้งลงทันที เมื่อเห็น เพราะสิ่งอย่างหนึ่งที่เธอเกลียดคือผู้ชายหน้าตาอุบาทนั่นเอง แต่ภายในเสี้ยววินาที ใบหน้าของเธอก็กลับมายิ้มหวานอีกครั้ง
“เชิญค่ะคุณภูมิชัย”
“เป็นเกียรติจริงๆเลยที่ได้มาพบคุณวรกาญจน์ ^_^”
“เช่นกันค่ะ เรามาเข้าเรื่องเลยดีกว่านะค่ะ”
“ครับ”
“ต้องการคุยอะไรกับชั้นล่ะคะ”
“เอ่อ ผมอยาก ขยายกิจการผับเวอร์เชียสของคุณครับ”
“….”
“ก็เลยมาตกลงเรื่องราคาในวันนี้”
“เราต้องการค่าการซื้อกิจการเป็นเงิน เจ็ดล้านบาทและค่าลิขสิทธิ์อีก สิบล้านเป็นอย่างน้อย” หญิงสาวพูดออกมาโดยไม่คดอะไรมาก แต่เมื่อภูมิชัยได้ฟังประมาณของเงิน ชายหนุ่มร่างท้วมถึงกันตาค้างมองหญิงสาวหน้าเลือดตรงหน้าด้วยอารมณ์ตะลึง ปน หงุดหงิด
“ว่างไงนะ!..อะ เอ่อ มันไม่มากไปหน่อยหรือครับ”
“อิอิ ไม่หรอกค่ะ ^_^ อีกอย่างหนึ่งก็คือ เราต้องการกำไรแบ่งกันแบบ 70%-30%นะคะ”
“คุณวรกาญจน์ ผมว่าเราชักคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะ” ชายหนุ่มตบโต๊ะตรงหน้าหญิงสาว พลางยืนขื้นชี้หน้าวรกาญจน์ หารู้ไม่ว่า นั่นเป็นเหตุที่เรียกเลือดร้อนๆให้ขึ้นหน้าวอลก้าได้เลยทีเดียว วรกาญจน์ ยกขาพาดโต๊ะพลางเอาปืนมาจ่อหน้าภูมิชัยที่ยืนเข่าอ่อน แต่ก็พยายามพยุงตัวสู้หน้า ยมทูตตรงหน้า
“อย่าใจร้อนไป ^_^”
“!!!!”
“ถึงยังไงอยากยกเลิกสัญญาก็ขอค่าเสียเวลาของชั้นสัก ห้าล้านก่อน”
“ทะ เธอ”
“เสียเวลามามากแล้วนะ ถ้ายังมาทำตัวเกะกะอย่างนี้อีก ก็คงจะรู้ชะตาของตัวเอง” คำพูดหลังนี้ วอลก้า กดเสียงลงต่ำพร้อมกับ ปลดกระสุน เสียงดัง กริ๊ก ทำให้ชายร่างท้วมลนลานคว้าปากกาข้างตัวมาเซ็นเช็ค และโยนลงโต๊ะอย่างรวดเร็ว เขาหันมาก้มหัวให้เธอและรีบกุลีกุจอวิ่งออกไป วรกาญจน์หันมาหัวเราะกับตัวเองนิดๆ และนั่งจิบวายต่อ แต่ก็หันไปสั่งชายชุดดำหลายคนว่า
“กลับไปก่อนเลย ชั้นอยากเที่ยวแบบสบายตัว ไม่ใช่นักโทษ!!!”
“ขะ ขอรับ”
เมื่อเป็นอิสระแล้ว วรกาญจน์ ก็นั่งดูเช็คในมืออย่างสบายใจ ในหัวพาลคิดไปถึง รถลีมูซีนคันหรูๆ เมื่อคิดอย่างสบายแล้วก็หัวเราะ หึหึ อย่างที่ทำบ่อยๆ แต่แล้วเธอก็รับรู้ถึงสายตาจากชายหลายคนแถวนั้น จ้องมาที่เธอ แต่นั่นก็ไม่เท่าน้ำเย็นๆที่ราดมาบนหัวของวอลก้าน้ำสีแดงของไวน์ไหลผ่านหน้าของเธอช้าๆ มือของวรกาญจน์กำแก้วไวน์แน่นจนมันแตกลงแนบเท้า ทุกคนในที่นั้นเงียบกริบ แต่ว่าสาวหก ถึง เจ็ดคนที่ยืนอยู่โซพาของเธอหัวเราะร่วน เมื่อเธอเหลือบตาสีคำสนิทไปดู ก็ปรากฏว่า นั่นเป็นหญิงสาวกลุ่มใหญ่ที่ชอบมาหมกอยู่ในผับของเธอนี่เอง
“ อิอิ ^_^ โทษทีนะจ๊ะ พอดีมือสั่น” สาวร่างบางที่ใส่เกาะอกพูดเสียงใสจนผมสีบรอนซ์เข้มสั่นไสว หญิงสาวที่ดูเป็นลูกน้องข้างๆก็เริ่มหัวเราะเสริมทันทีโดยไม่ได้นึกถึงชะตาของตัวเอง
“โฮะๆ เป็นไงล่ะ มานั่นอ่อยผู้ชายให้เหล่รึไง ยัยนี่นิ ด้านจริง แย่งแฟนคนอื่นได้ซึ่งๆหน้า” คำหลังยัยสาวผมสีเหลืองพยายามพูดเสียงดังให้คนอื่นได้ยินกันชัดๆวอลก้ายังนิ่ง มือของเธอเอื้อมไปหยิบไวน์แก้วใหม่ และใส่ไวน์ชั้นดีลงไป พลางพูดว่า
“หึหึ ก็ไอ้แฟนเธอมันดันโง่ ชั้นยิ้มให้นิด ก็วิ่งเข้าหาและ เธอน่ะ น่าจะจับสุดที่รักของเธอล่ามโซ่ซะให้ดีดีซิ”
“เธอ นัง นังๆ”
“หึหึ อาร้าย คันไม้คันมือหรอ”
“ยัย….”
“เข้ามาเลยดีกว่า ^_^”
ผลัวะ!!!!!!!!!
ไม่ทันได้ง้างมือตบ โต๊ะที่วอลก้าพาดขาอยู้ก็ถูกโยนไปด้านหลังทันที คนในเหตุการณ์ทั้งหมดอ้าปากค้าง บ้างถึงกับเข่าอ่อน เมื่อเห็นสาวผมบอร์นเข้มที่หนึ่งนาทีที่แล้วยังด่าเจ้าขอกฝีมืออยู่ปาวๆได้ล้มไปนอนกับพื้นหร้อมเลือดจำนวนมาก ซึ่งตอนนี้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล
สาวผมทองที่ยืนอยู่ข้างๆมีสติดีที่สุดรีบโทรหารถพยาบาล ในขณะที่เพื่อนกลุ่มใหญ่ของเธอวิ่งแตกไปคนละทาง
“ฝากไว้ก่อนนะเธอ กล้าดียังไงมาทำร้ายเพื่อนชั้น”
“หึหึ”
“ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ!!!!”
“ออกไป”
“อะไรนะ!!”
“ออกไปจากคลับนี้ ก่อนที่ชั้นจะหมดความอดทน”
“เธอ!!”
“…”
สิ่งที่ได้รับกลับมาจาดวอลก้าคือ มือบางๆที่เอื้อมมาจิกหัวสีทองจนหน้าตึง
“หึ นี่สำหรับทีทำชั้นหมดความอดทน”
น้ำใสๆรื้นออกมาจากตาขอกเธอ แต่คนที่ดูสนุกยิ่งนัก คือวอลก้า ปากสีชมพูอ่อนหัวเราะออกมานิดๆ จนคนในคลับต่างเดินออกห่าง
“วอนนักใช่ไหม!”
“T^Tฮึก”
“วิน เวนท์ หามีดไปกรีดดหน้ายัยนี่ และเก็บให้เรียบร้อย ”
จบคำสั่งของเธอก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีสองคนเดินออกมาจางฝูงคน แต่รอยยิ้มบนดองหน้าทั้งสองกลับเป็น รอยยิ้มของซาตาน สาวน้อยซึ่งบัดนี้ต้องเปลี่ยนเป็นเหยื่อของวอลก้า ยกมือมาไหว้เธอ แต่อย่าคิดว่าจะรอดไป
“ชิ เอาไปเร็วๆ ชั้นจะกลับบ้าง แม่ง เหนียวตัว- -*”
“หึหึ คร้าบคุณหนู^_^”
ทั้งสองออกรับพร้อมกัน ระหว่างที่วอลก้า หยิบกระเป๋าตัวเองและเดินถีบเก้าอี้ออกไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเต็มแก่ โดยทิ้งสาวผมทองผู้โชคร้ายเอาไว้
“ มาสนุกกันดีกว่า”
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ”
ปิดท้ายด้วยเงาคมมีด ที่ดูสยดสยองและเสียงร้องที่กลบเสียงเครื่องยนต์ของรถที่แล่นออกไป
ความคิดเห็น