เรื่องของหมาตัวหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

             
           หมานะมันรักเจ้าของของมัน  ถึงแม้ว่าเราจะไม่กักขังมัน  แต่มันก็ไม่เคยหนีไปไหน  ถึงแม้ว่าเราจะตี

จะถีบ  จะดุด่ามัน  มันก็ยังกระดิกหางให้  และไม่เคยหนีไปไหน 

เหตุการณ์ครั้งนี้ขอไว้อาลัยให้กับ  บราว  เพื่อนของฉัน

          มีอยู่วันหนึ่ง  หมาข้างบ้านชอบมานอนที่บ้านฉัน  มันชื่อ บราว  ลายของมันเหมือนกับเสือ  ตาของมันน่ากลัวมากแตกต่างจากนิสัยของมัน   นิสัยของมันจะขี้เล่น แถมกินจุอีกต่างหาก  ไม่ว่าเวลาไหนมันก็จะกระดิกหางอยู่ตลอดเวลา   มันมักจะชอบมานอนที่บ้านของฉัน  มันจะชอบเห่าคนที่เดินผ่านหน้าบ้าน  แต่มันนิสัยดี  ไม่เคยกัดใครด้วย  แม่ของฉันรำคานมันมาก  ก็เลยจะจับมันไปแลกครุ  แม่ของฉันท่านพูดไว้หลายวันแล้ว  แต่ฉันก็ไม่นึกว่าท่านจะเอาจริง  วันหนึ่งฉันกลับมาจากโรงเรียน  พอฉันลงจากรถมันกระดิกหางมาหาฉัน  ฉันมองเห็นคนที่จะมาจับมัน   แม่บอกฉันให้จับมันไว้  แม่ฉันบอกว่าเขาจะจับมัน  แต่จับมันไม่ได้  มันวิ่งหนีเก่งมาก  แต่พอมันเห็นฉันมันก็วิ่งมาหาฉัน  แม่บอกให้ฉันปิดตามันไว้  ฉันก็เลยเอามือปิดที่ตาของมัน   แล้วเขาก็เอาเชือกมาคล้องคอของมัน  แล้วลากมันไป  ฉันเสียใจมากแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้  พอเขาลากมันไป  ฉันก็วิ่งร้องไห้ขึ้นบ้านไป   เหมือนกับฉันฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง ทั้งที่มันรักเราไว้ใจเรา  มันจึงวิ่งมาหาเรา  ทั้งที่เขาจับมันแสนจะยากเย็น  แต่พอมันวิ่งมาหาฉันมันกลับโดนจับไปในพริบตาเดียว  มันจะวิ่งหนีไปก็ได้  แต่มันก็ไม่ทำ    ฉันก็ยังทำกับมันได้  เหตุการณ์ครั้งนั้นมันทำให้ฉันเสียใจมาก  และเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้  

            ขอไว้อาลัย ให้กับ บราว  เพื่อนรักของฉัน  ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้เกิดมาเป็นเจ้าของของแก  ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยดูแลแก  อาจจะรังแกด้วยซ้ำไป    แต่แกก็ยังรักและเชื่อใจฉัน  แต่ฉันก็ยังทำกับแกได้  แกคงโกรธฉัน  แต่ฉันก็ขอก็ให้แกอภัยให้ฉันด้วย    ที่จริงแล้วฉันรักแกมาก  และก็ยังเสียใจกับเหตุการณ์ณ์ที่ผ่านมา  ฉันไม่เคยลืมแกเลย  ป่านนี้แกก็คงจะไปเกิดอยู่ที่ไหนสักแห่ง  และฉันก็ขอให้แกมีความสุข   ฉันอยากบอกให้แกรู้นะ  ว่าฉันรักแกมาก  และจะไม่ลืมแกเลย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++