คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter fourteen ::: 100% :::
Flirt Love วุ่นรักป่วนหัวใจนายนักดนตรี
วอเทอร์
ตอนที่ 14
'หนึ่ง ! สอง ! สาม !'
เสียงดังประมาณหนึ่งดังออกมาจากสวนสาธารณะใกล้ๆคอนโดของแจ็คสัน สวนที่เขาเคยมานั่งอ่านหนังสือแล้วได้เจอกับยูคยอม แจ็คสันกำลังออกกำลังกายอยู่ในยามเช้า วันนี้ไม่มีเรียน เวลาทั้งหมดเลยมาตกอยู่กับการออกกำลังกาย บอกแล้วว่าแจ็คสันจะลดความอ้วน
แจ็คสันวิ่งครบถ้วนระยะทางสองกิโลเมตร ร่างเล็กนั่งริมสระน้ำอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะเอนหลังลงนอนบนพื้นหญ้าให้หายเหนื่อย บรรยากาศยามเช้าสดชื่น แจ็คสันได้เติมออกซิเจนให้กับปอดและร่างกาย ไม่นานท้องของเขาก็ส่งเสียงประท้วงขึ้นมา แจ็คสันถอนหายใจอย่างเซ็งๆ เขาไม่อยากหิวนี่นา ถ้าหิวก็ต้องอยากกินนู่นกินนี่ แล้วก็ไม่ผอมสักที
แต่ทำไงได้ในเมื่อคนเราเกิดมาก็ต้องกิน ใจนึกอยากจะโทรสั่งไก่ชีสขึ้นมากินบนห้อง แต่ที่วิ่งไปก็จะเหนื่อยเปล่า เลยต้องล้มเลิกความคิดนั้นแล้วเปลี่ยนเป็นขึ้นไปทำกับข้าวบนห้องเอง ข้าวสารที่เขาหุงอยู่ทุกวันก็ถูกเปลี่ยนเป็นข้าวกล้องไม่ขัดสี น้ำมันพืชถูกเก็บใส่ไว้ในตู้ แจ็คสันจะไม่หยิบมันออกมาใช้ อาหารที่กินจึงเป็นอาหารคลีนโดยสมบูรณ์แบบ แต่ยกเว้นนมสตรอว์เบอร์รี ให้ตายยังไงก็จะกิน
ทางด้านยูคยอม ร่างสูงที่นอนหลับสบายใจอยู่บนเตียงก็ถูกปลุกตื่นขึ้นมาโดยฝีมือเพื่อนร่วมอาศัยในบ้านอย่างจีมิน จีมินเดินเตี้ยเข้ามาในห้องของเขาแถมยังกระโจนใส่เขาที่นอนอยู่บนเตียงอย่างไม่คิดชีวิต อยากจะด่าอีกฝ่ายแต่ก็ทำไม่ได้
วันหยุดพักผ่อนแสนผ่อนคลายของยูคยอมหมดลงแล้ว ถึงสัปดาห์แห่งการทำงาน เขามีถ่ายรายการอยู่สองแห่งในวันนี้ และก็มีซ้อมดนตรีต่อ เขาต้องเตรียมทำผลงานเพลง เพื่อรายได้ที่มั่นคงอะนะ อย่าโกรธกันเลย ถ้าเขาจะคัมแบ็คบ่อยๆ
ต้องทำงานหาเงินใช้เหมือนกัน เอาไว้เปย์เด็ก หึหึ
หลังจากที่จีมินออกไปแล้วยูคยอมก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปทำงาน อาหารวันนี้ไม่ได้จัดหนักเหมือนช่วงเวลาที่มีแจ็คสัน เขาทานเพียงแค่ขนมปังสองแผ่นกับนมช็อกโกแล็ตหนึ่งกล่องเท่านั้นก่อนจะคว้ากุญแจรถและเสื้อโค้ทออกจากบ้านไป
การจราจรในยามเช้าแบบนี้ค่อนข้างจอแจเล็กน้อยแต่ยูคยอมอารมณ์ดีมากๆ เลยสามารถขับรถไปเรื่อยๆได้อย่างไร้กังวล เรียวปากหยักฮัมเพลงออกมาเบาๆ ใบหน้าคมลอบยิ้มขึ้นเล็กน้อยยามที่นึกถึงใครบางคน ใบหน้าน่ารักของแฟนตัวเล็กลอยวนเวียนอยู่ในหัวของยูคยอม นี่คงเป็นอาการของคนมีความรักล่ะมั้ง ยูคยอมสะบัดหัวเล็กน้อยก่อนเท้าจะถอนเบรกออกและเริ่มเร่งรถอีกครั้งเพื่อมุ่งตรงไปยังสถานที่ทำงาน
แทรชเชอร์สตูดิโอ
ร่างสูงถอนรถเข้าซองก่อนจะเดินลงมาและกดล็อกรถ มือหนาขยับเสื้อโค้ทตัวยาวให้เข้าที่เรียบร้อย ขายาวสาวเท้าเดินขึ้นไปบนตึก ผู้จัดการส่วนตัวของเขามารออยู่ก่อนหน้านี้อยู่แล้วเขาเลยขับรถมาเพียงตามลำพัง ระหว่างทางขึ้นตึก ยูคยอมก็เอ่ยทักทายพนักงานของสตูดิโออย่างเป็นมิตรและมีมารยาท ทีมงานเองก็ทักทายอย่างสุภาพ
เดินมาจนถึงห้องพักเตรียมตัว ยูคยอมผลักประตูเข้าไปในบานประตูที่แปะป้ายว่าเป็นที่สำหรับเขา เข้าไปก็เจอกับผู้จัดการส่วนตัวที่กำลังนั่งรออยู่และเจอทีมงานช่างแต่งหน้าทำผม
"สวัสดีครับทุกคน"ยูคยอมเอ่ยทักทายและส่งรอยยิ้มให้ทีมงาน ทีมงานสาวๆบางคนก็ร้องกรี๊ดออกมา ยูคยอมยิ้มให้เล็กน้อยอย่างสุภาพก่อนจะเดินมานั่งกับช่างแต่งหน้าทำผม
"หล่อไม่เปลี่ยนเลยนะคะน้องยูคยอม ใจพี่จะละลายหมดแล้วค่ะ"พี่สาวช่างแต่งหน้าหยิกแก้มกลมของร่างสูงแล้วเริ่มฉีดพรมน้ำแร่เพื่อบำรุงผิวหน้าแก่ยูคยอม
"ฮ่ะๆ พี่ก็พูดเกินไปครับ ผมไม่ขนาดนั้นหรอก"ยูคยอมบอกอย่างถ่อมตน เขาถูกชมมานับร้อยครั้งได้ แต่การปฏิเสธและแสดงความอ่อนน้อมสุภาพก็เป็นเรื่องสำคัญเหมือนกัน
"แหม ถ่อมตัวไม่เปลี่ยนเลยนะคะ แต่เอ พี่ได้ข่าวมาว่าเรามีแฟนแล้ว แบบนี้สาวๆรวมถึงพี่ก็อกหักเลยน่ะสิ"ช่างแต่งหน้าพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆอย่างเย้าแหย่ยูคยอม คนตัวสูงหัวเราะน้อยๆก่อนจะพูดจาหวานๆกลับไปแก้อาการใจน้อยของอีกฝ่าย
"ถึงจะมีแฟนแล้วแต่ก็รักทุกๆคนเหมือนเดิมนะครับผมก็ยังเป็นผมคนเดิมนี่แหล่ะ"ยูคยอมหลับตาลงเมื่อมือของหญิงสาวใช้แปรงขนนิ่มเกลี่ยที่เปลือกตา
"อิจฉาแฟนน้องยูคยอมจังเลยค่ะ ยังไงเหงาเมื่อไหร่ก็โทรหาพี่นะคะ ฮิๆ"ช่างแต่งหน้าพูดอย่างอิจฉาเล็กๆ ยูคยอมขำนิดหน่อยกับที่เขาพูด จริงๆพี่ช่างแต่งหน้าคนนี้เขามีแฟนแล้ว แฟนเป็นฝรั่งด้วย แต่ชอบมาเต๊าะเด็กๆที่ทำงานแบบนี้แหล่ะประจำเลย
"แฟนผมน่ารักนะ ไว้วันหลังจะพามาเจอนะครับ"ยูคยอมพูดอวดแฟนตัวเองยิ้มๆ เขาเผลอคิดถึงใบหน้าหวานอีกแล้ว ยามที่อีกฝ่ายกำลังกินสตรอว์เบอร์รีลูกโต หรือจะเป็นยามที่กำลังนอนอ่านหนังสือ คิดแล้วก็เผยรอยยิ้มออกมาไม่ได้ มีแฟนน่ารักนี่มันมีความสุขจริงๆเลยน้า แถมเมื่อคืนก็ยังโทรมาร้องไห้ใส่เขาอีก พอรู้เหตุผลว่าเป็นห่วงเขา แจ็คสันก็ยิ่งน่ารักขึ้นไปอีก อยากจะจับมาฟัดแก้มให้เป็นรอยไปเลย น่ารักดีนัก
"....ยูคยอม น้องยูคยอมคะ คยอมมี่ ! ฮัลโหลๆ"พี่ช่างแต่งหน้าเรียกขึ้นมายูคยอมที่ตกอยู่ในภวังค์ความรักก็หลุดออกจากภวังค์และขานตอบรับงงๆ
"แหมอย่ามัวแต่เหม่อใจลอยคิดถึงแฟนสิคะ น่าตีจริงๆเลย พี่บอกว่าให้เม้มปากค่ะ"ยูคยอมเอ่ยขอโทษแล้วจัดการเม้มปากตัวเองเบาๆ พี่ช่างแต่งหน้าก็ได้แต่ส่ายหัวยิ้มๆ
"ไปค่ะ ไปทำผมแล้วก็เตรียมแสตนด์บายเลยนะคะ"ช่างแต่งหน้าหันกลับมาเก็บของและทำความสะอาดอุปกรณ์ทั้งหมดยูคยอมเดินแยกออกมาทำผมต่ออยู่สักพักและก็เตรียมถ่ายรายการ
.
.
.
'รายการที่พาคุณไปแซ่บกับแขกรับเชิญ เราจะถามในสิ่งที่คุณไม่รู้ และไม่เคยถาม ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการรูมซีเคร็ต !!! '
เสียงซาวด์ดนตรีที่ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งสตูดิโอสร้างความตื่นเต้นให้กับรายการและคนดูได้เป็นอย่างดีรายการที่ยูคยอมมาออกเป็นรายการถามตอบและมีกิจกรรมให้ทำเล็กๆน้อยๆเหมือนรายการอื่นทั่วไป แตกต่างในเรื่องของธีมงาน ฉากในสตูล้วนตกแต่งเป็นแนวสไตล์ห้องนอน พูดคุยกันบนเตียงสองเตียง โดยที่เราจะมีแขกรับเชิญเพศตรงข้ามมาร่วมให้สัมภาษณ์ด้วยกัน แต่ยูคยอมไม่รู้ว่าเป็นใคร
'และตอนนี้ แขกรับเชิญของเราก็พร้อมแล้วด้วย ขอเชิญพบกับดาราสาวสวยและนักร้องหนุ่มหล่อ นายอนและยูคยอมค่า !!!! '
พอได้ยินเสียงประกาศชื่อ ขายาวของยูคยอมก็ก้าวออกมาทันที ก่อนจะเดินเข้าฉาก ยูคยอมโค้งทักทายพิธีกรและแฟนคลับตัวน้อยที่กำลังถือป้ายไฟและแท่งไฟของเขา ยูคยอมส่งยิ้มให้และโบกมือทักทายเพียงแค่นี้ก็เรียกเสียงกรี๊ดได้เต็มที่แล้ว และคนที่เดินมาเช่นเดียวกับเขาในฝั่งตรงข้ามก็โบกมือทักทายแฟนๆด้วยเช่นกัน
"โอเคค่ะ มานั่งๆเชิญมาบนเตียงแห่งนี้เลยค่า"พิธีกรตบมือดี๊ด๊าและร่าเริงสุดๆในตอนที่ยูคยอมเดินจะเข้าไปนั่ง ร่างสูงยิ้มให้และนั่งลงในตำแหน่งที่อีกฝ่ายเชื้อเชิญ
"อะเดี๋ยวแนะนำกันอย่างเป็นทางการกันอีกครั้งนะคะ เริ่มที่ฝั่งนี้ก่อนเลย"
"สวัสดีทุกคนครับ ผมคิมยูคยอม"
"สวัสดีค่ะ อิมนายอนนะคะ ฝากตัวด้วยค่ะ"นายอนพูดจบพร้อมกับทำท่าน่ารักๆส่งไปให้กล้องอีกด้วย ยูคยอมทำเพียงแค่มองตามเฉยๆ เขาไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเพียงแค่ตอบรับนิ่งๆแนะนำตัวนิ่งๆ มันเป็นคาแรคเตอร์ที่ค่ายกำหนดให้น่ะ แต่ก็ไม่ได้ฟิกอะไรมาก เพียงแค่ควรทำเมื่ออยู่ต่อหน้ากล้อง แต่ก็ไม่ได้ทำตลอดอยู่ดี
"ฉันติดตามละครของเธออยู่นายอน กำลังเข้มข้นเลยเนอะ ว่าไหมดาฮยอน"พิธีกรที่นั่งเตียงเดียวอยู่กับนายอนเอ่ยออกมาหลังจากจบการแนะนำตัวของทุกคู่ และมีการรับส่งบทกันกับพิธีกรสาวที่นั่งอยู่ฝั่งของยูคยอม
"ค่า กำลังเข้มข้นเลยทีเดียว แต่ฝั่งนี้ก็ไม่น้อยหน้านะคะ นักร้องหนุ่มสุดหล่อของเราคนนี้ เพราะเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่าน เจ้าตัวก็ได้มีทัวร์คอนเสิร์ตรอบโลก ! ตื่นเต้นกันใช่ไหมคะ ค่ะไม่ต้องตื่นเต้นเนอะ เพราะมันผ่านไปแล้ว คิคิ ไหนใครไปดูบ้างงง !"ดาฮยอนไม่รอช้ารีบโฆษณาตัวยูคยอมทันที พร้อมกับถามความเห็นคนดู ให้แฟนๆของคิมยูคยอมได้มีส่วนร่วมด้วยกัน
'กรี๊ดดดดดด~!'
"กลับมาค่ะทุกคนกลับมา เอาล่ะค่ะ ก่อนที่เราจะไปเข้าสู่ช่วงคำถามล้วงลับตับแตกตอนนี้ให้น้องๆได้ฝากผลงานก่อนดีกว่าค่ะ เริ่มจากนายอนก่อนเลย"
"ค่ะก็เร็วๆนี้ละครของนายอนกำลังฉายอยู่นะคะ ใกล้ถึงตอนจบแล้วด้วย ฝากทุกคนติดตามด้วยนะคะ และก็อย่าลืมมาร่วมสนุกสำหรับปาร์ตี้มีตแอนด์กรี๊ดของฉันที่จะจัดขึ้นในวันที่ยี่สิบสองพฤษภาคมนี้ด้วยค่ะ วิธีร่วมสนุกง่ายๆเลยเพียงแค่ซื้อเครื่องดื่มน้ำชากดรหัสใต้ฝาและส่งมาเพื่อลุ้นรางวัล แล้วมาสนุกกันนะคะ ขอบคุณค่า"นายอนพูดโฆษณาละครตัวเองและงานมีตติ้งอย่างร่าเริงเพื่อดึงดูดคนดู แฟนๆตบมือให้อย่างชอบใจ และต่อมาก็เป็นตายูคยอมพูด
"ส่วนของผมก็ช่วงนี้ยังไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เพราะว่าเราพึ่งจะทัวร์คอนเสิร์ตกันไปเมื่อไม่นานมานี้เองครับ แล้วก็ช่วงนี้ผมกำลังซ้อมดนตรีและซุ่มทำเพลงใหม่อยู่ ถ้ายังไงก็ฝากให้ทุกคนรอติดตามกันด้วยนะครับว่าจะเป็นอะไร รับรองว่าเรามีเซอไพรส์แสนพิเศษให้กับลัคกี้แฟนแน่นอน และช่วงนี้งานแฟนไซน์ของผมยังคงจัดขึ้นเรื่อยๆนะครับ ใครที่ซื้ออัลบั้มของผมก็อย่าลืมไปร่วมงานแฟนไซน์ของผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ"ยูคยอมเองก็โปรโมทผลงานเพลงเช่นกัน เสียงตบมือปนๆกับกรีดร้องดังไปทั่วทั้งสตูดิโอ ยูคยอมและนายอนเป็นซุปเปอร์สตาร์ระดับท็อปแนวหน้า จึงไม่แปลกใจกับจำนวนคนที่คอยติดตามสักเท่าไหร่ ร่างสูงส่งยิ้มน้อยๆให้กับแฟนคลับ เรียกเสียงกรี๊ดได้เป็นอย่างดี
"งานเยอะกันทั้งคู่เลยนะคะทั้งสองคน เอาล่ะค่ะ เรามาเข้าช่วงต่อไปกันเลยดีกว่า ในช่วง 'คำถามเจาะลึกซ่อนความลับ'"พิธีกรสาวฝั่งนายอนเป็นคนพูดเปิดช่วงสำหรับคำถามในตอนนี้โดยการถามคำถามจะแบ่งเป็นสองส่วน จากพิธีกรหนึ่งส่วนและทางบ้านหนึ่งส่วน
"เริ่มกันที่น้องนายอนดีกว่านะคะ ดาราสาวสวยของเราได้ข่าวว่าช่วงนี้มีผู้ชายมาขายขนมจีบ เขาเป็นใครอะไรยังไงคะ"พิธีกรเอ่ยถามนายอน
"หือ ก็ไม่มีอะไรนะคะ ช่วงนี้ก็โฟกัสแต่งานไม่ได้มีใครเข้ามาเป็นพิเศษค่ะ หัวใจฉันยังว่างอยู่นะคะ"นายอนตอบพร้อมขยิบตาให้กล้องไปหนึ่งที ยูคยอมไม่ได้สนใจคำตอบของเธอเท่าที่ควร เขามัวแต่เล่นกับแฟนคลับด้านล่างเวที
"ยูคยอมคะ ยูคยอม เอ้าหนูลูก น้องแฟนคลับ พักก่อน ให้ยูคยอมมาตอบคำถามของเราก่อนนะคะ ได้ข่าวมาเหมือนกันว่าช่วงนี้ยูคยอมมีความสัมพันธ์กับเด็กน้อยหน้าใสวัยมหาลัยกรุบกริบ ยังไงคะยังไง สาวๆทั้งประเทศรอคำตอบอยู่"ดาฮยอนเอ่ยห้ามยูคยอมกับแฟนคลับแล้วลากร่างสูงเข้าสู่คำถาม ยูคยอมฟังคำถามร่างสูงยังคงส่งยิ้มหล่ออยู่ แต่ใจก็ไม่ได้ยินดีกับคำถามนั้นสักนิด เขาไม่รู้ว่าจะต้องตอบอย่างไร ใครจะมองแจ็คสันอย่างไร หน้าที่การงานของเด็กตัวเล็กสังคมของแจ็คสัน รวมถึงความเป็นส่วนตัวของแจ็คสันด้วย เขาเป็นห่วง ทำอย่างไรถึงจะดีที่สุดนะ
"เรื่องนั้นก็ จะว่าคุยๆก็ได้ครับ ผมชอบเขา และเราก็ชอบกัน อ่า มันค่อนข้างส่วนตัวนิดนึงหวังว่าแฟนคลับจะเข้าใจด้วย เพราะว่าตัวผมเองก็โสดมานานแล้ว ไม่ได้ถูกใจใครมานานครับ แต่เขาทำให้ความคิดผมเปลี่ยนไป ผมรู้สึกดีมากเวลาที่มีเขา เขาน่ารักนะครับถ้าเจอข้างนอกก็ทักกันได้ แต่ระวังอย่าทำเขาตกใจนะ ฮ่ะๆ"ยูคยอมตอบไปตามตรง เขามีแฟนจริงๆ มีแจ็คสัน เขาชอบกัน การพูดกันตรงๆด้วยความประนีประนอมหรือขอร้องเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ถ้าจะให้ตอบไปว่าพี่น้องกัน สื่อมวลชนก็คงไม่เชื่อ แฟนตัวเล็กก็คงเสียใจ นี่แหล่ะทางออกที่ดีที่สุด
"แหม ยิ่งฟังก็ยิ่งอิจฉาผู้โชคดีคนนั้นจังเลยนะคะ ได้เป็นแฟนกับคิมยูคยอมซุปเปอร์สตาร์ของเกาหลี กรี๊ด ฉันล่ะอิจฉาเขาค่ะ แต่โทษนะคะตอนนี้ยูคยอมมาอยู่กับเราในรายการ เขาเป็นของฉันค่ะ หึหึหึหึหึ"ดาฮยอนยิ้มขำอย่างสะใจมือเรียวเอื้อมมาโอบกอดยูคยอมไว้จากทางด้านหลังก่อนจะผละออกไปให้แฟนคลับกรี๊ดอิจฉาเล่นๆ
"ผมก็ยังเป็นคิมยูคยอมของทุกคนนั่นแหล่ะครับ"ยูคยอมพูดคำหวานเอาใจแฟนคลับก่อนจะส่งวิ้งค์ให้แฟนๆ ทำเอาสตูดิโอแทบแตกเพราะเสียงกรี๊ดของแฟนคลับยูคยอม
.
.
.
16.36 อยู่ไหนแล้วตัวเล็ก : K.Gyeom
ตอนนี้เขากำลังนั่งรอแฟนตัวเล็กอยู่ที่หน้าคณะ ถุงขนมถุงโตหลายอย่างที่เขาซื้อมาเพราะแฟนตัวเล็กชอบกิน เลิกเรียนแล้วก็กลัวว่าจะหิวก็เลยซื้อมาเผื่อให้กินรองท้องไปก่อน
เขาไลน์สักพักคนตัวเล็กก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตอบกลับมา มือหนาไล่ดูฟีดข่าวในมือถือไปเรื่อยๆ เขาเคลียร์งานเสร็จเร็วก็เลยมารับแฟนตัวเล็กได้ทันก่อนที่จะเลิกเรียน จริงๆก็คืออยากเห็นหน้าอีกคนเร็วๆ แค่ไม่เจอกันไม่กี่ชั่วโมงเขาก็คิดถึงแทบแย่แล้ว
วันนี้ยูคยอมไม่ได้ปิดป้องใบหน้าของตัวเอง คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าคณะเลยดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ หลายคนยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปและเดินจากไป บ้างก็เข้ามาทักทายตามอัธยาศัย ที่เขาแปลกใจก็คือมีแฟนคลับกลุ่มหนึ่งมาทักทาย ไม่ใช่กลุ่มแฟนคลับของเขา แต่เป็นแฟนคลับของแจ็คสัน เขารู้สึกดีไม่น้อยที่มีแฟนคลับเข้าใจและยอมรับในตัวแจ็คสัน เขาเอ่ยขอบคุณและแบ่งขนมที่ซื้อมาไปให้พวกเธอกิน
JKSNWG852 : กำลังลงไป รอแป้บนึงน้า 16.45
16.46 โอเคครับ : K.Gyeom
ยูคยอมยิ้มบางๆและลดมือถือลงเก็บใส่กระเป๋ากางเกงร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูงเมื่อเห็นร่างเล็กเดินลงมาไวๆถุงขนมบนโต๊ะถูกหอบหิ้วมาด้วยกัน แจ็คสันเมื่อเห็นยูคยอมแล้วก็รีบวิ่งลงมาหาร่างสูงทันที มาร์คที่เดินชิลล์ๆตามหลังมาก็แอบเบะปากนิดหน่อย
"มารอนานไหมเนี่ย"แจ็คสันที่วิ่งมาถึงหน้ายูคยอมก็หอบแฮ่กๆแล้วเดินเคียงยูคยอมไปเรื่อยๆ
"ไม่ๆ แล้ววิ่งมาทำไม หอบเชียว"ยูคยอมบ่นแต่ก็แกะน้ำแกะขนมส่งให้แจ็คสันทานรองท้องแก้หิว
"ไม่เอาอะ เดี๋ยวแจ็คอ้วน"แจ็คสันดันน้ำหวานสีสวยที่มายื่นจ่อปากให้ยูคยอมขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา
"ไม่อ้วนหรอก กินได้แก้เหนื่อย"ยูคยอมบอกและยังคงจ่อน้ำหวานไปที่ริมฝีปากสีสวยแต่มีรอยแตกจางให้เห็น ยูคยอมยิ่งไม่สบอะไรเท่าไหร่ คนตัวเล็กเป็นอะไรไป ทำไมเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ แล้วเหมือนจะไม่ได้ดูแลตัวเองเสียมากกว่า
"ฮื่อ เค้ากินน้ำเปล่าดีกว่า"แจ็คสันปฏิเสธอีกแล้วเอาน้ำแร่ขึ้นมากระดกดื่มให้ยูคยอมดู
"งั้นกินขนมไหม เนี่ยพี่ซื้อเค้กที่ตัวเล็กมาชอบกินมาให้ด้วย"แจ็คสันส่งยิ้มแห้งๆให้กับยูคยอม คนตัวเล็กกำลังลดความอ้วนและไม่อยากกินของหวานในตอนนี้ แจ็คสันไม่สามารถปฏิเสธน้ำใจของอีกฝ่ายได้อีก จึงรับกล่องมาถือไว้ในมือ
"ไปกินข้าวกัน วันนี้จะพาไปกินหม้อไฟร้านหนึ่งอร่อยมากเลยนะ พี่ว่าเราต้องชอบมากแน่ๆ"ยูคยอมเปิดประตูรถให้แจ็คสันเดินเข้าไปนั่งข้างคนขับ
"พี่ เค้าไดเอทอยู่"เมื่อขับรถออกมาจากตัวมหาลัยได้ไม่ไกล แจ็คสันก็เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา เขากลัวยูคยอมจะรู้สึกไม่ดี แต่เขาต้องพูดออกไปตรงๆ
"..."ยูคยอมไม่ได้ตอบอะไรออกไป ร่างสูงมองไปที่ถนนหนทางด้านหน้า ไม่สนใจสิ่งที่แจ็คสัน เขารู้สึกแย่ตั้งแต่ที่แจ็คสันปฏิเสธน้ำและขนมที่เขาตั้งใจซื้อมาให้แล้ว ได้ว่าหลายวันก่อนที่ได้คุยโทรศัพท์กัน เขาพูดกับแฟนตัวเล็กไปแล้วว่าไม่ต้องการให้อีกคนผอมไปมากกว่านี้ จะไปทรมานตัวเองทำไมกัน
"แค่นี้ก็น่ารักจะแย่แล้วครับ ยังต้องลดความอ้วนอีกทำไม"ยูคยอมพูดออกมาสายตาไม่ได้หันไปจับจ้องใบหน้าที่กำลังขมวดคิ้วเครียดอยู่ เขาอยากจะจับคนดื้อมาตีสักทีสองทีให้หายดื้อ
"ก็อยากน่ารักกว่านี้ พี่ดูแก้มเค้าดิ ตัวเค้าอีก มันจะแตกแล้วนะเนี่ย ก็แค่ อยากให้พี่รักเยอะๆ"แจ็คสันตอบสีหน้าหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด แวบหนึ่งที่คนตัวเล็กเผลอกัดริมฝีปากตัวเองสร้างความไม่พอใจให้ยูคยอมขึ้นไปอีก
"เห้อ ตัวเล็กฟังนะ พี่ไม่ได้ชอบเราที่อ้วนหรือผอม พี่ชอบเราที่เป็นอยู่ตอนนี้ ชอบแก้มป่องๆ ชอบกอดอุ่นๆของเรา ตัวเล็กไม่ต้องพยายาม พี่ก็รัก พี่รักแล้วก็คือรักเลย เข้าใจไหมหืม"ยูคยอมปล่อยมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยขับรถและเอื้อมมายีผมแจ็คสันเบาๆและวางประทับอยู่บนกลุ่มผมนิ่ม ยูคยอมชอบทำให้แจ็คสันใจเต้นแรงด้วยคำพูดที่เหมือนจะแอบบอกรัก แจ็คสันหน้าแดงด้วยคำพูดเหล่านั้น ร่างเล็กใจเต้นตึกตักอย่างมีความสุข ยูคยอมทำให้เขามั่นใจ มั่นใจในความรู้สึกของเขา แจ็คสันโชคดีเหลือเกิน
"เค้าเข้าใจแล้ว แต่เค้าก็อยากดูดีอยู่ดีอะ"แจ็คสันพูดเบาๆติดจะดื้อดึงนิดหน่อย ยูคยอมเลยแกล้งบี้จมูกแรงๆเข้าให้
"ฮื่อ ! ดั้งไม่ค่อยจะมีอยู่"แจ็คสันขยับตัวปัดป้องการประทุษร้ายจากร่างสูงมือเล็กๆลูบบนปลายจมูกสวยเบาๆไปมา ยูคยอมอมยิ้ม เขาชอบมองท่าทางน่ารักที่เป็นเหมือนราวกับเด็กน้อยของแจ็คสัน ธรรมชาติของแจ็คสันเป็นคนน่ารักมากจริงๆ ยูคยอมรู้สึกแบบนั้น
"ถ้าดื้อมากๆจะไปจีบคนอื่นแล้ว ไม่อยากอยู่กับเด็กดื้อหรอก"ยูคยอมพูดขู่มือหนาเปลี่ยนมาลูบปลายจมูกให้เขาแทนเขาแล้วก็ดึงมือนุ่มนิ่มของแจ็คสันไปกุมเอาไว้
"ลองดูดิ้ เค้าก็จะไปมีใหม่เหมือนกัน เบื่อคนแก่แล้ว"แจ็คสันพูดน้ำเสียงงอนๆ ยูคยอมชอบมาพูดแหย่แรงๆจนเขาหมั่นไส้ อีกฝ่ายหล่อเลือกได้นี่นา มีใครต่อใครเข้ามามากมาย ต่างจากเขาที่ไม่ว่าจะตอนไหนเมื่อไหร่ก็มองหาแต่ยูคยอมที่หนึ่งเสมอ
"นั่นปากหรอ ปากแบบนี้ต้องมันต้องโดนจูบสั่งสอน"ยูคยอมล็อกท้ายทอยของแจ็คสันเอาไว้ใบหน้าคมมองไปที่ถนนข้างหน้าและเลื่อนไปใกล้แจ็คสันก่อนที่ร่างสูงจะหันเร็วๆไปกดจูบปากเล็กที่พูดจาหยาบคายต่ออายุของเขา แจ็คสันตาโตก่อนจะร้องโวยวายออกมาพร้อมเอ็ดแฟนตัวสูงเสียงดัง
เพี๊ยะ
"เล่นอะไรเนี่ย ! อย่าเล่นบ้าๆแบบนี้อีกได้ไหม นึกว่าจะตายก่อนได้กินข้าวเนี่ย"แจ็คสันฟาดเข้าที่ไหล่หนาแรงๆทันที เล่นไม่รู้เรื่องเลยจริงๆคนนี้ อันตรายขนาดนี้ก็ยังไม่วายลามก มันน่าตีให้แขนเขียวเสียจริง
"อย่าทำหน้างอสิตัวเล็ก"แจ็คสันที่โดนทักก็สะบัดหน้านี้ยูคยอมและเสมองออกไปนอกหน้าต่างทันที อยากเล่นไม่รู้เรื่องดีนัก จะลงโทษโดยการไม่พูดด้วยตลอดทางไปกินข้าวเลย
ขับอีกไม่กี่นาทีรถยูคยอมก็เข้ามาจอดริมทางใกล้ๆร้านหม้อไฟที่ร่างสูงตั้งใจพาแฟนตัวเล็กมากิน ทั้งคู่เดินลงมาจากรถ และเช่นเคยยูคยอมจูงมือแฟนตัวเล็กให้เดินมาเคียงกันแล้วเข้าไปในร้าน
ร้านเป็นร้านเล็กๆที่อยู่ในตึกแถวจึงค่อนข้างสงบสำหรับยูคยอมที่ต้องเจอความวุ่นวายในแต่ละวันซะส่วนใหญ่ ร่างสูงเดินพาแฟนตัวเล็กไปนั่งก่อนจะสั่งอาหารเซ็ทใหญ่มากินกันสองคน แจ็คสันที่มากินด้วยกันก็นั่งเฉยๆไม่ได้เปิดแม้แต่เมนูอาหารดูเลยด้วยซ้ำ จุดนี้ยูคยอมให้กินอะไรเขาก็กินทั้งนั้นแหล่ะ
รอแทบไม่ถึงสิบนาทีอาหารมากมายหลากหลายจานก็ถูกยกมาเสิร์ฟ วัตถุดิบสำหรับเติมเต็มหม้อไฟแสนอร่อยของเขาสองคน ยูคยอมจัดการเทต็อกและเนื้อใส่ในหม้อน้ำซุปแจ็คสันเองก็วางเส้นรามยอนดิบไว้ด้านบนสุดและบีบราดซอสเผ็ดใส่ทับเส้นลงไป
"...ซี๊ดส์"ยูคยอมที่ก้มหน้ากินข้าวอยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าเด็กกินเก่งตรงหน้าว่าเป็นอะไรทำไมถึงมีเสียงซี๊ดซ๊าดดังลอดออกมา เขาสังเกตได้จากการที่อีกคนใช้ฟันขูดไปกับช้อนและตะเกียบแทนที่จะใช้ริมฝีปากกินให้เรียบร้อย อีกฝ่ายไม่ได้เผ็ด แต่คนตัวเล็กกำลังแสบแผลบนปากสีสวย
"แจ็คสัน..."เขาเอ่ยเรียกและจ้องหน้าอีกฝ่ายแจ็คสันที่กำลังเคี้ยวเส้นรามยอนตุ้ยๆก็เงยหน้าขึ้นมาประมาณว่าเขามีอะไร เขาส่งทิชชู่ให้อีกคนซับปากก่อนจะเอ่ยออกมา
"เป็นอะไร"ยูคยอมจ้องหน้าอีกฝ่ายเขาซับปากและคว้าน้ำมาดื่ม
"เป็นอะไร ? อะไรเป็นอะไร เค้าไม่ได้เป็นอะไรนี่"แจ็คสันเอ่ยอย่างงุนงง ยูคยอมจะให้เค้าเป็นอะไรล่ะ
"ทำไมปากเป็นแผล ไปทำไรมา"
"อะ อ๋อ เค้า เค้าปากแห้งอะ อากาศมันหนาว ไม่มีไรหรอก"แจ็คสันบอกออกไป จริงๆหน้าหนาวไม่ทำให้เขาปากแตกได้หรอก เพราะเขาทาลิปสติก(ยี่ห้อเดียวกับยูคยอม)อยู่ทุกวัน ที่มันแตกก็เพราะเวลาคิดมากแล้วชอบกัดปากต่างหาก
"แน่ใจนะ บนรถมีลิปอยู่ตอนกลับก็เอามาทาซะ ดูสิปากแตกหมดแล้วเนี่ย กินเลือดตัวเองอร่อยหรอ"ยูคยอมเคาะหน้าผากแจ็คสันเบาๆ ร่างเล็กบึนปากใส่ ยูคยอมคีบเนื้อวัวใส่ถ้วยเล็กๆของแจ็คสัน แถมพวกผักที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำอีก
"ไม่ต้องไปกินแล้วรามยอน เจ็บปากเปล่าๆกินเนื้อไปนี่"ยูคยอมพูดอย่างเป็นห่วงสุขภาพของคนตัวเล็ก แจ็คสันยิ้มกว้างและเอ่ยขอบคุณยูคยอมไม่วายเต๊าะแฟนตัวโตว่า'มีแฟนน่ารักจัง'เล่นเอาคนหน้าดุก็แอบเขินเหมือนกัน ยูคยอมตีหน้ามึนกินต่อเงียบๆทั้งๆที่หูแดงเถือก แจ็คสันก็ยิ่งยิ้มถูกใจกับอาการของคนตัวโต
"อิ่มอะ เค้ากินไปเยอะมากเลย"แจ็คสันที่โดนคิมยูคยอมกอดคอออกมาจากร้านก็เดินลูบพุงตัวเองไปตลอดทาง
"ยังเด็กอยู่เลยกินๆไปเถอะ เงินก็เงินพี่ ใครจะว่าได้เลี้ยงแฟนอดๆอยากๆ"
"อดที่ไหน พี่จะทำให้เค้ากลายเป็นลูกหมูแล้วเนี่ย"แจ็คสันบึนปากเขาอิจฉาร่างสูงที่ไม่ต้องทำอะไรอีกคนก็ผอมหุ่นดี เผลอๆมีซิกแพ็กด้วยซ้ำแต่แจ็คสันไม่เคยเห็นหรอกนะ
"น่ารักจะตาย ไหนขอหอมหน่อยสิครับ"ยูคยอมรั้งคอยัยนุ่มนิ่มหมายจะฉกฉวยแก้มขาวสักครั้งสองครั้งให้ชื่นใจแต่แจ็คสันก็เอามือดันหน้าร่างสูงไว้และเอียงหันหนี
"ตาแก่ลามก !"ยูคยอมเหวอไปเล็กน้อยกับคำด่าใหม่ของแจ็คสัน ฟังแล้วจี๊ด ฟังแล้วเจ็บ พี่ไม่แก่นะน้องนะ ถ้าได้ลองแล้วน้องจะหนาว เขารีบสาวเท้าเดินตามคนตัวเล็กไปที่ไปยืนรออยู่ข้างรถอยู่แล้วเขากดปลดล็อกและขึ้นรถมาพร้อมๆกับแจ็คสัน
"กล้าด่าพี่หรอตัวแสบ !"ยูคยอมชี้นิ้วคาดโทษเด็กน้อยก็แลบลิ้นยั่วโมโหอย่างไม่เกรงกลัว แฟนเด็กเริ่มจะไม่เชื่อฟังเสียแล้ว แบบนี้มันต้องมีเตือนสักนิดสักหน่อย
"มานี่เลยยย"ยูคยอมคว้าคอแจ็คสันที่กำลังพยายามหันหนียูคยอมไปเกาะกระจกที่ประตูหลังจากที่ขึ้นรถมา เด็กตัวเล็กชักจะล้อเขาเรื่องอายุบ่อยไปแล้ว ล้อนักมันต้องเจอดีเดี๋ยวรู้ว่าแก่หรือไม่แก่
"อื้อออ !"ยูคยอมบีบคางเรียวของแจ็คสันก่อนจะก้มลงดูดเรียวปากเล็กแรงๆจนเกิดเสียงน่าอายดังออกมาทั่วทั้งภายในรถของยูคยอม
จ๊วบ !
"ไง อีกสักทีไหมจะได้หายซ่า"ยูคยอมขู่อีกฝ่ายแถมทำท่าก้มลงจะดูดปากแจ็คสันอีกรอบหนึ่งเด็กตัวเล็กจึงต้องใช้มือเล็กๆนั่นดันหน้าอีกฝ่ายให้ออกห่างๆ
"พอแล้ว พี่จะหื่นกับเค้าเกินไปแล้วนะ !"แจ็คสันพูดเสียงอู้อี้และใช้มือเล็กมาปิดปากตัวเองไว้แทน เด็กตัวเล็กที่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ก็มองอย่างแสนงอน ยูคยอมยิ้มสะใจที่ทำให้อีกคนยอมแพ้เขาได้
"ไม่ทำแล้วน่า"ยูคยอมบอกแบบขอไปที อย่างยูคยอมน่ะหรอจะไม่ทำ เผลออีกทียูคยอมก็รังแกเขาเสียหมดท่า น่าน้อยใจเสียจริงที่โดนแกล้งหรือเอาคืนอยู่ฝ่ายเดียว"วันนี้มีการบ้านเยอะไหม"ยูคยอมถามแฟนตัวเล็ก
"ไม่เยอะครับ มีแต่พรีเซนต์งานกลุ่ม"แจ็คสันบอก มือเล็กเสียบหูฟังเข้ากับไอพอดเครื่องเล็กที่เจ้าตัวโหลดมาก่อนจะกดเปิดฟังระหว่างทางกลับบ้าน
"งั้นก็ไม่รีบกลับใช่ไหม ไปถนนคนเดินกันไม่ได้เดินนานแล้ว"ยูคยอมเอ่ยชวนแจ็คสัน เขาก็ไม่ได้เอ่ยแกมบังคับอะไรหรอกนะ แต่ทำไมแจ็คสันถึงปฏิเสธไม่ลงแบบนี้ล่ะ
"อื้อ เค้าอยากไปเหมือนกัน"แจ็คสันพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย หนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน เขาของีบหลับไปในระหว่างทางก็แล้วกันนะ ว่าแล้วก็กดเร่งเสียงเพลงในไอพอดขึ้นอีกเพื่อกันการรบกวน
ถนนคนเดิน
"หงึ ถึงแล้วหยอ ฮื่มม"เสียงงัวเงียของคนพึ่งตื่นดังขึ้นมา ความรู้สึกเร็วเชียวนะว่าใกล้ถึงที่เดินเที่ยวเล่นแล้ว เขาไม่ต้องเสียแรงปลุกเด็กน้อยตุ๊กตาหน้ารถแล้วเนื่องจากตื่นขึ้นมาเอง
"ป่ะ ลงไปเดินกัน"ยูคยอมดับเครื่องยนต์และก้าวขาลงมาจากรถสปอร์ตคันคุ้นเคย แจ็คสันที่ลงจากรถมาก็ยืนบิดขี้เกียจเป็นเด็กน้อยอยู่ข้างๆรถ ยูคยอมเลยเดินไปคว้าข้อมือคนตัวเล็กให้ออกเดินไปด้วยกัน
"ที่นี่ยังของขายเยอะเหมือนเดิมเลย"ยูคยอมเอ่ยชวนคนตัวเล็กคุย
"เค้าก็ไม่ค่อยได้มา ของขายเยอะจริงๆนั่นแหล่ะ"แจ็คสันบอกพลางกวาดสายตามองไปรอบๆร้านขายของใช้และของกินเยอะมากจนอยากจะแวะมันทุกร้าน
"ไปดูตรงนั้นกัน"ยูคยอมจับมือแจ็คสันพาเดินไปร้านขายเครื่องประดับร้านใหญ่ หน้าร้านคับคั่งไปด้วยเด็กวัยรุ่นผู้หญิง ยูคยอมอาศัยความตัวสูงกอดแจ็คสันเอาไว้และพาอีกคนเดินแทรกไปถึงแผงขายของประดับตกแต่งบ้านแบบชิ้นเล็กๆ
"สวยดีจังอันนี้"แจ็คสันร้องว้าวออกมาแถมสีหน้าก็ดูสดชื่นขึ้นยูคยอมยิ้มตามและมองของที่แจ็คสันเอ่ยชมก็พบว่ามันเป็นขวดแก้วน่ารักๆที่ใส่หินเรืองแสงเอาไว้ ดูเหมือนว่าจะเขียนคำพูดใส่ในหินได้ด้วย ยูคยอมลอบมองสีหน้าของแจ็คสัน เด็กตัวเล็กดูจะชอบมันมากและเหมือนว่าจะอยากได้เสียด้วย
"นี่ครับ เอาอันนึง"ยูคยอมส่งขวดแก้วใสสีสวยให้กับคนขาย แจ็คสันมองตามแอบคิดในใจว่ายูคยอมจะซื้อให้หรือเปล่านะ
"จ้า เดี๋ยวเขียนคำพูดใส่ในกระดาษนี่นะคะเขียนได้ห้าคำสั้นๆนะ"คนขายส่งกระดาษใบเล็กๆกับปากกามาให้ยูคยอม คนตัวสูงรับมาเขียนด้วยความรวดเร็วก่อนจะส่งกลับคืนไปให้เจ้าของร้าน
"ไม่น่าเชื่อว่าอย่างพี่จะซื้อของจุกจิกพวกนี้ด้วย"แจ็คสันพยายามแย็บๆถามยูคยอมกลายๆว่าซื้อให้เขาใช่ไหม แต่ร่างสูงก็ตามเกมทันและบอกปฏิเสธไป รออยู่สักพักคนขายก็ยื่นถุงที่บรรจุของมาให้ยูคยอมรับมาถือไว้และจูงแจ็คสันออกมาหน้าร้านก่อนจะส่งถุงให้ แจ็คสันดีใจยิ้มแก้มแทบแตก กะไว้แล้วว่าต้องเป็นของเขา ยูคยอมนี่น่ารักจริงๆเลยน้า
"ขอบคุณนะ"แจ็คสันเอ่ยขอบคุณแถมยิ้มกว้างอย่างดีใจ
"ให้ถือให้จะมาขอบคุณทำไมกัน พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณ"ยูคยอมทำหน้าเหรอหรามองอีกฝ่ายอย่างงงๆว่าคนตัวเล็กพูดเรื่องอะไร แต่ทั้งหมดเขาก็แค่ล้อเล่นนั่นแหล่ะ จริงๆก็ซื้อมาให้แจ็คสันแต่อยากเห็นอีกคนร้องงอแงตะแง้วๆใส่มากกว่า
"อ่าว"แจ็คสันหุบยิ้มฉับทันทีเขากำถุงพลาสติกที่ใส่ของไว้ในมือแล้วเดินต่ออย่างไม่สนใจอะไร ขายหน้าชะมัด นี่เผลอคิดอะไรออกไปทุเรศตัวเองเสียจริงๆ
"พี่ล้อเล่น ของตัวเองแหล่ะ"ยูคยอมเฉลยออกมาแจ็คสันที่เป็นจอมคิดมากจึงระดมฟาดแขนเขาเป็นสิบๆที พร้อมทั้งทำหน้าตามู่ทู่ ยูคยอมแกล้งเขาอีกแล้ว
"คนนิสัยไม่ดี !"แจ็คสันสะบัดข้อมือหนียูคยอม แล้วเดินนำลิ่วๆมาเรื่อย คนตัวเล็กเดินไปแวะซุ้มขายของกินด้านหน้า เป็นร้านขายขนมกินเล่นอย่างจินปัง
"เอาไส้พิซซ่าหนึ่งอันครับ"แจ็คสันสั่งขนมที่ต้องการแล้วควักเงินในกระเป๋าสตางค์จ่ายก่อนรับสินค้า จินปังเหมาะแก่การกินในตอนนี้มากที่สุดแล้ว เขาลงมือทานมันทันทีเหลือบเห็นร่างสูงทำหน้าหมาหงอยก็อดเป็นห่วงไม่ได้จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ
"หน้าไม่ดีเลยครับ พี่เป็นอะไรหรือเปล่า"แจ็คสันเงยหน้าพูดกับยูคยอม คนโตกว่าได้แต่ถอนหายใจใส่เฮือกๆ
"แฟนไม่รักครับ ต้องทำไงดี หมอมีคำแนะนำไหมครับ"ยูคยอมบ่นออกมาอย่างน่ารักแถมยังทำปากคว่ำเหมือนเด็กสามขวบกำลังงอแงให้แม่ซื้อลูกโป่งให้
"ทางการแพทย์แนะนำว่าให้บอกรักแฟนๆหวานนะครับคนไข้ เผื่อว่าแฟนคนไข้จะพิจารณาดู"แจ็คสันสวมบทบาทคุณหมอตอบกลับไป ร่างเล็กสอดมือไปกุมมือหยาบของยูคยอมไว้และพาเดินไปด้วยกัน จินปังที่ซื้อมาก็ถูกแบ่งปันให้กับแฟนตัวโตทานด้วยเช่นกัน
"น้ำตาล คาราเมล น้ำเชื่อม น้ำหวาน น้ำอะไรอีกดี หวานพอไหมครับหมอ"ยูคยอมกวนประสาทเด็กตัวเล็กเล่น แจ็คสันที่ได้ยินถึงกับหน้าตึงทันที มือเล็กชักจินปังออกและเอามากินคนเดียวเสียคำโต ก่อนจะสะบัดหน้าหนียูคยอม แต่ทว่ามือน้อยๆก็ยังไม่คลายความอบอุ่น แจ็คสันยังคงจับมือยูคยอม
"กวนตีน"เสียงพึมพำเบาๆขณะที่แอบเบือนหน้าหนีเบะปากดังขึ้นมากจากปากสวยๆของแจ็คสัน ยูคยอมก็ได้ยินที่คนตัวเล็กพูดเลยจัดการบีบจมูกคนตัวเล็กแรงๆเป็นการลงโทษ
"โอ๊ย เค้าเจ็บ"แจ็คสันหันไปว้ากใส่ยูคยอมทันที คนตัวเล็กยิ่งเซ็งขึ้นไปอีก คำว่ารักก็ไม่ได้ฟังยังจะโดนแกล้งอีก
"พูดกับพี่ไม่เพราะเลยตัวเล็ก"ยูคยอมดุจริงจังเข้าให้แจ็คสันเลยหงอยๆอย่างที่เห็น ใบหน้าหวานซึมลงถนัดตา มือเรียวที่กุมมืออีกฝ่ายคลายออกน้อยๆเป็นสัญญาณว่าเขากำลังไม่อยากอยู่ใกล้ยูคยอม ก็อีกฝ่ายดุเขานี่นา เป็นพี่นี่ขี้โกงจัง
เดินกันมาเรื่อยๆจนเจอเก้าอี้นั่งพัก แจ็คสันถูกยูคยอมบอกให้นั่งรออยู่ตรงนี้อย่าไปไหน คนตัวเล็กพยักหน้ารับน้อยๆเพื่อบอกว่าเข้าใจแล้ว แจ็คสันเท้าแขนข้างที่ว่างกับอี้ตัวยาว อีกข้างหนึ่งถูกวางพาดขาไว้นิ่งๆ เท้าเล็กๆกำลังเขี่ยฝุ่นที่พื้นเล่นไปมา นัยน์ตากลมโตหลุบต่ำมองแต่ที่พื้นดิน เขาน้อยใจที่ถูกยูคยอมดุทั้งๆที่อีกฝ่ายมาแกล้งกันก่อน แต่ทำไมเขาถึงผิดคนเดียวล่ะ
จึ้ก
"อ่ะ เย็น"แจ็คสันสะดุ้งตกใจกับอุณหภูมิเย็นเฉียบที่มาสัมผัสที่ข้างแก้ม เงยหน้าขึ้นไปก็พบกับยูคยอมกำลังดูดชานมไข่มุกแก้วของตัวเองอยู่ และตอนนี้กำลังยื่นอีกแก้วมาให้เขา เขารับมาเจาะหลอดดื่มเงียบๆ
ยูคยอมทิ้งตัวนั่งลงข้างๆแขนแข็งแรงวาดขึ้นคล้องคอของเขา แจ็คสันไม่ได้หันไปมองอยู่ดี จะว่างี่เง่าก็ได้ ก็คนมันน้อยใจนี่ เรื่องแค่นี้ก็ต้องดุกัน ไม่ได้โกรธหรอกเพราะว่าเขาก็ผิดเอง แต่ไม่เห็นว่าต้องดุเลย อายก็อาย เซ็งก็เซ็ง
"โกรธพี่หรอ"ยูคยอมถามมือหนาที่กำลังคล้องคอแจ็คสันเปลี่ยนมาเป็นการลูบศีรษะเล็กแผ่วเบา ทำเอาแจ็คสันถึงกับต้องละจากการดื่มน้ำชาเลยแหล่ะ
"เปล่าครับ แค่เซ็งๆ"แจ็คสันบอกไปตามที่รู้สึกจริงๆยูคยอมขำพรืดที่ได้ฟังอีกคนพูดกันตรงๆ ใสซื่อราวกับคริสตัลเสียอีกนะแจ็คสัน
"เลิกงอนได้แล้ว พี่ทำก็เพราะรักทั้งนั้นแหล่ะ"ยูคยอมพูดออกมาตรงๆเช่นเดียวกัน แจ็คสันเองเผลอยิ้มหน่อยๆกับประโยคที่เหมือนสารภาพรักกลายๆ แจ็คสันยิ้มออกมาได้บ้างและพยายามจะทำลืมๆเรื่องก่อนหน้านี้ไป เตือนตัวเองว่าจะไปโกรธเคืองถือสาอะไรนักหนาเพราะอีกฝ่ายแค่หลอกล้อเล่น
"ง้อเค้าหรอ"แจ็คสันหันไปมองแบบอมยิ้มน้อยๆหมายจะแซวร่างสูงคืนบ้าง
"ครับ ไม่ง้อตัวเล็กแล้วจะให้พี่ไปง้อใครล่ะ"ยูคยอมพูดเชิงคำถามเพื่อให้แจ็คสันได้ขบคิด คนตัวเล็กเอียงหัวซบไหล่ของร่างสูงโดยมือร่างสูงก็คล้องคอไว้ด้วยเช่นกัน
"...กนะ"แจ็คสันอมยิ้ม สีหน้าดูสดชื่นขึ้น คนตัวเล็กกว่าพูดอะไรบางอย่างเบาๆเหมือนไม่อยากให้ได้ยิน หรือเพราะเขินอายก็ไม่รู้
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ"แจ็คสันหน้าขึ้นสีแดงเรื่อ หัวกลมส่ายไปมาเชิงว่าไม่ได้พูดอะไร แต่เด็กตัวเล็กนี่พูดจริงๆยูคยอมได้ยิน ถึงแม้เสียงจะเบาๆก็ตามเถอะ
"บอกหน่อย อยากได้ยิน"ยูคยอมเอียงหูเข้าไปใกล้เพื่อรอฟังคำพูดบางอย่างจากแจ็คสัน
"เค้าบอกว่า...รักนะ"แจ็คสันเขินอายหน้าแดงกล่ำคนตัวเล็กเสมองไปทางอื่นไปข้างทางมองไปเรื่อยๆราวกับกลบความอาย ยูคยอมที่ได้ยินคำบอกรักของคนตัวเล็กก็ยิ้มเขินออกมา ร่างสูงไม่สามารถหยุดยิ้มได้ในตอนนี้เลย แจ็คสันน่ารักมากจริงๆยูคยอมจับให้อีกคนหันมาสบตากันก่อนจะกดแนบริมฝีปากบนหน้าผากเนียนของแจ็คสันก่อนจะผละออกมา
"น่ารัก..."ยูคยอมที่แสนร้ายกาจ จริงๆแล้วเขาแพ้ทางให้แจ็คสันเต็มๆ เด็กตัวเล็กไม่ตอบกลับอะไรไปเลือกที่จะก้มหน้าดูดชานมไข่ทุกในมือแทน สติยูคยอมเหมือนจะหลุดออกไป
นั่งคุยกันอยู่นาน แจ็คสันก็ถูกยูคยอมพามาส่งที่คอนโดก่อนจะแยกจากกัน เนื่องจากพรุ่งนี้ยูคยอมจะมีงานแต่เช้า เขาจึงต้องกลับไปนอนบ้านที่แชร์กับเพื่อนในค่ำคืนนี้ ทั้งคู่ล่ำรากันก่อนจะแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเองต่างฝ่ายต่างทำ
แจ็คสันที่กำลังจะเข้านอนก็นึกขึ้นได้ว่ายูคยอมซื้อขวดหินเรืองแสงให้ เขาเดินไปรื้อหาขวดแก้วในถุงพลาสติกก่อนจะหยิบมันขึ้นมาสำรวจความสวยงามของหินสีเหล่านั้นยิ่งมองก็ยิ่งนึกถึงยูคยอม คิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา วันแรกที่เจอกันแล้วพากันวิ่งหนีแฟนคลับ วันที่เอากระเป๋าสตางค์ไปคืน วันที่ช่วยเขาติวหนังสือ วันที่ไปเที่ยวด้วยกัน วันที่ฉลองวันเกิด วันแห่งความสุขเหล่านั้นถูกบันทึกและจดจำลงในหัวใจของแจ็คสันมาโดยตลอด
"เขียนคำว่าอะไรไปนะ"แจ็คสันอยากรู้ยูคยอมเขียนอะไรลงไปบ้าง เนื่องจากหลากสีกำลังทับกันอยู่ คนตัวเล็กจึงจำเป็นค่อยๆเทมันออกมาทีละอันทีละอัน จนพบกับคำปริศนาที่ซ่อนอยู่บนหิน
'รัก
.
.
.
รัก
.
.
.
รัก
.
.
.
รัก
.
.
.
รัก'
.//////////.
"ย่าห์ ร้ายกาจที่สุดเลยคิมยูคยอม !"แจ็คสันหันไปตะโกนใส่แสตนดี้ยูคยอมที่มุมห้อง แม้คำพูดจะดูเหมือนโมโห แต่ว่าความเป็นจริงแล้วคนตัวเล็กกำลังดีใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้เลยต่างหาก มีแต่ข้อสังเกตที่เป็นรอยยิ้มหวานๆยามที่ได้นั่งอ่านข้อความบนหินหลากสีเรืองแสงพวกนี้ ยูคยอมก็น่ารักเหมือนกันนะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
คุยกันซักแป้บนึง : อันยองงแฟนๆนิยายแฟนแจ็คสันแฟนยูคยอม คิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย มาอัพแล้วนาจา ตอนนี้ปั่นทิ้งไว้นานแล้วมาก แต่เพราะดิฉันกำลังยุ่งวุ่นวายกับชีวิตที่โรงเรียนค่ะทุกคนเลยไม่ได้มาอัพต่อซักที ตอนที่แล้วเป็นไงกันบ้างสนุกไม่สนุกยังไงก็บอกกันนะ แล้วก็ที่เรายังไม่ได้อัพด้วยก็เพราะรออ่านคอมเม้นท์ของทุกๆคนอยู่ แต่ก็ยังไม่มีคอมเม้นท์มาเลยอะ5555555 เสียใจนิดๆเฟลหน่อยๆ คือเราคิดถึงคนอ่าน ถ้าคิดถึงยูคยอมกับแจ็คสันล่ะก็ กดเม้นท์กันด้ายเล้ยยยยย อาทิตย์จะมาอัพตอนใหม่ให้น้า ถ้าได้อ่านคอมเม้นท์น่ารักๆของทุกคนแล้ว เรากดตอบเม้นท์ของทุกคนเลย คุยกันได้เราชอบคุยกับคนอ่านทุกคน รักมากๆเลยนะคะ ทุกคนเป็นแรงบันดาลใจในความชอบของเรา เราจะเขียนนิยายต่อไปเรื่อยๆเลยจ้า จุ้บๆ
ความคิดเห็น