คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter one ::: 100% :::
Flirt Love วุ่นรักป่วนหัวใจนายนักดนตรี
วอเทอร์
ตอนที่ 1
รีไรท์ครั้งที่ 1 22/10/59 (ปรับเรื่องของสกุลเงินและแก้ไขคำผิด)
ผมชื่อหวังแจ็คสันครับ เป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยชื่อดังอยู่ในเมือง บ้านของผมน่ะไม่มีหรอกครับ ผมอยู่หอพักจะเรียกว่าคอนโดก็ได้ อาศัยอยู่คนเดียวมานานแล้วล่ะครับ ผมเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องที่ไหน พ่อกับแม่ของผมทำไร่ทำสวนอยู่ที่ต่างจังหวัดนานๆทีผมถึงจะกลับบ้านพวกท่านไม่ชอบชีวิตในเมืองน่ะครับ แต่ว่าอยู่ที่ไร่ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตทุรกันดารอะไร แค่อยู่แบบพอเพียงน่ะครับ ครอบครัวของผมไม่รวยไม่จน จนตอนนี้ผมว่าผมเข้าตาจนเสียแล้ว
'อัลบั้มใหม่ของคิมยูคยอม'
อาจจะงงว่าเขาคือใคร คิมยูคยอมเป็นแฟนของผมเองครับ แต่ผมไม่ใช่แฟนเขาหรอกนะ ก็เพราะเราต่างกันเกินไป เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าผมมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังชอบเขาอยู่ดี จริงๆแล้วก็คือ คิมยูคยอมเป็นนักร้องดังและเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆสมัยนี้น่ะครับ เขาน่ะทั้งร้องเพลงเพราะเล่นดนตรีเก่งแถมยังเต้นเก่งอีกตั้งหาก แฟนคลับของเขาน่ะมีทั่วโลกเลย ผมน่ะปลื้มเขามากๆเลยล่ะครับ ไม่ว่าจะตารางงานของเขาหรือตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่ ผมก็รู้ทั้งนั้น เพราะผมเป็นแฟนบอยตัวยงเลย
คลิก คลิก
เสียงมือของผมคลิกเมาส์อยู่ครับ ผมกำลังกดสั่งซื้อสินค้าบางอย่างอยู่ เดาไม่ผิดหรอกครับ แผ่นซีดีเพลงใหม่ของยูคยอมนั่นเอง แต่ตอนนี้ผมคงจะใช้ชีวิตแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว อัลบั้มพวกนี้พัฒนาดีขึ้นมาเรื่อยๆแถมราคาสูงขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย ต่างจากผมที่ยังมีค่าขนมเท่าเดิมที่พ่อแม่ส่งมาให้ แต่ของพวกนี้น่ะถ้าเอาเงินพ่อแม่มาซื้อมันก็ไม่ค่อยเท่เท่าไหร่ใช่ไหมล่ะ ผมทำงานพิเศษอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเป็นเด็กเสิร์ฟน่ะครับ ทำตอนเย็นๆ ส่วนเวลาว่างตอนกลางวันก็มีรับงานเป็นบางครั้งบ้างเช่นพวกแจกใบปลิว เพราะมหาลัยไม่ค่อยมีเรียนเขาถึงมีเวลาทำงานอยู่พอสมควรในการหาเงิน
"ทำอะไรอยู่น่ะแจ็คสัน"เสียงมาร์คทักแจ็คสันจากด้านหลัง
"ไอ้บ้า ตกใจหมดเลยมาร์คทำไมนายมาเงียบๆล่ะไม่เห็นบอกก่อนเลยว่าจะมา"ผมหันไปหามาร์ค
"ฉันหนีเด็กแบมแบมมาน่ะสิ หมอนั่นจ้องจะจับฉันสามเวลาหลังอาหารเลยให้ตายเถอะ น่ากลัวเป็นบ้า"มาร์คนั่งลงบนโซฟามือกดเลื่อนช่องทีวีของแจ็คสันเปิดดู
"เด็กนั่นยังไม่เลิกความตั้งใจอีกหรอ นายก็ใจแข็งชะมัดเลยนะ เราเห็นแบมแบมจีบนายมาตั้งนานละ"
"ฉันไม่ได้ชอบหมอนั่นซักหน่อย"มาร์คยู่หน้า
"จริงหรอ จริงๆหรอ ฮ่าๆ ใจแข็งแล้วยังปากแข็งอีกนะมาร์คเนี่ย"
"ย่าห์แจ็คสัน! ฉันไม่ได้มาหาเพื่อให้นายตีรวนใส่นะเนี่ย ตกลงเป็นเพื่อนกันจริงๆหรือเปล่า"มาร์คยกหมอนอิงฟาดแขนแจ็คสัน
"ล้อเล่นนิดเดียวเองมัคคึ"แจ็คสันเอามือมาทำท่าประกอบว่านิดเดียวจริงๆ
"ช่างมันๆ แล้วตกลงทำอะไรอยู่เนี่ย"มาร์คเดินส่องที่จอคอมของแจ็คสัน
"โหย แพงมากเลยอ่าตั้งสี่หมื่นวอนเลยคนๆเดียวต้องแพงถึงขนาดนี้ไหมนะ"มาร์คบ่น
"เราชอบของเราน่า มาร์คไม่เข้าใจหรอก ยูคยอมอะเป็นแฟนเราไงเราก็ต้องซัพพอร์ตแฟนเราสิ"แจ็คสันพูดไปพลางเอามือปิดหน้าตัวเองอย่างขัดเขิน
"ฉันพึ่งรู้ว่าเพื่อนฉันขี้มโนขนาดนี้"มาร์คมองแจ็คสันอย่างเอือมๆ
"ย่าห์มาร์ค! เราขอสาปแช่งให้นายตกเป็นของน้องแบมแบมโดยเร็ววัน"แจ็คสันยกมือไหว้ท่วมหัวตัวเองแล้วแช่งมาร์คออกมา
"เห้ยๆไม่เกี่ยวดิถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้เพื่อนบ้า"มาร์คตีไหล่แจ็คสันรัวๆแจ็คสันก็ได้แต่หลบฝ่ามือของมาร์คไปมา
ผมบอกเลยว่ามาร์คน่ะเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจ เห็นบอกไม่ชอบไม่ชอบ พอน้องแบมแบมหายไปทีไรมาร์คน่ะก็ชอบทำหงอยๆทุกที แบบนี้จะให้เรียกว่าไม่ชอบจริงๆหรอ
แต่ช่างเถอะเรื่องของเพื่อนผมไม่สนใจหรอก ตอนนี้ต้องลุ้นอย่างเดียวแล้วแหล่ะว่าอัลบั้มที่ออกใหม่ของคยอมมี่เขาจะกดซื้อทันหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ไม่น่าลังเลนานเลย ถ้าซื้อไม่ทันก็ต้องรอรอบเว็บอีกสองเดือนเห็นจะได้แบบนั้นต้องตายแน่ๆถ้าเกิดไม่ได้ฟังเสียงเพราะๆของยูคยอมในอัลบั้มใหม่ อาจจะดูเกินไปหน่อยแต่ถ้าเกิดคุณชอบใครสักคนนะผมว่าแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำล่ะน่า แถมเร็วๆนี้ยูคยอมจะมีทัวร์คอนเสิร์ตที่หลายๆประเทศด้วย ผมน่ะอดใจรอแทบไม่ไหวเลยแหล่ะที่จะได้ดูคอนเสิร์ตของเขา ค่าบัตรคอนน่ะผมหยอดกระปุกล่วงหน้าไว้แล้วกะว่ายังไงคอนเสิร์ตครั้งนี้ก็ต้องไปดูให้ได้ จะรีบจองบัตรคนแรกเลยคอยดู
โอเคหลังจากที่ผมสั่งซื้ออัลบั้มของยูคยอมเสร็จก็นั่งเช็คอัพเดทและรูปภาพต่างๆของยูคยอมไปเรื่อยๆจนไม่มีอะไรจะทำนั่นแหล่ะผมถึงเลิกเล่นคอม หันไปหามาร์คแต่ก็พบว่ามาร์คนอนหลับอยู่บนเตียง ผมเองก็ชักจะง่วงๆได้นอนกลางวันซักหน่อยก็คงดีเหมือนกัน ว่าแล้วมือก็จัดการถอดแว่นตาทรงวินเทจแต่เลนส์หนาเตอะวางไว้ที่หัวเตียงก่อนจะลงไปนอนข้างๆมาร์คพร้อมเอาแขนขาพาดอีกคนไว้ด้วย ก็ตัวมาร์คทั้งนุ่มทั้งหอมเขาเลยชอบนอนกอดมาร์คเป็นพิเศษ
เวลาผ่านไปนานพอสมควรมาร์คเป็นคนที่ตื่นก่อนแจ็คสันแต่ก็ขยับตัวได้ไม่ถนัดเพราะแจ็คสันกอดอยู่มาร์คก็เลยนอนเล่นมือถือข้างเดียวและปล่อยให้แจ็คสันกอดอยู่อย่างนั้น จนสักพักแจ็คสันก็ตื่นขึ้นมา
"อืออ"แจ็คสันครางในลำคอความรู้สึกพึ่งตื่นทำให้เขางัวเงียอยู่นิดหน่อยพอตื่นเต็มตาก็เหมือนจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ดันฟุบใส่บนตัวมาร์คเฉยเลย
"เฮ้แจ็คสัน นายนี่ขี้เซาจังเลยนะ วันนี้ไปทำงานไม่ใช่หรอไง"มาร์คยีผมของแจ็คสัน
"ก็เราง่วงอ่า ยังนอนไม่เต็มที่เลย"แจ็คสันบ่นงึมงำซุกหน้าอยู่กับหน้าอกของมาร์ค
"นายไม่ต้องมาซุกฉันเลย ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว"
"อ่าก็ได้ๆ"แจ็คสันลุกขึ้นนั่งซักพักก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป
แจ็คสันอาบน้ำสระผมของตัวเองจนหอมฟุ้ง เส้นผมสีบลอนด์ของเขาลู่เปียกลงมาแนบกับใบหน้า จริงๆแล้วเขามีผมสีน้ำตาลแต่มาร์คบอกว่าให้เขาทำผมสีนี้เขาก็เลยยอมทำตามที่เพื่อนแนะนำ พอออกมาแล้วมาร์คก็ชมเขาใหญ่เลยว่าน่ารักมากแถมผมของเขาและมาร์คก็เป็นสีบลอนด์เหมือนกันอีก
"จะกลับบ้านหรือเปล่ามาร์ค"ผมถามมาร์คที่นอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงไม่ยอมลุกไปไหน แล้วก็จัดการแต่งตัวใส่เสื้อผ้าที่ทะมัดทะแมงหน่อยเพราะว่าเขาจะไปทำงานต่อ ก็งานเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารธรรมดาๆใกล้ๆคอนโด
"เดี๋ยวกลับเลยอะ จะไปกินข้าวกับม๊า"มาร์คบอกแต่ก็ยังไม่ขยับตัวลุกแถมยังซุกตัวอยู่ที่ในที่นอนของผมอีก เห้อ มาร์คนี่จริงๆเลยเมื่อกี้ยังบ่นผมอยู่แล้วทำไมตัวเองมาเป็นเอง
"จะกลับบ้านก็ลุกได้แล้วมาร์คเราจะออกไปแล้ว"แจ็คสันคว้าแจ็คเก็ตสีดำตัวหนาขึ้นมาใส่จัดการปิดล็อคประตูหน้าต่าง
"ให้ฉันไปส่งนายก่อนไหม"มาร์คที่งัดตัวเองขึ้นมาจากเตียงได้สักทีก็เอ่ยถาม
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวเดินไปเองว่าจะแวะซื้อของนิดหน่อย"ผมบอกปฏิเสธแล้วเดินไปปิดไฟ มาร์คก็พยักหน้ารับหงึกหงักก่อนจะเดินน้ำออกจากห้องไปก่อน ผมกับมาร์คเดินไปเรื่อยๆจนเดินเข้าลิฟต์
Tink
ผมล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองเพื่อหยิบมือถือขึ้นมาดูการแจ้งเตือน
'Trailer new album-Kimyugyeom Love story'
ผมใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าการแจ้งเตือนคืออะไร ไม่รอช้าที่จะกดดู ภาพในจอมือถือของผมปรากฏเหมือนกับเรื่องสั้นของชีวิตคนคนหนึ่งซึ่งคนดำเนินเรื่องก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นตัวคิมยูคยอมเอง ผมดูอย่างมีสมาธิกับสิ่งตรงหน้า พยายามตีความภาพและปะติดปะต่อกับเรื่องราวในอัลบั้มก่อนหน้านี้ ปริศนาต่างๆของอัลบั้มที่แล้วเหมือนได้ถูกเฉลยออกมา แต่เหมือนยังมีความลับซ่อนเอาไว้อยู่จนสุดท้ายคลิปก็ตัดจบไปที่เครดิตผู้สร้างและอินโทรเพลงไตเติ้ลของอัลบั้มนี้
ใจของผมเต้นแรงมาก มันตื่นเต้นไปหมดในหัวสมองคิดเรื่องราวพันกันยุ่งเหยิง จนในที่สุดลิฟต์ก็มาหยุดอยู่ที่ชั้นล่างของคอนโด ผมก้าวออกจากลิฟต์ตามหลังมาร์คไปและรีบเดินตามจนเดินเคียงกันในที่สุด
"เป็นไรแจ็คสันทำไมทำหน้ายุ่งขนาดนั้น"มาร์คถามผม
"เราดูเทรลเลอร์อัลบั้มของคิมยูคยอมอยู่เมื่อกี้"ผมตอบ
"อย่าคิดมาก มันก็แค่เรื่องราวที่ค่ายเพลงเขาสร้างขึ้นเท่านั้นแหล่ะ"มาร์คบอกอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
"ถ้าเป็นเรื่องยูคยอม ไม่คิดไม่ได้หรอก"ผมแย้งออกไป จริงๆนะครับถ้าเรามีคนที่ชอบมากๆเชื่อว่าหลายๆคนก็คงเป็นแบบผม หยุดคิดไม่ได้หรอกเพราะว่าเราชอบเขามากยังไงล่ะ
"เอาเถอะ งั้นแยกกันตรงนี้นะ ไว้คุยกัน ตั้งใจทำงานล่ะ"มาร์คบอกลาพร้อมกับขับรถออกไป ผมก็โบกมือลาให้มาร์คก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าไปตามริมถนน บรรยากาศตอนเย็นนี่มันเหงาชะมัดไม่ชอบแบบนี้เลยจริงๆ
ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงร้านสะดวกเลือกที่จะแวะซื้ออะไรกินก่อนไปทำงานไม่อย่างนั้นก็คงต้องหิวโซแน่กว่าจะเลิกงานถึงแม้ว่าพี่เจ้าของร้านจะใจดีชอบชวนผมกินข้าวด้วยบ่อยๆก็ตามอะนะ
ร้านอาหาร
"พี่แจบอมสวัสดีครับ"ผมยกมือไหว้พี่แจบอมก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"อ้า มาแล้วหรอแจ็คสัน หวัดดีๆ"แจบอมที่กำลังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดพื้นร้านเงยหน้าขึ้นมามองพนักงานในร้านตัวเองอย่างแจ็คสัน
"ครับ วันนี้เหนื่อยหน่อยนะครับพี่แจบอม"แจ็คสันพูด
"อื้มนายก็เหมือนกัน ไปเปลี่ยนชุดก่อนไปเดี๋ยวพี่จะเปิดร้านแล้ว"แจ็คสันพยักหน้าให้แล้วไปทำตามที่แจบอมบอกทันทีก่อนจะมาช่วยแจบอมทำงาน
.
.
.
"นี่ค่าตอบแทนสำหรับวันนี้นะแจ็คสัน"หลังจากที่การทำงานที่ร้านอาหารของผมผ่านไปได้สักพัก ชั่วโมงงานของผมก็ทำครบแล้ว พี่แจบอมก็ให้ซองเงินที่เป็นค่าจ้างของแต่ละวันให้กับผม ผมจึงยิ้มรับและก้มหัวขอบคุณพี่แจบอมก่อนจะรับเงินค่าจ้างนั้นมา เหลือแค่ช่วยพี่แจบอมปิดร้านก็เสร็จงานแล้วสำหรับวันนี้
"ขอบคุณนะครับพี่แจบอม"แจ็คสันยิ้มและเริ่มเก็บโต๊ะกับเก้าอี้ในร้านต่อ
"นี่แจ็คกี้ อีกสองอาทิตย์ข้างหน้าคุณคิมยูคยอมจะมีคอนเสิร์ตที่เมืองเราด้วย นายจะไปไหม"จินยองพนักงานเด็กหนุ่มในร้านถามผม ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะตอบออกไป
"ไปแน่นอนสิจินยอง นั่นคุณคิมยูคยอมเลยนะ ฉันจะไปบัตรแพงสุดด้วยจะได้ใกล้ชิดกับคิมยูคยอมมากๆ"แจ็คสันยิ้มกว้างเขาชอบเวลาที่มีเพื่อนคุยเรื่องของคิมยูคยอมเพราะคิมยูคยอมน่ะให้ตายยังไงก็ไม่เบื่อหรอก
"ว้าว เจ๋งสุดๆไปเลย ฉันก็อยากจะไปกับนายนะแต่ว่าวันงานคอนเสิร์ตฉันดันไม่ว่างเนี่ยสิ เห้อ แย่จริงๆเลย"จินยองบ่นออกมาดูแล้วคงจะเซ็งอยู่ไม่น้อยเลย แถมด้วยการถอนหายใจนั่นอีก
"ไม่เป็นไร งั้นฉันจะซื้อของออฟฟิเชียลหน้าคอนมาฝากนายแล้วกันนะ เดี๋ยวถ่ายรูปบรรยากาศไปเผื่อเยอะๆด้วย"แจ็คสันยิ้มตาหยีก่อนจะปลอบใจเพื่อนแฟนคลับยูคยอมของตัวเอง จินยองยิ้มให้ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงักแรงๆ
ผมได้แต่ขำให้กับท่าทางเหมือนเด็กได้ของเล่นของจินยอง ผมรู้จักกับจินยองเพราะว่าเราทำงานที่ร้านอาหารด้วยกันแต่ว่าที่มาเป็นแฟนคลับยูคยอมด้วยกันเพราะผมตั้งเสียงมือถือเป็นเพลงของคิมยูคยอมจากนั้นจินยองก็เลยเข้ามาคุยด้วยและเปิดเผยว่าเป็นติ่งของคิมยูคยอมมานานแล้ว ผมกับจินยองก็เลยสนิทกันมากขึ้น
ผมกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้านจากนั้นก็เดินไปเรื่อยๆเพื่อกลับไปที่คอนโด อากาศวันนี้หนาวกว่าทุกวันเลยจริงๆแต่ก็ทำให้ผมรู้สึกดีตรงที่เอาเสื้อแจ็คเก็ตติดมาด้วยนี่แหล่ะ
Tink
'Live stream Kimyugyeom Eat,Play,Talk'
มือถือของผมแจ้งเตือนขึ้นเป็นเหตุที่ทำให้ผมต้องกดมือถือดูว่ามันคืออะไรและผลลัพธ์ที่ได้เห็นก็ทำให้ผมลอบยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว คิมยูคยอมที่รักของเรานั่นเอง ผมไม่ลังเลที่จะกดดู ภาพของคิมยูคยอมที่กำลังนั่งกินข้าวห่อสาหร่ายอยู่ปรากฏสู่ขอสมาร์ทโฟนเครื่องถนัดมือของผม เขากำลังเคี้ยวข้าวห่อสาหร่ายอย่างดูน่าอร่อย
สายตาคมกำลังไล่อ่านคอมเม้นท์ของแฟนๆที่หลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด ตัวเลขบอกจำนวนผู้ชมเพิ่มรวดเร็วจนน่าตกใจแต่ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่หรอก เพราะว่ามันก็เหมาะสมกับชื่อเสียงของยูคยอมดีแล้ว ผมกดที่ช่องสำหรับเพิ่มความคิดเห็นก่อนจะพิมพ์ข้อความบางอย่างลงไป
'สวัสดีครับคิมยูคยอม'
(สวัสดีเด็กน้อยของคิมยูคยอมทุกคนนะครับ วันนี้เป็นยังไงกันบ้างเด็กๆ)
เสียงยูคยอมทักทายกับแฟนคลับดังออกมาจากมือถือของผม ผมล้วงกระเป๋าควานหาหูฟังสำหรับมาเสียบเพื่อฟังเสียงของยูคยอมให้ชัดกว่านี้ก่อนจะกดพิมพ์ข้อความไปอีก โดยที่ขาของผมก็ยังคงก้าวไปเรื่อยๆเพื่อกลับคอนโด
'อากาศหนาวมากๆเลยวันนี้'ผมพิมพ์
'ฉันคิดถึงคุณ'คนอื่น
'Love story love story love story'คนอื่น
'...บลาๆ...'คนอื่นพิมพ์ๆข้อความกันเยอะแยะเต็มไปหมด
(หืม วันนี้อากาศหนาวหรอครับทุกคน สงสัยผมจะขี้ร้อนเนาะ แบบนี้ก็ไม่ได้หนาวเท่าไหร่สำหรับผม)
'คิดถึงจัง'
(คิดถึงเด็กน้อยทุกคนเหมือนกันนะไว้เราเจอกันในทัวร์ของเสิร์ตของผมกันนะ ไปกันให้ได้ล่ะ จะรอทุกคนนะ)ยูคยอมพูดแล้วกินข้าวห่อสาหร่ายในมือต่อ ก่อนจะทำท่าเหมือนป้อนข้าวใส่ในกล้อง ผมก็บ้าจี้ตามยูคยอมด้วยการยื่นหน้าประหนึ่งได้กัดข้าวห่อสาหร่ายในมือของเขายังไงยังงั้น ว่าแล้วก็ตลกชะมัด ฮ่าๆ
(โอเคอิ่มแล้ว//ยัดข้าวคำสุดท้ายก่อนจะกระดกน้ำดื่มตาม วันนี้ผมว่างก็เลยมาจัดรายการก่อนที่เราจะไม่ได้มาเล่นกันแบบนี้เนอะ ไหนดูหน่อยประเทศอะไรกันบ้างใครอยู่เกาหลีเมืองอะไรกัน เด็กๆพิมพ์มาหน่อย)
'เมืองxxx'ผมพิมพ์ชื่อเมืองออกไป
'เมืองggg'แฟนๆคนอื่น
'เมืองooo'แฟนๆคนอื่น
'เมืองttt'แฟนๆคนอื่น
(โห มาจากหลายเมืองกันเลยนะครับ สวัสดีเมืองx เมืองg เมืองo เมืองt ด้วยนะครับ ขอบคุณที่มาดูผมจัดรายการวันนี้นะ)ยูคยอมฉีกยิ้มหล่อเท่ๆส่งมาแล้วตบด้วยการทำมินิฮาร์ทค้างไว้ มือของผมเลื่อนไปที่ปุ่มแคปหน้าจอก่อนจะกดแคปมันอย่างไม่ลังเล
(นี่ทุกคนครับ วันนี้ผมน่ะไปอัดรายการมาแหล่ะ โดนทำโทษจากทางรายการด้วยนะ น้อยใจมากเลยแต่ยังไงก็อย่าลืมไปดูกันนะช่องGOTVวันศุกร์บ่ายสามโมงนะครับทุกคน)ยูคยอมทำแก้มป่องอย่างเคืองๆ เป็นภาพที่ต่อให้หน้าบึ้งยังไงก็ยังคงน่ามองสำหรับแฟนๆอยู่ดี
'สู้ๆนะคะพี่'จากแฟนa
'ไม่เป็นไรนะคะรุ่นพี่'จากแฟนab
'Love story is the best'จากแฟนaa
'Fighting KimYuGyeom'จากแฟนaba
'He is mine'จากแฟนbab
'จะติดตามนะครับ สู้ๆนะครับคิมยูคยอม'อันนี้ผมพิมพ์เองครับ จะโดนทำโทษยังไงกันนะแทบจะรอไม่ไหวแล้วอยากดูเร็วๆจัง
(ฮ่าๆ ขอบคุณเด็กๆที่น่ารักทุกคนนะครับ มาเล่นเกมกันดีกว่า ผมจะถามคำถามนะใครตอบถูกแล้วผมเห็นผมจะให้แฟนไซน์เป็นของรางวัลนะ เอาล่ะ เริ่ม ! ข้อแรก ผมชอบสีอะไร)
'สีแดง'ผมพิมพ์ออกไปอย่างรวดเร็วกลัวว่าจะตอบไม่ทันคนอื่นๆ
(อ้ะมีคนตอบถูกแล้ว เร็วมากเลยอะ ชื่อหวังแจ็คสันหรอ อ่าแฟนบอยหรอเนี่ยเก่งจัง สวัสดีครับแจ็คสันเดี๋ยวผมเขียนแป้บนึงนะ)ว่าแล้วยูคยอมก็ก้มลงเขียนกระดาษสีชมพูด้วยชื่อของแจ็คสันและเขียนลายเซ็นตัวเองลงไปด้วยก่อนจะยกมาชูใส่กล้องค้างไว้ แจ็คสันกดแคปมันไว้อย่างรวดเร็ว เขาดีใจมากยิ้มแก้มแทบแตกเลยก็ว่าได้
(ข้อที่สอง ข้อนี้เอายากๆเลยนะถ้าตอบได้จะให้ขออะไรก็ได้1ข้อโอเคไหม)
(ข้อที่สอง ผมเกิดวันที่17 เดบิวต์วันที่22 วันเกิดกับวันเดบิวต์ของผมรวมกันได้เลขอะไรเมื่อหารสาม โหหห ข้อนี้ยากจัง)ยูคยอมอ่านโจทย์ให้ฟังแล้วบ่นออกกล้อง คงคิดเหมือนกันว่าข้อนี้ยากไปหรือเปล่า
'17+22=39/3=13 ตอบสิบสาม'ผมพิมพ์คำตอบออกไปอย่างลุ้นสุดตัว
(โอ้มีคนตอบมาแล้วแต่ไม่ถูกแฮะ ไหนตอบเข้ามาๆ อ้ะคุณแฟนบอยแจ็คสันอีกแล้วที่สามารถตอบคำถามของผมได้)
ผมรู้สึกดีมากจนอยากจะร้องเยสสึและทำมือถองอากาศสักทีสองทีอย่างดีใจ เล่นกับคิมยูคยอมเพลินจนเมื่อรู้ตัวอีกทีเขาก็เดินมาถึงคอนโดแล้ว มาถึงคอนโดก็ดี แต่ดันลืมซื้อข้าวกลับมาด้วยน่ะสิ ให้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปบ่อยๆมันก็เบื่อน่ะสิ
(แฟนบอยแจ็คสันขอได้เลย อยากได้อะไรขอมาเลย)ยูคยอมบอกอย่างเป็นกันเอง
'อยากให้ยูคยอมน่ารักอย่างนี้ตลอดไป'ผมบอกสิ่งที่ตัวเองต้องการลงไป
(อ่าา เสียดายที่ใช้คำขอนั่นเพื่อผม งั้นจะมอบรางวัลให้แล้วกันเดี๋ยวผมจะสุ่มมิชชั่นนะ อืมม นอ วา นา กุม มัน กัท ทา อ้ะ อันนี้นะ หมายเลขสาม ไหนมาดูว่าได้อะไร)ตอนนี้คิมยูคยอมกำลังสุ่มการ์ดทำมิชชั่นเพื่อผมออกมาเขานับมันด้วยคำท่องหลายๆคำนั่นก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หมายเลขสาม ยูคยอมอ่านมันก่อนจะหน้าแดงขึ้นนิดๆแล้วเอนหลังไปพิงกับโซฟาพร้อมกับหันการ์ดมิชชั่นมาในกล้อง
(-ทำโคแบกซอง-)
'ไม่ต้องก็ได้นะครับ'
(ไม่ได้หรอก คุณแฟนบอยอุตส่าห์ตอบได้ทั้งที ผมต้องทำสิ เด็กๆคนอื่นก็อย่าขำผมนะครับ จะทำแล้วนะ)ยูคยอมบอกยังคงไม่หาย
(อิจจานา เนกา นอรึล โชวาเฮ
อิจจานา เนกา นอรึล ซารังเฮ
อิมังคึม อิมึงคึม อิมังคึม อิมังคึม
เนกา นอรึล โชวาเฮ จุ๊บ! จุ๊บ! อ้าส์เขินอะ~!)
ยูคยอมหลังจากที่ทำโคแบกซองเสร็จแล้วก็หยิบหมอนอิงขึ้นมาปิดหน้าตัวเองก่อนจะซุกอยู่อย่างนั้นสักพัก น่ารักมากเลย <3 แต่ตอนนี้ผมคงต้องเข้าห้องแล้วล่ะ เตรียมต้มบะหมี่กับชาร์จแบตเจ้าสมาร์ทโฟนที่ตอนนี้ใกล้จะหมดแล้ว
.
.
.
(เอาล่ะทุกคนครับ วันนี้ก็สนุกกันมาสักพักแล้วเนาะ ผมจะหยุดจัดรายการแล้วเพราะว่าต้องเตรียมตัวนอนแล้วล่ะ ฝันดีนะครับทุกคน ฝันถึงผมด้วยนะ)
'ฝันดีนะครับ'ผมส่งข้อความสุดท้ายไปก่อนจะกดออกจากแอพพลิเคชั่นไลฟ์สตรีมของยูคยอม เอามือถือเสียบชาร์จทิ้งไว้ที่หัวเตียงก่อนจะเดินไปต้มบะหมี่ต่อ น้ำร้อนนี่ก็เดือดช้าชะมัด คนหิวนะครับ โถ่
หลังจากที่ต้มมาม่ากินจนอิ่มแล้วผมก็นั่งดูทีวีเล่นสักพักก่อนจะค่อยไปอาบน้ำ ให้อาบน้ำเลยตั้งแต่กินอิ่มไม่ไหวหรอกครับ เดี๋ยวอาหารไม่ย่อยจะแย่เอา วันนี้มีความสุขจริงๆเลย คือปกติคิมยูคยอมของผมเนี่ยไม่ค่อยได้จัดรายการสักเท่าไหร่ แต่ถ้าจัดทีก็ดีต่อใจเหมือนเดิมอาจจะมากกว่าเดิมด้วย ยิ่งเป็นแบบนี้ผมก็ยิ่งชอบเขา เลิกชอบใครสักคนนี่มันยากจริงๆเลยนะแต่ช่างก่อนว่าแล้วก็ไปอาบน้ำกันดีกว่า เหนื่อยมาทั้งวันแล้ววันนี้
ผมเข้าห้องนอนมาเพื่อที่จะเตรียมตัวอาบน้ำ ถ้าปล่อยให้ดึกกว่านี้ก็ยิ่งหนาวเลยต้องรีบอาบหน่อย ถึงแม้ห้องผมจะมีน้ำอุ่นก็ตามเถอะ ผมถอดเสื้อผ้าทั้งหมดลงตะกร้าสำหรับซักผ้าก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันไว้รอบเอวแล้วเข้าไปอาบน้ำ วันนี้คงไม่มีแพลนจะทำอะไรแล้วแหล่ะไปถึงเตียงคงจะหลับพอดี ทุกคนก็ฝันดีนะครับ
เช้าวันใหม่
กริ๊งง กริ๊งงงง
แกร่ก
"หื้อออ ง่วงจัง"ผมกดปิดนาฬิกาปลุกก่อนจะลุกขึ้นนั่งกอดหมอนเอาไว้ ผมตั้งปลุกไว้เจ็ดโมงนี่ก็คงไม่พ้นเจ็ดโมงเช้าแล้วแน่ๆ วันนี้ไม่ต้องทำงานแต่เช้าหรือมีเรียนอะไรหรอกครับ ผมแค่ปลุกให้เป็นนิสัยก็เท่านั้นเอง ไหนๆก็ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำเลยแล้วกัน
.
.
.
ผมอาบน้ำออกมาก่อนจะยืนแต่งตัวอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ตอนนี้ผมของผมเริ่มยาวขึ้นมากแล้วแหล่ะแถมเส้นผมสีจริงก็เริ่มขึ้นแซมๆที่รากผมแล้ว แต่ไม่เป็นไรแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบ
In your eyes nose lips The way she used to touched my s.. ติ๊ด!
"ฮัลโหลมาร์ค"เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นผมมองดูชื่อก่อนจะกดรับสายนั่น
(อยู่ไหน?)เสียงของมาร์คลอดดังออกมาตามโทรศัพท์
“อยู่คอนโดอะ มาร์คมีไรเปล่า”ผมถามกลับไป ปกติมาร์คไม่ค่อยโทรหาหรอกเพราะว่าส่วนใหญ่ถ้าจะมาหากจะมาเลยต่อให้ผมอยู่หรือไม่อยู่ก็ตาม เพราะว่าเราสนิทกันมากๆก็เลยไม่เป็นอะไร
(ฉันออกจากบ้านไม่ได้อะ)มาร์คบอก
“หะ หมายความว่ายังไง?”ผมถามกลับไปด้วยความงุนงง ทำไมอะประตูบ้านมันเสียหรอ
(น้องแบมอยู่ข้างล่างกับคุณม๊าอะดิ แม่ง แล้วฉันก็ออกจากบ้านไม่ได้ รู้ไหมมันมาทำไม ที่บ้านมันพ่อกับแม่ไม่อยู่ก็เลยจะให้มันมาพักอยู่กับฉันก่อน ซวยสุดๆเลยว่ะ นี่อีกเดี๋ยวคุณม๊าฉันก็จะออกไปทำงานแล้วด้วยกลับอีกทีก็หกโมงเย็น)
“ก็ดีแล้วนี่ ฮ่าๆ”ผมตอบกลับไป งานนี้ผมคิดว่าคงจะมีใครบางคนได้ยอมรับความรู้สึกของตัวเองแล้วแหล่ะครับ อยากรู้เหมือนกันว่าจะปฏิเสธใจตัวเองไปได้ถึงเมื่อไหร่กัน
(ไม่ต้องมาขำเลยนะแจ็คสัน มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยดิฉันกลัวนะเนี่ย)มาร์คโอดครวญใส่โทรศัพท์ ก็นะในเมื่อเพื่อนขอร้องมาผมจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะก็คงต้องไปแหล่ะ
“อ่าโอเคๆ งั้นเดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีเจอกันนะ เดี๋ยวซื้อน้ำเต้าหู้เข้าไปเผื่อ”ผมบอก
(เอ้อโอเครีบๆมานะแจ็ค เอาไข่มุกใส่น้ำเต้าหู้มาเยอะๆด้วย)มาร์คสั่งเมนูที่อยากกินกับผม ผมได้แต่ขำพอพูดเรื่องน้ำเต้าหู้ทีไรก็ดันลืมทุกสิ่งทุกอย่างเลยนะ มาร์คถึงแม้จะดูโตแล้วแต่ก็มีนิสัยเด็กๆอยู่ไม่น้อยเลยแหล่ะ
หลังจากคุยเสร็จผมก็วางสายมาร์คจัดการปิดห้องทุกห้องให้เรียบร้อยก่อนจะคว้ากระเป๋าเงินติดมาด้วยใส่ไว้ในย่ามสะพายข้างที่ได้มาจากการตอบคำถามชิงรางวัลที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตของเหล่าแม่บ้าน ตอนนั้นผมแค่ไปหาวัตถุดิบมาทำกับข้าวกินเฉยๆแหล่ะ แต่บังเอิญมีกิจกรรมก็เลยไปร่วมเล่น ผมเก่งใช่ไหมล่า อิอิ
ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงร้านน้ำเต้าหู้เจ้าโปรดของมาร์ค สั่งหนึ่งถุงสำหรับมาร์คและอีกสองถุงเพื่อฝากแบมแบมกับคุณแม่ ส่วนผมน่ะเป็นโอวัลตินกับปาท่องโก๋สองตัวตามสไตล์อาหารเช้าง่ายๆ เมื่อได้ของครบแล้วก็เดินไปรอรถอยู่ที่ป้ายรถประจำทาง เช้าๆแบบนี้คนบนรถไม่เยอะพอจะมีที่นั่งให้สำหรับผมอยู่บ้าง
บ้านมาร์ค
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง
แอ๊ด
“อ้าว คุณแจ็คสัน เชิญค่ะๆ”ป้าแม่บ้านของบ้านมาร์คเอ่ยทักทายผมทันทีที่เปิดประตูออกมาแล้วเจอกับผม บ้านมาร์คค่อนข้างใหญ่ครับ แต่มาร์คไม่อยากให้แม่ต้องนั่งทำความสะอาดคนเดียวจึงจ้างป้าอึนจีมาเป็นคนทำความสะอาดมาแค่ตอนเช้าๆพอสายๆก็กลับแล้วแหล่ะครับ มาร์คบอกว่าป้าอึนจีแก่แล้วเหมือนกันจะให้มาทำงานหนักๆนานๆก็คงไม่ไหว เป็นไง? เพื่อนผมน่ารักใช่ไหมล่ะ?
“ไงแบมแบม คุณแม่สวัสดีครับ”ผมเข้าบ้านไปก็ทักแบมแบมก่อนจะหันไปสวัสดีแม่ของมาร์คและพูดคุยกับท่านนิดหน่อย
“แจ็คซื้อน้ำเต้าหู้มาฝากแม่ด้วย”ผมยิ้มก่อนจะน้ำเต้าหู้ในมือให้แม่ดู
“น้องแจ็คไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ แต่ก็ขอบใจนะจ๊ะ”แม่เดินมารับถุงน้ำเต้าหู้จากมือของผม ผมเลยขอตัวขึ้นไปหามาร์คแต่ทีนี้ดันมีน้องแบมเดินตามมาด้วย
“ไงล่ะเรา ทำไมมาอยู่นี่”ผมถามแบมแบม
“พี่ไม่รู้จริงดิ ผมว่าพี่มาร์คต้องโทรไปฟ้องพี่แล้วแน่ๆ”แบมแบมทำหน้าไม่เชื่อผมสักเท่าไหร่ แถมเดินนำหน้าขึ้นไปหามาร์คก่อนผมอีก
“เออมาร์คก็แบบนี้แหล่ะ ฮ่าๆ รู้ใจมาร์คขนาดนี้ทำไมมันยังไม่ยอมปลงใจกับนายอีกวะ”
“พี่แจ็คก็คิดเหมือนผมใช่ไหมล่ะ แต่ไม่เป็นไร ผมจีบไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ติดเองแหล่ะ ถ้าพี่มาร์คไม่ชิงมีแฟนไปก่อนอะนะ”แบมแบมพูดอย่างปลงๆก่อนจะยืนรอให้ผมเป็นคนเปิดประตูเข้าไปก่อน ผมเลยเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ใครครับ?”
“แจ็คเอง”ผมตอบแล้วเปิดประตูเข้าไป แล้วแบมแบมกำลังจะตามเข้ามา
“แจ็คสะ... มึงมาทำไม”ประโยคแรกน่ะเรียกผม แต่พอมองเห็นคนข้างหลังผมนี่เปลี่ยนมาดเลยทันที
“พี่มาร์คทำไมใจร้ายกับผมจัง ผมคิดถึงพี่นะเนี่ยเลยมาหา”ว่าแล้วแบมแบมก็แทรกตัวเข้ามาในห้อง
“เห้ย เดี๋ยวๆ มึงออกไปเลยแบม ไม่ต้องมาคิดถึงกู”มาร์คเอาประตูปิดดันแบมแบมออกเต็มที่ แต่ว่านะตัวเล็กแค่นั้นจะไปสะเทือนอะไรเจ้าแบมแบมมัน ผมได้แต่นั่งมองสองคนนั้นเงียบๆ
“ไม่ไป พี่มาร์คอะหลบผมเดี๋ยวก็หงายหรอกไปนั่งเล่นดีๆไปพี่”แบมแบมคว้าข้อมือมาร์คออกจากประตูก่อนจะเอาตัวเองเข้ามาในห้องสำเร็จแถมยังลากมานั่งเล่นที่เตียงอีก ผมน่ะหรอแค่นั่งดูก็ถือว่ามีส่วนร่วมมากพอแล้วแหล่ะ
“แจ็คช่วยด้วยย”มาร์คเรียกผม ผมเลยเหลือบตาไปมองเสร็จแล้วก็ต้องหันหน้าหนีทันที ก็แบมแบมเล่นคร่อมตัวมาร์คไว้ทั้งหมดเลยนี่นา ไม่ให้ผมเขินได้ยังไง
“เอ่อ เราขอดูยูคยอมอยู่ตรงนี้ดีกว่า”ว่าแล้วผมก็ใส่หูฟังนั่งเล่นแม็คบุคแอร์ของมาร์คอย่างสบายใจ แต่สายตาก็แอบๆมองสองคนนั้นเป็นระยะ ผมรู้ว่าแบมแบมไม่ทำอะไรมาร์คหรอก แค่เป็นพวกขี้แกล้งเท่านั้นส่วนมาร์คก็ขี้กลัวแถมยังตกใจง่ายเวลากลัวก็น่ารักจะตายไปไม่แปลกใจที่น้องมันจะแกล้งบ่อยๆ
____________________________________________________________________
โปรดติดตามตอนต่อไป
คุยกันซักแป้บนึง : ตอนนี้เป็นตอนแรกของเรื่องนี้เนาะ ก็หวังว่าทุกคนจะสนุกและก็ติดตามเรื่องนี้นา เริ่มๆยังไม่มีอะไรมากเพราะว่าพระเอกและนางเอกของเรายังไม่ได้เจอกันเลย ไว้จากนี้ไปรับรองว่าเรื่องเข้มข้นแน่นอน ติดตามกันด้วยล่ะ ขอบคุณสำหรับการอ่านนะคะ ไม่เม้นท์ก็ได้ไม่ว่ากันปั่นวิวให้ก็พอ ฮ่าๆ รักคนที่ติดตามเรื่องนี้ทุกคน งุงิ
ความคิดเห็น