ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 เทลสุนัขจิ้งจอกนักประดิษฐ์ กับ เอ็กเซล
บทที่2 เทลสุนัขจิ้งจอกนักประดิษฐ์ กับ เอ็กเซล
ความเดิมตอนที่แล้ว สามทหารเสือแห่งหน่วยอิเรกุล่าฮันเตอร์ได้สู้รบกับกองทัพซิกม่า จนซิกม่าพ่ายแพ้และล่าถอยไป ทั้งสามตามซิกม่าไปจนถึงโรงงานร้าง ซึ่งซิกม่าได้เข้าประตูมิติไปพร้อมกับวาว่า สามทหารเสือจึงตามเข้าไปและเอ็กซ์ก็พบโซนิคเม่นสายฟ้าโดยบังเอิญ
โซนิค - แกเป็นใครกัน เจ้าหุ่นยนต์
เอ็กซ์ - ฉันเรพลิลอย นามว่า เอ็กซ์
โซนิค - นายคงเป็นสมุนของดอกเตอร์เอ็กแมนสินะ มาเข้ามาเลย
เอ็กซ์ - เอ็กแมนเหรอ? ฉันไม่รู้จักเขาหรอก
โซนิค - แล้วแกมาจากไหน มาที่นี้ได้อย่างไร
เอ็กซ์ - เรื่องมันเป็นอย่างนี้.....
เอ็กซ์ได้เล่าเรื่องของเขารวมทั้งเพื่อนของเขาและสาเหตุที่มาที่นี้ให้โซนิคฟัง
โซนิค - เรื่องมันเป็นยังนี้เองเหรอ แล้วเพื่อนของนายทั้งสามคนกับไอพวกซิกม่านั้นละ ไปอยู่ไหนกันหมด
เอ็กซ์ - คงกระจัดกระจายอยู่แถวนี้เเหละ....แล้วที่นี้ที่ไหนละ?
โซนิค - ที่นี้คือ ป่าโรท ไงละ เป็นที่อยู่ของพวกเราเอง
ตึกๆๆๆ มีเสียงวิ่งมาจากป่าข้างๆตัวพวกเขา ทั้งสองจึงหันไปมองก็พบกับเด็กหญิงที่มีหูกระต่ายผู้เจอเอ็กซ์นั้นเอง
โซนิค - มีอะไรเหรอครีมจัง
ครีม - เทลเขาเจอหุ่นยนต์คล้ายๆพี่เอ็กซ์ค่ะ
เอ็กซ์ - คงเป็นเอ็กเซลหรือซีโร่แน่ๆเลย
โซนิค - เจอที่ไหนเหรอครีม
ครีม - ที่ลานจอดเครื่องบินค่ะ
เพี้ยว!!!! โซนิควิ่งด้วยความเร็วเหนือแสงหายไปชั่วพริบตา
เอ็กซ์ - โอ้มายก้อด!!!!
ครีม - มีอะไรเหรอค่ะ พี่เอ็กซ์
เอ็กซ์ - .........
ครีม - พี่เอ็กซ์ค่ะ!
เอ็กซ์ - จ๊ะ!...มีอะไรเหรอ
ครีม - พี่เอ็กซ์ค่ะ ไปกันเถอะค่ะ
เอ็กซ์ - จ๊ะ! แปบนึงนะจ๊ะ
เอ็กซ์เปิดเกราะแขนออกมากลายเป็นจอมอนิเตอร์ขนาดเล็กมีแป้นพิมพ์ เอ็กซ์พิมพ์ไปว่า "0203673A:00FF" ลงไปแล้วกดตกลง จากนั้นหน้าจอก็ปรากฏคำใหม่ขึ้นมาว่า "Inf.Dash Log in" และเอ็กซ์ก็ปิดจอมอนิเตอร์เข้าแขนเหมือนเดิม
เอ็กซ์ - ไปกันเถอะจ๊ะ ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
เอ็กซ์อุ้มครีมไว้ในอ้อมแขนโดยเธอไม่ทันตั้งตัว
ครีม - ว๊าย!
เอ็กซ์แดชด้วยความเร็วเท่าแสงไปที่ลานบินทันที เอ็กซ์แดชมาถึงที่ลานบินแล้ววางครีมลงพร้อมกับปลดล็อกสูตรอินฟินิตี้แดชออก
เอ็กซ์ - ไหนละเขาอยู่ไหนละจ๊ะ
ครีม - ที่โรงเก็บเครื่องบินทางนี้ค่ะ
ครีมพาเอ็กซ์เข้าด้านป่าทางเหนืของลานบินก็พบกับบ้านไม้ขนาดใหญ่มีเครื่องบินอยู่ในโรงเก็บ ครีมพาเอ็กซ์เข้าไปในโรงเก็บเครื่องบิน ซึ่งมีห้องว่างอยู่ข้างหลัง เมื่อทั้งสองเข้าไปก็พบกับ....
เอ็กซ์ - เอ็กเซล!! ทำไมนายเป็นเช่นนี้
สภาพของเอ็กเซลในตอนนี้คือ แขนที่แหลกทั้งสองข้าง ปืนที่เหน็บที่เอวหายไป มีรอยถลอกทั่วทั้งตัว นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนโต๊ะเหล็กสีเทาขนาดกลาง
??? - ค..ค..คุ..คุณคงเป็นเอ็กซ์สินะครับ
มีคนพูดอยู่ข้าหลังเอ็กซ์ เมื่อเอ็กซ์หันกลับไปดูก็พบกับสุนัขจิ้งจอกขนทอง ยืนสองข้า มีหางสีทองปลายขาวอยู่สองเส้น สวมถุงมือคล้ายๆของโซนิค
เอ็กซ์ - นาย...เทลสินะ
เทล - ใช้ครับ...เอ่อ..ค...คื..คือว่า..ผ..ผม
เอ็กซ์ - มีอะไรเหรอ?
เทล - ผ...ผ..ผมขอสำรวจ...ข..แข...แขนคุณได้หรือเปล่าครับ
เทลพูดด้วยนำเสียงกึ่งกล้ากึ่งกลัว
เอ็กซ์ - ทำไมละ?
เทล - ค...ค...คื..คือ..ผ..ผมจะสร้าแขนใหม่ให้เพื่อนคุณ..น...น...นะครับ
เอ็กซ์ - ได้สิ!เอาเลย
เทล - ครับ
เทลพูดด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง
เทล - เชิญทางนี้ครับ
เทลพาเอ็กซ์ไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาและต่อสายต่างๆมากมายบนแขนของเอ็กซ์ จากนั้นก็กดเอ็นเตอร์บนแป้นพิมพ์ ทำให้มีภาพชิ้นส่วนภายในแขนของเอ็กซ์ปรากฏขึ้นมามากมาย
เทล - ความซับซ้อนระดับปานกลาง คงสร้างเสร็จภายใน 1-2 ชั่งโมง
เอ็กซ์ - ทำให้ดีละ.....นักประดิษฐ์ตัวน้อย!
เทล - ครับ!!
เทลใช้เวลา 2 ชั่วโมงเศษสร้างแขนใหม่ให้เอ็กเซลจนสำเร็จ ซึ่งแขนคู่นั้นเหมือนกับของเอ็กซ์มาก แต่เกราะมีสีดำสนิท
เทล - เฮ่อ....เสร็จสักกะที
เทลทรุดนั่งลงพิงกับพื้นแล้วใช้มือข้างที่ถือไขควงปาดเหงือบนหน้าผาก
เอ็กซ์ - แล้วทำไมเอ็กเซลยังไม่ตื่นอีกละ
เทล - เขาโดนฤทธิ์ยาสงบสมองกลนะ ราวๆรุ่งเช้าคงขยับตัวได้แล้วละ
เอ็กซ์ - เหรอ?
ในคืนนั้นเอง เทลได้สร้างแคปซูลชาร์ตไฟฟ้าให้แก่เอ็กซ์และเอ็กเซลในห้องนั้นเอง ราวๆตีสอง เอ็กซ์ลุกขึ้นจากแคปซูลมายืนที่หน้าต่าง แล้วพูดเบาๆว่า
เอ็กซ์ - ดวงดาวที่นี้ช่างสวยเหลือเกิน
(จบบทที่2)
ความเดิมตอนที่แล้ว สามทหารเสือแห่งหน่วยอิเรกุล่าฮันเตอร์ได้สู้รบกับกองทัพซิกม่า จนซิกม่าพ่ายแพ้และล่าถอยไป ทั้งสามตามซิกม่าไปจนถึงโรงงานร้าง ซึ่งซิกม่าได้เข้าประตูมิติไปพร้อมกับวาว่า สามทหารเสือจึงตามเข้าไปและเอ็กซ์ก็พบโซนิคเม่นสายฟ้าโดยบังเอิญ
โซนิค - แกเป็นใครกัน เจ้าหุ่นยนต์
เอ็กซ์ - ฉันเรพลิลอย นามว่า เอ็กซ์
โซนิค - นายคงเป็นสมุนของดอกเตอร์เอ็กแมนสินะ มาเข้ามาเลย
เอ็กซ์ - เอ็กแมนเหรอ? ฉันไม่รู้จักเขาหรอก
โซนิค - แล้วแกมาจากไหน มาที่นี้ได้อย่างไร
เอ็กซ์ - เรื่องมันเป็นอย่างนี้.....
เอ็กซ์ได้เล่าเรื่องของเขารวมทั้งเพื่อนของเขาและสาเหตุที่มาที่นี้ให้โซนิคฟัง
โซนิค - เรื่องมันเป็นยังนี้เองเหรอ แล้วเพื่อนของนายทั้งสามคนกับไอพวกซิกม่านั้นละ ไปอยู่ไหนกันหมด
เอ็กซ์ - คงกระจัดกระจายอยู่แถวนี้เเหละ....แล้วที่นี้ที่ไหนละ?
โซนิค - ที่นี้คือ ป่าโรท ไงละ เป็นที่อยู่ของพวกเราเอง
ตึกๆๆๆ มีเสียงวิ่งมาจากป่าข้างๆตัวพวกเขา ทั้งสองจึงหันไปมองก็พบกับเด็กหญิงที่มีหูกระต่ายผู้เจอเอ็กซ์นั้นเอง
โซนิค - มีอะไรเหรอครีมจัง
ครีม - เทลเขาเจอหุ่นยนต์คล้ายๆพี่เอ็กซ์ค่ะ
เอ็กซ์ - คงเป็นเอ็กเซลหรือซีโร่แน่ๆเลย
โซนิค - เจอที่ไหนเหรอครีม
ครีม - ที่ลานจอดเครื่องบินค่ะ
เพี้ยว!!!! โซนิควิ่งด้วยความเร็วเหนือแสงหายไปชั่วพริบตา
เอ็กซ์ - โอ้มายก้อด!!!!
ครีม - มีอะไรเหรอค่ะ พี่เอ็กซ์
เอ็กซ์ - .........
ครีม - พี่เอ็กซ์ค่ะ!
เอ็กซ์ - จ๊ะ!...มีอะไรเหรอ
ครีม - พี่เอ็กซ์ค่ะ ไปกันเถอะค่ะ
เอ็กซ์ - จ๊ะ! แปบนึงนะจ๊ะ
เอ็กซ์เปิดเกราะแขนออกมากลายเป็นจอมอนิเตอร์ขนาดเล็กมีแป้นพิมพ์ เอ็กซ์พิมพ์ไปว่า "0203673A:00FF" ลงไปแล้วกดตกลง จากนั้นหน้าจอก็ปรากฏคำใหม่ขึ้นมาว่า "Inf.Dash Log in" และเอ็กซ์ก็ปิดจอมอนิเตอร์เข้าแขนเหมือนเดิม
เอ็กซ์ - ไปกันเถอะจ๊ะ ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
เอ็กซ์อุ้มครีมไว้ในอ้อมแขนโดยเธอไม่ทันตั้งตัว
ครีม - ว๊าย!
เอ็กซ์แดชด้วยความเร็วเท่าแสงไปที่ลานบินทันที เอ็กซ์แดชมาถึงที่ลานบินแล้ววางครีมลงพร้อมกับปลดล็อกสูตรอินฟินิตี้แดชออก
เอ็กซ์ - ไหนละเขาอยู่ไหนละจ๊ะ
ครีม - ที่โรงเก็บเครื่องบินทางนี้ค่ะ
ครีมพาเอ็กซ์เข้าด้านป่าทางเหนืของลานบินก็พบกับบ้านไม้ขนาดใหญ่มีเครื่องบินอยู่ในโรงเก็บ ครีมพาเอ็กซ์เข้าไปในโรงเก็บเครื่องบิน ซึ่งมีห้องว่างอยู่ข้างหลัง เมื่อทั้งสองเข้าไปก็พบกับ....
เอ็กซ์ - เอ็กเซล!! ทำไมนายเป็นเช่นนี้
สภาพของเอ็กเซลในตอนนี้คือ แขนที่แหลกทั้งสองข้าง ปืนที่เหน็บที่เอวหายไป มีรอยถลอกทั่วทั้งตัว นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนโต๊ะเหล็กสีเทาขนาดกลาง
??? - ค..ค..คุ..คุณคงเป็นเอ็กซ์สินะครับ
มีคนพูดอยู่ข้าหลังเอ็กซ์ เมื่อเอ็กซ์หันกลับไปดูก็พบกับสุนัขจิ้งจอกขนทอง ยืนสองข้า มีหางสีทองปลายขาวอยู่สองเส้น สวมถุงมือคล้ายๆของโซนิค
เอ็กซ์ - นาย...เทลสินะ
เทล - ใช้ครับ...เอ่อ..ค...คื..คือว่า..ผ..ผม
เอ็กซ์ - มีอะไรเหรอ?
เทล - ผ...ผ..ผมขอสำรวจ...ข..แข...แขนคุณได้หรือเปล่าครับ
เทลพูดด้วยนำเสียงกึ่งกล้ากึ่งกลัว
เอ็กซ์ - ทำไมละ?
เทล - ค...ค...คื..คือ..ผ..ผมจะสร้าแขนใหม่ให้เพื่อนคุณ..น...น...นะครับ
เอ็กซ์ - ได้สิ!เอาเลย
เทล - ครับ
เทลพูดด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง
เทล - เชิญทางนี้ครับ
เทลพาเอ็กซ์ไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาและต่อสายต่างๆมากมายบนแขนของเอ็กซ์ จากนั้นก็กดเอ็นเตอร์บนแป้นพิมพ์ ทำให้มีภาพชิ้นส่วนภายในแขนของเอ็กซ์ปรากฏขึ้นมามากมาย
เทล - ความซับซ้อนระดับปานกลาง คงสร้างเสร็จภายใน 1-2 ชั่งโมง
เอ็กซ์ - ทำให้ดีละ.....นักประดิษฐ์ตัวน้อย!
เทล - ครับ!!
เทลใช้เวลา 2 ชั่วโมงเศษสร้างแขนใหม่ให้เอ็กเซลจนสำเร็จ ซึ่งแขนคู่นั้นเหมือนกับของเอ็กซ์มาก แต่เกราะมีสีดำสนิท
เทล - เฮ่อ....เสร็จสักกะที
เทลทรุดนั่งลงพิงกับพื้นแล้วใช้มือข้างที่ถือไขควงปาดเหงือบนหน้าผาก
เอ็กซ์ - แล้วทำไมเอ็กเซลยังไม่ตื่นอีกละ
เทล - เขาโดนฤทธิ์ยาสงบสมองกลนะ ราวๆรุ่งเช้าคงขยับตัวได้แล้วละ
เอ็กซ์ - เหรอ?
ในคืนนั้นเอง เทลได้สร้างแคปซูลชาร์ตไฟฟ้าให้แก่เอ็กซ์และเอ็กเซลในห้องนั้นเอง ราวๆตีสอง เอ็กซ์ลุกขึ้นจากแคปซูลมายืนที่หน้าต่าง แล้วพูดเบาๆว่า
เอ็กซ์ - ดวงดาวที่นี้ช่างสวยเหลือเกิน
(จบบทที่2)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น