ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ท่อนที่5
“แหม.....กินไวจริงๆนะจ๊ะ! เอานี้!” เบลยิ้มและยื่นแซนวิชจากในตะกร้าไปตั้งในจานหน้าหมาป่าหนุ่ม มันกินแซนวิชชิ้นนั้นอย่างเอร็ดอร่อย จนเผลอนั่งขัดสมาธิเพราะความเคยชินตอนเป็นร่างมนุษย์ ขาหน้าก็ถือแซนวิชขึ้นมากิน เบลมองอย่างทึ่งๆเพราะกำลังสับสนอยู่ว่า ผู้ที่อยู่ตรงหน้าของเธอนี้เป็นสุนัขป่าหรือว่ามนุษย์กึ่งหมาป่ากันแน่.....
“แหม.....คุณหมาป่าทำท่าทางเหมือนคนเลยนะค่ะ^.^” เบลพูด ทำให้หมาป่าสะดุ้งเอือก แทบจะสำลักแซนวิชออกมา มันรีบนั่งลงอย่างรวดเร็ว ขาหน้าคว้าแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็ว เพราะแซนวิชติดคอซะแล้ว มันพยายามกลืนแซนวิชลงคอได้เป็นผลสำเร็จ หมาป่าหนุ่มเอาแก้วน้ำส้มวางบนผ้า เท้าหน้าขวายกขึ้นมาแตะที่หน้าเหมือนทำท่ามีพิรุธอะไรบางอย่าง ท่าทีของหมาป่าหนุ่มทำให้เบลหัวเราะเบาๆออกมา ภายในใจก็คิดว่าตกลงคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นหมาป่าหรือว่ามนุษย์หมาป่ากันแน่......
ตกบ่ายเจ้าหญิงก็เริ่มเก็บของเพื่อกลับปราสาท เนื่องจากราชินีไอริสจะพาเธอไปเที่ยวที่อาณาจักรข้างเคียงเย็นนี้ จึงต้องกลับไปเพื่อเตรียมฉลองพระองค์ หมาป่าหนุ่มมองเจ้าหญิงนาเบลด้วยแววตาละห้อย พลางคิดว่าเวลาแห่งความสุขมันช่างสั้นเสียเหลือเกิน แต่ดูเหมือนว่าเบลจะท่าทีของหมาป่าหนุ่ม จึงยิ้มและพูดออกไปว่า
“อย่าทำหน้ายังงั้นสิจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาอีกนะจ๊ะ เธอมารอฉันตอนเที่ยงนะ^.^” คำพูดของเจ้าหญิงทำให้หมาป่าหนุ่มหน้าระรื่น ส่ายหางไปมาด้วยความดีใจ เจ้าหญิงยิ้มและก้มจุมพิตที่หน้าผากของหมาป่าหนุ่มดั่งเช่นเมื่อวาน จากนั้นก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว หมาป่าหนุ่มหน้าแดงแจ้ ยื่นแข็งเป็นหิน ในใจก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แต่คร่านี้ไม่ได้มีมันเพียงคนเดียวที่รู้สึกเช่นนี้ เจ้าหญิงก็เช่นกัน เธอรู้สึกหัวใจเต้นแรงผิดปกติ ความรู้เป็นสุขแบบประหลาดๆก็เต็มไปหมดในจิตใจ เธอรู้สึกว่าของตนแดงผ่าวไปหมด จึงรีบวิ่งไปเพื่อไม่ให้หมาป่าหนุ่มได้เห็น
และทุกๆวันเจ้าหญิงกับหมาป่าหนุ่มขนสีเงินก็จะมาพบกันทุกวัน แต่ส่วนมากจะเป็นช่วงเย็นๆ พราะช่วงเช้าถึงบ่ายสี่โมงของวันจันทร์ถึงศุกร์ เธอต้องไปเรียนหนังสือ ดังนั้น เธอจึงบอกให้หมาป่าหนุ่มมารอเธอช่วงเย็นของวันจันทร์ถึงศุกร์ ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็นัดพบกันตอนเที่ยง ซึ่งหมาป่าหนุ่มก็ทำตามทุกอย่าง จนทำให้เจ้าหญิงนาเบลอดคิดไม่ได้ว่า หมาป่าตัวนี้ต้องรู้ภาษามนุษย์ที่เธอพูดอยู่เป็นแน่
“แหม.....คุณหมาป่าทำท่าทางเหมือนคนเลยนะค่ะ^.^” เบลพูด ทำให้หมาป่าสะดุ้งเอือก แทบจะสำลักแซนวิชออกมา มันรีบนั่งลงอย่างรวดเร็ว ขาหน้าคว้าแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็ว เพราะแซนวิชติดคอซะแล้ว มันพยายามกลืนแซนวิชลงคอได้เป็นผลสำเร็จ หมาป่าหนุ่มเอาแก้วน้ำส้มวางบนผ้า เท้าหน้าขวายกขึ้นมาแตะที่หน้าเหมือนทำท่ามีพิรุธอะไรบางอย่าง ท่าทีของหมาป่าหนุ่มทำให้เบลหัวเราะเบาๆออกมา ภายในใจก็คิดว่าตกลงคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นหมาป่าหรือว่ามนุษย์หมาป่ากันแน่......
ตกบ่ายเจ้าหญิงก็เริ่มเก็บของเพื่อกลับปราสาท เนื่องจากราชินีไอริสจะพาเธอไปเที่ยวที่อาณาจักรข้างเคียงเย็นนี้ จึงต้องกลับไปเพื่อเตรียมฉลองพระองค์ หมาป่าหนุ่มมองเจ้าหญิงนาเบลด้วยแววตาละห้อย พลางคิดว่าเวลาแห่งความสุขมันช่างสั้นเสียเหลือเกิน แต่ดูเหมือนว่าเบลจะท่าทีของหมาป่าหนุ่ม จึงยิ้มและพูดออกไปว่า
“อย่าทำหน้ายังงั้นสิจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาอีกนะจ๊ะ เธอมารอฉันตอนเที่ยงนะ^.^” คำพูดของเจ้าหญิงทำให้หมาป่าหนุ่มหน้าระรื่น ส่ายหางไปมาด้วยความดีใจ เจ้าหญิงยิ้มและก้มจุมพิตที่หน้าผากของหมาป่าหนุ่มดั่งเช่นเมื่อวาน จากนั้นก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว หมาป่าหนุ่มหน้าแดงแจ้ ยื่นแข็งเป็นหิน ในใจก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แต่คร่านี้ไม่ได้มีมันเพียงคนเดียวที่รู้สึกเช่นนี้ เจ้าหญิงก็เช่นกัน เธอรู้สึกหัวใจเต้นแรงผิดปกติ ความรู้เป็นสุขแบบประหลาดๆก็เต็มไปหมดในจิตใจ เธอรู้สึกว่าของตนแดงผ่าวไปหมด จึงรีบวิ่งไปเพื่อไม่ให้หมาป่าหนุ่มได้เห็น
และทุกๆวันเจ้าหญิงกับหมาป่าหนุ่มขนสีเงินก็จะมาพบกันทุกวัน แต่ส่วนมากจะเป็นช่วงเย็นๆ พราะช่วงเช้าถึงบ่ายสี่โมงของวันจันทร์ถึงศุกร์ เธอต้องไปเรียนหนังสือ ดังนั้น เธอจึงบอกให้หมาป่าหนุ่มมารอเธอช่วงเย็นของวันจันทร์ถึงศุกร์ ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็นัดพบกันตอนเที่ยง ซึ่งหมาป่าหนุ่มก็ทำตามทุกอย่าง จนทำให้เจ้าหญิงนาเบลอดคิดไม่ได้ว่า หมาป่าตัวนี้ต้องรู้ภาษามนุษย์ที่เธอพูดอยู่เป็นแน่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น