ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ท่อนที่4
วันรุ่งขึ้น
เบลจัดเตรียมตะกร้าเพื่อจะไปสวนดอกไม้อีกครั้ง โชคดีที่เมื่อคืนราชาซีโร่กับราชินีไอริสเข้านอนเร็วกว่าปกติ(คงไม่ต้องบอกนะ ว่าทำไม) โดยทั้งคู่ไม่ได้รู้เลยว่าเจ้าหญิงนั้นหายตัวไป เธอจึงรอดตัวจากการถูกบ่นและสั่งสอนไปได้อย่างเส้นยาแดงผ่าแปด
วันนี้เบลเตรียมของมากเป็นพิเศษเพราะเธอคิดจะไปกินอาหารกลางวันที่สวนดอกไม้นั้น จึงได้แอบเข้าครัวในช่วงดึกเพื่อทำแซนวิชไส้หมูและแซนวิชทูน่ากับน้ำส้มคั่นใส่ขวดอีกด้วย คล้ายกับว่าจะไปปิกนิกยังไงยังงั้น(ก็ไปปิกนิกนี้หว่า......)
วันนี้ก็เหมือนเคย(หมายถึงเหมือนเมื่อวานนะ) องค์ราชาซีโร่ตามง้อนงอราชินีไอริสที่หลบหน้าหลบตาไปอีกแล้ว เพราะว่าทั้งคู่มีเรื่องขัดใจกันเล็กน้อยเมื่อคืนนี้(คงไม่ต้องบอกนะว่าเรื่องอะไรเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้วนี้......) ซีโร่จึงบอกปัดอนุญาติไปเพราะพระองค์ทรงอารมณ์เสียสุดๆกับท่าทีของราชินีไอริสที่ไม่ยอมคุ้นเคยกับเรื่องแบบนั้นเอาซะเลย ทั้งๆที่มีลูกเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาแล้วแท้ๆ เบลหัวเราะร่าเพราะพ่อแม่ของตนเป็นแบบนี้เสมอ ถ้าตอนกลางคืนทั้งคู่นอนเร็วตื่นเช้ามาก็เป็นแบบนี้เสมอแหละ โดยที่เจ้าหญิงนาเบลไม่รู้เลยว่าเป็นเรื่องอะไร(ช่างไร้เดียงสาเหลือเกินนะ-*-)
เบลเดินไปตามทางถนนในชุดหญิงสาวชาวบ้าน เพราะเธอไม่อยากให้เป็นที่จับตามองของใคร ซึ่งก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอเป็นเจ้าหญิงนอกจากร้านขายหนังสือซึ่งเธอมักไปประจำในตอนเด็ก ซึ่งเจ้าของร้านก็ใจดีมากช่วยปิดความลับของเธอไม่ให้ใครรู้ วันนี้สองฝากถนนในหมู่บ้านก็มีคนมาจับจ่ายซื้อของกันน้อยเพราะใกล้เที่ยงแล้วแถมยังเป็นวันอาทิตย์อยู่อีกซะด้วย เบลมองดูสินค้าที่แม่ค้าเอามาขายพร้อมกันเดินไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ไปถึงสวนดอกไม้
บรรยากาศวันนี้ช่างดูน่าร่มรืนยิ่งนัก เพราะมีเมฆมาบดบังดวงอาทิตย์ ประกอบด้วยมีร่มพัดออ่อนๆจนอากาศไม่ร้อนมากนัก เบลเดินไปกลางสวนจากนั้นก็หยิบผ้าจากในตะกร้าขึ้นมาปูบนหญ้าสีเขียวที่แสนอ่อนนุ่ม(หากมองจากบนฟ้าแล้วสวนนี้จะมีลักษณะคล้ายโดนัท เพราะมีทุ่งดอกไม้ล้อมรอบจุดตรงกลางซึ่งเป็นจุดที่ไม่มีดอกไม้ จะมีก็แต่หญ้าสีเขียวที่สูงไม่มากก็เท่านั้น) เบลตั้งตะกร้าไว้จากนั้นก็ออกไปเก็บดอกไม้มาเพื่อร้อยเป็นมาลัยเล่นอีก จนเมื่อถึงเวลาอันสมควรแล้ว เธอจึงหยิบกล่องปินโตพลาสติกซึ่งมีแซนวิชอู่ข้างในออกมากับน้ำส้มคั่นที่ใส่ขวดมาตั้งไว้บนผ้า เพื่อเตรียมที่จะรับประทานอาหารเที่ยง
แต่แล้วเธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างจ้องมองมาจากทางด้านหลัง(อีกแล้วครับท่าน-*-) เธอจึงหันไปดู ก็พบหมาป่าหนุ่มขนสีเงินนั่งลิ้นห้อยมองเธออยู่ เธอยิ้มและพูดว่า “อ้าว! มาจริงๆรึเนี้ย เข้ามาก่อนสิ”เบลกวักมือเรียก หมาป่าหนุ่มเดินมานั่งข้างๆผ้าปูนั่งของเจ้าหญิงอย่างว่าง่าย จนเจ้าหญิงอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมหมาป่าตัวนี้ถึงไม่มีท่าทีตื่นกลังมนุษย์แบบสัตว์อื่นบ้างเลย(เพราะเธอเคยพยายามผูกมิตรกับสัตว์หลายตัว แต่พวกมันมักจะหนีเธอไปก่อนทุกที) หมาป่าหนุ่มหลังจากที่นั่งแล้วก็ไม่กล้าสบตากับเจ้าหญิงซึ่งจ้องมองมาที่มันอยู่ ในใจก็คิดอยากให้เจ้าทำแบบเมื่อวานอีก เพราะมันรู้สึกดีอย่างประหลาดแบบไม่เคยเจอมาก่อน(นี้ก็ไร้เดียงสาอีกตัว-*-)
“อ๊ะ! นี้ของนายจ๊ะ^.^” เบลยื่นจานใส่แซนวิชใส่หมูไปให้หมาป่าหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้า มันนอนลงและใช้ขาคู่หน้ายึดแซนวิชไว้ให้อยู่กับที่ จากนั้นก็เริ่มใช้ปากอันยืดยาวและขาวจั่วะ(จนเบลต้องแปลกใจ)กินแซนวิชนั้นไม่กี่คำก็หมด ทั้งๆที่เจ้าหญิงพึ่งกินไปได้แค่ครึ่งเดียวเอง เจ้าหญิงมองหมาป่าตรงหน้าอย่างเหงือตกมันยืนขึ้นและกระดิกหางอย่างเเรง ตามองเจ้าหญิงเป็นประกายเพื่อขอแซนวิชที่แสนอร่อยอีก
เบลจัดเตรียมตะกร้าเพื่อจะไปสวนดอกไม้อีกครั้ง โชคดีที่เมื่อคืนราชาซีโร่กับราชินีไอริสเข้านอนเร็วกว่าปกติ(คงไม่ต้องบอกนะ ว่าทำไม) โดยทั้งคู่ไม่ได้รู้เลยว่าเจ้าหญิงนั้นหายตัวไป เธอจึงรอดตัวจากการถูกบ่นและสั่งสอนไปได้อย่างเส้นยาแดงผ่าแปด
วันนี้เบลเตรียมของมากเป็นพิเศษเพราะเธอคิดจะไปกินอาหารกลางวันที่สวนดอกไม้นั้น จึงได้แอบเข้าครัวในช่วงดึกเพื่อทำแซนวิชไส้หมูและแซนวิชทูน่ากับน้ำส้มคั่นใส่ขวดอีกด้วย คล้ายกับว่าจะไปปิกนิกยังไงยังงั้น(ก็ไปปิกนิกนี้หว่า......)
วันนี้ก็เหมือนเคย(หมายถึงเหมือนเมื่อวานนะ) องค์ราชาซีโร่ตามง้อนงอราชินีไอริสที่หลบหน้าหลบตาไปอีกแล้ว เพราะว่าทั้งคู่มีเรื่องขัดใจกันเล็กน้อยเมื่อคืนนี้(คงไม่ต้องบอกนะว่าเรื่องอะไรเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้วนี้......) ซีโร่จึงบอกปัดอนุญาติไปเพราะพระองค์ทรงอารมณ์เสียสุดๆกับท่าทีของราชินีไอริสที่ไม่ยอมคุ้นเคยกับเรื่องแบบนั้นเอาซะเลย ทั้งๆที่มีลูกเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาแล้วแท้ๆ เบลหัวเราะร่าเพราะพ่อแม่ของตนเป็นแบบนี้เสมอ ถ้าตอนกลางคืนทั้งคู่นอนเร็วตื่นเช้ามาก็เป็นแบบนี้เสมอแหละ โดยที่เจ้าหญิงนาเบลไม่รู้เลยว่าเป็นเรื่องอะไร(ช่างไร้เดียงสาเหลือเกินนะ-*-)
เบลเดินไปตามทางถนนในชุดหญิงสาวชาวบ้าน เพราะเธอไม่อยากให้เป็นที่จับตามองของใคร ซึ่งก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอเป็นเจ้าหญิงนอกจากร้านขายหนังสือซึ่งเธอมักไปประจำในตอนเด็ก ซึ่งเจ้าของร้านก็ใจดีมากช่วยปิดความลับของเธอไม่ให้ใครรู้ วันนี้สองฝากถนนในหมู่บ้านก็มีคนมาจับจ่ายซื้อของกันน้อยเพราะใกล้เที่ยงแล้วแถมยังเป็นวันอาทิตย์อยู่อีกซะด้วย เบลมองดูสินค้าที่แม่ค้าเอามาขายพร้อมกันเดินไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ไปถึงสวนดอกไม้
บรรยากาศวันนี้ช่างดูน่าร่มรืนยิ่งนัก เพราะมีเมฆมาบดบังดวงอาทิตย์ ประกอบด้วยมีร่มพัดออ่อนๆจนอากาศไม่ร้อนมากนัก เบลเดินไปกลางสวนจากนั้นก็หยิบผ้าจากในตะกร้าขึ้นมาปูบนหญ้าสีเขียวที่แสนอ่อนนุ่ม(หากมองจากบนฟ้าแล้วสวนนี้จะมีลักษณะคล้ายโดนัท เพราะมีทุ่งดอกไม้ล้อมรอบจุดตรงกลางซึ่งเป็นจุดที่ไม่มีดอกไม้ จะมีก็แต่หญ้าสีเขียวที่สูงไม่มากก็เท่านั้น) เบลตั้งตะกร้าไว้จากนั้นก็ออกไปเก็บดอกไม้มาเพื่อร้อยเป็นมาลัยเล่นอีก จนเมื่อถึงเวลาอันสมควรแล้ว เธอจึงหยิบกล่องปินโตพลาสติกซึ่งมีแซนวิชอู่ข้างในออกมากับน้ำส้มคั่นที่ใส่ขวดมาตั้งไว้บนผ้า เพื่อเตรียมที่จะรับประทานอาหารเที่ยง
แต่แล้วเธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างจ้องมองมาจากทางด้านหลัง(อีกแล้วครับท่าน-*-) เธอจึงหันไปดู ก็พบหมาป่าหนุ่มขนสีเงินนั่งลิ้นห้อยมองเธออยู่ เธอยิ้มและพูดว่า “อ้าว! มาจริงๆรึเนี้ย เข้ามาก่อนสิ”เบลกวักมือเรียก หมาป่าหนุ่มเดินมานั่งข้างๆผ้าปูนั่งของเจ้าหญิงอย่างว่าง่าย จนเจ้าหญิงอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมหมาป่าตัวนี้ถึงไม่มีท่าทีตื่นกลังมนุษย์แบบสัตว์อื่นบ้างเลย(เพราะเธอเคยพยายามผูกมิตรกับสัตว์หลายตัว แต่พวกมันมักจะหนีเธอไปก่อนทุกที) หมาป่าหนุ่มหลังจากที่นั่งแล้วก็ไม่กล้าสบตากับเจ้าหญิงซึ่งจ้องมองมาที่มันอยู่ ในใจก็คิดอยากให้เจ้าทำแบบเมื่อวานอีก เพราะมันรู้สึกดีอย่างประหลาดแบบไม่เคยเจอมาก่อน(นี้ก็ไร้เดียงสาอีกตัว-*-)
“อ๊ะ! นี้ของนายจ๊ะ^.^” เบลยื่นจานใส่แซนวิชใส่หมูไปให้หมาป่าหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้า มันนอนลงและใช้ขาคู่หน้ายึดแซนวิชไว้ให้อยู่กับที่ จากนั้นก็เริ่มใช้ปากอันยืดยาวและขาวจั่วะ(จนเบลต้องแปลกใจ)กินแซนวิชนั้นไม่กี่คำก็หมด ทั้งๆที่เจ้าหญิงพึ่งกินไปได้แค่ครึ่งเดียวเอง เจ้าหญิงมองหมาป่าตรงหน้าอย่างเหงือตกมันยืนขึ้นและกระดิกหางอย่างเเรง ตามองเจ้าหญิงเป็นประกายเพื่อขอแซนวิชที่แสนอร่อยอีก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น