The Prince Of Wolf

ลำดับตอนที่ #13 : ท่อนที่13

   “ง่ำๆๆๆ” หมาป่าหนุ่มกินข้าวต้มที่อยู่เบื้องหน้าแบบตะกละตะกลามอย่างรวดเร็ว ราวกับตายอดตายอยากมาจากไหน โรลที่อยู่ตรงหน้ายิ้มในท่าทีของหมาป่าหนุ่ม เบลที่อยู่ข้างหน้าต่างก็เช่นกัน เพราะไม่ว่าคนๆนี้จะอยู่กับเธอหรืออยู่กับโรลก็ยังคงนิสัยเดิมไว้ไม่เคยเปลี่ยน เพียงไม่กี่นาทีข้าวต้มก็หมดเกลี้ยงจานไป(ตอนท้ายหมาป่าหนุ่มใช้ลิ้นเลียจานจนหมดจดอีกด้วย)

   “อืม......ยังกินเร็วไม่เปลี่ยนเลยนะจ๊ะ” โรลพูด จากนั้นก็หยิบจานข้าวต้มที่ว่างเปล่านั้นเข้าครัวไป แวร์วูฟหนุ่มเดินมาที่หน้าเตาผิง จากนั้นก็แปรสภาพร่างกายตัวเองจากแวร์วูฟให้เป็นหมาป่าเช่นเดิม จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนโซฟาและผล่อยหลับไปด้วยความเพลียในที่สุด สักครู่ต่อมา โรลออกมาจากห้องครัว พอเห็นหมาป่าหนุ่มหลับอยู่ก็ยิ้มและเดินไปเอาผ้าห่มจากห้องข้างเคียงมาห่มให้หมาป่าหนุ่ม จากนั้นก็เดินขึ้นบันไดชั้นสองไป... แล้วทุกอย่างก็เงียบลง เงียบมาก เงียบซะจนเบลซึ่งเป็นผู้สะกดรอยถึงกับหาวออกมาและนั่งหลับพิงกำแพงไป จนถึงเย็น และแบตเตอรี่เครื่องพรางตัวก็หมดลงแล้ว.......

   ตึกๆๆๆ โรลกับหมาป่าหนุ่มเดินไปต้อนฝูงโคเข้าคอก พอเสร็จหมาป่าหนุ่มก็วิ่งโร่เข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว ส่วนโรลนั้นหลังจากที่เก็บพืชสวนครัวหลังบ้านสำหรับทำอาหารเย็นนี้เสร็จแล้วจึงเดินเลียบข้างบ้านมา ก็บังเอิญเจอเบลที่นอนหลับพิงฝากำแพงเข้า(ไม่พรางตัวแล้ว เพราะเครื่องพรางตัวหยุดทำงานแล้ว) โรลเดินไปสะกิดไหล่เบล จนเบลสะดุ้งตื่น

   “นี้หนู.....หนูเป็นอะไร ถึงได้มานอนอยู่ที่ข้างบ้านน้าละจ๊ะ” โรลถาม เบลพยายามหาข้อแก้ตัวด้วยน้ำเสียงสั่นๆว่า “(ตายละ แบตเตอรี่เครื่องพรางหมด ทำไงดีกว่า งั้นเอาแบบนี้ละกัน) ก......ก็......ก็หนูหลงป่า.....ค่ะ.....แล้วเห็นควับลอยอยู่....ล.....เลยตามควันมาเพื่อจะขอความช่วยเหลือนะค่ะ” เบลหาทางแก้ตัวได้สำเร็จ ซึ่งดูเหมือนว่าโรลจะเชื่อเสียด้วย “เหรอจ๊ะ....เออ.....นี้ก็ค่ำแล้ว ถ้าไม่รังเกียจก็นอนพักที่บ้านน้าก่อน พรุ่งนี้น้าค่อยไปส่งในเมืองนะจ๊ะ” โรลพูด เบลไม่ตอบได้แต่พยักหน้างึกๆในใจก็ดีใจเพราะจะได้สำรวจตัวหมาป่าหนุ่มได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น

   ฟึบๆๆๆ โรลพาเบลเข้ามาในบ้านและบอกให้เบลนั่งที่โซฟาข้างเตาผิงไปก่อน เพราะเธอต้องไปทำอาหารเย็นในครัว เบลนั่งมองไฟในเตาผิงที่ยังคงคุกกรุ่นอยู่ แล้วก็มีบางอย่างลงมาจากบันไดอย่างรวดเร็ว(จะไม่ให้เร็วได้ไง ก็ไอ้สิ่งที่ลงมานะมันรูดราวบันไดลงมา) และมาหยุดลงตรงหน้าเบลพอดี(ลงท่าแย่มากด้วย คือ หัวทิ่มพื้นอะ)

   “เธอ!!!! นายหมาป่า!!!!” เบลทำท่าทางตกตะลึงเป็นอย่างมาก(แต่มิได้ตกใจเพราะคาดคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นหมาป่าหนุ่ม) หมาป่าหนุ่มก็เช่นกัน ทั้งสองยืนจ้องมองกันอยู่นาน จนทั้งสองฝ่ายต้องเสหน้าออกไปด้านข้าง เพราะใบหน้าแดงร้อนผ่าวอีกแล้ว ทั้งคู่นั่งอยู่อย่างนั้นจนโรลเดินเข้าห้องมา