ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉันกลับมาแล้ว
“ยายพลอย ฉันคิดถึงแกจัง” ฉันพูดพร้อมเข้ามากอดเพื่อนสุดที่รักของฉัน
“ยายมะนาว ขอต้อนรับสู่เมืองไทยจ๊ะ”
“แล้วไม่คิดถึงแม่ หรอ มะนาว”แม่สุดที่รักของฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่งอนๆ
“โธ่ มะนาวต้องคิดถึงแม่ซิคะ มาให้มะนาวหอมซักดีๆ”แล้วฉันก็เข้ากอดแม่ แล้วก็หอมแก้ม
“จ้า ลูกคนนี้ สูงขึ้นหรือเปล่า”
“แม่คะ แล้ว พ่อหละคะ ไม่ได้มารับด้วยหรอ”ฉันงอนพ่อแล้ว ไม่เคยมีเวลาว่างให้ฉันอีกแล้ว
“พอดี คุณพ่อ ติดประมาชุม ก็เลยมารับไม่ได้”
“ช่างเถอะคะ เรากับบ้านกันเถอะ ไป พลอย แม่”
“มะนาว เดี๋ยวแม่ตามไปนะ ขอซื้อน้ำส้มก่อน”
“คะ แม่”
“งั้น เราไปกันเหอะ”
“โอ๊ย เจ็บจัง เดินอย่างไงอะ ไม่มีตาหรอ”อุ้ย คนอะไร หล่อจัง
“มะนาว เจ็บหรือป่าว”
“เธอ นั้นแหละ เดินภาษาอะไร ยายบ๊อง” ยังจะเถียง
“นายนั้นแหละ ตาบ้า สมองมีปัญหาหรอ เดินชนคนอื่นแล้วมาหาว่า ฉันเดินชนอีก”พลอยพยายามดึงเสื้อบอกให้ ฉันหยุด แต่ฉันไม่หยุด ก็คนกำลังโมโหนิ
“นิ เธอ ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้”
“ทำไม ฉันไม่ขอโทษก็นายผิดนิ ฉันไม่ผิด”
“เคนแก ขอโทษไปเหอะ เรื่องจะได้จบๆ อีกอย่างแกก็เดินชน ผู้หญิงคนนี้ด้วย”
“เงียบไปเลย ไอคาตะ”
“มะนาวแกก็เดินชน ผู้ชายคนนี้ด้วยนะขอโทษเขาเหอะ จะได้กลับบ้าน”
“ไม่นะพลอย” พลอยส่งสายตาดุ มาให้ฉัน
“ก็ได้ / ก็ได้ ขอโทษ/ขอโทษ” ฉันมองหาตาบ๊องนั้น ก็ดันมาพูดพร้อมฉันอีก
“ฉันขอโทษอีกครั้งแทนเพื่อนด้วยนะคะ”พลอยพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ
“ผมก็ต้องขอโทษ ด้วยนะครับ ไปกลับได้แล้วเคน”
“พลอยไปที่รถ เหอะ บรรยากาศแถวนี้ไม่ค่อยดี”
………………………………………………………………………………………
“มะนาว ยังโกธรผู้ชายคนนั้นอีกหรอ”
“ก็ไม่ให้โกธรได้ไงอะ แต่ชั่งเหอะ”
“ขอว่างคะคุณหนู” ป้าอุ่น เอาคุ้กกี้ กับน้ำส้ม มาวางบันโต๊ะ ลาภ ปากแล้วเรา
“มาให้ มะนาวหอมเดี๋ยวนี้เลย มะนาวคิดถึง ป้าอุ่นจังเลย คิดถึงฝีมือป้าอุ่นด้วย”ฉันรีบกอดแล้วหอมแก้มป้าอุ่น
“คุณหนูก็ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ ป้าอุ่นจะทำของโปรดคุณหนูให้ทานนะคะ”
“อืม พลอย ฉันได้อยู่ห้องเดี๋ยวกับพลอยป่าว อืมของฝาก เราค่อยเอาไปให้ที่โรงเรียนนะ”
“อืมได้จ๊ะ พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกัน เพราะฉันบอก พ่อ ให้ฉัน เธอ หวาน เม อยู่ห้องเดียวกันแต่ถ้าฉันไม่บอกก็ได้อยู่ห้องเดี๋ยวกัน เพราะ การเรียนของพวกเราก็พอๆกัน”
“จริงดิ ดีใจจังเลย อืมแล้ว พี่นัท หละ เป็นไงบ้าง ช่วงหลัง พี่นัท บอกว่าไม่ค่อยว่างอะ ฉันกับพี่นัทก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกัน”พี่นัท หวานใจฉันเอง เราคบกันได้ 1 ปีครึ่งแล้ว ก็คบกันก่อนที่ฉันจะไปเรียนที่อังกฤษ 1 ปี อะ
“ก็.....”
“ก็ อะไรพลอย” ทำไมพลอยถึงทำหน้าแบบไม่สบายใจนะ
“เดี๋ยวปิดเทอมเธอก็รู้เอง”
“โหแค่นี้ก็บอกไม่ได้ ฉันโทรไปหาพี่นัทดีกว่า”
“ฉันว่าอย่าเลยนะ รอพรุ่งนี้ดีกว่า”
“ทำไม อะพลอย แต่พรุ่งนี้ก็ดีเหมือนกัน”
“อืม ฉันนึกออกแล้ว”
“อะไรหรอพลอย คิดอะไรออก”
“ก็ผู้ชาย ที่วันนี้เราเจอที่สนามบินไง “
“ตาบ๊องนั้นหรอ”
“อืม ก็ 2 คนนั้น อยู่โรงเรียนกับพวกเรา แถวเป็นหนุ่มป๊อบอีก”
“อะไรนะ แล้วทำไม ฉันไม่คุ้นหน้าหละ ไหนพลอย เล่าให้ฟังหน่อย”
“ก็ จริงๆแล้ว กลุ่มนั้น มี 4 คน มี เคน คาตะ วิน เอ ทั้ง 4 ป๊อบมาก แล้วก็เข้ามาตอน ม.3 อะที่เธอไม่รู้เพราะไปเรียนที่อังกฤษก่อน แล้วทั้ง 4 ย้ายมาจากญี่ปุ่น”
“อืมเป็นแบบนี้ เอง แล้วถ้าฉันไปโรงเรียนก็ต้องเจอตาบ้านั้นดิ”
พวกเรากินข้าวเย็นเสร็จ แล้วก็นั่งคุยต่อ พอ 2 ทุ่ม พลอยก็กลับบ้าน หลังจากนั้นฉันก็ อาบน้ำ แต่ไม่ได้นอนเลยนะ เพราะฉันนอนไม่หลับ ปรับเวลายังไม่ได้เลยกว่าจะนอนก็ ตี 3
“ยายมะนาว ขอต้อนรับสู่เมืองไทยจ๊ะ”
“แล้วไม่คิดถึงแม่ หรอ มะนาว”แม่สุดที่รักของฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่งอนๆ
“โธ่ มะนาวต้องคิดถึงแม่ซิคะ มาให้มะนาวหอมซักดีๆ”แล้วฉันก็เข้ากอดแม่ แล้วก็หอมแก้ม
“จ้า ลูกคนนี้ สูงขึ้นหรือเปล่า”
“แม่คะ แล้ว พ่อหละคะ ไม่ได้มารับด้วยหรอ”ฉันงอนพ่อแล้ว ไม่เคยมีเวลาว่างให้ฉันอีกแล้ว
“พอดี คุณพ่อ ติดประมาชุม ก็เลยมารับไม่ได้”
“ช่างเถอะคะ เรากับบ้านกันเถอะ ไป พลอย แม่”
“มะนาว เดี๋ยวแม่ตามไปนะ ขอซื้อน้ำส้มก่อน”
“คะ แม่”
“งั้น เราไปกันเหอะ”
“โอ๊ย เจ็บจัง เดินอย่างไงอะ ไม่มีตาหรอ”อุ้ย คนอะไร หล่อจัง
“มะนาว เจ็บหรือป่าว”
“เธอ นั้นแหละ เดินภาษาอะไร ยายบ๊อง” ยังจะเถียง
“นายนั้นแหละ ตาบ้า สมองมีปัญหาหรอ เดินชนคนอื่นแล้วมาหาว่า ฉันเดินชนอีก”พลอยพยายามดึงเสื้อบอกให้ ฉันหยุด แต่ฉันไม่หยุด ก็คนกำลังโมโหนิ
“นิ เธอ ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้”
“ทำไม ฉันไม่ขอโทษก็นายผิดนิ ฉันไม่ผิด”
“เคนแก ขอโทษไปเหอะ เรื่องจะได้จบๆ อีกอย่างแกก็เดินชน ผู้หญิงคนนี้ด้วย”
“เงียบไปเลย ไอคาตะ”
“มะนาวแกก็เดินชน ผู้ชายคนนี้ด้วยนะขอโทษเขาเหอะ จะได้กลับบ้าน”
“ไม่นะพลอย” พลอยส่งสายตาดุ มาให้ฉัน
“ก็ได้ / ก็ได้ ขอโทษ/ขอโทษ” ฉันมองหาตาบ๊องนั้น ก็ดันมาพูดพร้อมฉันอีก
“ฉันขอโทษอีกครั้งแทนเพื่อนด้วยนะคะ”พลอยพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ
“ผมก็ต้องขอโทษ ด้วยนะครับ ไปกลับได้แล้วเคน”
“พลอยไปที่รถ เหอะ บรรยากาศแถวนี้ไม่ค่อยดี”
………………………………………………………………………………………
“มะนาว ยังโกธรผู้ชายคนนั้นอีกหรอ”
“ก็ไม่ให้โกธรได้ไงอะ แต่ชั่งเหอะ”
“ขอว่างคะคุณหนู” ป้าอุ่น เอาคุ้กกี้ กับน้ำส้ม มาวางบันโต๊ะ ลาภ ปากแล้วเรา
“มาให้ มะนาวหอมเดี๋ยวนี้เลย มะนาวคิดถึง ป้าอุ่นจังเลย คิดถึงฝีมือป้าอุ่นด้วย”ฉันรีบกอดแล้วหอมแก้มป้าอุ่น
“คุณหนูก็ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ ป้าอุ่นจะทำของโปรดคุณหนูให้ทานนะคะ”
“อืม พลอย ฉันได้อยู่ห้องเดี๋ยวกับพลอยป่าว อืมของฝาก เราค่อยเอาไปให้ที่โรงเรียนนะ”
“อืมได้จ๊ะ พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกัน เพราะฉันบอก พ่อ ให้ฉัน เธอ หวาน เม อยู่ห้องเดียวกันแต่ถ้าฉันไม่บอกก็ได้อยู่ห้องเดี๋ยวกัน เพราะ การเรียนของพวกเราก็พอๆกัน”
“จริงดิ ดีใจจังเลย อืมแล้ว พี่นัท หละ เป็นไงบ้าง ช่วงหลัง พี่นัท บอกว่าไม่ค่อยว่างอะ ฉันกับพี่นัทก็เลยไม่ค่อยได้ติดต่อกัน”พี่นัท หวานใจฉันเอง เราคบกันได้ 1 ปีครึ่งแล้ว ก็คบกันก่อนที่ฉันจะไปเรียนที่อังกฤษ 1 ปี อะ
“ก็.....”
“ก็ อะไรพลอย” ทำไมพลอยถึงทำหน้าแบบไม่สบายใจนะ
“เดี๋ยวปิดเทอมเธอก็รู้เอง”
“โหแค่นี้ก็บอกไม่ได้ ฉันโทรไปหาพี่นัทดีกว่า”
“ฉันว่าอย่าเลยนะ รอพรุ่งนี้ดีกว่า”
“ทำไม อะพลอย แต่พรุ่งนี้ก็ดีเหมือนกัน”
“อืม ฉันนึกออกแล้ว”
“อะไรหรอพลอย คิดอะไรออก”
“ก็ผู้ชาย ที่วันนี้เราเจอที่สนามบินไง “
“ตาบ๊องนั้นหรอ”
“อืม ก็ 2 คนนั้น อยู่โรงเรียนกับพวกเรา แถวเป็นหนุ่มป๊อบอีก”
“อะไรนะ แล้วทำไม ฉันไม่คุ้นหน้าหละ ไหนพลอย เล่าให้ฟังหน่อย”
“ก็ จริงๆแล้ว กลุ่มนั้น มี 4 คน มี เคน คาตะ วิน เอ ทั้ง 4 ป๊อบมาก แล้วก็เข้ามาตอน ม.3 อะที่เธอไม่รู้เพราะไปเรียนที่อังกฤษก่อน แล้วทั้ง 4 ย้ายมาจากญี่ปุ่น”
“อืมเป็นแบบนี้ เอง แล้วถ้าฉันไปโรงเรียนก็ต้องเจอตาบ้านั้นดิ”
พวกเรากินข้าวเย็นเสร็จ แล้วก็นั่งคุยต่อ พอ 2 ทุ่ม พลอยก็กลับบ้าน หลังจากนั้นฉันก็ อาบน้ำ แต่ไม่ได้นอนเลยนะ เพราะฉันนอนไม่หลับ ปรับเวลายังไม่ได้เลยกว่าจะนอนก็ ตี 3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น