ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความเข้าใจและความสับสน
\" นี่เธอ 2 คนไปไหนกันมาหน่ะ รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นห่วงมากเลยนะ \" จุนยองพูด
\" =_= อ่า ขอโทษค่า \" ฉันพูด
แล้วฉันก็โดนจุนยองต่อว่ายกใหย่ =_= ส่วนซอจินก็พลอยโดนหางเลขไปด้วย
\" พอแล้วๆ จุนยอง \" ซูจินพูดขึ้น
\" ก็ได้ ฉันจะยกโทษให้พวกเธอนะ ^_^ ไปนั่งคุยกันดีกว่า \" ซอจินเปลี่ยนสีหน้าทันที ( - -? ดูเพื่อนฉันสิ ทำตัวเหมือนตุกแก )
\" ง๊านฉันขอตัวก่อนนะ \" ซอจินพูด
\" อืมๆ \" อุนโซตอบ
ซอจินมองฉันสักพักหนึ่งเหมือนว่าอยากจะให้ฉันพูดอะไรออกมา แต่ฉันได้แต่หันไปทางอื่น เขาจึงเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อน
\" ตานี่ดูแปลกๆไปนะฮายอง \" ซูจินพูด
\" ฮะ....เอ่อ....ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน \" ฉันพูด
\" จริงนะ แต่ทำไมเขาถึงมองเธอไม่ละสายตาซักที \" มินจีพูด พร้อมกับมองไปที่ซอจิน
ฉันหันไปมองตามมินจี O_o นายนั่นมองฉันอยู่จิงๆด้วย เหว๋อ!!!!! จะมองทำไมเล่า เด๋วทุกคนก็เข้าใจผิดหรอก
\" เอ่อ....นี่!!! ไม่ต้องไปสนใจนายนั่นหรอก นายนั่นก็เปงแบบนี้แหล่ะ ไม่ต้องไปสนใจ \" ฉันรีบตัดบท
\" อืมๆก็ได้ ฉันจะปล่อยเรื่องนี้ให้มันติดค้างนะ แต่อีกไม่นานฉานจะต้องรู้ความจิงให้ได้ \" อุนโซบอก
\" จ๊าๆ ^_^ แม่คนเก่ง \" ฉันพูด
แล้วพวกเราก็กลับมาคุยกันตามปกติ ( T_T ทำไมมานต้องเกิดขึ้นกะตัวฉานด้วย )
หลังจากที่ทุกคนๆมาพร้อมกันหมด แล้วก็กินข้าวกันเสร็จแล้ว อาจารย์จึงเรียกพวกนักเรียนให้ไปรวมตัวกันที่หอประชุม
\" อ้าว!! นักเรียนทุกคนคงจะเหนื่อยกับการทำกิจกรรมนี้สินะ เหอะๆ โดยเฉพาะผู้หญิง \" อาจารย์ยิ้ม
\" เหนื่อยเป็น้าเลยอาจารย์ กว่าจะหาเจอได้ \" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
\" 555+ ฟังก่อน เพราะฉะนั้น ตั่งแต่เที่ยงนี้เป็นต้นไป อาจารย์จะให้ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัยให้เต็มที่ แล้วพอถึงอาหารเย็นค่อยมารวมตัวกันที่ ห้องอาหาร \" อาจารย์ประกาศ
\" เย้!!!!!!!! \" เสียงของนักเรียนเฮกันก้องหอประชุม
\" เอาหล่ะๆ ขอให้ทุกคนพักผ่อนกันให้เต็มที่นะ แล้วเรามาทำกิจกรรมสุดท้ายกัน \" อาจารย์บอก
แล้วพวกเราทุกคนก็แยกย้ายกันไปที่พัก
\" เออนี่! ฉันขอตัวก่อนแปปนึงนะ \" ซูจินพูดขึ้น
\" จ๊า! \" อุนโซพูด
แล้วซูจินก็เดินออกไป
\" อ๊ะ! ฉันลืมของไว้นี่นา ตายแล้ว >_< \" แล้วฉันก็รีบวิ่งออกไปจากบ้านพัก
ฉันตามหาของอยู่นาน แต่ก็ไม่พบจนได้มาเห็นฉากๆ หนึ่งที่ทำให้ฉันถึงกับอึ้ง O_O ( ว่าแต่ว่า หาอะไรอ่ะ - -\" )
\" เรียกฉันมามีอะไรหรอ \" ซูจินพูด
\" ซูจิน_____ ฉันชอบเธอ \" ซอจินพูด
OoO ซอจินชอบซูจินหรอเนี่ย แล้วทำไมต้องทำสนิทสนมกับฉันด้วยหล่ะ
\" อย่ามาล้อเล่นหน่า - - \" ซูจินไม่เชื่อ
\" จริงๆนะ ฉันชอบเธอจริงๆ \" ซอจินย้ำ
\" แล้วทำไมเธอต้องทำตีสนิทกับฮายองด้วยหล่ะ \" ซูจินถาม ( โห กำลังอย่ารู้พอดี ขอบคุณจ๊า ซูจิน *-* )
\" ก็เพราะว่า____ ฉันใช้ยัยนี่เป็นสะพานทอดหาเธอไง \" ซอจินตอบ
O_O + -*- อะไรนะ!! นายพูดอย่างงั้นได้ไงกัน นายใช้ฉันเป็นเครื่องมืองั้นหรอ!!!!!
\" ฮึ่ม!!! -*- \" แล้วฉันก็รีบเดินออกจากตรงนั้นทันที
\" อ้าว! ฮายอง หาของเจอมั้ยอ่ะ \" จุนยองพูดขึ้น เมื่อฉันเดินมานั่งที่โซฟา
\" ไม่เจอ \" ฉันตอบอย่างอารมณ์เสีย
\" มาแล้วจ๊าทุกคน \" ซูจินพูด \" อ้าว ฮายองเป็นไรอ่ะ น่ามุ่ยเชียว - -? \"
\" ป่าวหนิ!! ไม่ได้เป็นไรซะหน่อย \" ฉันพูดแต่ไม่สบตาซูจิน
\" สงสัยจะหาของไม่เจอเลยหงุดหงิด \" มินจีพูด
\" ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ \" ฉันพูดและรีบลุกขึ้นเดินไปห้องนอนทันที
\" หงุดหงิดอะไรขนาดนั้น \" อุนโซบ่น
\" ^_^ \" ซูจินยิเม ( -_-? ยิ้มไมเนี่ย )
\" ฮึ่มๆ!!! ใช้ฉันเป็นเครื่องมือง๊านหรอ \" ฉันนองลงบนเตียง
\" นายบ้าเอ๊ย!!!! ชาติหน้าขออย่าให้เจอนายอีกเลย \" ฉันตะโกน ( โดยเอาหน้าฟุ๊บลงกับหมด )
แล้วสักพักฉันก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ( -_-\" ขี้เซาจิงยัยนางเอก )
\" อืม_____ กี่โมงแล้วเนี่ย \" ฉันพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา
\" อีก 1 ชั่วโมงจะได้เวลากินข้าวเย็น \" เสียงคุ้นๆดังขึ้น ฉันลืมตาขึ้นทันที
\" OoO เห้ย!! นายเข้ามาในนี้ได้ไงห๋า \" ฉันกระโดดโหยงเมื่อเห็นซอจิน
\" ก็เดินเขามาสิ ถามแปลกๆ \" เขากวนฉัน -*-
กึ่ก -_- ใช้ฉันเป็นสะพานง๊านหรอ ฮึ่ม!! นายมานไม่เป็ฯสุภาพบุรุษ
\" เธอนี่ก็นอนเก่งเหมือนกันนะ \" ซอจินพูด
\" _______ \" ฉันทำเป็นไม่สนใจ
\" เธอเป็นอะไรรึเปล่า ฮายอง \" ซอจินจะเอามือมาแตะหน้าผากฉัน
พึ่บ!!! ฉันปัดมือเขาออก
\" ไม่ต้องมายุ่ง \" ฉันพูดเสียงเย็นชา
\" ฮายอง___ \" ซอจินงง
\" ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ \" ฉันสั่งเขา
\" เธอไม่มีสิทธิมาสั่งฉันนะ \" ซอจินเริ่มยั๊วะ -*-
\" ทำไมฉันจะไม่_____ หึๆ ฉันไม่มีสิทธิจะไปสั่งเธอสินะ \" ฉันหัวเราะในคอ
\" -_-? \" ซอจินงง ( -_-? คนเขียนก็งงเหมือนกาน )
\" ไม่เป็นไร ถ้านายไม่ออก ฉันออกเองก็ได้ \" ฉันพูดและทำท่าจะลุก
แต่ก่อนที่ฉันจะลุกขึ้น ซอจินก็คว้าแขนฉันไว้ แล้วประทับริมฝีปากของเขาให้ติดกับริมฝีปากของฉัน
\" อือ____ออ____อือ \" ฉันครางในคอ
ฉันพยายามจะผลักเขาออกด้วยมือเล็กๆของฉัน แต่มันก้ไม่ได้ผล -*- จะไปได้ผลได้ไง ก็ซอจินหน่ะ มีพลังเยอะจะตาย ( เรียนเทควันโดใครบ้างจะไม่มีพลัง - -\" ) ฉันบีบที่หัวไหล่ของเขาแน่น เพื่อเป็นเชิงบอกว่า หายใจไม่ออกเขาจึงถอนริมฝีปากออก
\" ฉันไม่เข้าใจนายเลย \" ฉันก้มหน้าพูด
\" ก็ทำให้เข้าใจสิ \" เขายิ้มอย่างเป็นสุข ( -*- มาขโมยจูบแรกเขาแล้ว ยังจะมายิ้มอีก )
\" ทำไมนายต้องทำเหมือนฉันเป็นของเล่นด้วย \" ฉันเริ่มใส่อารมณ์
\" ก็มานสนุกหนิ \" เขาแหย่ฉัน ( นายนี่แย่จิงๆเลยนะ -*- )
\" หึๆ สนุกง๊านหรอ \" ฉันหัวเราะในคอ
\" ช่าย สนุก \" เขาเริ่มพูดเสียงค่อย
\" แล้วนายคิดถึงจิตใจของฉันบ้างมั้ยฮะ ซอจิน!! \" ฉันตะโกนใส่หน้าซอจิน
\" ?? \" เขางง
\" หึๆ! ฉันพูดไปนายก็คงจะไม่เข้าใจหรอก ใช่สิ!! ฉันมานเป็นหุ่นยนต์ \" ฉันพูด
\" ฮายอง \" ซอจินเอ่ยขึ้น
\" เรียกทำไม!! กลัวจำชื่อฉันได้รึไง อ่อ! -*- ชื่อฉันมันไม่น่าจำเท่าไรหรอกนะ \" ฉันพูด
\" ทำไมชื่อเธอจะไม่น่าจำหล่ะ \" ซอจินพูด
\" นายจะจำไปทำไม ก็ในเมื่อ_____ \" ฉันหยุดชะงัก
\" เมื่ออะไร \" เขาซัก
\" ก็ในเมื่อ___ ในเมื่อฉันมันไม่มีค่าอะไรสำหรับนายแล้วหน่ะสิ \" ฉันพูดอย่างใส่อารมณ์
\" เธอ___ เห็นด้วยหรอ \" ซอจินค่อยๆพูด
\" ไม่เห็นก็บ้าแล้ว \" ฉันพูด
\" หึงรึไง \" เขาแหย่
\" ใครเขาจะไปหึงนาย นายไม่เห็นจะน่าหึงตรงไหนเลย \" ฉันเริ่มใจเย็นบ้างแล้ว
\" ฉันไม่น่าหึงสำหรับเธอ แต่ฉันน่าหึงสำหรับคนอื่นนะ \" เขามากระซิบข้างหูฉัน
\" จำไว้ด้วย ว่าฉันจะไม่มีวันหึงนาย ซอจิน - - \" ฉันพูด
\" จ๊า!! ^_^ แม่น้ำแข็ง ซักวันนึงเถอะ ฉันจะละลายน้ำแข็งก้อนนี้ให้ได้ \" เขาบอก
แล้วเขาก็เดินออกจาห้องไปพร้อมกับทิ้งความมึนงง และความสับสนเอาไว้ -_-?
***************************************************************
มาแปะ ตอนนึงจ๊า ช่วยเชียกานหน่อยนะคะ ถ้าเขียนไม่ดีก็บอกกานได้น๊า
จะได้แก้ไขค่า ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น