ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความลับของซอจิน - -?
\" อ้าว!!! พวกเธอกินข้าวกันรึยังหล่ะ \" อาจารย์พูด
\" อ๋อ ยังเลยค่ะ \" มินจีตอบ
\" ถ้างั้นก็ไปกินซะสิ ไม่ต้องรอเพื่อนๆหรอก พวกซอจินก็ไปกินกันอยู่หน่ะ ไปเถอะ \" อาจารย์บอก
\" ขอบคุณค่ะอาจารย์ \" พวกเราพูดพร้อมกัน
\" -.- ไม่ต้องพูดพร้อมกันก็ได้ \" อาจารย์บอกพลางยิ้มแล้วเดินจากไป
แล้วพวกเราก็เข้าไปห้องอาหาร เพื่อที่จะรับประทานอาหาร ( โห บรรยายซะหรูเลยนะเนี่ย ผู้ดี๊ ผู้ดี -_- )
\" กินอารายดีหล่ะ \" จุนยองพูด
\" ไม่รู้สิ ตักไปซัก 3-4 อย่างละกาน \" ซูจินบอก
\" ถ้าง๊านพวกเธอก็ไปรอที่โต๊ะแล้วกัน ยัย ฮายองมาช่วยฉันหน่อย \" จุนยองพูด
\" จ๊าๆ \" ฉันตอบ ( ไมต้องใช้ฉันด้วยเนี่ย -_- ยัยเพื่อนตัวแสบ )
ฉันและจุนยองช่วยกันตักกับข้าวแล้วก็ยกไปไว้ที่โต๊ะ ทันทีที่ฉันนั่งลงฉันก็เหลือบไปมองซอจิน แต่พอซอจินหันมาฉันจึงรีบหันหน้าก้มลงกินข้าวของตัวเอง
\" นั่งด้วยคนสิ \" เสียงคุ้นหูดังขึ้น
\" อ่า.....อืม \" ฉันหันไปหาเจ้าของเสียงนั้น หว๋า!!!! อีตาขี้เก๊ก >_< ซวยอะไรอย่างนี้นะ
\" นี่!! ทำไมไม่ไปนั่งที่โต๊ะตัวเองหล่ะ \" ฉันพูดแบบอารมณ์เสีย
\" ทำไมหล่ะ ฉันจะนั่งตรงนี้แล้วจะทำไม \" เขาแหย่
\" ตรงอื่นก็มีออกเยอะแยะ ก็ไม่ไปนั่ง นายประสาทกลับรึยังไง \" ฉันบ่น
\" อ่าวๆ อย่ามัวทะเลาะกันอยู่เลย กินข้าวกันต่อดีกว่านะ \" อุนโซตัดบท
แล้วสถานการณ์ก็กลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม ( แต่ฉันว่ามันไม่ค่อยจะปกติเท่าไรนะ - -? )
\" ซอจิน แหม!! เด๋วนี้ดูสนิทสนมกับฮายองจังเลยนะ หายโกรธที่ฮายองด่านายแล้วหรอ \" จุนยองพูดขึ้น
\" หึๆ ใครบอกหล่ะ ฉันกำลังหาวิธีแก้แค้นยัยนี่อยู่หน่ะสิ \" เขามองหน้าฉันพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
\" .................. \" ฉันไม่ได้พูดอะไร ได้แต่กิน กิน กิน อย่างเดียว
\" นี่ฮายอง เธอจะรีบกินทำไมกัน เด๋วก็ติดคอหรอก \" มินจีพูด
\" สงสัยคงจะดีใจที่ฉันมานั่งด้วยหล่ะม๊าง ถึงได้จิงจังกับการกินข้าว \" ซอจินแหย่
\" ฉันอิ่มแล้ว!!! ขอตัวก่อนนะ \" ฉันพูดและลุกขึ้นทันที แล้วก็รีบเอาจานไปเก็บ ก่อนจะเดินออกจากห้องอาหารเฮงซวยนี้ - -?
ซอจินลุกขึ้นบ้าง
\" อ้าว!!! อิ่มแล้วหรอ นายยังกินไม่หมดเลยนะ \" ซูจินพูด
\" อืม ฉันอิ่มแล้วหล่ะ ขอตัวก่อนนะ \" เขาพูด ก่อนจะเดินไปเก็บจาน และออกจากห้องอาหาร
\" ฮึ่มๆ!! -*- ทำไมฉันต้องมาซวยอย่างงี้ด้วยก็ไม่รู้ ใครเขาจะอยากนั่งข้างนายกันหล่ะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย \" ฉันบ่น
\" นี่ๆๆๆๆ ฮายอง!!! รอฉันด้วยเซ่ \" เสียงคุ้นเคยตะโกนเรียกฉัน ฉันจึงต้องหยุดเดิน
\" นายจะมาตามฉันทำไมอีกเนี่ย -*- ฉันอุตส่าห์หนีนายมาแล้วนะ \" ฉันพูด
\" ทำไมฉันจะตามเธอไม่ได้หล่ะ \" เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
\" ฮึ่ม!!! \" ฉันไม่รู้จะเถียงเขาอย่างไร ฉันจึงได้แต่ เดินเร็ว รีบเดิน เอาเป็นว่า เดินแบบ ไปไล่ ค วา ย ว่าง๊านเหอะ
\" ฮายอง! เธอจะรีบไปไหนของเธอหน่ะ ฉันตามไม่ทันแล้วนะ \" ซอจินพูด
\" ถ้านายเหนื่อย นายก็อย่ามาตามฉันสิ \" ฉันพูด ( -*- นายนี่ ตามอยู่ได้ )
\" หยุดเดินเด๋วนี้เลยนะ ฉันบอกให้หยุดไง \" เขาตะโกน
แต่ฉันก็เดินต่อไปโดยไม่สนใจเสียงของเขา เชอะ!!!! -*- ใครเขาจะทำตามคำสั่งนายหล่ะ
แต่แล้วฉันก็ต้องหยุดชะงัก เพราะว่าอะไรหน่ะหรอ ก็เพราะว่า อีตาขี้เก๊กมายืนขวางทางไว้หน่ะสิ -*-
\" ถอยไปเดี๋ยวนี้ \" ฉันสั่ง
\" หึๆ เธอสั่งฉันหรอ \" เขาหัวเราะในคอ
\" ใช่ จะถอยรึไม่ถอย \" ฉันพูด
\" .......... \" เขาก็ยังคงยืนขวางฉันอยู่
\" ฉันบอกให้ถอยออกไปไงเล่า ฉันเบื่อเต็มทนกับนิสัยของนายแล้วนะ \" ฉันตะโกน
\" ทำไมเวลาที่เธออยู่กับฉัน ทำไมเธอต้องหนีฉันด้วย \" เขาพูด
\" ฉันไม่ได้หนีซักหน่อย \" ฉันทำตาถลนใส่เขา
\" เธอเกลียดฉันมากนักหรอ \" เขาพูดเสียงอ่อย ( นายนี่ -_- บทจะเศร้าก็เศร้าจิงๆ )
\" เอ่อ......คือ.......ฉัน \" ฉันกระอึกกระอัก
\" ทำไมต้องมีแต่คนเกลียดฉันด้วยนะ ถ้าเธอเกลียดฉันมากฉันก็จะไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีก ขอแค่เธอบอกมา \" เขาพูดพลางยิ้ม
\" คือ....... \" ฉันพูดอะไรไม่ออก
แล้วเขาก็นอนลงกับพื้นหญ้าก่อนจะหลับตาลง
\" ฉันไม่ได้เกลียดเธอซักหน่อย \" ฉันพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆเขา
\"............ \" แต่เขาก็ยังไม่ลืมตาขึ้น
\" หลับหรอ ลองปลุกหน่อยดีกว่า ซอจิน \" ฉันเรียก
\"___________ \" แต่เขาก็ยังไม่ตื่นขึ้น
\" ซอจินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ \" ฉันเรียกอีก \" ซอจิน!!!!!!!!!! \"
ทำไมเขาถึงไม่ตื่นหล่ะ หรือว่า.......ไม่นะ ยัยนักเขียน นี่เธอจะให้พระเอกตายตั้งแต่ต้นเรื่องเลยหรอ ( : นางเอกตะวาดใส่นักเขียน ) งงหละสิคราวนี้ ( : คนเขียนงงคร๊าบ - -? ) เธอมานใจร้ายที่สุด ยัยนักเขียนบ้าเอ๊ย ( : นางเอกพูด ) นี่ๆ ยัยนางเอก ดูดีๆซะก่อน พระเอกยังไม่ตายเฟ้ย เด๋วแม่ก็ลบยัยนางเอกทิ้งแล้วเข้าไปแสดงแทนซะเลยหนิ ( : นักเขียนค้อน ) อ่าวหรอ แล้วทำไมฉันเรียกกี่หนๆเขาก็ยังไม่ฟื้นหล่ะ ( : นางเอกยังจับผิด ) เธอก็ลองเอาหน้าไปใกล้ๆเขาดูเซ่ ( : คนเขียนยังงอนอยู่ ) แล้วฉันก็โน้มตัวไปใกล้ๆเขาตามที่ยัยนักเขียนบอก -_- เชอะ!!!!!
ก่อนที่ฉันจะทันรู้ตัว ซอจินก็กอดฉันไว้ซะแล้ว O_O
\" เธอไม่ได้เกลียดฉันจิงๆด้วย \" เขาพูดพลางยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
\" ฉันก็ไม่ได้เกลียดเธอหน่ะสิ ปล่อยฉันได้รึยังเนี่ย \" ฉันพยายามดันออกจากตัวเขา
\" ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแรกเปลี่ยน \" เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์
\" ข้อแรกเปลี่ยนอะไรหล่ะ \" ฉันพูด
\" เธอต้องไม่หนีฉันอีก ok \" เขาบอก
\" okๆ ฉันจะไม่หนี \" ฉันรับคำ
\" ดีมาก \" แล้วเขาก็ปล่อยฉันจากอ้อมกอดเขา
\" กลับกันดีกว่า ป่านนี้พวกคนอื่นๆคงมาคบหมดแล้วหล่ะ \" ฉันพูด
\" อืม ^_^ \" เขาตอบ
แล้วฉันก็เดินกลับไปค่ายพร้อมกับซอจิน \" ทำไมเขาถึงพูดอย่างงั้นะ ไม่เข้าใจเลย \" ( คิดในใจ )
*************************************************************
มาแปะ ตอนนึงเจ้าค่ะ แหมมมมม ไม่น่าเอามาลงเรื่องเศร้าเล้ย อยากให้เป็นรักหวานแหววจิงจิ๊ง
แต่ไม่เป็นไร สู้ต่อไปคร๊าบบบบ สู้โว๊ยยยยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น