คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6 : คนกันเอง!
บทที่6 : คนกันเอง!
“พร้อมแล้วค่ะคุณช่างภาพ ถ่ายรูปได้เลย”กอแก้วเรียกช่างภาพที่กำลังหามุมถ่ายภาพอยู่
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าครับเนี่ย ทำไมผมถึงรู้สึกคุณหน้าคุณจัง”เหมันต์แกล้งแซวกอแก้ว แทนที่กอแก้วจะโกรธ เธอกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“พี่เล็กจำน้องแก้วไม่ได้จริงๆหรอคะ น้องแก้วเสียใจ”กอแก้วว่า ก่อนที่จะทำท่าเช็ดน้ำตา เหมันต์เห็นแบบนั้นแล้วยิ่งทำให้เขานึกถึงคนที่เขารักมากขึ้นทุกที
“เลิกเล่นเถอะแก้ว เดี๋ยวจะถ่ายไม่เสร็จ”เหมันต์พูดเสียงเรียบ กอแก้วยิ่งงงหนัก บทจะเปลี่ยนอารมณ์ของเขาก็ง่ายอย่างกับพลิกฝ่ามือ
“เจ้าบ่าวเจ้าสาวพร้อมนะครับ เจ้าบ่าวโอบไหล่เจ้าสาวหน่อยครับหนึ่ง สอง สาม ดีครับ”ช่างภาพสั่ง เหมันต์จำต้องโอบไหล่กอแก้ว เมื่อถ่ายภาพในห้องโถงได้สักพัก ช่างภาพจึงให้ออกมาถ่ายที่สนามหลังบ้าน โดยมีทีมงานมาจัดสถานที่ไว้เรียบร้อยแล้วในระหว่างที่กอแก้วแต่งตัว
“เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปยืนตรงซุ้มดอกไม้นะครับ เจ้าบ่าวโอบเอวเจ้าสาวไว้นะครับ ส่วนเจ้าสาวโอบต้นคอเจ้าบ่าวไว้นะครับ จ้องตากันซึ้งๆ เลยนะครับ”ช่างภาพแนะ ทั้งเหมันต์และกอแก้วต่างยืนนิ่งๆ อยู่ทั้งคู่ เขินกันเอง
“อ้าว มัวแต่เขินอยู่แบบนี้ วันนี้จะได้ถ่ายมั้ยเนี่ย”เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นพี่ชายของเจ้าบ่าวดังขึ้น
“พี่ต้น!”เหมันต์ตกใจอยู่ไม่น้อย ก็ไหนพี่ต้นบอกว่าจะมาวันพรุ่งนี้เลยไง ทำไมอยู่ๆ ถึงโผล่มาวันนี้ได้
“แก้ว!”เป็นปรายฟ้าที่มีสีหน้าตกใจที่เห็นกอแก้วอยู่ในชุดเจ้าสาว กอแก้วเองก็ตกใจเช่นกันที่เห็นปรายฟ้า
“เอ่อ ขอโทษนะครับ จะพักก่อนมั้ยครับ ผมจะได้ไปหามุมถ่ายภาพต่อ”ช่างภาพแทรกขึ้น
“ไม่ต้องหรอกครับ ถ่ายไปให้เสร็จเลย ถ่ายเสร็จแล้วค่อยคุยกันนะไอ้น้องชาย”คิมหันต์ว่า
กอแก้วยังตกใจไม่หายจนเหมันต์สะกิดให้โพสต์ท่าถ่ายรูป ปรายฟ้าจ้องมาที่กอแก้วอย่างสงสัยสุดๆ
“เสร็จแล้วครับ พรุ่งนี้รูปงานแต่งของพวกคุณจะส่งถึงหน้างานอย่างสมบูรณ์แบบที่สุดครับ”ช่างภาพบอกพร้อมลากลับ เหมันต์ให้คนไปส่งช่างภาพและทีมงานของร้านทั้งหมด
“กอแก้ว พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”ปรายฟ้าเดินเข้ามาฉุดมือกอแก้ว ก่อนที่จะหันมาบอกเหมันต์
“ขอยืมตัวว่าที่เจ้าสาวสักครู่นะคะคุณเล็ก”พูดเสร็จก็จูงมือกอแก้วไป
“สองคนนี้เขารู้จักกันได้ไงวะ”คิมหันต์พูดขึ้นอย่างสงสัย
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันพี่ แต่ช่างเหอะ ว่าแต่พี่ ไหนบอกว่าจะมาพรุ่งนี้ไง ทำไมถึงโผล่มาวันนี้ได้เนี่ย”เหมันต์ถามพี่ชาย
“ก็เจ้าตัวเล็กน่ะสิ บอกว่าอยากจะเห็นหน้าอาสะใภ้เร็วๆ แต่ตอนนี้หลับอยู่ คงจะเหนื่อยจากการเดินทางน่ะ”คิมหันต์บอก ปลายฝนกับต้นหนาวจะเรียนที่กรุงเทพ ส่วนเวลาปิดเทอมจะไปอยู่ที่เชียงราย ด้วยเหตุเพราะปลายฝนกับต้นหนาวอยากจะเรียนให้จบอนุบาลก่อนที่จะย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ที่เชียงราย
“ไม่รู้ว่าป่านนี้ว่าที่เจ้าสาวของแกจะเป็นยังไงบ้างนะ ดูท่าแล้วฟ้าเขาคงไม่สบอารมณ์น่าดู”คิมหันต์บอก เหมันต์เองก็อดห่วงไม่ได้
“แก้ว เรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ถึงได้มาแต่งงานกับคุณเล็กได้เนี่ย บอกพี่มาให้หมดนะ”ปรายฟ้าถามอย่างสงสัย
“ใจเย็นๆ สิคะพี่ฟ้า แก้วมีเหตุจำเป็นที่จะต้องแต่งงานกับคุณเล็กค่ะ พี่ฟ้าอย่าโกรธแก้วนะคะ”กอแก้วอ้อน
“จะไม่โกรธเลย ถ้าแก้วบอกพี่สักคำว่าจะแต่งงาน เราเป็นน้องที่พี่รักมากนะ นี่ดีนะที่เป็นคุณเล็ก ถ้าเป็นคนอื่นพี่คงไม่มีวันรู้”ปรายฟ้าพูดอย่างงอนๆ กอแก้วเดินเข้าไปกอดด้านข้าง
“ขอโทษค่ะพี่ฟ้า แต่มันกะทันหันจริงๆ เลยไม่ได้บอก พี่เองก็ไม่ได้บอกฟ้าเหมือนกันนะคะว่าพี่แต่งงานแล้ว”กอแก้วเป็นฝ่ายงอนบ้าง
“ก็เราไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบจะเจ็ดปีแล้วนะ ตั้งแต่พี่เรียนจบ แก้วเองก็เตรียมตัวจะสอบเข้ามหาลัย”ปรายฟ้าว่า
“นั่นสิคะ แต่ถึงยังไง แก้วคนนี้ก็ยังเคารพพี่ฟ้าไม่เปลี่ยนหรอกนะคะ”กอแก้วว่าพลางกอดแน่นขึ้น
“พอแล้ว ไม่ต้องกอดพี่มากเลย เก็บไว้ไปกอดสามีเธอเถอะ แล้วยังไม่ได้เล่าให้พี่ฟังเลยนะว่าทำไมถึงได้มาแต่งงานกับคุณเล็กได้”ปรายฟ้าวกกลับมาเรื่องเดิม กอแก้วไม่รู้ว่าควรจะบอกความจริงกับปรายฟ้าดีมั้ย เพราะเรื่องนี้ยิ่งมีคนรู้น้อยก็ยิ่งดีมากเท่านั้น สุดท้ายก็แก้วก็ตัดสินใจที่จะไม่บอก
“คือว่า แก้ว...แก้วกับคุณเล็กเรา...”กอแก้วไม่อยากโกหกสักเท่าไหร่จึงอ้ำอึ้ง
“นี่อย่าบอกนะว่าแก้วกับคุณเล็ก...เมื่อไหร่แก้ว ทำไมแก้วถึง...”ปรายฟ้ามองหน้ากอแก้วอย่างผิดหวัง
“อย่าโทษคุณแก้วเลยครับคุณฟ้า ผมผิดเอง”เหมันต์เดินเข้ามารับหน้าแทน
“คุณเล็ก ฟ้าผิดหวังในตัวคุณมากเลยนะคะ คุณทำแบบนี้กับคนที่ฟ้ารักได้ยังไง”ปรายฟ้าพูดจบก็เดินอารมณ์เสียออกไป
“คุณรู้จักกับคุณฟ้าตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ทำไมผมไม่เห็นคุณมาหาคุณฟ้าเลย”เหมันต์เริ่มถาม
“เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วแหละ ฉันห่างกับพี่ฟ้า หกปีมั้ง ตอนฉันเริ่มเข้า ป. หนึ่งโดนเพื่อนแกล้งบ่อยๆ พี่ฟ้าก็เข้ามาช่วย เราก็เลยสนิทกัน จนห่างกันไปตอนที่พี่ฟ้าเรียนจบแล้วฉันก็เข้าเรียนมหาลัย”กอแก้วว่า
“แล้วคุณจะบอกความจริงกับคุณฟ้ารึเปล่า”เหมันต์ถาม
“คงยังก่อน เพราะยิ่งมีคนรู้เรื่องนี้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีไม่ใช่เหรอ”กอแก้วว่า เหมันต์เห็นด้วยกับกอแก้ว แต่เขาคงเข้าหน้าพี่สะใภ้ไม่ติดไปอีกนานแน่ๆ ดูจากอาการเมื่อกี้แล้ว
“เอ่อ...ผมถามอะไรคุณอีกอย่างสิ”เหมันต์ถาม
“อะไร”กอแก้วหันไปมองหน้า
“คุณกับคุณฟ้าเป็นแฟนกันหรือเปล่าอ่ะ”คำถามนี้ทำให้กอแก้วหลุดขำออกมา
“ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”กอแก้วถามกลับ
“ไอ้ผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่พี่ชายผมน่ะสิ เห็นคุณกอดคุณฟ้านี่แทบจะวิ่งมาเตะคุณเลย ดีนะที่ผมจับไว้ทัน”เหมันต์ว่า
“พี่คุณนี่ตลกจังนะ ฮะๆๆ คิดได้ยังไงว่าเราเป็นแฟนกันน่ะ ถ้าเราเป็นแฟนกันจริงๆ ฉันไม่ปล่อยให้ผู้หญิงดีๆ อย่างพี่ฟ้าหลุดมือฉันหรอก ใครปล่อยไปนี่ก็โง่เต็มทีแล้ว”กอแก้วว่า
“พี่ชายผมก็เคยโง่มาเหมือนกัน”เหมันต์พึมพำ
“อะไรนะ ฉันได้ยินไม่ค่อยชัด”กอแก้วถาม
“เปล่า...นี่คุณ ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องใส่อีกนะ เดี๋ยวชุดเลอะไม่รู้ด้วย”เหมันต์รีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่เจ้าตัวจะจับผิดเขาอีก
“ปรายฟ้า คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”คิมหันต์ดึงมือปรายฟ้าไว้ทันก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้อง
“อะไรของคุณอีก นี่ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับน้องคุณเลยนะ มาทำอย่างนี้กับกอแก้วได้ยังไง”ปรายฟ้าหงุดหงิด
“ทำไม...นี่คุณอย่าบอกนะว่าเป็นแฟนเก่าคุณน่ะ”คิมหันต์ทำท่าตกใจสุดๆ ปรายฟ้ามองแล้วนึกหมั่นไส้อยู่ในใจ
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ ฉันจะได้ไม่ต้องมาเจอคุณไง”ปรายฟ้าว่า
“ฟ้า...ผมไม่คิดว่าคุณจะพูดแบบนี้”คิมหันต์พูดอย่างผิดหวัง มองเธอด้วยสายตาที่ปรายฟ้าก็อ่านไม่ออกเหมือนกันทำเอาเธอใจหายวูบ
“คือว่า...ฟ้าขอโทษ”ปรายฟ้าขอโทษในที่สุด
“ช่างเถอะ ผมจะไปห้องซ้อมดนตรีนะ คุณก็ดูลูกด้วยแล้วกัน”คิมหันต์ว่า ปรายฟ้าได้แต่นึกอยากจะตีปากตัวเองที่พูดแบบนั้นออกไป จนทำให้สามีโกรธ ทุกครั้งที่เขาอารมณ์ไม่ดีเวลาทะเลาะกับเธอ เครื่องดนตรีไม่ชิ้นใดก็ชิ้นหนึ่งได้พังแน่ๆ
“คุณฟ้าครับ...คือผมจะมาอธิบายเรื่องทั้งหมดน่ะครับ”เหมันต์เดินเข้ามา
“ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม รอให้คุณต้นดีขึ้นก่อนแล้วคุณค่อยเล่าให้พวกเราฟังพร้อมกันก็ได้ค่ะ”ปรายฟ้าว่า
“ครับ...ตอนนี้เด็กๆ อยู่กับคุณแก้วที่ห้องนั่งเล่นนะครับ”เหมันต์ว่า ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องนั่งเล่นบ้าง ปรายฟ้าตัดสินใจไม่ไปที่ห้องนั่งเล่น แต่เดินไปทางห้องซ้อมดนตรีแทน
“คุณครูจะมาเป็นคุณอาสะใภ้ของพวกเราจริงๆ ใช่มั้ยครับ”ต้นหนาวถาม
“จริงสิครับต้นหนาว คิดว่าอาเล็กเล่นขายของหรือไงครับ”เหมันต์เดินมาได้ยินพอดี
“ก็ไหนคุณอาเคยบอกว่าถ้าคุณครูเป็นเนื้อคู่จริงๆ คุณอายอมเป็นโสดตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอคะ”ปลายฝนถาม
“คุณเล็ก”กอแก้วหันขวับมามอง
“เอ้อ...ได้ยินผิดแล้วมั้งครับ อาพูดตอนไหนกัน”เหมันต์เริ่มแถ
“ก็ตอนที่คุณอาเล็กขับรถพาเรากลับบ้านไงคะ”ปลายฝนมิวายเถียง
“ใช่ครับ หนาวก็ได้ยิน”คราวนี้เหมันต์ดิ้นไม่หลุดในเมื่อมีพยานยืนยันถึงสองคน
“ว่ายังไงคะคุณเล็ก”กอแก้วจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
“ก็ผมไม่คิดนี่ว่าผมจะเจอเนื้อคู่เร็วขนาดนี้ โอ๋ๆๆ อย่างอนเลยนะครับ”เหมันต์เดินมาโอบไหล่กอแก้ว แต่เธอสะบัดหนี
“งอนอะไรกันจ๊ะหนุ่มสาวคู่นี้ อ้าวหลานย่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย”คุณนภาพราวถามขึ้นเมื่อเห็นทั้งคู่ทะเลาะกัน แต่ก็ต้องเบนความสนใจมาที่หลานรักทั้งสองคน
“มากับคุณพ่อคุณแม่ครับ/ค่ะ”สองคนร้องประสานเสียงกันอีกแล้ว
“แล้วนี่ทะเลาะอะไรกันจ๊ะ ยังไม่ตอบแม่เลย”คุณนภาถามอีกครั้ง
“เปล่าครับ เราแค่ล้อเล่นกันเฉยๆ แต่แก้วเขาไม่เล่นกับผมด้วยเท่านั่นเองครับแม่”เหมันต์ว่า
“คราวหลังก็อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น ยังไมเข็ดใช่มั้ยเรื่องตาต้นน่ะ”คราวนี้คุณนภาเสียงดุขึ้นมาจนกอแก้วเองยังเสียวสันหลังวาบ
“ครับ ผมจะไม่ล้อเล่นอีกครับ”เหมันต์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังซึ่งหาฟังได้ยากเมื่อเวลาที่เขาอยู่กับเธอ เพราะปกติจะได้ยินแต่น้ำเสียงที่กระตุ้นต่อมโมโหของเธออยู่เรื่อย
“ทำอย่างที่พูดให้ได้ก็แล้วกัน คืนนี้หนูแก้วมานอนกับแม่นะลูก”คุณนภาย้ำอีกครั้ง
“ค่ะคุณแม่”กอแก้วยิ้มรับ
“คืนนี้ฟ้านอนด้วยค่ะ”ปรายฟ้าที่เพิ่งเดินกลับมาจากห้องซ้อมดนตรีว่า ทำเอาทุกคนงงกันยกใหญ่
“ฟ้ากับแก้วเรารู้จักกันน่ะค่ะ ฟ้าก็เลยอยากจะพูดคุยกับน้องด้วย ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงน่ะค่ะคุณแม่ ปรายฟ้าบอกกับผู้เป็นแม่ของสามี
“ได้สิลูก เอาเลย ปล่อยให้พวกผู้ชายเค้านอนกันตามลำพังบ้างก็ดีเหมือนกัน”คุณนภาว่าขำๆ แต่คนที่ไม่ขำด้วยก็คือสามหนุ่มที่ได้ยินนั่นเอง
“นี่คุณ จะไม่ใจร้ายกับพวกเราไปหน่อยเหรอ”คุณวสันต์โอดครวญ
“ก็ไม่นี่คะ พวกคุณก็เคยนอนคนเดียวนี่ แค่ไม่ได้นอนด้วยกันคืนเดียวคงไม่ตายหรอกมั้งคะ”คราวนี้คุณนภาพราวเหน็บบ้าง
“คุณปู่กับคุณย่าอย่าทะเลาะกันเลยครับ เอาเป็นว่า คืนนี้ผู้ชายนอนด้วยกัน ส่วนผู้หญิงก็นอนด้วยกันดีมั้ยฝน”คราวนี้เจ้าตัวเล็กว่าบ้าง
“ดีสิหนาว ได้มั้ยคะคุณย่า”ปลายฝนหันมาถามผู้เป็นย่า
“ได้สิจ๊ะ เราจะได้คุยเรื่องผู้หญิงๆกันเนอะ”คุณนภาพูดกับหลานสาว ทำเอาสามหนุ่มหมดอาลัยไปตามๆกัน
“เอาล่ะ ในเมื่อเคลียร์กันจบแล้วก็ไปทานข้าวกันดีกว่านะ เลี้ยงฉลองที่พวกเราได้อยู่กันเป็นครอบครัวซะที”คุณนภาบอกทุกคน
“หนูฟ้า หนูแก้ว ไปช่วยแม่ทำอาหารกันดีกว่านะ”คุณนภาบอกกับลูกสะใภ้ทั้งสอง พวกเธอเดินตามไปอย่างว่าง่าย
“ปลายฝนไปด้วยดีกว่า เผื่อหนุ่มๆ จะคุยอะไรกัน เดี๋ยวจะหาว่าผู้หญิงแอบฟัง แล้วเอาไปฟ้อง”ปลายฝนว่า ก่อนที่จะวิ่งตามคุณแม่ไป
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวไปดูการ์ตูนก่อนะครับคุณผู้ชายทั้งหลาย”ต้นหนาวพูดบ้าง ก่อนที่จะวิ่งตามปลายฝนออกไป
“คราวนี้จะทำยังไงต่อไปดีล่ะครับพ่อ”เหมันต์ถาม
“ไม่ทำยังไงนี่ ก็ดีเหมือนกัน เราไม่ได้นอนคุยตามประสาพ่อลูกกันมานานแล้วนะ”คุณวสันต์ว่า
“แต่ผมว่าตอนนี้พี่ต้นคงจะอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นะครับ”เหมันต์บุ้ยหน้าไปทางคิมหันต์ที่เพิ่งเดินออกมาจาห้องซ้อมดนตรี
“พ่อครับ เดี๋ยวให้คนไปซื้อกีตาร์ไฟฟ้าใหม่ด้วยก็แล้วกันนะครับ มันพังแล้ว”คิมหันต์พูดนิ่งๆ ก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟา
“พี่ต้นรู้หรือยังว่าคืนนี้พวกสาวๆ เขาจะนอนด้วยกันหมดเลยนะ ส่วนพวกเราก็โดนเนรเทศออกมานอนด้วยกันเนี่ย”เหมันต์บอกพี่ชาย
“อืม...ก็ดีเหมือนกัน แกจะได้พูดความจริงกับพวกเราได้ถนัดๆ”คิมหันต์พูดขึ้น ทำเอาเหมันต์สะดุ้ง แต่รีบเก็บอาการ
“ก็เรื่องกอแก้วไง...แกจะปิดไปถึงเมื่อไหร่ฮะ”คิมหันต์ว่า
“ผมไม่มีอะไรจะต้องปิดนี่พี่ อย่ามามั่วนะ ไม่เอาละ ผมไม่คุยกับพี่แล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า เหนียวตัวหมดแล้วเนี่ย”เหมันต์ว่า ก่อนที่จะเดินเลี่ยงไป
“เรื่องหนูกอแก้ว มันหมายความว่ายังไงเจ้าต้น”คุณวสันต์สงสัย
“ก็เรื่องที่กอแก้วเป็นทอมไงครับพ่อ”คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่น้อย
“ฮะ แกว่าอะไรนะ!”คุณวสันต์ตกใจไม่น้อย
“ปรายฟ้าเป็นคนรักเก่าของกอแก้วครับพ่อ เธอบอกผมเอง”คิมหันต์ว่า
“มันอาจจะไม่จริงก็ได้ แกอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจสิ รอถามเจ้าเล็กมันก่อนก็ได้”คุณวสันต์เตือนสติ
“ก็ได้ครับ คืนนี้ผมต้องรู้เรื่องให้ได้”คิมหันต์หมายมาดไว้ โดยที่ตัวเองไม่รู้เลยว่าทุกคำที่ภรรยาพูดออกมานั้นเป็นเพราะความน้อยใจที่สามีอย่างเขาไม่เชื่อใจเธอต่างหาก...
ความคิดเห็น