คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 : บุกถึงบ้าน
บทที่2 : บุกถึงบ้าน
“ป้า!!!”กอแก้วตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนที่จะรีบวิ่งไปดูป้าอุไร เธอตั้งสติได้ก็โทรไปรียกรถพยาบาลมารับ กอแก้วเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องไอซียู เป็นชั่วโมงอย่างวิตกกังวล
“อ้าว...คุณแก้ว มาทำอะไรครับ”เหมันต์ที่กำลังจะมาหาหมอรุจทักขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาว
“คุณเล็ก...”กอแก้วพูดอะไรไม่ถูกได้แต่โผเข้ากอดเหมันต์เพื่อซึมซับความอบอุ่นที่พอจะช่วยให้เธอหายโดดเดี่ยวได้ ถ้าป้าอุไรเป็นอะไรขึ้นมา ชีวิตของกอแก้วตอนนี้ก็มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น ทั้งๆ ที่ปกติแล้ว เธอออกจะเป็นคนเข้มแข็ง แต่ครั้งนี้ไม่รู้ทำไม เธอถึงได้อ่อนแอเช่นนี้
“เป็นอะไรครับ”เหมันต์กอดตอบแล้วลูบหลังกอแก้วเป็นเชิงปลอบ
“ป้า...ป้าของฉันตกบันไดค่ะ พอฉันเข้าบ้านไปก็เห็นป้านอนสลบอยู่หน้าบันได”กอแก้วเล่าให้เหมันต์ฟัง
“ใจเย็นๆ นะครับ ป้าของคุณจะต้องไม่เป็นอะไร หมอที่นี่เก่งๆ ทั้งนั้น”เหมันต์ปลอบใจกอแก้ว
“จริงๆ นะคะ ถ้าป้าอุไรเป็นอะไรไป แก้วคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ” กอแก้วว่า พร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลออกมา
“ญาติคนไข้....อ้าวไอ้เล็ก นี่รู้จักกันเหรอ”หมอรุจที่เดินออกมาจากห้องไอซียูถามขึ้น
“เออ...อย่าเพิ่งถามเลย ป้าคุณแก้วเป็นยังไงบ้าง”เหมันต์เปลี่ยนประเด็น
“อ้อ...ตอนที่คุณพบคุณป้า เธอนอนสลบอยู่ที่หน้าบันไดใช่มั้ยครับ”หมอรุจถามอีกรอบ
“ใช่ค่ะ”กอแก้วตอบ
“คุณก็เลยคิดว่าป้าคุณตกบันได แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่หรอกครับ เพราะถ้าตกบันไดจริงๆ ก็คงจะไม่มีรอยฟกช้ำตามตัวแล้วก็รอยของแข็งทุบที่ศีรษะ”หมอรุจว่า
“อะไรนะคะ! หรือว่า...ไอ้เสี่ยเม้ง ไอ้ชั่ว แกต้องตาย”ว่าแกล้วกอแก้วก็หันหลังกลับ เตรียมตัวไปเอาเรื่องเสี่ยเม้ง แต่เหมันต์คว้าตัวไว้ก่อน
“เดี๋ยวแก้ว....ใจเย็นๆ ก่อน เรายังไม่มีหลักฐาน จะไปโทษเขาลอยๆ ไม่ได้”เหมันต์เตือน
“คุณเล็กไม่น่าจะสงสัยคนอื่นได้เลยนะคะ จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ไอ้เสี่ยนั่น”กอแก้วขึ้นเสียงใส่ด้วยความโมโห เหมันต์ก็ไม่ยอมเช่นกัน
“แล้วคุณคิดว่าเสี่ยเม้งจะยอมรับง่ายๆ หรือไง เขาเป็นผู้มีอิทธิพลแถบนี้ไม่ใช่เหรอ แจ้งความจับเขาด้วยข้อหาแค่เนี่ย เสี่ยเขาไม่ต้องไปโรงพักก็ได้ประกันตัวแล้ว ขืนไปตอนนี้เราก็มีแต่จะเสียเปรียบ ตั้งสติ คิดหาวิธีจัดการกับมันให้รอบคอบก่อน ความแค้นครั้งนี้ สิบปีก็ไม่สาย”เหมันต์พยายามเกลี้ยกล่อม กอแก้วยอมอ่อนลง แต่ยังไม่วายขัด
“สิบปีฉันคงไม่ทันได้แก้แค้นหรอก ไอ้เสี่ยนั่นมันคงตายก่อน ฮึ่ย”กอแก้วหงุดหงิด
“แล้วอาการของป้าฉันเป็นยังไงบ้างคะ”กอแก้วนึกได้ว่ายังไม่ได้ถามอาการของป้าเธอเลย หมอรุจยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะบอก
“ตอนนี้เรายังคงต้องรอดูอาการก่อนครับ เพราะว่าสมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างมาก ถ้าภายในอาทิตย์นี้คนไข้ยังไม่ฟื้น อาจะมีโอกาสเป็นเจ้าหญิงนิทราได้ครับ”หมอรุจพูเสียงเครียด
“อะไรนะ!”ทั้งกอแก้วและเหมันต์อุทานพร้อมกัน
“ทีนี้จะให้ฉันรออีกสิบปีอีกมั้ยคุณเล็ก”กอแก้วหันไปมองหน้าเหมันต์อย่างเคืองๆ
“ไม่ต้องถึงสิบปีหรอก เดี๋ยวผมจัดการให้”เหมันต์นึกอะไรสนุกๆ ออกขึ้นมา แล้วเดินไปกระซิบกับคนเป็นหมอ จึงผละออกแล้วดึงมือกอแก้วออกไป
“นี่คุณทำอะไรของคุณเนี่ย ฉันจะอยู่เฝ้าป้าของฉัน”กอแก้วพยายามแกะมือออกจากมือของเหมันต์ แต่ด้วยแรงที่มากกว่า เหมันต์จึงไม่สะทกสะท้าน
“ก็คุณอยากจะแก้แค้นไอ้เสี่ยเม้งไม่ใช่เหรอ ผมก็จะช่วยให้อะไรๆ มันง่ายขึ้นไง”เหมันต์ว่า ก่อนที่จะพากอแก้วไปหาคุณนายเหม่ยหลิง หรืออาเม่ยภรรยาของเสี่ยเม้งที่บ้านนั่นเอง
“มีธุระอะไร”คุณนายเหม่ยหลิงถามด้วยท่าทีนิ่งๆ
“คุณนายเป็นภรรยาของเสี่ยเม้งใช่มั้ยครับ”เหมันต์เริ่มถาม
“ใช่ มีอะไรหรือเปล่า”น้ำเสียงของคุณนายยังคงนิ่งอยู่ ราวกับพญาหงส์ที่มีความทะนงตนอยู่ก็ไม่ปาน
“ผมอยากจะรบกวนคุณนาย ช่วยเตือนเสี่ยเม้งหน่อยนะครับ ว่าอย่าตามมาตอแยภรรยาของผมอีก คุณนายก็รู้ใช่มั้ยครับว่าเสี่ยเม้งนิสัยเป็นยังไง ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิงคนไหนก็ต้องได้ แต่ผู้หญิงคนนี้เธอมีเจ้าของแล้ว และเจ้าของเขาก็ไม่ยอมด้วย ผมรู้ว่าเสี่ยเป็นผู้มีอิทธิพลมาก คงจะดำเนินคดีตามกฎหมายได้ยาก แต่ในทางศีลธรรมแล้ว คุณนายเป็นคนเดียวที่สามารถจะจัดการเรื่องนี้ได้นะครับ”เหมันต์ร่ายยาว
“ที่พวกเธอมาพบฉันเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ”คุณนายเหม่ยหลิงยังคงมีท่าทีนิ่งสงบเช่นเดิมจนกอแก้วทนไม่ไหว
“นี่คุณนายไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอคะ ที่สามีของคุณนายมีเมียน้อยตั้งหลายคน และที่สำคัญเขาจะบังคับคนที่ไม่ยินยอมให้ตกอยู่ใต้อำนาจของเขา คุณนายทนได้ยังไงกันคะ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่มีวันยอมให้สามีตัวเองนอกใจเด็ดขาด”กอแก้วพูดใส่อารมณ์
“ใครว่าฉันไม่รู้สึก”คุณนายเหม่ยหลิงเริ่มโมโห
“ก็ถ้ารู้สึกจริงๆ คุณนายคงไม่ปล่อยให้สามีตัวเองไปมีเมียน้อยหรอกค่ะ หรือว่าคุณนายไม่มีหัวใจ”กอแก้วว่าอย่างไม่เข้าใจ
“ก็เพราะฉันรักเขามากไง ฉันเลยยอมให้ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของเขา มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันเดือดร้อนสักเท่าไหร่นี่ ส่วนเรื่องของเธอ ฉันจะคุยกับเสี่ยเขาให้ แต่ฉันคงไม่รับปากหรอกนะว่าจะได้ผลหรือเปล่า”คุณนายเหม่ยหลิงว่า
“เนี่ยเหรอครับ ที่ว่าไม่เดือดร้อน ผมว่าทางกายคุณนายคงไม่เท่าไหร่ แต่ผมไม่เชื่อหรอกครับว่าจิตใจของคุณนายจะไม่บอบช้ำ ขนาดผมเป็นผู้ชายด้วยกัน เห็นการกระทำแบบนี้ของเสี่ย ผมยังรับไม่ได้เลยครับ แล้วคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาทั้งชีวิตอย่างคุณนายจะทำใจได้เหรอครับ ถ้าคุณนายคิดจะหยุดเสี่ยเม้งจริงๆ ผมว่าคุณนายก็ทำได้ครับ เพียงแต่ตอนนี้คุณนายยังไม่มีความกล้ามากกว่า”เหมันต์ว่า คุณนายเหม่ยหลิงยังคงทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
“กลับกันเถอะค่ะ คุณเล็ก แก้วว่าคุณนายคงช่วยเราไม่ได้หรอกค่ะ อ้อ ฝากคุณนายไปบอกไอ้เสี่ยนั่นด้วยนะคะ ว่าที่ทำป้าฉันเกือบตายน่ะ ฉันไม่ปล่อยไว้แน่”กอแก้วว่าอย่างโมโห ก่อนที่จะฉุดมือเหมันต์ให้ลุกขึ้นจะกลับ
“เดี๋ยวก่อน...เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ”คุณนายเหม่ยหลิงถาม
“เมื่อกี้ฉันพูดว่า ฝากคุณนายไปบอกไอ้เสี่ยนั่นด้วยว่าที่ให้คนไปซ้อมป้าฉันจนตกบันได นอนอยู่ไอซียูน่ะ ฉันไม่ปล่อยไว้แน่”กอแก้วจ้องหน้าคุณนายเหม่ยหลิง
“นี่เฮียทำขนาดนี้เลยเหรอ”เธออุทานอย่างตกใจ
“มีเรื่องอะไรกัน”เสี่ยเม้งที่เพิ่งกลับจากข้างนอกเห็นคนคุยกันเสียงดังเลยเดินเข้ามาดู
“หนูแก้ว!”เสี่ยเม้งมีสีหน้าตกใจ เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะกล้าบุกมาถึงบ้านภรรยาของเขา
“อ้าวเสี่ย มาก็ดีแล้ว นี่ฉันกำลังจะกลับอยู่พอดี ตอนแรกก็กะว่าจะฝากข้อความบางอย่างผ่านภรรยาของเสี่ย แต่พอมาเจอเสี่ยตัวเป็นๆ แล้ว ฉันบอกเลยดีกว่า เรื่องเลวๆ อะไรที่เสี่ยทำไว้กับครอบครัวฉัน ฉันไม่ปล่อยเอาไว้แน่”กอแก้วขู่ ก่อนที่จะพาเหมันต์ออกมาจากตรงนั้น แต่ยังไม่ไปไหนไกล รอดูเหตุการณ์ต่อจากนี้ว่าผลมันจะเป็นยังไง
“เฮีย...ฉันไม่คิดเลยนะว่าเฮียจะเป็นคนแบบนี้ ที่ผ่านมายังไม่พออีกเหรอเฮีย ฉันยอมให้เฮียกี่คนแล้ว ฉันไม่ว่าเพราะเห็นว่ามันคือความสุขของเฮีย แต่ถึงขั้นกับต้องทำร้ายร่างกายให้เจ็บปางตายขนาดนี้ เพื่อให้ผู้หญิงเขายอมเฮีย ฉันก็รับไม่ได้เหมือนกัน เฮียจะเอายังไงว่ามา ถ้าเฮียยังไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิงที่มีสามีแล้วคนนั้น เฮียก็เลิกกับฉันไปเลย!”คุณนายเหม่ยหลิงตะคอกใส่ด้วยความอัดอั้นตันใจ
“ไม่เอาหน่าอาเม่ย อั๊วไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้หน่า อั๊วแค่บอกให้ลูกน้องแค่ขู่เฉยๆ ไม่คิดว่ามันจะทำถึงขนาดนี้ อย่าโกรธอั๊วเลยนะ “เสี่ยเม้งโยนความผิดให้ลูกน้อง
“ฉันถามเฮียว่าจะเอายังไงจะเลือกผู้หญิงคนนั้นหรือฉัน”คุณนายเหม่ยหลิงยื่นคำขาด
“โธ่....อั๊วก็ต้องเลือกลื้ออยู่แล้วสิ ใครจะไปเลือกคนอื่นได้ลงล่ะ จริงมั้ย”เสี่ยเม้งหอมแก้มภรรยา เขาไม่เคยได้ทำแบบนี่นานแล้ว ปกติก็จะได้กอดกับสาวๆ ในฮาเร็มของเขา แต่วันนี้ต้องเอาใจภรรยาตัวเองหน่อย เดี๋ยวพอเรื่องซา เขาค่อยจัดการต่อ
“แล้วอย่าให้ฉันได้ยินเรื่องแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นฉันจะไม่อยู่รอให้เฮียเลือกอีกแน่”คุณนายเหม่ยหลิงพูดนิ่งๆ ก่อนที่จะเดินออกไป
“เป็นไง คราวนี้เสี่ยเม้งคงไม่กล้ายุ่งกับเธอไปอีกนาน”เหมันต์ว่า
“มันก็ไม่แน่หรอกค่ะ คนอย่างเสี่ยเม้ง ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ ที่เขารอมาจนถึงสี่ปี ไม่แน่ว่าเขาอาจจะให้ฉันมาแทนที่คุณนายเม่ยก็ได้”กอแก้วพูดอย่างที่คิด
“ถ้าอย่างนั้นเรารีบไปกันเถอะ”เหมันต์ฉุดมือกอแก้วไปขึ้นรถ
“จะไปไหนอีกคะ ฉันมึนไปหมดแล้วเนี่ย”กอแก้วว่า
“นี่เธอลืมไปแล้วหรอว่าเราจดทะเบียนกันแล้ว ฉันก็จะพาเธอไปลองชุดเจ้าสาวน่ะสิ งานแต่งครั้งนี้จะทำให้ไอ้เสี่ยนั่นไม่กล้ามายุ่งกับเธอ”เหมันต์พูดด้วยความมั่นใจ แต่กอแก้วไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ แต่ก็ขัดอะไรไม่ได้
“แล้วป้าอุไรล่ะ ใครจะดูแล ถ้าเกิดว่าฉันต้องอยู่ไกลป้าอุไร ฉันไม่แต่งนะ”กอแก้วค้าน
“ไม่ไกลหรอก รับรองว่าฉันพาเธอมาหาป้าอุไรได้ทุกวันเลย”เหมันต์บอกเหมือนให้สัญญา กอแก้วถึงอ่อนลงได้
ณ ร้านเวดดิ้งแห่งหนึ่ง
“สวัสดีค่ะ มาดูชุดแต่งงานหรอคะ”พนักงานถาม
“ครับ ขอเป็นชุดแขนยาวนะครับ”เหมันต์เน้น กอแก้วหันไปมองหน้าอย่างเคืองๆ
“เดี๋ยวฉันเลือกเองค่ะ”กอแก้วบอกกับพนักงาน ก่อนที่จะหันมากระซิบกับเหมันต์
“คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องชุดของฉันได้มั้ย ต่างคนต่างเลือกสิ”กอแก้วดุ เหมันต์ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
“เรื่องมากจริงเว้ย”เหมันต์บ่นเบาๆ แต่มิวายที่กอแก้วจะได้ยิน
“อะไร แต่งงานทั้งทีมันก็ต้องเลือกชุดที่ถูกใจสิคุณ คุณคิดว่าผู้หญิงอยากจะมีงานแต่งงานหลายครั้งรึไงกันฮะ”กอแก้วว่า ก่อนที่จะหันไปดูชุดต่อ ทำให้เหมันต์อดปลื้มนิดๆ ไม่ได้ว่าเขาได้เป็นผู้ชายคนนั้นที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเธอ แต่ก็ต้องสลัดความคิดนั้นทิ้ง เพราะนี่ก็เป็นแค่ละครฉากใหญ่ที่เล่นตบตาเสี่ยเม้งและทุกคน
“เสร็จแล้วค่ะ คุณผู้หญิงเลือกชุดนี้ค่ะ”พนักงานออกมาบอกกับเหมันต์ที่นั่งรออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง อย่างหงุดหงิด
“กว่าจะเลือกได้ นานเป็น...”ยังไม่ทันจะบ่นเสร็จ เมื่อเหมันต์ได้เห็นกอแก้วในชุดเจ้าสาวก็ทำเอาเหมันต์ตกตะลึงในความสวยไปนานที่เดียว
“นี่คุณ อ้าปากจนแมลงวันจะบินเข้าไปได้อยู่แล้ว เป็นไง ชุดนี้พอได้มั้ย”กอแก้วถาม พร้อมกับหมุนชุดกระโปรงผ้าแพรสีขาวสะอาดตาให้ดูรอบๆ
“สวย...สวยดี เอาชุดนี้ก็ได้”เหมันต์ได้สติ ก่อนที่จะลุกขึ้นมายืนคู่กับกอแก้ว
“ไม่คิดว่าเราจะเลือกชุดได้เข้ากันนะ”เหมันต์ว่ายิ้มๆ เขาแต่งชุดสูทสีครีมขาว
“คุณคะ ทางเรามีบริการถ่ายรูปบ่าวสาวฟรี เป็นของแถม เชิญที่ด้านบนได้เลยค่ะ”พนักงานบอกก่อนที่จะเดินนำไป กอแก้วขยับตามแต่เหมันต์รั้งไว้
“อะไรอีกคุณ รีบๆ ถ่ายจะได้รีบๆ เสร็จ”กอแก้วว่า
“ไม่ถ่ายตอนนี้...ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณ เอาเป็นว่า ช่วยจัดชุดให้เลยได้มั้ยครับ คือผมมีธุระต่อ”ประโยคแรกหันมากระซิบกับกอแก้วส่วนประโยคหลังบอกกับพนักงานที่เดินนำไป
“อ๋อ...ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”พูดจบ พนักงานก็ให้ทั้งคู่ไปเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดเดิม
“เสร็จแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ใช้บริการ”พนักงานทำความเคารพ เหมันต์เดินนำกอแก้วมาที่รถ
“นี่คุณ ถ้ารีบมากนักก็ไปก่อนสิ จะลากฉันมาด้วยทำไม”กอแก้วถาม
“ที่รีบก็เพราะคุณเนี่ยแหละ ข้าวกลางวันยังไม่ได้กินเลยไม่ใช่เหรอ นี่มันจะสองทุ่มอยู่แล้วนะ คิดว่าตัวเองเป็นหุ่นยนต์หรือไงถึงไม่ต้องการอาหารไปเลี้ยงร่างกายน่ะ”เหมันต์ดุ กอแก้วเพิ่งนึกได้ พลันท้องก็ร้องออกมาเสียงดังจนเหมันต์หัวเราะเสียงดัง
“ไหนว่าจะรีบไปกินข้าวไง ไปสิ ฉันหิวแล้ว อ้อ คุณเลี้ยงด้วย”ว่าแล้วก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งรอ เหมันต์ส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ
“จะกินอะไร เดี๋ยวพาไป”เหมันต์ถามขณะที่ขับรถไปได้เรื่อยๆ
“ตรงนี้แหละ”กอแก้วว่า
“ฮะ อะไรนะ”เหมันต์ตกใจ
“ตรงนี้แหละ เห็นมั้ยว่ามันมีร้านข้างทางอยู่ กินได้มั้ยคุณน่ะ หรือว่ากินเป็นแต่ร้านที่ติดแอร์”กอแก้วแขวะ
“เปล่า แค่แปลกใจเฉยๆ ช่างมันเถอะ ลงไปกินได้แล้ว”เหมันต์ว่า
“ลุงคะ ขอเมนูด้วยค่ะ”กอแก้วบอกลุงคนขายจึงนำเมนูมาให้
“อ้าว...คุณเหมันต์ ไม่ได้มาซะนานเลยนะครับ พาแฟนมาทานข้าวได้แล้วเหรอ เห็นมาคนเดียว หรือไม่ก็มากับเพื่อนตลอดเลย เชิญเลยครับสั่งให้เต็มที่ วันนี้ผมลดพิเศษ”ลุคนขายพูดจาทักทายกับเหมันต์ กอแก้วได้แต่งงเป็นไก่ตาแตก
“นี่คุณรู้จักเจ้าของร้านด้วยเหรอ ฉันไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าคุณจะกินอาหารข้างทางแบบนี้ได้”กอแก้วว่า
“ก็หัดคิดซะใหม่สิ อย่ามองคนเพียงเพราะเปลือกนอก ต้องมองให้ลึกๆ เข้าไปข้างใน”เหมันต์ทำท่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้
“อะแฮ่ม ลืมคนข้างๆ ไปหรือเปล่าครับ ผมยังรอรับออร์เดอร์อยู่นะครับฮิๆ”คุณลุงพูดอย่างแซวๆ
“เอ้อ...ครับ งั้นผมขอเป็นต้มยำรวมมิตร ไข่เจียวหมูสับ ผัดเผ็ดปลาดุกก็แล้วกันครับ แล้วคุณล่ะจะสั่งอะไร”เหมันต์สั่งเสร็จก็หันมาถามกอแก้ว กอแก้วได้แต่ส่ายหน้า
“ทำไมล่ะ ไม่สั่งบ้างหรอ ไม่ต้องเกรงใจหรอก สั่งได้ตามสบายเลย”เหมันต์ว่า
“ฉันไม่รู้จะสั่งอะไรนี่ ก็คุณเล่นสั่งตัดหน้าฉันไปหมดเลย”กอแก้วว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็แค่นี้แหละครับลุง ข้าวเปล่าสองจาน แล้วก็น้ำเปล่าครับ คุณจะเอาน้ำอะไร”เหมันต์หันมาถามกอแก้วอีกครั้ง
“น้ำเปล่าค่ะ”กอแก้วว่า ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งกินอาหารกันไปอย่างเงียบๆ เมื่ออิ่มหนำสำราญกันเรียบร้อยแล้ว เหมันต์ก็ขับรถมาส่งกอแก้วที่บ้าน
“พรุ่งนี้เจอกันที่โรงพยาบาลนะครับ”เหมันต์ว่า ก่อนที่จะขยิบตาให้ กอแก้วทำท่าจะชกตาเข้าให้ เหมันต์เบี่ยงตัวหลบ
“ผันดีนะครับ คุณภรรยา”พูดจบก็รีบกระโดดขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ไม่รอให้รองเท้าขว้างมาถึงเขา
“โอ้ย ไอ้แก้วเอ๊ย ทำไมจะต้องเจอคนกวนประสาทแบบนี้ด้วยเนี่ย นี่เหรอสามีของเธอ อ้ากกกกกก”กอแก้วอยากจะพ่นไฟใส่ให้ได้ ไม่รู้ว่าเธอจะระงับอารมณ์โกรธไม่ให้จัดการเหมันต์ก่อนที่ละครเรื่องนี้จะจบได้หรือเปล่า แต่สิ่งที่เธอควรจะทำที่สุดในตอนนี้คือ ไปอาบน้ำนอน พรุ่งนี้เธอจะได้ไปเฝ้าป้าอุไรของเธอ...
ความคิดเห็น