วิวาห์วุ่น...ลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #14 : บทที่13 : คุณครูอาสะใภ้

บทที่13: คุณครูอาสะใภ้

           “กอแก้ว”เสียงของเหมันต์ดังขึ้นข้างหลังเธอ ทำให้กอแก้วหันไปตามเสียง

           “มีอะไร”กอแก้วถามเสียงห้วน

           “ทำไมคุณถึงร้องไห้ เพราะผมรีเปล่า”เหมันต์เดินเข้ามานั่งข้างๆ

          “มันไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย อย่ามาหลงตัวเองหน่อยเลย ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าฉันอินกับเพลง”กอแก้วแก้วเถียง

           “แล้วใครที่ทำให้คุณอินกับเพลง บอกผมมา ผมจะไปจัดการมันเอง”เหมันต์ถามอย่างเดือดๆ นี่เขาคงไม่รู้สินะว่าจะต้องจัดการตัวเอง กอแก้วได้แต่ขำออกมา

          “คุณขำอะไรล่ะ บอกมาเร็วๆ ผมจะได้ไปจัดการมันให้ โทษฐานที่ทำภรรยาของนายเหมันต์เสียน้ำตา”เหมันต์พูดทีเล่นทีจริง

           “คุณไม่มีทางจัดการได้หรอก ช่างมันเถอะ ฉันเพลียมาก ขอนอนพักก่อนนะ”กอแก้วว่า ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน

           “เดี๋ยวสิคุณ ยังนอนไม่ได้นะ คุณยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยกอแก้ว”เหมันเขย่าตัวกอแก้ว แต่ไร้ปฏิกิริยาตอบสนองแต่อย่างใด

 “ได้ ในเมื่อคุณไม่ยอมอาบน้ำ ผมจะอาบให้”ว่าแล้วเหมันต์ก็ช้อนตัวกอแก้วขึ้นมา และเดินตรงไปยังห้องน้ำ

           “นี่คุณ จะทำอะไรน่ะ”กอแก้วตกใจที่โดนอุ้ม

           “อ้าว ก็ผมให้คุณลุกมาอาบน้ำดีๆ คุณไม่ยอมมา ผมก็เลยต้องอุ้มคุณมาอาบน้ำนี่ไง หรือจะให้ผมช่วยอาบก็ได้นะ”เหมันต์กวน

           “ไม่ต้องเลย ฉันอาบเองได้ แล้วไหนชุดฉันล่ะ”กอแก้วถามหาชุดของตัวเอง

           “อยู่ในห้องน้ำแล้วครับคุณผู้หญิง ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือแต่คุณที่ไม่ยอมอาบน้ำ ผู้หญิงอะไร ซกมกจัง”เหมันต์ว่าพร้องทำท่าเหม็นกอแก้ว กอแก้วได้แต่ทำท่าจะชก เหมันต์ก็รีบวิ่งไปที่อื่นซะก่อน

           “ฮึ่ย คอยดูนะ สักวันฉันจะเอาคืนนายให้ได้เลย คอยดู”กอแก้วตะโกนออกไปอย่างหมั่นไส้

           “แล้วจะรอนะครับ ที่รัก”เหมันต์ยังมิวายกวนประสาทกอแก้ว เธอถอนหายใจอย่างเอือมระอา ก่อนที่จะไปอาบน้ำ แล้วออกมานอนต่อ

           “คุณเล็ก อาบน้ำได้แล้วค่ะ ฉันอาบเสร็จแล้ว”กอแก้วเรียกเหมันต์ แต่ไร้การตอบรับจากเขา เธอจึงเดินมาดู เห็นว่าเหมันต์นอนหลับอยู่ที่โซฟา หน้าทีวีในห้องนอนนั่นเอง

           “บอกให้ฉันไปอาบน้ำ แต่ตัวเองมาหลับแบบนี้มันต้องโดนซะให้เข็ด”ว่าแล้ว กอแก้วก็เดินไปหาปากกเมจิกมาวาดหน้าเหมันต์อย่างสนุกมือ แล้วถ่ายรูปเก็บไว้หลายรูป ก่อนที่จะไปนอนที่เตียงนอนอย่างสบายใจ

                     รุ่งเช้า

           “เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”เหมันต์ร้องเสียงดังลั่นทำเอาคนทั้งบ้านตกใจ

           “ก๊อกๆๆ”คิมหันต์เดินมาเคาะประตูห้องน้องชาย

           “เป็นอะไรรึเปล่าวะไอ้เล็ก”คิมหันต์ตะโกนถาม

           “ไม่เป็นไรครับพี่ต้น พอดีว่าตกใจหน้าตัวเองนิดหน่อย พี่ต้นกับทุกคนไม่ต้องห่วงครับ ไม่มีอะไรร้ายแรง”เหมันต์ตะโกนกลับไป

           “ถ้าอย่างนั้นก็รีบลงมากินข้าวนะ เดี๋ยวตอนสิบโมงแกกับฉันต้องไปตรวจงานที่ไร่”คิมหันต์พูดจบก็เดินจากไป เหมันต์หันมามองสภาพหน้าตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินมาหาตัวต้นเหตุที่เตียง

           “กอแก้ว”เหมันต์ทำเสียงยานๆ ปลุกกอแก้ว กอแก้วลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย

           “อ๊ายยยยย”กอแก้วตกใจเผลอกริ๊ดออกมา ดีที่เหมันต์เอามือปิดปากไว้ทัน ไม่อย่างนั้นคนทั้งบ้านได้แห่กันมาอีกรอบแน่ๆ

           “เงียบ คุณจะตกใจกับฝีมือตัวเองทำไมล่ะ”เหมันต์ว่าอย่างดุๆ
           “ใอออกอุนอ้าเอ็นอี๋อืออั๊น”กอแก้วพูดอย่างอู้อี้

           “อะไรของคุณ พูดจาให้มันรู้เรื่องหน่อยสิ”เหมันต์ว่า

           “อ้อเอาอือออกอากอั๋นอิ”กอแก้วยังคงพูเสียงอู้อี้ เหมันต์จึงเอามือออกจากปากกอแก้ว

           “ใครบอกคุณว่าเป็นฝีมือฉัน”กอแก้วยังคงไม่ยอมรับสารภาพ

           “ในห้องนี้มีแค่คุณกับผม และผมก็แน่ใจว่าผมคงไม่ละเมอเขียนหน้าตัวเองแน่ คุณแกล้งผมทำไมฮะ”เหมันต์ถาม

           “ก็ฉันอยากจะแกล้งคนประเภท ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเอง อย่างคุณน่ะสิ ทำเป็นมาบอกให้ฉันอาบน้ำ แต่คุณกลับไปนอนหลับ ฉันก็ต้องลงโทษคุณบ้างสิ”กอแก้วว่า

           “ถ้าอย่างนั้นผมก็จะลงโทษคุณบ้างในฐานะที่คุณแกล้งผม”เหมันต์พูดจบก็อุ้มกอแก้วแล้วเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา

           “นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย ปล่อย เดี๋ยวตก”กอแก้วกลัว

           “ไม่ปล่อย”เหมันต์

           “ปล่อย”กอแก้ว

           “ไม่ปล่อย”เหมันต์

           “ก็บอกว่าให้ปล่อยไง”กอแก้วเริ่มเสียงดัง

           “ปล่อยก็ได้”พูดจบเหมันต์ก็ปล่อยกอแก้วลง ตอนแรกเธอนึกว่าจะตกพื้นซะแล้ว แต่โชคดีที่เหมันต์ปล่อยเธอลงบนเตียง

           “อ๊าย ไอ้บ้า แกล้งฉันอีกแล้วนะ อย่างนี้มันต้องเจอ หมอนพิฆาต”ว่าแล้วกอแก้วก็หันไปหยิบหมอนมาฟาดเหมันต์ เขาทำได้แต่ปัดป้อง เกิดความชุนละมุนอยู่พักหนึ่ง เหมันต์ก็รวบตัวกอแก้วไว้ในอ้อมแขนจนได้

           “หยุดได้แล้วคุณ ผมเหนื่อย”เหมันต์ว่า

           “คิดว่าฉันไม่เหนื่อยหรือไงล่ะ”กอแก้วพูดไปหอบไป

           “เหนื่อยก็หยุดสิคุณ ขืนดันทุรังต่อไป มีแต่คุณเท่านั้นแหละที่เหนื่อย”เหมันต์ว่า

           “มันก็จริง แต่บางเรื่องถึงฉันจะเหนื่อยยังไง ฉันก็ไม่สามารถหยุดมันได้สักที”กอแก้วพูดอย่างมีนัยอะไรบางอย่างซึ่งเหมันต์ไม่เข้าใจ

           “ที่คุณพูดมันหมายถึงอะไร”เหมันต์ถาม

           “อะไร ก็หมายถึงการสอนหนังสือไง ฉันเป็นครู เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่สามารถหยุดได้หรอก คุณนี่คิดมาก ไม่เอาแล้ว ฉันไปอาบน้ำแต่งตัว ไปสอนหนังสือเด็กๆ ดีกว่า”พูดจบกอแก้วก็เดินจากไป ทิ้งให้เหมันต์นั่งสงสัยอยู่คนเดียวกับแววตาของกอแก้วที่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

          “คุณครูมาแล้ว”ปลายฝนกับต้นหนาวประสานเสียงพร้อมกัน กอแก้วยิ้มให้ลูกศิษย์ทั้งสองด้วยความเอ็นดู

           “ว่าไงคะเด็กๆ วันนี้พร้อมที่จะเรียนกับครูแก้วหรือยัง”กอแก้วถามเด็กๆ

           “พร้อมเสมอค่ะ”ปลายฝนตอบ

           “แต่ต้นหนาวยังไม่พร้อมครับ”ต้นหนาวว่า

           “อ้าว ทำไมล่ะคะ”กอแก้วถามด้วยความสงสัย

           “ก็ยังขาดนักเรียนอีกคนหนึ่งครับ”ต้นหนาวว่า

           “ใครครับ เพื่อนของต้นหนาวเหรอครับ”กอแก้วสงสัย

           “ผมเองครับคุณครู”เหมันต์เดินเข้ามานั่งข้างๆ หลานทั้งสอง

           “นี่คุณเล็กคะ ฉันจะทำงานนะคะ กรุณาอย่ามากวนได้มั้ย”กอแก้วระอากับความกวนของเหมันต์

           “ใครว่าผมกวนคุณล่ะ ผมอยากเรียนจริงๆ”เหมันต์ว่า ก่อนที่จะหยิบสมุดกับดินสอขึ้นมาอีกชุดหนึ่ง

           “เชื่อยากค่ะ กรุณาออกไปได้แล้วค่ะ ฉันจะสอนหนังสือเด็กๆ”กอแก้วเอาจริง

           “ที่รักใจร้าย ไม่ยอมให้เบบี๋นั่งฟังด้วย”เหมันต์เริ่มงอแง ทำเอาหลานๆ ทั้งสองต้องมาปลอบ

           “โอ๋ๆๆ ไม่เป็นไรนะคะคุณอาเล็ก ตอนนี้คุณอาสะใภ้ไม่ยอมสอน แต่ตอนเย็นคุณอาก็ยังมาเรียนกับพวกเราได้นะคะ ใช่มั้คะคุณครู”ปลายฝนหันมาถามกอแก้วพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน

           “ก็ได้ค่ะ”กอแก้วทนต่อสายตาอ้อนวอนของเด็กๆ ไม่ไหวเลยยอมรับปากแต่โดยดี

           “เย้”สามอาหลานดีใจกันยกใหญ่

           “คุณเล็กครับ คุณต้นให้ผมมาตามไปตรวจงานที่ไร่ครับ”คุณสมชายเดินมาตามเหมันต์

           “อาไปก่อนนะเจ้าตัวเล็ก แล้วเย็นนี้อาจะมาเรียนด้วยนะ ผมไปก่อนนะคุณ”เหมันต์พูดกับหลานๆ เสร็จก็มาลากอแก้ว

           “เชิญค่ะ”กอแก้วยิ้มด้วยความดีใจที่จะไม่ต้องมีคนมาคอยกวนประสาทเวลาที่เธอสอนหนังสือ

           “วันนี้หนูๆ อยากเรียนวิชาอะไรก่อนดีคะ”กอแก้วถามความเห็นเด็กๆ

           “ภาษาอังกฤษครับ/ค่ะ”ปลายฝนและต้นหนาวตอบพร้อมกัน

           “แหม เลือกเรียนเหมือนกันแบบนี้ ครูก็โล่งไปหน่อย นึกว่าจะตีกันเพราะอยากเรียนไม่เหมือนกันซะแล้ว”กอแก้วว่า

           “พวกเราคุยกันก่อนแล้วค่ะว่าจะเรียนภาษาอังกฤษ”ปลายฝนอธิบาย

           “ดีจังเลยค่ะ เอาอย่างนี้ดีมั้ย ก่อนที่เราจะมาเรียนกัน เรามาวางตารางการเรียนกันดีกว่า ว่าในแต่ละวันเราจะเรียนอะไรกันดี”กอแก้วเสนอ

           “ดีครับ/ดีค่ะ”กอแก้วและเด็กๆ ช่วยกันจัดตารางเรียน เสร็จแล้วการเรียนการสอนจึงเริ่มขึ้น และล่วงเลยมาจนถึงเวลาเที่ยงวัน

           “ทุกคนคะ ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วค่ะ หยุดการเรียนการสอนเอาไว้แค่นี้ก่อนนะคะ”ปรายฟ้าเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นซึ่งใช้เป็นห้องเรียนของลูกๆทั้งสอง

           “เที่ยงแล้วเหรอคะเนี่ย แก้วสอนเพลินไปหน่อย ขอโทษนะคะพี่ฟ้า”กอแก้วขอโทษ

           “ไม่เป็นไรจ้ะ ได้เวลาแล้ว ไปทานข้าวกันเถอะ”ปรายฟ้าว่าพร้อมกับเดินจูงมือลูกๆ ไปที่โต๊ะทานข้าว

           “แล้วนี่คุณต้นกับคุณเล็กไม่กลับมาทานข้าวเหรอคะ”กอแก้วถาม

          “อ๋อ ไม่หรอกจ้ะ สองคนนั้นทานกับคนงานที่ไร่เลย เขาบอกพี่ไว้แล้วน่ะ” ปรายฟ้าบอกก่อนที่ทั้งสี่คนจะนั่งรับประทานอาหารกันอย่างมีความสุข พูดคุกันอย่างสนุกสนาน เมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว ปรายฟ้าก็พาปลายฝนกับต้นหนาวไปนอนกลางวัน แล้วจึงลงมานั่งคุยกับกอแก้วที่สวนหลังบ้าน

           “ดูท่าทางพี่ฟ้ามีความสุขมากเลยนะคะ”กอแก้วสังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของพี่สาวนอกไส้

           “ชีวิตนี้ พี่มีลูกๆ ที่น่ารักอย่างปลายฝนต้นหนาว แล้วก็มีสามีที่รักพี่อย่างคุณต้น แล้วก็ได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุด เท่านี้พี่ก็มีความสุขแล้วจ้ะ แล้วแก้วล่ะ มีความสุขรึเปล่า”ปรายฟ้าได้ทีถามกลับ

           “ก็ ไม่รู้สิคะ ถ้าถามว่ามีความสุขมั้ยก็มีนะคะ แต่มันเหมือนกับว่ามันมีอะไรบางอย่างมาดึงความสุขของเราออกไปน่ะค่ะ”กอแก้วอธิบาย

           “เรื่องรักครั้งแรกของคุณเล็กหรอ”ปรายฟ้าถามออกมา

           “พี่ฟ้ารู้ด้วยเหรอคะ”กอแก้วตกใจ

           “คุณต้นเคยเล่าให้พี่ฟังน่ะ แก้ว พี่รู้นะว่าการแต่งงานของแก้วครั้งนี้เพราะว่าแก้วต้องการหนีไอ้เสี่ยบ้ากามคนนั้น แต่ตอนนี้เสี่ยนั่นมันก็ไม่ได้มาตามรังควานแก้วแล้ว พี่ว่า ถ้าแก้วไม่ได้รักคุณเล็ก แก้วก็ควรที่จะรีบหย่ากับเขาซะ ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้นะ แต่ถ้าแก้วรักคุณเล็กขึ้นมาจริงๆ พี่อยากให้แก้วไปบอกความจริงทั้งหมดกับคุณพ่อคุณแม่ของคุณเล็ก ทำให้เรื่องโกหกกลายเป็นเรื่องจริงซะ พี่เชื่อว่าคุณพ่อคุณแม่จะต้องเข้าใจ”ปรายฟ้าแนะ

           “แต่ว่าแก้ว…แก้วไม่แน่ใจค่ะพี่ฟ้า ขอให้แก้วแน่ใจกว่านี้ก่อนได้มั้ยคะ แล้วแก้วจะจบทุกอย่างเอง”กอแก้วว่า

           “อันนี้มันก็ต้องแล้วแต่แก้วนะ พี่แค่แนะนำเฉยๆ พี่อยากให้คนที่พี่รักทุกคนมีความสุข ไม่อยากให้ต้องมีความทุกข์เพราะเรื่องของความรักแบบที่พี่เคยเจอ”ปรายฟ้าว่า ก่อนที่จะกุมมือกอแก้วเพื่อให้กำลังใจ

           “ขอบคุณพี่ฟ้ามากนะคะ ที่ให้กำลังใจแก้วตลอดเลย”กอแก้วโอบกอดพี่สาวเอาไว้ ภาพนี้ทำให้คิมหันต์ที่เดินคู่มากับเหมันต์เริ่มเดือดนิดๆ จนส่งเสียงกระแอมดังๆ

          “อ้าวคุณต้น คุณเล็ก งานที่ไร่เสร็จแล้วเหรอคะ”ปรายฟ้ารู้ดีว่าตอนนี้สามีกำลังหึงน้องสาวของเธออยู่จึงรีบเดินเข้ามาถามด้วยความห่วงใย

           “เสร็จแล้วครับ ผมกะว่าจะมาหาอะไรกินสักหน่อย ทำงานเพลินเลยไม่ได้กินน่ะ”คิมหันต์ตอบภรรยา

           “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฟ้ากับแก้วไปจัดให้นะคะ”ปรายฟ้าลากกอแก้วออกมาจากแถวนั้นเพราะเกรงว่าถ้าอยู่ด้วยกันเดี๋ยวระเบิดจะลง

          “ไอ้เล็ก แกช่วยเอาเมียแกไปไกลๆ เมียฉันหน่อยได้มั้ยวะ เห็นแล้วมันหงุดหงิดเว้ย”คิมหันต์ว่าอย่างหัวเสีย

           “โหพี่ ผมยังเอาตัวเองไม่รอดเลยเนี่ย จะให้ไปกันอะไรเขาได้”เหมันต์หลุดออกมา

           “อะไรวะ นี่แกไม่มีน้ำยาขนาดนั้นเลยเหรอฮะ วู้ว ใช่ไม่ได้เลยนะไอ้น้อง ฮ่ะๆๆ”คิมหันต์ได้ทีแซวน้องชาย

           “มันยังไม่ถึงเวลาของผมต่างหากพี่ รอก่อนๆ เดี๋ยวถึงเวลาเมื่อไหร่ พี่ได้อุ้มหลานแน่ๆ”เหมันต์พูดไปอย่างนั้นเอง เพราะเขารู้ว่าเธอคงไม่ยอมง่ายๆ แน่ ก็ดูจากคราวนั้นแค่จูบยังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ถ้าขืนเขาทำอะไรไปมากกว่านี้คงฆ่าเขาตายแน่ๆ

           “อาหารจัดเสร็จแล้วค่ะ”กอแก้วเดินมาบอกสองพี่น้อง ก่อนที่จะขอตัวไปสอนเด็กๆ ต่อ

           “ครูแก้วครับ ผมอยากเรียนว่ายน้ำ”ต้นหนาวว่า

           “ครูต้องถามคุณพ่อคุณแม่หนูก่อนนะจ๊ะ”ว่าแล้วกอแก้วก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่คิมหันต์กับปรายฟ้านั่งดูทีวีกันอยู่ ส่วนเหมันต์นั่งเคาะเปียโนเล่น

           “คุณต้น พี่ฟ้าคะ เด็กๆ อยากเรียนว่ายน้ำค่ะ”กอแก้วบอกทำเอาทั้งสามคนหันมามองหน้าเป็นตาเดียว ก่อนที่เหมันต์จะเห็นสายตาของเด็กๆ ที่ส่งมายังเขา

           “แต่ว่า…”คิมหันต์จะไม่อนุญาต

           “ก็ดีเหมือนกันนะครับพี่ต้น คุณฟ้า เดี๋ยวผมช่วยสอนด้วย นะครับ เด็กๆ จะได้มีความสุข”เหมันต์พยายามสื่อเป็นนัยๆ ให้คิมหันต์รู้

           “แต่ว่าเด็กๆ…”ปรายฟ้าจะอธิบายแต่คิมหันต์ปรามไว้

           “ตามใจ แต่อย่าให้เด็กๆ เล่นนานเกินจนเป็นหวัดล่ะ”คิมหันต์ว่า ก่อนที่จะหันไปสนใจทีวีตรงหน้า

           “ค่ะ”กอแก้วดีใจที่จะได้สอนว่ายน้ำให้กับเด็กๆ รีบวิ่งออกไปบอกข่าวดีกับเด็กๆ เหมันต์ตามออกไปด้วย

           “ทำไมคุณไม่บอกแก้วไปล่ะคะว่าลูกเราว่ายน้ำเป็นแล้วน่ะ”ปรายฟ้าสงสัย

           “ก็เจ้าเล็กมันขอน่ะ ฮ่ะๆๆ”คิมหันต์ว่า ปรายฟ้าเข้าใจในทันที ดูท่าว่าเหมันต์จะมีใจให้กับน้องสาวของเธอนะ แต่ว่าฝ่ายกอแก้วล่ะ จะรู้ใจตัวเองเมื่อไหร่ เธอไม่อยากให้เรื่องราวมันใหญ่โตไปมากกว่านี้…