วิวาห์วุ่น...ลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : ผู้หญิงที่ชื่อกอแก้ว

บทนำ : ผู้หญิงที่ชื่อกอแก้ว

                ณ ชุมชนแออัดแห่งหนึ่งใน กทม.

                “พ่อคุณ ป้าขอผัดไปก่อนสักอาทิตย์นึงได้มั้ย ตอนนี้ป้าไม่มีจริงๆ”ป้าอุไร กำลังขอร้องอ้อนวอนพวกลูกสมุนของเสี่ยเม้งที่ตามมาทวงหนี้ที่เธอกู้จากเสี่ยเม้งไป

                “อะไรกันป้า ผัดมากี่อาทิตย์แล้ว ถ้าวันนี้พวกผมไม่ได้เงินไปให้เสี่ย พวกผมก็โดนสิ เอามาเลยดีกว่าป้า” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น

                “เห็นใจป้าเถอะ หลานป้ามันก็ต้องเรียนหนังสือนะ ป้าทำงานคนเดียว ไม่มีใครช่วย วันๆ แค่ข้าวสารจะกรอกหม้อยังไม่มีเลย ฮือๆ”ป้าอุไรร้องไห้อ้อนวอนพวกมัน

                “ป้าฉันติดหนี้พวกแกเท่าไหร่”อยู่ๆ เด็กสาววัยมัธยมปลายคนหนึ่งก็โผล่ออกมาจากที่ซ่อนแล้วตะโกนถาม

                “ห้าพัน”ชายคนหนึ่งตอบเสียงห้วน

                “แค่ห้าพัน ถึงกับจะต้องขู่ขนาดนี้เลยหรอ พาฉันไปหานายพวกแกเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะไปคุยให้รู้เรื่อง”กอแก้ว หลานสาวของป้าอุไรที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนพูดขึ้น จนป้าอุไรรีบดึงแขนไว้

                “ไอ้แก้ว ไปพูดอะไรอย่างนั้น ขืนแกไปหาเสี่ยเม้ง แกอาจจะไม่ได้กลับมาในสภาพครบสามสิบสองแน่”ป้าอุไรเตือน

                “ก็ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่างกอแก้วจะกลับมาในสภาพเดิมไม่ได้”ว่าแล้วก็เดินนำลูกสมุนของเสี่ยเม้งไป

                “อ้าว เร็วสิ”กอแก้วเร่งพวกนั้น พวกมันงงอยู่สักพักก็รีบตามกอแก้วไป

                “หาเหาใส่หัวอีกแล้วนะไอ้แก้ว”ป้าอุไรที่เลี้ยงดูกอแก้วมาตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่ที่พ่อและแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ออกอาการเป็นห่วงหลานสาวอย่างหนัก

                ณ บ้านของเสี่ยเม้ง เสี่ยเม้งกำลังอ้าปากงับองุ่นที่สาวๆพากันป้อน เอาใจเสี่ยเม้งอย่างมีความสุข แต่ก็โดนลูกน้องขัดความสุข บอกว่ามีเด็กมาเคลียร์ค่าหนี้กับเสี่ย

                “อะไรวะ แค่นี้พวกมึงจัดการไม่ได้หรือไง”เสี่ยเม้งหัวเสีย ก่อนที่จะลุกออกมาจากฮาเร็มส่วนตัว แล้วเดินไปที่ห้องรับแขกที่กอแก้วรออยู่

                “มีปัญหาอะไร...”เสี่ยเม้งยังพูดไม่ทันจบประโยคก็อ้าปากค้าง เมื่อเห็นใบหน้าที่งามหมดจด สวยสดใสสมวัยมัธยมปลายของกอแก้ว

                “มีแน่เสี่ย ป้าฉันติดหนี้เสี่ยแค่ไม่กี่พัน ถึงขั้นต้องขู่เอาชีวิตกันเลยหรอ”กอแก้วใส่สีตีไข่เล็กน้อย

                “เฮ้ย พวกมึงทำไมทำแบบนั้นเล่า ใช้ไม่ได้เลยนะ เอ่อ หนูจ๋า มีอะไรก็พูดกันดีๆ ดีกว่านะ สวยๆ อย่างหนูเนี่ย เสี่ยชอบ เอ้ย เสี่ยเต็มใจช่วยเหลือนะจ๊ะ ว่าแต่ หนูมาเคลียร์เงินของใครล่ะ เสี่ยจะได้จัดการให้ เสี่ยจะล้างบัญชีเลยก็ได้นะ ขอแค่หนูยอมทานข้าวกับเสี่ยซักมื้อ ฮ่ะๆๆ”เสี่ยเม้งเชิญชวน

                “ของป้าอุไรที่เย็บผ้าอยู่ในสลัม แต่ที่ฉันมาวันนี้ ไม่ได้จะให้เสี่ยล้างบัญชี แค่จะมาบอกเสี่ยว่า ขอผัดไปก่อน วันหลังมีจะคืนให้ แค่นี้แหละ ฉันจะกลับแล้ว”กอแก้วว่า ก่อนที่จะเดินออกจากห้องรับแขกไป

                “เฮ้ย พวกมึง ไปสืบมาซิว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มันสวยถูกใจข้าจริงๆ ใส่ชุดนักเรียนอยู่ด้วย ฮ่ะๆๆ เด็กเอ๊าะๆ อย่างเนี้ย เสี่ยชอบ”เสี่ยเม้งว่าพลางเอามือลูบคางตัวเอง

                “ครับนาย”ลูกน้องคนหนึ่งรับคำ ก่อนที่จะวิ่งออกไป

                ด้านป้าอุไรก็นั่งรออย่างใจจดใจจ่อเป็นห่วงหลานตัวเองจะพลาดท่าเสียทีเสี่ยเม้ง ถึงแม้ว่ากอแก้วจะแก่นแก้วแค่ไหน แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่ดี

                “กลับมาแล้วจ้า”กอแก้วส่งเสียงเรียกให้ป้าอุไรรู้ตัว ป้าอุไรรีบวิ่งลงมาดูกอแก้วทันที

                “เป็นไงบ้างวะไอ้แก้ว”ป้าอุไรถาม

                “ก็ไม่เป็นไงนี่จ๊ะป้า แก้วก็แค่ไปบอกเสี่ยว่า ถ้ามีเมื่อไหร่จะใช้คืนให้ ป้าไม่ต้องห่วงนะ ไอ้แก้วคนนี้เหละจะหาเงินช่วยป้าเอง”กอแก้วว่า

                “แล้วเอ็งจะทำอะไรได้ ไอ้แก้ว เอ็งเพิ่งอยู่มัธยมนะ”ป้าอุไรเป็นห่วง

                “โธ่ป้า แก้วอยู่ตั้งมัธยมแล้วต่างหาก งานอะไรที่แก้วทำได้ แก้วก็จะช่วย งานน่ะหาไม่ยากหรอกป้า เชื่อแก้วนะ แก้วจะหาเงินมาใช้หนี้ไอ้เสี่ยนั่นให้เร็วที่สุด ป้าจะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีกแล้ว”กอแก้วให้สัญญา

                “เฮ้อ ข้านี่พาเอ็งมาลำบากจริงๆเลย นี่ถ้าข้าไม่เลิกกับไอ้ชัยนะ ป่านนี้เอ็งก็คงอยู่บ้านหลังใหญ่ๆ สบายไปแล้ว”ป้าอุไรหมายถึงนายยอดชัย อดีตสามีของตัวเองที่เปิดธุรกิจขนส่งวัสดุก่อสร้าง ที่วันๆไ ม่เคยสนใจใยดีเธอเลย มัวแต่ทำงาน จนกระทั่งเธอทนไม่ไหว ทะเลาะกับเขาอย่างหนัก และขอแยกทางในที่สุด

                “โธ่ป้าจ๋า อย่าคิดมากสิ แก้วอยู่กับป้าแบบนี้แก้วก็มีความสุขดีอยู่แล้ว เดี๋ยวปีหน้า แก้วจะเข้ามหาลัยของรัฐให้ได้ แล้วแก้วก็จะขอทุนเรียน ป้าจะได้ไม่ต้องทำงานหนักเพื่อส่งแก้วอีกแล้วนะจ๊ะ แก้วมีแค่ป้าคนเดียวนะ แก้วก็อยากจะให้ป้าไม่ต้องทำงานหนักให้เสียสุขภาพ ถ้าป้าเป็นอะไรไปแล้วแก้วจะอยู่กับใครล่ะจ๊ะ”กอแก้ว บทจะซึ้งก็ทำเอาป้าอุไรน้ำตาซึมได้เหมือนกัน

                กอแก้วไปหางานพิเศษทำจนได้เงินมาครบตามจำนวนก็นำมาคืนให้เสี่ยเม้งที่บ้าน

                “นี่เงินที่ป้าฉันติดเสี่ยทั้งต้นทั้งดอก ฉันหามาให้ครบแล้ว แล้วก็หวังว่า ต่อจากนี้เราคงไม่ต้องเจอกันอีกนะ ลาก่อน”กอแก้ววางเงินไว้บนโต๊ะ ก่อนที่จะหันหลังเตรียมกลับ แต่เสี่ยเม้งพูดขัดขึ้น

                “เดี๋ยวก่อนสิหนู อยู่คุยกันก่อน เห็นว่าปีนี้หนูจะสอบเข้ามหาลัยแล้วเหรอ อยากเข้าคณะอะไรล่ะ เดี๋ยวเสี่ยฝากให้เอามั้ย เสี่ยกว้างขวางอยู่นะ คนที่อยู่ในมหาลัยเนี่ย เด็กเสี่ยทั้งนั้น”เสี่ยเม้งเสนอ

                “ไม่ดีกว่าค่ะเสี่ย ฉันไม่อยากตกเป็นขี้ปากชาวบ้านว่าเข้ามาได้เพราะบารมีของเสี่ย หมดธุระแล้วใช่มั้ยคะ ฉันลาล่ะ”กอแก้วจะเดินออก แต่คราวนี้ลูกน้องของเสี่ยเม้งเดินมาขวางไว้ทุกทิศทาง จนกอแก้วต้องยอมนั่งลงข้างเสี่ยเม้ง

                “เสี่ยไม่ได้อยากจะบังคับหนูสักเท่าไหร่หรอกนะ เพียงแต่ว่าหนูไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเสี่ยเลย เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า หนูยินดีมั้ยถ้าเสี่ยจะรับเลี้ยงดูหนูน่ะ”เสี่ยเม้งถามตามตรง

                “ไม่ค่ะ”กอแก้วตอบโดยไม่ต้องคิด

                “แน่ใจหรอหนู คิดให้ดีๆ นะ ถ้าหนูยินดี หนูกับป้าอุไรของหนู ก็จะอยู่ดีกินดี มีความสุข แต่ถ้าไม่ หนูกับป้าจะโดนอะไรบ้างเสี่ยก็ไม่รับประกันนะ”เสี่ยเม้งขู่

                “นี่เสี่ยขู่ฉันเหรอ ฉันจะแจ้งตำรวจ”กอแก้วว่า

                “อย่าดีกว่านะหนู ตำรวจนั่นก็พวกเสี่ยทั้งนั้น ขืนหนูไปแจ้งความ หนูอาจจะโดนข้อหากลับ ฐานแจ้งความเท็จนะ”เสี่ยเม้งพูดอย่างเป็นต่อ กอแก้วคิดไม่ตกว่าเธอจะทำยังไงดี

                “เสี่ยเม้ง...คะ”กอแก้วพยายามอย่างมากที่จะพูดจาอ่อนหวานกับเสี่ยเม้ง

                “ว่าไงจ๊ะหนูกอแก้ว”เสี่ยเม้งเสียงหวานกลับ

                “แก้วว่า รอให้แก้วเรียนจบก่อนไม่ดีกว่าหรอคะ ตอนนี้แก้วยังเด็ก ยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนั้นหรอกนะคะ”กอแก้วพยายามเกลี้ยกล่อม

                “แหม หนูแก้วนี่พูดตลกนะ ผู้หญิง ไม่ต้องรอให้แก่ไปมากกว่านี้หรอก รุ่นอย่างหนูเนี่ยกำลังดี บางคนอายุน้อยกว่าหนูอีกนะ มาเถอะ มาอยู่กับเสี่ย แล้วเสี่ยจะส่งเสียเลี้ยงดูหนูอย่างดีเลย”เสี่ยเม้งยังไม่ยอมโอนอ่อนผ่อนตามกอแก้ว               “เสี่ยคะ...แก้วอยากเรียนครูค่ะ”กอแก้วพูดออกมาถึงความตั้งใจของเธอในที่สุด

                “ก็ดีแล้วนี่ คุณครู สอนเด็กๆ น่ารักดี”เสี่ยเม้งพูดอย่างชอบใจ

                “เสี่ยลองคิดดูนะคะว่าถ้าแก้วเรียนไปด้วย แล้วแก้วจะต้องอยู่กับเสี่ยไปด้วย มันจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับเด็กนะคะเสี่ย เสี่ยเองก็มีลูกสาวตัวน้อยๆ ไม่ใช่เหรอคะ เสี่ยอยากจะให้ลูกสาวของเสี่ย มีสามีตั้งแต่ยังเรียนไม่จบหรอคะ”กอแก้วพูดให้เสี่ยเม้งคิด

                “อืม มันก็จริงนะ ดี มีความคิดดี เสี่ยชอบ เอาเป็นว่าเสี่ยจะรอจนกว่าหนูแก้วจะเรียนจบ แล้วเราค่อยมาว่ากัน ดีมั้ย”เสี่ยเม้งถาม

                “ดีที่สุดเลยค่ะ”กอแก้วตอบยิ้มๆ ก่อนที่เสี่ยเม้งจะให้คนไปส่งเธอที่บ้าน

                “เสี่ยครับ ทำไมคราวนี้ยอมปล่อยเธอไปล่ะครับ”ลูกน้องคนสนิทถาม

                “อั๊วถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้  เธอเป็นคนสวย แถมฉลาด อั๊วจะเอามาเป็นคุณนายของที่นี่แทนอาเม่ย”เสี่ยเม้งว่า คนฟังตกใจ อาเม่ยที่เสี่ยเม้งพูดถึงคือคุณนายใหญ่ของที่นี่ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเสี่ยเม้ง

                “แต่คุณนายคงไม่ยอมแน่ครับ”ลูกน้องว่า

                “ไม่ยอมก็ต้องยอม”เสี่ยเม้งพูดอย่างเอาแต่ใจ คนฟังรู้สึกสงสารคุณนายใหญ่จริงๆ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด แถมยังเป็นภรรยาที่ดี ใจกว้าง ยอมให้เสี่ยเม้งพาอีหนูเข้ามาอยู่ในบ้านได้ตามต้องการ เพียงแค่คนที่เข้ามาอยู่ที่นี่จะไม่มาวุ่นวายกับเธอก็พอ เพราะถ้าเธอออกโรงเมื่อไหร่ ทุกคนจะต้องหัวหดกันหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งเสี่ยเม้ง

                “เฮ้ย อาเหลา ลื้อตามดูหนูแก้วไว้ อย่าให้ใครมาข้องเกี่ยวได้เด็ดขาดนะ หนูแก้วจะต้องเป็นของอั๊วคนเดียวเท่านั้น ฮึๆๆๆ”

                กอแก้วได้เรียนครูอย่างที่ตั้งใจไว้จริงๆ ตลอดเวลาเธอทำงานหาเลี้ยงตัวเองแล้วก็ป้าอุไรที่ตอนนี้กำลังป่วยอยู่ด้วย แต่การเรียนของเธอก็ไม่เคยตก ตลอดห้าปีของการเรียนคณะคุรุศาสตร์ กอแก้วตั้งใจไว้ว่าเธอจะเอาเกียรตินิยมอันดับหนึ่งมาให้ได้ เธอจึงตั้งใจเรียน และไม่ยุ่งกับเรื่องของความรักเลย แต่เธอก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมผู้ชายที่เข้ามายุ่งกับเธอ ไม่เคยอยู่ได้นานเกินอาทิตย์เลย ก็หายหน้าไปกันหมด แต่เธอก็คิดว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้ว
                “แก้ว วันนี้อาจารย์ให้เข้าประชุมเรื่องจะไปฝึกสอนน่ะ”สายป่าน เพื่อนสนิทของกอแก้วเดินมาบอก

                “อื้ม ไปสิ”กอแก้วเก็บของที่โต๊ะม้าหินอ่อนก่อนที่จะเดินตามสายป่านไป

                “ครูจะให้แต่ละคนไปฝึกสอนตามโรงเรียนที่ครูเลือกไว้ให้นะจ๊ะ กนกเนตร กับกัญติมา เธอสองคนไปฝึกสอนที่โรงเรียนอนุบาลนี้นะจ๊ะ”อาจารย์มอบเอกสารให้กอแก้วและสายป่าน ก่อนที่ทั้งสองจะรับมาแล้วกลับมานั่งอ่านรายละเอียดที่ห้อง

                “แก้ว เราต้องไปสอนที่โรงเรียนอนุบาลจริงๆ เหรอ”สายป่านมีสีหน้าเป็นกังวล

                “ทำไมล่ะป่าน ดีออก เด็กๆ น่ารัก”กอแก้วว่า

                “แต่ฉันไม่ค่อยถูกกับเด็กสักเท่าไหร่น่ะสิ”สายป่านว่า

                “เอาหน่า ถึงยังไงแล้ว เราก็ต้องสอนอยู่ดี ทำใจให้ชินก็แล้วกันนะ”กอแก้วให้กำลังใจเพื่อน

                “นี่แก ถามจริงเหอะ อยู่มาจนป่านนี้ ไม่คิดจะมีแฟนบ้างเหรอ”สายป่านเริ่มเปิดประเด็น

                “คิดยังไงถึงได้ถามคำถามนี้เนี่ยฮะ”กอแก้วสงสัย

                “ก็ฉันเห็นแกมาตั้งแต่มัธยม จนตอนนี้เรียนจะจบอยู่แล้ว แกก็ยังไม่เคยควงใครให้ฉันเห็นเลยซักคน ไอ้ที่มาตามจีบเธอ ไม่เกินอาทิตย์ก็หนีหายเข้ากลีบเมฆไปเลย”สายป่านถาม

                “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่ก็ดีแล้วแหละ ฉันยังไม่คิดเรื่องนี้”กอแก้วว่า

                “แล้วที่ฉันเคยได้ยินมาว่า หลังเรียนจบ แกจะต้องไปอยู่กับไอ้เสี่ยเม้งล่ะ จริงมั้ย”สายป่านถามกอแก้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเคยพูดอะไรกับเสี่ยเม้งไว้ มิน่าล่ะ ถึงว่า ทำไมถึงไม่มีใครกล้าจีบเธอเลย เสี่ยเม้งนี่เอง

                “ฉันจะไม่มีวันไปอยู่กับไอ้เสี่ยนั่นหรอก มันต้องมีสักวิธีสิน่า”กอแก้วพูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับเพื่อน

                ตลอดเวลาที่กอแก้วฝึกสอนที่โรงเรียนอนุบาล เต็มไปด้วยความสุขสนุกสนาน เพราะเด็กๆที่แสนซนทั้งหลาย ทำให้เธอได้คิดย้อนไปถึงอดีตในวัยเดียวกันนั้น เธอมีความสุขกับการใช้ชีวิตในต่างประเทศ ที่มีหิมะขาวโพลนไปทั่ว มีพ่อแม่ที่คอยดูแลให้ความรักเธอย่างอบอุ่น มีเพื่อนบ้านที่น่ารัก แต่ภาพความทรงจำนั้นก็ค่อยๆ เลือนหายไปจากใจเธอทีละน้อยจนเกือบจะไม่เหลือ ถ้าไม่ได้มาเห็นเด็กๆ เล่นกันอีกครั้ง

                “คุณครูคะ พวกเราอยากถ่ายรูปกับคุณครูค่ะ”เด็กหญิงคนหนึ่งวิ่งมาหากอแก้ว

                “แล้วจะให้ใครถ่ายล่ะคะ หนูถ่ายเป็นหรอคะ”กอแก้วถาม

                “ผมถ่ายเป็นครับ คุณอาเพิ่งสอนผมถ่ายรูปเมื่อวานนี้ ผมก็เลยอยากจะลองดูว่าจะถ่ายได้สวยเหมือนคุณอาหรือเปล่า”เด็กผู้ชายอีกคนหนึ่งที่หน้าเหมือนกันกับเด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้บอก

                “หนูเป็นแฝดกันเหรอคะเนี่ย”กอแก้วถามอย่างอดทึ่งไม่ได้ เธอไม่เคยเห็นเด็กแฝดชายหญิงมาก่อนเลย

                “ครับ/ค่ะ”ทั้งสองตอบพร้อมกัน

                “คุณครูสอนชั้นอนุบาลหนึ่ง แต่หนูอยู่อนุบาลสามแล้ว เดี๋ยวหนูก็จะไม่ได้เจอคุณครูอีก ขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกนะคะ นี่ก็ใกล้เวลาที่คุณพ่อกับคุณแม่จะมารับแล้วด้วย ถ่ายรูปกับพวกหนูนะคะ”เด็กหญิงรบเร้า

                “ก็ได้จ๊ะ มานั่งตักครูนี่มา”กอแก้วจับตัวเด็กหญิงให้นั่งตักเธอ ก่อนที่จะมองกล้องที่เด็กชายถือยู่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

                “พร้อมนะครับ หนึ่ง สอง สาม”เด็กชายกดชัตเตอร์

                “หนาวมาถ่ายรูปกับคุณครูสิ เดี๋ยวฝนเป็นคนถ่ายให้เอง”เด็กหญิงลงจากตักของกอแก้วแล้วให้เด็กชายมานั่งแทนที่

                “พร้อมนะ หนาวยิ้มหน่อยสิ หนึ่ง สองสาม”เด็กหญิงกดชัตเตอร์

                “ขอบคุณค่ะคุณครูที่ถ่ายรูปกับพวกเรา”เด็กทั้งสองไหว้ขอบคุณกอแก้ว เธอยิ้มรับ

                “เด็กๆ ไม่อยากถ่ายรูปกับคุณครูสุดสวยทั้งสองคนหรอครับ”เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหลังเธอ กอแก้วหันขวับไปมอง เธอเห็นผู้ชายตัวโตกำลังยิ้มให้เธออยู่ กอแก้วหน้าบึ้งทันที เธอไม่ชอบเลย ไอ้พวกสอดรู้สอดเห็นเนี่ย

                “คุณอาเล็ก”เด็กทั้งสองประสานเสียงกันเรียกผู้ชายคนนั้น

                “มา เดี๋ยวอาถ่ายให้ ปลายฝนกับต้นหนาวไปยืนข้างๆ คุณครูสิครับ”เหมันต์ว่า ก่อนที่จะรับกล้องมาจากหลาน         “คุณครูยิ้มหน่อยก็ได้ครับ ผมไม่กัดหรอก”เหมันต์ว่าอย่างแซวๆ ก่อนจะกดชัตเตอร์ เมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้วก็พาเด็กๆ มาที่หน้าโรงเรียนเพื่อลาคุณครูคนสวย

                “ผมไปก่อนนะครับคุณครูสุดสวย”เหมันต์พูดพร้อมกับหลิ่วตาให้กอแก้ว

                “เดี๋ยวค่ะ”กอแก้วเรียกไว้

                “ครับ”เหมันต์หันมาตามเสียงเรียก ก็โดนเท้าของกอแก้วเหยียบเข้าที่เท้าของตนอย่างจัง

                “ดิฉันชื่อกนกเนตรค่ะ ไม่ใช่สุดสวย”กอแก้วพูดจบก็เดินกลับเข้าไปในโรงเรียน เหมันต์ได้แต่มองตามอย่างเคืองๆ      “ผู้หญิงอะไรวะ ดุอย่างกับหมา”เหมันต์บ่น

                “อะไรคะคุณอาเล็ก คุณอาโดนหมากัดเหรอคะ”ปลายฝนถาม เมื่อเห็นอาเล็กของเธอทำหน้าเจ็บปวด

                “เปล่าจ้า อาแค่อยากเลี้ยงหมาตัวเมียซักตัว แต่ว่าตัวนี้สงสัยจะดุเกินไป อาไม่เลี้ยงดีกว่า”เหมันต์บอกหลานก่อนที่จะพาขึ้นรถกลับบ้าน

                “ฝนดูนี่สิ คุณครูคนนี้มองไปมองมา หน้าเหมือนคุณอาเล็กเลยนะ”ต้นหนาวเรียกให้ปลายฝนดูรูป

                “เคยได้ยินผู้ใหญ่เค้าพูดกันว่าถ้าคนหน้าเหมือนกันจะเป็นเนื้อคู่กัน ไม่รู้จะจริงหรือเปล่าเนอะ”ปลายฝนพูดขึ้น เหมันต์ได้แต่พึมพำกับตัวเองว่า ถ้าเนื้อคู่ของเขาดุขนาดนี้ ขอยอมอยู่เป็นโสดตลอดชีวิตดีกว่า....