ตอนที่ 3 : คนสวน กับต่างโลก ภาค พิภพพฤกษา ตอนที่ 3 ผลมอมเมา มาลู
คนสวน กับต่างโลก ภาค พิภพพฤกษา ตอนที่ 3 ผลมอมเมา มาลู
"คุณชายเจ็ด ท่านเร่งไปทำตามที่ผู้อาวุโสเมอริก บอกเถอะ เกรงว่าช้าไปกว่านี้ หากท่านทำไม่เสร็จ ท่านคงได้โดนหวดอีกรอบ คราวนี้ตัวข้า ก็ไม่สามารถทัดทานความโกรธของปีศาจร้ายผู้นี้ได้" คารีสพูดขึ้นพรางมองไปรอบ ๆ อย่างหวาดระแวง ราวกลับเกรงกลัวว่าจะมีผู้ได้ยิน
"เจ้าเป็นสหายที่ดี ต่อไปนี้ ให้เรียกข้าว่า วาเลน แทนคำว่าคุณชายเจ็ด สหายกันไม่จำเป็นต้อง ใส่ใจเรื่องชนชั้น หรือ สถานะ "เด็กต่างโลกตัดสินใจ คบหากับคารีส ยามนี้เราจะรู้ว่าใครจริงใจ กับเรา คงดูกันได้ยามลำบาก และคารีสก็พิสูจน์แล้วในเรื่องนี้
คารีสมองหน้า คุณชายเจ็ดอย่างแปลกใจ ในความเป็นจริงนั้น คารีสไม่ได้พิศวาส หรือใส่ใจอะไรในตัวคุณชายเจ็ด การกระทำทั้งหมดนี้ถือเป็นการทดแทนคุณ ของ ท่านหญิงวิเรร่า ที่อุปการะ ครอบครัวของตนไว้ มิเช่นนั้น ป่านนี้ ครอบครัวของคารีส คงเป็นทาสอยู่ที่ไหนซักที่
นั่นจึงทำให้หลาย ๆ ครั้ง คารีสเลือกที่จะคอยตามดูอยู่ห่าง ๆ เป็นหู เป็นตา เรื่องคุณชายเจ็ดให้กับ ท่านหญิงเพียงเท่านั้น แต่ครั้งนี้ต่างออกไป
คุณชายเจ็ดก่อเรื่องเกินกว่าเหตุ บุกไปถล่มงานหมั้นระหว่างตระกูล จนขายหน้าไปทั่ว คนส่วนใหญ่จึงพร้อมใจกันเกลียด และชิงชังคุณชายผู้นี้ โทษฐานทำให้ตระกูลขายหน้า และเป็นตัวตลกให้ตระกูลอื่นเอาไปพูดเป็นเรื่องขบขัน
"ท่านจะลดตัวลงเป็นสหายกับ คนใช้อย่างข้าหรือ คุณชาย มิใช่ว่าข้าหูฟาดไปหรือ"คารีสถามซ้ำอย่างไม่อยากเชื่อ และแปลกใจ
"ไม่....เจ้าไม่ได้หูฟาด ทำไม หรือเจ้าไม่อยากเป็นสหายกับข้า" วาเลน ตอบพลางถามกลับ แล้วยิ้มน้อย ๆ
"ย่อมมิใช่เช่นนั้น แต่ข้าคิดว่าท่านดูแปลกไป หรือว่า ท่าน...ท่าน แอบกินผลมาลูมากเกินไปอีกแล้ว"คารีสชักสีหน้าน้อย ๆ ผลมาลูเป็นผลไม้มอมเมาชนิดหนึ่ง มีฤทธิ์คล้ายกับ การกินเหล้าหมักในอีกโลกที่จากมา เหตุที่รู้เพราะ ความทรงจำเดิมของวาเลนนั้นก็แอบกินผลไม่นี้บ่อย ๆ ตามประสาคุณชายเจ้าสำราญ
"ข้ามิได้กินผลมาลู แล้วผลไม้ที่เจ้าเห็นนั่นก็ไม่ใช่ผลมาลู" วาเลนตอบยิ้ม ๆ
"ท่านรู้ได้อย่างไร .....อ้อ จริงสิ ข้าลืมไป ท่านต้องจำได้อยู่แล้ว ท่านเคยใช้มัน..... แล้วถ้าอย่างนั้น มันคือผลอะไร" คารีสถามอย่างสงสัย
"วาเลน" วาเลนพูดขึ้นลอย ๆ
"อะไร ท่านจะเรียกชื่อตัวเองทำไม คุณชายน้อย" คารีสเริ่มสับสนและคิดว่า วาเรนกำลังปั่นหัวเขาอีกแล้ว
"ข้าได้บอกไปแล้ว ว่าหากจะเป็นสหายกัน ให้เรียกข้าว่า วาเลน เพราะข้าจะไม่บอกความลับใด ๆ ให้คนนอกรับรู้เด็ดขาด นอกจากสหาย " วาเลนพูด ก่อนจะเงียบและมองเหม่อไปทางอื่น
คารีสทนต่อความอยากรู้นี้ไม่ไหวแต่ก็ไม่สามารถเรียกได้เช่นกัน จึงได้พูดเตือนบางสิ่งออกมา
"ที่ข้าว่าท่านแปลกไปเพราะท่าน ให้ข้าเรียกเช่นนี้นั่นแหละ ท่านทำราวกับลืมเรื่องธรรมเนียมเหล่านี้ บ่าว ทาส ไม่สามารถเรียกตีเสมอนายได้ หากทำเช่นนั้น จะถือเป็นการกบฎ และไม่ให้เกียรตินาย บ่าวและทาสเหล่านั้น อาจตกตายได้หากฝ่าฝืนธรรมเนียมนี้ หรือท่านอยากจะหาข้ออ้างมาฆ่า ข้ากันแน่ คุณชายเจ็ด"
วาเลนตกใจเล็กน้อย กับธรรมเนียมเหล่านี้ ทำไมความทรงจำเรื่องเหล่านี้ถึงไม่มีอยู่ในหัว หรือเป็นเพราะเด็กน้อยนี่ ไม่ปฏิสัมพันธ์กับคนชั้นต่ำกว่าเลย เป็นไปได้แค่ทางเดียวเท่านั้น ให้ตายสิ นี่มันนิสัยคุณชายโดยแท้เลย
"เช่นนั้นก็แล้วแต่เจ้าเถอะ แต่ข้าไม่ได้มีความประสงค์ร้ายกับเจ้า ข้าแค่ประสบปัญหาบางอย่างที่เกิดจากผลไม้นั่น เรื่องนี้จะแพร่งพรายไม่ได้ จำให้ดี "วาเลนพูดพรางหรี่ตามองคารีส ก่อนจะพูดต่อไป
"และข้าพอจะรู้ว่าเจ้าเข้าถึงท่านหญิงแม่ของข้าได้ จงนำผลไม้นี้มอบให้นาง แล้วให้บอกนางตามนี้ว่า ข้าสบายดี ข้าจะบอกทุกอย่างเมื่อพบกัน" วาเลนบอกกับคารีสอย่างแผ่วเบา พร้อมกับควักผลไม้ลูกนึงมาใส่ฝ่ามือ คาริส อย่างรวดเร็ว
คารีสเมื่อฟังจบถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่า วาเลนจะรู้ว่าตนเป็นคนของมารดา ก่อนจะระร่ำระลัก ถาม
"ท่านรู้"
วาเลนยิ้ม นัตย์ตาแสดงความเฉลียวฉลาดออกมาผิดแปลกไปจากคนเดิมที่คารีสรู้จัก ไม่ใช่แค่นั้น ทั้งการพูด การแสดงออก อากัปกิริยาต่าง ๆ ดูราวกับเป็นคนละคน ที่พูดแบบนี้ได้เพราะคารีสเฝ้าตามสังเกตุดูวาเลน มานานมาก จนจดจำลักษณะของคุณชายเจ็ดได้ทั้งหมด แบบไม่มีตกหล่น
"ไปบอกตามนี้ก็แล้วกัน ข้าคงต้องไปทำงานตามที่ผู้อาวุโสนั่นทิ้งไว้ให้เสียก่อน " วาเลนพูดก่อนจะลุกก้าวออกไป ตามทางที่แวบขึ้นมาในหัว มันคือหนึ่งในความทรงจำของร่างเดิม
"ข้าจะรีบไปแล้วรีบกลับมาช่วย" คารีสบอกแล้วทำท่าจะจากไป
"ไม่ต้องรีบ กับแค่รดน้ำ ดูแลแปรงสมุนไพร ไม่ใช่งานหนักหนาอะไรสำหรับข้า ข้าทำออกจะบ่อย" วาเลนพูดพลางโบกมือไปมาแสดงว่า ไม่เป็นไร
คารีสชะงักและทำสีหน้าแปลกใจออกมาอีกรอบ เหมือนกับพบเจอเรื่องแปลกประหลาด ที่สุดในโลก ก่อนจะพึมพัมกับตัวเองเบา ๆ
"ท่านเคยทำซะที่ไหน คุณชาย .... ข้าว่า อาการท่านนี่มันจะต้องมีเหตุมาจากผลมาลู ท่านต้องเมาผลมาลู อย่างแน่นอน!!! " คารีสมั่นใจเป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังนำผลไม้ที่ วาเลนมอบให้ ไปให้ท่านหญิง พร้อมกับ ถ่ายทอดข้อความตามที่วาเลนบอกมา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม มันมีเหตุผลที่เกิดสุภาษิตคำนี้
จะทำไหวไหมน้อ
ปล.หูฟาด-หูฝาด
แปรงสมุนไพร-แปลงสมุนไพร จ้า
น่าจะเน้นคำว่าคนสวนหรือเปล่า... เว้นกี่มีหลายแบบนะแล้วแต่คนเขียนจะออกแบบนะ
Kindda short
หูฟาด >> หูฝาด
แปรงสมุนไพร >> แปลง