คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้น
“นี่จะนอนไปถึงเมื่อไหร่กันยะ ยัยลิซ่า รู้ไหมนี่มัน 11 โมงแล้ว” เสียงปลุกจากเด็กสาวผู้มีผมสีมรกต และนัยตาสีเดียวกัน ฟอริเซีย
“อืออออ อีกแปปนะ ฟอริส” เสียงจากคนบนเตียงผู้รักการนอนเป็นชีวิตจิตใจ
“ว๊าย ไม่ได้นะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ ยัยลิซ่า รู้ไหมว่าชั้นหิวแค่ไหนยะ”
“..........”
“ไม่ลุกใช่ไหม ได้!!”
โครมมมมมมม
“ว๊าย ฆาตกร”บัดนี้ผู้ที่นอนอยู่บนเตียงได้ลุกขึ้นมาแล้ว ผมสีชมพูแกมม่วงสยาย (ยุ่งเหยิง) นัยตาสีฟ้าบัดนี้เบิกกว้างด้วยความตื่นตนก เพราะอยู่ดี ๆ ทั้งหมอน ทั้งเก้าอี้ ทั้งโต๊ะเล็กและของกะจุกกะจิกก็หล่นลงมาตรงที่ที่เมื่อก่อนเธอนอนอยู่
“เล่นบ้า ๆ อะไรของเธอเนี่ยยัยฟอริส”
“ก็ทำไมไม่ยอมตื่นล่ะยะ จะนอนจนถึงเย็นรึไงเล่า ไปเลยไป “
“ไปไหน”
“ก็ไปอาบน้ำไงเล่า พวกชั้นรอกินข้าวอยู่นะยะ”
พูดจบก็ผลักเด็กสาวนามลิซ่าเข้าไปในห้องน้ำพร้อมสั่งว่า
“อาบน้ำเร็ว ๆ นะยะ ชั้นหิว” ท้ายเสียงพูดเน้นมากจนทำให้คนในห้องน้ำหมั่นไส้
“ค่า......คุณแม่”
15 นาทีผ่านไป.........
“มาแล้ววววววว อาหารจ๋า มาให้หม่ำซะดี ๆ” ลิซ่าที่วิ่งลงมาจากชั้นบน
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอคะ เร็วจัง” เสียงหวานของเด็กสาวผมทอง นัยตาสีฟ้า ธีน่า
พูดพร้อมกับจัดโต๊ะอาหารซึ่งตอนนี้มีอาหาร5-6อย่างเรียงอยู่ซึ่งแน่นอน เธอทำเอง
“ฉันว่าวิ่งผ่านน้ำมากกว่า” เสียงที่หงุดหงิดของฟอริส หรือ ฟอริเซีย ทำให้คนฟังฉุนมาก
“เชอะ”
“ทะเลาะกันอีกแล้วหรอคะ คืนดีกันดีกว่ามั๊ยคะ” ธีน่าพยายามเกลี้ยกล่อมกับลิซ่าและฟอริส เพราะทั้งคู่ไม่มองหน้ากันเลยแม้แต่นิดบรรยากาศตอนกินข้าวที่ควรจะดีกลับเป็นบรรยากาศที่หนักอึ้ง จนแทบจะไม่อยากแตะแม้แต่เศษข้าวเสียด้วยซ้ำ
“ไม่มีทาง เชอะ” ลิซ่าตอบอย่างหมั่นไส้
“เอ่อ....คือ.....ไหน ๆ พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้วไปซื้ออุปกรณ์การเรียนกันไหมคะ”
ธีน่าพยายามแก้ไขสถานการณ์ให้ดีขึ้นอีกครั้ง
“จริงด้วย ฝากซื้อหน่อยนะธีน่า” เสียงของฟอริเซีย
“ค่ะ”
“ชั้นฝากด้วยดิ” เสียงของลิซ่า
“เอ่อ ค่ะ แต่เดี๋ยวขอเก็บโต๊ะแล้วก็ล้างจานก่อนนะคะ”
พูดจบก็รีบเก็บโต๊ะล้างจานแล้วออกไปซื้ออุปกรณ์การเรียนทั้งของตัวเองและเพื่อนทั้งสอง
“นี่ ฟอริสจัง...” ลิซ่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อะไร” ฟอริสพูดเสียงเรียบเพราะยังโกรธอยู่
“คือชั้น ...ขอ........” ลิซ่าพูดด้วยเสียงอันเบามากแต่ด้วยความเป็นเพื่อนกันมานานจึงทำให้
ฟอริสรู้ว่าลิซ่าพูดอะไร ก็กระตุกยิ้มที่มุมปากแต่ด้วยความอยากแกล้งจึงพูดว่า
“อะไรนะ ไม่ได้ยิน”
“ขอ........”
“อะไรนะ”
“ขอโทษ!!!!” ลิซ่าตะโกนออกมาด้วยความอายแล้ววิ่งเข้าห้อง
ปังงงงงงง
“555+” เสียงหัวเราะของฟอริสดังขึ้นหลังจากเสียงปิดประตู
-----------------------------------------------
ว่าไงคะ ตอนที่ 2 ประทับใจใครเอ่ย ให้คะแนนและความคิดเห็นกันเยอะ ๆ นะคะ
ความคิดเห็น