ความทรงจำครั้งสุดท้ายของเธอ

ข้อมูลเบื้องต้น

  ดีจ้า  มีเวลาแวะไปเยี่ยมเราที่ไอดีมั่งน้า


  นี่แบนเนอร์เราน้า  มีเวลาก็ไปหากันบ้างนะค่า^^

แวะไปอ่านมั่งน้า  เพิ่งแต่งจ้า  เม้นด้วยน้า ในบทดีชีวิตสวยงามจ้า
http://my.dek-d.com/Writer/story/view_contest.php?id=62

เนื้อเรื่อง

แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมานับปีแล้ว  แต่เค้าคนนั้นก็ยังตราตรึงอยู่ในใจฉันเสมอไป 

ใครๆก็ว่ารักแรกจะไม่สมหวัง แต่ฉันว่า  ที่ไม่สมหวังเพราะไม่กล้าที่จะสารภาพ

จงบอกไป  แม้ว่าจะไม่ได้รับการตอบรับ แต่เราก็พยายามแล้ว  คนบางคนยังมีโอกาส

แต่สำหรับฉัน ไม่มีเลย ไม่มีวัน ตราบวันสุดท้ายของชีวิต....

  
  ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อว่านัท  เขาเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ฉันไม่รู้ว่าควรจะบอกเค้าดี

หรือเปล่าว่าฉันชอบเค้า   แต่แล้วฉันก็ตัดสินใจไม่บอกเค้า  เพราะไม่อยากทำ

ลายความสัมพันธ์ของเรา  ตอนนั้นฉันคิดว่าแม้เราว่าจะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่อย่าง

น้อย  เป็นเพื่อนกันก็ยังดี   ฉันเฝ้ามองเค้ามาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่ง เค้ามาบอกฉัน

ว่า  เค้ามีคนที่ชอบ  และอยากให้ฉันช่วยไปหาเบอร์เค้าให้หน่อย ตอนนั้นฉันรู้สึก

เหมือนโดนฝาดเข้าที่หัว ไม่รู้จะพูดอะไรดี จึงตอบรับคำไป ฉันได้แต่ร้องไห้คนเดียว

 ไม่สามารถปรึกษาใครได้   แต่ในเมื่อฉันสัญญาไปแล้ว  ฉันควรทำให้ได้

ฉันจึงไปถามเพื่อนเกี่ยวกับคนที่นัทชอบ  และได้เบอร์มา และฉันก็เอาไปให้นัท นัท

ดีใจมาก  และบอกว่าเดี่ยวจะพาไปเลี้ยงข้าววันอาทิตย์ และนัทก็เดินจากไป ตอนที่

นัทหันหลังกลับไปนั้น  ฉันมีลางสังหรญ์  เหมือนกับว่านัทจะจากไป   จากไปอย่างไม่

มีวันกลับมา   แต่ตอนนั้นฉันคิดว่าคงจะคิดมากไปเอง จึงไม่ได้ใส่ใจ พอถึงวัน

อาทิตย์ฉันไปรอที่ร้านอาหารที่นัดกันไว้  แต่รอตั้งนานนัทก็ไม่มา ฉันจึงกลับบ้านไป

ก่อน และวันจันทร์พอฉันมาถึงที่โรงเรียน ฉันแปลกใจมากที่นัทยังไม่มา และ พอคุณ

ครูเข้ามาแล้วบอกว่า  เมื่อวันเสาร์นัทได้เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้ว ตอนแรกเพื่อนๆ

คิดว่าคุณครูล้อเล่น   แต่ครูบอกว่าเป็นเรื่องจริง และก็ยังจัดงานศพกันแล้ว  ให้พวก

เราไปร่วมงานด้วย ทั้งวันนั้นฉันไม่มีอันจะเรียน และคิดตลอดว่า ความรู้สึกเมื่อวัน

ศุกร์คงจะเป็นจริง ตอนที่นัทหันหลังไปนั้น  เป็นภาพสุดท้ายที่เจอกัน  ฉันได้แต่

เสียใจว่า  ทำไมตอนนั้นฉันก็ไม่บอกเค้าไปหละว่าฉันชอบเขา ถ้าบอกไปคงไม่

เสียใจอย่างทุกวันนี้หรอก
  

                ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ ฉันก็ยังไม่ลืมความเจ็บปวดของรักแรก....

และคงเป็นบทเรียนบทหนึ่งในชีวิตตลอดมา   เรื่องบนโลกนี้ไม่แน่นอนเสมอไป    เรา

ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร   เพราะฉะนั้นควรทำวันนี้ให้ดี  เพราะวันนี้อาจเป็นวัน

สุดท้ายที่เราได้เจอกัน


        ค่ะนี่ก็เป็นเรื่องที่2ที่แพนด้าเขียนแต่เป็นเรื่องสั้นนะค่ะ ไม่ดียังไงก็ขอคำแนะนำ

ด้วยนะค่ะ   และขอบคุณทุกคนที่คลิกเข้ามาดูค่ะ  อ้อ  แล้วอ่านเรื่องนี้แล้วทำความดี

กันคุณพ่อคุณแม่กันมากๆนะจ้า