ตอนที่ 6 : [HOLIN] ช่างแอร์ในตำนาน
[HOLIN] ช่างแอร์ในตำนาน
“น้องหลินครับ มาหาแม่หน่อยลูก” หญิงวัยทำงานเรียกลูกชายคนเล็กของบ้านที่กำลังเล่นมือถืออยู่บนโต๊ะอาหารมาหาที่โซฟา หลังจากที่พึ่งทานอาหารเย็นร่วมกันเสร็จ
“ครับแม่” ไลควานลิน ลูกชายคนเล็กของบ้านอายุ 17 ปี ที่ตามครอบครัวย้ายถิ่นฐานบ้านเกิดตามครอบครัวมาอยู่ท่เกาหลีได้ประมาณหนึ่งปีแล้ว ปรับตัวทุกอย่างได้ดีแม้จะดูไม่น่ารอดในตอนแรก แต่ถ้าคุณมีเพื่อนรุ่นน้องข้างห้องอย่างยูซอนโฮ ควานลินคิดว่าเด็กแลกเปลี่ยนคนไหนก็รอดได้ โทรสั่งซื้อเลยซิครับ
“พรุ่งนี้จะมีช่างแอร์ มาซ่อมแอร์ให้แม่นะครับ เดี๋ยวแม่จะให้น้องซอนโฮมาอยู่เป็นเพื่อน” หญิงสาวอธิบายให้ลูกชายของเธอฟัง เพราะช่วงนี้สามีของเธอกลับไปตรวจงานที่สาขาบ้านเกิด ส่วนลูกสาวคนโตก็ไปค่าย เธอใอยากทิ้งลูกชายคนเล็กที่ยังไม่เก่งภาษามากไว้กับคนแปลกหน้าตามลำพัง ห่วงทั้งเรื่องความปลอดภัยและเรื่องการสื่อสาร เพื่อนลูกชายที่อยู่คอนโดเดียวกันจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่เธอจะขอความช่วยเหลือ
“ทำไมหละครับแม่ ผมอยู่คนเดียวได้นะครับ”ควานลินพอจะรู้ว่าแม่ห่วงตัวเองเรื่องอะไร ซึ่งควานลินคิดว่าไม่น่าห่วงนักเพราะเค้าเรียนรู้ภาษาใหม่นี้พอที่จะสื่อสารได้ ถ้ารับมือเพื่อนที่โรงเรียนได้ ช่างซ่อมแอร์น่าจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่เท่าไหร่นัก
“แม่ไม่ได้อยากให้น้องหลินอยู่คนเดียวนี่ครับ ให้น้องซอนโฮมาอยู่ด้วย แม่จะได้สบายใจ” หญิงสาวจับมือทั้งสองข้างของลูกชาย เพื่อแสดงถึงความเป็นห่วงของเธอ
“ได้ครับแม่ แล้วพรุ่งนี้แม่จะไปไหนรึป่าวครับ” ควานลินตอบรับคำขอของแม่โดยดีเพื่อให้อีกคนสบายใจ
“แม่มีนัดกับที่ทำงานครับ คงกลับค่ำๆหน่อย น้องหลินสั่งอะไรมากินกับน้องซอนโฮได้เลยนะครับ แม่วางเงินไว้แล้ว น้องหลินเก็บไว้นะ” หญิงสาวไล่กำหนดการพรุ่งนี้คร่าวๆของเธอให้ลูกชายฟัง เผื่อลูกชายของเธอจะออกไปเที่ยวหรืออกไปหาอะไรกินนอกบ้านกับเพื่อนรุ่นน้องหลังจากทำธุระให้เธอเสร็จ
“ได้ครับ”
.
.
.
.
.
“สวัสดีครับ มาซ่อมแอร์ครับ” เสียงจากอินเตอร์คอมเรียกให้เจ้าของบ้านที่กำลังดูทีวีอยู่รีบออกไปเปิดประตูให้
“.......”เงียบไร้สัญญาณตอบรับจากเจ้าของบ้านที่เดินมาเปิดประตูแล้วยืนค้างซะอย่างงั้น คนมาใหม่ขำเล็กน้อยกับสีหน้ามองค้างของคนตรงหน้า
“สวัสดีครับน้อง น้องครับ”คนมาใหญ่เรียกเจ้าของบ้านอีกครั้ง เพื่อเรียกสติ ไม่อย่างนั้นนอกจากมาซ่อมแอร์ให้แล้ว เค้าน่าจะได้เรียกโรงพยาบาลมารับเจ้าของบ้านคนนี้ด้วย
“อ่อ สวัสดีครับ ห้องแม่ไปทางนี้ครับ”หลังจากได้สติ ควานลินเดินนำช่างแอร์มาที่ห้องแม่ตามที่แม่บอกไว้
“ครับ ขอโทษที่มาช้านะครับ ที่ร้านยุ่งมาก”เพราะเลยเวลานัดไปพอสมควร ช่างแอร์จึงอธิบายเหตุผลที่ทำให้ต้องมาช้ากว่าเวลา อีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะเป็นลูกเจ้าของบ้านก็ดูไม่น่าโกรธอะไร กลับไปอย่างน้อยเจ้าของร้านก็ไม่ตีหัวเค้าหละนะ
“ไม่เป็นไรครับพี่”ควานลินเปิดประตูให้ช่างแอร์ แล้วมองต่ำแบบไม่กล้ามองหน้าอีกคน แล้วรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่ห้องนั่งเล่น
“ฮัลโหล ซอนโฮไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนพี่แล้วนะ”
“อ้าวทำไมอะ นี่กำลังจะออกจากบ้านแล้วนะ”
“อืม ไม่เป็นไร ช่างมาแล้ว”
“ช่างหล่อด้วย?”
“ยุ่งน่า”
“เบาๆหน่อยแล้วกัน ของพร้อมมั้ยหละพี่ ให้ผมช่วยมั้ย”
“ยุ่ง ของมีไม่ต้องมา หวง”
“เค้าดูเป็นไง”
“ก็ดูเป็นคนดี ดูนิสัยกล้าม”
“โหหหหห คนเรามีของดีไม่แบ่งน้อง งั้นแค่นี้นะพี่ ผมจะไปหาพี่มินฮยอน”
“โอเค แค่นี้ บาย”
.
.
.
.
.
“พี่ซ่อมเสร็จแล้วนะครับ เออ.....” เมื่อซ่อมเสร็จ ช่างแอร์ก็ออกมาแจ้งเจ้าของบ้านตามปกติที่เคยทำ แต่ ก่อนเข้าไปน้องเขาไม่ได้แต่งตัวแบบนี้นิ ถึงหน้าน้องเค้าจะน่ารักแต่เท่าที่ทำได้.....น้องเขาไม่ได้แต่งตัวบางขนาดนี้
“ช่วยดูแอร์ห้องผมด้วยได้มั้ยครับ” ควานลินเดินมาหาอีกคน เดินเข้าไปใกล้คนที่เอาแต่ถอยหลังจนเซล้มไปที่โซฟาข้างหลังซะแล้ว
“ค....ครับ” กว่าจะหาเสียงตัวเองได้ ช่างแอร์ก็คิดว่าตัวเองจะใบ้กินซะแล้ว น้องครับพี่ว่า น้องใกล้ไปมันอันตรายกับใจพี่ น้องเขาดูนิสัยขาวแบบนี้ทำให้คิดดีไม่ได้เลยจริงๆ
“พี่ชื่ออะไรครับ ผมชื่อควานลิน” เด็กหนุ่มโน้นตัวเท้าแขนที่พนักพิงด้านหลังอีกคนแล้วแทรกตัวเข้ากลางหว่างขาที่ว่างไว้ นี่ไม่ได้ตั้งใจเลยนะสงสัยเสื้อจะใหญ่ไปก้มทีไรเห็นหมด....ทุกที
“พี่ชื่อคังดงโฮครับ” เหมือนวันนี้ ลูกชายร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าที่บอกว่าจะช่วยทำงาน คงไมได้กลับไปช่วยงานที่บ้านเร็วๆนี้แน่
---------จบ---------
คิดว่าตัดภาพไปที่โคมไฟโดยเร็วน่าจะดีกว่า
.
.
“อ้าวซอนโฮ ทำไมวันนี้มาหาพี่ได้”
“นั้นดิเจี๊ยบ รบกวนเวลาคนเป็นแฟนเค้านะเนี่ย”
“พี่ควานลินไม่ว่าง พี่มินฮยอนกับพี่ฮยอนบินให้ผมอยู่ด้วยนะ”
“ได้ซิ/เฮ้อออ”
น้องควานลินคนนิสัยขาว VS พี่ช่างแอร์คนนิสัยกล้าม
อ้าว คุกนิ
นอนอยู่ดีดี ก็คิดไม่ดีขึ้นมาเฉยเลย คนอะไร
#ฟิคลอดช่อง
แต่ไม่คิดว่ายัยน้องจะเริ่มก่อน55555