ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
" เฮ้อ"
"(- -*) "
" เฮ้อ "
" (*- -) "
ฉันละเหนื่อยใจกับยัยยูริโกะเพื่อนสาวคนสนิทตรงหน้าจริงๆ นี่เพิ่งจะเปิดเทอม วันแรกเองนะ ยัยนี่ก้อเอาแต่ถอนหายใจอยู่นั่นล่ะ ฉันมองยัยนั่นอย่างเอือมๆบนโต๊ะ ไม้ม้านั่งใต้ร่มไม้ในมหาลัย พอยัยนั่นเดินมาจนใกล้ถึง ฉันจึงต่อว่าทันที
" นี่ยัยบ้า เดินถอนใจมาแต่ไกลเลยนะ นี่ก้อเพิ่งเปิดเทอมวันแรก ทำไมทำตัว ซังกะตายมาแบบนี้ล่ะ "
หลังจากที่ฉันว่ายัยนั่นไปหนึ่งช๊อต ยัยเพื่อนบ้าของฉันก็แสดงกิริยาที่ไม่งามเอาซะ เลยออกมา ด้วยการหาวฟอดใหญ่ๆใส่หน้าฉัน
" ห้าว (o0~) ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา ชั้นไม่ค่อยชอบวันแรกของการเปิดเทอมอ้ะ ยิ่งตองมามหาลัยด้วยแล้วยิ่งเพลียสุดๆ "
อ่ะโห ให้มันได้อย่างนี้สิ่เพื่อนฉัน นี่มามหาลัยได้ไม่ถึงห้านาทีมันร้องว่าเพลีย ฉันว่า ฉันเพลียใจกะมันมากกว่าอีกนะ
" นี่ๆ ไม้ต้องมาทำเป็นเพลียเลยนะ นี่ก็เพิ่งจะเวลาเช้า ฉันว่าฉันเพลียใจกะแกมาก กว่าอิกนะ "
เพราะว่าไปแบบนั้น ยัยนั่นจึงสงบลงได้ แถมยังยิ้มเก้อๆให้อีก ฉันขี้เกียจว่ายัยนั่น ต่อ จึงชวนกันคุยอยู่ใต้ร่มไม้ก่อนที่จะแยกย้ายไปตามสาขาที่เลือกเรียนไว้ และระหว่างที่นั่งคุย สายตาฉันก็หันไปเจอนิสิตคนหนึ่ง เธอเดินควงแขนผู้ชายคน หนึ่งแหมๆๆ เดินจับมือถือแขนซะสนิทเชียวนะ แต่พอสองคนนั้นเดินเข้าใกล้เรื่อยๆ ก็ทำให้ได้เห็นใบหน้าชัดเจนขึ้น เธอจัดว่าเป็นคนสวยเลยทีเดียว ผมสีน้ำตาลทอง ดัดลอนอ่อนๆ นัยตาสีฟ้าอมเขียว ปากบางเล็กทาลิปกลอสชมพู ไม่ว่าจะดูมุมไหน ก็สวยไปหมด แต่นั่น พอฉันเห็นผู้ชายที่เธอเดินควงมา ก็จัดว่าหล่อเข้าขั้นพระเอก หนังฝรั่งทีเดียว เพราะหน้าตาออกไปทางลูกครึ่ง จมูกโด่ง นัยตาสีน้ำข้าว ผมสีน้ำ ตาลไหม้ไม่ว่าจะมองกี่ทีๆ ก้อหล่อ ดูดีไปหมด แต่คงเป็นเพราะฉันจ้องเขานานเกิน ไปหน่อย ทำให้เขามองกลับมาทางฉัน ทันทีที่สองสายตาประสานกัน ฉันก็เหมือน ถูกแรงดึงดูดบางอย่าง ที่มีพลังมหาศาล มันทรงพลังมากพอที่จะสะกดฉันให้นิ่ง ค้างอยู่อย่างนั้น มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ยูริโกะเอามือมาสะกิดยิกๆอยู่ข้างๆฉัน
" นี่ยาคูลท์ ฟังที่ชั้นพูดอยู่มั่งป้ะ? "
ฉันเหลอหลาทันทีที่ยัยนั่นเรียก แต่ก็ต้องแปลกใจกว่าเดิมเมื่อฉันเห็นสองคนนั้น กำลังเดินมาทางที่เรานั่งอยู่ แต่ดูสายตาและท่าทางของฝ่ายหญิงเหมือนเหมือน ไม่พอใจอะไรสักอย่าง ยัยนั่นก้าวเท้าฉับๆไม่กี่ทีก็ถึงตัวฉัน แถมยังพูดจาดี๊ดีที่แสน น่าฟัง (ประชด) ให้ฉันอึ้งเล่นอีกต่างหาก
" นี่เธอ รู้ตัวบ้างไหมว่าจ้องแฟนชาวบ้านเขานานเกินไปแล้วนะ "
ทางชายหนุ่มเห็นแบบนั้นจึงรีบปรามไว้ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะก่อเรืีองขึ้นมา แต่ดูผู้หญิง คนนี้ทำท่าเอาเรื่องน่าดู น่ากลัวชะมัด
" ไม่เอาน่าริบบิ้นส์ เธอจะไปหาเรื่องเขาทำไม? "
ยัยนั่นตีโพยตีพายใหญ่โต โอ๊ย กลัวว่ายน้ำไม่เป็นหรือไงแม่คุณ
" ก็แหม ริบบิ้นส์ไม่ชอบให้ใครมาจ้องแฟนตัวเองนี่ค๊ะ ยิ่งเป็นผู้หญิงมาจ้องนานๆ แบบนี้ ริบบิ้นส์หวงนะค๊ะ "
ทันทีที่พูดจบ ฉันก็บรรลุทันที สองคนนั้นเป็นแฟนกันอย่างที่คิด และยัยหน้าสวยนี่ ก็หึงหวงนายหล่อซะขนาดนี้ นายหน้าหล่อก็ทำท่าเหมือนเข้าใจดี จึงจูงมือริบบิ้นส์ ให้กลับด้วยกัน แต่ยัยนั่นก็ไม่วายเหลียวหลังกลับมามองแถมทำปากขมุบขมิบใส่ ฉันอีก แต่เท่าที่อ่านจากปากนั่นคำพูดเหล่านั้นก็หยาบใช้ได้( ใช้ได้เหรอ? ) โอ๊ยยย ยัยจงอางหวงใข่เอ๊ย แฟนแกน่ะ ฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก แค่ได้มองก็พอ ยัยยูริโกะ เหมือนรู้ทันความคิดฉัน จึงทำเสียงขัดก่อนที่ฉันจะคิดอะไรไปไกลกว่านี้
" นี่ๆ ยาคูลท์ ฉันไม่แปลกใจเลยนะที่เธอไปมองแฟนยัยนั่นแบบนั้นอ้ะ "
เอ๊ะ ยัยนี่จะสื่ออะไร ไอ้ที่พูดนี่ก็ทำท่าเหมือนรู้ ฉันจึงแกล้งทำเป็นอินโนเซ้นส์กลับไป
" เอ๋ ทำไมเหรอ? "
" ก็แฟนยัยริบบิ้นส์อะไรนั่นอ้ะ เขาก็จัดว่าฮอตนะในที่นี่น่ะ แถมยังมีกลุ่มที่ฮอตอีก นะ แต่เท่าที่รู้มาพวกเขาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ "
อ้อ ไม่แปลกใจเลยที่ฉันเผลอไปจ้องผู้ชายคนนั้นอยู่นานสองนาน แต่ตั้งแต่เกิดมา ฉันก็เจอคนหล่อ แถมหน้าตาดีมาก็ตั้งมาก แต่ไม่เคยเจอใครที่ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นๆ เหมือนอย่างเขาคนนี้ ใช่สิ่ยูริโกะต้องรู้จักแน่เลยงั้นแอบถามดีกว่า อุอิ
" นี่ๆ ยูริโกะ ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นอ้ะ เขาชื่ออะไรเหรอ? "
" อ่อ เขาชื่อเซเลบฉันไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาหรอก รู้เพียงอย่างเดียวว่า เค้าฮอตแถมหน้าตาหล่อมาก "
เอิ่มแหม นั่งฟังตัั้งนานนึกว่าจะได้ข้อมูลอะไรมากกว่านี้ ขอบคุณค่ะ = =@
" นี่แล้วแกไปรู้ชื่อและรู้ข้อมูลบางส่วนมาได้ยังไง? "
" อ่อ พี่บาร์บี้เป็นคนเล่าให้ฟังเมื่อวานน่ะ เผอิญเจอตอนไปซื้อของ ก็เจอสองคน นั้นเดินผ่านมาพอดี พี่บาร์บี้เลยเข้าไปทัก พอแยกจากสองคนนั้นพี่บาร์บี้เลยบอก ข้อมูลให้น่ะ แกบอกว่าจะได้รับมือถูกเมื่อเข้ามาที่นี่ เออแล้วแกก็อย่าเข้าไปยุ่งกับ พวกนั้นล่ะ เดี๋ยวจะมีงานเข้า "
เอ่อ ถึงยัยนี่ไม่เตือนฉันก็ไม่คิดเข้าไปยุ่งอยู่แล้วหล่ะ แค่มองหน้างานก็เกือบมาหา ฉันแล้ว แต่ที่ยูริโกะเตือนก็คงหวังดีจริงๆอ้ะแหละ
" เอ่อ ขอบใจนะ แต่อย่างฉันไม่มีทางไปมีเรื่องกับพวกเขาได้หรอก "
" เออๆ งั้นก็ดีแล้วหล่ะ ฉันว่าเราแยกกันไปเรียนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน "
" อืม จริงด้วยงั้นชั้นไปก่อนนะ ไว้เจอกัน "
" อ่ะๆ อย่าลืมล่ะที่พูดกัน "
แลดูยัยยูริโกะจะห่วงฉันมากจริงๆ ขนาดย้ำแล้วย้ำอีก ถึงกำชับนักกำชับหนา และหลังจากนั้นฉันก็แยกย้ายไปเรียน ฉันคิดมาเสมอว่าต้องเรียนให้จบ และเรียน ให้ดีด้วยเพื่ออนาคตของตัวเองและเพื่อพ่อแม่ และฉันก็มั่นใจว่าคนที่ประพฤติดีมา ตลอดอย่างฉันไม่มีทางไปมีเรื่องอย่างเด็ดขาด ฉันจะไม่ทำให้ยูริโกะลำบากใจ เพราะยัยนั่นเป็นเพื่อนคนสนิทของฉันเพียงคนเดียว...
"(- -*) "
" เฮ้อ "
" (*- -) "
ฉันละเหนื่อยใจกับยัยยูริโกะเพื่อนสาวคนสนิทตรงหน้าจริงๆ นี่เพิ่งจะเปิดเทอม วันแรกเองนะ ยัยนี่ก้อเอาแต่ถอนหายใจอยู่นั่นล่ะ ฉันมองยัยนั่นอย่างเอือมๆบนโต๊ะ ไม้ม้านั่งใต้ร่มไม้ในมหาลัย พอยัยนั่นเดินมาจนใกล้ถึง ฉันจึงต่อว่าทันที
" นี่ยัยบ้า เดินถอนใจมาแต่ไกลเลยนะ นี่ก้อเพิ่งเปิดเทอมวันแรก ทำไมทำตัว ซังกะตายมาแบบนี้ล่ะ "
หลังจากที่ฉันว่ายัยนั่นไปหนึ่งช๊อต ยัยเพื่อนบ้าของฉันก็แสดงกิริยาที่ไม่งามเอาซะ เลยออกมา ด้วยการหาวฟอดใหญ่ๆใส่หน้าฉัน
" ห้าว (o0~) ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา ชั้นไม่ค่อยชอบวันแรกของการเปิดเทอมอ้ะ ยิ่งตองมามหาลัยด้วยแล้วยิ่งเพลียสุดๆ "
อ่ะโห ให้มันได้อย่างนี้สิ่เพื่อนฉัน นี่มามหาลัยได้ไม่ถึงห้านาทีมันร้องว่าเพลีย ฉันว่า ฉันเพลียใจกะมันมากกว่าอีกนะ
" นี่ๆ ไม้ต้องมาทำเป็นเพลียเลยนะ นี่ก็เพิ่งจะเวลาเช้า ฉันว่าฉันเพลียใจกะแกมาก กว่าอิกนะ "
เพราะว่าไปแบบนั้น ยัยนั่นจึงสงบลงได้ แถมยังยิ้มเก้อๆให้อีก ฉันขี้เกียจว่ายัยนั่น ต่อ จึงชวนกันคุยอยู่ใต้ร่มไม้ก่อนที่จะแยกย้ายไปตามสาขาที่เลือกเรียนไว้ และระหว่างที่นั่งคุย สายตาฉันก็หันไปเจอนิสิตคนหนึ่ง เธอเดินควงแขนผู้ชายคน หนึ่งแหมๆๆ เดินจับมือถือแขนซะสนิทเชียวนะ แต่พอสองคนนั้นเดินเข้าใกล้เรื่อยๆ ก็ทำให้ได้เห็นใบหน้าชัดเจนขึ้น เธอจัดว่าเป็นคนสวยเลยทีเดียว ผมสีน้ำตาลทอง ดัดลอนอ่อนๆ นัยตาสีฟ้าอมเขียว ปากบางเล็กทาลิปกลอสชมพู ไม่ว่าจะดูมุมไหน ก็สวยไปหมด แต่นั่น พอฉันเห็นผู้ชายที่เธอเดินควงมา ก็จัดว่าหล่อเข้าขั้นพระเอก หนังฝรั่งทีเดียว เพราะหน้าตาออกไปทางลูกครึ่ง จมูกโด่ง นัยตาสีน้ำข้าว ผมสีน้ำ ตาลไหม้ไม่ว่าจะมองกี่ทีๆ ก้อหล่อ ดูดีไปหมด แต่คงเป็นเพราะฉันจ้องเขานานเกิน ไปหน่อย ทำให้เขามองกลับมาทางฉัน ทันทีที่สองสายตาประสานกัน ฉันก็เหมือน ถูกแรงดึงดูดบางอย่าง ที่มีพลังมหาศาล มันทรงพลังมากพอที่จะสะกดฉันให้นิ่ง ค้างอยู่อย่างนั้น มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ยูริโกะเอามือมาสะกิดยิกๆอยู่ข้างๆฉัน
" นี่ยาคูลท์ ฟังที่ชั้นพูดอยู่มั่งป้ะ? "
ฉันเหลอหลาทันทีที่ยัยนั่นเรียก แต่ก็ต้องแปลกใจกว่าเดิมเมื่อฉันเห็นสองคนนั้น กำลังเดินมาทางที่เรานั่งอยู่ แต่ดูสายตาและท่าทางของฝ่ายหญิงเหมือนเหมือน ไม่พอใจอะไรสักอย่าง ยัยนั่นก้าวเท้าฉับๆไม่กี่ทีก็ถึงตัวฉัน แถมยังพูดจาดี๊ดีที่แสน น่าฟัง (ประชด) ให้ฉันอึ้งเล่นอีกต่างหาก
" นี่เธอ รู้ตัวบ้างไหมว่าจ้องแฟนชาวบ้านเขานานเกินไปแล้วนะ "
ทางชายหนุ่มเห็นแบบนั้นจึงรีบปรามไว้ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะก่อเรืีองขึ้นมา แต่ดูผู้หญิง คนนี้ทำท่าเอาเรื่องน่าดู น่ากลัวชะมัด
" ไม่เอาน่าริบบิ้นส์ เธอจะไปหาเรื่องเขาทำไม? "
ยัยนั่นตีโพยตีพายใหญ่โต โอ๊ย กลัวว่ายน้ำไม่เป็นหรือไงแม่คุณ
" ก็แหม ริบบิ้นส์ไม่ชอบให้ใครมาจ้องแฟนตัวเองนี่ค๊ะ ยิ่งเป็นผู้หญิงมาจ้องนานๆ แบบนี้ ริบบิ้นส์หวงนะค๊ะ "
ทันทีที่พูดจบ ฉันก็บรรลุทันที สองคนนั้นเป็นแฟนกันอย่างที่คิด และยัยหน้าสวยนี่ ก็หึงหวงนายหล่อซะขนาดนี้ นายหน้าหล่อก็ทำท่าเหมือนเข้าใจดี จึงจูงมือริบบิ้นส์ ให้กลับด้วยกัน แต่ยัยนั่นก็ไม่วายเหลียวหลังกลับมามองแถมทำปากขมุบขมิบใส่ ฉันอีก แต่เท่าที่อ่านจากปากนั่นคำพูดเหล่านั้นก็หยาบใช้ได้( ใช้ได้เหรอ? ) โอ๊ยยย ยัยจงอางหวงใข่เอ๊ย แฟนแกน่ะ ฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก แค่ได้มองก็พอ ยัยยูริโกะ เหมือนรู้ทันความคิดฉัน จึงทำเสียงขัดก่อนที่ฉันจะคิดอะไรไปไกลกว่านี้
" นี่ๆ ยาคูลท์ ฉันไม่แปลกใจเลยนะที่เธอไปมองแฟนยัยนั่นแบบนั้นอ้ะ "
เอ๊ะ ยัยนี่จะสื่ออะไร ไอ้ที่พูดนี่ก็ทำท่าเหมือนรู้ ฉันจึงแกล้งทำเป็นอินโนเซ้นส์กลับไป
" เอ๋ ทำไมเหรอ? "
" ก็แฟนยัยริบบิ้นส์อะไรนั่นอ้ะ เขาก็จัดว่าฮอตนะในที่นี่น่ะ แถมยังมีกลุ่มที่ฮอตอีก นะ แต่เท่าที่รู้มาพวกเขาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ "
อ้อ ไม่แปลกใจเลยที่ฉันเผลอไปจ้องผู้ชายคนนั้นอยู่นานสองนาน แต่ตั้งแต่เกิดมา ฉันก็เจอคนหล่อ แถมหน้าตาดีมาก็ตั้งมาก แต่ไม่เคยเจอใครที่ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นๆ เหมือนอย่างเขาคนนี้ ใช่สิ่ยูริโกะต้องรู้จักแน่เลยงั้นแอบถามดีกว่า อุอิ
" นี่ๆ ยูริโกะ ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นอ้ะ เขาชื่ออะไรเหรอ? "
" อ่อ เขาชื่อเซเลบฉันไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาหรอก รู้เพียงอย่างเดียวว่า เค้าฮอตแถมหน้าตาหล่อมาก "
เอิ่มแหม นั่งฟังตัั้งนานนึกว่าจะได้ข้อมูลอะไรมากกว่านี้ ขอบคุณค่ะ = =@
" นี่แล้วแกไปรู้ชื่อและรู้ข้อมูลบางส่วนมาได้ยังไง? "
" อ่อ พี่บาร์บี้เป็นคนเล่าให้ฟังเมื่อวานน่ะ เผอิญเจอตอนไปซื้อของ ก็เจอสองคน นั้นเดินผ่านมาพอดี พี่บาร์บี้เลยเข้าไปทัก พอแยกจากสองคนนั้นพี่บาร์บี้เลยบอก ข้อมูลให้น่ะ แกบอกว่าจะได้รับมือถูกเมื่อเข้ามาที่นี่ เออแล้วแกก็อย่าเข้าไปยุ่งกับ พวกนั้นล่ะ เดี๋ยวจะมีงานเข้า "
เอ่อ ถึงยัยนี่ไม่เตือนฉันก็ไม่คิดเข้าไปยุ่งอยู่แล้วหล่ะ แค่มองหน้างานก็เกือบมาหา ฉันแล้ว แต่ที่ยูริโกะเตือนก็คงหวังดีจริงๆอ้ะแหละ
" เอ่อ ขอบใจนะ แต่อย่างฉันไม่มีทางไปมีเรื่องกับพวกเขาได้หรอก "
" เออๆ งั้นก็ดีแล้วหล่ะ ฉันว่าเราแยกกันไปเรียนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน "
" อืม จริงด้วยงั้นชั้นไปก่อนนะ ไว้เจอกัน "
" อ่ะๆ อย่าลืมล่ะที่พูดกัน "
แลดูยัยยูริโกะจะห่วงฉันมากจริงๆ ขนาดย้ำแล้วย้ำอีก ถึงกำชับนักกำชับหนา และหลังจากนั้นฉันก็แยกย้ายไปเรียน ฉันคิดมาเสมอว่าต้องเรียนให้จบ และเรียน ให้ดีด้วยเพื่ออนาคตของตัวเองและเพื่อพ่อแม่ และฉันก็มั่นใจว่าคนที่ประพฤติดีมา ตลอดอย่างฉันไม่มีทางไปมีเรื่องอย่างเด็ดขาด ฉันจะไม่ทำให้ยูริโกะลำบากใจ เพราะยัยนั่นเป็นเพื่อนคนสนิทของฉันเพียงคนเดียว...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น