คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 สิ่งที่ควรทำ
บทที่ 5 สิ่ที่วรทำ
มีหลายอย่าที่พิามลวรทำนับาเห็นหน้าอล อย่าแรือยมือไหว้อมาลาโทษแล้วอ้อนวอนให้เาโปรอภัยในวามผิอเธอ แ่พอสบาที่เหมือนำลัเลืออุปร์่าหั่นศพอยู่ในใอเา เธอ็โนวามหล่อแบบเหี้ยมๆ ทำให้ไว้เว พอเ้ามาในบ้าน แทนะรีบทำสิ่ที่สมวรทำ เธอเลยมอ้ายมอวาหวัะำัอุปร์าร่า่อนะไ้เราสันิ
สรุป็ือพิามลเป็นนที่เรียลำับวามสำัไม่เป็น นอาไม่รู้ว่าวรพูอะไร่อนหลั เธอยัลืมว่าวรทำอะไร่อน อนที่ำลัเราอยอมวามับอล หลัาเธอ็ปราเาำวูบวาบ เธอไพล่ิไปถึวิาอาา อาารเนื้ออในสมอ ึ่ทั้สออย่านำมา่อยอลไปในานเียนไ้ แ่แล้วท้ออเธอ็ส่เสียโรราประท้วัแย้วามิ เ่าอเธออ่อนเปลี้ยลหาพื้น เป็นารพิสูน์ว่าเธอวินิัยอาารป่วยอนเอผิ และสิ่ที่เธอวรทำ็ือหา้าวิน่อนะเป็นลมเพราะวามหิว
“ามปิันูแลัวเอีว่านี้นะะ แ่พอีานมันะเไลน์แล้ว ันเลยลืมไปว่าวริน้าว ็แ่ลืมไปสามสี่มื้อเท่านั้น”
ถึเ่าอพิามละอ่อนแร แ่ปาอเธอยัทำานไ้ี ทว่าาสายาที่อลวัมอ เธอาว่าเาอยาให้เธอรับบทเ้าอบ้านผู้เียบันมาว่า แล้วปล่อยให้แสำรวรัวว่ามีออะไรที่ะนำมาแปรรูปเป็นอาหารไ้บ้า แ่แ่วาามอเา็น่าะสรุปไ้ว่ามันเป็นรัวที่าแลนนเ้า่ายน่าสสาร
“เราโทร. สั่อเ้ามาไหมะ ันไม่่อยมีอสิู้เย็น”
เธอโห ทั้ที่เามอเห็นไ้้วยาัวเอ เพราะอสอย่าเียวที่เธอมีือไ่ไ่สำหรับใส่บะหมี่ึ่สำเร็รูป ึ่อสุท้ายเธอินไปเมื่อหลายวัน่อน นอนั้นเป็นผัสที่พิามลเยินนาารว่ามันน่าะเอาไปทำเมนูหรูเลิศ ่อนวามี้เียะรอบำนปล่อยให้พวมันสลายลายเป็นปุ๋ยในู้เย็น
“ทำไมหม้อ้าวมาอยู่ในนี้” อในมืออลือ้านในอหม้อหุ้าวไฟฟ้าที่มี้าวสุบรรุอยู่เือบเ็ม ส่วนที่พร่อไปือส่วนที่พิามลนำไปินับปลาระป๋อึ่เป็นระป๋อสุท้ายเมื่อวาน
“ันหุเมื่อวาน ลัวมันเสียเลยใสู่้เย็นเอาไว้”
หม้อนาสามลิรเป็นมรอรอบรัว พิามลรู้ว่านามันให่เินไปสำหรับนที่อยู่ลำพั แ่ี้เียเินว่าะไปเินเลือื้อหม้อนาเล็ เลยอาศัยหุรั้หนึ่เสร็แล้ว็แู่้เย็นเอาไว้ินทีหลันว่าะหม ึ่ส่วนให่มัะบลที่ลายเป็นอาหารให้เา๊วย
อลไม่ถามว่าสมอเพี้ยนๆ ส่วนไหนอเธอิว่าวรหุ้าวทีละเยอะๆ แล้วเอาไปแู่้เย็น แ่้าวยาวๆ เอามันลับไปยัที่ที่มันวรอยู่ ใ้ทัพพีุย้าว้อนๆ ให้ระาย เสียบปลั๊ไฟอุ่น้าวเย็นให้เปลี่ยนเป็น้าวร้อน แล้ว่อยย้อนลับไปยัู้เย็น หยิบไ่ไ่ออมาห้าฟอ
“ว่าะสั่อาหารให้มาส่็เสียเวลาไม่่ำว่ารึ่ั่วโม ผมทำไ้เร็วว่านั้น ที่สำัผม็หิว้าวเหมือนัน” อลอบำถาม่อนหน้านี้ พร้อมับอธิบายเสียเรียบที่แฝวามเย็นเยียบเอาไว้ ึ่เป็นารบอพิามลว่าวามอยาะ่าเธอยัไม่หมไปาใเา
“เอ่อ...่อนหน้านีุ้โมโหหิวเหรอะ”
นาอยู่ห่าันว่าเมร พิามลยัเห็นหนัาอลระุ้วยโทสะ เธอเลยิว่าบาำถามอย่าไ้อยาฟัำอบะีว่า
เมื่อไม่มีโอาสยับปา และอลห้ามาไม่ให้พิามลยับัวมา่วยเาปรุอาหาร เพราะเรว่าเธอะหน้ามืาวามหิวแล้วเอาหัวทิ่มลเา และทำให้เาเสียเวลาทำับ้าว เธอึเอาเวลามาสัเวามสามารถทา้านารทำอาหารอเฟมืออาีพแทน
อลวาหม้อแบบมี้ามที่ใส่น้ำลไปบน้าน้ายอเาทำอาหารแบบสอหัว ส่วนเา้านวาที่ิับเาน์เอร์เรียมอาหาร เาวาระทะ้นแบนลไป ระหว่ารอระทะร้อนเา็เอื้อมมือไปเ็ใบโหระพาในระถาเล็ึ่วาอยู่้าอ่าล้าานมาประมารึ่ำมือ ทำให้พิามลนึไ้ว่าเธอมีผัสอยู่ในบ้านหนึ่อย่า แ่เธอไม่นึภูมิใในฝีมือทำสวนรัวเท่าไรนั เพราะที่มันรอีวิมาไ้เพียเพราะมันอยู่้าอ่าล้าาน เธอเลยไม่ลืมว่าวรรน้ำรัษาีวิอมันเอาไว้ มาวบนวันนี้เ้าใบเียวๆ เพิ่ะมีโอาสอบแทนบุุอเธอ
ารเลื่อนไหวออลว่อไวมา เาล้าใบโหระพาแล้ววาพัให้สะเ็น้ำ หันไปเทน้ำมันพืสอสาม้อนลไปในระทะ ีไ่สอฟอเสร็ น้ำมัน็ร้อนไ้ที่ให้เาเทไ่ที่ปรุรสเล็น้อยพร้อมับใส่ใบโหระพาลไปทอ ้วยน้ำมันที่น้อยและารเทที่ไม่สูทำให้ไ่หนา ไม่ฟู ระหว่ารอให้้านหนึ่เหลือ เา็เอื้อมไปหยิบระปุใส่เรื่อปรุเพื่อเอาผปรุรส้อนมาบิใส่หม้อที่น้ำเือแล้วรึ่้อน ่อนหรี่ไฟล พิามลมอแล้วอถามไม่ไ้
“พวเฟนี่เาใ้รสีทำับ้าว้วยเหรอะ”
“ุะรอให้ผมเี่ยวน้ำุประูหมูสอั่วโมไหมล่ะ” เป็นอีรั้ที่เสียเย็นๆ ออลทำให้พิามลเลือหุบปา
้อเสียอนมีอาีพใ้ินนาารือหยุวามมโนในสมอไม่ไ้ แล้วอนนี้หิสาว็เริ่มนึภาพเายระทะฟาหัวเธอนสมอไหลไ้อย่าัเน ยัีที่เาหันไปสนใไ่เียว ทำให้เธอไม่้อัวลว่าัวเอะายในสภาพไหน หรือเาะเอามันสมออเธอไปประอบเมนูอะไรไ้บ้า
ความคิดเห็น