เหตุผลของคนตาย

ลำดับตอนที่ #58 : วันที่ 25 พฤศจิกายน 2011 เวลา 15.55 นาฬิกา

วันที่  25 พฤศจิกายน 2011 เวลา 15.55 นาฬิกา (ห้องพยาบาล ภายในเรือนจำกลาง)

            เวลาวุ่นวายดำเนินผ่านไปท่ามกลางความเครียดของหมอเอกที่ต้องรับมือทั้งเจ้าหน้าที่เรือนจำ และเจ้าหน้าที่ตำรวจ ชายหนุ่มอาจจะซ่อนความพิรุธไม่ให้คนอื่นเห็นได้ แต่เขาไม่อาจจะซ่อนความหวาดระแวงออกไปจากจิตใจได้ ว่าจะมีคนล่วงรู้ถึงที่มาของยานรกที่ทำผู้ต้องขังเสียชีวิตนั้นเขาเป็นผู้ที่นำเอาเข้ามาในเขตเรือนจำ ดังนั้นเมื่อนักโทษเดชาเข้ามาขอตรวจร่างกายเอกณรงค์จึงพูดกับเขาด้วยความร้อนรน

            “คุณเดชาเรื่องนักโทษที่ตาย ทำไมคุณถึงปล่อยให้เขาเสพยาหนักขนาดนั้น คุณก็รู้นี่ว่ายาตัวใหม่มันแรง”

            “ผมปล่อยซะที่ไหนล่ะครับคุณหมอ ยานั้นเขารับจากมือคุณหมอแต่ดันไม่ยอมส่งถึงมือผม  แอบลองยาเองแบบนี้แล้วผมจะห้ามได้ยังไง”

            “แล้วถ้าเขาไว้ใจไม่ได้ คุณยังจะปล่อยให้เขาเป็นคนรับส่งยาได้ยังไง เขามาตายแบบนี้พัศดีตรังก็ต้องสืบหาที่มาแน่”

            คำพูดนั้นเรียกรอยยิ้มเยาะให้ปรากฎบนมุมปากของเดชา

            “ตกลงที่คุณหมอโวยวายก็เพราะเรื่องนี้เองหรือครับ”

            “ก็เรื่องนี้น่ะสิ ผมเป็นคนเอายาเข้ามานะ ถ้าเรื่องแดงขึ้นมา ผมคงได้ระเห็จไปอยู่กับคุณแน่”

            “ไม่ต้องห่วงหรอกน่าคุณหมอ ผมเครีย์เรื่องเรียบร้อยหมดแล้ว ทุกเรื่องสะอาดหมดจดจนพัศดีตรังตามเรื่องมาถึงพวกเราไม่ได้แน่”

            “เรียบร้อยแน่นะ”

            แม้จะรู้ความยิ่งใหญ่เครือข่ายในเรือนจำของเดชา แต่เอกณรงค์ที่ยังหวาดระแวงก็อดที่จะคาดคั้นไม่ได้

            “แน่สิครับ”

            เดชาตอบรับแบบสุภาพเช่นเคย แต่ด้วยความรู้สึกเกลียดชังที่มีต่อหมอเอกมาช้านาน ทำให้เจ้าพ่อค้ายาอดที่จะพูดเสริมไม่ได้

            “แต่ว่าน่าเสียดายจังนะ”

            “คุณเสียดายลูกน้องหรอ”

            “เปล่า ผมเสียดายความรู้สึกที่มีต่อคุณหมอ ผมคิดว่าคุณหมอจะเป็นคนดีกว่านี้เสียอีก ที่ไหนได้คุณหมอไม่ละอายใจสักนิดที่ทำให้คนตาย”

            หมอหนุ่มอึ้งไปทันทีเมื่อโดนนักโทษพูดแทงใจดำ มันเป็นความจริงที่เขาไม่ได้รู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุให้มีคนตายแม้แต่น้อย แต่เมื่อถูกพูดใส่หน้าแบบนี้เขาก็ไม่อาจจะยอมรับได้ว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่มีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อชีวิตของผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตของคนที่เขามองว่าด้อยกว่า

            “แต่ผม....”

            เอกณรงค์ขยับจะแก้ตัว แต่ถูกเดชาขัดคอเสียก่อน

            “ไม่ต้องเสียเวลาแก้ตัวหรอกครับ ตอนนี้เราก็เป็นพวกเดียวกันอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องมารักษาภาพพจน์อะไรเลย”

            ความหมั่นไส้ที่เดชามีต่อเอกณรงค์ที่ชอบทำท่าดูถูกคนอื่นตลอดเวลา ทำให้นักโทษคดีค้ายาหลุดปากพูดในสิ่งที่คิด และเป็นเหตุให้หมอเอกอับอายจนทนฟังต่อไม่ไหว

            “คุณเดชา คุณไม่มีสิทธิจะมาวิจารณ์ผมนะ ผมเป็นถึงหมอ แต่คุณมันก็แค่นักโทษในเรือนจำ”

            “โอเค ผมขอโทษ คุณหมออย่าถือเลยนะครับ บางทีผมก็พูดไม่คิด”

เดชารู้สึกตัวรีบขออภัยในคำพูดของตัวเอง แต่คำพูดที่ออกจากปากของผู้ต้องขังทำให้หมอเอกได้คิด ว่าลึกๆ ในตัวของเขา มีคนที่เลวร้ายมากซ่อนตัวอยู่ หนำซ้ำจิตใจของคน คนนั้นยังเต็มไปด้วยความอ่อนแอ พร้อมจะทำร้ายคนอื่นเพื่อให้ตนเองอยู่อย่างปลอดภัย ถึงจะเป็นความปลอดภัยแบบปลอมๆ ก็ตาม

………Brake………