เหตุผลของคนตาย

ลำดับตอนที่ #52 : วันที่ 31 ตุลาคม 2010 เวลา 22.55 นาฬิกา

วันที่ 31 ตุลาคม 2010 เวลา 22.55 นาฬิกา (ห้องนอนของหมอเอก)

            หลังจากหลายวันแห่งความตึงเครียดที่เกิดจากการทะเลาะทุ่มเถียงเพราะความไม่เข้าใจ เอกณรงค์จึงกลัวการเผชิญหน้ากับเจนเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องนอนก็พบกระเป๋าเดินทางวางอยู่บนพื้นห้อง หมอเอกมองหน้าแฟนสาวด้วยความสงสัย แต่ก่อนที่จะมีโอกาสได้ถาม เจนก็พูดทำร้ายจิตใจเขาขึ้นมาทันที โดยไม่ยอมแม้แต่จะเสียเวลาพยายามทำให้มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา

“คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน”

            “เจนหมายความว่ายังไงคืนสุดท้าย”

            ชายหนุ่มเอ่ยถามทั้งที่รู้ดีว่าสิ่งที่ได้ยินจากปากของหญิงสาวหมายความว่าอะไร เขาเดินเข้าไปหา แต่เธอก็เบี่ยงตัวเดินหลบ

            “เจนเก็บของเสร็จแล้ว พรุ่งนี้เจนจะย้ายออกไป อะไรที่พี่เอกให้เจน เจนไม่เอาไปด้วย ถือซะว่าเราจบกันด้วยดีแล้วกัน”

            “เจนจะเลิกกับพี่หรอ”

            คำถามนั้นเหมือนว่าหมอเอกพูดกับตัวเองเพราะมันไม่ได้รับคำตอบจากอีกฝ่าย และเจนเองก็ไม่กล้าที่จะสบตาของเอกณรงค์ เธอก้มหน้าเม้มปากแน่น ดังนั้นจากเสียงถามตามปกติ จึงเปลี่ยนเป็นการโวยวายเสียงดัง

            “อย่าเงียบสิเจน บอกพี่มาสิว่าทำไมทำกับพี่อย่างนี้ เจนจะเลิกกับพี่ทำไม พี่ทำอะไรผิด ทำไมเจนถึงจะทิ้งพี่ด้วย”

            นอกจากการตวาดถาม มือเรียวแต่แข็งแรงก็กุมกระชับต้นแขนสองข้างของเจนและเขย่าจนหญิงสาวตัวโยน

            “โอ๊ย...ปล่อยนะ เจนเจ็บ”

            เมื่อได้ยินเสียงเตือนเอกณรงค์ก็ได้สติคลายการบีบรัดของนิ้วมือ แต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจากตัวเจน เหมือนกลัวว่าเธอจะหนีหายไป ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความเสียใจในสิ่งที่เธอพูดต่อ

            “พี่เอกไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก แต่ที่แล้วมาเราก็แค่ฝืนอยู่ด้วยกันไปวันๆ เมื่อเราไปกันไม่ได้จะฝืนใจอยู่ด้วยกันอีกทำไม”

            “อะไรล่ะที่เราไปกันไม่ได้ เจนบอกพี่มาสิ พี่ยอมปรับปรุงตัวทุกอย่าง บอกพี่มาสิว่าอะไรที่เจนอยากให้พี่เปลี่ยน”

            คำอ้อนวอนด้วยกิริยาร้อนรนได้รับเพียงสายตาแสดงความสงสารเท่านั้น เพราะเจนตัดรอนเขาอย่างชัดเจน

            “พอเถอะพี่เอก คนเรามันเปลี่ยนกันไม่ได้หรอก พี่ก็คือพี่เจนก็คือเจน”

            “ไม่จริงหรอก พี่เปลี่ยนได้ ขอแค่เจนบอกว่าอะไรที่เจนต้องการให้พี่ปรับปรุงตัว พี่ก็จะทำตามที่เจนต้องการ”

            “พอเถอะพี่เอก เจนบอกแล้วไงว่าเราไปกันไม่ได้”

            “ไม่จริงเราไปกันได้ เราเป็นแฟนกัน ทำไมเราจะไปกันไม่ได้ เราแค่มีปัญหา ไม่จำเป็นที่เราจะต้องเลิกกัน”

            “ถ้าเรายังพูดกันไม่รู้เรื่องแบบนี้เจนไปเลยดีกว่า”

            จบประโยคเจนก็สะบัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุม พร้อมกับเดินไปทางประตูห้อง แต่เอกณรงค์รีบเดินไปขวางทางเอาไว้

            “เจนอย่าไป คุยกันก่อน”

            “อย่ามาห้ามนะ ถ้าพี่ไม่ให้เจนไปวันนี้ วันหน้าเจนก็จะหนีไปเองอยู่ดี แล้วพี่จะไม่ได้เห็นหน้าเจนอีกเลยตลอดไป”

            คำขู่นั้นมีผลในทันที เอกณรงค์จำต้องยอมให้เจนเดินจากไป แต่เขาตั้งใจเอาไว้ว่าจะทำทุกอย่าง เพื่อไม่ให้สูญเสียเธอไป

………Brake………