ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter2 เงื่อนงำแรก
Chapter2 เงื่อนงำแรก
วันที่ 9 ธันวาคม 2011 เวลา 14.18 นาฬิกา (ทางเดินหน้าห้องเก็บศพ)
ทางเดินที่อยู่หน้าห้องเก็บศพอาจจะไม่เย็นเท่าในห้องเก็บศพ แต่มันก็เย็นเยียบ พอที่จะแช่แข็งความสุขใดๆ ไม่ให้เติบโต มันเป็นทางเดินที่ทุกผู้คนไม่อยากจะเดินผ่าน ไม่ว่าเพื่อเข้าไป เป็นหนึ่งในนั้น หรือเพื่อเข้าไปตามหาผู้ที่อยู่ในนั้นก็ตาม ดังนั้นจึงมักไม่มีใครนั่งรออยู่ด้านนอกห้อง เว้นแต่คนที่อับจนทางไปจริงๆ
มือของคนที่ร้าวรานจับกันไว้แน่น โอภาสไม่รู้จะใช้คำพูดอะไรตอบเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล ตอนที่เจ้าหน้าที่มาบอกว่าเอกสารการส่งศพพร้อมแล้ว พวกเขาต้องการรับศพกลับไปทำพิธีฌาปณกิจเลยหรือไม่ โอภาสตีบตันในลำคอกับคำถามนั้นจนได้แต่พยักหน้าแทนคำตอบ ส่วนนารีที่นั่งอยู่ชิดติดกับสามีของเธอ ถึงกับต้องยกมืออีกข้างที่ว่างอยู่ขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลออกมาคลอหน่วย ความเจ็บร้าวแล่นกลางใจของทั้งสองคน เมื่อได้ยินเจ้าหน้าที่พูดแทนตัวบุตรชายคนเดียวของพวกเขาว่าศพ
มันเป็นการตอกย้ำว่าคนที่ทั้งคู่รักปานแก้วตาดวงใจ ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงร่างที่ไร้ลมหายใจและวิญญาน แม้ว่าโอภาสและนารีจะยังรักเอกณรงค์มากมายเหมือนเช่นเดิม แต่เวลานี้บุคคลอันเป็นที่รัก ไม่อาจตอบรับความรักที่ทั้งคู่ทุ่มเทให้ได้อีกแล้ว ทุกสิ่งล้วนจบสิ้นแล้วสำหรับคนที่พวกเขารัก
เมื่อไม่มีกิจธุระอื่น รวมทั้งไม่อยากกลับบ้านไปพบเจอสิ่งที่เตือนให้นึกถึงบุตรชาย โอภาสและนารีจึงปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ พร้อมกับมองดูผู้คนผ่านไปผ่านมา โดยพยายามไม่รับรู้ถึงความสงสารที่หลายคนส่งผ่านมาให้ทางสายตา เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้เมื่อรองเท้าขัดเงาสีดำคู่หนึ่งมาหยุดตรงหน้าของสองสามีภรรยา ทั้งคู่เงยหน้าขึ้นมอง และพบกับแววตาเห็นอกเห็นใจของใครบางคน
………Brake………
ความคิดเห็น