ป่วนยุทธภพไม่มีลิมิต ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ ๖ แนะนำตัวก่อนออกเดินทาง

ฉางหลงหัวเราะเสียงดังพูดว่า

“ห้าห้าห้าห้า.....ชื่อนั้นฉันตั้งให้เขาใหม่เอง ชื่อจริงๆของเขาคือ เทพเจ็บดาบสังหาญฉางเหว้ยพอจะได้ยินชื่อเสียงเขาบ้างไหม”

“หือ…..เทพเจ็บดาบสังหาญฉางเหว้ยหรือ ฉันคงฟังไม่ผิดหรอกนะฉางหลง”

ญี่เฟยร้องอุทานขึ้นก่อนเพื่อน

“ถะ...ถะ ถะ ถูก ต้องนะค๊าบบบบบบบบบ”

ฉางหลงตอบยิ้มๆ ฉางญี่เหรียวที่กำลังฟังอยู่สงสัยจึงถามขึ้นว่า

“ญี่เฟย เทพ7ดาบสังหาญฉางเหว้ยนี้เขาเก่งนักหรือ”

“อันดับ 1 ของสายอาชีพดาบในปัจจุบัน น้อยคนนักที่จะสู้เขาได้  ผู้เล่นคนนี้บรรลุถึงขั้นเทพดาบ เขาสามารถสร้างดาบขึ้นมาจากอากาศได้๗เล่ม แต่ฉันก็ไม่ยืนยันนะว่าเรื่องนี้เป็นความจริงเพราะไม่เคยเห็นได้ยินเขาเล่าลือ กันมาอีกทีเหมือนกัน”          ญี่เฟยตอบพร้อมทำหน้าตื่นเต้น

“หา...ถึงอย่างนั้นเชียวหรือ”ฉางญี่เหรียวร้องอุธาร

“อืม....ก็ประมาณนั้น”และฉางญี่เหรียว”ญี่เฟยพูด

ฉางญี่เหรียวเดินเข้ามาใกล้ๆญี่เฟยพร้อมกระซิบเบาๆว่า

“แล้วอย่างนี้เราจะจัดการกับไอฉางหลงยังไงอะ”

“เออ...ฉันว่าเราตามไอฉางหลงไปเลื่อยๆแล้วค่อยหาโอกาสอีกทีก็แล้วกัน”ญี่เฟยตอบฉางญี่เหรียว

“พวกเธอมีอะไรกันหรอเห็นกระซิบกระซาบกันด้วย”ฉางหลงแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าพวกเธอต้องหาทางเล่นงานเขาแน่ๆ

“ไม่มี”ไม่มี”สองสาวตอบพร้อมกัน

“อืม....อย่างนั้นเราก็ไปกันเถอะ”ฉางหลงบอพสองสาว

“ใช่ๆพวกเราไปกันเถอะ”ญี่เฟยตอบภายในน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

‘หึๆ...พวกเธอจะทำยังไงหละทีนี้ห้าห้าห้าห้าสนุกจริงโว้ยยยยยยย’ฉางหลงคิดในใจกับตัวเองในขนาดเดินไปที่ประตูเมือง

บ่ายโมงกว่า ประตูเมืองทางทิศใต้ของเมืองกวังโจ

จอมยุทธผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ยืนคอย ฉางหลงอย่างกระวนกระวาย เขาพลาดเองที่ไม่ได้บันทึกชื่อของฉางหลงในโทรศัพท์ ทำให้ต้องยืนคอยอย่างกระวนกระวายอยู่คนเดียวที่หน้าประตูเมือง

“เจ้าฉางหลงมันนัดบ้า นัดบอ อะไรของมัน จะเกิน๒ชั่วโมง ยังไม่เห็นหัวมันเลยเนี่ย”

เทพเจ็บดาบสังหาญฉางเหว้ย บ่นอุ๊บพร้อมกับเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่ที่หน้าประตูเมือง ยังไม่ทันจะด่าฉางหลงต่อ  เขาก็เห็นร่างฉางหลงกำลังเดินตรงมาทางเขาพอดีพร้อมมีหญิงสาวสวย2คนเดินตามฉางหลงมาด้วย

“นี่นายไปไหนมา มันจะครบ๒ชั่วโมงแล้วนะ”

เทพเจ็ดดาบสังหาญฉางเหว้ย พูดขึ้นมีน้ำโหนิดๆ ฉางหลงมองหน้าเขาพูดว่า

“ดูนายอยากจะไปกับฉันมากเลยนะเนี่ย คิมจังอิอิอิอิ”

เทพเจ็ดดาบสางหาญฉางเหว้ย กำลังจะ บ่นต่อเมื่อเจอมุขนี้เข้าเขาถึงกับเงียบไปเลย

“นายรอฉันนานหรือเปล่าคิมจัง”

ฉางหลงเอ่ยถามต่อ

“ไม่นานนี่ ฉันเพิ่งมาเมื่อ 10 นาทีที่แล้วนี่เองแหละ”

เทพเจ็ดดาบสังหาญฉางเหว้ยพูด แก้ต่างให้กับตัวเอง เพราะถ้าบอกว่าเขามารอมันตั้งแต่ก่อนเที่ยง เจ้าฉางหลงมันจะได้ใจและใช้คำพูดข่มเขาได้ทันที

“อ้าว…เมื่อกี้เห็นบ่นอยู่ว่า ฉันไปไหนมา จะครบ๒ชั่วโมงแล้วไม่ใช่หรอวะอิอิอิ”

ฉางหลงพูดขึ้นพร้อมกับอมยิ้ม เทพเจ็ดดาบสังหาญฉางเหว้ยจึงตอบว่า

“ฉันก็ถามไปงั้นแหละ  ตามมารยาทของคนมาก่อนนาย นิดหน่อยนิ”

ฉางหลงยักไหล่กล่าวว่า

“ตกลงนายพร้อมยัง?”

“พร้อมนานแล้ว”

เทพเจ็ดดาบสังหาญฉางเหว้ยพูดขึ้น

“อ้าว…ไหนว่าเพิ่งมาถึงไงวะ”

ฉางหลงแกล้งถาม เทพเจ็ดดาบสังหาญฉางเหว้ยสะดุ้ง ก่อนจะพูดแก้ต่างต่อว่า

“สำหรับยอดสีมืออย่างฉันพร้อมอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว”

ฉางหลงหัวเราะก่อนจะพูดว่า

“เออ....ครับคุณยอดสีมมือ นี่เพื่อนคนที่จะไปเก็บระดับกับฉันด้วยเธอมีชื่อว่า ญี่เฟย กับ ฉางญี่เหรียวครับท่านยอดสีมือ”

“เออ...สวัสดีครับคุณทั้งสองคนผมมีชื่อว่าคิมจังครับผมยินดีที่ได้รู้จักครับ”คิมจังหรือเทพเจ็ดดาบสังหาญฉางเหว้ยกล่าวแนะนำตัว

“สวัสดีคะฉันชื่อฉางญี่เหรียวคะยินดีที่รุ้จักเช่นกันค่ะ”ฉางญี่เหรียวกล่าวแนะนำตัวเป็นคนแรก

“สวัสดีคะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคะฉันชื่อญี่เฟยคะ”ญี่เฟยกล่าวแนะนำตัวบ้าง

“ครับยินดีที่ได้รู้จักคุณฉางญี่เหรียวและคุณญี่เฟยครับ”คิมจังกล่าว

“อย่างนั้นพวกเราก็ไปเก็บระดับกันเถอะคิมจังนายรู้จักที่เก็บระดับดีๆไหมวะเอาสัตว์อสูรที่เก่งๆหน่อยนะอิอิอิ”ฉางหลงถามยิ้มๆ

“เออ...เก่งๆอะมีแต่นายจะไปด้วยระดับแค่เนี่ยอะนะมันจะดีหรอวะ”คิมจังถาม

“เออ...ไปเหอะนายเก่งอยู่แล้วนี้จะกลัวอะไรวะถ้านายกลัวก็ไม่ต้องไปก็ได้นะคิมจัง”ฉางหลงพูด

“คิมจังห่างคิ้วกระตุกยิกๆพูดขึ้นว่า

“เออ...ตายระดับรดก็อย่ามาโทษกันนะโว้ยยยยพ่อคนเก่ง”

“ระดับฉันไม่เคยตายอยู่แล้ววะ”

’ยกเว้นตอนเริ่มเกมส์อะนะ’ฉางหลงพูดแต่ในตอนท้ายคิดในใจ

“ค๊าบบบบบ...อย่างนั้นฉันจะภาไปป่าดงพญาหรือป่าปราบเซียนที่อยู่ทางด้านทิศตะวันตกก็แล้วกันแต่ต้องเดินเหนื่อยกันหน่อยนะ”คิมจังบอก

พอสองสาวได้ยินชื่อที่สองหนุ่มจะไปก็หน้าซีด

“เอ่อ...พวกนายจะไปกันจริงๆหรอที่นั่นสัตว์อสูรมีแต่ระดับราชาขึ้นไปเลยนะฉันว่ามันอันตลายไปไหม”ฉางญี่เหรียวพูด

“ถูกต้องแล้วค๊าบบบบบพวกเราจะไปที่นั่นกัน”ฉางหลงพูด

“หา!!!....ฉันว่าพวกนายบ้าไปแล้วจะไปป่าดงพญาด้วยคนแค่นี้อะนะเพราะคนที่จะเข้าไปได้ต้องมีตั้งแต่๑๐๐คนขึ้นไปถึงจะมีชีวิตรอดกลับมาได้ฉันว่า๑๐๐คนยังไม่พอเลยมั้ง”ญี่เฟยบอกกับสองหนุ่มพร้อมทำหน้าหวาดๆ

***รออ่านตอนต่อไปครับ***

อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ

&**^^อย่าลืมคอมเม้นกันด้วยน้ารีดเดอร์ทุกๆท่านไรเตอร์จะขอบคุมากมายครับอิอิอิขอบคุณครับผม***&**