ป่วนยุทธภพไม่มีลิมิต ออนไลน์

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ ๑ วันสบายๆกับเรื่องเซ็งๆ

ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร

“กริ๊งงงงงๆๆๆ”เสียงนาฬิกาปลุกที่อยู่บนหัวนอนของเด็กหนุ่มได้ดังขึ้นมารบกวนเวลานอนของเด็กหนุ่มที่กำลังหลับสบายอยู่บนเตียงนุ่มๆ

“จ๊ากกกก...ฟี๊ววววว...เพ้งงงงง...รบกวนเวลานอนตรูทำไมวะ”เสียงเด็กหนุ่มร้องลั่นห้องพร้อมกับจับนาฬิกาเจ้าปัญหาขว้างลงพื้นห้องจนแตกกระจาย

“อ๊ากกกกกก...ซวยยยยย...แล้ววววว...นาฬิกาฉันนนน”เด็กหนุ่มพึ่งนึกขึ้นได้ว่านาฬิกาเรือนนี้ท่านแม่เป็นคนซื้อให้ในวันเกิดจึงร้องลั่นห้องอีกครั้งพร้อมทำหน้าตาตื่น

“อ๊ากกกๆๆ...แตกกกก....หมด...แล้ววววว...ท่านแม่อย่าโกรธผมเลยนะค๊าบบบบผมไม่ได้ตั้งใจน้า”เด็กหนุ่มร้องพร้อมกับรีบลุกไปเก็บซากนาฬิกามาห่อไว้ในกระดาษอย่างดีทีเดียว

เมื่อเก็บเสร็จเด็กหนุ่มก็ไปอาบน้ำทันทีเด็กหนุ่มไม่มีกระจิตกระใจจะนอนต่อแล้วเขาก็เลยไปอาบน้ำให้อะไรอะไรมันดีมันดี

ขึ้นเพราะเขาซวยแต่เช้า

“ตรูซวยแต่เช้าเลยโว้ยยยยย...ตรูจะโชคดีเกินนน...ไปไหมเนี่ยหา”เด็กหนุ่มบ่นในขณะอาบน้ำพร้อมกับเอาฝักบัวล้างสบู่บนร่างกายเขาไปด้วย

เมื่อเด็กหนุ่มอาบน้ำเสร็จแล้วเขาก็ไปแต่งตัวเพื่อจะไปกินข้าวเช้าในโรงอาหารข้างล่างที่อยู่ใต้คอนโดของเขา

เด็กหนุ่มแต่งชุดง่ายๆเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนสีดำพร้อมกับใส่แว่นตากันแดดสีชาเพื่อป้องกันความหล่อของเขาที่สาวๆเห็นจำเป็นต้องวิ่งเข้ามาขอลายเซ็นกันทันที

เด็กหนุ่มเขามีชื่อว่า ธนพล พนันเชิง มีอายุ๑๘ปีมีรูปร่างสูงโปร่งพิวขาว

ใบหน้าคมมีในดวงตาสีน้ำทะเลมีผมยาวสีดำปนทองดูแล้วช่างหน้ามองเป็นอย่างยิ่งสำหรับใครที่พบเห็นเขา

และเด็กหนุ่มก็ยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์

ตอนนี้เด็กหนุ่มอยู่ปีที่๔แล้วในสมัยนี้ใครที่มีความรู้ถึงเกณฑ์ที่จะสอบในระดับชั้นสูงกว่าที่รัฐบาลกำหนดให้ศึกษาในเบื้องต้นก็สามารถสอบได้เลยไม่จำเป็นว่ามีอายุถึงเกณฑ์เด็กหนุ่มก็เลยสอบได้อยู่ในขั้นมหาวิทยาลัยตั้งแต่อายุ๑๔ปีแล้วปัจจุบัลเด็กหนุ่มจึงอยู่ปีที่๔

“เอาแหละ...ไปกินข้าวดีกว่าหิวแล้วเนี่ยแต่ว่าจะไปกินอะไรดีน้า...อืม...เดี๋ยวค่อยคิดเอาก็แล้วกัน”เด็กหนุ่มบ่นกับตัวเองเบาๆ

ณ โรงอาหารใต้คอนโด

เมื่อเด็กหนุ่มเดินเข้ามาในโรงอาหารเด็กหนุ่มก็ตกเป็นที่สนใจแก่สาวๆทุกคนทันทีเด็กหนุ่มโปรยยิ้มให้สาวๆทุกๆคนในโรงอาหารไปด้วยในขณะเดินเข้ามา

“กรี๊ดดดดด...หล่อจุงเบอยค่า”เสียงสาวๆทุกๆคนในโรงอาหารร้องในใจตรงกันอย่างหน้าประหลาท

มีชอบก็ต้องมีคนอิฉาเป็นเรื่องทำมาดาของมนุษย์โลกในสมัยนี้

“เชอะ...มันเดินเก๊กท่าให้สาวๆอยู่ได้โว้ยยยย”เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

“เออวะ...มันจะเดินทำเท่ไปไหนวะ”ชายอีกคนพูดสนับสนุนชายคนแรกทันทีและก็อีกหลายๆคน

“เราไปหาที่นั่งดีกว่า”เด็กหนุ่มบอกกับตัวเองพร้อมกับไม่สนใจเสียงผู้ชายที่พูดประชดประชันเขา

“เห้อออ..เจอและโต๊ะนั่งนึกว่าจะไม่มีโต๊ะว่างให้ตรูนั่งซะและ”เด็กหนุ่มบ่นกับตัวเองเพราะในโรงอาหารแห่งนี้เป็นที่รับประทารอาหารของคนในคอนโดและมันก็เป็นวันหยุดทำงานพอดีคนจึงมารับประทานอาหารกันเป็นจำนวนมากจึงทำให้โต๊ะเต็ม

เมื่อเด็กหนุ่มนั่งลงเขาก็เรียกพนักงานที่คอยรับเมนูอาหารจากลูกค้ามารับ

ออเดอร์ที่เด็กหนุ่มต้องการ

เมื่อพนักงานรับออเดอร์สาวสวยเดินมาเธอก็ถามเด็กหนุ่มว่า

“คุณสุดหล่อต้องการรับอะไรดีคะ “

“ครับผมต้องการอาหารตามเมนูนี้ครับ...ช่วยนำมาเสริฟให้ผมทีนะครับ”

เด็กหนุ่มบอกพนักงานรับออเดอสาวสวย

“คะเดี๋ยวดิฉันนำมาเสริฟให้นะคะ...รอประมาณสิบห้านาทีนะคะเดี๋ยวเมนูที่คุณสุดหล่อสั่งจะมาถึงคะ”พนักงานรับออเดอร์สาวสวยบอกกับเด็กหนุ่ม

พนักงานสาวสวยที่ว่าเธอใส่ชุดกระโปงยาวสีขาวลายดอกเธอมีใบหน้ารูปไข่พิวขาวมีในดวงตาสีฟ้าเธอทาปากสีชมพูผมยาวสีทองสูงประมาณ๑๖๐ซม.ได้

“ครับผม”เด็กหนุ่มพยักหน้าตอบพนักงานรับออเดอร์สาวสวย

เมื่อพนักงานรับออเดอร์สาวสวยไปแล้วเสียงโทรศัพท์ของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้น

“ติ๊ดๆๆหรับสายหน่อยค๊าบบบบติ๊ดๆๆรับสายหน่อยค๊าบบบบรอนานแล้วค๊าบบบติ๊ดๆๆ....”

“เหอะๆ...ฮาโหล...ขอโทษที่ต้องให้ถือสายรอวะเพื่อนมีอะไรหรอวะถึงโทรมาแต่เช้าเนี่ยหาไอเพื่อนรัก”เด็กหนุ่มกดรับสายพร้อมถามปลายสายเพื่อนของเขา

“ฉันมีอะไรส่งไปให้แกเล่นในวันปิดเทอแล้ววะ....แกได้รับหรือยัง”เสียงปลายสายบอกพร้อมถามเด็กหนุ่ม

“โอ้...ไอเพลิงแกส่งอะไรมาวะฉันยังไม่ได้ไปดูเลยเนี่ยบอกมา”เด็กหนุ่มถามพร้อมทำหน้าตื่นเต้นเหมือนได้ของเล่นใหม่

“ฉันไม่บอกแกหรอกรอไปเล่นดูก็แล้วกันแต่ฉันรับรองเลยว่าสนุกและท้าทายมากๆวะเพื่อนรัก”เพลิงไม่ตอบแต่ให้เด็กหนุ่มไปรองเล่นดูเอง

“เชอะ...ฉันไปรองเองก็ได้วะแต่ว่าแกโทรมาแค่เนี่ยอะนะ”เด็กหนุ่ม

ทำหน้าไม่ญี่หละพร้อมถามเพลิง

“เออฉันก็โทรมาบอกแกแค่นี่แหละไม่มีอะไรหรอกเล่นให้สนุกนะเว้ยยยยย.....ตูดดดดๆๆ”เพลิงตอบพร้อมกับวางสายไปทันทีป่อยให้เด็กหนุ่มอ้าปากค้าง

“เห้อยยยย...ไอเพิงงงงงง....ตรูหละเซ็ง”เด็กหนุ่มโวยวายพร้อมกับทำหน้าเซ็ง

เด็กหนุ่มนั่งรออาหารมาเสริฟไม่นานพนักงานสาวสวยก็นำอาหารมาเสริฟให้

เมื่อได้อาหารแล้วเด็กหนุ่มก็ลงมือรับประทานทันทีผ่านไปไม่ถึง๕นาทีอาหารที่พนักงานสาวนำมาเสริฟเด็กหนุ่มก็จัดลงท้องเป็นที่เรียบร้อย

เมื่อเด็กหนุ่มรับประทานอาหารเสร็จเขาก็จ่ายเงินพอจ่ายเงินเสร็จแล้วเด็กหนุ่มก็รีบขึ้นไปที่ห้องทันที

โดยที่เด็กหนุ่มไม่ลืมไปเอาของที่เพลิงฝากมาให้เขาที่จุดรับฝากของที่อยู่ชั้นล่างสุดของคอนโดแห่งนี้ด้วย

***รออ่านตอนต่อไปครับ***

อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ