we belong together

ลำดับตอนที่ #8 : ออกเดท

...เวลาตอนเย็นมาถึง แสดแดดเริ่มจางหาย.....
"เฮ้ย กุไปละนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ"สีหน้าไจโดยเศร้าๆตอนที่พี่บัสขัถรถกลับมาจากการทำธุระ เพื่อที่จะมารับ ผมออกไปเที่ยว
"เออ กลับบ้านดีๆนะโว้ย"ผมพูดออกไปเพราะเป็นห่วงมัน ในขณะที่ผมเปิดประเตรียมที่จะขึ้นรถ
......พี่บัสจะพาเราไปไหนน่ะ......

"วีคับ..เราจะไปไหนกันดี หิวมั้ย เด๋วพี่พาไปกินไอศกรีม"
"ตามใจสิคับ...ถ้าพี่อยากกินนะ"
"แล้ววี อยากทำอะไรล่ะ"
"ไม่รู้สิคับ"ผมตื่นเต้นจนคิดไรไม่ออกที่ได้มาเที่ยวกับพี่เค้า2ต่อ2แบบนี้
"งั้น..เออ..พี่ว่าเราไปกินไอศกรีมกัน เสร็จแล้วเราก็ไปดูหนังกันซักเรื่องดีมะ"
....ผมยิ้มให้พี่เค้า..และพยักหน้ารับ...

...ในขณะที่นั่งทานไอศกรีมอยู่นั้น...

"วี...ไม่สนุกหรอไม่ค่อยิ้มไค่อยพูดเลย มาอยากมากับพี่ใช่มั้ย"
..ผมรีบกลืนไอศกรีมคำสุดท้ายลงคอให้เร็วที่สุด...

"ป่าวคับ  คือ..."
"คืออะไรล่ะ"
"ผมกลัวว่าคนที่เรารู้จักจะมาเห็นเข้า เค้าจะเข้าใจผิดกันนะคับ"
...ผมพูดในสิ่งที่คิดอยู่ในใจลึกๆ...
"ไม่เห็นเปนไรเลย"พี่บัสพูดขึ้นพร้อมกับเคลื่อนมือมาจับมือผมเอสใว้

....หัวใจผมเต้นรัว....


"หรือว่าวีกลัวแฟนมาเห็น แล้วจะเข้าใจผิด"
"ป่าวนะคับ ก้ผมบอกพี่แล้วไงว่าผมไม่มีแฟน"
....พี่เด้าผิ้มอย่างเจ้าเล่ห์....และก็ปล่อยมือจากมือผม...และเรา2คนก็นั่งกินไอศกรีมกันไปเรื่อยๆ....
...อย่างเงียบๆ...เงียบจนผิดปกติ....

..เสียงโทรศัพของพี่บัสดังขึ้นมา กลบความเงียบนั้นหายไป....

"ฮัลโหล คับ......คับแม่.....คับ....ตกลงคับ......หวัดดีคับ"พี่บัสคุยกับคู่สนทนาในโทรศัพ
"เฮ้ย.... แย่จังเลยวี..พ่อกับแม่พี่ต้องออกไปดูงานที่ต่างประเทศอีก2วันอ่ะดิ"
พี่บัสพูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังเล็กน้อย
"แย่ยังเลยนะคับ พี่ก็เพิ่งไปรับมาเมื่อกลางวันนี่เอง"ผมพูดปลอบใจพี่บัสเพื่อเค้าจะสบายใจขึ้น
"ก้พี่เหงานะสิ ช่วงนี้พ่อกับแม่ก้ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน"
"วีคงไม่ขัดข่องใช่มั้ย"
"ขัดข้องอะไรคับ"ผมสงสัย
....พี่บัสมองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม....
"ก็คืนนี้นะสิ พี่ขอนอนค้างบ้านวีอีกวันนะ พี่ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวน่ะ"
...เราสองคนยิ้มให้กัน...

"คับ ก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้มีเพื่อน"
....แน่นอนล่ะ ผมไม่ขัดข่องหรอก....

..........................
"วี...จะดูหนังรอบกี่โมงดีล่ะ มีรอบ6โมงกะ2ทุ่ม"
"ผมว่า6โมงดีกว่าคับ ไม่อยากกลับบ้านดึกน่ะ"
"ทำไมล่ะ ไม่สนุกหรอ ""พี่ว่านะ วีต้องเบื่อหน้าพี่แล้วแน่ๆ""ไม่รู้ล่ะ ยังไงวีก็ต้องทนอยู่กับพี่อีก1คืน"
....ผมไม่ได้เบื่อสักหน่อย ดีสุดๆเสียด้วยซ้ำ...ดีซะจนผมกลัวมันจะผ่านไปเร็วเหลือเกิน...

"วี  นั่งไหนดีอ่ะ"พี่บัสถามผมในขณะที่เรากำลังซื้อตั๋วหนังกัน
"ตรงไหนก็ได้คับ"ผมตอบพี่เค้า

"'งั้นเอา2ที่ตรงนี้อ่ะคับพี่"พี่บัสบอกกับพนักงานขายตั๋ว
"ป่ะ ไปกันเถอะ"พี่บัสพูดชวนผมพร้อมกับจูงมือผมเดินไปกับพี่เค้า เดินเข้าไปในโรง

........!!!!!!!!.........


....บรรยากาศภายในโรงหนังนั้น มืดมาก ผมจึงรีบเดินไปชิดกับพี่บัสอย่าตั่งใจ....

"เดินใกล้ๆพี่ใว้นะเด๋วจะล้มเอา"
"คับ"

...อ้า!!!!ในที่สุดเราก็ได้มีโอกาศดูหนังกัยพี่บัส2ต่อ2....

...ภายในโรงมีคนดูไม่กี่คน..
เราสองคนนนั่งข้างกันตรงแถวเกือบจะหลังสุดเป็นแถวที่ไม่มีใครนั่งเลย

...พี่บัสยังคงจับมือผมไม่ยอมปล่อย จนเหงื่อที่มือผมเริ่มซึม...

"อะไร!!!"พี่บัสหันมาถามผม
..ผมจะเอามือข้างที่พี่บัสจับ จะเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำ...
"ผมจะกินน้ำ"
"ไม่ต้องเด๋วพี่เอาให้"
..พี่บัสไม่ยอมปล่อยมือผม...

...ในขณะที่พี่บัสหยิบแก้วน้ำมาให้ผมดื่ม..รู้สึกราวกับว่าช่วงเวลานั้นจะหยุดนิ่ง..ได้ยินแค่เสียงหัวใจของเราทั้งสองที่เต้นพร้อมกัน....

"อิ่มยัง เอาอีกมั้ย"พี่บัสถามผม
ผมส่ายผมเพือ่จะให้พี่บัสรู้ว่าผมไม่ต้องการน้ำแล้ว


...แต่ผมต้องการให้พี่จับมือผมไปตลอดแบบนี้..ไม่อยากให้ปล่อยเลย ให้ตายสิ...ผมหลงรักพี่เค้ามากขึ้นทุกวินาทีเลยหรอเนี่ย..ไม่รู้ว่าพี่เค้าจะคิดยังไงกับเรา..แต่แค่นี้มันก็ทำให้เรามีความสุขมากเกินพอแล้ว..
..ถ้าแม้เหตุการในตอนนี้ ในอนาคตมันอาจทำให้ผมนึกถึงมันแล้วเจ็บปวด..แต่แลกกับช่วงเวลาที่มีความสุขในตอนนนี้  ผมยอมทุกอย่าง...


"พี่ไม่ปล่อยมือวีหรอกนะ จะจับไปแบบนี้แหละ ตลอดเลย"
ผมตกใจกับคำพูดของพี่บัส ราวกับว่าพี่เค้าได้ยินในสิ่งที่ผมคิดอยู่ในใจ

...และผมก็นั่งดูหนังไปเรื่อยๆ...จนเสียงมันเบาลง....ภาพเริ่มจางหาย....


"วี...วี...วี..."เสียงพี่บัสปลุกผมให้ตื่น
...ผมลืมตาขึ้น แสงสว่างจ้า แสบตาผมมาก...ผมเลอหลับไปตั่งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..
"หนังจบแล้ว กลับบ้านกันเถอะ"พี่บัสพูดพร้อมกับลุกขึ้นชุดมือผมให้ลุกตาม

"เสียดายค่าตั๋วจิงๆเลย วีอ่ะ ดันหลับซะได้ หนังก็ไม่เห็นน่าเบื่อซะหน่อย"
พี่บัสพูดตอนที่เราสองคนกำลังเดินออกมาจากโรงหนัง
"พี่บัส ผมว่าเรากลับบ้านกันเถอะ"
พี่บัสมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

...อาการปวดหัวหัลงจากดูหนังของผมกำเริบ...บ้าจิง..

"ทำไมล่ะ เป็นไรไป โกรธที่พี่พูดเมือ่กี้หรอ "สีหน้าพี่เค้าสำนึกผิด
"ป่าวคับ คือผมปวดหัวน่ะ เป็นแบบนี้ทุกทีเลยเวลาดูหนังเสร็จอ่ะ"
ผมอธิบายให้พี่เค้าเข้าใจ

"งั้นกลับก็ได้ เด๋วพี่กลับไปดูแลวีที่บ้านดีกว่าเนาะ"

....ขณะที่นังอยู่ในรถ...

"วี เด๋วพี่ขอแวะเอาของที่บ้านก่อนนะ ยังทำราบงานไม่เสร็จนะ"
"อ่อ ได้คับ ตามสบาย"

......บ้านพี่บัสหลังใหญ่มาก...ก็แน่ละสิ พ่อแม่เค้ารวยนิ..
"วีรอพี่ในรถ เด๋วพี่มา แปปเดียว"
"คับ"

..สักพัก..พี่บัสกลับมาพร้อมกับโน๊ตบุคและหนังสือกองขนาดย่อม...

"โอเค เรียบร้อย ไปกันเถอะ"



""""""""""""""""