we belong together

ลำดับตอนที่ #6 : ไม่คาดฝัน

.....นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เราเดินเนี่ย เหนื่อยเป็นบ้าเลย.....
และเย็นวันนั้นผมก็เดินกลับบ้าน...
...ผมแวะเข้า เซเว่น....ซื้อน้ำแล้วออกมานั่งกิน ริมถนน...

....รถยุโรปคันงามราคาหลักล้านขึ้น เคลื่อนที่มาหยุดตรงหน้าผม....


"น้องคับ ไม่กลับบ้านหรอคับ เย็นมากแล้วนะ"เสียงของผู้ชายในรถเอ่ยถามผม
.....ผมหันหน้าขึ้นไปดู.....พี่บัส.....
"เอออ....คืออ"ผมตื่นเต่นจนพูดไม่ออก
"เออออ..คือ อะไรล่ะ ขึ้นมาสิ เด๋วพี่ขับไปส่งที่บ้าน"
...พี่เค้าอาสาจะไปส่งเราที่บ้าน...
"จะต้องให้พี่ลงไปอุ้มไหม "เสียงของพี่เค้าทำให้ผมสดุ้ง
.......ผมตื่นขึ้นจากความตกใจ....
"คับ....เอ้ย ไม่คับ" จากนั้นพี่บัสก็ยื่นมือมาดึงแขนผมให้ลุกขั้น และเข้าไปนั่งในรถ ...ผมปิดปะตูอย่างระมัดระวังที่สุด ราวกับว่าประตูนั้นเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดสำหรับผม

"ว่าแต่น้องชื่อไรล่ะ พี่เห็นหน้าที่ รร หลายครั้งแล้ว ยังไม่รู้จักน้องเลย "

"ผมชื่อ วี คับ"ผมตอบพี่เค้า
"พี่ชื่อ บัสนะ"พี่เค้าตอบกลับทั้งที่ไม่จำเป็น เพราะว่าผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับ พี่ ตั้งแต่ชื่อจริงไปจนถึงเลขที่บ้าน บ้านพี่เค้าก็ไม่ไกลจากบ้านผมนักหรอก

"วี.....วีโทรศัพดังนะ ไม่รับหรอ "
....โทรศัพของผมดังตั่งแต่เมื่อไหร่กัน...
   "ฮัลโหล""ฮัลโหล ไอวี เมิงถึงบ้านยังว่ะ"เสียงไอโจในโทรสับ
"เอออ ถึงแล้ว"
ไอดจคงดทรมาหาผมเพราะว่ามันคงรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ผมกลับบ้านคนเดียว
....และผมก็คุยกะมันสักพัก...
"เอออ แค่นี้นะ กุจะนอนละ"ผมตัดบท
"เออ ฝันดีว่ะ"
..........
"แฟนหรอวี"  พี่บัสถามผม
"ป่าวคับ เพื่อนนะ""แล้วพี่บัสละคับ ยังไม่มีแฟนหรอ"
"พี่นะหรอ ใครเค้าจะเอา ไม่มีหรอก"

......พอถึงหน้าบ้าน....


"ขอบคุนมากคับพี่บัส ที่มาส่ง"
"ไม่มีใครอยู่บ้านหรอ"
"อ๋อคับ วันนี้ผมอยู่คนเดียว""พี่นอนค้างเป็นเพื่อนผมมั้ยหล่ะ"
ผมแกล้งชวนพี่เค้า
"จิงง่ะ ได้หรอ ดีเลย ที่บ้านพี่ก็ไม่มีใครอยู่เหมือนกัน"
................อ้าก!!!!..เอาจิงหรอเนี่ย............
"งั้นพี่โทรไปบอกพ่อกับแม่พี่ก่อน ยังไม่กลับจากดูงานต่างปะเทศเลย"
....อ้า.!!!!...พี่เค้าจะนอนจิงๆหรอเนี่ย.....
.
"อื่ม เรียบร้อย"
"แล้วเสื้อผ้าละคับ"
และพี่เค้าก็เดินไปที่หลังรถ หยิบกะเป๋าสีดำ"ใบนึงขึ้นมา พร้อมโชว์ให้ผมดู

.....ผมถึงกับช็อค ไม่คิดว่าพี่เค้าจะนอนจิงๆ..........