we belong together

ลำดับตอนที่ #4 : รอยยิ้มที่สดใส

...เช้าวันเสาร์ เป็นเช้าที่คู่ควรแก่การนอนหลับอย่างที่สุด ผมมีความสุขที่ได้นอนตื่นสายในเช้าวันเสาร์...
"ตกลงว่าเทอนั้นรักฉัน....หรือมาน.."เสียงโทรศัพของผมดังขึ้น
"ฮัลโหล ไอวีเมิงออกมาหากุที่ รร หน่อยดิ"เสียงของไอโจในโทรศัพดูช่างจะสดใสเสียเหลือเกิน ซึ่งแตกแต่งจากผมาก
"
ไอห่า ไปทำไมว่ะ รร วันนี้วันเสาร์นะโว้ย"
"เอออน่า เด๊ยวกุไปรับเมิงดีกว่า อาบน้ำรอเลยนะเมิง"และมานก็วางหูไป
...สักพัก...

"ก็อกๆๆๆ" เสียงเคาะปะตูห้องนอนของผมดังขึ้น
"ไอวี ..ตื่นยังว่ะ"ไอโจเปิดตูห้องนอนผมเข้ามา"
"ไอห่าวี กุโทรหาเมิงตั่ง15นาทีก่อนเมิงไมไม่เตรียมตัวว่ะ  ไปอาบน้ำเลยเมิง เดียวไม่ทัน"
"ไม่ทันไรว่ะ กุง่วง"
"อ่าวเมิงลืมแล้วหรอว่ะว่าวันนี้พี่บัสของเมิงมาเรียนพิเศสวันเสาร์ และเพื่อนสุดที่รักของเมิงคนนี้ก็ลงเรียนให้เมิงแล้วด้วย"
....เฮ้ออ กุขอให้เมิงลงให้กุหรือไง....

"พี่บัสหรอ"
"เออดิว่ะ""แหมได้ยินชื่อพี่บัสนี่ลุกเชียวนะเมิง"ไอโจปะชด
...และผมก็รีบอาบน้ำ......
...และผมก็ซ้อนมอไซต์ของไอโจออกไปที่ รร....
...พอถึงรร....

"เฮ้ยไอวี เมื่อกี้กุเห็นเพือ่นห้องเมิงนั่งกินข้าวร้านลุงแก้วหน้า รร ว่ะ"
"ใครล่ะว่ะ แม่งกุเรียนมาอาทิตนึงกุรู้จักแค่2คนเอง มี แคร์ กะ อิ๋ว"
"เออๆเอาเหอะ ตอนนี้กุหิวว่ะเมิงกินข้าวเป็นเพื่อนกุนะ"
"อ่าวไอโจ งั้นกุฏ้ไม่ทันเห็นพี่บัสดิว่ะ"
"ไรว่ะ เพื่อนกันแค่นี้กินเป็นเพื่อนไม่ได้จำใว้นะเมิง"ไอโจพูดจนผมใจอ่อน

"เอออ  ก้ได้ว่ะ"ในที่สุดผมก็ใจอ่อนจนได้
"เฮ้ยไอวี งั้นกุเอากะเพานะสั่งให้กุด้วย"  ดุ..ดูมาน

...และผมก็เดินไปสั่งข้าวให้มัน...
.
"กินเร็วๆนะเมิงกุจะรีบไปหาพี่บัส"
"เออน่า"
"นั่นไงไอวีเพื่อนห้องเมิงอ่ะ นั่งกินคนเดียวข้างในร้านไง ตาบอดหรอเมิง"
"ไหนว่ะ"แล้วผมก็หันไปทางที่ไอโจมันบอก
....ผมคนนั้นนั่นเองคนที่มาสายในวันแรก เค้าช่างดูดีนักแม้แต่ใน ชุดธรรมดา เสื้อยืดกับกางเกงยีน
ทำไมเค้าช่าง.....

"ไอวี ข้าวในจานเมิงอ่ะถ้าไม่กินกุขอนะ แม่งนั่งเหม่ออีกละ"
....เฮ้ออ.....
"กินดิว่ะ"
.....เค้าคนนนั้นคนที่มาสาย เดินสวนข้างหลังผมไป กลิ่นน้ำหอมเค้าช่างหอมเหลือเกิน แน่นอนผมจำกลิ่นนั้นได้แม่นยำ......ผมหันไปมองเค้า เค้ากำลังเดินไปตักน้ำมากินเค้าถือแก้วน้ำใว้ในมือแล้วเดินใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา....


"เอ้ย..!!!"ผมสะดุ้งจนต้องลุกจากเก้าอี้เพราะว่าน้ำที่เค้าถือมาในมือหกลงบนหลังผมหมดแล้ว

"เออ..นายเราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจให้มันหกใส่นายอ่ะ เราขอโทษนะ"เค้ารีบขอโทษใหญ่

"ไม่...." ผมตะลึงกับเหตุการณ์ ตะกุกตะกักพูดไม่ออก"ไม่..เป็นไรหรอก"
"ให้เราเลี่ยงข้าวนายมื้อนี้นะ เป็นการขอโทษ"
"อ้า ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง"

"นี่!!!นายกวีกับนายโจ เอสองคนลงเรียนพิเศสไม่ใช่หรอ นี่มันเลยเวลามาแล้วนะ เด๋วชั้นจะโทรไปฟ้องแม่เธอ"เสียงครูไวไว ดั้งขึ้น เธอมาตรงนี้ตั่งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ
"คับครู เด๊ยวกินหมดก็ขึ้นไปเรียนแล้วคับ"ไอโจบอกกับครูไวไวเหมือนเป็นเพื่อนเล่น
"กวี" คนที่ทำน้ำหกใส่เรียกชื่อผม
 "หะ อะไร"
"เราขอโทจิงๆนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไอวีนะ ขนาดเราขับรถชนมันตอนม.2มันยังไม่โกรธเราเลย"ไอโจเสริม

"เออนี่!...นาย คนที่มาสายวันแรกนะ"  ผมพูดกับเค้าและเค้าก็หันมามอง "เรียกเรา เอ ก้ได้ เราชื่อ เอ น่ะ"
"อ๋อ เอ ไม่เป็นไรหรอกน่ะ แค่น้ำหกนะเด๋วก็แห้ง"
"เอ  เราว่านะ รีบขึ้นไปเรียนดีมะ"ผมเอ่ยชวน
"ไอโจ งั้นกุไปเรียนก่อนะเมิง"ผมบอกมานขณะที่มานกินข้าว
"เออ ไอควาย จำใว้เลย"มานตอบผมในขณะที่ข้าวทันกำลังเต็มปาก
"ไปกานเถอะ เอ"และผมก็เดินนำไป
"อื่ม ไปสิ"
"เด๋วก่อน วี""อ่ะ นี่"เอยื่นผ้าเช็ดหน้าของเค้าให้ผม  ผมงงเล็กน้อย
"อะไรหรอ"
"ซอสติดมุมปากนะ"และเค้าก้ยื่นมือมาชิดออกให้ผม
"อ่ะ เรียบร้อย"
"ขอบใจนะ"
และเค้าก็ยิ้มให้ผม เรายิ้มให้กัน

...รอยยิ้มของเค้าทำให้ผมผมความสุขไม่มีรอยยิ้มของใครที่สวยงามเท่าของนายอีกแล้ว.......