we belong together

ลำดับตอนที่ #10 : เปลี่ยนไป

....เช้าวันจัน.ผมมา รร. กับพี่บัส...
"มา!วี เด๋วบัสถือกะเป๋าให้"
"ไม่ต้อง ไม่เป็นไร วีถือเองได้"

....แน่นอนล่ะ เราสองคนตกลงเป็นแฟนกัน...

"วี..บัสส่งวีแค่นี้นะ"พี่บัสพร้อมกับขยับตัวเข้ามาเพื่อที่จะหอมแก้มผม
"นี!!!...นี่มันที่ รร.นะ "ผมห้ามพี่บัส"ใว้เจอกันตอนพักกลางวันนะบัส"
ผมพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหากลุ่มเพือ่นๆ..
...ผมเดินมาที่โต๊ะตัวที่ผมกับโจเคยนั่งด้วยกันประจำ..เป็นโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้..
..สงสัยวันนี้มันคงมาสายแน่ๆ
"ไอโจ สงสัยวันนี้มันมาสาย"ผมบ่นกับตัวเอง เพราะปกติแล้วทุกวันมันจะมานั่งรอผมเสมอ
...แต่วันนี้มันไม่มา..รู้สึกแปลกแฮะ...
..ผมเริ่มมองหาโจ...ผมหันไปดูรอบๆ...นั่นไง!!..ไอโจอยู่ตรงนั้น...นั่งคนเดียวตรงโต๊ะม้าหินอ่อนใกล้ๆกับโกสนามฟุตบอล....ผมเดินเข้าไปหามัน
"เฮ้ย..ทำไมไม่ไปนั่งกับกุว่ะ..กุนึกว่าวันนี้เมิงมาสายซะอีก"
ผมพูดทักทายมัน
"......"
...ผมมองไอโจ ..มันกำลังลอกการบ้านอยู่..ไม่ใช่สิ...ไม่ใช่สมุดการบ้านนิ...มันกำลังอ่านหนังสือที่วางกลับหัวอยู่...
"เฮ้ย  เป็นไรไปว่ะ"ผมถามมันเพราะมันไม่ตอบผม
"เฮ้ย...คุยกะกุหน่อยดิว่ะ เป็นไรของเมิงเนี่ย"ผมพยายามทำให้มันพูดให้ได้
....ผมก็เงียบไปสักพัก.....

"กุชอบเมิง ไอวี"
....!!!!....
"กุชอบเมิง ได้ยินมั้ย กุชอบเมิง"....มันพูดใส่หน้าผมและเดินออกไปจากที่เราสองคนนั่ง..และเดินจากไปอย่างรวดเร็ว...ปล่อยให้ผมตะลึงกับคำพูดมี่หลุดจากปากมันเมื่อกี้

...อะไรกัน!!...
.....ผมอึ้งกับคำพูดของเพื่อน...
"วี...รร.เข้าแล้วนะ ขึ้นไปเรียนกันเถอะ.."เสียงของตูน เพื่อนผู้หญิงของผมในห้อง.เดินมาเรียกผมให้เข้าเรียน ...ผมเดินตามเธอไป โดยไม่พูดอะไร
"เป็นอะไร ไม่สบายหรือป่าว"เธอถามขณะที่เดินขึ้นไปได
"ป่าว หรอก ไม่มีไร"ผมตอบเธอด้วยใบหน้าที่ฝืนยิ้ม...


.....มันไม่ได้เกิดขึ้นจิงใช่มั้ย..คำพูดที่หลุดจากปากเพื่อนของผมเมื่อเช้า....
...ผมภวานาขอให้มันเป็นแค่ความฝัน..เพราะผม....เพราะ....

..ชั่วโมงแรก ครูยังไม่เข้าสอน...ผมเดินออกจากห้องเพื่อที่จะลงไปเข้าห้องน้ำ..
...ผมเดินลงบันได....พอถึงขั้นสุดท้าย..

..โจกำลังยืนคุยอยู่กับครูหัวหน้าสายชั้น..ดูท่ทางคงจะเป็นเรื่องสำคัญมาก..เพราะดูจากสีหน้าของครูหัวหน้าสายแล้ว...

..โจหันมามองผม..แล้วครูหัวหน้าสายก็เดินออกไป...ผมยืนสบตากับมันสักพัก..

...ผมอยากเข้าไปถามโจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น..แต่ในใจมันเหมือนสั่งห้าม ทำให้ผมก้าวขาไม่ออก...ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป จากคนที่คุ้นเคย..กลายเป็นแปลกหน้า..
...มิตรภาพของเราสองคน.......
..ผมพยายามจะเข้าไปคุยกับมันอีกครั้ง  แต่ความรู้สึกเดิมเมื่อกี้ก็กลับเข้ามาอีก ..ทำให้ผมก้าวขาไม่ออก..
..
...และโจก้เดินสวนกับผมไป โดยที่ไม่หันมามองผมเลย...
..น้ำตาผมเริ่มซึมออกมา...

...ผมวิ่งไปเข้าห้องน้ำ...
...ผมมองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่..ในกระจก ผมเห็นโจยืนอยู่ข้างๆ...
..ปกติแล้วเวลานี้ก่อนที่จะเรียนชั่วโมงแรก ผมกับโจจะมาเข้าห้องน้ำด้วยกันเสมอ..
..เราสองคนหัวเราะกัน ..แกล้งกันมั่งในห้องน้ำนี้เป็นประจำ..และจะเข้าเรียนชั่วโมงแรกสายๆด้วยกัน
...ผมก้มหน้าก้มตาล้างหน้าแล้วหันขึ้นมาดูกระจกอีกครั้ง..
...โจหายไปแล้ว..เหมือนกับโจจะห่างออกไปช้าๆๆเหมือนความสัมพันของเราในตอนนี้..

....เสียงคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ...ผมรีบล้างหน้าอีกครั้ง..และรีบเดินออกจากห้องน้ำไป สวนกับคนที่กำลัง
เดินเข้ามาโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่สวนเข้ามานั้นคือ พี่บัส

...พี่บัสจับข้อมือผมอย่างเร็ว...ผมตกใจเล็กน้อย


"บัส!!!!"ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ
"เป็นไรไปวี"พี่บัสแปลกใจเล็กน้อยที่ผมไม่เห็นพี่เค้าและเดินชนเกือบจะล้ม
"เดินจะชนบัสอยู่แล้วเนี่ย"พี่บัสพูดด้วยน้ำเสียงเคียงเล็กน้อย
"ขอโทษนะ วีไม่ทันเห็นน่ะ"
"อะไรกัน ไม่เห็นบัสในสายตาแล้วใช่มั้ย"พี่บัสพูดด้วยอาการน้อยใจ..และออดอ้อนเล็กน้อย...ซึ่งทำให้ผมยิ้มออก
"ป่าวนะ วีไม่เห็นบัสจิงๆ วีขอโทษนะบัส"ผมรีบขอโทษ
"......."พี่บัสเงียบ
"งอนวีหรอ"ผมถามพี่บัสด้วยน้ำเสียงที่อ้อนพี่เค้าบ้าง
"......."
"เฮ้ออ....เบื่อคนขี้งอนจัง"ผมพูดเพราะคิดว่าพี่บัสคงจะหายงอน
"......."ดูท่าทางแล้วจะไม่ได้ผลแฮะ
"งั้นจะให้วีทำไง บัสถึงจะหายงอน"
..พี่บัสยิ้มทันทีที่ได้ยินคำพูดประโยคเมื่อกี้ของผม
"หอมแก้มบัสทีนึงก่อนสิ"...พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
"ไม่เอาหรอก เด๋วใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง"
"ไม่เอาอ่ะ งั้นบัสจะงอนวีไปแบบนี้แหละ"
"อะไรกัน โตแล้วนะ อย่างอแงเป็นเด็กสิอยู่ตั้ง ม.5แล้วนะ"
"ไม่เอาอ่ะ งั้นบัสไม่ให้วีขึ้นไปเรียนนะ"
...ดูท่าทางพี่บัสจะไม่ยอม
"เร็วเข้าสิ"
..พี่บัสขอร้องจนผมใจอ่อน
"เร็วสิ"
...พี่บัสยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมอีก..

....แล้วผมก็เอาจมูกไปสัมผัสกับแก้มของพี่เค้าอย่างอ่อนโยน..

"อ่ะ หายงอนได้แล้ว วีขึ้นไปเรียนก่อนนะ"
"บัสรักวีนะคับ"พี่บัสพูดก่อนที่ผมจะเดินจากไป
..ผมหันไปยิ้มให้พี่เค้าแล้วก็เดินขึ้นห้องเรียนไป..."""""""""