สามคน โดดเดี่ยว

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้แต่งส่งครูอ่ะ มันก็คล้ายๆกับคือความจริงอ่านะ ไอเดียหมด แฮะๆ
-*-


หลอดเข็มฉีดยาบรรจุยาสีใสพิษแรง มันไม่ใช่ยาพิษแต่ผู้ที่จะฉีดมันนั้นกลับมีใบหน้าหวาดกลัวซีดเผือด เงาของมัจจุราชฉายแววอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้า ข้างๆมีจดหมายสีขาวสะอาดที่มีตัวหนังสือเรียงร้อยอย่างเป็นระเบียบ น้ำยาใสเริ่มไหลจากหลอดสู่ร่างกาย ร่างของชายผู้นั้นกระตุกรุนแรงก่อนที่เลือดสีแดงฉานจะพุ่งออกจากร่าง

กลุ่มคนสามคนที่เดินไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ น้ำค้าง เจ และสิท กลุ่มที่ใครๆเห็นว่า ไม่เข้ากันอย่างยิ่ง
แม้ความสนิทสนมจะมีมานาน แต่เพราะสิทเป็นเด็กเรียน หัวดี จึงได้อยู่ในคณะแพทย์ศาสตร์ เขามีความหวังว่าจะได้เป็นหมอในอนาคต ในขณะที่เจและน้ำค้างอยู่ในคณะอักษรศาสตร์ จึงเกิดทั้งความเหินห่างและใกล้ชิด

ความจริงในใจที่เกิดขึ้นจนทุกคนแยกย้ายกันไปเมื่อเรียนจบ ในวันรับประกาศนียบัตร เจและน้ำค้างได้ประกาศความเป็นคู่รักกันอย่างเต็มภาคภูมิ ความจริงที่ได้ยินสร้างความปวดร้าวในดวงใจของชายที่กลับตีหน้ายิ้มแย้ม สิทลาจากคนอื่นก่อนด้วยเหตุผลที่มีธุระ และกลับมาในห้องพักอย่างกระเซอะกระเซิง กลิ่นเหล้าโชยรุนแรง เมื่อความปวดร้าวค่อยผ่านไปเขาก็ตรากตรำเรียนอย่างหนัก ข่าวแว่วๆที่ได้ยินทำให้เขายิ่งต้องเรียนหนักยิ่งขึ้น เจและน้ำค้างคอยประคองความสัมพันธ์เอาไว้อย่างนุ่มนวล

ในวันที่แสนสดใส ทั้งสามได้พบกันในร้านหนังสือ ความคิดถึงฉันมิตรทำให้สิทยอมรับคำเชิญไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน ความปวดใจที่เคยจางหายกลับพอกพูนเมื่อทั้งคู่ได้แต่พูดคุยกันด้วยคำหวานและสนิทสนม ก่อนที่จะลาจากดวงใจที่บอบช้ำและความตรากตรำงานและการเรียนอย่างหนักทำให้สติของเขาดับวูบไป

เมื่อดวงตาของเขาลืมขึ้นมาเผชิญแสงสว่างแสบตา ผู้ที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ คือคนที่เขาโหยหาทุกเมื่อเชื่อวัน น้ำค้างคอยดูแลเขามาโดยตลอด และเพราะความใกล้ชิดที่มีทำให้รอยแผลในใจได้รับการรักษา

ในวันที่เขาออกจากโรงพยาบาล น้ำค้างผู้มีทีท่าดีอกดีใจได้หายไปเคียงค้างเจ ก่อนที่จะกลับมาด้วยใบหน้าสีชมพู แหวนเพชรส่องแสงประกายวุบวาบบนนิ้วนางข้างซ้าย ดวงใจที่เขาหลงคิดไปว่าได้รับการรักษาสมานแผลจนจางหาย กลับเป็นเพียงเลือดของเขาที่หยุดไหล และมีดที่ปักแรงลงมาทำให้เลือกอุ่นๆ ทะลักไหล แผลปวดร้าวรุนแรง
น้ำค้าง หญิงที่เขารัก ตกลงจะแต่งงานกับชายผู้เป็นเพื่อนรักของเขาเอง
ใบหน้าฝืนยิ้มแย้ม ส่งเสียงที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเป็นเสียงของเขาเอง แสดงความยินดี เอ็นดู
ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม มีความสุขราวอยู่บนโลกใบนี้เพียงสองคน กล่าวขอบคุณ
เวลาที่เสียไป ความปวดร้าวในใจ ทำให้ความตั้งใจในการเรียนเฉื่อยชา งานต่างๆที่เคยทำอย่างประณีต กลับพังทลาย รีบร้อน และซังกะตาย ผลการเรียนลดลงฮวบฮาบ แล้วในที่สุด

เขาสอบตก

มันเกิดขึ้นเพียงวันเดียวหลังจากงานแต่งงาน หญิงที่เขารักแต่ไม่ใช่ของเขาในชุดสีขาวสะอาด ผู้ชายที่มาแทนที่เขาในชุดสีดำโก้หรู พิธีแต่งงานอร่ามด้วยแสงสว่างและแสนงดงาม ใบหน้าที่ยิ้มแย้มและน้ำตาที่ไหลอย่างปีติเกิดขึ้นทั่วงาน

แต่ไม่ใช่เขา

ในวันรุ่งขึ้น มีจดหมายใส่ซองสีขาว ประทับตราของมหาวิทยาลัย ในนั้นมีเพียงข้อความสั้นๆ ที่บอกให้รู้ว่าผลสอบของเขาไม่ดีพอที่จะสามารถเลื่อนเป็นหมอได้ดั่งที่เขาฝัน ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะแตกสลาย โลกของเขามืดมิด แสงสว่างเรืองรองในใจเพียงอย่างเดียวคือเธอ น้ำค้าง
นิ้วที่กดลงบนโทรศัพท์ชาแข็ง หูที่อื้ออึงแทบไม่ได้ยิน ในที่สุดก็มีคนรับโทรศัพท์ แต่แทนที่จะมีเสียงใสๆ กรอกลงมะ แต่กลับเป็นชายที่เขาทั้งรักทั้งเกลียด เจ เสียงที่ดังมาบอกเขาว่า น้ำค้างทำอาหารอยู่ ไม่ว่างจะมารับโทรศัพท์ ทั้งยังบอกว่า ความโชคดีของเขาหามาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ชายสองคน จะได้ผู้หญิงคนเดียวกันไม่ได้

บนพื้นมีเศษเสี้ยวของโทรศัพท์เครื่องเดิมที่ถูกปล่อยให้หล่นตามแรงโน้มถ่วงของโลกอย่างแรง ดวงใจที่ร้าวรานยิ่งกลายเป็นเพียงเศษเสี้ยว เพื่อนที่เขาเคยคิดว่าไว้ใจที่สุดกลับทรยศเขาอย่างนิ่มๆ ไม่มีใครรับรู้ เพื่อนงั้นหรือ เป็นเพียงคำสวยหรูที่ใช้เรียกคนเลวๆ ใกล้ๆตัวเท่านั้นแหละ

ห้องที่สะอาดเอี่ยมไร้ฝุ่นผง ผู้คนที่เคยติดค้างอะไรก็ได้รับการตอบแทนอย่างสมควร จดหมายสีขาวถูกบรรจุด้วยตัวหนังสือสีดำเรียบร้อยเป็นระเบียบและเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ ตามรอยปากกาที่จรดลงไป สิ่งสุดท้ายที่เขาทำคือดื่มน้ำเป็นขวดๆ และการอดอาหาร เขาหวังเพียงแต่ว่าจะให้ร่างกายสะอาดเอี่ยมทั้งภายในและภายนอก อะไรที่เคยทำผิดก็ได้รับการแก้ไข

ขวดยาใส่ยาใสสะอาด วางคู่กับเข็มฉีดยาใหม่เอี่ยม ยาที่อาจารย์หมอของเขาใช้ในการขยายหลอดเลือดของผู้ป่วยโรคเส้นเลือดตีบ มันได้ช่วยชีวิตคนนับร้อย แต่มันจะจบชีวิตของเขาในวันนี้

หลอดเข็มฉีดบรรจุยาสีใสพิษแรง มันไม่ใช่ยาพิษแต่สิทกลับมีหน้าตาหวาดกลัวและซีดเผือด เงาของมัจจุราชที่เขาเพรียกหาฉายแววอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้า ข้างๆมีจดหมายสีขาวที่มีตัวหนังสือสีดำเรียงร้อยอย่างเป็นระเบียบ น้ำยาใสเริ่มไหลผ่านจากหลอดสู่ร่างกาย ความรู้สึกทรมาณเริ่มแผ่ซ่าน ร่างของสิทชักกระตุกรุนแรงเมื่อยาออกฤทธิ์ดันเส้นเลือดจนปริแตกก่อนที่เลือดสีแดงฉานจะพุ่งออกจากร่าง สติที่กำลังจะดับสูญตลอดกาลกลับได้ยินเสียงร้องเรียกมาจากหญิงสาวที่เขารัก วิญญาณออกจากร่างของสิทพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นสุข

ร่างไร้วิญญาณถูกค้นพบพร้อมเสียงกรีดร้อง

งานศพที่แสนโศกเศร้าถูกจัดขึ้นโดยเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย แต่คงไม่มีใครจะเศร้าได้เท่ากับน้ำค้าง ผู้ซึ่งด้รู้ถ้อยความที่เรียงร้อยออกมาจากใจ ทั้งผู้ที่พบร่างของเขาคือเธอเอง

ในวันที่เธอกลับมาจากการดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์อันแสนหวานชื่น ผู้ที่เธอคิดอยากจะไปหาเพื่อให้เขาแสดงความยินดีกับเธอก็คือสิท เพื่อนคนดีของเธอ เมื่อไปถึงห้องพักของเพื่อน เธอก็เปิดประตูเข้าไปอย่างคุ้นเคย แต่ภาพที่เธอเห็นทำให้เสียงเรียกร้องออกมาจากปากอย่างตื่นตระหนก

ร่างของเพื่อนเธอนอนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางกองเลือด ใบหน้ายิ้มน้อยๆ จดหมายสีขาวข้างๆมีรอยเลือดแดงฉานเปรอะเป็นดวงๆ

ในวันนี้ เพื่อนของเธอจากไปแล้ว แต่จิตใจของเขายังอยู่กับเธอ จดหมายนั้นยังอยู่ในมือ รอยเลือดที่แห้งกรังตอกย้ำถึงความเจ็บปวด เธออ่านจดหมายอีกเป็นครั้งที่สิบ

สวัสดีน้ำค้าง
เมื่อเธอได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่าเราคงจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว แต่เราคิดว่ากว่าเธอจะได้อ่าก็คงเมื่อเวลาผ่านไปแสนนานหลังจากที่เราจากไปแล้ว ยังไงเราก็ไม่อยากให้เธอได้เห็นสภาพอันน่าทุเรศของเราหรอก
รู้ไหม มีเรื่องๆนึงที่เราอยากให้รู้ เมื่อเธอรู้เธออาจจะไม่อยากมาเจอหน้าเราเลยก็ได้ แต่เราชอบเธอนะน้ำค้าง ชอบมาโดยตลอดและคอยมองเธออยู่ห่างๆเสมอ เราเคยคิดนะ ว่าถ้าเธอมีความสุข เราก็คงจะมีความสุขด้วย แต่ความจริงแล้ว ดวงใจของเราแทบแตกสลาย รอยแผลในใจปวดร้าวจนเราไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว
สุดท้าย เราหวังว่าเธอคงจะมีความสุขกับไอ้เจ มันเคยเป็นเพื่อนที่ดีของเรา เรื่องการบรรยายความรู้สึกเราก็ทำไม่เป็นด้วยสิ ขอเอาเพลงของคนอื่นมาแล้วกัน

หากคนอย่างชั้นตายจากไป
เธอเศร้าใจหรือเปล่า
หนึ่งคนที่ข้างเธอยามเหงา
มันมีค่าสักแค่ไหน
สำหรับเธอ...

รักเธอคนเดียว ตลอดไป ไม่จืดจาง
สิท
(ของเธอคนเดียว)